Mieszkanie Saruwatari - part 1

Grimoire of Mizuki #00284

Druga-trzecia... Sporadycznie udawało jej się szukać jakiś informacji do tej godziny, ewentualnie siedząc u kogoś. Tu miała całkiem sporo wrażeń, i chyba nawet jakby nie zrezygnowała ze swoich planów to miałaby spore problemy. Właściwie to jak ona sobie to wyobrażała? Zakradnie się do niego w nocy, obetnie mu trochę włosów, schowa do woreczka, i... Co, jeżeli by się to wydało albo zauważył? Wbrew pozorom nie jest głupi. A co by ona zrobiła, jeżeli ktoś by spróbował takiego numeru wobec niej?
Prawdopodobnie okręciłaby go wokół palca, jeżeli by tej osobie zależało. I na pewno zaczęłaby utrzymywać dystans, dając jednak złudzenie jakiejś szansy. Jakby nie patrzeć, osoba tego pokroju jest przydatna...
...Tak bardzo nie wiedziała, jak się zachować...
-Nie będzie to problemem, jak przenocuję u Ciebie?-Jeszcze była w miarę przytomna, ale późna pora zaczynała dawać o sobie znać. Otrzymała odpowiedź pozytywną, zgodnie z przewidywaniami. Ufał bardziej sobie czy jej? Jedno nie wykluczało drugiego, ale...
Dotarli. Chwilkę oponowała, że przecież jest gospodarzem i to on mimo wszystko powinien się porządnie wyspać, ale długo się nie opierała. Jak była obejmowana zresztą też, acz nawet wtedy czuła się lekko nieswojo.
Umiała jednak jeszcze myśleć.
-Poczekaj, Ty też przecież musisz się odświeżyć-Zauważyła. Może była czasem trochę... samolubna, ale bez przesady-Mi to zajmie chwilę dłużej, więc idź pierwszy. Ja poczekam
Przy okazji pomyślała o jednej rzeczy. Może znajdzie jakieś jego włosy na szczotce albo czymś podobnym? Długich nie miał, ale kto wie. Nie potrzebowała nie wiadomo jak dużo... A potem jak sama się ogarnie to będzie mogła spokojnie zasnąć.

Grimoire of Mizuki #00285

...Tak właściwie nie widziała go nigdy w tak nieformalnym ubraniu. Znaczy nie to, by wcześniej chodził pod krawatem, ale wyglądał dobrze. Teraz też, ale... Bardzo luźno... Uhm...
Chyba faktycznie była już zmęczona. Tak, heheh...
...Szlag. Nie było szczotek, miał jedynie taką rolkę do ubrań, a to jej nic nie dawało. Po myciu też nie było niczego, co... Działało na jego korzyść jako człowieka, ale jej utrudniało sprawę. Nic jej to nie dawało, mogło to być równie dobrze jakiegoś... Hm. Psa nie miał. Innych zwierzaków też. Dziwne. Z drugiej strony też nie siedział w klatce...
...wzięła parę na wszelki wypadek i schowała do woreczka. Czuła się głupio z różnych powodów, ale w końcu udało jej się i umyć, wypucować, przebrać, i potem położyć w łóżku. Zmęczenie przykryło wyrzuty różnego rodzaju.
***
Chyba było już późno jak wstała. Świeciło słońce. Zazwyczaj nie spała tak długo, ale i nie balowała na balu do tak późnej godziny... Uhm? Co to za zapach?
...już dość się wylegiwała. Podniosła się, założyła okulary, i... Stanęła w środku drogi do drzwi. Powinna się trochę ogarnąć, czy... Chyba jednak tak.
Poszła zatem do łazienki, by chociaż skorzystać i rozczesać włosy. Zęby też mogła umyć na szybko, jak i przemyć twarz. Tyle wystarczy by się pokazać a długo nie zajmie.
Więc wyjdzie sobie w swojej koszuli nocnej z sypialni do salonu.
-Dzień dobry Hiro...-Przetarłaby jednak kąciki oczu-Bardzo źle Ci się spało?
Podeszłaby zobaczyć co za jajecznicę on szykuje. Noc była spokojna. To dobrze.

Grimoire of Mizuki #00286

Wyglądała na mało skruszoną po usłyszeniu tego wyznania. Podobnie jak on nie wydawał się jakby miał jakiekolwiek pretensje
-Uhum... Wybacz, chyba wiem jakie. Jeszcze nie teraz, ale kiedyś kto wie?-Zerknęła zza jego pleców co robił. Mogło być, jak od czasu do czasu zje coś takiego to nic jej nie będzie-Padłam dość szybko. Zazwyczaj nawet nie siedzę do tak późna, więc... Dalej czuję się trochę leniwie...-Przeciągnęła się, zmyślnie krzyżując ręce przy kroku by czasem jej koszula nie podniosła się za bardzo.
Zażyczyła sobie papryki jeśli była, a nawet zadeklarowała się, że pokroi i ogólnie pomoże. Szkoda, że nie miała tego noża, poszłoby sprawniej. Chłopak starał się, ale nie powstrzymywała uśmiechu gdy wydawało jej się, że przyłapała go na zerkaniu.
Przeszli do stołu. Nie smakowało źle, podziękowała za posiłek i...
-Bardzo Ci dziękuję za wczorajszy wieczór. Długo go nie zapomnę-Miała wrażenie, że coś zostało jej na policzku, temu przejechała po nim palcem-A... Nie myślałam jeszcze. Centrum? Ah, fakt... Jeszcze nie do końca kontaktuję... Um... Tak myślałam...-Na moment przestała jeść. Nie do końca może fortunny temat na śniadanie...
-...Chyba jednak chciałabym wrócić trochę wcześniej. Ostatnio mniej się uczyłam, a nie chciałabym za bardzo odpuścić-Zbyt wyraźnie zmieniła zdanie co do tego co chciała powiedzieć-Wiesz, dużo wrażeń. Nie jest niby źle, ale zawsze jest to uczucie, że się robi za mało na to co by się chciało osiągnąć

Grimoire of Mizuki #00287

Chyba się trochę rozmarzył. Wyglądało to na tyle dziwnie... Bo nie wyglądał, per se. Ale troszeczkę zdążyła go poznać i to było o parę kiwnięć za dużo. To było nawet urocze. Nawet jeśli chyba się czuł trochę zbyt pewnie.
Czy jej to przeszkadzało? Nie aż tak jak się spodziewała. Trochę i tak musiała się pilnować.
-Wydaje mi się, że można i tak pojechać do centrum... Czułabym się źle, gdybym tego nie zrobiła. Tylko się jeszcze trochę ogarnę-Jakby nie patrzeć, była pierwsza a ona cały czas była w koszuli nocnej. Wstała, poprawiła ją...
-Postaram się szybko uwinąć-Przez moment stała i patrzyła się na Hiro. Nie, ostatecznie na nic się nie zdecydowała. Poszła do pokoju by się umyć po nocy, przebrać, zebrać swoje rzeczy i... Chyba mogli tak pojechać, prawda? No nie.
-Już jest wolne-W końcu i on powinien o siebie zadbać. Poczeka na niego, oczywiście. Nic nawet nie będzie kombinować, bo i co by mogła?

Grimoire of Mizuki #00288

Nie mogła się nie oprzeć wrażeniu, że powiedziała coś niestosownego albo przynajmniej liczył na coś innego. Przerwała na moment to co robiła, cokolwiek by to nie było.
-Hm? Coś nie tak?-Zapytała, dorabiając do tego przedłużonego westchnięcia swoją filozofię-Chciałabym po prostu dzisiaj trochę popracować
Miała chyba inne plany dotyczące dzisiejszego dnia, niż jego wyobrażenie. A może za bardzo się nastawił po wieczorze i dzisiejszym poranku? Nie wejdzie mu do głowy. A czasem było jej tego szkoda, że nie miała takiej możliwości.
Przynajmniej przestało padać. W centrum było trochę ludzi, i nie było przeszkód by się zajęli swoimi sprawami.
-Hm. To zależy, czy chcesz mnie oglądać medytującą z tym berłem czy wolisz bezpiecznie poczekać tutaj. Nie wiem jak to będzie reagować i czy w ogóle, ale przypuszczam, że albo to coś zakładało, że mamy jakieś zdolności, wiedzę bądź umiejętności by tego używać, albo przy predyspozycjach każdy potrafi. Ewentualnie to rodzaj testu by sprawdzić, czy możemy-Chwila przerwy na przemyślenie sprawy... Wydawała się wyglądać trochę niezadowolona z czegoś-Szkoda, że nie ma jakiegoś bezpiecznego punktu obserwacyjnego. Ale też kto mógł przypuszczać... No nic. Może lepiej tu zostań
Mizuki jak zwykle zaciskała zęby i lekko przymykała oczy przechodząc przez ciasny korytarz. Pomieszczenie w piwnicy wyglądało już trochę lepiej.

Jak to sobie wyobrażała... weźmie berło. Usiądzie z nim na podłodze, z dłonią na uchwycie i nim samym na kolanach. Tym razem bez zaklęć i pokrętnych analiz. Pewna forma medytacji, bardzo prosta, polegająca na świadomej, powolnej pracy oddechu, i wyczucia energii berła. Wiedziała, że miała swoją. Próbowała w jakiś sposób powiązać ją z tą która byłą w przedmiocie. Nawet nie wrzucić jej tam ot tak po prostu, ale powiązać. Czy spotka się z takim samym efektem jak wtedy, gdy ogarnęło ją uczucie wszechmocy, czy coś innego? A może kompletnie nic się nie wydarzy?
Musiała się dowiedzieć o naturze samego berła. Bez zrozumienia tego na podstawowym, intuicyjnym poziomie nic nie wskóra. Nie było planów, nie było instrukcji. Albo to wyczuje albo nie, a czucie logiką nie jest najlepszym pomysłem.

Grimoire of Mizuki #00289

Niby nie było to problemem, ale wyczuwała pewną drobną iskrę zawodu. No nic. I tak mieli przecież wczoraj na koncie całkiem udany wieczór. I w dodatku oszczędziła go na swojej liście klątw, więc tym bardziej powinien być jej wręcz wdzięczny. Nawet jeżeli kompletnie nie zdawał sobie sprawy z jej planów, które ostatecznie nie ujrzały światła dziennego.
W końcu jednak mogła zabrać się do testu, który chodził jej po głowie od jakiegoś czasu. Próba intuicyjnego wywołania reakcji. Nie miała dokładnie przygotowanego planu - zabijałoby to cały sens przedsięwzięcia. Miała sporo czasu i zamierzała go wykorzystać, by pozbyć się wątpliwości i dowiedzieć się czegoś nowego.
Na pewno udało jej się to pierwsze. Czy to drugie, to już zależało od punktu widzenia. Ile czasu minęło - trudno było ocenić, ale jak już jej nogi ścierpły. Chyba też zrobiło się trochę duszno w pomieszczeniu.
Nie była zadowolona. Właściwie to nawet czuła irytację, że spędziła tutaj większość dnia bezproduktywnie. Niby pozornie, ale... Może za bardzo przyzwyczaiła się do bardziej efektownych rezultatów. Z bólem serca rozprostowała nogi, by przywrócić im trochę krążenia. Trzeba było się zebrać. Odłożyła berło na stojaku, i tak jak zawsze, z przymkniętymi oczyma udała się na górę.
Wyglądała na dość zawiedzioną, ale i tak próbowała trzymać fason.
-...Cóż. Niczego spektakularnego się nie dowiedziałam-Przyznała-Co jest nieco dziwnym. Trudno mi zrozumieć, dlaczego teraz się zachowuje tak a nie inaczej. Albo co wprawiło berło w ten stan-Była lekko w kropce, ale...
-Co tylko znaczy, że trzeba się skupić na bardziej analitycznych metodach badań. Następnym razem przygotuję konkrety-Objęła swoje łokcie, odwracając wzrok gdzieś na bok-Poza tym... Mogę jedynie Cię przeprosić, że tyle czasu zajęło mi dojście do takich wniosków...
...co poza tym. Niewiele. Wiedziała, że na wtorek miała zaplanowane wyjście z Memphis. Będzie musiała poważnie porozmawiać z Sozaburo na temat wywiązywania się ze swojej części planu i o jej wątpliwościach co do jego poważnego nastawienia. Może dzięki temu uda się rozegrać to trochę ostrożniej.
Na ten moment... Mizuki faktycznie wyglądała na trochę przybitą, nawet jeśli robiła wszystko by pokazać to jako kolejny element procesu.
-Która właściwie jest godzina?

Grimoire of Mizuki #00290

Doceniała próby pocieszenia Hiro, ale wiedziała, że musiała się bardziej przyłożyć do tej pracy. Nawet nie chodziło tu już o sam artefakt, acz ta motywacja powinna być już wystarczająca. Już zdążyła się nie raz przespać z myślą, że jest na dobrym tropie i nie zamierzała ot tak odpuścić.
-Osobiście wątpię by tak było, ale nawet jeśli to trzeba się dowiedzieć co to dokładnie za zwierzątko i jak się z nim bawić-Wyglądała trochę jak podirytowana nauczycielka, nawet jeśli obiektem irytacji była ona sama-Fazę wstępną badań uznaję za zakończoną. Dowiem się co to jest i do czego służy-Pewnego rodzaju zrezygnowanie zostało zastąpione przez ślad determinacji. Rika z pomocy zaczęła robić się moralnym kacem, któremu nie zamierzała ot tak odpuścić.
Co nie zmieniało faktu, że i tak miała poza tym szkołę. Nie dostawała też żadnych informacji od matki Miho... Co ją niepokoiło. No cóż.
-...Ale też faktycznie muszę przysiąść nad bardziej przyziemnymi książkami-Determinacja schowała się nieco przez dość błahą rzeczywistość. Będzie musiała rozczarować Hiro, ale resztę wieczoru myślała nad poświęceniem na naukę.
Jutro, cóż... Weryfikacja.

[b">Grimoire of Mizuki #00291

-Tak... Rzeczywistość wzywa
Mizuki dała się grzecznie odstawić. Również podziękowała, strasząc Hiro, że tak łatwo mu tego spa nie odpuści. Może trochę dziwnie wyglądało, że od razu z "nauki" u znajomej wróciła do nauki do domu, ale w końcu była calkiem dobrą uczennicą. Nadrabiała to, nad czym powinna od jakiegoś czasu przysiąść i już czuła, że może mieć jakieś plecy, gdy...
...Czasem się zastanawiała, czy miała jakąś dziwną zdolność ściągania do siebie ludzi. Sozaburo zdawał się przeczyć tej teorii, bo myślała o tym... chłopcu od jakiegoś czasu. Musiała przyznać jednak, że film chyba nie był... Hmmmm... Jak tak patrzyła na recenzje...
...Hmmmmmm...
...W sumie chrzanić to. Mogło być znacznie gorzej.
"Ciekawe, można spróbować. Brzmi to jak coś spoza jej bańki. Swoją drogą, Kikuo Ci z tym doradził? (－ｏ⌒)
Chciałabym tylko, byś zachowywał się swobodnie, acz przyzwoicie, jak na wyjściu ze znajomymi. Nie od razu Rzym zbudowano, a ja nie chciałabym się za Ciebie wstydzić. Czy masz jakiś plan?"

Wysłała mu tą wiadomość. Mogła sobie na to pozwolić, bo była tutaj w dominującej pozycji... Nawet jak jej nastrój jeszcze się pogorszył...
...Ech, co jest z Miho... miała wrażenie, że coś powinna zrobić...

"I jeszcze jedno. Po przemyśleniu prawdopodobnie zostanę dłużej niż na te 15 minut. Tak będzie najbezpieczniej, chyba się zgodzisz?"

Wróci do nauki, czekając na odpowiedź kujona. Hm, po co ona to zrobiła?

Grimoire of Mizuki #00292

Naczekała się. Znaczy nawet nie czekała, tylko robiła swoje. Miała sporo materiału do przerobienia, i tylko dzięki temu, że sprawnie się przez niego przebijała miała w ogóle jakieś szanse na późniejsze kontynuowanie nauki, gdyby sobie tego zażyczyła. Inaczej przy tych wszystkich dodatkowych aktywnościach byłoby ciężko. I tak prawdopodobnie będzie, ale skoro i tak nie była do końca pewna, jaką ścieżkę obrać pod kątem swojej kariery... I tak w momencie, gdy będzie mieć męża to pójdzie trochę w odstawkę...
...Nie no, też nie powinna tak myśleć! Nie pozwoli się przecież tak załatwić jak jej matka! Otumanić jakiemuś facetowi, zostawić dla niego wszystko, i zostać wystawioną do wiatru. Miała ku temu lepsze predyspozycje, by temu zapobiec... I... Jak miała okazję to nie skorzystała z nich.
...Może lepiej skupi się na czymś innym...
***
Następnego dnia obudził ją alarm w telefonie. Był jednak jakiś trochę dziwny, jakby od wiadomości. Dopiero jej standardowy alarm uświadomił jej, że to nie był budzik. Przeczytała dość zaspana treść wiadomości... No to ciekawie... Uaaaaaah~

"To wiadomo, mnie też by to nie przekonywało. Wspominam o tym byś był świadomy tego co się dzieje. To do zobaczenia~" - Tak napisała mu, przecierając jeszcze oczy pod okularami... Musiała się jeszcze przygotować na cały dzień szkoły. Pozbierać zeszyty z podłogi... Coraz większy bałagan się robił w jej pokoju. I coraz mniej miejsca. Powinna pewnego dnia przysiąść i porobić tu jakieś porządki.

Grimoire of Mizuki #00293

Dzień był do bólu nudny. Jedynie subtelne, ale dla niej widoczne zmiany w zachowaniu Sozaburo były jakimś urozmaiceniem, ale to i tak dość marnym. Ekscentryzmy Evy też powoli stawały się codziennością, tak samo jak jej specyficzne wyjaśnienia. I tak to była końcówka roku, więc nie spodziewano się po niej nie wiadomo czego. Dalej jej obecność tutaj była dla niej zagadką. Musiała mieć jakiś powód... Pojawiła się w jej życiu przed rytuałem przywołania, ale znalazła się w szkole po nim. Nie interesowała się jednak zbytnio jej osobą, podobnie zresztą Memphis. Mogły to być zupełnie ze sobą niezwiązane sprawy, które akurat przypadkowo znalazły swój wspólny grunt tutaj. Albo też przesadzała i o nic tutaj nie chodziło. Coś jednak wisiało w powietrzu... Choćby sprawa Miho...
Siedziała tak sobie właśnie w trakcie przerwy, wyglądając za okno z braku lepszego widoku. Robiła tak gdy zastanawiała się nad czymś zupełnie nie związanym ze szkołą, jako iż alternatywa zakładała rysowanie różnych dziwnych rzeczy w zeszycie. Ale tym razem opłaciło się to na tyle, że zauważyła pewną ciekawostkę. Poprawiła aż okulary, ale niewiele jej to dało. Mimo to, ta dusza... Hmmmm...
Zmarszczyła brwi. Wyciągnęła telefon.

"Kawasaki-san, zdaje mi się, że nasz wspólny znajomy z placu budowy pojawił się w okolicy szkoły. Z okna niewyraźnie widzę przy bramie, ale ogólny zarys osoby i wygrażanie pięścią by się zgadzało. Pozdrawiam"

Kusiło wzięcie spraw w swoje ręce, ale raz - za chwilę zaczynały się zajęcia. Dwa, mogła wpaść w jakąś pułapkę. Poza tym... Chyba powinna być nieco bardziej zaniepokojona. Chyba... Jego obecność tutaj mogła być nieprzypadkowa... Mimo to, była dziwnie spokojna.
...Powinna pomyśleć o jakiejś metodzie obrony. Dość intensywnie. I szybko. Ale chyba nie odważy się zaatakować przy takiej grupie ludzi. Może. I tak nie powinna zwlekać z obmyśleniem planu.

Grimoire of Mizuki #00294

Szybka jest. Bardzo szybka. Na tyle, że dosłownie jedynie śmignęła jej przez moment na słupie. Co ciekawe w tym momencie zauważyła ruch w klasie. I osobą która go wzbudziła był Eva, która to zachowała się zupełnie jakby też to zauważyła. Ze wszystkich osób wokół tylko ona - reszta zdawała się być tym zupełnie nie wzruszona.
Miała dobry wzrok, albo też akurat wtedy ona patrzyła w tym kierunku. Fakt, że gdyby ona tego nie robiła to też by nic nie zauważyła ani nie usłyszała. Ciekawe. Powinna to odnotować w pamięci, na wszelki wypadek. Może nawet... Hm. Może.
Dobiła przerwa. Na przerwie stały się dwie rzeczy, w sumie niespecjalnie zajmujące. Peszenie Sozaburo i wiadomość od Hira... Hiro. Hm. Ostatnie wydarzenia były dość... Jednoznaczne. To chyba jest już... Oficjalne, prawda? Tak to się mówi...

"Łał, świetnie! To z jednego tak dużego zlecenia, czy tak się złożyły? U mnie nic ciekawego. Zajęcia, jutro mam wyjście po szkole, zobowiązałam się. Robi się coraz mniej czasu na to wszystko"

Tak faktycznie wychodziło. Zrzuciło się dość dużo różnych rzeczy, i gdyby nie jej wcześniejsza praca to by prawdopodobnie nie nadążała za tym zwykłym, szkolnym życiem. No ale...

Była ta jedna, drobna rzecz, którą chciała poruszyć. Nie wiedziała, gdzie była Eva, ale... Musiała się wysilić. By nawet ona zrozumiała, a jednocześnie nie wystrzeliła z czymś dziwnym. Podeszła w każdym razie do niej.
-Pogoda nie zachęca by tu siedzieć, prawda?-Zapytała bardzo luźno, przyjacielsko-Mi też coraz trudniej jakoś tu wysiedzieć... Ale przynajmniej widok z okna nie jest najgorszy, prawda?
Zagadnęła. Zobaczy, czy zacznie coś dziwnego mówić. To Eva, więc nawet jak powie prawdę, to pewnie będzie to uznane za kolejny ekscentryzm. W razie czego zbije to bardzo łatwo.

Grimoire of Mizuki #00295

"Znajdzie się trochę jednego i drugiego :) dam znać"

Za to rozmowa z Evą przypominała zupełnie nic. Kompletnie nie wspomniała ani słowem o shinigami na słupie, a była całkiem przekonana, że też ją widziała. Czyżby tylko coś niezidentyfikowanego jej śmignęło? Może tylko zobaczyła ruch i dopiero wtedy tam popatrzyła. Albo miała na tyle rozsądku, by nie mówić o takich rzeczach publicznie.
Bądź też dokładnie wie co to było i udaje. Teraz tego nie sprawdzi i nie zweryfikuje, ale robiło się to coraz bardziej podejrzane.
-Też tak myślę, zawsze przyjemniej jest jak można usiąść. Może jakby napisać do urzędu miasta to by to rozważyli? Nawet jakby tak bardzo nie korzystano, to z pewnością byłoby reprezentatywnie...
Pozostało wdać się w miałką rozmowę o niczym, by nie wyglądało to podejrzanie czy niegrzecznie. Swoje się dowiedziała.

Grimoire of Mizuki #00296

Nic więcej ciekawego się nie dowiedziała. I reszta dnia w szkole jakoś minęła bez większych rewelacji. Nawet nie miała specjalnie zachowań do odnotowywania, wszystko było zwyczajne aż do bólu.

Dopiero gdy wracała do domu pojawiło się coś innego. Dreszcz. Mało przyjemne, i źródło wydawało się być czymś gorszym niż podmuch powietrza. Ale jak początkowo się rozejrzała to niczego nie zauważyła. Po czym się coś pojawiło, z cienia, niespodziewanie...
...Do tej pory widziała jedynie żabę i modliszkę. Kształt humanoidalny był nowością, ale nie było tutaj wątpliwości... Prawie. Dziura wyglądała bardzo podobnie, motyw bieli i szarości również. Ale pewne elementy się nie zgadzały...
Całe szczęście, chyba nie świeciła wystarczająco apetycznie. Jeszcze przecież nie opracowała metod obrony!
...Czy coś powinna z tym zrobić? Chyba tamta potrafiła je w jakiś sposób znaleźć, wtedy pojawiła się całkiem sprawnie. Jedyne co Mizuki postanowiła zrobić, to... Śledzić. Z daleka, z bezpiecznej odległości. Może akurat na siebie trafią i będzie mogła się dowiedzieć, czy złapała niemilca?

Grimoire of Mizuki #00297

I to było mało fascynujące czy rozwijające. Podążała za pustym, uważając by nie zwrócić na siebie za dużej uwagi. Okazało się to zbyteczne, bo nie interesował się zupełnie niczym, tylko szedł wzdłuż ścieżek, parków, i na nic nie wpadał i się nie interesował. I w kocu zniknął w wyrwie w przestrzeni.
Zawsze to była nauka. Jak się pojawiają i znikają z tego świata. Ale czemu w ogóle nic to nie robiło?
Niespodziewanie usłyszała za sobą głos. Rika, która to chyba albo niedaleko mieszkała, albo przebrała się po zajęciach. Inaczej trudno byłoby sobie to wyobrazić.
I tak było to trochę dziwne.
-Takahashi-san-Powtórzyła w podobny sposób, jeszcze zanim się odwróciła. Nie wiedziała czy stworzenie czasem nie wyskoczy, to też miała to na uwadze. Podeszła parę kroków, na dystans swobodnej rozmowy-Co słychać? Też to widziałaś, prawda? Trochę dziwne, nie uważasz?
Wokół nie było nikogo, albo było mało ludzi. A nawet jeśli, to raczej nie zorientują się o co chodzi. Ot, mogła pytać o cokolwiek.
...Coś tu było nie tak. Musiałaby chyba mieć oczy dookoła głowy. Czy przynajmniej mieć się na baczności.

Grimoire of Mizuki #00298

Czyli nie zauważyła, ale widziała wystarczająco dużo. Może to i lepiej. W każdym razie przynajmniej to wszystko nie wyglądało już tak niepokojąco, ale miała racje. Nie uznawała się za taką specjalistkę by ręczyć, że są w tej chwili bezpieczne.
-Dobrze zgadujesz i dobrze myślisz. Szkoda, że nie mam butów do biegania-Mizuki głową wskazała kierunek przeciwny do tego, w którym zniknął stwór. Sama raczej szła dość szybko, chyba, że Rika postanowiła ją męczyć truchtem.
-Dzisiaj widziałam też duszę o której Ci mówiłam. Stała i wygrażała w naszą szkołę pięścią-Mówiła to dość lekko jak na osobę, która prawie została pewnie którąś z kolejnych jego ofiar-Rozpoznanie po mundurkach działa w obie strony... A ten pusty zachowywał się dziwnie. Wyglądał dziwnie. Wszystko ignorował i nie miał maski, tylko płaską powierzchnię. Ale też niewiele na ich temat wiem-Podzieliła się, nie komentując tego ponad kategorie "dziwne". A dziwnym też było, że akurat wpadła tutaj akurat na Rikę. Czyżby też coś poczuła?