Sala nr 7

(Od razu wybranka... :D. Nie wiem xD )

Mam nadzieję, że się w nim nie zgubię. Zaśmiałem się. A ktoś z tobą mieszka? Zapytałem się jej. A gdy weszła do środka, to wchodzę razem z nią.

Odrau ostrzegam że u mnie straszy...xD powiedziała dziewczyna tajemniczym głosem po czym wprowadziła Cię do domu...


(pisz w Posiadłość Asuhary)

Izdurbal znalazł się na sali i ku swojemu zdziwieniu stwierdził, że nie jest spóźniony. Cóż, to nie było w jego planach. Przewidywał pominięcie zajęć gdyż najpewniej oznaczały one prace, praca zaś była mu do szczęścia zupełnie niepotrzebna. Niemniej skoro już tu był to dalsza podróż w calu unikania odpowiedzialności mijała się z celem. Ospałe spojrzenie obiegło salę wykładową w poszukiwaniu pierwszego wolnego miejsca, na którym można by się zdrzemnąć. Gdy tylko takowe znalazł usiadł na nim powoli, zaś po chwili zastanowienia rozwalił się wygodniej na siedzisku z nadzieją choć krótkiej drzemki.

Twoje oczy powoli się zamykały, a głowa opuszczała. Wykład na temat historii Seiretei wcale nie utrudniał, a nawet wzmagał to uczucie. Gdy już odpływałeś do krainy snów... nagle został mocno szturchnięty:

- Nie śpij! Jak ty chcesz zostać shinigami skoro takie wykłady to dla Ciebie za wiele? Straszny z ciebie lamus!

Odwróciłeś się i okazało, że to była... dziewczyna, ze stroju można było wnioskować, że ma powiązania z oddziałem 2:

- Hym? Ja lamus? Osobiście wole określenie „oszczędny w wysiłkach” - Oczy chłopaka otwarły się mozolnie. Umysł Iza doszedł do siebie o wiele szybciej niż jego ciało. Postanowił więc delikatnie uderzyć się otwartą dłonią w twarz by także jego organizm odczuł ze już nie śpi. - Poza tym jak mniemam nie powinno się też gadać na wykładach.. czy jak tam - Wzruszył lekko ramionami przyglądając się uczennicy w pełnym skupienia znudzeniu

Dziewczyna jakby lekko obrażona obróciła się:

- phi, jestem tu z własnej chęci, zresztą już i tak przeczytałam. Pewnie taki leń jak ty trafi do 4 oddziału.

I na tym skończyła, dalej słuchała wykładu.

- 4 oddział? Jakkolwiek to brzmi, nie mam pojęcia, co to za różnica czy 4 czy 8 czy 12 – Izdurbal wzruszył lekko ramionami, a następnie ułożył łokcie na niewielkim stoliku przed sobą. Tak, jego głowa robiła się zbyt ciężka od niepotrzebnych informacji o historii, których podświadomie wysłuchiwał. Na dobrą sprawę nie wiedział nic o shinigami, no nie licząc wyglądu munduru oraz ich głównej misji. Teraz wiedział również, że maja swoja akademię, oraz dziwacznie ambitne kobiety. To raczej niedobrze wróżyło. Ambitna kobieta zawsze była największym wrogiem mentalności lenia. Głowa chłopaka spoczęła więc na dłoniach i zwróciła się w stronę wykładowcy. Spojrzenie połowicznie zamkniętych oczu zaczęło krążyć powoli po sali wykładowej szukając czegoś interesującego, zaś uszy bezwiednie łapały informacje sprawiając, iż pamięć przyswajała cześć z nich.

Po godzinie nudnego wykładu nastąpił koniec. Wasza grupa została oddelegowana do treningu Kidou. Udaliście na miejsce ćwiczebne, gdzie mieliście szlifować swoje umiejętności. Ambitna dziewczyna również tam była, Gdy nadeszła jej kolej wypowiedziała całą inkantację i zniszczyła tarczę 4 zaklęciem - Byakurai.

Po kilku minutach nadeszła twoja kolej, musiałeś wybrać zaklęcie i zaatakować nim tarcze, która była z 40 metrów od Ciebie.


PS: uzupełnij kartę postaci: Profil->karta postaci.

Brew Izdurbala uniosła się powoli, gdy patrzył na zmagania z tarczą. Sam zwykł uznawać kidou za raczej prostą zabawę. Zaklęcia same mu przychodziły, a niektóre, które już znał nauczył się ze słyszenia. Zwyczajnie łapał inkantacje i efekty podczas chowania się, gdy kolejny bunt wstrząsał jego dzielnicą Rukongai. Zwykle zapewne nie zmusił by się by użyć czegoś więcej niż buyakurai, niemniej zdawał sobie sprawę z faktu iż nie może wyjść na kompletne zero w akademii. Jego zestaw posiadanych zaklęć nie pozostawiał mu większego wyboru. Otworzył nieco szerzej oczy i począł recytować cicho, pod nosem. Najwyraźniej wolał by nikt nie słyszał inkantacji. - Wyłoń się spod ziemi ogniu przeznaczenia, odnajdź intruza, który stoi na twym gruncie - spopiel go natychmiast, niech poczuje gniew ognia! – Hadou 35 – Spopielenie – spoglądał spokojnie na tarczę z nadzieją, iż słup ognia wybije się z ziemi pod nią.

Zaklęcie ci się bardzo dobrze udało, słychać było odgłosy zdumienia. Kilka razy jeszcze poszła kolejka gdzie pokazałeś, że Kidou nie stanowi dla Ciebie problemu.

Gdy skończyliście, wolnym krokiem podeszliście do sali treningowej gdzie było masa bokkenów, prowadzący zajęcia rozstawił was pod ścianę i po kolei wychodzili na matę mierząc się. Zauważyłeś, że mierzą się ludzie z naprzeciwka, spojrzałeś więc kto siedzi na przeciwko ciebie...

to znów była ta upierdliwa dziewczyna.

- No nie... – Westchnął cicho najwyraźniej nie do końca zawiedziony. Dziewczę nie było mistrzem kidou, czyli najpewniej dobrze walczyło. Jego umysł powoli przenosił się w stronę myśli o oddaniu walki. W końcu czymś już dzisiaj zaimponował, a to chyba starczy na jakieś... parę lat. Podrapał się po głowie w odruchowym geście nieświadczącym w cale o intensywnym myśleniu, a raczej o lekkim podenerwowaniu podczas rozmów z osobnikami płci przeciwnej. – Jak masz na imię ambitna dziewczyno, co? – Odezwał się w końcu niezbyt energicznie.

Dziewczyna stanęła butnie i spojrzała na Ciebie jakbyś był jakiś karaluchem:

- Yoriko Aika. Nie miałam zamiaru walczyć z kimś takim, ale przynajmniej może pogonię Cię trochę, śmierdzący leniu.

Przyjęła pozycję do walki, dość nietypową, nie wiedziałeś czy to jej braki czy też osobliwy styl. W końcu senpai dał sygnał do ataku.
Dziewczyna zaatakowała cię błyskawicznie, że ledwo zdążyłeś zrobić unik. Starałeś się odparować jej ciosy i coś zrobić, ale zdecydowanie była szybsza, a twoje ciosy były blokowane mimo, że trzymała bokken w jednej ręce.

Izdurbal tego właśnie się spodziewał. Najprawdopodobniej nie miał najmniejszych szans w zwarciu ze zbytnio ambitną i zbytnio dumną dziewczyną. Widział przed sobą trzy wyjścia. Po pierwsze mógł próbować dalej walczyć swoim mieczem ćwiczebnym z nadzieją, iż to ona pierwsza się zmęczy. Po drugie mógł spróbować użyć kidou by zapewnić sobie relatywnie łatwe zwycięstwo. Po trzecie, mógł zwyczajnie poddać się i odejść spokojnie okryty niesławą i wyzywany od śmierdzących leni oraz lamusów. Wybór nie był prosty, zaś czasu na podjęcie decyzji było coraz mniej. Właśnie ów naglący czas sprawił, iż Iz postanowił jednak walczyć. Najpewniej nieco adrenaliny walnęło mu do głowy wciągając nijako w bitkę. Izdurbal rzecz jasna wpadł na szaleńczy plan. Podczas kolejnego zwarcia drewnianych ostrzy miał zamiar przesunąć mocno prawą stopę do przodu tak by trafiła ona w lewą stopę dziewczyny. Chciał wytrącić ją z równowagi, co z kolei dałoby mu nieco czasu. W tym właśnie czasie kupionym stopą chciał lekko dotknąć bokenem odsłoniętej części tułowia przeciwniczki. Jeśli zaś i to by się udało, chciał wycofać swoje ostrze tak szybko jak tylko mógł. Wolał by nikt nie widział możliwości, iż w ogóle potrafił by trafić dziewczynę. Jego następnym zamiarem było poddanie się poprzez upadnięcie na tyłek i stwierdzenie „Ej! Nie lej tak mocno co?” lub coś w tym stylu.

Udało ci się ją podciąć, lecz wychodzi na to, że także miała dość - złapała cię wolną ręką za nadgarstek, położyła się plecami na ziemi, a Ciebie wyrzuciła od tyłu, gdyż jak opadałeś na nią zdążyła położyć nogę na twoim tułowiu i cię wykopała. Nim wstałeś czułeś już bokken nad sobą:

- phi, nic trudnego.

Senpai przerwał pojedynek, ale nikt nie mówił nic złego, gdyż okazało się, że to był trochę system pucharowy, który wygrała właśnie Yoriko, jej styl polegał na połączeniu sztuki walki wręcz z mieczem.

To były dziś ostatnie zajęcia i nagle się zorientowałeś, że nie wyznaczono ci pokoju w Akademii, a zbliżał się powoli wieczór.

- Jak by miało to być trudne – Chłopak niemalże uśmiechnął się lekko. W końcu wszystko się skończyło, co oznaczało, że może być wreszcie sobą. Co prawda brak pokoju był przeszkodą, jednak większą przeszkodą był głód. Przez ostatnie 5 lat jako dusza potrafił obyć się bez dachu nad głową, jednak bez jedzenia nie wytrzymywał długo, tym bardziej po tak męczącym dniu. Po jakiejś minucie stwierdził, iż powinien pewnie wstać. Podniósł się więc z ociąganiem. Miał nadzieję, że znajdzie jeszcze kogoś ze swojej grupy, tudzież nauczyciela. Musiał zapytać się o stołówkę, no i być może jakaś łaźnię. W końcu higiena osobista była ważna dla Iza, nawet po śmierci.

Widziałeś, że na końcu stoi Yoriko. Stała z kimś kto z wyglądu przypominał shinobi: zasłonięta twarz, bluza w której można dużo schować. Przez chwilę z nim gadała, potem poszedł a ona stała w miejscu. Niedaleko też rozpoznałeś młodego, grubawego shinigami, który był z twojej grupy, ale nie pamiętałeś imienia.

Po prostu świetnie.. wybór był w rzeczy samej znamienity. Albo kobieta z przerostem ambicji albo w ogóle nieznana i ledwie kojarzona twarz grubaska. Po niemal niewidocznej rozterce skierował się w stronę dziewczyny. Cóż, przynajmniej mógł mieć pewność, że będzie wiedziała wszystko. Zdawała się w każdym razie popisywać dokładną wiedzą na wszelakie tematy. Gdy podszedł na odpowiednią odległość ułożył dłoń na ramieniu Yoriko z nadzieja iż nie przerzuci go z marszu – Słuchaj.. Yoriko.. gdzie tutaj jest stołówka? – W głosie Iza oczywiście nie można było usłyszeć niczego więcej poza znudzeniem.

Spojrzała na Ciebie z przekąsem:

- eh, ależ jesteś nudny... chodź ze mną, bo pewnie będziesz myślał o niebieskich migdałach jak zacznę ci mówić co i jak.

Bez słowa udała się na niższą kondygnację, poszedłeś za nią i w końcu trafiliście na coś co przypominało stołówkę: długie stoły były postawione wzdłuż sali, a pani wydawała posiłki.

Wpierw Yoriko wzięła porcję dla siebie (odpowiedziała ci oschle, że jak już jest to też sobie weźmie), a potem podszedłeś po swoje: dostałeś jakąś kaszę z sosem. Usiadłeś obok Yuriko i spróbowałeś... na twój smak smakowało beznadziejnie, skrzywiłeś się a Yoriko to zauważa:

- Czyżby nie smakowało? Witaj w Akademii, wybredny.

- Cóż.... przydało by się dodać trochę przypraw.. zapewne nie zaszkodziło by też krócej gotować kaszę, sądzę ze starczyło by o kilka minut – Izdurbał był głodny, wiec jadł bez względu na niezbyt dobry smak. Być może jeśli kiedyś będzie miał za dużo czasu, bądź znudzi mu się lenistwo, da parę rad kuchcikom w akademii. – Swoją drogą, jak już tak na mnie marudzisz że nic nie wiem.. to powiedz gdzie jest łaźnia.. i czy da się jakieś łóżko sobie załatwić jako student – Iz jak zawsze odzywał się swoim monotonnym, znudzonym głosem. Pochłaniał swoją porcję zadziwiająco szybko, jak na zwykłe dla niego tempo ruchów.

Dziewczyna spokojnie jedząc odpowiedziała ci pomiędzy kęsami:

- Nie jestem twoją niańką. Może lepiej idź tam gdzie dotychczas mieszkałeś?

- Obawiam się ze to niemożliwe – Izdurbal wyraźnie wolał nie wkradać się w szczegóły. Spalony dom w dzielnicy, w której zabito by go tylko za to ze nosi strój shinigami zdecydowanie nie mógł służyć za miejsce zamieszkania. Sam chłopak jadł szybciej niż rozmówczyni, przez co zdołał skończyć posiłek i zaczął rozglądać się po stołówce znudzonym wzrokiem.

Trochę jakby jej pretensjonalny ton zelżał, chyba trochę jej głupio się zrobiło. Po chwili dodała:

- możesz iść ze mną, w barakach II oddziału jakaś prycza się dla Ciebie znajdzie. Tak w ogóle jak ci na imię?

- Izdurbal Tenshi.. wiem długie i dziwne czyli starczy Iz – Chłopak po raz kolejny podrapał się po potylicy poruszając przy tym dłonią z prędkością jaką zwykle osiąga łapa leniwca. Nie lubił się przedstawiać, zwykle kojarzyło mu się to z przybyciem do nowego miejsca, a to zaś oznaczało ze trzeba zmieniać przyzwyczajenia oraz znaleźć kolejne miejsca i sposoby by się obijać. – Cóż, jeśli uważasz że nikt mnie tam nie zatłucze bo nie umiem walczyć na pięści, to chętnie skorzystam z oferty pryczy – Chłopak miał rzecz jasna zamiar ruszyć za dziewczyną do owych baraków. W ostateczności, co miał do stracenia

Dziewczyna prychnęła i znów trochę się nadąsała:

- Jak może będziesz nieco mniej denerwujący to ci się nie oberwie. Chodźmy już.

Poszedłeś za dziewczyną, wyszliście z budynku i w sumie kilka kilometrów dalej dopiero dotarliście do celu:
https://bleach.forumpolish.com/kwatera-dywizjonu-2-f20/gwna-kwatera-dojo-sypialnie-anie-t674.htm#21440

- A czy mogę najpierw zadać pytanie Panie Psor? – Chłopak uniósł zmęczoną głowę spoglądając na wykładowcę – Skąd ten hiszpański? – Najwyraźniej Iz nie miał zamiaru czekać na pozwolenie na pytanie. Owszem, coś obijało mu się w głowie. Jakieś gillian, Adjuchas i jakieś tam lordy. Coś tam na „v” ale nie pamiętał dokładnie co. Bardziej zaintrygował go fakt iż nazwy pochodzą z obcego języka. Oczywiście nie znał hiszpańskiego, jednakże był w stanie rozpoznać słowa z niego pochodzące po brzmieniu.

Profesor zastanawiał się przez moment - widać było, że nie przychodziła odpowiedź do głowy. W krótkiej chwili rzekł:

- odpowiedz jest jedna, istoty ze świata Pustych się tak nazwały, nadali sobie nazwę. Widocznie ich opozycyjna natura jest tak mocna, że musi się przekładać we własnym nazewnictwie.

Po czym za chwilę dodał:

- nadal nie odpowiedziałeś na moje pytanie, ale widzę że kojarzysz.

Nadal kontynuował swój wykład. Potem było jeszcze parę innych "fascynujących" wykładów. Na ćwiczeniach Kidou dostaliście za zadanie rzucenie zaklęcia o jeden wzwyż bądź w dół. Po krótkim czasie nastąpiła twoja kolej.

Jeden wzwyż bądź w dół? Cholera to brzmi jak problem. Co prawda Iz znał kilka zaklęć niemniej zdawało się iż ich numerki były od siebie dość odległe. Pozostała jednak jedna nadzieja. Zdawało się, iż najbardziej wymagające kidou jakiego chłopak zdołał się nauczyć było o jeden numerek wyżej niż spopielenie którym popisał się uprzednio. Zaczął więc cicho recytować. - Oplącz go pająku mały, nie daj ruszyć mu się wcale. Bakkodou 36. – Siec – miał nadzieje ze kidou mu się powiedzie, choć wiedział ze jest dosyć meczące.

Udało ci się w dobrym kierunku trafić do celu, ale pod koniec zaczęła spowalniać jakby to był spadochron, do tego nie do końca oplotło manekina treningowego. Choć przy tym poziomie zaklęcia większość nawet nie umiała odpowiednio ustawić energii i był to duży wyczyn czułeś, że dałeś plamę, przynajmniej wobec siebie.

Yoriko to widziała i jak zwykle nie mogła powstrzymać komentarza:

- ooo czyżby ci nie wyszło? Chyba nawet w Kidou jesteś zbyt leniwy.

- Może sama spróbujesz co? – Chłopak usiadł ciężko na najbliższym krześle przygotowując się do drzemki. Tak, zdecydowanie potrzebował snu. Raczej nie przejął się porażką, a przynajmniej nie zamierzał tego po sobie pokazać. Niemniej mógł jeszcze ukazać dziewczynie, iż ma mniejsze umiejętności w magii, by nie wyjść na całkowitego idiotę.

Dziewczyna podchodząc do pola skąd trzeba wypuścić zaklęcie tylko odpowiedziała:

- Rób swoje, a ja swoje.

Rzuciła zaklęcie nr 6 - Reidou. smugi energii oplotły manekina bez problemu. Dziewczyna odwróciła się i po drodze wycedziła:

- no i co, panie magiku?