Samotnia Kitsune

Rano Kitsu obudził się niespiesznie, przetarł oczy po czym idzie wykąpać się i to porządnie - "męskie" zapachy nigdy nie były przez niego tolerowane nawet na nim samym. Nie bawi się w powolne wchodzenie tylko wbiega do wody tym samym budząc się do końca. Wszystko dokładnie obmywa przy czym używa piasku z dna. Po wszystkim wychodzi mokry, a że nie używa zazwyczaj ręcznika po prostu idzie na pomost gdzie słońce, jeżeli jest dosuszy go.

Przy tym wszystkim zastanawia się na czym będzie polegać jego robota dla II oddziału "może poproszą mnie żebym kogoś poszukał... w sumie wykazałem się małą subtelnością ostatnim razem, ale przez tą rozwaloną szopę pewnie teraz każą mi pomóc rozbić grupkę jakiś bandytów z okolicy czy coś takiego... kto by pomyślał, pierwsza istota, którą zabiłem mieczem był inny człowiek, właściwie shinigami, a nie Pusty. Czyżbym znów miał kogoś zabić?"

Gdy tylko już nie został na nim ślad wody postanawia się ubrać w swoje ciuchy, a następnie coś zjeść, nie ma specjalnej ochoty łowić ryb, więc szuka w domu czy zostało coś jeszcze, być może osolona ryba albo coś innego nadającego się na posiłek. Gdy tak patrzy na domek wpada na pomysł, że kupi tylko w okolicznej wiosce tłuszcz, a Tori zajmie się jego użyciem - wysmaruje nim ściany porządnie.

Kitsu przez kilka chwil ogląda dziewczynę, w głowie ma potężny mętlik, który stara sobie ułożyć "to przecież nic takiego, czym ja się przejmuje? Przecież to nie dziwadło jakieś tylko kobieta, normalny człowiek. Siebie przecież się nie wstydzę!".
Ostatecznie kieruje wzrok gdzie indziej myśląc o domku. Gdy zjada swój posiłek podchodzi do Tori i przykrywa ją narzutą, która z niej spadła przy czym rzekł cicho, bardziej do siebie niż do niej:
- Przeziębisz się jeszcze dziewczyno.

Po czym wychodzi z domu biorąc swój miecz i zakładając okulary. Swoje kroki kieruje w pobliże wioski "z pewnością coś się znajdzie żeby ten dom nie rozpadł się tak szybko".

"Mimo upływu czasu ciągle jest interesująca", jego nastawienie do dziewczyny było już dosyć ciepłe, mimo to nadal przeszkadzało mu to, że właściwie nic nie wie o niej. Do tego dochodzi ich pierwsze spotkanie gdzie wykazała się i pokazała, że nie jest zwykłą duszą.

Dalsze dywagacje zostawił na inny czas, teraz szukał kogoś kto mógłby go zaopatrzyć w impregnat. Staje w miejscu i przeciera podbródek "nie kojarzę za bardzo aby ktoś się czymś takim zajmował, chyba trzeba zapytać któregoś z nich" co było kierowane do najbliższej osoby jaka znalazła się w polu widzenia. Gdy tylko taka się znajduje podchodzi do niej:
- Oyaho, przyjemny dziś dzień. Czy wiesz gdzie znajdę tu stolarza albo rzeźnika?"

Chłopak dziarsko podszedł, pomachał dłonią w powitalnym geście. W ten sposób uważał, że na pewno lepsze zrobi wrażenie niż gdyby miał podejść niepewny i wystraszony, krótko mówiąc w oczach większość ktoś podejrzany:
- Ohayo. Słyszałem, że jest pan stolarzem. Ma pan coś może na konserwację drewna, moja chałupa jest cała drewniana, a mieszkam nad wodą. Wolałbym, żeby mi zgniła.

"uff, wielki chłop, ale z taką pracą chuchrem być nie można. Jak nie będzie za drogą to może i kurczaka też zakupię, dawno nie jadłem". Choć jeszcze nie załatwił pierwszej sprawy poczuł jak go ssie w żąłądku na myśl o pieczystym udku albo filecie z kurczaka.

Nastawienie gospodarza nieco zdziwiło chłopaka "takie ciepłe przyjęcie, kto by pomyślał. Chyba zbyt pochopnie ich oceniłem, a może to mój wdzięk osobisty. Nie gardząc gościną skosztował koziego mleka, a gdy z uwagą wysłuchał co mu stolarz powiedział odparł grzecznie:
- Oj nie trzeba się, zbędna fatyga. Przenoszę się, a obecną chatę chcę zostawić na wszelki wypadek, gdybym miał się tu zatrzymać. Oczywiście najlepiej gdyby się tym zajął w pełni taki fachowiec jak pan, ale przecież są inni potrzebujący stolarza.

Zastanawiało go też czy warto ciągle być autsajderem, coraz bardziej przekonywał się, że po prostu zamieszka w Seireitei, a domek zostawi Tori żeby miała gdzie mieszkać. Jeszcze jedna rzecz przyszła mu do głowy:
- Tak poza tym, czy w okolicy wszystko w porządku? Nie potrzebujecie pomocy od shinigami? W końcu to moja powinność.

Kitsune wstał i ukłonił się:
- dziękuję za mleko. Rozumiem więc, że dziś jeszcze zajrzysz do mnie? Byłbym niezmiernie wdzięczny, a za dobrze wykonaną pracę zapłacę uczciwie.

Nie chciał żeby to zbyt długo się zeszło, gdyby zaszła potrzeba zostawiłby domek pod pieczą stolarza i Tori. Chciał się przygotować jakoś do misji, zajść do sklepu dla shinigami i kupić kilka drobiazgów "sam miecz może okazać się niewystarczający, poza tym dobrze byłoby mieć takie cacka jak ta trucizna, którą miał tamten" .

Kitsune przepuszczał przodem stolarza i starał nie wchodzić mu w drogę, miał nadzieję, że Tori nie wpadnie na jakiś pomysł przywitania ich na golasa czy coś w tym stylu. Całe szczęście obawy rozwiały się. Gdy tylko stolarz zasugerował, że to jego żona chłopak pospieszył z wyjaśnieniami:
- Ah nie, to nie żona. Przybyła parę dni temu i się jej tu spodobało. Nie chce mi nic powiedzieć o przeszłości. Ja się jednak wybieram do Seireitei, jej natomiast zostawiam ten domek pod opiekę.

"Cóż, jeszcze z Tori o tym nie gadałem. I tak nie ma wyboru, a tutaj przynajmniej ma dach nad głową i dobrych sąsiadów."

- Jeżeli to nie będzie kłopot zostawię pana tutaj, jeżeli jednak coś jest do poprawienia to proszę się nie krępować. Gdyby coś pan potrzebował to Tori służy pomocą.

Po czym wychodzi żeby pogadać z Tori, gdy ją w końcu odnajduje mówi do niej:
- Stolarz zostanie by zobaczyć czy jest coś do zrobienia w domu, gdyby czegoś potrzebował liczę na ciebie, ja muszę udać się do Seireitei. Poza tym... niedługo się tam pewnie przeprowadzę, a mogą tam być tylko shinigami. Tobie zostawiam ten wspaniały domek, będę przynajmniej wiedzieć gdzie jesteś żeby móc cię odwiedzić.

Stara się to mówić wesołym tonem, w końcu to nie jest czyiś pogrzeb czy pożegnanie na zawsze.

Kitsu nie lubi takich sytuacji, zawsze wywołują w nim zmieszanie, w końcu zbiera się odpowiedź:
- Po prostu przenoszę się do Gotei. Nie mogę cię ze sobą zabrać. To wszystko, nikt nie mówi, że cię więcej nie zobaczę, prawda?

Domyślał się, że nie jest przekonujący, ale na dobrą sprawę sam nie widzi luk w rozumowaniu. Po chwili dodaje:
- Bez obaw, będę wpadać jak często mogę. Na razie.

Po czym pobiegł w stronę Seireitei myśląc o całej sytuacji "tak będzie lepiej po prostu, jestem wojownikiem, muszę walczyć, mierzyć się z niebezpieczeństwem. Jeżeli mi na niej zależy nie mogę jej brać ze sobą"

Kitsu staje na moment po czym bierze głęboki wdech "dobra, nie pora teraz na myślenie o tym, jestem w oddziale. Trzeba się dowiedzieć co trzeba zrobić, a razie gdyby nic nie było to warto zajrzeć do sklepu obok XII oddziału". Następnie rusza oglądając jeszcze raz swój oddział, jeżeli spotyka któregoś z kolegów, których poznał pozdrawia go serdecznym "Ohayo", ostateczny cel ustanawia sobie biuro porucznika.

Choć sam się trochę dziwi, nie może się doczekać jakiegoś zadania co wywołuje w nim lekkie obawy "żebym się za bardzo nie wkręcił, nie ma to jak być formalistą i służbistą" .

Na pewno nie uznawał tego za nieudogodnienie i rozumiał, że szeregowy shinigami nie może latać bezpośrednio do kapitana skoro jest tylu oficerów. Mimo to, kolejna kobieta, jakby ktoś specjalnie wsadzał go w towarzystwo niewiast. Gdy skończyła nie miał zamiaru udawać uległego i zagubionego, bo i tak też się nie czuł:
- dziękuję Toshiko-san, ale już zapoznałem się z dywizją dość dobrze. Przyszedłem się dowiedzieć czy nie ma dla mnie jakiś zadań. Nie jestem tu po to by podziwiać architekturę.

Spojrzał na niebo, nawet zachmurzone sprawia, że mruży oczy by po chwili poprawić okulary przeciw słoneczne lub założyć je jeżeli wcześniej nie miał ich na nosie.

Trochę jej reakcja go zaskoczyła, właściwie nie trochę, a bardzo - stał jak głupi i nie wiedział co teraz "eee... i do kogo teraz się mam zgłaszać? Chyba jednak nikt nie będzie miał pretensji jeżeli się zabiorę za tamto zadanie od II oddziału, jakby co przyślą motyla". Gdy już nieco wraca postanawia udać się do sklepu do shinigami pytając między innymi o noże do rzucania/kunai, bomby dymne oraz lekkie trucizny.

Poza tym zapomniał, że wypadałoby się przecież zameldować tutaj... choć mieszkanie zapewne w ciasnym baraku, bo tak to sobie wyobrażał, nie uśmiechało mu się. Ostatecznie decyzję o tym zostawia na później.

Chłopaka zadowoliło, że sklep jest tak dobrze wyposażony, natomiast w kwestii trucizn rozumiał o co chodzi sprzedawcy, mimo to nie idzie przecież na pojedynek:
- Nie wiadomo na kogo trafię, jeżeli trafię na kilku przeciwników naraz to nie ma co myśleć o honorowym pojedynku. Tak więc jeżeli można to bym poprosił 10 kunai 3 bomby i 3 trucizny, bynajmniej nie śmiertelne.

"Oby tylko sobie za dużo nie policzył". Gdy tylko mu wydaje sprzęt Kitsu kieruje się w stronę Rukongai, nawet jeżeli będzie na miejscu przed czasem to warto poznać teren.

Kierując się tym żeby nie zapisywać na papierze zapamiętał sobie, że ma iść do 23 okręgu, do knajpy gdzie są na drzwiach 3 gwiazdy, ma też coś zamówić "cholera co to było... 2 razy ramen... niee to nie to... 2 razy sake i coś chyba jeszcze, hmmm... no cóż... co to było"

Myślał tak starając się nie zwracać uwagi na ew podejrzliwe spojrzenia ludzi z Rukongai, sam ich doskonale rozumiał, bo był stąd przecież. Głowę miał podniesioną, ale nie odwzajemniał nikomu spojrzenia.

"No świetnie, po prostu bomba. Na żadnych drzwiach nie ma trzech gwiazdek. Równie dobrze mogły tam odpaść dwie albo gdzie indziej wszystkie...eh nie zostaje nic jak zajrzeć do tej z gwiazdą"
I tam właśnie kieruje swe kroki, jeżeli okaże się to knajpa to wchodzi i patrzy czy jest tam coś takiego jak menu. Co prawda jest niemal pewien, że sobie przypomni, ale spojrzenie na menu go upewni "to chyba chodziło o węgorza".

Jeżeli to nie jest ta knajpa postanawia znaleźć kogoś kto zna teren, najlepiej kogoś w podeszłym wieku jeżeli się trafi.