Samotnia Kitsune

Nie zależało mu aby zweryfikować na ile to był fart, a na ile umiejętności. Widząc naburmuszoną Tori zastanawiał się o co mogło jej chodzić "chyba nie chodzi o to nocne pływanie, co w tym złego?". Pytanie było dość sensowne, ostatecznie uznał, że warto ćwiczyć zarówno cięcia jak i bloki oraz uniki:
- masz starać się we mnie trafić.

Ciekaw był jak sobie poradzi, z jednej strony ma do czynienia z kimś kto teoretycznie pochodzi z rukongai, z drugiej strony już zdołała go zaskoczyć. Czekając aż wstanie wychodzi i staje jakieś 20 metrów od kupki zebranych szyszek, wyjmuje miecz i czeka na swoją pomocniczkę, przede wszystkim stara się przecinać szyszki, ale jeżeli nie da rady postanawia blokować lub unikać.

W sumie o to mu chodziło choć nie przeszkadzałoby gdyby musiał użyć pokładów sił duchowych. Ciągle też czuł, że Tori ma coś do niego, choć nie miał pomysłu o co mogło jej chodzić. Stwierdza jednak, że nie ma co się o to teraz pytać, za to był ciekaw jednego chowa miecz i zwraca się do dziewczyny:
- Potrafisz walczyć? Przydałby się sparing partner, jeżeli chcesz mogę dać ci fory, w końcu jesteś kobietą, a ja członkiem Gotei.

Był ciekaw odpowiedzi, Tori była bardzo tajemnicza i poprzez takie sytuacje miał nadzieję, że się czegoś dowie. Poza tym wspólny trening według chłopaka budził więzi między ćwiczącymi.

A już liczył, że nie zrobi takiego numeru, nie miał zamiaru nic dodawać "zapewne jeszcze wtrąciłaby swoje 3 grosze, nie rozumiem o co ona się złości".

Teraz zastanawiał się jak zorganizować swój trening, myśl by iść do oddziału dobijała go ostatnim niepowodzeniem, ciągle też żaden piekielny motyl nie przylatywał z zadaniami, dobijające. Na czym należy się skupić, na sile, na budowaniu kondycji? Dzień ledwo się zaczął, postanawia więc, że warto spróbować wymyślić coś bardziej na technikę... nie miał jednak pomysłu. Na jeden w końcu wpada, idzie pod drzewo z szyszkami, wykonuje kop z obrotu prosto w drzewo po czym wyjmuje katanę jak szybko może i zaczyna ciąć szyszki, które spadają na niego i dookoła, jeżeli spadnie ich naprawdę sporo zamierza użyć reiatsu i zwiększyć szybkość o tyle ile potrzeba.

Widząc, że opcja z szyszkami nie bardzo wychodzi stwierdza, że pora wymyślić coś innego. Jak zwykle dobijał go brak kogoś z kim mógłby poćwiczyć. Po chwili przypomina mu się technika, o której tylko słyszał w teorii, niestety nigdy nie mógł jej zobaczyć i nie był pewien czy uda mu się nawet spróbować. Mukei Sentou wymagało przede wszystkim kontroli reiatsu, a ciosy w tym stylu były o wiele bardziej dotkliwe niż normalne.

Podchodzi do grubszego drzewa, które nawet udany cios powinno w miarę wytrzymać, przyjmuje pozycję do walki po czym stara się skoncentrować swoje reiatsu w pięściach, wyobraża sobie, że je napina choć tak naprawdę tego nie robi. Działając na sugestię stara się przenieść niezbędną duchową moc tam gdzie chce. Gdy czuje, że lepszego wyniku nie uzyska uderza w drzewo kombinacją lewy-prawy.

Czując zmęczenie daje sobie póki co spokój i idzie za głosem... żołądka. Wraca do chatki szukając czegoś pożywnego, nie wymagającego szczególnej obróbki tylko danie instant. Podczas jedzenia ciągle nie może wymyślić co warto podciągnąć, a przede wszystkim w jaki sposób. Dokańcza posiłek i robi sjestę zastanawiając się dalej "chyba zostaje tylko pływanie, ale trzeba sobie jakoś utrudnić jeżeli ma mi to coś przynieść.".

Po czym wychodzi z domku i idzie na plażę. Bez żadnego przebierania, pozbawiając się jedynie metalowych rzeczy, które mogłyby zardzewieć wskakuje do wody i płynie. Wiedząc, że wszystko momentalnie nasiąknie wodą i zrobi mu się o wiele ciężej liczy, że tym razem nie będzie tak łatwo przepłynąć jezioro wszerz i z powrotem. Tak jak we wcześniejszych zadaniach i tu w razie konieczności nie będzie wahać się użyć swoich pokładów reiatsu.

Czując się usatysfakcjonowany wysiłkiem zdejmuje mokre ciuchy zostawiając na sobie jedynie bieliznę, rozkładając ją na pomoście nie powinno długo zająć im schnięcie. W międzyczasie idzie do chatki znów coś przekąsić. Ma dylemat czy jeszcze wybrać się do Seireitei, choć z drugiej strony nie jest już najwcześniej, do tego trochę się namęczył. Ostatecznie decyduje zmachać się do reszty na miejscu, a konkretniej po prostu znaleźć gałąź i zacząć się podciągać ile tylko można, a gdy ręce nie wyrobią przejść na wyskoki w miejscu pod gałęzią, na której się podciągał dopóki nogi nie zaczną palić... i tak na przemian, póki starcza mu determinacji.

Kitsu siedział oparty o pień, zmęczony i łapiący oddech. Spojrzał na trzęsącą się z wysiłku dłoń i zastanawiał się do czego mają być przeznaczone, dlaczego to wszystko robi. Nie widzi jasnego powodu po co w ogóle to robi, a mimo to jednak czuje to, instynktownie wie, że trzeba iść naprzód. Mogąc już się ruszać, a zarazem będąc poirytowany nieco brakiem odpowiedzi zmienia tok myślenia na to, że trzeba coś zjeść.

W domku myśli nad tym co należy zrobić żeby Tori była w lepszym nastroju. Może dziś ma jakieś urodziny, nie złożył życzeń i dlatego się obraziła? Tylko skąd miałby wiedzieć kiedy ma urodziny? Chodziło mu po głowie co by ją wprawiło w dobry nastrój "kobiety lubią biżuterię, ale nie mam żadnej, jedzenie to chyba nie bardzo, każda narzeka na talię... może jakiś komplement? Powinienem jej podziękować za to, że zajmuje się domem".

Widząc, że dzień zmierza ku końcowi nie planuje już nic wielkiego, dokańcza posiłek w spokoju. Tori coś długo siedzi, ale nie martwi się jakoś o dziewczynę, zdawała sobie radzić w różnych sytuacjach, do tego okolica nie zdawała się jakaś szczególnie niespokojna.

Po posiłku chwilę leży, a pytania o naturę jego mocy, celu wciąż uporczywie wracały. Nie mając innych planów postawia spróbować zastosować się do metody, którą jego pierwszy mistrz doradzał mu robić - medytować. Wpierw jednak robi porządek w chałupie żeby Tori nie musiała tego robić, wolał jej nie irytować bardziej. Zostawia też w glinianym kominku nieco palącego się drewna, na wypadek gdyby chłodno się zrobiło.

Idzie na pomost, zarówno noc jak i tafla woda sprawia, że jego wzrok i zapach są spokojne i nie zajęte. Siada po turecku, kładzie zanpaktou na kolanach. Zamyka oczy, stara uspokoić oddech i oczyścić umysł, usunąć zbędne myśli, które niczym gęste sitowie zasłania jego cel.

Będąc tutaj nigdy nie wiedział czego ma się spodziewać, będąc wcześniej od razu skierował kroki swe do ów domku, przecież nie był tu żeby podziwiać skały. Idąc na spotkanie z kimś kogo zastanie w chatce domyśla się, że znów zapyta się o cel jego bytu, a tego ciągle nie znajdował: zemsta? nie ma na kim i za kogo, walka za ideały, sprawiedliwość, pokój? Nie przekonywało go to. Ochrona bliskich, ale kto był mu bliski, dziewczyna, którą poznał kilka dni temu ledwie?
A może po prostu walka jest nieodłącznym elementem jego życia, walka przyjdzie nawet jak jej nie chce. Przyjdzie czas, że będzie trzeba ochronić to co dla cenne, a wtedy nie można być słabym.

Nie wiedział czy to lepiej czy gorzej dla niego, że nikogo nie zastał. Nie wiedział też dlaczego był sam. Nie zdążył tego sprawdzić, ale ciekaw był czy efekt jakiegoś treningu w tym świecie przeniósłby się w jakiś sposób na rzeczywisty.

Ewentualne próby zostawił na kiedy indziej, co odwlecze to nie uciecze. Dzień jak zwykle zaczął od podstawowych czynności: kąpiel, śniadanie. Zastanawiał się co dziś ma zamiar robić. Wypadałoby udać się jednak do Seiretei i jeszcze raz spróbować w bibliotece znaleźć jakieś plany kanałów... zawsze zostało skombinowanie kompasu.

Widząc niemal bezcelowość szukania planów kanału uznaje, że szkoda marnować więcej czasu. Idąc wcześniejszym tokiem myślenia postanawia zaopatrzyć się w kompas. W końcu pod ziemią kierunki świata są te same. Teraz pozostaje pytanie gdzie można nabyć urządzenie. Jedyny sklep jaki się orientuje to ten, w którym już był i tam właśnie zamierza iść.

Kitsu miał pewne wątpliwości czy to urządzenie w ogóle działa, wyglądało na takie, które przeżyło tyle sam co sklepikarz. W kwestii wypożyczenia... w sumie było mu to teraz na rękę, mniej da, a i tak noszenie takiego grata jest niezbyt wygodne "będzie trzeba sobie sprawić mniejszy, powinienem poznać kogoś z XII oddziału to może załatwiłby mi jakiś mały, solidny kompas. Albo w świecie żywych, ale póki co nie zapowiada się abym miał się tam wybrać". Ostatecznie decyduje się go zabrać:
- Kiedy miałbym go zwrócić? Jeżeli chodzi o mnie potrzebuję go na kilka dni najwyżej.

Te kilka dni potrzebował na zapas gdyby okazało się, że jednak tunele są bardziej pokrętne niż się spodziewał. Gdy już udaje mu się zdobyć busolę wpierw sprawdza jej stan, a jeżeli działa to prosto do swojego oddziału, szukając ustronnego wejścia do kanałów.

Chodząc po oddziale stara sobie przypomnieć czy kiedykolwiek widział coś na kształt studni czy wejścia "chyba nie... ale jest coś takiego, czyżby są ukryte wśród płyt chodnikowych... przecież nie zacznę wszystkich sprawdzać!". Zaczyna głowić się nad tym jak zlokalizować wejście starając się dojść poprzez logiczne rozumowanie "musi tam spływać woda, po to ten system kanałów przede wszystkim jest. Tak więc nie może to być szczelne. Jednak szukanie szpar też długo zajmie... powinno to też być tak skonstruowane żeby do tego woda spływała, tylko skąd ja wezmę teraz wodę?"

Kolejne pomysły przychodziły do głowy, nawet zastanawiał się czy nie spytać się po prostu, ale pewnie w samym oddziale X mało kto się orientuje o takich sprawach skoro nie należą do ich kompetencji. Poza tym nadal potrzebuje dyskrecji "nie może to być środek placu, bo IV oddział sam wykonuje swoje obowiązki dość dyskretnie, do tego są one związane z dostarczaniem jedzenia... no tak, zarówno odpływ wody jak i dostarczanie różnych środków higieny wymagają łaźnie."

Tam właśnie zamierza się udać licząc, że w pobliżu powinno znaleźć się wyjść, jeżeli będzie trzeba obleci na tyle szybko i dokładnie na ile może teren dookoła i wszystkie płyty szukając szpar czy czegokolwiek wskazującego, że to może być wejście do kanałów.

Nie znajdując na zewnątrz postanawia poszukać w środku, nie powinno to być specjalnie trudne, wejście na pewno nie jest na wyższym poziomie niż parter, na którym skupia uwagę. Jeżeli mimo poszukiwań nie odnajduje idzie za śladem odpływu wody - siłą rzeczy prowadzą one do kanału.
Jeżeli tylko znajduje wejście sprawdza wpierw czy nie zbiera zbyt dużej uwagi by zaraz potem wejść.

Drzwi bardzo go zainteresowały, chciał żeby to były te właściwe. Niestety, zamknięte tworzą problem, nie chce ich wyłamywać, nie potrafi też korzystać z wytrychu. Do tego ten gagatek przyszedł i nagabuje:
- eee, właśnie szukam ręcznika i sądziłem, że może tam są. Mam rację?

Być może jasna odpowiedź pozwoli mu określić czy warto dalej molestować te drzwi w celu dostania się do kanałów czy okaże się, że tam nic nie ma. Tak czy siak jeszcze musi się uporać z tym kolesiem, oczywiście w grę wchodzi dalej zgrywać kogoś kto szuka ręczników, najlepiej jeżeli okaże się, że trzeba przynieść własne - wtedy będzie mógł wyjść, jeżeli są gdzieś tu ręczniki jeszcze lepiej, zostanie i poczeka na kogoś z IV oddziału przez co będzie mógł zobaczyć jak się tu wchodzi i wychodzi.