Wewnętrzny świat Kisuke

02#495

Wiedziałem, ze nie jestem idealny i ma swoje wady, nawet pewnie więcej niż chciałbym przyznać, ale mogłem pracować nad tym, na co miałem wpływ i zamierzałem poprawić się nieco w oczach swojego zabójcy dusz, mimo, że moja natura była nieco odmienia niż sposób, w jaki powinienem zacząć działać. Może chciałem im zaimponować i pokazać własną siłę,  albo po prostu chyba była zdecydowanie za duża.
- Też wolałbym, wiedzieć co to jest i dlaczego w ogóle tutaj jest. Może to nam zagrażać, a ja nie chciałbym się przekonywać w najmniej odpowiedni momencie... Z tego co rozumiem, to było ze mną od zawsze, ale nigdy nie czułem czegoś, co mogłoby się wyróżnić. Ofelia podsunęła mi kilka myśli, ale nie wiem, czy chce, żeby to była prawda. Niedługo spotkam się z kapłanem i Chikaze, a wtedy może uda się rzucić nieco światła, na zamglone zwierciadło. - Nieważne jak bardzo byśmy chcieli, poznać co tam się kryje to i tak wychodziło to poza nasze możliwości, oby wizyta na świętej wyspie przyniosła więcej odpowiedzi niż pytań. Zwłaszcza w sprawie Miyuki i jej problemu, który pewnie w dużym stopniu wynika ze mnie, ale jeszcze musiałem w tej kwestii się upewnić i zapytać bliźniaczki, czy mają podobne spostrzeżenia co ja.
- A tak w ogóle co myślicie o stanie moje żony? Nabieram podejrzeń, że to ja, a raczej ta część mnie jest za to odpowiedzialna. - Skierowałem wzrok ponownie na to zwierciadło, nie miałem negatywowych myśli o nim, ale nie podobało mi się, że to mogło być jego sprawką. Trochę taka narastająca niechęć do samego siebie i obwinianie. W końcu to ja ją wybrałem, ale nie wiedziałem, że mam coś takiego w sobie i może jej to zaszkodzić.
- A skoro poruszyłyście już kwestie mojego stylu walki, to może chcecie mi poradzić, jak powinienem nad nim popracować? - Zarzuciłem inny kwestię, żeby nieco zmienić temat, żeby nie kisić się w negatywnych myślach.

02#496

- Gdyby może raczyło się przedstawić to może nikt nie spoglądałbym na to jak na problem, a jednak to dalej jest zagadka. - Dodałem krótko, nim siostry przeszły do tematu Chikaze, było to zrozumiałe, że brunetka nie będzie za nią przepadać, bo zabierała jej światło reflektorów i nie brała mnie na poważnie w swoich oczach, jako przeciwnika. Z drugiej strony to jednak pewnie i tak wiele mi brakowało, żeby jakkolwiek jej dorównać w tym momencie, nawet pomimo tego, że zrobiłem duże postępy w ostatnim czasie.
- A mi się wydaje, że to tylko fasad, w środku jest zdecydowanie inna. Może tak to już u bogów jest, że nie mogą być sobą nawet gdyby chcieli... Może to takie ciężkie brzemię i odpowiedzialność, uratowała nas kilka razy i pomogła mi, w porozumienie się z wami. - Delikatnie przypomniałem siostrom, co zrobiła Chikaze, może to nie było nic aż tak kosztownego z jej strony, ale ciągle to była pomoc, której udzieliła.

- Bardziej mi chodziło to co jest we mnie, że ta część mniej jest za to odpowiedzialna. - Dłonią wskazałem na zamglony zrąb. - Ona była kapłanką, a to coś ma boskie pochodzenie, ale od drugiej strony raczej. Wygląda jakby pochodziło od Yokai i może dlatego podtruwa to Miyuki. W końcu nic jej nie było, aż do momentu, w którym nie przeprowadziliśmy ceremonii połączenia i wspólnej nocy na wyspie. - Słowa brunetki wydawały mi się nieco absurdalne, znaczy jeżeli chodziło o sam fakt przeklęcia, to dopuszczałem taką myśl do głowy, ale na pewno nie ze strony córki gromowładnego.
- Przeklęta też może być, ale na pewno nie przez Chiakze, ale jeżeli którykolwiek bóg czy demona maczał w tym palce, to wymaże jego imię ze wszystkich światów. - Powiedziałem dość stanowczo, nie pozwolę, żeby ktoś powodował ból komuś mi bliskiemu za moje przewiny. Skoro nie miał na tyle odwagi wyciągnąć konsekwencji na mnie.

- Rozumiem, czyli jeszcze daleka droga mnie czeka do perfekcji, postaram się lepiej korzystać z tych zdolności. Chociaż przy przeciwnikach bardziej ruchliwych to faktycznie może być problem, ale coś i na to się zaradzi. Jest sporo miejsca do szlifowania i na pewno nadarzy się okazja, aby popracować nad skutecznością i efektywnością. Przy niszczycielach na pewno zrobię znaczące postępy w końcu, wszystkie ich ataki są energetyczne, a ruchliwości też im nie brakuje. Tylko jeszcze muszę opanować to utrzymywanie się w powietrzu, bo bez tego to jestem trochę jak kaczka w na otwartym polu. -

02#527

Zjawiłem się, w wewnętrznym świeci, aby rozpocząć pogłębianie więzi i ćwiczyć zdolności zabójcy dusz, których w prawdziwym świecie nie mogłem zbyt sprawnie opanowywać, chociaż nie spodziewałem się, że będą na mnie czekać i sama rozpoczną ten temat. Co w okolicznej sytuacji całkiem dobrze wróżyło, wolałem gdy tak pochodziły do sprawy, niż gdy się ze sobą sprzeczały i przekomarzały.
- Słabości? -  Zadałem to pytanie bardziej do siebie, aby w pamięci przypomnieć sobie momenty używania ich mocy i doszukać się tych słabości, o których mówiła blondynka. Wszystko miało mocne i słabe strony, ale nie widziałem jakiś większych defektów tych umiejętności poza tym, że nie działały bezpośrednio.
- Rozumiem, czyli muszę włożyć w to jeszcze więcej pracy. Przechodzimy do wprawienia tych słów w czynny?.. Potem tylko będę musiał się nauczyć jak utrzymać się w powietrzu, co bym nie tracił mobilności w walce. - Wyprostowałem się i przeciągnąłem nieco, nawet mimo tego, że nie byłem tutaj fizycznym ciałem. Taki ruch pomagała się z relaksować i oczyścić umysł. Lekką otwartą dłoń wyciągnąłem naprzeciwko siebie, tak jakby czekał, że ostrze zmaterializuje się w mojej dłoni i mocno się skupiając, spróbowałem je tam przywołać, aby zabrać się do wspomnianych ćwiczeń. Jak miałbym ćwiczyć zdolności zabójcy dusz bez dzierżenia go w dłoni.

02#528

Starałem się ćwiczyć z nimi, jak najlepiej umiałem, chociaż mimo mocnego zagrzewania nie otrzymałem zbyt wiele cennych wskazówek, którymi mógłbym zrobić lepszy postęp. Nie wiedziałem, czy robiły to specjalnie, żeby sam doszedł do tego co było tutaj ukryte, czy może po prostu nie miały zbyt dobrych zdolności dydaktycznych, ale w sumie w tym przypadku niewiele byśmy się od siebie różnili. Wiele wymachów i prób, wkładania wiele duchowej energii w cięcia i próby rozłożenia jednym wymachem kilku punktów, ale poza chęciami niewiele się zmieniało, ale to wcale nie studziło mojego zapału, to nie był pierwszy raz gdy efektów pracy nie było widać.
Gdy nagle pewien incydent przerwał nam to wspólne ćwiczenia, nieznajomy głosy i do tego cała ta prezentacja, byliśmy w moim wewnętrznym świecie, więc nie było mowy, żeby to był intruz z zewnątrz, ale w takim razie kto to był? Zdolność zdawała się wpisywać w motyw technik mojego zanpakutou, ale bliźniaczki zdawały się mocno zaskoczone tym wszystkim, tak jakby nie spodziewał się tego.
- Rozumiem, w końcu zdecydowałeś się wyjść z nieśmiałego zrębu i nieco pokazać swoje istnieje? Czy nachalnym czynem byłoby, proszę Cię o przedstawienie się? - Nie wiedziałem, czy moje przypuszczenia był słuszne, ale zdecydowanie warto było spróbować, aby teraz złapać nic porozumienia z tą istotą i spróbować ją sobie pojednać.
Jigengiri zdawało się całkiem prostą techniką, a raczej prostą do nauczenia, ciężką do osiągnięcia mistrzostwa, ale co innego mi zostało jak spróbować jej użyć, złożyłem się do pozycji wymachu. Skupiłem dużej ilości energii duchowej i robiąc wymach, starałem to sobie wizualizować w podobny sposób, jak atak który widziałem, aby moje złote reiatsu, uformowałem się w wiązke płynącej energii po powierzchni, zachowuje się jak przedłużenie ostrza.

02#529

Coś się udało, ale nie to, co miało. Widocznie bez większej ilości wskazówek niestety zbyt wiele nie osiągnę, bo pewnie podświadomie wykonuje ruchy bardziej pasujące do Uragiri, ale to wcale mnie nie zrażało, bo w końcu tajemnicza istota mieszkająca we mnie postanowiła się, chociaż delikatnie ujawnić i dać o sobie znać.
- Od razu zagrożenie, nie przesadzajmy Yume. - Skoro od zawsze ze mną była, to niestety inni mogą tylko to zaakceptować albo odejść. Przecież to nie jest coś, czego można się pozbyć, sam byłem ciekawy, jak w ogóle do tego doszło i jak to ma dalej wyglądać. Jednak najpierw po prostu zajałem się do przyswajania nowej wiedzy i zdolności, aby samemu spróbować.
Skoro właśnie teraz chciała mnie nauczyć czegoś o sobie i o swoich mocach. Zwłaszcza że Jingengiri zdawała się być lepszą zdolnością do ataku bezpośredniego, ponieważ wyprowadzała atak i goniło do celu, gdy używanie Uragiri, polegało na szykowaniu pułapek, bardziej przypomniało granie w Shogi i przewidywaniu ruchu przeciwnika. Obie te umiejętności miały ogromny potencjał bojowy, ale tak bardzo różne od siebie. Po prostu ja musiałem nauczyć lepiej z nich korzystać, nie chciałbym stać się jednym z tych shinigami, którzy nie dali rady dorównać swojemu zabójcy dusz i tylko go spowalniał.
Skupiłem energię duchową w ostrzu tak jak mówiła Yume i gdy klinga była pełna energii duchowej, zgodnie z jej zalecaniami dotknąłem podłoża czubkiem miecza, aby wypuścić je kilka metrów przed siebie i zdetonować, aby powstało cięcie.
Gdy już skończyłem próbować użyć Jingengiri poszedłem do dziewczyn, które był przy zrębie i tam debatowały o naszych przeszłych podróżach, gdzie na szczęście nic się nie stało.
- Ale nic się nie stało... Widziałem, że Sussano jest furiatem, ale ciągle nie wiem, czy podjąłby się atakowanie kogoś, kto miał tak potężny relikt. Do tej pory z tego co ustaliłem, to działa on w dużej mierze niezależnie od mojej woli i broni gdy nadąży się taka okazja. Jak wtedy gdy zaatakował mnie ten dziwny pusty, którego wyczułem, ale nie zdążyłem zareagować... Możesz coś więcej Yume o sobie powiedzieć, chciałbym wiedzieć, jak to się stało, że jesteś we mnie. Czy już urodziłem się taki? Oczywiście, jeżeli chcesz porozmawiać. Musiało Ci się nudzić w samotności. -

02#530

Podstawy techniki miałem już przećwiczone teraz musiałem tylko popracować na jej wykonanie, żeby wszystko szło sprawnie i nie tak krzywo jak na początku. Chociaż taki zygzak mógł również zaskoczyć przeciwnika, ale znacznie wydłużał podróż do celu i dawał mu więcej czasu na reakcje czy przemieszczenie się.
Ząb nie pomógłby przy walce z Sussano? Wydawało mi się, że jest w nim ogromną moc i w przypadku zagrożenia raczej zdoiłabym mi pomóc w ucieczce przed nim, chociaż tyle. Nie zamierzałem walczyć z kimś takim otwarcie. Zwłaszcza jeżeli nie dawałbym mi ku temu powód, jeżeli spróbowałbym skrzywdzić moich bliskich, mnie czy istoty, które był ze mną od początku. Były moją częścią, może nie było to naturalne czy normalne, ale Yume była mną, mimo że zrodzona z innego pierwiastka. Była moją częścią, a ja nie zamierzałem odcinać się od niej nawet jeżeli ktoś by próbował.
- Tak Przeszłości nie da się zmienić, ale nieważne jak niewygodna czy bolesna, by była pozwoli spojrzeć na przyszłość z innej perspektywy i pozycji. Inaczej patrzymy na pewne sprawy, gdy nabieramy doświadczenia... Nie uważaj mnie za słabego, że nie podołałbym tej wiedzy, ale jeżeli nie chcesz mówić. Nie będę Cię do niczego zmuszał, poczekać aż będziesz gotowa się otworzyć. - Nie do końca podzielałem jej zdanie w tej sprawie, brzmiało to dla mnie jak wymówka, bo prawda była dla niej trudna czy ciężka. A zasłaniała się mną, nie zamierzałem jej do niczego zmuszać czy naciskać, pokazałem jedynie, że to nie ja jestem powodem jej milczenia.
- A więc przynajmniej zagadka  po części się rozwiązała, nie ma już tajemniczej niewiadomej, która mogła was w jakiś sposób martwic katen Kyokoku. Nie naciskajcie na nią za mocno, gdy mnie tu nie ma. Musimy wypracować wspólny język i lepiej się poznać, chociaż sam fakt, że zdradziłaś nam Yume taką technikę świadczy o prawdomówności twoich słów. Może gdy następnym razem się spotkamy, będziemy w lepszy miejscu, gdzie nie będziesz musiał się dłużej kisić w tym zrębie... A tak w ogóle to może orientujecie się, czy tak zwana przez was pochmurnica wróciła już do wioski? - Mimo że nie był to mój pierwszy raz w Jizen, to jakoś zawsze miałem mały problem z upływem czasu. Nigdy nie wiedziałem, czy przesiedziałem tu już kilka godzin, minut czy może nawet tydzień. A one mogły czuć bodźce zewnętrzy gdy ja tu byłem, przynajmniej tak mi się wydało. Ponieważ ja musiałem poświęcić pełną uwagę, żeby się tu znaleźć.
Jeszcze za nim miałem się stąd zabierać, przećwiczyłem sobie jeszcze wszystkie techniki i próbowałem z nich wycisnąć, jak najwięcej, a przy Jingengiri ćwiczyłem nad dokładnością kontroli energii. Chciałem, żeby moja linia była w połowie, chociaż tak szybka jak ta na demonstracji i trzymała się prostej trasy, a nie dziwnie skręcała. A gdy już szkolenie dobiegło końca, musiałem się zbierać do obowiązków i spraw związanych z Gotei, chociaż wiedziałem, że prędzej czy później będą musiał, znowu tam wrócić, aby móc ćwiczyć bez obaw, że zwykłe dusze ucierpią od mojej presji duchowej.

ychodziła z niego bogini.

https://bleach.forumpolish.com/t2456p210-piec-jezior#76935