Willa Kuchiki Horiuchi

Prubuję wykonać #23 - Gyokaku.

Nie masz jak wykonać ów zaklęcia. Nie masz żadnego przeciwnika dzierżącego ostrze. Są tylko manekiny. A drewniane katany leżą pod ścianą.

Prubuję użyć na manekinie #25 - Hea.

Wystawiłeś przed siebie 5 palców skupiając swe reiatsu. Po chwili z każdego palca wystrzeliło pnącze, które oplotło się wokół każdej kończyny. Jedno z pnączy owinęło się wokół szyi manekina z każdą chwilą zwiększając swój nacisk. Po kilku chwilach usłyszałeś cichy trzask, a głowa manekina opadła na podłogę. Pnącza zniknęły, a ty zacząłeś oddychać ciężej. Byłeś zmęczony.

- Dobra... Spróbujmy tego... - mowię cicho.
Celuję w uszkodzonego manekina, koncentruję się, tworzę przed sobą małą kulkę reatsu, zamykam oczy, wyobrażam sobie, że łapię latające w powietrzu nitki reatsu. Zaczynam koncentrować reatsu z otoczenia w coraz większą kulę. Gdy ma już ok. 10 cm wystrzeliwuję ją w stronę manekina.

W twoich dłoniach niemalże natychmiast zaczęła gromadzić się reiatsu. Gdy miałeś zamknięte oczy czułeś jak wszechobecne nicie reiatsu opływają twe ciało. Po chwili byłeś gotowy. Wystrzeliłeś kulę reiatsu w kierunku zniszczonego manekina. Rozbiła się o niego. Lecz nic się nie stało. Wszak nie wypowiedziałeś żadnego zaklęcia. Lecz jakiś efekt osiągnąłeś. Czujesz, że potrafisz lepiej panować nad swą mocą. (+1 kontrola reiatsu)

Powtarzam poprzednie czynności, tylko że tym razem po zgromadzeniu energii używam techniki #4 - Byakurai.

Wykonałeś ponownie swe ruchy. Ponownie udało Ci się zebrać z łatwością energię. Wycelowałeś swój palec w kierunku manekina. Gdy wypowiedziałeś słowa zaklęcia z twego palca wystrzelił cienki promień skondensowanego reiatsu. Trafił w klatkę manekina i przebił go na wylot. Następnie rozbił się na ścianie.

Prubuję skoncentrować reatsu z otoczenia w kulę o średnicy metra i jeszcze raz użyć na tamtym manekinie #4 - Byakurai.

Koncentrowałeś coraz większe ilości reiatsu. W pewnym momencie, gdy byłeś już pewien, że uda Ci się. Pociemniało ci przed oczyma. Upadłeś na prawe kolano i podparłeś się lewą dłonią. Kula zniknęła. Zacząłeś dyszeć niczym chory na astmę kot, który właśnie przebiegł maraton. Byłeś wyczerpany. Taka seria zaklęć i to bez żadnej przerwy, wykończyła by każdego.

Przysiadam na macie i czekam aż mi przejdzie. Następnie podchodzę do manekina.

Koncentruję reatsu z otoczenia wokół pięści i z całej siły uderzam w manekina.

Uniosłeś pięść i zacząłeś się skupiać. Lecz nim zdążyłeś zebrać jakieś pokaźniejsze ilości reiatsu znowu poczułeś się słaby. Z nosa poleciała Ci krew. Twoje ciało było całkowicie wypompowane, a w brzuchu zaczął odzywać się twój żołądek (z głodu).

Drzwi od sali otworzyły się, stał w nich jeden z twoich lokajów, a przy nim 20 paro letnia kobieta. Miała na sobie strój przypominający ten, który nosi 2 oddział. Znałeś tą kobietę. Była Karin Shihouin. Jedna z córek należących do szlacheckiego rodu i jednocześnie jedna z adeptek 2 oddziału.
-Widzę, że próbujesz się wypompować do końca- ruszyła w twoim kierunku i przystanęła tuż przy tobie
-Nie jesteś w rukongai, to, że tam nie musiałeś jeść wynikało z tego, że nie korzystają oni z Reiatsu.

- Trochę się zapomniałem... - mówię nieśmiało. - Podaj nam coś do picia - mówię do lokaja. - I mi coś do jedzenia.

Dziewczyna podała Ci swą dłoń i pomogła usiąść.
-Wyzioniesz mi tu ducha- zaśmiała się
-Jak Ci poszedł pierwszy dzień w szkole?- usiadła obok Ciebie.
Po chwili przybyła służąca z tacą i zimnymi napojami. Postawiła ją przed wami. Obok napoju leżały kanapki z warzywami. Następnie wycofała się wciąż kłaniając wam
-Przytulnie...- mruknęła Karin

- Dzięki - powiedziałem i zacząłem jeść. - Niebyło tak źle. A jak tobie dzień minął?

Dziewczyna rozłożyła się na macie
-Było cudownie... wiesz jak świetnie się skacze po drzewach??- spojrzała na Ciebie pytająco
-I był tam jeszcze on... jej jaki on jest słodki- zaczęła machać rękoma z przejęciem
-Ale moja rodzina pewnie była by na mnie wściekła gdyby się dowiedziała, że flirtuje z innymi mężczyznami...- spojrzała na Ciebie, jakby oczekując twego zdania.

- Chętnie udam się z Tobą na trening terenowy -odpowiedziałem lekko się rumieniąc.

-Nie dałbyś rady za mną nadążyć. Jestem w 2 oddziale, a ty jeszcze akademii nie ukończyłeś- zmierzwiła Ci dłonią włosy
-Lepiej ćwicz w akademii, jak skończysz ją i opanujesz shunpo... wtedy porozmawiamy- wstała i podeszłą do manekina
-Coś ty z nim robił??

- Kilka prostych technik chciałem potrenować... - odpowiedziałem. - No wiesz Shou, Hea, Byakurai.

-Ja raczej słaba jestem z magii, wolę walkę wręcz, ewentualnie na ostrza... a właśnie- odwróciła się z powrotem ku tobie
-Jak twój zanpaktou? jesteś pewnie jednym z niewielu w klasie, którzy mają swoje własne ostrze...

- Nie wiem jak inni, ale swojego zanpaktou posiadam - odpowiedzałem. - Niestety nie znam jeszcze jego imienia.
- Tak przy okazji... - powiedziałem. - Mogłabyś dać mi kilka wskazówek, jak nauczyć się shunpo? Może nie opanuję tego teraz, ale lepiej jak najszybciej zacząć trenować.

-Bez przesady... masz go zaledwie tydzień. Ja mam swojego już 3 lata, a wciąż nie mogę nawiązać z nim kontaktu- spojrzała kątem oka na swoje ostrze.
Z zamysłu wyrwały ją twoje słowa
-Shunpo...- potarła się palcami o podbródek- jak mi to tłumaczono, hmmm, jeśli dobrze pamiętam, to wszystko polega na szybkim zrywie. Ja kiedy wykonuje shunpo najpierw spoglądam na miejsce, w którym chce się znaleźć, a następnie robię gwałtowny ruch, dzięki czemu nabieram prędkości.

Zegar gdzieś w twoim domu wybił właśnie 19.00
-Późno już, zaraz będę musiała iść.

- Cześć - odpowiedziałem. - Szkoda że tak szybko... Bardzo przyjemnie się z tobą rozmawiało.

Dziewczyna spoglądała przez chwilę bez słowa, po chwili uśmiechnęła się
-Tak, mi też się z tobą dobrze rozmawiało... bywaj- pomachała Ci dłonią i skierowała się ku wyjściu.

Zostałeś ponownie sam, usłyszałeś jak za oknem rozpoczynał się deszcz. Spadające krople wydawały kojący dla uszu szum. Dzień chylił się ku końcowi, jeszcze kilka godzin i zacznie się nowy. A w nim nowe przygody...

- Przygotuj kąpiel - wołam do służącej.

Minęło dobre pół godziny nim przyszedł do Ciebie jeden ze służących, obwieszczając Ci, że kąpiel gotowa.

Woda była doskonała. Przez okno co jakiś czas wpadały promienie księżyca, które przebijały się przez gęste chmury. W pomieszczeniu jedynym stałym oświetleniem były świeczki, które dawały kojący półmrok.

Leżąc tak odprężonym w pewnym momencie wyjrzałeś przez okno. Księżyc właśnie wyjrzał zza chmur gdy ujrzałeś na pobliskiej gałęzi jakiś humanoidalny kształt. Zerwałeś się szybko, lecz wtedy księżyc został zasłonięty przez chmury i teraz ledwo mogłeś dostrzec ów drzewo.

Szybko wychodzę z wanny, wycieram z wody i ubieram się. Wychodzę przez okno i prubuję wskoczyć na to drzewo.

Przyspieszyłeś ruchy, dzięki temu już po chili byłeś gotowy i wyskoczyłeś przez okno. Nie zaleciałeś daleko, ponieważ jesteś dopiero rozpoczynającym nauki shinigami, lecz podstawy, które opanowałeś, pozwoliły Ci bezpiecznie wylądować na ziemi.

Nim ruszyłeś w dalszy pościg, usłyszałeś szelest gałęzi, a następnie jakąś sylwetkę skaczącą między gałęziami drzew.

Prubuję ją gonić.