Świątynia Próby

-,, świata żywych? O co mu chodzi? Są inne światy? Mi tam wygląda na całkiem żywego... "-Pomyślał Aaron, spuszczając głowę w dół. Jedno było pewne - to co powiedział blondyn niesamowicie wstrząsnęło Kanadyjczykiem.
Najpierw Chikaze spytała się go czy jest w "tym" nowy. Teraz młodzieniec mówi coś o świecie żywych.
-A z jakiego Ty jesteś świata? Świata martwych? - spytał się Kisuke, ruszając powoli przed siebie. Wypowiedział te słowa spokojnie i powoli, jednak mała nuta sarkazmu była bardzo wyraźnie wyczuwalna. Najgorsze jest to- że Aaron nawet nie wiedział jak bardzo się zbłaźnił pytając o to. Pozostałej dwójce zostało jedynie wyśmiać bruneta.

Blondynka na przedstawienie się mruknęła przyjaźnie i chyba powstrzymywała się, by coś zrobić gdy chłopak się przed nią ukłonił.
-Wystarczy Chikaze, Kisuke... Oh, jesteś z Kuchikich!-Dziewczę klasnęło w dłonie, a na jej twarzy wykwitł wyraz zainteresowania-Do tej pory poznałam jedynie kogoś z rodziny Shiba, co za spotkanie! Ale kim jest Tomaru? Może mogłby jakoś przemycić mój miecz? Bez niego mi trochę jak bez ręki!-Gdzieś w środku wypowiedzi zaczęła iść przed siebie, powoli, niespiesznie, co chwila zerkając z któregoś z rozmówców na przestrzeń wokół. Licho nie śpi.
-Kilka miesięcy? I gdzieś indziej to potrwa minutę?-Zdawało się, że pomimo dość przykrego zapachu Chikaze nabierała coraz więcej entuzjazmu, a jej głos ekscytacji-To muszę znaleźć jakieś przyjemne miejsce i zabrać się za trening!
Ale też była kwestia Aarona. Który zapomniał o jednej rzeczy, ale to za chwilę.
-Aha. Właściwie to jest parę światów. On pochodzi ze społeczności dusz. Mnie przywiało z krainy bogow, Takamagahary. A jest jeszcze Hueco mundo, piekło... i pewnie parę innych mniejszych-Dziewczyna dosłownie zaczęła wymieniać na palcach, ale zawahała się po wspomnieniu o piekle, zatrzymując palec w połowie ruchu-Możesz w to wierzyć lub nie, ale pewnie i tak teraz nie będzie Ci to do niczego potrzebne. Za to Kisuke pewnie chętnie się dowie jak się nazywasz-Nie było sesji wyśmiania, za to Chikaze puściła kanadyjczykowi oczko.

Kisuke spojrzał na mężczyznę i zachichotał lekko zasłaniając twarz, aby nie rozbrzmieć zbyt głośno.
-Przepraszam, ale czy wyglądam Ci na martwego? Chociaż technicznie rzecz biorąc, kiedy wy ludzie umieracie to wasza dusza może trafić do trzech miejsc. Jeżeli spotka was shinigami, możecie trafić do społeczności dusz, albo piekła. Spokojnie tylko naprawdę źli ludzie tam trafią prawda Chikaze? Jeżeli zje Cię potwór z białą maską i dziurą w miejscu serca albo zbyt długo będziesz przebywać w ludzkim świecie staniesz się hollowem, który będzie kierował się podstawowym instynktem zaspokojeniu swojego głodu.- Spojrzał na kobietę, która jest przed nim.
-Tomaru jest jedną z istot zamieszkujących ten świat. Nie wiem, czy byłby wstanie sprowadzić tu Twój miecz, ale jeżeli jeszcze go spotkam to zapytam. Chyba trochę źle to ująłem, jak to on dokładnie powiedział. „Teoretycznie już wróciłeś do siebie. W tym wymiarze czas płynie zupełnie inaczej niż w twoim. Tak naprawdę czas, jaki tu już spędziłeś i jaki jeszcze spędzisz jest równy twojemu mrugnięciu. Dlatego jesteś tu zarówno ciałem i duchem.” Czy jakoś tak.
Jak jest w krainie bogów? Spotkałem kilku kamich, jeden był wyjątkowo nieprzyjemny.- Na samą myśl o kruku na twarzy, młodzieńca pojawił się grymas.

~Wszyscy~

Trójka śmiałków szła przez ściek, który wydawał się być bardzo długą prostą, ciągnącą się w nieskończoność. Nic tylko zzieleniałe, stare, brukowane otoczenie i mętna woda po boku oraz pasujący do klimatu odór. Wreszcie po krótkim spacerze dotarli do rozdwojenia tunelu, na dwie identyczne ścieżki. Nad wejściami do nich były jakieś drewniane tabliczki ze znakami, bądź rysunkami, lecz żadne z nich nie było w stanie w stanie ich odczytać. Na lewej obok czegoś wyglądającego jak napis, był symbol podobny do wskazówki zegara, a na prawej coś przypominające owalne lusterko. Poza tym, nie było żadnych wskazówek, drzwi czy innych przejść - tylko te dwa tunele.

Kolejność odpisów: Dowolna

Blondyn spojrzał na obcokrajowca. -Chyba wygląda, że będziemy musieli się rozdzielić.- Spojrzał do przodu. -Dwa tunele co tu i jakieś dziwne drewniane tabliczki, Zegar i owalne lusterko co to może znaczyć.- Zaczął głaskać się podbródku. -Chłopie, na co Ci to wygląda?- Wskazał palcem.
-Czy w ogóle kojarzysz, do czego to może być odniesienie? Chikaze może ty wiesz coś więcej, w końcu dłużej już chodzisz po różnych światach.- Podchodzi bliżej i próbuje obrócić te tabliczki. Może jest coś za nimi.

Podróż była spokojna, acz aromaty nie działały na nią dobrze. Jedno z gorszych miejsc pod tym względem, nawet jak było ono całkiem prozaiczne. Dawała jednak radę, przynajmniej teraz.
I kolejne wyzwanie. Kolejna krytyczna zagadka. Popatrzyła się na jedną to na drugą tabliczkę, złapała się za brode, pomruczała... W końcu z entuzjazmem uderzyła pięścią w wyciągniętą dłoń.
-Nie mam pojęcia!-Zadeklarowała bez cienia zwątpienia-Napisy są nie do odczytania. Znaki pewnie wskazują na charakter wyzwania. I nie ma co się rozdzielać. Nie wiesz, że to podstawowy błąd ppsaci z horrów?-Zamrugała do Kuchikiego, chwilę tak postała... po czym obróciła się do Kanadyjczyka.
-No, Ty prędzej będziesz wiedział. Trzeba wybrać jedną drogę i tyle-Popatrzyła na tablicę z lusterkiem. Może coś bardziej jej to przypominało? Na przykład znak zakazu wjazdu?

-Fakt, zapomniałem się przedstawić. Aaron Williams- powiedział spokojnie mężczyzna, rozglądając się dookoła siebie. Szedł korytarzem nie zatrzymując się w miejscu ani na moment.
Na szczęście Aarona przyzwyczaił się już do tego nieprzyjemnego zapachu który bez przerwy im towarzyszył. 
Spokojną sielankę przerwało niespodziewane rozdwojenie tunelu.
Widok tajemniczych tabliczek i symboli na nich zaintrygował Aarona na tyle że przez moment kompletnie zastygł w miejscu, wyglądał jakby zapomniał oddychać.
Na pytanie młodego Kuchikiego odpowiedział po chwili, jakby dotarło do niego z opóźnieniem.
-Nie mam pojęcia...- odpowiedział ciągle patrząc się na znaki.
Po wypowiedzi Chikaze spojrzał się na nią, wbijając swój bezduszny wzrok.
-Tyle że nie jesteśmy w jakimś głupim filmie. A idąc tylko w jednym kierunku, możemy ominąć jakąś ważną wskazówkę jak się stąd wydostać. Cofanie się jednak będzie mijać sie z celem, nie wiemy jak długie są te korytarze.- Przerwał na moment aby zastanowić się co dalej uczynić.
-Mogę to wziąć na siebie i pójść samemu.- Zaproponował spoglądając w stronę swoich kompanów.

~Wszyscy~

Trójka kompanów stanęła przed wyborem tunelu. Rzucając propozycjami oraz rozglądając się, stali w miejscu, naprzeciwko rozwidlenia. Praktycznie nie wiele się działo, poza pomysłami, barwnym wyjaśnieniu Chikaze czy propozycji Aarona. Dopiero Kisuke podszedł do jednej z tabliczek - tej z namalowaną wskazówką zegara i próbował ją obrócić. Kawałek drewna nie stawiał oporu i z łatwością obrócił się pod wpływem siły Kuchikiego. Zablokowała się, gdy znajdowała się w pozycji przestawionej o dziewięćdziesiąt stopni w prawo. Wtedy to coś zaczęło się materializować w wejściu, a dokładnie ściana. Niczym z niewidzialnej mgły, zzieleniały bruk zaczął wyłaniać się, blokując przy okazji przejście. Zadziało się również coś więcej - fragment ściany znajdujący się pomiędzy wejściami zaczął się zsuwać w dół, póki zrównał się z podłożem. Gdy już to zrobił, z powstałej luki zaczęło wydobywać się płomiennie wyglądające światło, jaśniejąc coraz mocniej. Chikaze, która była najbliżej zjawiska zauważyła, co zostało odsłonięte - schody prowadzące na dół, z licznymi wnękami w których znajdowały się pochodnie.

Kolejność odpisów: Dowolna

Aaron był święcie przekonany, że starania Kisuke pójdą na marne i kompletnie nic się nie stanie. Jakże był zdziwiony kiedy okazało się ze młodzieniec najprawdopodobniej uchronił kogoś od śmierci, gdyż mogła to być pułapka.
-,,Nie no, zajebiście! Kolejna ścieżka...tym razem w dół, kurwa. Czy nic tu nie może pójść po naszej myśli?!"- Pomyślał zdenerwowany Aaron, wyraźnie zirytowany tym, jak to miejsce się nim bawi. Chociaż zdenerwowany to trochę za lekkie powiedzenie, od zewnątrz wyglądał niczym rozszalały buldog, gotów rozszarpać swoją ofiarę.
Sekundę później jednak uspokoiła go jedna myśl-,, co z drugą tabliczką?". Aaron postanowił czym prędzej to sprawdzić. 
Szybko obrócił ją w sposób, w jaki zrobił to młodzieniec. Niezależnie od tego, czy coś się stało, czy też nie, podszedł bliżej kamratów i spytał się po raz kolejny wyraźnie wkurzony, wszystkim co doświadczył ze strony świątyni.
-To co robimy? Nie mam zamiaru stać tu do usranej śmierci.

Zagwizdała parę razy jakby się nie zgadzała że stwierdzeniem ale nie zamierzała wpływać w jakikolwiek sposób na decyzję towarzysza. Przeszła się kawałek to w jedną to w druga stronę, aż zaczęły się dziać rzeczy za scianą. Odruchowo sięgnęła do pasa by złapać za rękojeść, ale spotkała mało satysfakcjonujące powietrze. Ale przed nimi było przejście, trzecie. Zagwizdała po raz drugi, ale tym razem z uznaniem.
-No no, dobra robota!-Poklepała Kuchikiego po plecach, niespecjalnie kryjąc sie ze swoją ponadprzeciętną siłą, acz nie chciała go zwalić z nóg. Zaraz popatrzyła na Kanadyjczyka. Pokaż siły czy próba kombinowania? Widziała, że jest wściekły, ale niezbyt się przejmowała.
-Spokojnie, to ja jestem tutaj od wpadania w szał, zapewniam-Popatrzyła na jednego, na drugiego... Mężczyźni... Westchnęła.
-Schodzimy na dół. Pewnie i tak niezależnie od przejścia byśmy dotarli gdzieś, tylko inną drogą... Czy próbą-Chikaze założyła ręce na biodrach. Zamierzala poczekać dwie-trzy chwilę aż tamci dojdą do wniosku, że jej pomysł jest najlepszy.

-Ale masz parę.- Masował miejsce, w którym klepała go kobieta. - Aron dziwne imię. Co on oznacza?- Młodziana kompletnie nie obchodziła wściekłość mężczyzny. W końcu nie jest jego opiekunką. Spojrzał na Chikaze. -Dobrze, że chociaż ja nie jestem wybuchowy. Skoro obrócenie znaku otworzyło nam nową alternatywne. To faktycznie też jest za pójściem w dół. W końcu nie możemy zakładać, że schodząc w dół zejdziemy w większe głębimy. Równie dobrze te śmierdzące tunele mogą rozrastać się w górę, jak drzewo.- Szykuje się do zejścia w dół, korzystając z chwili rozciąga ramiona i ziewa. Czekając czy facet zamierza im dalej towarzyszyć a może woli walczyć z tabliczką.

~Wszyscy~


Kanadyjczyk chwycił pewnym ruchem drugą tabliczkę... łamiąc ją. Co więcej, Kanadyjczyk dopiero teraz zauważył, że tunel, nad którym wisiała był zwykłą ścianą. W dwudziestym pierwszym wieku graficiarze nie jednokrotnie robili malunki, stwarzające wrażenie niesamowitego realizmu np. ogromna dziura w chodniku. To, co miał przed sobą było dokładnie tym samym, tylko w jakimś dziwnym, magicznym, nieprzewidywalnym miejscu, jakim była Świątynia. W międzyczasie towarzysze Kanadyjczyka zaczęli schodzić na dół, a on szybko do nich dołączył. Schody nie należały do najkrótszych, ale po kilku minutach schodzenia, drużyna dotarła do wielkiej, brązowej, drewnianej bramy, która otworzyła się gdy cała trójka była zaledwie kilka metrów od niej, ukazując ogromny ogród. Cuchnący, kanałowy odór zniknął kompletnie, tak samo jak brukowana posadzka. Wszystko to zastąpił świeży i przyjemny zapach najróżniejszych roślin, niespotykanych ani w Świecie Żywych, ani Społeczności Dusz. Za podłogę robiła miękka, jasno-zielona trawa, która przyjemnie uginała się pod każdym krokiem. Miejsce wyglądało bajkowo.

Kolejność odpisów: Dowolna

Aaron przez krótki moment wpatrywał się w połamaną przez siebie tabliczkę i wzdychnął zirytowany, a następnie spojrzał na swoich kompanów i odpowiedział -Kiedyś moja matka mówiła mi że moje imie tłumaczy się jako oświecony, albo wywyższony. Podobno pochodzi z Egiptu, a w Biblii to imię nosił starszy brat Mojżesza.- Williams, skończywszy swoją odpowiedz postanowił zobaczyć czy w kurtce nie ma czasami swojego dziennika, w którym wszystko opisuje. 
Widząc jak reszta rusza w dół Kanadyjczyk bez chwili wytchnienia ruszył za kompanami, nie chcąc zostać w tyle, jak ostatnia oferma.
Wysłuchując wypowiedzi młodego Kuchikiego, postanowił dodać coś od siebie.
-Tak samo, dzięki temu przeklętemu miejscu, możemy pojawić się w pięknym ogrodzie albo w przestrzeni kosmicznej, schodząc w dół.
Widząc ogród na pierwszy rzut oka, coś w głowie Aarona krzyczało aby rzekł "a nie mówiłem?", postanowił jednak zamknąć się i pozostawić pierwsze słowa komuś innemu.
Kanadyjczyk postanowił na własną rękę znaleźć coś, co nie pasowało do tej bajkowej scenerii, jakiegoś budynku, albo pala wbitego w ziemie.

-A, sorki! Ostatnio się zapominam-Blondynka złożyła przed sobą dłonie i leciutko skinęła głową, bo zaraz odpowiadała na coś innego.
-Twoje imię przynajmniej coś znaczy-Pocieszyła towarzysza. Zaraz zmarszczyła jednak brwi jakby coś jej się nie zgadzało-Znaczy, moje obecne jak najbardziej znaczy. Poprzednie... Któreś z rodziców miało fantazję, ale nie wiem które. No nieistotne!
Zeszła całkiem żwawo na dół. Naprawdę nie było tutaj na co czekać. Dużo schodów, naprawdę dużo schodów. Nie było naprawdę co się guzdrać.
-Przynajmniej tak naprawdę nie umrzemy, a w sumie nawet to robiąc wrócimy do siebie-Wywnioskowała Chikaze, która to coraz mniej przejmowała się sytuacją-Nie chmurz się, potraktuj to jako przygodę bez konsekwencji, tak ich mało w życiu!
Stanęła jednak na moment gdy znaleźli się w ogrodzie. Rozejrzała się, pociągnęła nosem...
-No przy tych ściekach to klasa, acz widziałam lepsze-Skwitowała pogodnie-No, to idziemy? Stojąc nic nie wskóramy!
Poszła jako pierwsza. Tak naprawdę robiła to rozmyślnie, rozglądając się, nasłuchując, a nawet węsząc co jakiś czas. Spodziewała się jakiegoś zagrożenia z którym trzeba będzie sobie poradzić, ale ukrywała to pod płaszczykiem zadowolenia i ciekawości.