Plac treningowy

Jeden z paru placów treningowych znajdujących się przy budynkach dydaktycznych przeznaczonych do ćwiczeń. Jak jest dobra pogoda albo wyjątkowo duże grupy to ćwiczenia przenoszą się na zewnątrz. Pole to jest ściśle udeptanym placem o rozmiarach dużego szkolnego boiska, na którym jednak brakuje charakterystycznych znaczeń charakterystycznych dla ziemskich okolic. Wokół jest ustawiony dość wysoki płot wykonany z bambusa. Wejście tu jest oficjalnie możliwe głownie przez dojo. Przeprowadzane są też tutaj zawody i egzaminy. Na boku znajduje się natomiast drewniany składzik na różnego rodzaju przyrządy treningowe.

Seiru wpadł na bardzo niekonwencjonalny pomysł rozpalenia ogniska w samym środku akademii shinigami, znajdującej się nie tak daleko centrum Seireitei. W trakcie swojej podróży mógł zobaczyć innych studentów - ubranych w jednolite hakamy. Różnica była jedynie w kolorze spodni - dziewczyny miały czerwone a chłopcy niebieskie. Część osób nie zwracała na niego uwagi, ale Ci którzy to robili z jakiegoś powodu wykazywali się pewną podejrzliwością. Kilka osób patrzyła z ciekawością. Była ich na tyle duża ilość, że można by przypuszczać że albo zbierają się na zajęcia albo z nich wracają. Seiru nigdy się nie uczył więc mógł tego nie wiedzieć.
Dotarł on w końcu do miejsca które zdawało się być idealne na tego rodzaju przedsięwzięcie - duży bambusowy płotek za którym mógł się kryć spory plac. Nie mógł jednak znaleźć innego wejścia niż duży budynek który do niego przylegał. Było paru studentów w okolicy, ale jeszcze nikt na niego nie zwrócił uwagi.

Przemierzając akademię, Seiru nie zwracał uwagi na sporadyczne spojrzenia kierowane w jego kierunku, idąc do wyznaczonego przez siebie celu. Gdy dotarł do przysłowiowego rozstaju, szybko przeanalizował sytuację i jednomyślnie stwierdził, iż bambus nie stanowi specjalnej przeszkody, toteż skierował się w jego stronę. Podszedł, sprawdził wytrzymałość i najzwyczajniej w świecie przeforsował swoją osobę na drugą stronę, dostając się do miejsca przeznaczenia.

Najbardziej logicznym rozwiązaniem wydawało się wejście przez powtykane gęsto bambusy. Dzięki niebywałej sile swojego umysłu po prostu wszedł między nimi i zaczął iść, odsuwając je trochę na boki. Niezbyt interesował się tym czy zostawi po swojej bytności jakieś ślady czy nie. Troszkę się zmęczył ale udało mu się dostać na drugą stronę. Duże pole na ubitej ziemi dawało całkiem spore możliwości jeżeli chodzi o bezpieczne rozpalenie ognia. Problemem mogło być jednak dwie rzeczy których nie wziął pod uwagę w swoim planie. Po pierwsze - jedynymi drewnianymi elementami w okolicy był bambus oraz składzić znajdujący się po drugiej stronie boiska. Po drugie - na placu znajdowało się jeszcze parę osób, ale na jego szczęście - bądź nie - znajdowały się dość blisko wyjścia i wydawało się, że go jeszcze nie zauważyli.

Postawiony przed konkretnym problemem zdecydował się wyłamać parę bambusów. Uzbrojony w dobrą rozpałkę udał się w stronę składzika. Przyjrzał się dokładnie drzwiom, starając się je otworzyć, w momencie porażki decyduje się z gracją wyłamać zamek i dostać się do upragnionego miejsca. Rozglądnął się uważnie, po czym zebrał potrzebne przedmioty i udał się do wypatrzonego wcześniej punktu, rozkładając swój piknik.

ALbo dzięki wrodzonej aurze, albo przez to że uczniowie - być może nawet z jego własnej klasy, grupy, czy jakkolwiek to nazywali w tych stronach - udało mu się niepostrzeżenie nie tylko wyrwać parę bambusów z ziemi. Co więcej, z nimi pod pachą dotarł do składzika, gdzie napotkał na pewien ostatecznie nieznaczący problem. Otóż owszem, znajdowała się tam kłódka, ale czy to przez zrządzenie losu, ząb czasu, czy czyjeś niechlujstwo, gdy tylko pociągnął za niego okazało się, że była ona niedomknięta. Ktoś jednak się wykazał niedbalstwem pierwszej wody - gdyby nie sprawdził to by się w tym nie zorientował.
W środku znajdowały się różnego rodzaju przyrządy - część z nich była dość wąskimi pachołkami, inne przypominały natomiast przyrządy które można było spotkać na zajęciach wychowania fizycznego - jakieś gumy, sznurki z drążkami po obu stronach, drewniane obręcze. Znalazł też parę bokenów oraz drewniano-słomianych manekinów. Co by nie wziął - to mógł zabrać i udać się. Miejsca miał mnóstwo.
Rozłożył sobie ognisko. Złożył wszystko w jednym punkcie, łamiąc albo i nie, i rozpalił ogień. Chwilę mu to zajęło, ale udało się. Ogień zaczął płonąć, usiadł sobie, i zaczął gotować mięso. O dziwo nikt nie przeszkadzał w tym przez jakiś czas, i nawet przysmażył to mięso do stanu zdatnego do spożycia.
Nic jednak nie trwa wiecznie. W pewnym momencie usłyszał czyiś młody, lecz zdecydowanie męski głos.
-Co tu się wyprawia?!
Jeśli byłby tym zainteresowany, to mógł ujrzeć młodego mężczyznę w czarnym mundurze, który właśnie biegł w jego stronę. Był jak na kogoś kto miał być wojownikiem dość pulchnie, ale trzeba było przyznać, że przebiegał nogami dość szybko. Jednak przez rozmiary tego placu chwilę mu zajmie zanim dobiegnie.

Mile zaskoczony bogactwem asortymentu akademickiego składzika. Uradowany zabrał więc manekina, który posłuży mu za bazę oraz kilka bokkenów przetykanych pachołkami. Po doczłapaniu na miejsce zgrabnie położył manekina, przykrył go paroma połamanymi bokkenami, przystawił pachołek owinięty podebranym ze składzika sznurkiem i rozpalił ogień. Gdy dźwięk pękającego drewna przyjemnie huczał w uszach, ponabijał mięso na patyki i przystąpił do pieczenia. Mineło parę ładnych minut, podczas których mięso apetycznie się zarumieniło, gdy nagle usłyszał głos dobiegający zza pleców. Obrócił się i spostrzegł lekko utuczonego mężczyznę biegnącego w jego stronę
-Świętuję! Nie widać!?- Odkrzyknął, otwierając sake i pociągając łyka.

Seiru zdecydował się nie uciekać. Dzięki temu mógł zauważyć jedną rzecz - pomimo tuszy ten konkretny bóg śmierci mógł się pochwalić naprawdę niezłą kondycją, ponieważ po takiej przebieżce tylko przez sekundę albo dwie łapał oddech. Wydawał się być jednak równie zaskoczony co wzburzony.
-Co świętujesz, jak świętujesz, coś Ty za przybłęda!?-Popatrzył na ogień, z pewną trwogą orientując się co było obiektem ognia. Popatrzył przy tym na otwarty składzik, potwierdzając swoje przypuszczenia. Wyciągnął przy tym ręce do przodu.
-Fala wynosi i pogrąża. Zaklęcie destrukcyjne numer dwa - Shuuha!-Seiru mógł uważać się za szczęściarza w pewnym sensie. Po zakończeniu wierszyka z dłoni shinigami wystrzeliła fala uderzeniowa, która zdmuchnęła całe ognisko i większość rzeczy które je rozpalały w kierunku płotu. Nic się jednak nie zapaliło, przez co można było przypuszczać, że mniej więcej wiedział jak to zadziała. Miał jednak inny problem - zawieszone mięso nad ogniskiem również poleciało, i było umorusane w ziemi.
-Co Ci strzeliło do głowy! Jesteś aresztowany!-Seiru widział, jak shinigami zaczął wypowiadać kolejne słowa, których znaczenia nie znał. Ale był pewien, że były one teraz skierowane w jego stronę.

Seiru najpierw przypatrzył się dziwnym gestom i całkowicie zbytecznemu komunikatowi. Niestety zaraz potem był świadkiem wysoce bluźnierczego ataku na jego posiłek. Nagła fala powietrza zmiotła ogień, jak i wszystkie przygotowane przez niego przysmaki. Przepełniony irytacją zakrawającą o złość momentalnie podniósł się i słysząc bzdury o aresztowaniu. Już miał zacząć kontrofensywę wokalną, jednak spostrzegł, iż grubasek znowu zaczął wypowiadać słowa. Niewiele myśląc, uderzył ex-szaszłykiem w jego wyciągnięte ręce, jednocześnie skracając dystans i zamachując się drugą ręką trzymającą upite wcześniej sake.

Sytuacja zaczynała nabierać tempa. Dziki młodzieniec ruszył na shinigami, wykonując wymach w zaciskającą się dłoń shinigami. Ten jedna był czujny, i uskoczył on do tyłu. Seiru był jednak tak wzburzony tym co się zadziało z jego w trudzie i pocie zebranym mięsie, że na moment po nietrafionym uderzeniu stracił równowagę. To wystarczyło, by świecące lina która nie wiadomo skąd pojawiła się wokół zaciśniętej dłoni. Zarzucił nim trochę jak lassem, oplątując biednego Seiru trochę ponad pasem, wiążąc jego oraz ręce.
-Atak na shinigami!-Krzyknął żołnierz. Przyglądał się przez chwilę na chłopaka karcąco, nad czymś się zastanawiając-Gadaj mi tu zaraz coś Ty za jeden!

Seiru przeklnął parokrotnie pod nosem, powoli gramoląc się na nogi. Czynność zwykle tak łatwa ze związanymi rękoma taje się dużo trudniejsza, co w sumie nie powinno być zaskoczeniem. Kiedy udało mu się postawić obie stopy na ziemi, zaczął się powoli podnosić.
-Seiru. Nowy rekrut.- Opowiedział dość cicho podczas gramolenia się na równe nogi.
W tym momencie nagle zerwał się, naparł całym ciężarem ciała na lasso, jednocześnie próbując podciąć Pulchnego Boga, przewracając się razem z nim. W przypadku nieudanego manewru zamierza wykorzystać pęd, zwijając lasso i wpadając bezpośrednio na niego.

Na moment zdziwienie wróciło, acz Seiru zauważył pewną zmianę w jego spojrzeniu i mimice - wydawał się być dalej zły, ale coś w zachowaniu rekruta musiało wywołać u niego trochę politowania i irytacji. Może dzięki temu udało się nim przynajmniej zachwiać gdy pociągnął do tyłu. Nie osiągnął jednak tego co chciał, więc poleciał do przodu. Te wszystkie elementy złożyły się na to, że rzeczywiście udało mu się na niego wpaść. Zachwali się i upadli na ziemię. Sytuacja przez to prezentowała się następująco - Seiru był nad nim, acz dalej ze związanymi rękami spętanymi magiczną liną, która się wokół niego uczepiła jak guma. Widział przy tym, że pomimo jego manewru shinigami dalej trzymał linę.
-Cholera, uspokój się, natychmiast!-Seiru poczuł, że żołnierz próbuje go z siebie zrzucić. Jeżeli nic nie zrobi zapewne mu się uda - wydawał się być trochę od niego silniejszy.

Zaskoczony siłą adwersarza runął w jego stronę. Prawdopodobnie przez różnicę gabarytów udało mu się go przewalić na podłogę. Zaraz po uderzeniu o ziemię Otyły Pan zaczął się wiercić, próbując go zrzucić. Seiru niewiele myśląc i nie chcąc tracić czasu, lekko się odchylił i niczym kilofem uderzył swoją brodą w jego nos, zadzwoniło mu w zębach, lecz przeciwnik pewno mocniej to odczuł. Jednocześnie postanowił uwolnić tę dziwną energię, której uczyli go na teście. Jeśli nie uda mu się trafić przeciwnika w twarz szczęką, zamierza wgryźć mu się w ucho. Jeśli głowodupa wyjdzie Seiru zamierza wykorzystać opening na wzięcie potężniejszego zamachu i poprawienie czołem bezpośrednio w twarz. Jeśli wprawi go to w poważny szok zakończy to bezpośrednim kolanem w głowę jeśli szok będzie mniejszy będzie kontynuował headbutty aż do utraty przytomności przeciwnika.

Już biedny bóg śmierci miał zrzucać rozjuszonego ucznia, kiedy dostał porządne uderzenie brodą w twarz. Zajęczał głośno, a krew z nosa zaczęła go zalewać. Seiru otoczyła biała aura energii gdy wykonywał drugie uderzenie, z większym rozmachem i siłą. Wydawało się, że shinigami był na skraju przytomności, ale mogło być to jedynie wrażenie spotęgowane wściekłością chłopaka. Może też dlatego nie zauważył zbliżające się pięści, która z impetem wbiła mu się w skroń. Stoczył on wcześniej różne walki, ale chyba jeszcze nigdy nie doznał takiego uderzenia za jednym razem. Przetoczył się pod jego siłą na bok, zdezorientowany i obolały, ciągle mając na sobie więzy. Słyszał, jak coś powoli się zwleka obok niego, ale co więcej - trochę dalej usłyszał wołania i szuranie butów o ziemi. Widział też inne sylwetki - dwie, może cztery, trudno mu się było zorientować - w czarnych uniformach.

(-24PR) (-18PŻ)

Przewaga tak szybko, jak zaistniała tak szybko się i skończyła, kiedy potężne uderzenie wręcz zdmuchnęło go z Puchatka. Do jego głowy dobiegły głosy, kroki i dźwięk oznaczający, że ten arogancki dupek koło niego próbuje się podnieść. Był już parę razy w takiej sytuacji i natychmiastowy atak jest zwykle jedyną opcją, szczególnie że wycofanie się nie wchodziło w grę przez te cholerne lasso. Oparł się więc na kolanach i wystrzelił znów, uderzając całą masą w pulchnego adwersarza. Kiedy uderzył o jego ciało, momentalnie postarał się znowu przyszpilić go do ziemi i wykorzystać fakt zaskoczenia próbując natrafić ręką na miecz ukryty w pochwie. Równocześnie powtarzając utarty już manewr z zapoznawaniem wrażliwych części ciała przeciwnika ze swoją głową.

Chwilę zajęło mu podniesienie się - miał z tym zdecydowanie trudniej niż pokiereszowany, ale jednak niezwiązany shinigami. Uniósł się jednak na kolana i wyskoczył do przodu. Okazuje się jednak, że działanie bez zorientowaniu się w sytuacji może być trochę kłopotliwe. Więc faktycznie wystrzelił - chociaż niekoniecznie tak mocno jak by chciał. Znalazł się jednak blisko shinigami, który jednak by zachować dystans uderzył z pięści Seiru pod żebrami, samemu będąc na kolanach. Chłopakowi na moment zabrakło powietrza w płucach. Było to zwyczajnie niemożliwe, by osoba o takiej posturze i po tylu uderzeniach mogła wykrzesać z siebie tyle siły.
-Takeda, dość!-Usłyszał kobiecy głos. Zaraz potem Seiru mógł poczuć, że był podnoszony przez kogoś - prawdę powiedziawszy został złapany jak zabawkę pod ramionami, chociaż jego stan zaczął się poprawiać i odzyskiwał ostrość widzenia. Widział, jak grubasek powoli się podnosił, nie odrzucając pomocy drobnej szatynki która dokonywała w tym momencie ogólnych oględzin.
-Ha, nie wiedziałem, że w piątce są takie leszcze, by dawać się pobić jakimś obdartusom!-Usłyszał za sobą śmiech osoby o dość niskim głosie. Dziewczę wydawało się być trochę urażone.
-Daj teraz spokój, Ishikawa! Co tu się stało?-Zapytała, wracając do poszkodowanego. Nie, nie do Seiru. Chociaż chwila na ogarnięcie się swojego oponenta dawała mu czas coś powiedzieć.

Mocno obolały rekrut próbował się przez chwilę miotać, lecz po chwili zrozumiał bezcelowość tego zabiegu.
Kiedy ostrość widzenia wróciła w końcu do stanu akceptowalnego, splunął siarczyście w stronę Okrąglinka (wypluwając prawdopodobnie resztki jakiegoś zęba).
-Nie dość, że walczyć nie umie, to jeszcze musi się zasłaniać towarzyszami!-Wykrzyczał, próbując się jeszcze raz szarpnąć.
-Puść mnie, sam umiem stać w przeciwieństwie do tego pączka przede mną.-Burknął wyraźnie zdenerwowany przytłaczającą siłą nowo przybyłego mężczyzny.

-Dobra dobra, bo się spocisz.-Osoba za nią jakby troszkę mocniej ją ścisnęła, chociaż sam Seiru miał wrażenie, że było to bardziej dla zabawy. Okrąglinek jak już trochę się uspokoił opowiedział historię całkiem zgodnie z prawdą - że uświadczył tego kogoś palącego sprzęt treningowy i pieczącego kiełbaski, że to zgasił, i że został zaatakowany.
-Dobrze, że chociaż my tu jesteśmy, bo światy byłyby zgubione.
-Już przestań...-Kobieta przypatrzyła się chłopakowi-Jesteś tym nowym rekrutem?
-Daj spokój. Pójdę z nim do aresztu, a Ty zajmij się resztą bzdetów.-Rozbawienie trochę przygasło, ale dalej był dość pogodny-Sam grzecznie pójdziesz czy mam Cię tam zanieść?

-Przecież mówiłem, że nie trzeba mnie trzymać!-Warknął, lecz po chwili wziął parę głębszych oddechów i tym razem spokojniej odpowiedział
-Pójdę sam, nie trzeba mnie nieść.-
Jak tylko jego nogi dotknęły podłogi, poczuł, że ciosy Grubaska jednak sprawiły mu trochę więcej kłopotu, niż zakładał, lecz po chwili udało mu wyrzucić resztki waty z nóg. Spróbował ruszyć rękoma, ale zorientował się, iż nadal jest skrępowany, targnął ramionami parę razy.
-A tą świecącą nitkę łaskawie zdejmiecie?-Mówiąc to, rzucił gniewne spojrzenie Takedzie, po czym powiódł już spokojniejszym wzrokiem po reszcie shinigami.

Parę porozumiewawczych spojrzeń, wyczuwalne przez Seiru wzruszenie ramionami, i jeden gest Takedy później Seiru był nie tylko wypuszczony z żelaznych objęć shinigami, ale jego ręce były też wolne od demonicznego zaklęcia. Nie przyszło mu jednak zbyt długo cieszyć się pełną wolnością, bo został pokierowany przez, jak się okazało, ponad dwumetrowego mężczyznę o śniadej cerze i mocno połyskujących czarnych włosach uczesanych do tyłu. Jednak mimo ulizania ich czymś w takiej ilości jakby dalej trochę się odklejały od jego głowy, tworząc coś na kształt płaskiego piuropuszu.
-No, to idziemy!-Pokierował ręką chłopaka na bok, przechodząc przez zrobioną przez niego dziurę. Nie odzywał się przez część drogi, dopiero pozwalając sobie na coś gdy weszli na mniej uczęszczaną uliczkę.
-Ale odpierdoliłeś. Jak chcesz coś zjeść to jest miedziana czara dla takich studenciaków jak Ty. Przynajmniej ładnie rozkwasiłeś mu pysk. Jak Ci tam było?-Zapytał idąc przed siebie w odległości mniejszej niż pół metra od Seiru.

+1 wytrzymałości

-Odpierdoliłem? Czyli to był ktoś ważny?-Mocno zdziwiony przypuszczalną pozycją Takedy podrapał się po głowie.
-Poza tym uznałem, że dostanie się do szkoły czy czegoś wymaga uczczenia jakoś sytuacji, a nie zjedzenia papki-Odpowiedział, ukrywając fakt, że nie miał pojęcia o miedzianej czarze. W tym momencie przypomniał sobie o pytaniu rzuconym jakby w eter
-Seiru. W sensie na imię mam Seiru. I z tego, co widzę to chyba, nie lubiliście Płaczka specjalnie i wogóle, o co chodzi z tą piątką?- Wyrzucił z siebie średnio składnie, starając się rozpoznać, w jakiej sytuacji się znalazł.

Shinigami prychnął. Chyba rozbawiony, trudno było Seiru dokładnie wyczuć.
-Nieważne jaka to... miernota, to jednak shinigami. W rukonie by Cię za to ścigali jak psa.-Na moment shinigami zerknął na chłopaka-Chociaż tutaj pewnie Ci dadzą jakieś roboty byś odpracował za sprzęt i by Ci w dupę weszło. Albo Cię wypieprzą na zbity pysk.-Podrapał się za szyją, i pomachał trochę zwilżoną od potu dłonią. Wieczór był dość ciepły. Prychnął znowu gdy usłyszał określenie "płaczek".
-Goto Mamoru. Piątka to jedna z dywizji, zajmują się nauką takich jak Ty. Może nawet na niego trafisz, o ile jutro Cię nie wywalą za bramę.

Przetwarzał przez chwilę te słowa, po czym oparł rękę o rękę, łapiąc się za podbródek
-Starzec wydawał się mnie lubić, więc ja bym stawiał na roboty-Odpowiedział, przejeżdżając palcami po zaroście i przypominając sobie o jednak obitej szczęce.
-Zresztą czemu mają nas uczyć ludzie, którzy sami nie umieją się poprawnie obronić? Nie lepiej jakby inny odział, zajmował się nauką?-Znów podrapał się po potylicy. Rzeczywiście wieczór był wyjątkowo duszny, gdyż wyczuł krople potu kryjące się we włosach.
-Tak od razu jeszcze zapytam. Jakie są inne odziały, żebym wiedział gdzie nie trafić?

-Może i lepiej, ale inni podejmują decyzje. Jakbym ja tam był to bym na wstępie Ci połamał nogi, a nie bawił czarami. I tak by Cię poskładali... a co do tego, to się dowiesz potem. Jak Cię nie wywalą.-Wyszliście na małą uliczkę z niskim budynkiem z paroma przybudówkami. Nie wyróżniał się na tle białych murów miasta - właściwie to jego ściany były stworzone prawdopodobnie z tego samego materiału. Mało przestrzeni na okna.
Po wejściu do środka mógł zobaczyć coś w rodzaju recepcji, gdzie w tle były dość ciemne ciele rozświetlone jedynie przez niewielkie pionowe przestwory w ścianie. Przynajmniej maty wyglądały na dość wygodne. Przy biurku natomiast siedział mężczyzna z równo przyciętymi włosami, ciemnymi okularami, i trochę dziwnymi rysami twarzy. Jakby kości policzkowe miał niżej niż wszyscy inni, i ta bledsza skóra. Czytał jakąś gazetę, której zawartości bądź tytułu Seiru nie umiał odczytać.
-Huh, a ten to kto?-Burknął mężczyzna przy biurku, podnosząc wzrok znad okularów. Był dobrze zbudowany, aczkolwiek na pewno był niższy od chłopaka.
-Prawie-uczniak trochę nabroił. Pewnie do rana jakoś to ogarną, ale na razie przenocuje tutaj.-Klawisz przez sekundę-dwie lustrował Seiru swoimi dziwnymi, zielonymi oczami, po czym kciukiem wskazał jedną z celi, po chwili samemu do niej podchodząc. Odchylił kratę do niej prowadzące.
-Masz szczęście, jeszcze się załapiesz na kolację.-Głos miał trochę wyższy i zaciągał nieco dziwnie ostatnie głoski, ale to tyle.

Słysząc komentarz o swoich nogach, Seiru wręcz instynktownie chciał się sprzeciwić, lecz przepychanki jeszcze sprzed paru minut kazały mu wierzyć, iż wielkolud nie kłamał.
-Chyba trochę nie ogarniam o co chodzi z tymi czarami, ale jeśli dobrze rozumiem, to tego mnie tutaj nauczą?-Popatrzył się przez chwilę na ludzką papugę, zadzierając głowę do góry, po czym przeniósł wzrok na otoczenie. Przydało, by się w końcu wiedzieć, gdzie spędzi się następne dni.
Po dotarciu do aresztu grzecznie słuchał krótkiej wymiany zdań, a po jej zakończeniu grzecznie wszedł do celi.
-Uff całe szczęście. Niestety w ostatnim posiłku ktoś mi przerwał-Zaśmiał lekko, zdając sobie powoli sprawę z absurdu sytuacji, w którą sam się wpakował.

-Może. Przez pewne rzeczy trzeba przejść
-Za dużo na ten temat nie rozmawiali bo docierali do aresztu. Mamoru machnął ręką na pożegnanie, i drzwi celi zostały za Seiru zamknięte. Mógł też zobaczyć jak z rękawa klawisza wyleciał czarny motyl, który po chwili siedzenia na jego palcu poleciał gdzieś.
-Za godzinę chyba będzię.-Tyle jeszcze że swojej strony miał do powiedzenia zanim ponownie usiadł przy biurku. Trochę później ale jednak dotarło tu coś. Czuć było, że było to chyba cokolwiek co jeszcze zostało z jakiejś większej partii, ale mimo wszystko było to naprawdę niezłe - dostał na sporym drewnianym półmisku ryż z warzywami podawany z małymi pierożkami z mięsnym farszem, a do tego jeszcze dostał wodę która była chyba z dodatkiem czegoś. Nie kojarzył smaku, ale był lekko słodki.

Kiedy już skończył jeść zadziwiająco smaczne resztki i rozmasował wszystkie obolałe miejsca, rozglądnął się po całkowicie pustym pokoju, przeczesał również pozostałe cele wzrokiem, aż w końcu wrócił do mężczyzny siedzącego na swoim posterunku.
Podszedł powoli do krat, opierając swój ciężar na nich i nie mając za bardzo jak zająć sobie czasu, rzucił pytaniem
-Jak długo muszę tutaj siedzieć? -Mówiąc to, spróbował wychylić się zza kraty i sprawdzić, czy nie ma w pomieszczeniu czegoś ciekawego bądź godnego uwagi.

Długo nie musiał się rozglądać - najbardziej odcinały się kraty, bo reszta była utrzymana w kolorze bieli i brązu. Światło nie za bardzo wpadało do jego pokoju, ale na tyle by mógł zobaczyć znacznie lepiej oświetlonego strażnika który patrzył na jakieś splecione kawałki papieru. Niestety nie umiał czytać, więc nie mógł rozszyfrować znaczenia tych wszystkich znaczków.
-Tak długo jak nie zdecydują co z Tobą zrobić. Pewnie do rana się wyjaśni.-Przełożył jedna kartkę na bok, nie obracając się nawet do chłopaka. Wychodziło na to, że miał całą noc i celę dla siebie.

Usiadł na łóżku, rozglądnął się, poszedł w jeden kąt, drugi kąt. Stanął na środku, rozglądnął się ponownie. Poćwiczył chwilę, spróbował się położyć, znowu usiąść, kolejne parę kroków w lewo i prawo. Znowu się rozglądnął, popatrzył po innych celach, znowu chwilę poćwiczył, poleżał przez chwilę tym razem na ziemi.
Policzył kraty w swojej celi, pomyślał o ucieczce... zrezygnował z ucieczki. Kolejne parę chwil na zajęcie w jakiś sposób czasu. W końcu podszedł z powrotem do krat.
-Ej, jakim cudem ten grubasek nagle stał się taki silny?-Rzucił, starając się dostać przynajmniej jakiś początek rozmowy.

Celnik nie zwracał na niego szczególnej uwagi, jedynie co jakiś czas patrzył - trudno powiedzieć czy z ciekawości, czy tylko kontrolnie by sprawdzić czy nie robi czegoś szczególnie głupiego. Popatrzył na niego spod okularów. Nieszczególnie wyróżniające się ciemnobrązowe oczy patrzyły na niego z pewnym zmęczeniem.
-Kto? Co właściwie zmalowałeś?-W głosie miał cień zainteresowania, ale szybko mu przeszło. Zasłonił się częściowo gazetą-Może reishi, nie wiem. Pobiłeś jakiegoś szlachcica?