Wewnętrzny świat Martella

CZaras aka Shihouin Natsuo

Natsuo zdał sobie sprawę, że swoją osobą zaburza prąd strumienia. Dokładnie rzecz biorąc tyłek szlachcica znajdował się w wodzie.

Natsuo wydał wspomniane pieniądze na drewnianą rzeźbę. Co prawda czuł, że to dość wygórowana cena, ale niczego mu nie brakowało przez to że oddział spłacał jego wyżywienie, a i rodzina wiele mogła mu dać, więc troche kaski miał na tego typu drobiazgi. Jeśli zaś chodzi o treningi to tym razem Shihouin bardzo rzadko przyłączał się do grupy, chciał pobyć sam, więc przez większość czasu ćwiczył w samotności. Pare razy, jednak zdecydował się przetestować na tle kolegów i koleżanek z posterunku. Co gorsza kwestie zbliżenia się do jego miecza też nie za bardzo mu wyszły. Teoria tycząca się tego, że z powodu jego przylecenia znikąd dwa razy w jeden dzień wytworzyła się między nimi bliższa więź okazała się nietrafiona, bowiem podczas kolejnych prób nie robił większych postępów, aniżeli w przypadku tych wcześniejszych. Taka frustracja go wypełniła gdy nagle... pojawił się w nieznajomym sobie miejscu. Miejscu, które swą urodą przerastało każde inne miejsce, które do tej pory młodzian zobaczył.
- O w dupe. - zaklął pod nosem gdy zdał sobie sprawe, że jest tyłkiem w strumieniu, pospiesznie wstał i z niego wyszedł. *Czy to możliwe, że to mój wewnętrzny świat? Byłoby miło, jest tu pięknie. Szczególnie to niebo... w życiu czegoś takiego nie widziałem.* Myślał Shihouin rozglądając się w okół.

Natsuo rozdziawił usta w niemym podziwie dla piękna miejsca, w którym się znalazł. Szczególnie niebo zapieralo dech w piersiach tym co się tam działo. Chłopak nigdy nie widziałem takiego spektaklu rozgrywającego się nad jego głową, ale czuł że mógłby położyć się na ziemii i godzinami gapić się tylko w górę, a do tego był przeswiadczony w tym, że wcale by się nie nudził. Szlachcic już się zastanawiał czy tego nie sprawdzić organoleptycznie gdy usłyszał to wycie. *Czy to... coś wychodzi z gardła mojego zanpaktou?* zapytał sam siebie po czym zasmiał się pod nosem. *W sumie żaden ze mnie wokalista... ale bez przesady! Uszy pękają!* pomyślał po czym skierowal się w stronę rzeczonego wzgórza. Przyłożył ręce do ust na kształt tuby i zawołał idąc spacerkiem:
- Halo? - miał nadzieję że uda mu się zagłuszyć to wycie, a jeśli nie to ponowi próbę. Młody shinigami niemal się modlił że gdy owa istota go usłyszy to zaprzestanie wydawania z siebie tych odgłosów.

Jęki i wycia wydawane przez istotę, która okazała się kobietom wraz z wspinaniem się na wzgórze zaczęły z rozbawienia chłopaka przechodzić w irytacje. *Tego się słuchać nie da!* Pomyślał próbując zatykać sobie uszy. W końcu stanął na odległości ledwie kilku kroków od istoty, która była źródłem tych strasznych dźwięków. Podszedł, więc jeszcze pare metrów do przodu tak, by stanąć tuż obok niej i się lekko pochylić, by ta zamiast niebo zobaczyć twarz młodziana.
- Czy mój miecz zwie się pawianem, że wyje jak małpa!? - zawołał z irytacją złośliwym tonem starając się zagłuszyć wyk, który kobieta pewnie nazwałaby śpiewem. Po czym podrapał się po głowie. Trochę głupio mu było, że się tak odezwał, uniósł agresją, ale te dźwięki były taaaaakie wkurzające. Młodzian inaczej sobie wyobrażał swoje zanpaktou nie mówiąc już o pierwszym spotkaniu ze swoim mieczem. *Jeny to chyba najgorsze przywitanie w historii kontaktów shinigami z ich zanpaktou.* pomyślał rozżalony chłopak. Mimo to Shihouin starał się swoich odczuć nie okazywać, ale stał nad leżącą kobitką z rękoma założonymi na piersiach tupiąc lekko nogą czekając, aż i ta wstanie.

Natsuo chwycił ułamany ząb między palec wskazujący i kciuk prawej ręki. Wlepił w niego swój wzrok niespecjalnie zwracając uwagi na atak histerii kobiety. Przy tym macał językiem nowo powstałą dziurę w jego uzębieniu. *Będę musiał poprosić kogoś, żeby mi go odbudował, bo w oddziale nie dosyć, że będzie się mówiło, że ze mnie pies na baby to jeszcze hultaj, który w wyniku jakiejś bójki zęba stracił. Tym plotkarzom niewiele trzeba, żeby komuś łatke przyczepić.* Pomyślał Shihouin po czym wyrzucił kawalek zęba w bok, uniósł prawą brew do góry i odpowiedział z frustracją:
- Właśnie tego pawiana zęba pozbawiłaś! - druga część wypowiedzi zanpaktou, jednak go trafiła na tyle, że nie mógł odbić piłeczki. Miała racje i było to haniebne ze strony shinigami, że w tak krótkiej karierze "udało" mu się tyle razy zgubić swoje ostrze, które winno być dla niego najcenniejszym skarbem, źródłem jego mocy i pozycji. Symbol tego, że jest shinigami. Irytacja, więc ustąpiła z jego twarzy, a zastąpiona została zakłopotaniem. Szlachcic podrapał się po głowie i powiedział powoli:
- No tak... - po czym przełknął ślinę. Jak każdy młodzieniec nie lubił przyznawać się do błędów, ale tym razem musiał - Masz racje, dałem ciała, przepraszam.

Na szczęście foch zanpaktou nie był zbyt długi. Kobitka trochę się ponapawała sukcesem i zmieniła temat. Następnie zadała pytanie, na które Natsuo w zasadzie nie znał odpowiedzi. Tyle się starał, żeby tu się dostać, że nie za bardzo wiedział co tu będzie chciał robić. W końcu nie wiedział jakie będzie jego zanpaktou, jaki będzie jego świat ani w ogóle nic nie wiedział poza tym, że prawdopodobnie będzie tu strumyk. Dlatego znowu podrapał się po głowie wydając z siebie kilka nieartykulowanych dźwięków typu "eee", "mmm", "aaa", "nooo" itd. Po czym rzekł:
- W sumie nad tym nie myślałem, skupiłem się tylko na tym, żeby się z Tobą skontaktować. - powiedział jak już wyżej wyjaśniłem, dość szczerze. Po czym uśmiechnął się żartobliwie i dodał takim samym tonem - Możemy popatrzeć w gwiazdy tylko... proszę, nie śpiewaj. - po czym uśmiechnął się szeroko, by dać znać kobiecie, że to tak tylko dla zgrywu powiedział, by się nie gniewała. Po czym, jednak trochę spoważniał i powiedział jeszcze:
- No i jeszcze zdaje się, że powinienem spytać Cię o imię prawda?

- No cóż... - westchnął Natsuo nieco zawiedziony reakcją kobitki, która zwiastowała kłopoty. Po czym dodał z głupawą miną - Ty moje znasz, więc pomyślałem, że lepiej by się nam gadało jakbym i ja znał Twoje. - następnie uśmiechnął się lekko i wysłuchał co tam ma do powiedzenia. Wraz z jej wypowiedzią prawa brew młodziana powędrowała do góry. Zadanie kobitki wyglądało na jakąś podpuchę, bo brzmiało aż za łatwo no, ale co innego mu pozostało jak nie wysłuchać tego co ma powiedzenia i wykonać jej polecenia? Chyba nic. Spokojnie, więc podszedł do miejsca wyznaczonego przez jego figlarskie zanpaktou spojrzał jeszcze na nie z miną zadającą pytanie "serio?" i zabrał się do roboty. Chłopak był pewien, że jego ramionom starczy siły, by unieść masę, którą posiadał, ale zdawał sobie sprawę, że nie to w tym ćwiczeniu jest najtrudniejsze. Głównym problemem było zachowanie równowagi. Na szczęście szlachcic na swą zręczność akurat narzekać za bardzo nie mógł także musiał po prostu się skupić, zrobić wszystko tak jak się powinno, a stanie na rękach winno wyjść mu jak trzeba.
- No dobra. - Mruknął pod nosem stając z prawą nogą z przodu, a lewą metr dalej. Takie ustawienie nóg było ważne, przy wybiciu się z nich, które musiało być pełne wyczucia. Gdy, bowiem do wybicia włożył za mało siły do przerzucenie ciężaru ciała na ręce się nie uda i po prostu wróci stopami na ziemie, a jeśli przesadzi to siła będzie zbyt duża i jeśli jej nie wyrówna wykonując kilka szybkich acz nerwowych "kroków" na rękach to zaraz plecami przywali w glebę. Następnie pochylił się kładąc ręce tylko kawałek od stopy prawej, mniej więcej na wysokości barków. Palce miał rozczapierzone na ziemi, by jak najbardziej rozłożyć nacisk ciała na jak największą powierzchnie. Następnie sapnął ciężko i wybił się w taki sposób jak wspomniałem starając się dość powoli, kontrolowanie podnosić nogi do góry i zatrzymać je w takim momencie, w którym linia jego prostego ciała będzie wraz z ziemią tworzyła kąt prosty. Jeśli to się udało to teraz trzeba było "tylko" utrzymać te prostą linie i kąt, a z równowagą nie powinno być żadnych problemów. Jeśli i to młodzianowi wyszło to zawołał do zanpaktou:
- I jak? Podoba się?

- CO!? - zawołał Natsuo słysząc kolejne zadanie, które zadała mu jego zanpaktou. - Jaja sobie ze mnie robisz? - zapytał retorycznie, bo wiedział, że ta na pewno to właśnie robi. Pewno chciała się na nim odegrać za to, że pare razy zdarzyło mu się ją zgubić. No cóż ta miała prawo się mścić choć strzelenie go w głowę miał nadzieje, że będzie starczyło, okazało się, że nie. Shihouin, więc westchnął ciężko i rzekł:
- No niech będzie. - Młody shinigami miał w sobie tyle rozsądku i wiedzy o swoich umiejętnościach, że zdawał sobie sprawe, że nie ma wystarczająco pary w rękach, by wykonać pompke na jednej ręce. Jednakowoż nie zamierzał się poddawać bez walki, po co bowiem nauczył się kontrolować swoje reiatsu jak nie po to, by z niego korzystać? Przelał, więc spore ilości energii do prawej kończyny górnej (które co ciekawe teraz były raczej na dole xD) (+10 do siły) i przeszedł do wykonywania ćwiczenia. Starał się uwijać, bo wiedział, że energia nie będzie go wspierać w nieskończoność. Pierwszą ważną sprawą było przybranie pozycji. Gdyby bowiem w takiej pozycji jak ta naglę odciągnął lewą rękę to runąłby w lewo podobnie jak krzesło, któremu odebrano obie nogi po lewej stronie. Dlatego musiał ułożyć środek ciężkości tak, by wytworzyć jakby gwiazdę, której szczyt, którym była jego ręka dotykał ziemi, a reszta tworzyła stosunkowo symetryczną kupie... no symetryczną jeśli chodzi o rozłożenie wagi. Dlatego przechylił się troche w prawo, rozchylił trochę nogi, a nawet lewą rękę ustawił tak, by ułatwiała złapanie równowagi. Gdy poczuł się trochę pewniej niż "o w morde zaraz się wywale" to rozpoczął ćwiczenie poprzez systematyczne, acz niezbyt prędkie zginanie prawej ręki w łokciu, gdy opadł wystarczająco nisko czas przyszedł na powrót do góry, więc młodzian z całej siły starał się podnieść do wyprostowanej ręki cały czas starając się utrzymać równowagę. Wtedy przypomniał sobie ostatnią rzecz, którą miał zrobić i podejrzewał, że aż zrobił się czerwony ze wstydu, ale zrobił jak najgłupsza minę jaką potrafił i zaintonował pierwsze co mu się skojarzyło z muzyką, bo piosenki żadnej nie pamiętał:
- LALALALAALALALAL! - zawył równie pięknie co zarzynane prosie po czym kontynuował zupełnie z innej beczki kolejną rzeczą, która mu się z muzyką skojarzyła - DOREMIFASOLASIDO! - a gdy wszystko mu się udało dotknął wskazującym palcem lewej dłoni nosa po czym szybko ją opuścił i położył na ziemi wracając do pozycji z przed stanięcia na jednej ręce.
- STARCZY? - zawołał sfrustrowany po czym dodał - bo czuje, że mi krew do głowy napływa.

Natsuo miał tego serdecznie dość. Nie dosyć, że się zbłaźnił zachowując się jak jakiś gamoń z trupy komedianckiej to jeszcze ta śmiała marudzić.
- A w dupie z tym. - burknął pod nosem zdenerwowany całą zaistniałą sytuacją i nie przejmując się za bardzo tym co powie zanpaktou padł na plecy. Wyciągnie od niej imię jak będzie miała lepszy humor, w sensie jak przejdzie jej marudzenie na temat tego, że ją pare razy zgubił. Tutaj mógł spędzić czas na inny fajny sposób, a na pewno lepszy niż na posterunku, na którym wszyscy byli w martwych nastrojach. Tutaj przynajmniej mógł paść na miękką, przyjemną trawę i z rozdziawionymi ustami obserwować nieziemski spektakl rozgrywający się na niebie. Tak leżał i gapił się i gapił niemal zapominając o tym, że nie jest w prawdziwym świecie tylko tym znajdującym się w jego mieczu, a o samej zanpaktou też nie za bardzo kojarzył. Tu mógł odsapnać i patrzeć tylko patrzeć nie zastanawiając się nad tym co zrobił źle, czy jest winien tamtej tragedii i nie zamartwiając się... po prostu tylko patrzeć.

- Ja też się Ciebie tu spodziewałem, Nigjigen Kijo. - powiedział Natsuo z głupawym uśmiechem. Uznawał, bowiem że jego przywitanie było równie głupie co do jego zanpakto. W końcu oboje w tym miejscu mogli spotkać wyłącznie siebie, więc oczekiwanie kogokolwiek innego byłoby nierozsądne. No, ale takowe "dzień dobry" pozwalało mu wypowiedzieć jej imię, które to rzekł z dumą akcentując je. Na resztę wypowiedzi kobiety zareagował zażenowaną miną i stwierdzeniem takim że właśnie tonem:
- Podziękowanie brzmiałoby lepiej, bez tego Twojego tekstu. - po czym zrobił teatralnie zamyśloną minę, zrobił nieco szelmowską minę i rzekł - Chociaż... technicznie rzecz biorąc to mój tyłek uratował dyrektor, a nie Ty. - powiedział to chcąc co nieco się podroczyć ze swoją zanpakto. Jakże szybko zapomniał z jak ważnym celem tutaj przyszedł. No cóż... pozostawało mieć nadzieje, że Nijigen Kijo podejdzie do tego z dystansem i nie wywali go ze swojego świata, więc znajdzie się potem czas na spoważnienie, a co za tym idzie poproszenie o trening.

Nazwanie dyrektora zboczuchem przez zanpakto bardzo spodobało się Natsuo, jednak dalsza wypowiedź była niczym szpila wbita w najczulsze miejsce jakie tylko mogła znaleźć kobieta. Rana na dumie szlachcica z przegranego starcia z Tanaką, wciąż była świeża, a to ją zwyczajnie otworzyło. Arystokrata przez to dużo rozmyślał. Wyliczał jak wiele razy jego jakieś nawet sukcesy przechodziły w nicość, bo i tak jakoś wszystko się spieprzało, a on przeżywał tylko dlatego, że ostatecznie ktoś go ratował. Raz za razem, po kolei. To babunia Shinigami, to Kiba, to Midori, to Dyrektor, to Nijigen Kijo. Chłopak, wciąż czuł się jak dziecko, które cały czas potrzebuje asysty, ochroniarza, kogoś kto wkroczy gdy zacznie się robić nieprzyjemnie i uratuje mu tyłek. Niesamodzielny, słaby, niegodny zaufania, taki właśnie się czuł. Przy takim stanie emocjonalnym szpila, którą wbiła zanpakto była łamiąca i choć Shihouin przeważnie mógł się pochwalić całkiem przyzwoitym dystansem do siebie, to w tym wypadku te słowa krytyki przeszyły go na wskroś. Ten zwiesił głowę i mruknął:
- Taa, pewnie masz racje. - po czym podniósł głowę i ze smutkiem spojrzał na kobietę. Po czym powiedział jeszcze:
- Dlatego też tu przyszedłem. Chce Cię prosić, abyś mnie trenowała. Nie chce, więcej być tym, którego wiecznie trzeba ratować, który nie potrafi poradzić sobie sam. Chce być godnym dobywania Cię i walki razem z Tobą ramię w ramię. Zgodzisz się? - rzekł to zaczynając od przygnębionego tonu, a w trakcie tej krótkiej wypowiedzi przechodząc przez desperacje, aż do pełnej motywacji i spoglądania wzrokiem pełnym nadziei na twarz Nijigen Kijo.

- Prawdziwie altruistyczne podejście. - bąknął pod nosem Natsuo na wypowiedź kobiety, w której ta wydawała się bardziej martwić o siebie niż o niego samego. Dalej mimo, że ta zdawała się mówić bardziej do siebie niż do szlachcica to ten postanowił jej zasugerować coś.
- Mogłabyś mnie trenować. - powiedział Shihouin, by po chwili dodać - Myślę, że to zmniejszyłoby szansę na "przetrącenie makówki". - powiedział chłopak mocno zmotywowany. Głupio, by było, żeby wreszcie doszedł do shi kai, wyzwolił je, ale więcej nie potrafił go aktywować, a jak już mu się uda to nie za bardzo wyznawał się w używaniu go. Zależało mu, więc na treningu bardziej niż chyba na jakimkolwiek wcześniej. To już nie była tylko kwestia podnoszenia się na sile, ale również dumy, bo co to za Shinigami, który poznał imię swego zanpakto, a nie potrafi z niego korzystać? No nie brzmi to poważnie w każdym razie.

Natsuo słuchał, a jego prawa brew z każdą wypowiedzią zanpakto unosiła się coraz wyżej do góry, aż w końcu ta na niego krzyknęła i ten nie wytrzymał:
- Jesteś odbiciem duszy pedagoga, mogłabyś być lepszym nauczycielem! - zawołał obruszony szlachcic. Po tym westchnął ciężko, podrapał się po głowie i powiedział:
- Jeny, jeny niech no pomyślę. - przy czym zrobił teatralnie zamyśloną minę nieco się naigrywując z indolencji kobiety w przekazywaniu swej wiedzy. W końcu po podrapaniu się po tyle głowy dodał - Możesz na przykład zacząć od tego jak Cię uwolnić bez obserwowania umierania lub ranienia towarzysza. Jakąś formułkę podać czy coś... Nie wiem, na miłość króla Dusza, przecież to Ty znasz te tajniki wszystkie i w ogóle, a nie ja! Skąd mam wiedzieć co mam chcieć jak ledwie niedawno poznałem Twoje imię!? - zawołał na koniec nieco zażenowany tą całą sytuacją.

- O to pretensje nie do mnie tylko do rodziców! - zawołał zażenowany Natsuo tym, że Nijigen Kijo wypomniała mu coś na co tak bardzo nie miał wpływu jak jego wiek. Na szczęście dalsza część rozmowy poszła bardziej pomyślnie. Zanpakto zaakceptowała jego pomysł tyczący się pierwszego etapu treningu. Nagle się zamyśliła. *No nie mówcie mi, że jeszcze nie wymyśliła tego hasła aktywującego, tylko teraz je obmyśla... Właśnie to robi! Co za roztrzepaniec!* Pomyślał Shihouin obserwując zachowanie kobiety oraz słuchając jej słów. W końcu ta na coś wpadła na co szlachcic pokiwał głową z aprobatą. Sam nie wiedział czy bardziej to hasło rzeczywiście mu się podobało, czy też bardziej nie chciało mu się kontynuować droczenie się z Nijigen Kijo.
- Rzeczywiście całkiem chwytliwe. - przyznał z uśmiechem, po czym postanowił to przetestować. Dobył, więc swej katany chwytając ją oburącz i powiedział głośno oraz stanowczo:
- Pokaż nieznane, Nijigen Kijo! - aktywując energię potrzebną do wyzwolenia shi kai. A co potem to już zależy od tego czy się udało aktywować zanpakto i zamienić w katanę nóż z rękawicą oraz łańcuchem łączącym oba.

Zanpakto postanowiła zagrzać go do boju. Wyglądało to może troche dziwnie, ale Natsuo wolał te postawę niż te poprzednią, w której to kobieta czy to drocząc się czy na serio sprawiała wrażenie jakby los tego, który ją dzierżył nie miał dla niej większego znaczenia. Młodzian jeszcze nie zdążył rozgryźć tego co nią kieruje, żeby tak mówić. W każdym bądź razie skupił się, aktywował energię i wypowiedział słowa. Nie musiał nawet spoglądać na broń, by wiedzieć że coś poszło nie tak. Co prawda i tak zerknął na katanę, ale czuł brak napływu mocy, wigoru jaki wtedy odczuł podczas walki na polanie. Zabrał się do roboty jeszcze raz. Tym razem aktywował więcej energii, a słowa wypowiedział jeszcze bardziej stanowczo... no i głośniej rzecz jasna. Tym razem sprawa wyglądała zupełnie inaczej. Czuł jak jego ciało wypełnia reiatsu, zaś w jego mięśnie napływa znacznie większa sprawność użytkowa. No i rzeczywiście gdy spojrzał w dół to ujrzał opancerzone ramię, a w dłoni po chwili wylądował nóż zamiast katany.
- Zabawne... od zawsze myślałem, że już jestem człowiekiem. - rzucił z głupawym uśmieszkiem odbijając piłeczkę w tej nieustannej grze słówek, przekomarzance. Po tym, jednak wypadałoby, żeby zabrali się za ten trening. Przynajmniej Natsuo na tym zależało, więc postanowił zaproponować kolejny punkt ich dnia, bo zdolności pedagogiczne Nijigen Kijo zdawały się dalece odbiegać od standardu akademii shino, mimo wszystkich jej wad.
- To może teraz opowiesz mi jak najlepiej korzystać z Ciebie w tej formie? Albo zaproponujesz jakieś ćwiczenie, które by mnie poprawiło w walczeniu taką bronią? - powiedział spoglądając pytająco na kobietę.