Plac treningowy

Widząc podejście jednorękiej, uspokoił się lekko i pozwolił sobie wszystko wytłumaczyć. Zapoznał się z rozkładem, który mu rozrysowała oraz bardzo ucieszył się z informacji, iż ma przed sobą co najmniej pół godziny wolnego.
Zapoznał się jeszcze raz z rozkładem, po czym rozglądnął się po sali. Jego wzrok padł na sporych rozmiarów wieszak stojący w jednym z rogów. Gdy dołączył do akademii, Shinigami zabrali mu jego miecz a ten mebel długością i miał nadzieję, że wagą w miarę pasował do jego starego narzędzia.
Wstał i ruszył w jego stronę, łapiąc u nasady i podnosząc go do góry, mając nadzieję na przynajmniej zbliżony ciężar i długość do tego, z którym był zaznajomiony. Jeśli ciężar byłby zbyt duży, zamierza delikatnie usunąć parę części. Następnie ustawił się w miejscu, gdzie miał najwięcej wolnej przestrzeni, ustawił się w pozycji mu znajomej i zaczął powoli szlifować swoje ruchy.
-Popraw mnie, jeśli będę robił coś źle...... No i jakbyś mogła opowiedzieć mi o tej historii Seirecośtam w sposób, który zrozumiem-Rzucił.

Przez moment shinigami patrzyła na to co robił. Jak zapoznawał się z rozkładem a potem się rozglądał. Uniosła lekko brew gdy podszedł do wieszaka. Był... Chyba nawet trochę lżejszy niż to do czego przywykł. To jednak było drewno, a poprzednia broń była naprawdę sporym kawałkiem metalu. Co do przestrzeni to najwięcej miał jej koło drzwi, chociaż nie było to dalej sporo. Seiru coś usłyszał. Jakiś dziwny dźwięk przypominający trochę pryskającą wodę z góry gotującego się czajnika.
-To nie jest takie proste... i szybkie do opowiedzenia. Na wszystko przyjdzie czas, masz parę lat.-Nawet wydawało mu się, że jego kurator brzmiała trochę bardziej sympatyczniej niż wcześniej. Po jakimś czasie jednak, o ile nic nie zmalował więcej zerknęła na całkiem sporych rozmiarów rzecz, którą wyciągnęła z torby którą miała przewieszoną przez jej ramię.
-Za chwilę zaczną się zajęcia. Odłóż ten wieszak na miejsce i usiądź gdzieś. Będę Cię obserwowała.-Lekko skinęła głową po tym, jak powiedziała to już w swój zwyczajowy sposób, otworzyła drzwi i... normalnie wyszła z sali. Na razie był sam, ale mógł ujrzeć przez okno, że faktycznie na błoniach było trochę więcej osób.

Po osobliwym czasie machania wieszakiem usłyszał, iż jego czas wolny się kończył. Kurator zyskiwała przy bliższym poznaniu, więc nie chcąc robić przesadnych kłopotów, odłożył wieszak, usiadł w jednej ze środkowych ławek, rozłożył przed sobą notatki zostawione przez Jednoręką i grzecznie poczekał na resztę klasy.
Na zajęciach zamierza się nie odzywać i skupić na tyle na ile może. Jeśli to zadanie go przerośnie to przynajmniej nie chce, żeby było po nim widać, że zajmuje się czymś innym.

Nie musiał długo czekać. Wkrótce zaczęły wchodzić pierwsze osoby, które wyglądały na nieco zaskoczonych jego obecnością. Poza pierwszym wzdrygnieciem jednak nie było dużo interakcji. Chociaż nie. Jedna dziewczyna z pierwszej paroosobowej grupki po pierwszym zdziwieniu uśmiechnęła się niezręcznie do Seiru.
-Cześć... Przepraszam, mogło mi chyba umknąć. Mniejsza, przepraszam, Hanakawa Mizuki!-Szatynka z włosami spiętymi w kitkę ukłoniła się przed siedzącym Seiru, wyraźnie zestresowana. Reszta dziewcząt przyglądała się temu najpierw z zaskoczeniem, a później wyraźnie próbowały wpierać swoją koleżankę i też się skłoniły, chociaż niżej. Parę imion, które gdzieś mu się wymieszały. Satori, Yuri, Yoko. Chyba.

Miał nadzieję na spędzenie czasu z samym sobą, ewentualnie głosem nauczyciela. Niestety ktoś miał zgoła inne plany.
Popatrzył się na dziewczynę, która do niego podeszła. Drobna jak większość ludzi tutaj. Rzucił okiem na nią, a potem na jej koleżanki, które po kolei zaczęły się przedstawiać. Każda z nich skłoniła się, mówiąc swoje imię. Szerzę, dziwny był ten zwyczaj, ale najwidoczniej tak wymagała etykieta. Większość imion powylatywała mu momentalnie z głowy, ale w ramach grzeczności odwrócił się do nich.
-Seiru-Powiedział, lekko kiwając głową, po czym odwrócił się znów w stronę tablicy, czekając na początek zajęć.

-...to do potem!-Dziewczyna jeszcze raz się skłoniła i odeszła. Reszta poszła za jej przykładem, acz mniej energicznie od niej. Chwilę też rozmawiały ale na tyle cicho, że nie słyszał.
Reszta osób również się zbierała, acz już nikt do niego nie podszedł. Parę osób zwróciło na niego uwagę, ale dość przelotnie. Generalnie im bardziej sala się zapełniała tym mniej zwracał na siebie uwagę.
W końcu weszła osoba w czarnym ubraniu. Osoba w okularach i zadbanie przyciętych włosach. Nie uznał jednak by było to zasadne się przedstawiać. Ot, wszyscy wstali, przywitali się z nim zgodnym chórem, oraz usiedli.
Zajęcia były dość nieciekawe. Prawo Seireitei. Mógł się dowiedzieć, że Gotei 13 pomimo bycia osobnym tworem podlegało pod jakąś radę, która się składała głównie z przedstawicieli szlachty. Reszta dotyczyła kompetencji tej rady, co można było sprowadzić do jednego - decydowała o polityce oraz o najważniejszych sprawach Seireitei, gdzie Gotei było ramieniem militarnym i musiało słuchać ich decyzji.
Zajęcia się skończyły, ale reszta osób nie ruszała się stąd. Rozmawiali ze sobą o różnych rzeczach, najwidoczniej na coś jeszcze czekając gdy nauczyciel wyszedł.

Ewidentnie nikt nie wychodził z tego budynku, co było dość dziwne, Seiru myślał, że każde zajęcia są w innym miejscu. Całe szczęście kurator zostawiła mu rozpiskę, wyciągnął ją więc z torby i sprawdził, gdzie znajduje się miejsce następnych zajęć.
Jeśli jest w tej samej klasie, to zamierza się jakoś wygodnie rozłożyć, żeby odpocząć oraz móc wygodnie słuchać albo przynajmniej postarać się słuchać następnego wykładu. Jeśli znajdują się w innym budynku, zamierza się tam udać i zrobić to samo co planuje tutaj.

Nie zwracał na siebie uwagi, a jakoś nikt specjalnie nie garnął się by do niego zagadać. Przez to miał okazję odsapnąć mentalnie przed następnymi zajęciami teoretycznymi, tym razem z trochę bardziej interesująco wyglądającym jegomościem. Nie jakoś bardzo, ale było widać, że nie jest to typ siedzący za biurkiem, a przynajmniej nie zaniedbujacy rozwoju fizycznego. Dobrze zbudowany, z jednym kosmykiem zakrecajacym się po łuku w stronę jego czoła, z niewielką blizną ciągnąca się pod ustami. Po przywitaniu popatrzył po sali, co zajęło mu około pół sekundy.
-Słyszałem, że mamy nowego rekruta... Więc myślę, że możemy zrobić dzisiaj coś innego.-Głos miał przyjazny, acz naturalnie silny-Nazywam się Maruyama Takehiko, dziewiętnasty oficer trzynastej dywizji. Są to zajęcia z wiedzy o świecie żywych... Mamy już parę zajęć za sobą, więc myślę, że możemy poświęcić dzisiejsze na przypomnienie. Takeda, opowiedz o...
Forma zajęć została przyjęta umiarkowanie, najlepiej mówiąc. Nie było zbyt napiętej atmosfery, ale też zdarzały się przypadki, gdzie instruktor nie był w pełni zadowolony i pytanie szło dalej. Ale trzeba przyznać, że zróżnicowanie głosów pomagało nie odpłynąć. Generalnie dowiedział się, że istnieją różne światy. Poza Społecznością dusz istniały inne światy, z czego najważniejszymi było Hueco mundo, wiecznie spowita nocą pustynia gdzie żyli puści, oraz świat żywych, gdzie istniały inne prawa oraz zasady. Z czego najważniejszą było to, że zdecydowana większość mieszkańców tamtego świata nie widziała dusz. Jednym z głównych zadań shinigami jest pilnowanie równowagi między światami, co wiązało się z przydziałami do świata żywych, czym głównie zajmowała się dywizja trzynasta. W świecie żywych również istniały dusze acz w innej formie niż tutaj. Były to duchy osób zmarłych, których powłoka materialna przestała funkcjonować. Było to problemem bo po jakimś czasie zerwany łańcuch wiążący normalnie ich dusze z ciałami zaczynał korodować, a gdy zrobił to w całości zamieniali się w pustych, o ile wcześniej jakiś ich nie zjadł. Dlatego Shinigami nie dość, że walczą z pustymi, to jeszcze odsyłają dusze ze świata żywych do społeczności dusz.
Zapamiętał zaskakująco dużo, acz miał wrażenie, że całe zajęcia kręcą się wokół niego by go trochę wprowadzić. Mogło go utwierdzić w tym przekonaniu zagajenie instruktora, czy na jakieś pytania.

Szczerze nie oczekiwał niczego od tych zajęć. Zakładał, że będzie to nudna teoria tak jak na ostatnich. Ku jego zaskoczeniu jednak okazało się, że o ile dalej jest to nudna teoria, została ona przedstawiona w sposób, który sprawiał, że dało się tego słuchać, a nawet zapamiętać. Niestety miał też wrażenie, że zajęcia kręciły się wokół wprowadzenia go albo raczej nadrobienia zaległości więc pewno kolejne aż tak przyjemne nie będą.
Po zakończeniu zajęć wrócił do poprzedniej rutyny, czyli sprawdził rozpiskę zajęć, pokierował się w stronę następnej sali, zajął wygodne miejsce, jak i przyjął wygodną pozycję, a następnie czekał na kolejne zajęcia.

Chłopak mógł się trochę miło zaskoczyć, bo po tych zajęciach wszyscy się zaczęli zbierać i kierować gdzieś indziej. Nikt z własnej woli do niego nie zagadywał, acz chyba wzbudzał jakieś zainteresowanie. Trudno powiedzieć czy pozytywne czy negatywne.
Miłe zaskoczenie wynikało z tego, że kierowali się do wcześniej odwiedzonej przez Seiru stołówki. Tam dostali prosty, lecz obfity posiłek który można było podsumować jako talerz ryżu z warzywami i bliżej nieokreślonym mięsem. Nie smakowało źle, a ponadto mógł zauważyć, że dostał trochę więcej niż inni.
Po obiedzie skierowali się na inne zajęcia, które były na placu treningowym. To był też ten sam plac na którym wcześniej obserwował czarujących uczniów, i ten sam nauczyciel. Nakazał innym uczniom ćwiczyć zaklęcie... Inne niż tamto, to na pewno, a sam udał się potem w stronę Seiru. Mógł zauważyć przy tym, że skubany miał prawie metr dziewięćdziesiąt.
-Jestem Kuronomatsuki Ichiro. Słyszałem o Twoim... incydencie, lecz mam nadzieję, że to był jedynie wybryk wynikający z niezrozumienia. Acz nie powinieneś opuszczać innych zajęć, nawet jeśli moje zbudzają w Tobie zainteresowanie. To znaczy, trochę mi to schlebia i jeśli będziesz chciał to mogę pomyśleć o jakiś dodatkowych zajęciach... Chociaż lepiej by... Ah, ale nie traćmy czasu!-Przez moment Sensei wydawał się pogrążony we własnych myślach, a nie skupiony na rozmowę z chłopakiem-Im szybciej opanujesz teorie i praktykę panowania nad swoim reishi tym prędzej będziesz mógł dołączyć do reszty grupy. Niestety nie będę w stanie poświęcić Ci całości czasu, ale zorganizowałem pomoc.
Nauczyciel poszedł, a sam Seiru widział jak uczniowie przywoływali w dłoniach dość wąskie i wątło wyglądające lekko połyskujące miecze. Albo i nie. Albo te miecze były bardzo wątłe, i ich cienkie ostrze opadało na podłogę niczym rozmokły papier.

Mężczyzna popatrzył się na znajomy plac a później na instruktora, który ewidentnie z mocnym zapałem starał się z nim porozumieć. Usłyszał coś o kontroli reishi i dodatkowych zajęciach. Brzmiało nie aż tak ciekawie, jakby chciał tego shinigami, ale przynajmniej nie było to idiotyczne zajęcia z historii.
-Przyszedłem tutaj głównie, żeby nie siedzieć na teorii-Powiedział dość bezpośrednio, nie chcąc zwodzić instruktora
-Gdzie jest ta pomoc i kiedy mogę zacząć, bo jednak to reishi brzmi jak coś przydatnego-Wypalił dalej, po czym udał się tam, gdzie prowadzi go instruktor w celu spędzenia tych zajęć na nauce.

Sensei popatrzył się surowiej na Seiru, ale mimo wszystko nic nie powiedział. Jednak druga rzecz jaką powiedział chyba przekroczyła jakieś granice, bo obrócił się do niego już z mniej przyjaznym wyrazem twarzy.
-Nauka tutaj to nie tylko machanie mieczem i rzucanie wybuchającymi kulami, ale też nauka dyscypliny oraz nabywanie świadomości, dlaczego chronimy światy. Bez tego będziesz tylko jednym z siepaczy których pełno, a i to jak będziesz miał szczęście. Więc powiem to tylko raz. Przemyśl swoje postępowanie, bo z tego co wiem już jesteś na okresie próbnym.-Nie krzyczał, ale zdecydowanie nie było to ani przyjemne ani przyjazne. Mimo to zaprowadził Seiru do pomieszczenia, które było tu zresztą dość blisko. W środku znajdowała się niewyróżniająca się specjalnie brunetka, która miała jednak specyficzny błękitny kolor oczu. Miała też krótko przycięte włosy sięgające jej do żuchwy.
-Ishibashi-san będzie dzisiaj Twoim instruktorem. Słuchaj jej uważnie i wykonuj to o co prosi.-Moment ciszy brzmiał jak coś, gdzie mógł wcisnąć jakieś swoje pytanie, acz trudno było mieć pewność. Przynajmniej ta dziewczyna się uśmiechała, grzecznie i oficjalnie ale jednak.

Nie trzeba było być geniuszem, żeby zrozumieć, że instruktor chyba nie był zadowolony z nastawienia Seiru. Szczerze to nie zawsze jeszcze łapał wszystkie zawiłości tutaj, zakładał, że bycie szczerym zaoszczędzi mu roboty, ale najwidoczniej go uraziło. To jednak teraz było mało ważne, gdyż stanął przed drobną w porównaniu do niego kobietą i musiał skupić się na niezwykle przydatnym, ale mało pociągającym go zajęciu.
-Witaj, nazywam się Seiru- Powiedział, skłaniając się, jak to ludzie tutaj mieli w zwyczaju.
-Mam nadzieję, że będę się w stanie czegoś nauczyć- Powiedział tonem sugerującym, że wątpi w swoje umiejętności magiczne, a nie nauczycielki.

Instruktor ich zostawił samych, dzięki czemu mogli dość sprawnie przejść do pracy. Dziewczyna była miła i czasami zwracała się do niego trochę bardziej infantylnie niż by wypadało, ale mimo to coś z tego zrozumiał. Z tego co zrozumiał miał siedzieć spokojnie w pewnej pozycji z zamkniętymi oczami i spróbować zwizualizować sobie konkretny obraz w głowie. I chyba przenieść to na to co czuł w środku. Ale nie był pewien. Brzmiało to dla niego dość dziwnie i chyba niezbyt mu to wyszło. Acz trzeba było przyznać, że zmęczenie które miał trochę wcześniej całkiem zniknęło, i chyba się wyciszył. Nawet bardzo.
Aż w końcu chyba coś drgnęło. Jakiś impuls z klatki piersiowej przeszył jego ciało, od niej aż po końcówki palców od stóp do głów. Coś jakby to odblokowało, i czuł w ciele rozgrzewająca energię która zaczęła wylewać się na zewnątrz. Usłyszał jak instruktorka coś co niego mówi, ale po paru chwilach jak to się zaczęło tak ustało.
-Wolniej, spokojnie! Nie możesz tak szarżować bo szybko Ci zabraknie sił!-Zaczęła go instruować, ale był skupiony gdzieś indziej. Było to zdecydowanie nowe, oświetlające nowe możliwości przeżycie.

(+1 reiatsu, +1 kontroli reiatsu, +1 psychiki)

Zajęcia przypominały trochę zabawę i to raczej tą z etapów wczesno dziecięcych, ale były bardzo odprężające po wcześniejszym natłoku teorii. Seiru starał się robić to, czego oczekiwała od niego młoda instruktorka i przez pewien czas wyglądało to raczej jak sesja leżakowania, lecz nagle zaczął czuć to uczucie rozchodzące się po klatce piersiowej i przenikające całe jego ciało.
Niestety jak szybko nadeszło, tak szybko znikło. Rozeźlony własną porażką skupił się na słowach kobiety.
-Wytłumacz mi, co się stało-Powiedział, chociaż mogło to brzmieć trochę bardziej jak komunikat.
Następnie znów zamknął oczy, słuchając odpowiedzi dziewczyny i próbował wejść w ten stan ponownie. Próbując nie przesadzić, lecz jednak zostawiając w tym całą swoją wolę, żeby znowu osiągnąć poprzedni stan.
Seiru zamierza spędzić całe te zajęcia, słuchając instruktorki i próbując nie wypluć się ze wszystkich sił, aczkolwiek ewidentnie trochę się forsując.

Chyba sprawa nie była aż tak poważna, bo szybko się uspokoiła. Jedynie popatrzyła na niego z lekkim niezadowoleniem.
-Dobrze, to teraz się skup. Musisz czuć, ale też panować nad swoim reishi. Sięgnąłeś do swoich zasobów duchowych, poruszyłeś nimi, ale nie panowałeś nad nimi. Przez co wyrzuciłeś z siebie to, co Twoje ciało było w stanie w jednej chwili.-Wydawała się być już w miarę zadowolona, że ponownie miała uwagę Seiru dla siebie-Musisz się nauczyć nad tym panować, bo jak staniesz się silniejszy to możesz zrobić krzywdę słabszym duszom. Już teraz mógłbyś prawdopodobnie sprawić, że czułyby się nienajlepiej.-Powiedziała to, ale zaraz jakby się zastanawiała czy dobrze zrobiła. Machnęła ręką.
Przez resztę zajęć miał wrażenie, że coś udaje mu się dotykać, ale to coś w środku niego było dość rozedgrane i miał wrażenie, że jak spróbuje to uchwycić to zacznie się mu to przelewać tak jak wtedy. Mimo to chyba osiągnął pewien postęp.
Następne zajęcia miały być na sali ćwiczebnej. Seiru mógł być lekko zaskoczony, bo na salę wszedł ponad dwumetrowy mężczyzna z bardzo wyraźnie zarysowanymi mięśniami, zarostem, i krótkimi stojącymi włosami. Od razu jego spojrzenie spotkało się ze spojrzeniem nauczyciela.
-Mamy nowego rekruta, więc najpierw formalności a potem zajęcia. Nazywam się Inahara Mito i nauczam tutaj Hakudy, czyli walki wręcz. Wymagam dyscypliny oraz wykonywania poleceń, tak samo jak całe Gotei 13 od wszystkich shinigami.-Wydawał się być dość surową osobą. Od razu jednak podzielił ich na grupy dwuosobowe. Jemu też się trafiła osoba, i to taka którą wcześniej widział. Mniej więcej podobny wzrostem, ale jednak szczuplejszy. Ustawili się jednak najpierw przed matami, by zobaczyć pokaz. Nauczyciel wziął jedną z dziewczyn i kazała jej zaatakować siebie w pewien sposób. Gdy to zrobiła nauczyciel chwycił ją i przerzucił przez ramię jak zabawkę. Mieli to potem powtarzać.

Kobieta wydawała się miła i przynajmniej z pozoru naprawdę zależało jej na poprawnym wykonaniu swojego zadania. Seiru był zadowolony z faktu, że zaczął łapać podstawy i miał nadzieję, że w najbliższym czasie uda mu się to całe wzmocnienie, o którym mówił Klawisz.

Po skończonych zajęciach podziękował za cierpliwość. W końcu wiedział, że jest dość ciężkim uczniem, po czym udał się w stronę następnych zajęć, czekając na zwieńczenie dzisiejszej dawki edukacji.

Ostatnimi zajęciami okazało się stare dobre pranie się po mordach. Zajęcia brzmiały jak idealne zakończenie dzisiejszej teoretycznej męki. Usłyszał standardowe wprowadzenie od instruktora i tutaj kolejne zaskoczenie. Mężczyzna był naprawdę potężny i chyba wystarczająco silny, by położyć nawet Papugę.

Gdy już skończyli wprowadzenie, zaczęły się właściwe ćwiczenia, jego partnerem okazał się ten lekko wychudzony dryblas. Seiru podczas swojej podróży do akademii nauczył się, że siłą można sporo zdziałać, ale technika jest w stanie ułatwić wiele spraw, więc postanowił całkowicie skupić się na tych zajęciach.

- Jeśli chcesz, możesz zacząć- Powiedział, przyjmując pozycję pokazaną przez nauczyciela.

Zależnie od deklaracji chłopaka Seiru albo zacznie, albo wykona manewr obronny. Jeśli upadki nie będą bardzo bolesne, powinien skupić się na tym, żeby wykonać ruch jak najlepiej oraz pomyśleć i postarać się wpaść na pomysł, w jaki sposób skontrować ten manewr, jeśli zostanie na nim wykonany. Będzie pod koniec każdej serii próbował jednorazowo się przed tym obronić w połowie wykonywania czynności tak, żeby chłopak przed nim mógł też poprawnie wykonać manewr.

Ponownie Seiru miał wrażenie, że czyiś wzrok był na nim skupiony. Tym razem był to jego partner który wyraźnie się wahał. Druga osobą był instruktor, który co jakiś czas na nich zerkał. Chłopak kiwnął głową i wykonał uderzenie. Seiru nie był pewien czy aby na pewno dobrze to zrobił, ale ... coś się stało. Może to efekt rozedrgania energii po poprzednich zajęciach, ale coś w środku niego się zagotowało, i przerzucił chłopaka tak, że pomimo maty huk się rozniósł po sali. Na moment osoby w jego sąsiedztwie zaprzestały ćwiczyć, a do Seiru zmierzał spokojny niczym dyrektor szkoły magicznej instruktor.
-Na cholerę używasz reishi! To zajęcia z hakudy, nie łamania się nawzajem!-Instruktor przyklęknął nad przerzuconym uczniem, który jęczał ale żył. Krótka wymiana zdań potwierdziła, że nic mu nie było, ale mimo wszystko został odesłany do skrzydła medycznego. Powoli się zaczął zbierać z maty.
-Wiedziałem, że będą problemy... A wy co się obijacie, wracać do ćwiczeń!-Zawołał rozdrażniony i wrócił wzrokiem do Seiru.
(-20 PR za to oraz poprzednie ćwiczenia)

Łał nie miał pojęcia co to było, ale nagły przyrost siły oraz ciepło rozlewające się po jego ciele sprawiły, że poczuł się niebywale zrelaksowany. Niestety po chwili szczęście z osiągnięcia zaczęło mijać, kiedy zobaczył, co zrobił swojemu partnerowi i usłyszał instruktora idącego w jego kierunku.
Wysłuchał skargi skierowanej w jego kierunku, po czym odpowiedział
-Nie umiem jeszcze kontrolować tej dziwnej energii i zrobiłem to przez przypadek. Mógłbym dostać partnera, który w razie czego będzie na to gotowy, bo nie chciałbym, żeby sytuacja się powtórzyła
W jego wypowiedzi czuć było determinację, aby zostać na tych zajęciach.

Sprawił problem i to było widać. Patrzył się na niego surowo, podczas gdy reszta osób na sali chyba wolała się dostosować do jego polecenia.
-Gdzie ja Ci takiego teraz znajdę...-Burknął, podrapawszy się po głowie. Ostatecznie sprawę rozwiązał tak, że wysłał jedną z osób by sprawdziła co z tamtym, a Seiru dostał już dość wymiarowego osobnika. Sytuacja się jednak nie powtórzyła gdy ćwiczyli kolejne rzuty, oraz sposoby na upadanie tak by sobie nie zrobić krzywdy. Najwidoczniej trafił na takie zajęcia gdzie ćwiczyli głównie to. Tamten znokautowany przez Seiru wrócił pod koniec zajęć zgarnąć swoją torbę. Wyraźnie go unikał.
No i tyle. Słońce już powoli zachodziło za horyzontem, a Seiru czuł się wyraźnie fizycznie zmęczony. Miał coś zaznaczone na mapce, że chyba ma się udać tam po każdych zajęciach.

Uf po dość napiętej sytuacji udało się jednak jakoś wyprostować sprawę i Seiru mógł wrócić do treningu, który jak się okazało, był dość wyczerpujący, szczególnie że nie oszczędzał się raczej dzisiejszego dnia.
Popatrzył na mapce i zauważył, że były to jego ostatnie zajęcia, poczekał aż reszta opuści sale i udał się do instruktora.
-Mógłbym zostać na dodatkowe zajęcia?- Zapytał potężnego mężczyzny.
-Chciałbym nadrobić zaległości i sam też się wzmocnić. Zostało mi jeszcze trochę siły, no i wydaje mi się, że dzięki tej energii mogę trochę dłużej działać, a podobno nie mam jej tak mało, jak na start.-
Skłonił się lekko przed Nauczycielem takim ruchem, jaki zaobserwował u reszty uczniów podczas wymiany uprzejmości z wyższymi rangą.

Instruktor przyglądał się z pewnym rozdrażnieniem, ale ostatecznie doczekał się odpowiedzi.
-Nie widzę powodu dla którego nie mógłbyś, o ile nie będziesz łamać innych osób.
Więc został. Po nich był dość zmęczony, przez to że w sumie miał dodatkowe drugie tyle zajęć z tej całej hakudy. Słońce już zaczynało zachodzić za horyzontem, przez co miał trochę trudności z odnalezieniem się. Jednak mimo to trafił tam gdzie trzeba.
Chyba musiano powiadomić osobę na dole przy wejściu do akademików, bo kobieta tam od razu pokierowała go gdzie ma iść. Drugie piętro pokój 205. A niech tylko zgubi klucz który mu dała do niego to będzie spał na wycieraczce, cokolwiek to miało znaczyć. Całość budynku wydawała się być całkiem zadbana, i utrzymana w raczej drewnianej konwencji. Coś mu podpowiadało, że ten materiał został wybrany między papierem a klejącą się pajdą z różnych powodów, ale nie mógł być pewien. Huh. Różne powody, dziwne.
W pokoju zastał dwójkę osób. Jedna z nich. Kenjiro Namamura od razu zeskoczył z łóżka i przywitał się z nim. Był na drugim roku i chyba był bardzo ciekaw kim jest Seiru, jak mu się podobało, czy już jakaś dziewoja przykuła jego spojrzenie i inne podobne temu bzdury. Był chyba całkiem przystojnym brunetem z wyjątkowo zadbanymi włosami. Druga osoba, która została wywołana do tablicy przez Namamure, Saito Kurohyou, miał na nosie jakieś dziwne szkiełka i coś czytał, i wydawał się być dość niewzruszony jego przybyciem, chociaż jak już się odezwał to przywitał się całkiem elegancko i grzecznie, napominając jedynie swojego kolegę że prawdopodobnie nowoprzybyły student może mieć ochotę na coś innego niż bycie odpytywanym po całym dniu szkolenia.. Jak się okazało, w takim towarzystwie przyszło odpoczywać Seiru przez następne pół roku.
Groźby się spełniły - do planu Seiru doszły jeszcze dodatkowe zajęcia z czytania i pisania, trzy razy w tygodniu. Na pierwszy ogień poszedł plan zajęć który miał, by był w stanie się poruszać po akademii bez patrzenia na jakieś dziwne oznaczenia nie wiadomo skąd. Szło to... tak sobie, delikatnie mówiąc, ale chyba nie wyróżniał się negatywnie na tle całej grupy. Widział parę znajomych twarzy, jak i kilka nowych, acz to od niego zależało czy i jak chce się socjalizować w tej grupie bądź swojej dziennej.
Seiru miał prawie zawsze czas na jedne zajęcia dodatkowe dziennie. Zazwyczaj był po nich zmęczony, ale na tyle by dać radę wstać rano na następne zajęcia. Musiał też brać pod uwagę, że pod koniec roku akademickiego były egzaminy, na których przygotowanie się miał mniej czasu niż inni studenci.

[Opisz co robiłeś przez ostatnie pół roku]

Seiru ma mnóstwo czasu do wykorzystania, więc nie zamierza się ociągać. Zamierza uczestniczyć we wszystkich zajęciach, ale głównie skupić się na treningu fizyczny.
Jeśli ma jakieś pieniądze, to chciałby kupić ciężarki, żeby móc dodatkowo dociążyć swoje ciało, oprócz tego zamierza uczestniczyć w dodatkowych zajęciach walki mieczem, jak i Hakkudy, jeśli zajęcia występują w ten sam dzień, to będzie się starał pojawić na obu nawet pomimo zmęczenia. Na zajęciach Hakkudy skupia się przede wszystkim na rzutach oraz następującym po nich zejściu do parteru.
Oprócz tego prosi swoją kurator o pomoc w treningach. Jeśli odmówi, to ma nadzieję na przynajmniej sporadyczne konsultacje w sprawie formy bądź ustawienia. Następnie widząc częściowo wolne weekendy, zamierza odnaleźć Papugę i poprosić bądź wręcz ubłagać o treningi walki bronią, jak i wręcz raz w tygodniu. Jest przy tym niesamowicie uprzejmy i bardzo grzeczny wręcz nienaturalnie jak na niego zresztą tak samo do Kurator.
Nie poświęca się bardzo nauce teorii, skupia się na tym wystarczająco, żeby jakoś zdawać, jeśli ma jakieś problemy, to prosi kurator o dodatkowe zajęcia, ewentualnie zwraca się z prośbą do współlokatorów. Nocami pracuje też nad swoim Reiatsu, próbując wydobywać coraz większe ilości ze swojego wnętrza, używając presji w jakimś odosobnionym miejscu, żeby nie zakłócać niczyjego spokoju. Powiedzieć, że robi to z umiarem to lekka przesada, ale stara się nie wyrzucić z siebie tyle, żeby następnego dnia nie móc uczestniczyć w całej serii swoich zajęć.
Nie ma za dużo czasu przez to na kontakt ze współuczniami, ale czasem jak ma siłę na coś więcej niż spanie, to stara się jakoś socjalizować ze swoimi współlokatorami, czasem starając się nawet podtrzymać dziwne rozmowy Namamure i udawać że jego dziwnie osobiste pytania go nie męczą.

Tak więc minęło jakieś pół roku. Z jednej strony działo się niewiele, a z drugiej zmieniło się całkiem sporo dla niedawnego dzikusa z dalekich okręgów rukongai. Pewnym problemem było to, że nie dostawał pieniędzy. Na szczęście dostawali pożywienie nieodpłatnie jak i wszelkie podstawowe środki czystości bądź czystą wodę mieli zapewnioną (sam Seiru zapoznał się z tak skomplikowanym urządzeniem jakim był prysznic) lecz po zakupie ciężarków dalej miał trochę przy swoim boku (-15 Ryo) po zakupie pełnego zestawu ciężarków treningowych na nogi i ręce. Mógł zawsze się zgłosić do zamiatania akademickiego skweru albo czyszczenia przestrzeni akademików jeżeli bardzo zależało mu na pieniądzach.
Skupiał się na walce mieczem i hakudzie. Były to męczące fizycznie zajęcia po których czasami brakowało mu sił na coś innego, acz nie w stopniu który całkowicie zawalałby jego zajęcia. Bokken jaki posiadał był jak na jego gust trochę za mały, acz na zmianę w tej kwestii musiał poczekać trochę. Najwidoczniej przechodził jakiś okres próbny albo coś podobnego, bo dopiero po jakimś czasie po skierowaniu prośby o większy miecz dostał, i to nawet z listem od dyrektora z życzeniami pomyślnego rozwoju. Od razu lepiej się mu nim posługiwało, jak i pod koniec półrocznego pobytu tutaj miał wrażenie, iż przegonił w tej materii dużą część swoich rówieśników, ku zadowoleniu instruktora. Z Hakudą miał trochę więcej problemów, ale mimo to zdawało sie iż opanował podstawy.
Kurator nie zgodziła się na ćwiczenia z nim, mówiąc iż ma jeszcze masę innych rzeczy na głowie. Dziwnie jednak dostał inny bokken niedługo po tej rozmowie, oraz jak o coś pytał krótkiego to udzielała mu uprzejmej odpowiedzi. "Papuga" był bardziej entuzjastyczny, acz dopiero się zgodził na jedne takie zajęcia w tygodniu pod warunkiem odpłaty w postaci wykonywania jego obowiązków przez jeden dzień gdy już zostanie shinigami. Były to zajęcia trudne, bolesne, i sprawiające zdecydowanie zbyt dużo radości jego nauczycielowi. Mimo to na pewno jego ciało stawało się bardziej zaprawione w boju.
Nauczył się jako tako czytać i pisać, co było jego największym akademickim osiągnięciem. Drugim było mniej-wiecej obeznanie się z realiami Seireitei, acz system prawny dalej sprawial mu bardzo dużo problemów, podobnie z zaklęciami. Przez to na końcowych egzaminach zdał, acz bardzo niespecjalnie. Nie mógł zbytnio liczyć na stypendium, to na pewno.
Czuł też inna rzecz. Swoją wewnętrzną energię duchową klebiącą się w jego ciele. Już wiedział jak je wyczuć, acz ugięcie jej pod swoją wolę sprawiało mu dużo trudności. Zdecydowanie łatwiej było to wyrzucić z siebie, co było dziwnie satysfakcjonujące i naturalne.
Więc się rozwijał. I już czuł się znacznie lepiej i potężniej, a to dopiero był początek drugiego roku. Z tego co slyszal miała być przemowa dyrektora akademii na błoniach, ale od paru dni nie czuł się najlepiej. Miał gorączkę, przeszywały go dreszcze, i ciężko było mi skupić swój wzrok.
-Hej, nie wyglądasz najlepiej... Może się jednak Głos do skrzydła medycznego?-Zapytała bardziej wygadany z jego współlokatorów. Poprzedni już wyszedł parę minut temu.

[+4 siły, reiatsu, +3 wytrzymałości, szybkości, +2 psychiki, kontroli reiatsu, zręczności,  +1 inteligencji]
wyszkolony: katana, walka wręcz, biegły: duże miecze, +2 zaklęcia poziomu na który pozwala Twoja kontrola i inteligencja.

Seiru nie był może zachwycony z tego roku, ale przynajmniej czuł lekką satysfakcję, że nadgonił i w niektórych etapach nawet przegonił studentów ze swojego roku. Treningi były ciężkie a weekendowe spotkania, lepiej było nazywać biciem niż treningiem, ale ewidentnie z tygodnia na tydzień stawał się bardziej zahartowany.
Niestety nic nie mogło trwać wiecznie i ostatnio zaczął czuć się coraz gorzej, ból głowy, jak i gorączka powoli doprowadzały go do szału, ale nieprzyzwyczajony do pojęcia opieki medycznej unikał skrzydła medycznego jak ognia. Wytrwał w tym parę dni, dopóki nie nastąpił dzień, w którym zaplanowane było przemówienie Dyrektora. Seiru lubił staruszka i wydawało mu się, że ze wzajemnością, ale z wykładami dalej był na bakier więc kiedy jego współlokator zasugerował, żeby finalnie odwiedzić jednak sanitariuszy, Seiru zdecydował, że tym razem skorzysta z porady.
-Eh chyba w końcu trzeba. Zresztą i tak bym musiał siedzieć na przemowie.- Odpowiedział, po czym, kiedy reszta ruszyła na wystąpienie, on udał się do skrzydła medycznego.
Stanął pod drzwiami, zapukał, po czym wszedł gdy usłyszał pozwolenie i dość szybko oraz oszczędnie wytłumaczył, co mu dolegało od ostatniego tygodnia.

-Hej.-Zagadał jeszcze zanim Seiru się zebrał. Miał na sobie-W razie czego poproś kogoś, by Cię zaprowadził. Wiesz, jakbyś nie wiedział gdzie to jest... bo chyba za często tam nie chodzisz, co?-Zaśmiał się. Wyraźnie próbował rozładować atmosferę, ale z jakiegoś powodu strasznie się ociągał i ostatecznie wyszli razem. Kawałek przeszli się wspólnie i kolega zapewnił, że w razie czego wyjaśni czemu Seiru nie ma.
Skrzydło medyczne nie było jakoś specjalnie daleko, ale jak tak wstał i trochę się rozruszał to jakby zaczęło być mu trochę gorzej. Myśli mu odbiegały w jakiś dziwnych kierunkach, jakby bardzo próbował zasnąć ale nie mógł. Przypominały mu się treningi i jak ciężko było mu czasem wstać i działać dalej. Przebijając się przez gęsty las, szukając... czegoś. Albo kogoś. Cel był prosty. Tak. Miał za sobą dużo przeciwności, a przed sobą jeszcze więcej, ale wiedział co ma robić. Ale co to było?
Dostał jakieś tabletki i nakazano mu leżeć w skrzydle medycznym. Dostał również zjebkę, że przyszedł tak późno. Ale fakt faktem chyba leki zaczynały działać bo czuł się trochę lepiej i był w stanie zapanować nad myślami. Cały czas jednak miał wrażenie, że powinien coś, bądź kogoś odnaleźć. Szczegóły były jednak dla niego zamglone.

Całe te problemy, kłopoty zdrowotne i idiotyczne procedury irytowały go niemożebnie na szczęście, dzięki chorobie udało mu się opuścić przemowę. Poleżał chwilę w łóżku, ale to dziwne przekonanie ciążące mu nad głową oraz sam fakt dojścia do siebie sprawił, że szybko dźwignął się na nogi i nie chcąc przechodzić przez uciążliwy proces kłótni, najzwyczajniej w świecie wyszedł przez okno, po czym ruszył w stronę akademików.
W swoim pokoju zgarnął swoje przyrządy i nie chcąc trafić na swoich współlokatorów, szybko przeniósł się do jakiegoś mniej uczęszczanego miejsca, a następnie rozpoczął standardową rutynę ćwiczeniową, wypatrując i czekając z nadzieję czy jego Kurator się zjawi. Chciał zadać jej kilka pytań związanych z dzisiejszym wydarzeniem.

Chyba leki faktycznie działały, bo bez najmniejszego problemu udało mu się otworzyć okno i przez nie przejść. Tyle dobrego, że było na parterze więc nie musiał poddawać swoich stawów kolanowych próbie grawitacji. O ile nie widział nikogo gdy szedł do akademików, tak słyszał w oddali jakieś głosy. Prawdopodobnie przemowa się skończyła i kadeci wracali do swoich zajęć. Dzisiaj jeszcze był wolny dzień, to też miał go całego dla siebie i swoich treningów.
Może też dlatego jego kurator nie pojawiła się przy nim. Zobaczył natomiast gdzieś w oddali innych znajomego. Wraz z innymi shinigami widział kobietę która przyszła z papugą by opanować sytuację, jak i drugą stronę tego konfliktu. Przez ostatnie pół roku trochę stracił na wadze, acz i tak widać było pucołowatość na jego policzkach. Zdawali się rozmawiać spokojnie na jakiś temat, i kierować się w stronę parku który znajdował się dość blisko kompleksu akademickiego.

W sumie dzisiaj był dzień wolny więc jakby się nad tym zastanowić, mogła mieć wolne, postanowił więc udać się do drugiej najmądrzejszej osoby w akademii, czyli Dyrektora. Ruszył więc w kierunku jego gabinetu na poszukiwania, po drodze mówiąc cześć Papudze oraz strzelić z bara Puchatka.

Przechodził obok, przez co został zauważony, rozmowa jakby na moment ucichła, podczas której był uważnie obserwowany przez jedna osoba, a druga chcąc nie chcąc obserwowała sytuację. Nie była to droga bezpośrednio do budynku gdzie znajdował się gabinet dyrektora, więc musiał trochę zboczyć z trasy. Jego próba szturchnięcie shinigami też nie wyszła - kobieta chyba przeczuwając, co się świeci stanęła między mężczyznami i pokierowała jego wzrok na park, zwracając uwagę, że chyba coś tam zakwitło... Chociaż parku nie było za bardzo widać.
U samego dyrektora musiał przebić się przez coś, co się nazywało tutaj sekretariatem - drobna bogini śmierci kazała mu czekać, co zajęło jakieś pół godziny w trakcie których mógł zdecydować co robi ze swoim życiem. Po tym czasie Seiru zauważył wchodzącego do środka dyrektora. Miał wyjątkowo fantazyjna fryzurę która przypominał trochę sprężynę zagęszczająca się przy końcu, w kolorach limonki i cytryny. Brode miał jednak tak samo siwą. Uśmiechnął się widząc Seiru.
-A Ty chyba do mnie, młodzieńcze.-Zaprosił go gestem do gabinetu, oraz do niewielkiego stolika przy którym leżały dwie poduszki. Zobaczył też, że przy tym samym zestawie co za pierwszym razem gdy tu przybył zaparzył gorącej wody.
-Doszły mnie słuchy, że dzisiaj niedomagałeś. Czy już się czujesz lepiej?-Zapytał gdy najwyraźniej skończył wstawiać wodę, acz jeszcze nie usiadł przy stole.