Zewnętrzny plac treningowy

Zewnętrzny plac treningowy

Jak by nie patrzeć jest to teren dosyć rozległy, niemal cała ogromna powierzchnia parceli rozciągająca się wokoło budynku to jeden wielki plac treningowy... Znajdzie się tu miejsce dla biegaczy pokonujących kolejne dystanse, ciężary dla tych, co chcą sprawdzić własne mięśnie, drążki dla takich co to by chcieli wypróbować swoją siłę, oraz wiele innych miejsc i przyrządów do ćwiczeń... Najpopularniejsza jest chyba jednak improwizowana arena walk która to jest po prostu kołem wydeptanej ziemi o promieniu 8 metrów, to tu dochodzi do co poważniejszych treningowych starć na bokeny czy też ostrza.
Chociaż jak by nie patrzeć każde inne miejsce na placu jest idealnym miejscem do treningowych potyczek, które są chyba najpopularniejszą formą treningu.

Na placu treningowym znajduje się raczej mało drzew, krzaków i trawy, większość została zniszczona przez członków oddziału... O resztę jednak troszczy się sam porucznik, dzięki czemu istnieje ogromna szansa że zieleń nie zniknie z terenu wokół baraków oddziału.

Kamys ruszyła za raz za swoim przełożonym, jej nastawienie odnośnie akademii i tych całych oddziałów zmieniło się kompletnie odkąd tylko tu przyszła... Na początku myślała że jest to jakaś zwarta, formalna grupa gdzie każdy cały dzień latał z papierami i walczył od biedy. Teraz jednak zmieniła zdanie (kobieta zmienną jest)... Tu trzeba walczyć, jeść, spać i pić sake, więcej Kam do szczęścia potrzebne nie było, i chyba po raz pierwszy w tym całym SS, uznała że nie jest tak źle... Chociaż dalej twierdziła że wszyscy tu ostro coś ćpają.

Kiedy dostrzegła plac treningowy uśmiechnęła się mimowolnie, wszyscy tu kochali walkę... W końcu będzie miała z kim trenować - Czyli jutro dostanę misje ? - czyżby aż tak paliło się tej leniwej kobiecie do pracy ?... Skoro mogła walczyć to owszem,.

- Ta, coś prostego na początek co nie? - Mężczyzna uśmiechnął się szeroko, najwyraźniej podzielając zainteresowania dziewczyny. Sam także uwielbiał oddział XI, i w zasadzie każdy aspekt bycia jego członkiem. Ruszył pewnym krokiem przez pole treningowe rozglądając się dookoła. Ostatecznie zaś zatrzymał się przy arenie, która akurat była pusta. Wszedł na jej środek i złożył dłonie w "trąbę" przy ustach. Po chwili zaś wrzasnął - Ludzie! Nowa przyszła!

Oczywiście kamys przykuła zainteresowanie wszystkich trenujących, a było ich do prawdy sporo. Wszyscy uśmiechali się wesoło, albo przynajmniej na wesołych wyglądali. Wielu musiało w jakiś sposób łączy treningi z piciem sake, gdyż trzymali w dłoniach bukłaki przeznaczone na ów napój.

- Chce się sprawdzić - Zerkneła na mężczyznę po czym to ruszyła za nim, no i zaczęła się rozglądać po okolicy, wyraźnie się jej podobało a dowodził tego całkiem szeroki uśmiech... A uśmiech raczej rzadko na jej twarzy gościł, a przynajmniej taki wesoły. Nie bacząc na nic wlazła na arenę za swoim "Szefem", no i stanęła kawałek za nim po boku...

Kiedy dosłyszała co wrzasnął przestała się uśmiechać, ba na jej twarz wpełzło na początku zdziwenie... A później zaś niezadowolenie, szybko stanęła za przełożonym i zaczęła patrzeć w ziemię udając że jej wcale nie ma.

- Nie ominą Cię chrzciny młoda - Mężczyzna za którym chowała się kamys odezwał się ciszej, wybitnie do niej. Ćwiczący zaś zaczęli się schodzić w stronę areny i śmiać wesoło. W ostateczności przed krąg z członków jedenastego oddziału wymaszerował ogromny mężczyzna, którego dziewczyna widziała już podczas swojego egzaminu. Stał nad salą w której zdawała razem z inną shinigami. Tym razem niósł w dłoni bukłak. Podszedł do Kamys, zaś "żywa osłona" która odgradzała ją od porucznika zrobił krok na bok. Bukłak został wyciągnięty w stronę dziewczyny, zaś porucznik jedynie mruknął cicho.

Na początek zerknęła na swojego przełożonego, otworzyła nieco szerzej oczy... Nie rozumiała po co robić halo z tego powodu że jest gdzieś nowa... A później usłyszała słowo chrzest, uniosła lekko brwi, cóż była poważnie zdziwiona... I mocno speszona, przez tą ilość osób.

Chwile później swoje spojrznie przeniosła na tego ogromnego, później zaś na bukłak... Poczuła się mała... Cholera, mało się nie cofnęła, wyraźnie nie lubiła towarzystwa. Złapała niezbyt pewnie bukłak w dłonie, gdy poczuła zapach uśmiechnęła się lekko... I już nie czekając przystawiła naczynie do ust i zaczęła pić...

Radosne okrzyki dobyły się ze strony tłumu, jednak przerwały dość szybko gdy wszyscy zebrani również zaczęli pic z bukłaków, które mieli pod ręką. Ci zaś którzy skończyli swoje porcje klaskali głośno, bili bokenami o pochwy mieczy lub inne twarde przedmioty, i wołali na cały głos - Do Dna! Do Dna!

Nie trzeba było być geniuszem by wpaść na to iż to Kamys miała pic do rzeczonego dna. Samej kamys nie trzeba było też powtarzać owych słów. Sake było mocne i dobre, i aż zal było by odrywa usta od buteleczki.

Gdy zaczęła pić ów trunek od razu się rozluźniła, zamknęła oczy... Nie zmierzała przerywać picia, oczywiście miała zamiar opróżnić butelkę i nie było jej nawet trzeba d tego krzyków... W końcu to sake było wyborne i chyba dawno tak dobrego nie piła... Ten oddział był boski.

Kamys udało się wypić cały bukłak niemal duszkiem. Napój był mocny i smaczny, zaś jego smak był odpowiedni jak na coś o tak dużym stężeniu alkoholu. Dziewczyna odsunęła bukłak od ust, i podała puste naczynie wielkiemu mężczyźnie, który takowy przyniósł. Ten zaś odwrócił go do góry dnem, bu wszem i wobec dowieść jego pustości.

Tyle mniej więcej pamiętała ze swojego pierwszego dnia spędzonego w oddziale XI, swoim nowym domu. Gdy otworzyła oczy...

(piszemy w https://bleach.forumpolish.com/kwatera-dywizjonu-11-f29/sypialnie-damskie-t973.htm )

Kamys Tsuki:

Dziewczyna spokojnie doszła do siedziby oddziału XI i, tak jak planowała, skorzystała z łaźni. Następnie zaś zajęła się pielęgnacją swojego oręża, choć nie bardzo wiedziała jak się za to zabrać. W końcu nigdy wcześniej nie zajmowała się ostrzami, rękojeściami oraz zasłonami, a na pewno już bojowymi rękawicami ze sporymi ostrzami. Ostatecznie jednak przestała gdy stwierdziła że jest zadowolona z efektu swojej pracy. Następnie skoczyła na stołówkę i zjadła kolejny spory posiłek. Ostatecznie skończyła, tak jak zresztą zamierzała, na placu treningowym. Oczywiście miejsce to pełne było członków jedenastki, którzy trenowali na liczne sposoby.

Kamys odetchnęła cicho, było jeszcze wcześnie a ona nie miała co robić... W końcu przełożony mówił żeby nie forsowała się przed jutrem. Utrapienie... Usiadła pod ścianą, oparła się o nią plecami, tu skrzywiła się lekko bo tak owe bolały po walce, a Kamys nie chciało się łazić, zresztą póki rana nie była aż taka poważna nie miała zamiaru iść do lekarza.

Z braku laku zamierzała poprzyglądać się wojownikom, nie miała też nic przeciw drzemce, w końcu trzeba było dobrze spożytkować czas, zaś drzemka była bardzo dobra dla organizmu - W sumie to dzięki demonie - mruknęła cicho, zupełnie jak by chciała aby tego nie usłyszał. Nie zamierzała się już odzywać do Hiakkiego. Postanowiła tak sobie posiedzieć, być może się uspokoić jeśli nikt nie będzie w tym przeszkadzał.

Jeśli nikt nie zamierzał nawiedzić jej jestestwa, lub nie miało by się wydarzyć nic wielkiego chciała się pozbierać jakiś czas po tym jak ściemni. Zamierzała wykonać ćwiczenia w których miała ostatnio przerwę - 100 pompek, brzuszków przysiadów. Później iść coś zjeść i wykąpać się, no a na koniec położyć spać... A przed snem chciała poprosić swój miecz aby obudził ja rano tak żeby zdążyła jeszcze coś zjeść przed treningiem.

Kamys była akurat na granicy drzemki, gdy ktoś stanął przed nią. Poczuła jego obecność dość wyraźnie gdyż kopnął ją lekko w stopę. Nim jeszcze otwarła oczy usłyszała głos swojego przełożonego. Masu chyba znowu był w dobrym humorze, jak zresztą chyba zawsze. - Dobry Tsuki! Ty mi się miałaś nie męczyć a tutaj informacja żeś się włączyła w działania dziesiątki poprzez "włączenie się do prób ochrony granic Rukongai przed spontanicznym atakiem pustego w sprawie oznaczonej numerem identyfikacyjnym..." i tak dalej. - Przełożony wyczytał tekst z kartki trzymanej w dłoni. Podrapał się przy tym po skroni. - Słuchaj musisz sporządzić raport jak się takie coś dzieje i oddawać mi albo porucznikowi. No, to co, pomoc z tym raportem? - Masu wyraźnie domyślił się że dziewczyna może mieć problemy z biurokracją.

Czemu przełożony zawsze budził ją, kiedy przyjemna ciemność towarzysząca drzemce zaczęła już ją pochłaniać ? No ale nie będzie narzekać, otworzyła całkowicie zaspane oczy, zaś tępe spojrzenie skierowała na przełożonego. Kojarzyła go już dosyć dobrze, w końcu była to niemal jedyna osoba w oddziale z którą zdarzało się jej zamienić kilka słów... Tsuki przetarła leniwe oczy, później usta z których wyciekło trochę śliny.
Wszystkie te czynności wykonywała słuchając przełożonego, w spokoju... A przynajmniej do czasu w spokoju, do póki nie usłyszała że ma sporządzać jakiś raport, jej twarz pochłonięta tępotą całkiem szybko przybrała zmiksowany wyraz złości, irytacji, wściekłości, niechęci i znudzenia... Nie lubiła marnować czasu na jakieś niepotrzebne pierdoły, czy Masu nie wspominał że w tym oddziale się je, śpi, walczy i trenuje ?

- Raport... ? Ale z czego ? Ja nic nie zrobiłam, tylko walczyłam... - Podrapała się po sterczących na głowie włosach, chwile później wstała z pewnym trudem - Uhh... Jeśli byś mół byłabym wdzięczna, bo ja ten... No nie pisałam jeszcze tych całych... Raportów - Nie lubiła zwracać się na "ty" do bezpośredniego przełożonego, wnerwiające... Tak ten dzień był wnerwiający jak cholera, miała nadzieje że się szybko skończy - Wole chyba oddawać raporty tobie.. - przypomniała sobie porucznika który porozumiewał się pojedynczymi mruknięciami... I był za wysoki żeby z nim rozmawiać, Tsuki odczuwała kompleks niższości.

- No to wstawaj Tsuki. Palcem na piachu to my tego raportu nie napiszemy co nie? - Przełożony wyglądał tak jak wyglądać powinien, czyli tak jak zawsze. Nawet jego uśmiech nie zmienił się ani trochę. W dłoni trzymał kartkę papieru zapełnioną drobnym, równym pismem z obu stron. Najwyraźniej osoba która pisała raport o misji, trzymany przez Masu, dobrze znała się na sztuce tworzenia tego rodzaju dokumentów, a przynajmniej widziała co powinna w nich napisać.

- Taaa... Pewnie tak... - Wstała bez pośpiechu, wcale się jej nie chciało, no ale i tak nie miała co robić, skoro została już obudzona. Westchnęła tylko cicho, niezadowolona jak diabli... Głupia biurokracja, głupie wszytko. W zasadzie lepiej by jej wyszło gdyby nie wracała dziś do baraku, ale trudno.

Nie bardzo wiedziała gdzie tu się załatwia takie rzeczy, a więc czekała na to co powie przełożony, i gdzie ją ewentualnie zaprowadzi.

- Dobra, chodź. W sali odpraw jest papier i pióra. Będzie dało się coś na szybko sklecić żeby był spokój. - Przełożony ruszył spokojnym krokiem w stronę budynku starając się zapewne dotrzeć do sal odpraw. Musiał przy tym obejść plac bokiem by nie przeszkadzać innym członkom jedenastki w treningu.

(piszemy w https://bleach.forumpolish.com/kwatera-dywizjonu-11-f29/sala-odpraw-t968.htm )

Kamys Tsuki:

Gdy dziewczyna dotarła do placu treningowego wciąż obładowana była książkami. Sprawiło to iż niektórzy z ćwiczących początkowo nie chcieli jej uwierzyć iż należy do oddziału. Z niedowierzaniem przyglądali się pokaźnym księgom, które wypełnione był masą drobnych literek. Dla tego też w koło Kamys szybko uzbierała się spora grupka gapiów. Nawet pojawienie się odznaki, którą dysponowała dziewczyna, nie przekonało wszystkich. Trzech młodych mężczyzn wciąż nie chciało się zgodzić na to iż ktoś z jedenastki może czytać.

Pierwszy z nich był naprawdę sporych rozmiarów, choć wyglądał na młodszego niż Kamys. Górnej części swojego kimona nie zawiązywał, zapewne dla tego by ukazać swoją muskularną klatkę piersiową. Dziewczyna nie spostrzegła jednak na jego ciele żadnej blizny, co mogło oznaczać iż nie brał jeszcze udziału w prawdziwej walce, albo też był na tyle dobry by nigdy na prawdę porządnie nie oberwać.

Kolejna dwójka najpewniej była bliźniakami. Wyglądali na jakieś 16 lat i byli raczej chuderlawi. Zapewne, skoro udało im się wyjść z akademii, nie byli słabi jak dzieci, jednakże nie wyglądali zbyt mocarnie. Niezwykle szerokie usta wyginali w drwiących uśmieszkach. Nosili na sobie zdecydowanie zbyt luźne kimona, co mogło wskazywać na fakt iż do wyglądu stroju przywiązywali większą wagę niż do jego funkcjonalności.

- No, to jak jesteś z jedenastki to pokaż że umiesz chociaż mieczem machać he? Bo póki co to pokazujesz potężne zdolności przydupasa bibliotekarki o! - Warknął drwiąco ogromny mężczyzna wciąż wyśmiewając się z Kamys.

Dziewczyna była już zirytowana samym faktem że tyle leżała, że musiała targać książki, że ktokolwiek zwracał na nią uwagę... Była wściekłą, znad książek zerknęła na tego wielkiego co to się do niej odezwał, irytacja była świetnie widoczna na twarzy młódki. - A ty jak dla mnie popisałeś się głupotą, i paskudnym pyskiem - westchnęła cicho musiała uważać na książki bo nie były jej, ale należało sprać kogoś, po pierwsze aby dać ujście nerwom a po drugie aby sprawdzić czy jej ciało odzyskało sprawność. Jedyne co ją bolało to to że czas jej posiłku się opóźnia, ale trudno. - Daj mi dwa bokeny to Cie spiorę aż miło - Nie bardzo wiedziała z kim gadała i nie bardzo jej to obchodziło, liczyła się walka, spokojnie odłożyła książki gdzieś tył zaś sama zaczęła się lekko rozgrzewać - w końcu dawno się nie ruszała. Chciała rozgrzać przede wszystkim ręce i kark, ale i oczywiście postanowiła chwile poskakać i porozciągać nogi.

Jeden z członków jedenastki nieco zdziwił się, gdy Kamys na siłę wepchnęła mu stos książek w ręce. Nie protestował jednak. Odłożył je po chwili na stolik, tuż obok najróżniejszych narzędzi treningowych takich jak ciężary do podnoszenia. W kilka chwil za równo chłopak jak i dziewczyna szybko zostali wyposażeni w bokeny, zaś ludzie rozstąpili się by pozwolić "parce" na dojście do kręgu przeznaczonego na pojedynki. Pyskaty olbrzym stanął po jednej stronie trzymając luźno boken, który wyglądał w jego dłoniach dość mizernie. Szczerzył się wciąż zadziornie spoglądając na dziewczynę. - No chodź tu wywłoko. A jak już Cię stłukę to będziesz mi służyła przez następny tydzień. - warknął po raz kolejny, po czym zaśmiał się głośno.

Dziewczyna chwyciła obydwa bokeny, przez momencik ważyła ja e dłoniach, wyglądała na nieco nie zadowoloną - dawno tak nie walczyłam... Ale chyba jeszcze nie zapomniałam, utrapienie - wymamrotała sama do siebie w myślach, odkąd ten głupi demon postanowił się zmienić trenowała inny rodzaj walki... Ale w zasadzie tak walczyła dłużej. Zerknęła na chłopaka gdy wypowiedział swoje słowa, zmarszczyła lekko brwi - Nie mam zamiaru dla takiej paskudy zaniedbywać obowiązki, ale poza nimi mam to gdzieś... Niech Ci będzie - sama nie zamierzała się zakładać o to aby chłopak służył jej, w końcu miała wolała pobyć sama, a miała już jednego wkurzającego towarzysza... Z którym zresztą będzie musiała potem pogadać.

- Dobra nie przedłużajmy co ? Zaczynamy... - jak zawsze wymamrotała niezbyt przyjemnym tonem głosu, splunęła na bok rzadką flegmą, po czym to nie czekając zbyt długo wybiła się z prawej stopy z zamiarem szarży, uniosła lekko lewice z bokenem, zupełnie jak by chciała jasno dać do zrozumienia że wykona cięcie z tej ręki, tek jednak robić nie zamierzała, jak na razie boken trzymany po leciwy miał służyć do blokowania ciosów, sama zamierzała ciąć z prawicy, od dołu w górę, najlepiej na okolice szczęki oponenta, ale to kiedy uda się jej już podejść na tyle blisko ile potrzebowała.

Boken dziewczyny grzmotnął od dołu prosto w kwadratową brodę chłopaka odchylając jego głowę do góry. Zachwiał się i zrobił pół kroku do tyłu, po czym uderzył mocno lewą pięta o ziemię bym odzyskać równowagę. Już teraz Kamys dobrze wiedziała iż olbrzym jest od niej sporo wolniejszy, dotarło również do niej iż nigdy wcześniej go tutaj nie widziała. Zapewne był nowym nabytkiem oddziału, zaś jego usposobienie wpasowywało się mniej więcej w typowe dla młodych członków prosto z akademii. Do takiego zresztą wniosku doszła dziewczyna.

Olbrzym postanowił oddać, w związku z czym zamachnął się potężnie swoim bokenem, który trzymał w jednej ręce. Oczywiście siła uderzenia była na odpowiednim poziomie, do czego Kamys doszła widząc jak drewniane ostrze wzbija do góry chmurkę piasku. Cios był jednak zdecydowanie za wolny, dla tego też miast łomotnąć w głowę Kamys trafił w ziemię obok jej lewej nogi. Młódka nie musiała się nawet zbytnio starać by uniknąć.

Spojrzała z dołu na chłopaka, już wcześniej doszło do niej że chłopak prawdopodobnie niedawno dołączył, jednak jakoś jej to nie obchodziło... Po pierwsze musiała sprawdzić czy po tygodniu lenistwa potrafi się jeszcze ruszać, po drugie była wkurzona, a po trzecie chciała mu wprać... W zasadzie nie uśmiechało się jej służyć komukolwiek, nawet przez chwilę. Zmarszczyła mocniej brwi, jak zasze wyglądała na wkurzoną... Co poradzić taki już miała nasza młódka wyraz twarzy.

Zrobiła niewielki kroczek w tył, opuściła lekko boken trzymany poi prawicy, i tym razem natarła z lewicy - pchnęła drewnianym ostrzem na brzuch młodziana, nie powstrzymywała zbytnio siły bo jak się jej zdawało chłopak był twardy... A poza tym chciała to zakończyć w miarę szybko, w końcu miała dziś jeszcze kilka rzeczy które zrobić chciała.

Pchnięcie trafiło prosto w środek brzucha chłopaka, jednakże cios nie powiódł się w pełni. Spora masa oponenta połączona z ciosem wykonanym słabszą doprowadził do tego iż boken zwyczajnie zatrzymał się w miejscu nie ruszając nawet swojego celu. W efekcie gigant jedynie wyszczerzył się radośnie i złapał wolną dłonią za drewniane ostrze treningowego miecza. Kamys szybko zdała sobie sprawę iż jego uścisk jest przynajmniej równie silny jak jej własny, co z marszu dyskwalifikowało możliwość wyrwania broni z objęć ogromnych palców chłopaka.

Dziewczyna zerknęła z dołu na "giganta", uśmiechnęła się lekko pod nosem wyraźnie zadowolona... Chłopak był niezły, może jeszcze kiedyś w przyszłości z nim powalczy ? Bo czemu by nie. Jakoś tak polubiła go, choć dziwnie było lubić kogoś tylko na podstawę tego że ją na początku zwyzywał, a później walczył... Ale Tsuki była raczej dziwną personą, faceta który ją stłukł niemiłosiernie (i to w śnie), ubóstwiała. Młódka zastanawiała się jak chłopak poradzi sobie z bólem, i w zasadzie zamierzała to sprawdzić...

Pościła swój bokn i zeszła krótkim krokiem nieco na lewo i przód, chwile później uniosła prawą stopę, którą zresztą zamierzała opuścić całkiem silnie na śródstopie chłopaka, jak się wydawało był twardy... Wiec jej sandał nie powinien wyrządzić dużych szkód ?

Sandał opadł ze sporą prędkością na śródstopie chłopaka i wbił się w nie mocno. Olbrzym zacisnął mocno żeby i mrużył oczy wyraźnie starając się nie zareagować na uderzenie bólu, które rozeszło się po jego nerwach. Dla tego też przez chwilę się nie poruszał, choć chyba odruchowo zacisnął dłoń jeszcze mocniej na bokenie. Gdy otworzył powoli oczy jego twarz była zaczerwieniona, zaś na czole ukazało się kilka pulsujących żył. Mimo to zdawało się iż kopnięcie nie wystarczyło by powalić giganta. Ten bowiem zwyczajnie szarpnął mocno za trzymanego bokena i uniósł go do góry zmuszając dziewczynę do przysunięcia się nieco bliżej. Dziewczyna z ledwością zdołała uniknąć kopnięcia kolanem, które przeciwnik wymierzył na poziom jej brzucha. Kamys cieszyła się zresztą bardzo z tego iż zdołała usunąć się z linii ciosu, gdyż była pewna iż trafienie nie było by zbyt przyjemne.

Młódka była wyraźnie zadowolona, co zresztą widać było na jej twarzy - uśmiechała się zadziornie. Walka na bokeny z członkiem oddziału była na pewno miłą odmianą po tym co przeżyła w świecie żywych.
W jej głowie całkiem szybko zaświtała pewna myśl, otóż młódka zbliżyła się jeszcze nieco do olbrzyma (gdyby była właśnie w innej sytuacji, przykładowo nie "walkowej" to była by czerwona ze wstydu), lewą stopę przesunęła tak, aby zahaczyć lekko o od tyłu o pietę młodziana, sama w tym czasie zamierzała naprzeć na jego ciało wolną dłonią i zaprzeć się silnie drugą nogą na której twardo stała - tak oto zamierzała wywrócić chłopaka... Jeśli dobrze pamiętała Mito pokazywał jej kiedyś podobny trik jak uczył ją walki.

"Trik" który pokazał jej Mito okazał się być całkiem skuteczny. Otóż przy takim rozłożeniu sił nie jest tak ważne ile waży i jak silny jest przewracany osobnik. Ostatecznie dłoń dziewczyny łupnęła wysoko o klatkę piersiową przeciwnika i popchnęła mocno. Olbrzym łupnął o ziemię uderzając głową o podłożę, zaś olbrzym otworzył usta w zdziwieniu. Wyraźnie nie przywykł do tego iż podczas walki ktoś go przewraca. Zapewne uznawał iż jego wielka waga może go przed tym chronić. Tym razem jednak nie miał tyle szczęścia, a dodatkowo całkiem mocno przywalił czachą o ubitą ziemię. Przez chwilę nie wstawał z podłoża, zaś później buchnął radosnym śmiechem wyraźnie zadowolony. - Te książki, to ciężkie jakieś? Bo parę we łapie to Ty masz dziewczyno oj masz! - Ryknął radośnie.

Dziewczyna uśmiechnęła się zadziornie pod nosem, wystawiła dłoń w kierunku chłopaka aby pomóc mu wstać - Ano trochę ważą - nie bardzo wiedziała co ma powiedzieć, nie była zbyt wygadana... - Ty tu nowy co ? Heh... Też na początku myślałam że te całe noszenie książek to głupota - W zasadzie z zachowania mogła sądzić że jest nu nowy, a jako że go polubiła postanowiła się "zwierzyć" ze swojego odczucia odnośnie zdobywania wiedzy... Późno bo późno ale jednak zaczęła się douczać.

Jeśli chłopak w końcu wstał dziewczyna podrapała się po głowie - Ten no... Musze iść poszukać swojego dowódcy... Na razie ? - Nie czekając dłużej ruszyła po książki, wzięła je i postanowiła ruszyć dalej w drogę, miała zamiar odszukać Masu aby oddać lekturę i przy okazji chwile pogadać.... A potem JEŚĆ !

Chłopak wstał całkiem sprawnie korzystając jednak z wyciągniętej ręki. Najwyraźniej zrobił to bardziej odruchowo niż z potrzeby gdyż na dłoń Kamys położony został jedynie nacisk odpowiadający zapewne wadze samej dłoni chłopaka. Dryblas wyszczerzył się radośnie, po czym potwierdził to iż jest nowy w jedenastce. Dziewczyna szybko dowiedziała się że on i jego kumple dostali się do jedenastki bezpośrednio z drugiego roku akademii jako osobniki nadające się jedynie tuta oraz nie nadające się na dalsze szkolenie w akademii.

Gdy rozmowa się skończyła dziewczyna odebrała książki i uszyła na poszukiwania swojego przełożonego. Jak się okazało, znalezienie Masu nie było jednak takie łatwe. Tereny należące do jedenastki były całkiem spore, a przy tym Kamys nie miała nawet pewności czy mężczyzna na takowym terenie przebywa. Szperała przez trzydzieści minut a jednak nie udało jej się znaleźć przełożonego. W ostateczności (do której doprowadził ją głód) postanowiła jednak przełamać problemy z odzywaniem się do innych. Zapała pierwszego lepszego shinigami, od którego otrzymała informacje iż jej przełożony obecnie znajduje się na stołówce.

Kamys niemal bez zastanowienia ruszyła w kierunku jadłodajni. W końcu nie tylko cała spotkać się z przełożonym, była również upiornie głodna. Ogromne pomieszczenie oczywiście pełne było ludzi oraz hałasów, ale co ważniejsze również jedzenia. Masu zaś siedział w odległym kącie pochłaniając systematycznie ogromną ilość jedzenia.

Młodzian wywarł całkiem pozytywne wrażenie na Kamys, sama nie wiedziała czemu... W ogóle sama nie wiedziała co się z nią ostatnio działo. Wykonywała polecenia, rozmawiała z ludźmi, pozwalała im zbliżyć się do siebie... Kędyś było by to nie do pomyślenia. Zastanawiała się czemu, czemu zaczęło jej na czymś zależeć, szybko doszła do wniosku że po prostu znalazła swoje miejsce, uśmiechnęła się mimowolnie, tak spacerując i szukając Masu. Miała właściwe dobry humor, a przynajmniej taki był póki nie uznała że jest głodna...
Dowiedziawszy się że dowódca jest na stołówce popędziła tam czym prędzej, była głodna.

Przez chwile wzrokiem szukała Masu, znalazła.. Ter miała dylemat czy iść z nim pogadać czy jeść... To drugie było bardziej kuszące. W końcu jednak postanowiła, ruszyła szybkim krokiem w stronę oficera będąc blisko rzekła - Uhh... Pozwolisz że to tu zostawię na chwilę ? I przysiądę się ? Umieram z głodu - nie poczekała nawet na jego odpowiedź, była za głodna. Położyła ostrożnie książki na ziemi nieopodal oficera po czym pobiegła po ogromną porcje jezdnia, z którą zmierzła wrócić do Masu i przysiąść się do niego, oczywiście jeśli jeszcze tam był - Przeczytałam wszystkie książki... Nie widziałam że z zanpaktou można rozmawiać w myślach... - o dziwo nie jąkała się nawet zbytnio. Czytanie książek już teraz wzbogaciło jej słownictwo, i takie inne. - JA ten no... Chciałam w ogóle o coś zapytać... W sumie o kilka rzeczy