Dom Takagi Niizukiego

Dojechali na miejsce, czymkolwiek ono było. Jak na oko Takagiego była to albo wykopana w ziemi dziura, lub efekt jakiegoś kidou. Cokolwiek to było, należało do działki naukowców. Cała reszta miała od tej chwili wolne, w pewien sposób.
Sprawnie podzielił całą eskortę na trzy w miarę równe zespoły. Dzięki temu, gdy jeden czuwał, dwa pozostałe mogły oddać się wypoczynkowi. Rozdzielił również odpowiednio posterunki tak, by całość otaczała wozy i nieckę pośrodku. A ponieważ mieli teraz wolną rękę, miał również zamiar rozwiązać problem z bojowym członkiem XI-ej dywizji.

Ucieczka w razie problemów, kłopoty większe niż można by się było spodziewać. Cokolwiek Nana i jej podopieczni tutaj robili nie zapowiadało się to dobrze. Przekazał jednak jej słowa wszystkim z eskorty i powiedział aby byli przygotowani na wszystko. Tym razem nie było dla nikogo z nich odpoczynku, nie było zmian w wartach, lecz wszyscy byli na nogach, choć w pierwszym rzędzie byli ci najbardziej wypoczęci.
Zaczęło się zatem oczekiwanie tego, co miało się stać w najbliższym czasie. Choć mogło wszystko pójść po myśli pani naukowiec i całe zamieszanie mogło się skończyć tylko na... zamieszaniu. Teraz jednak rozglądał się uważnie, wypatrując niebezpieczeństwa, na które mógłby zareagować odpowiednio.

Odruchowo spojrzał uważniej na niebo, a potem na lustro na dnie niecki. Zrobił kilka kroków w kierunku Nana-san.
- Jesteś pewna swych obserwacji Ro-yaruhiru ? - spytał swego zanpakutou w myślach. - Z tego co wiemy, może właśnie o taką chwilę chodzi pani oficer. A nie wiemy co dokładnie planuje ona tutaj zrobić tym eksperymentem.
Spojrzał po okolicy, jakby w poszukiwaniu czegoś, co mogło się pojawić nagle i niespodziewanie. Starając się wyczuć coś nowego.

Mógł zostawić to wszystko jak było, lub zareagować. Po krótkim namyśle postanowił jednak działać. Zwłaszcza że pani oficer wspominała o ucieczce, gdy zobaczą flarę. Podszedł zatem do niej.
- Pani oficer. Myślę, że eksperyment powinien zostać przerwany. Nie wiem na czym ma polegać, ale obecny moment nie jest dobry. - rzekł do Nana-san i dodał - Uprzedzając pytanie, to przeczucie mojego zanpakutou, zatem po części również moje. Uznałem, że warto przekazać tą wiadomość i ostrzeżenie.
Ostrzeżenie powiedział, ale co zdecyduje oficer to już nie miał na to za dużego wpływu. W sumie był tylko jednym z szeregowych shinigami, chwilowo tylko będąc dowódcą eskorty całego przedsięwzięcia.

Wstał i wyprostował się, rozmasowując przy okazji trochę bolący bok, po tym jak wbijały się w niego gałęzie krzaków. Rozejrzał się wokół uważnie, w poszukiwaniu śladów jakichkolwiek bytności. Zdecydowanie to nie było pustkowie, cały eksperyment przeniósł go jakieś dziwne miejsce. Skupił się, starając wyczuć w okolicy jakieś reiatsu.
- Zdaje się, ten eksperyment nie poszedł po myśli Nana-san. - rzekł w myślach do Ro-yaruhiru. - I wygląda na to, że miałaś rację.
Stanie w jednym miejscu na niewielu się mogło zdać. Postanowił zacząć działać. Na początek wskoczyć na jedno z grubszych drzew, by z wysokości lepiej się rozejrzeć. Ocenić też porę dnia. Następnie, w zależności od tego co mógł zobaczyć, miał zamiar skierować się w drogę powrotną do Seireitei. Na pustkowia trafili podążając na północ, a takiego lasu w tamtej okolicy nie widział, zatem mógł trafić do innej części Soul Society. Lub, co mniej prawdopodobne, do świata żywych.

Kimkolwiek była, potrzebowała pomocy a Takagi nie zamierzał zostawiać kobiety w potrzebie. Choć z drugiej strony nie wiedział nic o tych co ścigali, ani o tej, co uciekała. Jakże to było wkurzające, ten brak wiedzy.
Wyłonił się spośród drzew, wyciągając broń i wchodząc między ściganą a ścigających.
- Zaklęcie destrukcyjne numer dziewięć - Genkotsu ! - rzucił kierując swoje kidou przeciw temu, który się najbardziej wyforsował do przodu, tym samym chcąc wprowadzić zamieszanie w pozostałych. I może się w dowie przy okazji gdzie jest i kim są obecni tutaj. Był jednak gotów do natychmiastowej i silnej odpowiedzi, gdyby tamci zamiast stanąć i pytać zaatakowali go. Podobnie, gdyby tak chciała zrobić kobieta i zadać mu cios w plecy podstępnie. Chociaż zwykle się tego nie robi temu, kto przychodzi z pomocą.




[-15PR]

Gdy się bronisz przed dwoma, możesz popełnić błąd i w porę nie zasłonić się przed atakiem. I pewnie na to liczyli napastnicy. Takagi jednak zamiast bronić się sam przeszedł do kontrataku.
- Zaklęcie destrukcyjne numer cztery - Byakurai ! - rzekł spokojnie i cicho wycelowawszy w plecy tego, który pobiegł dalej za kobietą. Z rannym powinna sobie poradzić lub mu uciec. Sam ruszył naprzeciw trzeciego, wymieniając z nim cios by tuż po tym obrócić się i poruszać tak, by pierwszy miał ciągle utrudnione zadanie z powodu kumpla, który stawał mu na drodze.



[-12 PR]

Zapowiadało się nieciekawie, zatem pora było użyć trochę innych sztuczek. Choć mogli być zgrani, to jednak atakowanie we dwójkę czasami może być kłopotliwe dla nich samych. Takagi wykonał atak, który mógł się wydawać gwałtowny, przeciw jednemu z napastników, tak by ten drugi miał jakby się zdawało otwartą drogę do zadania ciosu. Już w chwili gdy zaczynał natarcie, użył odrobiny reiatsu, by zwiększyć swoją koordynację [+5 do Zr], po czym po zadaniu ciosu natychmiast użył kidou, przeciw drugiemu, przechodząc w tamtej chwili do obrony.
- Zaklęcie wiążące numer trzynaście - Kashitsu !
W zależności od tego, jak zadziałało zaklęcie miał zamiar podjąć kolejne decyzje. Choć pierwszym zapewne by było kontynuowanie ataków przeciw pierwszemu z wrogów.

[-25 R na kidou]

Nieszczególnie to było trochę mało powiedziane. Przeciwnicy górowali nad nim doświadczeniem w walce, oraz mieli po swojej stronie chyba kidou ochronne. A on sam był zbyt pewny siebie i właśnie dostawał za to nauczkę. Teraz miał tylko nadzieję, że przeżyje i wyciągnie z niej lekcję na przyszłość.
- Trochę pomocy by mi się przydało Ro-yaruhiru - hime. - odpowiedział w myślach swemu zanpakutou, w desperackim ruchu odbijając nagłe ciosy obydwu przeciwników. Wyzwolił trochę reiatsu [+10 do Szybkości] by gwałtownie odskoczyć w tył poza ich zasięg.
- Shakou to soikomu ! - rzekł obróciwszy katanę ostrzem ku dołowi i przykrywając je lewą dłonią.
- Zawalczmy z nimi wspólnie księżniczko. - wyszeptał tuż po wypowiedzeniu komendy, przechodząc w shikai.

Tuż po uwolnieniu shikai obrócił katanę, której ostrze stało się tak czarne, jak ciemna mgła wokół, która powstała w tej samej chwili. Mgła z lubością i zarazem żarłocznością otoczyła przeciwników Takagiego, a on sam nie miał zamiaru dawać im chwili do namysłów.
- Ato no hiru! - rzekł aktywując pierwszą technikę i gwałtownie ruszył do przodu przeciw pierwszemu przeciwnikowi. Ułamek sekundy przed zadaniem ciosu wzmocnił się reiatsu [+10 do Szybkości, +9 do Zręczności], ostrzu przeciwnika pozwolił zsunąć się po swojej broni, odrzucając cios w bok i samemu ciął. Po ataku przelał kolejną dawkę reiatsu w siebie dla zwiększenia szans na przeżycie kontrataku [+10 do Wytrzymałości, +9 do Zręczności]. Po tym jak udało by mu się zranić pierwszego z walczących, miał zamiar obrócić się przeciw drugiemu i z nim postąpić podobnie. Wykorzystywał reiatsu do zwiększenia swej szybkości ruchów i zręczności w unikach oraz trafieniu przeciwnika mimo ich obrony. Skupiony na walce nie dawał się ponieść emocjom, unik, parowanie, cięcie, półobrót, pchnięcie. Starał się ciągle zmieniać pozycje, samemu narzucać tempo. Aby po tym jak obaj zostaną zranieni użyć drugiej techniki - Fungeki no kyuu ouchi.

Spojrzał na ciała i obrócił się gwałtownie w poszukiwaniu kolejnego przeciwnika, lub sojusznika. Nie wiedząc co może zobaczyć, był przygotowany do ewentualnej reakcji obronnej. Z drugiej jednak strony nie wiedział, na ile mu jeszcze starczy sił.

Oddychał ciężko, zmęczony walką. Obserwował obcego i był obserwowany. Nie wiedział za bardzo co robić.
- Kim jesteś ? - odezwał się w końcu w kierunku zjawy. Któreś musiało zacząć, więc równie dobrze to mógł być Takagi. Mimo wszystko był jednak gotów zareagować na agresję w odpowiedni sposób, choć miał nadzieję, że do tego nie dojdzie.

Przyglądał się zjawie przez chwilę.
- I co o tym sądzisz księżniczko ? Jeśli zgodzę się aby być jego hostem jak to określiłaś, to trafi ci się sąsiad. Tak to chyba działa prawda ? - odezwał się do swojego zana - Nie chcę, by to było też przeciw tobie i utrudniało ci życie. Jeśli jednak nie będzie ci to przeszkadzało, wtedy się zgodzę. W tej chwili, gdy jesteśmy na nieznanym terenie, tylko tobie mogę ufać.

- Sądzę, że możemy zaryzykować. W razie problemów zawsze lepiej poznać dobrze swego towarzysza, by móc znać jego słabości. Choć jeśli się okaże jednak przyjacielem, kto wie. - rzekł do niej, potem zwrócił się do zjawy. - Zgoda zatem, bym został twym hostem i dopomógł w odzyskaniu własnej postaci.

- W porządku zatem. - odpowiedział - Co mi możesz powiedzieć o miejscu gdzie trafiłem. Co to za okolica, jak daleko do Seireitei i kim jesteś.
Tak, potrzebował informacji i odpowiedzi. Musiał się dowiedzieć co się stało i czemu wylądował tu gdzie wylądował.