Willa Kuchiki Horiuchi

Spora willa, całkiem wypasiona.

Otworzyłeś swe oczy i utkwiłeś je w suficie swego pokoju. Wciąż nie mogłeś uwierzyć. Jeszcze parę dni temu byłeś zwykłym mieszkańcem Rukongai, a teraz należysz do jednej z rodzin szlacheckich. Poza tym zostałeś przyjęty do akademii. Miałeś kilka godzin nim zaczną się pierwsze zajęcia, akurat tyle by przygotować się i zrobić coś dla siebie.

Idę do Akademii.

Skierowałeś się do wyjścia. Naciskałeś już klamkę od głównych drzwi, gdy usłyszałeś czyjś głos
-Ależ paniczu... panicz nawet nie zjadł śniadania, nie mówiąc już o przebraniu się w szkolny mundurek...- był to jeden z twoich służących, jakich dostałeś dzięki byciu członkiem rodziny Kuchiki.

Ups... Zapomniałem. Dzięki że Mi przypomniałeś. Czy mógłbyś podać Mi je podać?

-Ależ oczywiście paniczu...- ukłonił Ci się i zniknął na chwilę. Wrócił wraz z drugim sługą. Na dłoniach trzymał twój mundurek szkolny.
-Panicz oczywiście może przebrać się w swoim pokoju... lecz wciąż nalegam, aby panicz zjadł chociaż śniadanie. Czeka panicza ciężki dzień, więc potrzeba paniczowi dużo sił- w sumie wiedziałeś, że nie jest to prawdą. Dusze nie musiały jeść, lecz była to zawsze miła odmiana, na którą w Rukongai mało kto mógł sobie pozwolić.

Zjem gdy wrócę - powiedziałem i poszedłem się przebrać.

Zabrałeś strój ze sobą i wróciłeś do pokoju. Gdy przebrałeś się, zdążyłeś jeszcze przejrzeć się w lustrze gdy usłyszałeś jak otwierają się drzwi. Stanęła w nich sprzątaczka, która wyglądała na mocno zdziwioną tym, że Cię tu zastała
-Przepraszam... myś...- przerwała nagle- Mój Boże... paniczu, jak ty cudownie wyglądasz w tym stroju- zaczęła się rozczulać nad tobą.

Dziękuję - powiedziałem i udałem się do Akademii.

Wyminąłeś ją pośpiesznie. Jeszcze przez chwilę słyszałeś jak mówiła coś do siebie. Gdy szedłeś, wszyscy życzyli Ci dobrego dnia. Wszystko skończyło się zaraz po wyjściu z budynku.

Dzień był cudowny, wręcz doskonały dla marzycieli. Chmury na niebie przybierały najrozmaitsze kształty. Z drzew leciały najrozmaitsze płatki cudownie przyozdabiając okolicę.

Akademia była ogromnym kompleksem budynków. Pełna niezliczonych rzeszy uczni, a także wyposażona w najlepsze sprzęty. Posiadała chyba największą bibliotekę w całym Soul Society. Pierwszą lekcją miała być nauka zaklęć.

Pisz w sali nr 1

- Służba! - zawołałem wchodząc do domu.

Usłyszałeś liczne ilości kroków. Po chwili do przedsionka wpadło co najmniej 5 osób. Wszyscy ukłonili się. Jeden z lokajów zrobił krok do przodu z lekko pochyloną głową
-I jak paniczowi poszło? zapewne był to bardzo owocny dzień. Jeśli panicz chce to przyszykujemy ciepłą, rozluźniającą kąpiel.- każde jego słowo wypowiadane było z szacunkiem.

-Niestety, nie za dobrze - odpowiedziałem. - Przygotuj kąpiel. I salę do ćwiczeń magii. Potrzebuję miejsca, gdzie będę mógł poćwiczyć. Najlepiej z instruktorem.

-Kąpiel będzie gotowa za chwilę- lokaj zniknął, wchodząc po schodach na górę. Przed Ciebie wyszedł drugi lokaj
-Przygotujemy salę, jak każesz, ale... może być problem z instruktorem...- drugi lokaj spoglądał na Ciebie, jakby bojąc się twojego wybuchu.

- Proszę o zorganizowanie go w najbliższym możliwym terminie - mówię. - Na razie potrenuję na własną rękę.

-Jak sobie panicz życzy...- cała służba zniknęła Ci z oczu. Stałeś tak chwilę zamyślony w przedsionku, gdy nagle pojawił się pierwszy lokaj
-Kąpiel gotowa paniczu... czy mam przygotować coś do jedzenia lub picia?

Nie, dziękuję - powiedziałem i poszedłem się wykąpać.

Woda byłą cudowna. Gdy tylko wszedłeś do niej, nogi ugięły się pod tobą. Na głowie położyłeś sobie ciepły ręcznik co dodatkowo rozluźniło Cię. Po kąpieli czując się o wiele lepiej udałeś się do swego pokoju.

Było w nim słonecznie, nawet bardzo. Spojrzałeś na swego zana i zamyśliłeś się nad nim. Dostałeś go niedawno. Od głowy rodu. Leżał na twym stole, wsadzony był w tsubę.

- Mam jeszcze jakieś lekcje? - zastanawiam się.

Dziś nie miałeś już żadnych lekcji. Miałeś cały dzień dla siebie.

- Służba! Czy sala jest już gotowa? - pytam.

Drzwi od pokoju otworzyły się. Stała w nich jedna ze służących. Sędziwa staruszka, która w służbie była ponoć od wieków.
-Witaj mój drogi chłopcze- zaskrzeczała - chciałam Cię poinformować, że sala jest gotowa. Nauczyciel jednak będzie prawdopodobnie dopiero jutro.

- Dobrze. To ja idę poćwiczyć - powiedziałem i poszedłem do sali treningowej.

Zszedłeś po schodach do sali treningowej. Było to przepastne, wyłożone miękką matą pomieszczenie. Na każdej z 4 ścian znajdował się litera rodu Kuchiki. Pod ścianą stało kilka opartych o nią manekinów. Były to zwykłe drewniane kukły z nałożonymi na nie workami, wypełnionymi bliżej niesprecyzowaną substancją. Przy drzwiach stała szafa pełna drewnianych ostrzy. Po prostu żyć nie umierać.

Jeszcze raz prubuję wykonać na manekinie #1 - Shou.

Powtarzałeś swe ruchy co chwilę. Za każdym razem jednak działo się mniej więcej to samo. Z twojej dłoni wylatywał nikły promień reiatsu, który ledwie muskał cel.

Minęły 2 godziny. Słońce powoli chyliło się ku końcu dnia. Za jakąś godzinę zniknie, pod warstwą czarnych chmur, które pojawiają się coraz gęściej. A ty wciąż nie mogłeś opanować tak prostego czaru.

Koncentruję się, skupiam część reatsu przed dłonią w małą kulkę i wymawiam #1 - Shou!

Poczułeś lekkie mrowienie w swym palcu, stworzyłeś niewielką kulę skoncentrowanego reiatsu na czubku swego palca. Wycelowałeś w manekina i wystrzeliłeś. Kula pękła a uwolnione reiatsu pomknęło ku kukle. Ta odchyliła się do tyłu, po czym zaczęła się kołysać, to do przodu, to do tyłu. Wiedziałeś, że to jeszcze nie to, ale było blisko.

Skupiam nieco większą część reatsu i powtarzam cały proces.

Kolejna chwila ciszy, stworzyłeś kolejną kulę reiatsu potrzebną na wykonanie czaru. Po chwili kula pękła i w kierunku manekina pomknął twój atak. Uderzył on wprost w manekina odchylając go mocno do tyłu. Po chwili znów zaczął się chwiać. Tak... tym razem to było to.
(dopisz sobie Shou)