Samotnia Kitsune

"Widocznie Iwase jest bardzo obrażalska tylko po prostu nie podpadł dotąd" taka była pierwsza myśl, nie przychodziło mu też nic innego do głowy, teoretycznie mogła znać jego mistrza, po którym odziedziczył nazwisko... i teraz przyszła myśl czy nie warto poszukać czegoś o swoim mentorze. Dywizja X za cel ma obrane Rukongai, a on właśnie stacjonował i pilnował przecież dzielnicy. Ciekaw był czy może porucznik albo kapitan go kojarzył. Przy okazji zapyta się.

Zostaje tylko odpowiedzieć coś, podziękować choćby:
- Dzięki Honshi-san, myślę że juro jakoś dam radę. A kim jest shinan Houju?

Być może nawet zna odpowiedź, ale obecnie nie potrafi jej przywołać.

Cały ten Shihan zaintrygował liska, od razu wyobraził go sobie jako starca z siwą bródką, długimi, też siwymi brwiami, który sypie z rękawa niezgłębionymi mądrościami no i oczywiście zna masę niebezpiecznych technik. Z jednej strony chętnie by go spotkał, choćby dla zaspokojenia ciekawości, z drugiej strony pewnie gdyby o tym powiedział Honshiemu to rzekłby coś w stylu "To nie ty znajdujesz jego, to on znajduje ciebie" albo coś w tym stylu. Być może kiedyś na niego natrafi, być może nie.

Trochę zadziwiło go pytanie, po prostu jest nowy i tym wyraził już swoją niepewność, ale żeby nie było:
- Nie mam nic szczególnego do roboty i póki co rozkazów też nie. Liczę jutro na ciekawy trening, chciałbym nauczyć łączyć elementy walki wręcz z mieczem. Kto byłby najodpowiedniejszym mentorem w tej dziedzinie?

Kitsu przytakiwał jedynie, choć tak naprawdę nie widział w tym nic odkrywczego. Gdy tylko Honshi kończy swoje wywody dziękuje mu za wskazówki i po czym żegna grzecznie i nieco może formalnie, a następnie opuszcza pokój.

Udaje się do kwater gdzie zostało mu przydzielone posłanie, ciekaw był czy gdyby chciał na kilka dni iść do swojej samotni to czy tutaj byłoby to odnotowane i pociągnie za sobą konsekwencje. Przemyślenia te wolał jednak zostawić dopiero gdy taka ewentualność się pojawi. Skoro jest sam w kwaterze to bez skrępowania postanawia poświęcić nieco czasu na medytację przed snem. Zdejmuje większość rzeczy zostawiając jedynie bieliznę, przyjmuje siad skrzyżny przed swoim łóżkiem kładąc zanpaktou na kolanach po czym stara się opróżnić umysł z myśli i wrażeń z otoczenia "nawet jeżeli nie załapie kontaktu z nim to i tak przyda mi się przed snem".

Chłopak liczył na spokojny sen, zapewne będzie trzeba wstać wcześniej niż zazwyczaj. Jaka by to pora nie była, zmusza się żeby zdecydowanie i bez opieszałości wstać. Ubiera się i zabiera swoje zanpaktou, chwilę stara sobie przypomnieć gdzie są treningi grupowe. Gdy tylko ta informacja w głowie do niego dociera udaje się tam. Czuje lekkie podekscytowanie przez co sam do siebie się nieco uśmiecha "jakbym miał 15 lat".
Na miejscu stara się dołączyć do treningu, najlepiej gdyby sam mentor go zauważył i wydał polecenia, jak nie to sam podchodzi i pyta się czy może się dołączyć.

Kitsu nie czuł się usatysfakcjonowany, nawet jeżeli odczuł zmęczenie musiał dać z siebie więcej. Zastanawiał się czy czekać teraz na kolejną grupę czy może udać się do tzw sali pierwszej gdzie z tego co mówił Honshi jest nieco większa swoboda co mu się w sumie podobało, liczył na spory wybór sprzętu i tym samym urozmaicenie.

W razie gdyby go dopadł głód idzie wpierw do mesy oddziału gdzie powinno się znaleźć coś do jedzenia. Potem przerwa z 30 minut i do pierwszej sali... jeżeli nie wyjdzie nic po drodze.

Kitsune wolał z kimś poćwiczyć, przede wszystkim zależało mu na kimś zwinnym i szybkim, ktoś kto w tych przymiotach stanowiłby dla niego dobrą rywalizację, patrzy szczególnie na kobiety, jako płeć fizycznie słabsza często stawiają na finezję niż brutalną siłę. Nie spodziewa się długiego szukania: może na tle zwykłego śmiertelnika porusza się błyskawicznie, "ale w końcu Gotei to zbiorowisko samych ludzi z potencjałem... no może z wyjątkiem oddziału IV"

Znajdując kogoś odpowiedniego, trenującego sam lub w ogóle krzątającego się trochę bez celu podchodzi i zagaduje:
- Hej, szukam kogoś z kim mógłbym się posparować. Tak w ogóle jestem Kitsune, a ty?

Widocznie nowopoznany kolega z oddziału nie był wtedy gdy walczył z oficer. Trudno się mówi, w sumie pytanie jest dla Kitsu nieco dziwne i kłopotliwe. Oczywiście stara się odpowiedzieć na nie:
- Tak nowy, Kitsune. Mój styl walki... ogólnie przekładam szybkość nad siłę. Masz całkiem oryginalne metody i pomyślałem, że trening z tobą byłby owocny.

Metoda z łańcuchem jest ciekawa, zastanawiał się czy dałoby się to odwrócić: trzymać łańcuch i atakować mieczem na odległość. Do tego przypatrzył się jego mieczowi przypuszczając, że może to być shikai, to byłby pierwszy zanpaktou w zapieczętowanej formie, który posiada takie coś.

To mu się podobało, krótko i konkretnie. Teraz tylko zastanawiał się czego oczekuje Sato. Kitsu wszedł na matę po czym zwrócił się w kierunku kolegi i z lekkim uśmieszkiem zapytał:
- Co teraz?
Chociaż nie znał do końca odpowiedzi, wyjął własną katanę i oczekiwał słów... albo czynu. Byłby to ostry sparing, ale ma nadzieję, że w razie czego IV oddział przyjdzie mu z szybką pomocą. Ciekaw był czy zaatakuje go łańcuchem czy też przystąpi do bezpośredniego ataku, tak czy siak, liskowi pasowało.

Po skończonej potyczce Kitsune ukłonił się:
- Dzięki Sato-san.

Sam zjadł i odpoczął, postawił zostać i chwilę odpocząć żeby dalej kontynuować trening. Zastanawiał się czy nie warto jakoś urozmaić własnego stylu o dodatkowy element. Łańcuch był ciekawą opcją choć nadal zostały kończyny, które należało jedynie ochronić jakimś lekkim pancerzem. Przyszło mu do głowy, że warto byłoby się nauczyć stylu dwoma mieczami.

Nie mając ochoty szukać teraz składziku ze sprzętem po prostu zdejmuje pochwę z pleców i bierze w prawą dłoń. Wpierw stara się nieco nią młynkować, wykonuje kilka prostych ciosów, łączyć w proste kombinacje cios za ciosem lub blok i cios.

Nie trzeba było się długo zastanawiać co znaczy ta kartka. Był pewien, że to od II oddziału, bardziej zastanawiało go jak ją odczytać. Wydawało mu się, że wskazówka dotyczy miejsca gdzie ma się udać, czterdzieści jeden to pewnie numer dystryktu "co znaczy te trzy dni, oraz stara głusza? Mam się zgłosić za 3 dni w jakiejś starej głuszy? To byłoby nawet logiczne, teraz jest późno i pewnie wyjścia o tej porze są bardziej monitorowane, jutro z rana trzeba sprawdzić mapy i zobaczyć czy w tej dzielnicy jest jakiś las czy bór". Zostało tylko opuszczenie Seireitei, ale wcześniej wracał stąd do Rukongai bez problemu, po prostu powie, że idzie odwiedzić Tori i tyle

Na dziś wystarczyło mu atrakcji, rozebrał się całkiem i położył spać.

Gdy tylko się obudził bez pośpiechu wstał z łóżku, ubrał się i zabrał ze sobą swoje rzeczy. Postanawia wpierw odwiedzić stołówkę - lepiej nie latać z pustym brzuchem.

W międzyczasie zastanawiał się gdzie można zdobyć informacje o Rukongai, jego oddział powinien mieć własną bazę danych... o której jeszcze nikt mu nie wspomniał. Latać po magazynach, w których jeszcze nie był albo po raz kolejny do biblioteki wiązało się dla chłopaka z marnotrawieniem czasu.

Postanawia więc poszukać kogoś ze stopniem oficerskim, byłoby dobrze trafić na XVIII oficera, z którym łowił ryby, facet zajmuje się logistyką, na pewno wie gdzie tu się trzyma wiedzę. Chętnie by zaplanował sobie trening, ale wpierw trzeba skończyć jedno, a dopiero potem zacząć drugie.

Kitsu nie czekał na nic więcej, podszedł do mężczyzny spokojnym krokiem i zaczął rozmowę:
- Cześć, jestem Kitsune i dopiero od paru dni należę do oddziału. Niestety nie wiem gdzie tu gromadzi się dane. Mamy pracować w Rukongai, a niestety nie bardzo się orientuję poza tym dzielnicami, w którym sam byłem. Są tu gdzieś mapy albo baza danych?

Licząc na sensowną odpowiedź bez zbędnych zaczepek liczy, że później pójdzie we wskazane miejsce i zbada miejsce, do którego ma się udać. Potem... potem zajmie się nad jakąś strategią w walce gdyby znowu komuś chciało się go sprawdzać.

Jakoś niezbyt budził sympatię nowo poznany oficer, ale nie robiło to Liskowi różnicy. Nawet lepiej, że sam dał mu wymówkę jeżeli chodzi o kwestię czemu szuka. Im mniej dociekliwości tym mniej musi się starać kryć ze swoją rolą w II oddziale. Gdy tylko wyjaśnił mu gdzie są mapy ukłonił się nieśmiało:
- Dziękuję za pomoc, Muraita-san.

Gdy wyszedł zastanawiał się gdzie się udać, w końcu stwierdza, że lepiej do biblioteki "pewnie nie będzie tylu ciekawskich czemu przeglądam mapy. Wspominał, że sporo się zmienia, ale raczej lasy są w miarę stałe, zobaczymy"

Żwawym krokiem udaje się do biblioteki, na miejscu wpierw stara się odnaleźć odpowiedni dział i szybko przewertować regały w poszukiwaniu odpowiedniego tytułu.

Trochę teraz pewniej się poczuł "jakiś tam musiał się ostać zagajnik, poza tym przyda się wiedzieć jak jest względnie rozplanowany... i jak inne dystrykty też". Wertował mapypo kolei poświęcając każdej kilka minut. Nawet wpadł mu szalony pomysł: pożyczyć tą książkę, znaleźć duży kawał płótna i zrobić mapę całego Rukongai. Powiesiłby sobie ją w swojej samotni. Właściwie odwiedzi ją idąc na misję, po prostu wyjdzie z rana.

Stara się znaleźć jakieś nowsze wydanie map, gdyby nie znalazł idzie z tą z zamiarem wypożyczenia jej. Sam jest nieco zaskoczony, że taki pomysł wpadł mu do głowy. Zostało tylko dowiedzieć się gdzie można zdobyć kawał płótna. Jak się domyśla, szlachta powinna mieć, z tą niestety specjalnie kontaktu nie ma.

Trochę go to zmartwiło, musiałby latać albo z płótnem albo wpierw odrysować sam mapy i przenieść je na płótno potem. Tak czy siak trochę roboty z tym będzie, a póki co została jeszcze sprawa misji, do której zostały dwa dni. Rozejrzał się jeszcze czy nie ma nic ciekawego do czytania, najlepiej coś o potężnych wojownikach, jak trenowali, czym się kierowali w walce i co było ich motywacją. Kitsune ciągle nie potrafi sprecyzować swego celu do końca i czuje, że czegoś mu brakuje.

Gdyby nic ciekawego nie zauważył idzie do do sal treningowych licząc, że spotka Sato lub kogoś innego z kim mógłby mieć sparing. Przy okazji zobaczy jak na sparingu wychodzi kontrola w walce mające obie dłonie zajęte.