Akademik: Pokój Rui Zetsu

~Rui Zetsu 01~

Rui został umieszczony w czteroosobowym pokoju. Wszyscy inni, którzy byli z nim w pomieszczeniu bardzo szybko pousypiali, więc raczej nie doszło do wymiany sympatii czy złośliwości. Nikt nikogo nie poznał. Zetsu miał łóżko w samym kącie pomieszczenia, na lewo od drzwi, a tuż obok miejscówki do spania miał szafkę na mundur i bokken. Obok tego wszystkiego miał jeszcze wąskie biurko z szufladką na notatki i przybory do pisania. Plan na dzisiaj to:

1. Zajęcia Ogólnorozwojowe
2. Zajęcia Ogólnorozwojowe
3. Kidou - teoria
4. Kidou - teoria
5. Kidou - praktyka

Rui wstał ubrał się w mundur i przypiął boken do pasa. Schował również przybory do pisania i coś do notowania informacji zdobytych na zajęciach. Rozejrzał się po małym pomieszczeniu i z ulgą stwierdził, iż łóżko ma najbliżej wyjścia. Nie żałował tego, że nie poznał swoich współlokatorów, na to zawsze będzie czas.
Spokojnie przejrzał plan zajęć, który zaczynały się zajęciami ogólnorozwojowymi. Gdy nikt go nie zatrzymuje wychodzi na korytarz i wolnym zdecydowanym krokiem udaje się na pierwsze zajęcia, które ma w planie.

Był wczesny poranek, lecz Zetsu obudził się dosyć późno. Pokój był już pusty - wszyscy zdążyli już wyjść na zajęcia. Na szczęście było jeszcze dobre piętnaście minut, by tam dotrzeć, więc nie było obawy przed spóźnieniem i narobieniem sobie kłopotów jeszcze pierwszego dnia. Nie byłoby pewnie zbyt ciekawie, podpaść nauczycielom tak szybko. Zatem po ubiorze Rui po prostu opuścił pomieszczenie, bo jedyne co mogłoby go przed tym powstrzymać to tylko piorun z jasnego nieba. A w budynku był raczej zabezpieczony przed takim czymś...

[Akcję przenosimy tutaj:] https://bleach.forumpolish.com/t731p90-sala-nauk-kendo#69147

~Rui Zetsu~

Po tym jak umieszczono cię w niewielkim pokoju w akademiku ty i twoi współlokatorzy byliście zbyt zmęczeni aby popchnąć jakie kolwiek rozmowy o pierdołach i niemal od razu poszliście spać. Sam pokój był niewielki. Mieściły się w nim cztery osoby przy każdym łóżku mieściła się niewielka szafa na mundur, boken i inne ubrania a koło niej biureczko wielkości przeciętej na pół szkolnej ławki z dwoma szufladami w której mogłeś schować przybory i notatki. Obudził cię hałas i krzątanie się osób po pokoju. W pewnym momencie usłyszałeś odgłos rozsuwających się drzwi i zauważyłeś teraz już tylko dwóch chłopaków którzy właśnie zbierają się na lekcję i w pośpiechu łapią przybory. Kiedy jeden zauważył że się obudziłeś uśmiechnął się niemrawo i przywitał po czy wyszedł i zostałeś sam na sam z ostatnim mieszkańcem swojego pokoju który obecnie stał odwrócony do ciebie tyłem i wyciągał coś z szuflad swojego biurka.

Gdy Rui się przebudził, wzrok się wyostrzył, nie widział już zamazanych obrazów zaraz po przebudzeniu. Zmienił ubranie na mundurek szkolny, zabrał bokken, który przypiął do pasa. Pożegnał się z kolegą, który wychodził z pokoju machnięciem ręki. Przy biurku sprawdził plan lekcji, i zgodnie z nimi wziął zeszyty i książki na kolejne lekcje jak i przybory do pisania.
Spostrzegł jedynego lokatora pokoju, który jeszcze oprócz Zetsu został i grzebał coś przy szafkach.
- Jestem Rui. Miło mi poznać. - powiedział do osobnika stojącego tyłem, niepewnym głosem. Nie czekając na odpowiedź, wyszedł na swoją pierwszą lekcję.

Bez problemu szybko się zebrałeś. Przez to że jedna osoba wyszła z pomieszczenia to miejsce nie było zatłoczone i łatwo się było po nim przemieszczać. Przywitałeś się z chłopakiem po czy wyszedłeś i zdążyłeś tylko usłyszeć. - Cześ... - Po czym urwałeś mu dźwiękiem zamykanych drzwi i poszedłeś na zajęcia. Pierwsza lekcja to Kido - Technika

przechodzimy tu: https://bleach.forumpolish.com/t984p60-korytarz#70516

~Rui Zetsu 01~

Rui został umieszczony w czteroosobowym pokoju. Wszyscy inni, którzy byli z nim w pomieszczeniu bardzo szybko pousypiali, więc raczej nie doszło do wymiany sympatii czy złośliwości. Nikt nikogo nie poznał. Zetsu miał łóżko w samym kącie pomieszczenia, na lewo od drzwi, a tuż obok miejscówki do spania miał szafkę na mundur i bokken. Obok tego wszystkiego miał jeszcze wąskie biurko z szufladką na notatki i przybory do pisania. Plan na dzisiaj to:

1. Prawo Gotei 13
2. Prawo Gotei 13
3. Hakuda
4. Hakuda
5. Zanjutsu

Znów został sam. Tym razem w pokoju. Czuł się tak jak wtedy, kiedy przez to zamieszanie na początku akademii zostawił Nin i został sam. Przepatrzył plan lekcji, na sam początek zajęcia z prawa, może mu się to przyda? - pomyślał, zabierając bokken, przybory szkolne i notatki. Wyszedł z dormitorium i powoli isąc korytarzem, poszedł w stronę sali wykładowej.

-Hej. - Rui usłyszał krótkie zawołanie, gdy próbował wyjść z pokoju. Obracając się zauważył, że wszystkie łóżka były już puste. Za wyjątkiem jednego, obok którego ktoś właśnie zabierał swoje rzeczy. Ta właśnie osoba, zawołała Rui. Chłopak był dobre pół metra wyższy niż Zetsu. Miał długie, czarne włosy związane w wysoki kucyk, choć boki miał niemalże łyse. Miał też inną charakterystyczną cechę - bliznę biegnąca przez lewe oko, którego tam nie było.
-Mogę dołączyć do ciebie? - powiedział chłopak z szerokim od ucha do ucha uśmiechem. -W sensie, w drodze na lekcje. - dodał, przewieszając bokken przez plecy. -Jestem Renji, tak w ogóle.

Rui jak na niego odwrócił, się nieco niezdarnie w stronę dźwięku. Jego rozmówca był wyższy, od razu zaciekawił rukońskiego chłopaka swoją blizną i brakiem oka. Młody nie wpatrywał się długo.
- Jasne. We dwoje zawsze raźniej. - odparł krótko, i poprawiając bokken szedł wraz z nowym towarzyszem w kierunku klasy. Rozglądają się ciekawie po korytarzu.

-Też tak uważam. - odparł Renji. -Cała reszta pokoju wyszła tak szybko... - dodał, gdy razem z Rui opuszczał pomieszczenie. Nowa znajomość zaczynała się naprawdę dobrze, biorąc pod uwagę jak często uśmiecha się jednooki.


[Akcję przenosimy tutaj:] https://bleach.forumpolish.com/t1175p330-sala-wykladowa#72063

#01-0001

Rui otrzymał miejsce w akademiku i wczoraj późnym popołudniem mógł się wprowadzić do nowego pokoju. W środku były dwa zwykłe łóżka i jedno piętrowe. Po zaścielonych posłaniach chłopak wywnioskował, że dwa zwykłe łóżka są już zajęte, także miał do wyboru spanie na dole bądź górze łóżka piętrowego. Poza tym w pokoju znajdowały się cztery pojedyncze biurka zawierające szafkę i szufladę oraz dwie duże szafy, jedna na każdą parę studenciaków. W pomieszczeniu było jeszcze jedno wolne miejsce, więc niewykluczone, że niedługo wprowadzi się jeszcze jeden nowy współlokator.
Wczoraj wieczorem czarnowłosy nie miał okazji poznać kolegów, gdyż każdy z nich gdzieś wybył i wrócili późno w nocy, kiedy już Zetsu spał. Nad ranem obudziły go krzyki z sąsiedniego pokoju.
- Ja Cię kiedyś zabiję! - Usłyszał rozwścieczony głos, któremu wtórował śmiech jakiegoś chłopaka, który najwyraźniej nic nie robił sobie z rzuconych w jego kierunku gróźb. Potem był huk, trzask zamykających się drzwi, a na końcu rozbrzmiał coraz cichszy, oddalający się śmiech.
Kiedy Rui podniósł się do pozycji siedzącej mógł zauważyć, że przy jednym z biurek siedzi chłopak o krótkich blond włosach, który czymś zawzięcie się zajmuje. Po drugiej stronie pokoju, w samym rogu, na podłodze siedział kolejny młodzieniec o czarnych włosach. Zetsu nie bardzo mógł zauważyć co robi, gdyż zza jego łóżka wystawał tylko czubek głowy. W każdym razie żaden z nich nie był zainteresowany porannymi wydarzeniami, tak jakby nie był to już pierwszy raz. Do zajęć w akademii było koło godziny, także było dość czasu aby wstępnie poznać kolegów, bądź zająć się jakiś innymi własnymi sprawami.  

Na dobry początek +1 zręczność, inteligencja, kontrola reiatsu za wszystkie niedoszłe próby rozpoczęcia przygody

Wcześniej nie było czasu na poznanie nowych kolegów, z którymi dzielił teraz pokój. W posiadłości rodziców zawsze mieszkał sam we własnym pokoju, więc współdzielenie tej przestrzeni z innymi było nowością. Krzyki z sąsiedniego pokoju do końca rozbudziły chłopaka, który dopiero teraz spostrzegł dwójkę lokatorów. Jeszcze jedno wolne posłanie sugerowało kolejnego przyszłego lokatora. Powoli wstał z dolnego posłania, rozciągając ramiona.
- Eee... Cześć. - powiedział nieśmiało kończąc przeciąganie się. - Jestem Rui. Miło mi poznać. - powiedział po chwili, jakby przypominając sobie o przedstawieniu się. Podszedł do biurka i sprawdził plan lekcji, by wiedzieć co go dziś czeka.
W głowie nadal myślał o swojej przyjaciółce z dzieciństwa, dzięki, której tutaj się znalazł, a teraz musiał na nowo naprawiać relacje, które popsół. Być może też pozna nowych przyjaciół.

#01-0002

Gdy Rui się przeciągał poczuł nieprzyjemny ból w plecach. Było to pokłosie wczorajszego wydarzenia, kiedy to rosły nauczyciel rzucił nim w ścianę. Nie było to nic poważnego, ale zapewne będzie czuł dyskomfort przez kolejnych parę dni.
Kiedy chłopak się przywitał, nie spotkało się to z żadną reakcją ze strony blondyna. Najwyraźniej albo go nie usłyszał, albo był tak mocno skupiony na swojej czynności, że był odcięty od otoczenia. Natomiast drugi chłopak podniósł się z podłogi i odłożył książkę na swoje biurko.
- Cześć, Yuto Sasaki. - Odparł spokojnie młodzian, mierzący około 165 cm wzrostu o jasnoszarych oczach.

Wygląd:

Głos Yuto najwyraźniej wyrwał ze skupienia blondyna, który obrócił się w stronę Zetsu. Chyba zdał sobie sprawę, że właśnie przed chwilą ktoś do niego mówił i z zakłopotanym wyrazem twarzy podrapał się po głowie.

Wygląd:

- Wybacz, często mi się zdarza odciąć od wszystkiego jak się na czymś skupię. Jestem Satoru Yoshida, miło mi Cię poznać. - Zerknął na zegarek, poprawił palcem okulary i zrobił zdziwioną minę.
- Cholera, znowu to zrobiłem. A miałem tylko zrobić kilka poprawek... Po raz kolejny będę cierpieć na zajęciach. Eh... - Rui początkowo nie wiedział o co chodzi, ale gdy spostrzegł, że białka brązowych oczu Satoru były zaczerwienione, a on sam potężnie ziewnął, mógł się domyślić że blondyn właśnie zarwał nockę.
Gdy Zetsu wstał z łóżka mógł w końcu zobaczyć, czym tak zawzięcie zajmował się Yoshida. Na jego biurku leżała metalowa noga, przy której najwyraźniej majstrował całą noc. Wokół niej leżało kilka śrubokrętów, śrubek i innych gadżetów, które Rui widział pierwszy raz w życiu.
Dzisiejsze zajęcia rozpoczynały się od hakudy, następnie były kolejno wykłady na temat hollowów i kido, a na koniec zajęcia praktyczne z demonicznej magii.

-Dobrze was poznać Yuto i Satoru. Może kojażycię dziewczynę o imieniu Nin chodzi tutaj do akademii. - powiedział do współlokatorów, pocierając obolałe miejsce na plecach. Westchnął głośno na widok hakudy w planie lekcji. Zajęcia z walki wręcz nie należały do jego mocnych stron. Spojrzał na pustą pryczę powyżej swojej.
- Wiecie, kto jeszcze będzie z nami mieszkał? - zapytał lokatorów, pakując notes i przybory do pisania, oraz bokken przytracza do pasa.

#01-0003

- Nin? Hmm... Raczej nie znamy, ale jeśli jest w akademii to na pewno nie jest w naszej klasie. Poza tym, ani ja ani Yuto nie jesteśmy zbyt towarzyscy z natury, także nie bardzo znamy inne klasy czy roczniki.- Yuto nie miał zamiaru nic dodawać, jedynie kiwnął głową na znak, że zgadza się ze słowami Satoru. Blondyn ponownie potężnie ziewnął, aż w kącikach oczu pojawiły mu się łzy, które wytarł dłońmi.
- Chyba nie obędzie się bez kawy. Miałeś kiedyś okazję spróbować? Może masz ochotę? - Kawa to był dość rzadki produkt w Soul Society i raczej niewiele osób miało kiedykolwiek okazję jej spróbować. Bywały jednak takie kręgi, w których nie wyobrażano sobie życia bez niej.
Yoshida wstał i się przeciągnął. Był naprawdę wysoki, miał niemal 180 cm wzrostu. Ale to nie jego wzrost najbardziej przykul uwagę Zetsu, a jego lewa noga, a raczej jej brak. Zamiast kończyny miał tam drewnianą protezę.
- Nic nie wiemy na ten temat. O Tobie również nas nie poinformowano, także czwarty współlokator może tak naprawdę pojawić się w każdej chwili.

Skończył pakować swoje graty na zajęcia. Lewą ręką z lekka szarpał swój ogon z czarnych włosów, robił tak przez chwilę.
-Kawa? Uch... chętnie spróbuję. Nie miałem okazji jeszcze nigdy tego pić. Choć słyszałem o tym napoju, że ma niepowtarzalne walory smakowe. - powiedział do rozmówcy.
Przez chwilę gapił się na protezę z drewna nogi Satoru, rozumiejąc, że na stole leży nowa lepsza proteza, którą sam tworzy. Spojrzał przelotnie w kierunku Yuto. Czekając na kawę, oparł się plecami o swoje biurko.

#01-0004

- Owszem, ma niepowtarzalny smak i jest ich wiele rodzajów. Niestety jednak nie jest to powszechny towar i trudno jest z jego dostępnością. Na szczęście mój dziadek ma pewne znajomości i czasami jak go odwiedzam to użycza mi swoich zapasów. To zaraz wracam.- Satoru pokuśtykał do drzwi i wyszedł na korytarz. Mimo, że nieco kulał to szedł całkiem sprawnie. Nie było go około dziesięciu minut. W tym czasie Yuto nie odezwał się ani słowem - zdecydowanie był typem milczka. Zamknął jedynie oczy i wsłuchiwał się w świergot ptaków wpadający do pokoju przez otwarte okno. Po rzeczonym czasie wrócił blondyn z dzbankiem zawierającym gorąca wodę i postawił go na kamiennej podkładce leżącej na biurko. Z szafki wyciągnął szklane naczynie w kształcie klepsydry i włożył do niego sztywną stożkową tkaninę. Potem sięgnął po ręczny żarnowy młynek, podobny do tego jaki miała w swojej kuchni matka Ruiego, a wykorzystywała go do mielenia przypraw. No i na końcu najważniejsze - kawa, trzymana w szczelnie zamkniętej metalowej puszce. Kiedy Satoru otworzył wieko, w powietrzu można było wyczuć delikatny aromat. Umieścił ciemne, palone ziarna w młynku i zaczął kręcić korbką. Korzenny aromat rozdrobnionej kawy od razu nabrał mocy. Przełożył zawartość młynka do szklanego naczynia i zalał gorąca wodą, po czym zakrył metalową pokrywką.
- No i teraz trzeba jeszcze chwilę poczekać. - Kawa powoli spływała na dno naczynia.
- Widziałem jak patrzyłeś na moją nogę, ciekawy co się stało?- W tym samym momencie podwinął z lewej kończyny kimono, ukazując swoje kalectwo. Jakieś dziesięć centymetrów poniżej linii kolana był zawinięty bandażem kikut, do którego dwoma skórzanymi paskami z klamrami była przytwierdzona drewniana proteza. Satoru poluzował klamry i zdjął protezę. Zaraz po tym sięgnął po te metalową i dosyć sprawnie założył ją na nogę.

Rui Zetsu nawet jak bardzo chciał sobie przypomnieć, to nie mógł sytuacji w której mógł pić ten ciemny napój nazywany kawą. Zrobił nawet skupioną minę, jakby szukał czegoś w pamięci, lecz bezskutecznie. Kiwnął tylko głową na znak zgody, a czterooki blondyn gdzieś zniknął na ok. 10 minut, wracając i zapraszając kawę.
- Wyśmienity napój. Nie chciałem być nie grzeczny jeżeli chodzi o Twoją nogę. Widzę, że masz niezwykłe zdolności techniczne. Sam w pełni zbudowałeś mechaniczną protezę. - skrzywił się , kosztując kawy, która była naprawdę wyśmienita. W kwestii protezy wypowiadał się z nieukrywanym podziwem. Yuto okazał się milczkiem, więc narazie nie ciągnął go za język i nie prowadził rozmowy na siłę. Natomiast Satoru Yoshida okazał się bardziej rozmownym. Poranek zaczął się przyjemnie, lecz za chwilę będzie trzeba się zbierać, wraz z nowymi kolegami na zajęcia.

#01-0005

Kiedy cała kawa spłynęła na dno chemexu, Satoru rozlał napój do dwóch kubeczków, po czym podał jeden z nich Ruiemu. W kawie prócz korzennego smaku Zetsu mógł wyczuć również delikatną orzechową nutę. Była naprawdę smaczna, aczkolwiek takiemu wielbicielowi czekolady jak czarnowłosy pewnie jeszcze bardziej smakowałoby gdyby była nieco słodsza.
- Cieszę się, że smakuje. - Odpowiedział z uśmiechem. - Dla niektórych jest nieco zbyt gorzka, chociaż ta odmiana i tak jest delikatniejsza od innych, które miałem okazję próbować. Może chcesz trochę cukru? - Zaproponował, po czym samemu upił kilka łyków.
- E tam. - Machnął ręką. - Nie ma się czym przejmować. Nie jest to codzienny widok, także zrozumiałe jest, że może wzbudzić zainteresowanie. Na Twoim miejscu pewnie też bym był bardzo ciekawy, co się stało. Jednak muszę Cię rozczarować... Nie kryję się za tym żadna epicka przygoda. Po prostu urodziłem się z niewykształconą kończyną, ot cała historia.- Zrobił przerwę na kilka łyków kawy.- W sumie to chyba lepiej, że tak się stało, niż jakbym miał zostać kaleką w jakimś nieszczęśliwym wypadku. Osoby, które straciły w ten sposób nogę cierpią zwykle na bóle fantomowe. Mnie to na szczęście nie dotyczy i musiałem po prostu nauczyć się tak żyć.- Blondyn faktycznie wydawał się podchodzić do tego bardzo luźno. Miał jakąś dysfunkcję i po prostu musiał sobie radzić. Można to było trochę przyrównać do sytuacji Zetsu, który przez swój niewielki wzrost również musiał zmagać się z różnymi ograniczeniami.
Podrapał się po nosie starając się ukryć jego delikatne zawstydzenie usłyszanym komplementem.
- Od zawsze chciałem móc się poruszać bez użycia kul. Kiedy byłem młodszy ciężko było dopasować jakąkolwiek protezę ponieważ szybko rosłem i nie miałem czasu aby się przyzwyczaić. W końcu jednak przystopowałem i wtedy dziadek pomógł mi skonstruować sztuczną nogę. Także stwierdzenie, że sam ją zbudowałem jest nie do końca prawdziwe. Chociaż w tej chwili, biorąc pod uwagę ile razy już ją składałem i rozkładałem pewnie nie miałbym większych problemów aby zrobić ją samodzielnie. Teraz jednak i tak bym zrobił ją nieco inaczej, bo z czasem zacząłem zauważać jej mankamenty. Niestety materiały są jednak drogie i nie mam środków aby to zrobić, więc próbuję ją usprawnić tym co mam.- Strasznie się rozgadał, ale wyglądało na to, że to była jego prawdziwa pasja i równie mocno potrafił się zapomnieć w czasie opowiadania o tym, jak i przy samym majsterkowaniu.

Dla Ruiego był to nowy smak, skrzywił się ponownie pijąc długi łuk kawy. Pozwolił by ciemny płyn rozlał się po gardle, uwalniając swój pełny aromat. Kiwnął przecząco głową, na wzmiankę o słodzenia napoju. Co prawda lubił słodycze, lecz ograniczał słodzenie napojów. Po prostu lepiej smakowały bez tego dodatku.
- Też nie miałem łatwego dzieciństwa, ze względu na mój wzrost, który jest niższy od przeciętnego mieszkańca. Nauki pobierałem w domu, jako prywatne lekcje. Ojciec wiele mnie nauczył, jak walka mieczem czy demonicznej magii. Sam czasem też wykładał na akademii. Mam nadzieję, że nie wpadnę na swojego ojca. - powiedział do blond okularnika. Wypił kolejny łyk napoju. Dla pewności raz jeszcze przejrzał plan lekcji, sprawdzając czy wszystko dobrze spakował.

#01-0006

Gdy Rui rozsmakowywał się w kawie, ta pozostawiła po sobie truflowy finisz na podniebieniu. Kto by pomyślał, że może istnieć napój o tak bogatym, różnorodnym smaku.
- No faktycznie jesteś niewysoki. - Stwierdził oczywistość, ale nie było słychać w tym żadnej pogardy czy kpiny.- Ale nie ma się co przejmować. Na pewno można w tym odnaleźć również i dobre strony.- Satoru zdecydowanie wydawał się miłą i pełną optymizmu osobą. Do tego był naprawdę inteligentny -dobry materiał na kumpla. Wyglądało na to, że Zetsu trafił na całkiem przyjemnych współlokatorów. Mógł w końcu nie mieć tyle szczęście i zamieszkać choćby z sąsiadami, którzy od samego rana byli głośni. Blondyn wstał i przeszedł się po pokoju. Trochę utykał, ale i tak mniej niż jak miał założoną drewnianą protezę. Wyregulował jeszcze kilka śrubek wkrętakiem i po kolejnej próbie spacerował już wzorowo. Ktoś z boku, gdyby nie zobaczył, że ma protezę to z pewnością nie powiedziałby, że jest kaleką.
- Może nie powinienem pytać, ale co miał Twój wzrost, do nauki z rówieśnikami? - Pytanie świadczyło o tym, że nie rozumiał decyzji rodziców Ruiego.
- I czemu nie chcesz trafić na ojca?
Yuto skończył się pakować, a Satoru zaczął zbierać swoje graty. Nie omieszkał zapomnieć o wkrętaku, czy drewnianej protezie. Wyglądało na to, że zaraz będą się już zbierali na zajęcia.

Smak trufli przyjemnie rozchodził się po podniebieniu. Pierwszy raz czuł ten aromat, był niesamowity, wręcz oszałamiający. Z wolna starał skupić się na tym co mówi do niego Satoru. Przez chwilę nasłuchiwał, czy zza ściany dochodzą odgłosy harmideru jak wcześniej.
- Hmm. Grunt to mieć dobrych przyjaciół. Rodzice się wstydzili tego, że mają tak niskiego syna. Ojciec z w tamtym czasie już był znaczącym Shinigami w Seritrei. Może w ten sposób też chcieli mnie chronić? Zawsze odmienność, jest czymś niestandardowym dla ogółu. - powiedział do Satoru, zaczerpnąć tchu. Rzadko kiedy mówił tak dużo, nie przywykł do tego.
- Ojciec jest wymagający, od razu poddałby mnie ocenie, według swoich standardów. Po za tym, chciałbym uniknąć sytuacji, że ktoś pomyśli iż mam łatwiej, z powodu koligacji rodzinnych. - powiedział do Satoru.
-W czym jesteś najmocniejszy? Umiesz dobrze posługiwać się stylami hakudy? - po chwili zagadał do Yuto. Też dlatego by nie wyjść na niemiłego. Przecież więcej rozmawiał z  blondynem, a drugi wysoki kolega na pewno też jest ciekawą osobowością. Rui również gotowy był do wyjścia, wraz z nowymi znajomymi na zajęcia lekcyjne.

#01-0007

Zza ściany nie było słychać jakichkolwiek odgłosów.
- Oczywiście, z kumplami zawsze łatwiej. - Blondyn wysłuchiwał wyjaśnień Zetsu.
- Nie rozumiem tej logiki. Przecież nie będą Cię chronić całe życie. W ten sposób pozbawili Cię możliwości zaadaptowania się do takiej rzeczywistości. Dzieci adaptują się szybciej. - Urwał zdanie, jakby zauważając że posunął się ze swoimi wywodami za daleko. - Wybacz... Trochę się zagalopowałem, nie było to zbyt taktowne... - Nie skomentował już kwestii związanej ze wstydem. I tak zagalopował się w tej rozmowie. Nie dość, że podważał sposób wychowania rodziców Ruiego, to jeszcze wyliczał co zrobili źle. Nie było to stosowne...
- Hmm, czyli Twój ojciec jest surowy. Dobrze wiedzieć, jeśli faktycznie mielibyśmy na niego trafić na zajęciach. - Satoru dopakowywał ostatnie rzeczy do swojej torby i był gotowy do wyjścia.
Kiedy Yuto usłyszał pytanie w swoją stronę to wydawał się nieco zaskoczony. Jego zachowanie raczej wskazywało na to, że trzyma się na uboczu i nie rzuca się nikomu w oczy.
- Hmm... W niczym. - Odparł z rozbrajającą szczerością. - Ale za to lgną do Ciebie zwierzęta. - Do rozmowy postanowił wtrącić się blondyn, tak jakby chcąc podkreślić, że Sasaki ma jakieś zalety.- Mhm... - Przytaknął czarnowłosy i na więcej słów się nie zdecydował.

- No dobra. Chyba musimy się zbierać, jeśli nie chcemy się spóźnić. - Rzucił okularnik i zabierając torbę ze sobą, otworzył drzwi. Kiedy cała trójka wyszła na korytarz sąsiedni pokój opuszczał również szczupły, wysoki (ale nie tak jak blondyn) chłopak o bladej cerze i zielonych oczach.  Włosy miał płomieniście rude, niesfornie sterczące w różne strony. Kiedy Rui patrzył na jego twarz to coś mu się nie zgadzało. Dopiero po chwili zorientował się co mu nie pasowało - rudzielec nie miał jednej brwi.
- Cześć chłopaki! - Niemalże krzyknął energicznie. - Widzę, że macie nowego współlokatora.  
- Cześć... - Satoru zrobił przerwę jakby nie był pewien jak nowy kolega się nazywa.- Keiji- Dokończył za blondyna zielonooki, widząc że ten nie był pewien jego imienia. Yuto z kolei w swoim stylu jedynie kiwnął głową na powitanie. Rudzielec zwrócił teraz uwagę bardziej na Zetsu.
- Jestem Keiji Nakamura - Przedstawił się dalej entuzjastycznym tonem i wystawił dłoń w kierunku Ruiego.

Rui dokończył kawę. Słowa Satoru wcale nie raniły chłopaka. Doskonale wiedział, że jego rodzice go chronią w jakiś tam sposób, lecz wiedzę i umiejętności, które mu wpoili są bezcenne, bez względu na sposoby wychowawcze. Schylił tylko głowę jakby czegoś szukał na podłodze. Po chwili podniósł oczy na okularnika, machnął ręką w geście, że nic się nie stało.
Na słowa Yuto przytaknął tylko. Trochę na ten moment stracił chęć do rozmowy. Spokojnie wyszedł z pokoju za wszystkimi.
Na korytarzu z sąsiedniego pokoju wyszedł kolejny roześmiany i wyluzowany chłopak, który był bez jednej brwi. Czy wszystkim w tej paczce czegoś brakowało? Niski Rui, Małomówny i wycofany Yuto, beznogi Satoru i chłopak bez brwi. Zetsu coraz swobodniej się czuł w takiej grupie, bo nie tylko on miał problem czy wyróżniał się w ten czy inny sposób. Z zamyślenia wyrwały go słowa przywitania Keijiego Nakamury.
- Eee... Rui Zestu. - przedstawił się i uścisnął już wyciągniętą do niego rękę przez rudowłosego. Podniósł wzrok na chłopaka stojącego przednim lekko go obserwując.
- Słyszałeś może o Nin, dziewczyna ma czarne długie włosy i jest w klasie wyżej od nas?. - wypalił niespodziewanie do Nakamury. Mając nadzieję, że chłopak widział jego przyjaciółkę? Niemalże od razu ponownie wzrok wlepił w podłogę.

#01-0008

- Znowu to samo... - Usłyszał cichy głos Satoru. W momencie kiedy Keiji zacisnął palce, rozległ się  brzęczący dźwięk, a wraz z nim przez całe ciało Ruiego przeszedł prąd. Mięśnie się spięły i zaczęły drżeć, a włosy na ciele stanęły dęba. Nakamura w końcu się zlitował i zwolnił uścisk dłoni. Trwało to góra kilka sekund, a Zetsu miał wrażenie, że znacznie dłużej. Nogi zwiotczały, a Rui klapnął tyłkiem na podłogę. Chwilkę mu zajęło aby dojść do siebie. Rudy w tym czasie nie mógł powstrzymać swojego śmiechu, który brzmiał niemal identycznie jak ten co dobiegał niedawno z korytarza. Kawalarz był bardzo zadowolony z siebie i efektu jaki udało mu się osiągnąć. Satoru pochylił się i podał dłoń czarnowłosemu.
- Mnie też tak załatwił przy pierwszym spotkaniu. - Dodał gdy już podciągnął chłopaka do góry. Ta sytuacja trochę pokrzyżowała plany Ruiemu i nie zdążył zapytać o swoją koleżankę. Z resztą czy dalej miał na to ochotę po tym co zrobił Nakamura?

Przez chwilę młody Rukończyk nie wiedział co się stało. Nie mógł się ruszyć, nogi odmawiały posłuszeństwa. Śmieszek bez brwi zapewne bawi się przednio z udanego żartu. Dzięki pomocy Satoru wstał, chwiejnie na nogach.
- Dzięki. Chodźmy do klasy. Mogę iść sam. - powiedział do kolegi. Idąc powoli w kierunku klasy.

#01-0009

Rui nie miał jednak zamiaru pytać o Nin. Nie zdecydował się również na żadną reakcję i nie uraczył Rudego nawet słowem. Za to cała trójka ruszyła na zajęcia. Keiji rzucił tylko za nim.
- Ej no, nie bądźcie tacy! To było mega!- Grupa jednak go zignorowała i ruszyła dalej. Ten ich wyprzedził, machnął ręką i biegiem zostawił w tyle. Jeszcze przez chwilę słyszeli jego rechot, najwyraźniej dalej był rozbawiony swoim żartem.
Po drodze Zetsu zauważył, że Satoru przestał ziewać, a do tego sam czuł się dziwnie pobudzony. Blondyn wyjaśnił mu, że tak właśnie działa kawa i często sobie nią radzi ze zmęczeniem gdy zdarzy mu się zarwać nockę. Przestrzegł go jednak, że ma również i swoje wady - kiedy przestaje działać to ciało jest znużone jeszcze bardziej niż pierwotnie.
Po jakimś kwadransie byli już przy dojo, gdzie miały się odbyć zajęcie z hakudy.

[Przechodzimy tutaj]