Samotnia Kitsune

Nie był pewien czy wszystkie wskazówki do niego dotarły, mimo to przynajmniej widział większość i kojarzy już co gdzie jest. Odprawienie go mogłoby niejednego urazić, w przypadku Kitsu mógł tylko poczuć ulgę, bo niemal każda wypowiedź, nawet pozornie błaha wiała chłodem od pani oficer.

Takayoshi natomiast widać, że niespecjalnie mu się spieszy jak całej reszcie za co go lubił, przypominał sposobem życia to jakie toczy się w Rukongai, niespiesznie. Skoro jest od logistyki to też powinien wiedzieć gdzie jest wejście do kanałów, ale biorąc doświadczenia od pani oficer wolał wpierw przypodobać się staremu:
- Dziękuję, bardzo chętnie. Sam nieco łowię i bardzo często jem rybę.

Wędki nie były czymś częstym tak naprawdę co widział Kitsune, ludzie raczej starali się łowić na sieć, nie widzieli szczególnej przyjemności w łowieniu na wędkę. Miło, że ktoś inny się znalazł kto lubi popatrzeć na spławik i relaksować się. Na zadane pytanie chwilkę się zastanowił:
- Hmm robi wrażenie, solidne mury i w ogóle. Mimo to wolę zieleń, spokój. Tutaj tego nie ma, wszyscy się gdzieś spieszą. Co do walki to lubię rywalizację, choć walka na śmierć i życie jest już tylko nieprzyjemną konsekwencją i staram się unikać tak drastycznych rozwiązań.

Skoro on jest oficerem to być może i nauczyłby go czegoś ciekawego związanego z walką. "Raczej nie dostał awansu za osiągnięcia wędkarskie."

Różnica zdań jakoś Kitsu nie przeszkadzało, poza tym powiedział tylko to co myśli, to chyba lepsze niż jak miałby walić ściemę. Mimo to nic dodał od siebie, a jedynie przytaknął. Przynajmniej podjadł sobie dobrze i zrelaksował się.

Gdy tylko dotarli do kwater średnio mu się podobało, jeszcze sam mógłby tu siedzieć, ale z 12 osobami czułby się nieswojo. Nie chciał jednak grymasić, to nie zrobiłoby dobre wrażenia. Gdy tylko wyjaśnił postanawia zapytać się:
- Dziękuję za pomoc Kido-san, a powiedz mi jeszcze, tak z ciekawości, gdzie jest wejście do kanałów? Jeszcze nie byłem nigdy pod ziemią, nawet w piwnicy i chętnie bym zobaczył jak tam jest.

Kolejna rozmyta odpowiedź, tyle to i sam Kitsu się domyślał, że wejść jest wiele, liczył na jakąś konkretną wskazówkę, być może byłaby gdyby nie wejście oficera. Na jej widok lekko się sprężył jakby chciał stanąć na baczność, jej słowa brzmiały jak zadanie, ale nie napalał się, zaraz okaże się, że ma wyszorować podłogę albo inną bzdurę, a jak coś poważniejszego to będzie mile zaskoczony, krótko i rzeczowo stwierdza:
- Czekam na rozkazy oficerze Toshiko.

"Bla bla bla" stwierdził w głowie słysząc marudzenie oficer. Dla niego to też było czepianie się szczegółów, ale trudno. Natomiast o wiele fajniej zapowiadało się potem, nareszcie ktoś kto odpowiadał potrzebom - oficer zajmujący się treningiem, nie wyglądał też na takiego formalistę jak jego koleżanka Iwase.

Sądził, że raczej zmierzy się z Honshim skoro to on prowadzi, walczenie z kobietą nie było jakąś przeszkodą i nie czuł oporów. Na sygnał, że ma zacząć wyprowadza kilka prostych technicznie, ale mocnych ataków licząc na jakąś kontrę przez co pozna styl walki, jakieś preferencje. O to, że cios dojdzie nie liczy, nie z kimś takim i nie tak walcząc.

Ciężko było czuć się teraz jakby miało się walczyć o życie, ale skoro miał walczyć na całego to nie zostało nic więcej niż jak użyć całej mocy, z lekkim uśmiechem odpowiada, ale nie zdejmując z wzroku Iwase:
- Skoro tak, nie będę się hamował.
Trochę mocne słowa jak na kogoś kto jest tu od paru dni, ale w końcu tak to miało być. Chwila koncentracji aby zebrać w sobie pokłady reiatsu do działania na najwyższych, a następnie przyjmuje pozycję do techniki nauczonej od swego mistrza:

Spoiler:

Mocno wybija się z nóg, a rękę zaczyna prostować dopiero gdy dzieli go metr od przeciwniczki. Dzięki niemal całemu skrętowi ciała, a nie tylko z ręki pchnięcie jest mocniejsze i szybsze. Licząc się jednak z unikiem podczas pchnięcia wykonuje kolejne odbicie lewą nogą, które miałoby go oddalić od kontry i kolejny atak, tym razem zwykłe cięcie z boku ledwie czubkiem bokkena na wysokość szyi.

<+10 do szybkości>

Tego mógł właśnie oczekiwać o kimś o stopniu oficerskim. Zbicie pchnięcia jednak sprawiło, że poczuł się lekko zawiedziony mimo iż ataki były zadane przy użyciu jednej ręki. Za to zaskoczyło go użycie kidou "cholera, a sądziłem, że chodzi tylko o szermierkę. Ja nie potrafię kidou, ale...".

W momencie gdy widzi, że zamierza znów rzucić kolejne zaklęcie nie stara się utrzymać równowagi - byakurai widział w Akademii i wie, że nie da rady zrobić nieznacznego unika, ale i zauważył, że jeżeli ktokolwiek robi to zaklęcie to tylko w jednym, niezmiennym kierunku. Zamiast łapać równowagę wybija się z nogi do tyłu będąc przez moment w powietrzu poziomo stając się o wiele bardziej ruchomym celem, a w "locie" wyjmuje kunai i rzuca nim w Iwase celując w splot słoneczny, kolejny czynnik dekoncentrujący. Jeżeli uda mu się wykaraskać z tej sytuacji cało od razu przechodzi do ataku, nie żałuje też reiatsu "z kimś takim nie można sobie żałować, w końcu jakieś wyzwanie. "

<+10 do szybkości>

Dla Kitsu walka była nieco dziwna, zwłaszcza blok za pomocą zaklęcia był sugerujący jakby starała się unikać walki kontaktowej w co nie do końca wierzył przypominając swój pierwszy atak.

Brak Iwase wcale go nie uspokoił, a wręcz odwrotnie. Nie mając przeciwnika w polu widzenia ten może łatwo zaatakować. Sęk w tym, że są na placu przez co przychodzi mu tylko jedno do głowy "skoro nie ma jej dookoła to jest w górze". Wpierw odskakuje dwa metry do tyłu, a potem patrzy w górę "lepiej spojrzeć z boku jak ląduje niż podnieść głowę i zorientować się, że nie da się zareagować".

Ponieważ nie przypuszcza aby Iwase potrafiła latać ani nawet szybować to spodziewa się jej w tym miejscu, w którym stał. Oczywiście i tak spojrzy w górę żeby się upewnić, ale jeżeli mimo wszystko nieznacznie uniknął jej ataku to tylko czeka aż będzie już blisko podłoża po czym zamierza zaatakować i to mocniej, z oburącz.

<+5 do szybkości, +5 do siły>

Czuł lekką irytację, zarówno z ciągłego używania kidou, jak i tego że zamiast odskoczyć trzeba było machnąć bokkenem Zaklęcie może i jest słabe, ale obecnie nie potrafi wyzwolić na tyle swojego reiatsu żeby je przerwać, a na pewno nie od razu. Do tego kawałkiem drewna nie ma co nawet próbować przeciąć.

Używa więc tyle ile może reiatsu żeby się wzmocnić i przerwać zaklęcie po prostu siłą, "póki stoi i tylko się gapi to dobrze, jeżeli będzie chciała reagować, zostaje tylko spróbować wyjąć z kieszonki dymną bombę i rzucić ją zaraz obok, zawsze to kilka sekund. ".

<+10 do siły>

Walka dawała się we znaki coraz bardziej, a Kitsune coraz bardziej brakowało pomysłów. Została walka wręcz i kilka akcesoriów "heh szkoda, że jednak nie poznałem lepiej wejść do kanałów, teraz mogłyby się przydać". Trzeba było jednak coś w końcu wymyślić, skoro rzucała różnymi zaklęciami z taką łatwością i potrafi nieźle machać mieczem to wychodzi na to w walce wręcz powinno iść jej trochę słabiej.

Mimo to frontalny atak nie wchodził grę z kimś takim, należało skrócić przede wszystkim dystans i nie pozwolić skorzystać z przewagi. Nie czekając na jakiś sygnał biegnie na nią by przy pierwszej oznace reakcji rzucić kolejną bombę między nimi, następnie zejść w nogi by ją obalić. Parter nie był jego specjalnością, znał jedynie kilka dźwigni i oczywiście umiał obić przeciwnika. Jednak fakt, że nie można łatwo uciec, jest większy od Iwase oraz ciężko o rzucenie kidou sprawia, że ta metoda zdaje się najsensowniejsza.

<+7 do szybkości, + do siły>

"Nie ma tego złego co by na dobre nie wyszło", przyszło mu do głowy gdy odzyskał broń. Nie bardzo jednak pomogło to w opracowaniu kolejnego kroku, wcześniej mając już bokken niewiele zdziałał. Do tego teraz zdaje się, że oficer zamierzała sama wykonać pierwszy ruch i to już nie na żarty. Dla Kitsu w grę wchodziło kilka możliwości "albo się oddalę nieco i może uniknę ataku albo sam teraz zaatakuję... zawsze można stać w miejscu i podziwiać, ale to akurat bezsensowne wyjście".

W końcu żeby nie marnować czasu stwierdza, że najlepiej będzie samemu raz jeszcze przejąć inicjatywę. Rzuca się na Iwase atakując bokkenem mocno z góry, tym razem wkładając w atak więcej mocy. Ten atak będzie ostatnim.

<+10 do szybkości, +50 ataku>

Kitsu zorientował się, że już po walce. Czuł się zmęczony, ale w sumie zadowolony. Walka sprawiła mu kłopoty przez co była ciekawa. Z tego co pamiętał jak należy się zachować, wstał i starał się ukłonić. Zachowanie oficer nie dawało mu jednak powodu by uznać, że się tym przejęła jakoś.

W końcu sam zebrał się do tego by odebrać broń, przy okazji zagadał do Honshi'ego z pobłażliwym uśmiechem żeby załagodzić sytuację:
- dziękuję Honshi-san. Trochę głupio z tymi bokkenami, ale w końcu miałem walczyć na serio. Tak czy siak muszę przyznać, że to było nie lada wyzwanie. Hmm gdzieś tu powinny być rzutki, których użyłem
Rozgląda się po placu szukając rzuconych kunai. Liczy na ich odzyskanie zwłaszcza, że jest na placu gdzie nie powinno problemu być z wykryciem ich.

Słowa Honshiego chyba miały go wprawić w dobry nastrój, co prawda miło słyszeć, że podjęło się walkę z kimś na takim takim poziomie, ale widać było że Iwase nie traktowała tej walki aż tak poważnie. Mimo to właśnie takich przeciwników mu potrzeba.

Propozycja oficera była nie tyle kusząca co wręcz oczywista - niewiele brakuje, że poszedłby po prostu spać. Podziękował raz jeszcze oficerowi:
- Nie omieszkam zapytać. Chyba też się udam do łaźni, można tam dobrze odpocząć.

Następnie kieruje się właśnie do budynku gdzie ma zamiar wypocząć, jak go weźmie senność nie ma zamiaru się powstrzymywać, po prostu utnie drzemkę.

Pora dnia pasowała nawet, bo zamierzał się zapytać czy jutro będzie jakaś konkretna okazja potrenować, a jak tak to gdzie i kiedy. Wpierw jednak zostaje napełnić żołądek. Ubiera się i udaje do stołówki. Pamiętając jeszcze "frykasy" z akademii nie spodziewa się niczego szczególnego w stołówce oddziału, ale przynajmniej naje się i zregeneruje siły.

Gdy tylko zje postanawia znaleźć Honshiego i zapytać się o jutrzejszy dzień, potem natomiast zostaje mu tylko dylemat: nocować w oddziale czy wracać do samotni. Ostatecznie decyduje się na oddział, jest bliżej i póki co nie musi się dzielić z nikim kwaterą.

Kitsu był ciekaw co teraz robił Honshi, malunki bardzo mu się podobały do tego stopnia, że zaczął się zastanawiać czy w Soul Society była jakaś wielka bitwa, zazwyczaj wypuszcza się silne jednostki, które robią "porządek". Poza tym Rukongai nigdy nie wykształciło nic na kształt większego miasta... a może wykształciło, w ramach "nauczki" zostało zmiecione z powierzchni ziemi i fakt ten jest skrywany skrzętnie?

Wrócił jednak z rozmyślań do pokoju oficera:
- Na początku trochę wyszło nieporozumienie, ostatecznie wyjaśniło się... ale pewnie jej niesmak pozostał. Chciałem się zapytać co z jutrem, jest coś zaplanowane, jakiś trening albo misja?

W sumie wolałby coś porobić co by dało mu możliwość rozwinięcia skrzydeł, nie lubił siedzieć bezczynnie. Co prawda zostało jeszcze wejście od strony kanałów, ale zważywszy na to, że jego dywizja jest niemal przy bramie to wystarczy tylko odszukać w końcu jakieś przejście i dopatrzeć się czy w ogóle bariera pozwoli przejść, w końcu woda musi mieć odpływ.