Dom Takagi Niizukiego

- To raczej będzie trudne panie poruczniku. - odpowiedział Takagi - Cały czas byłem w drodze od kiedy przekroczyłem granicę Rukongai, a potem Seireitei. Wątpię abym znalazł jakichś świadków, którzy mogą to poświadczyć. Z drugiej strony, skoro sporo wypiłem sake i się awanturowałem, to powinno ode mnie zalatywać alkoholem a tak nie jest. Mówię prawdę, nie mam żadnego interesu w tym aby kłamać. Zwłaszcza wyższemu stopniem.

Podziękowawszy za ciasteczka zaczął relacjonować to co się wydarzyło. Od czasu do czasu się posilając. Był jednak bardzo głodny.
- Po dotarciu do dziwnej niecki oficer Nana wraz z resztą zaczęli robić jakieś przygotowania, rozkładając ten cały swój sprzęt. Trwało to w sumie cały dzień. - mówił składnie, na ile pamiętał te wydarzenia. - Ostrzegła nas oczywiście, aby w razie czego po racy uciekać, choć wątpiła aby ktoś zdążył. Wtedy też moje zanpakutou ostrzegło mnie, że coś jest nie tak. Powiedziałem to pani oficer, a chwilę później jakby wybuch. Ocknąłem się gdzieś na pustkowiach, sam. Nie mając innych pomysłów ruszyłem w jednym kierunku, mając nadzieję znaleźć albo Soul Society, albo obozowisko nasze. Podczas tego marszu natknąłem się na trzech osobników w dziwnych strojach, goniących jakąś parę. - tutaj opisał te stroje oraz co mieli przy sobie - Wdałem się w utarczkę ze dwoma ścigającymi po tym jak zaatakowali i mnie, gdy stanąłem w obronie ściganych. Z niejakim trudem udało mi się wygrać, lecz niestety nie uratowałem tamtej pary. Od tamtej pory wędrowałem, aż dotarłem tutaj. Prawdę mówiąc miałem szczęście, że nie zabłądziłem.

Takagi podrapał się po głowie zbierając myśli. Zastanawiał się czy wspomnieć o tym, że po walce ukazała mu się dziwna postać, którą zabrał ze sobą. Nie wiedział jak na to zareagują. Z drugiej strony nie chciał oszukiwać, poza tym przecież byli po tej samej stronie zatem czego mógł się obawiać ? Raczej niczego.
- Moje zanpakutou ostrzegło mnie, że chwila jest zła na eksperyment. Oboje nie wiedzieliśmy jednak co to za eksperyment, więc nie potrafię w tej sprawie podać więcej szczegółów. Chyba powietrze lub coś w okolicy było nie tak, ale nie potrafię tego określić bo chwilę później było już po wszystkim. Podejrzewam, że byłem nieprzytomny bardzo krótko, ocknąłem się poobijany trochę. Cała droga od chwili gdy się ocknąłem zajęła mi w sumie dobre trzy dni. I z tego co się zorientowałem, to wylądowałem na południowy zachód od Rukongai. Walkę stoczyłem tego samego dnia gdy był eksperyment, już po wylądowaniu na pustkowiach. Nie mówili nic, choć napastnicy zadowoleni nie byli, że stanąłem im na drodze do ich ofiar. - zamilkł na chwilę, by skończyć jeść i przełknąć. Ostatecznie jednak postanowił nie zwierzać się z dodatkowego towarzysza zanpakutou, za radą księżniczki. - Jakieś zmiany ? Nie zauważyłem żadnych, poza zmęczeniem wędrówką i odniesionymi ranami w walce. A eksperyment miał mieć jakieś efekty uboczne ? Spodziewano się takich ? - dodał pytanie na koniec z lekkim wahaniem w głosie.

- Dwa tygodnie ?? - nie krył zdziwienia i szoku. Jak dla niego eksperyment zdecydowanie nie poszedł tak jak trzeba. Czternaście dni wyjętych z życia, gdy jemu się wydawało, że to trzy, nie licząc tych paru godzin w Seireitei.
- To miejsce. To był rzadki las, drzewa podobnej wysokości. Trochę krzaków. - odezwał się gdy w końcu odzyskał głos, opisując miejsce potyczki. Dodał do tego jeszcze parę szczegółów, które zauważył jak pagórki poza lasem bliżej Soul Society brak oznak bytności zwierząt.
- Zgłoszę się natychmiast pani oficer. - pokiwał zgodnie głową.

I w końcu było już po wszystkim. Ruszył zatem ku budynkom 7 Dywizji, skąd wyruszył z tego co zrozumiał dobre dwa tygodnie temu. Ta droga między poszczególnymi Dywizjami wydawała się równie szybka jak parę oddechów.
Po dotarciu na miejsce zameldował się oficerowi dyżurnemu, jak również zdał raport z tego co się wydarzyło podczas tego zadania. Potem miał zamiar wziąć kąpiel, porządnie zjeść, przespać się. A rankiem oddać się medytacji, zanim powróci do zwykłych ćwiczeń. Ciekaw też był tego, co się mogło wydarzyć pod jego nieobecność w okolicy.

Gdy ktoś go zaczął dusić otworzył oczy, choć na wpół śpiący nie był wstanie zorientować się, kto go atakuje. Uwolniony mógł wreszcie zareagować.
Zeskoczył z łóżka, o ile tak można było nazwać ten manewr i spojrzał na bójkę, która rozgorzała. Myślałby kto, że jakiś pusty zaatakował okolicę, taki robili hałas.
- No dobra. Może mi wyjaśnicie o co poszło ? - odezwał się głośniejszym tonem - I komu się zachciało mnie dusić, gdy w końcu miałem okazję się wyspać ?
Spoglądał na walczących, gotów do nagłej obrony czy ataku, jakby chcieli go przyłączyć do rozróby.

- Taki mały żarcik tak ? Szkoda, że tylko tobie było do śmiechu. - odezwał się spoglądając na tą osobę, która się pierwsza odezwała. Potem przyjrzał się pozostałej dwójce, nim w końcu odpowiedział do tej, która mówiła o pomocy. - Dzięki za tą małą pomoc - rzekł z lekkim uśmiechem. A potem dodał
- Wyprawa z 12-ą dywizją przedłużyła się bardziej niż mi się wydawało. - zaczął opowiadać. - Najpierw bez przeszkód dotarliśmy na miejsce. Potem eksperyment chyba nie wyszedł i wylądowałem gdzieś na pustkowiach. W drodze powrotnej stoczyłem walkę z dwoma nieznanymi osobnikami, z której choć ranny to wyszedłem zwycięsko. Ostatecznie wczoraj udało mi się powrócić do Seireitei.
Zakończył dość ogólnie opowiadać i spojrzał na swych sąsiadów.

Yoshiko Kirishima, Akane Miho oraz Satoshi Saito. Medyczka, lisica oraz siłacz. Lepszego towarzystwa do malej imprezy nie mogl sobie raczej wyobrazic.
- Jaki gadzet ? Tylko zwykle zdanie raportu i badania. Oraz wspomnienie, ze wypadki w eksperymentach sie zdarzaja. A ja mam sie zglosic jakby mi cos zaczelo dolegac po tym. - parsknal rozsiadlszy sie na poslaniu, podobnie jak reszta. Pojawila sie pierwsza kolejka z butelczyny - Do chwili eksperymentu nie bylo w sumie nic godnego uwagi. Ot jakies domy, potem krzaczki, pustynia, a w koncu dziura, gdzie ci z 12-ej zaczeli sie rozkladac ze sprzetem, po jakichs w sumie niecalych trzech dniach podrozy. Potem doszlo do czegos zapewne nieprzewidzianego i bum. Po eksplozji ocknalem sie sam gdzies na pustkowiach.
Takagi snul powoli swa opowiesc, pomiedzy kolejnymi lykami sake i zagryzaniem przekasek. Brakowalo mu tego mimo wszystko.
- Podczas drogi powrotnej natknalem sie na pare nieznanych ludzi, ktorych scigalo trzech innych. Stanalem w obronie sciganych i starlem sie z dwoma przeciwnikami. I tutaj musze przyznac, twardymi byli przeciwnikami, dobrze walczyli we dwojke. Nie dalbym im rady, gdyby nie pomoc ksiezniczki. - tutaj wskazal swoje zanpakutou i dodal ze smutkiem - I choc wygralem, to jednak nie udalo mi sie uratowac tamtej dwojki. I ta walka byla na prozno. - kolejny raz po tym napil sie z butelki, ktora coraz bardziej byla pusta niz pelna. - A potem... potem byl juz tylko powrot, ktory zajal mi dobre trzy dni. I oczywiscie juz na miejscu, przed budynkami 12-ej dywizji zostalem wziety za jakiegos awanturnika, ktory po sake robil rozrobe w karczmie. Noc spedzilem wtedy w kwaterach 6-ej, gdzie musialem sie oczywiscie tlumaczyc co i jak.

Dzień pod psem, a noc też nie należała do spokojnych. Postanowił ten dzień spędzić na aktywnym odpoczynku. W końcu może mu się to uda. Poranne śniadanie a potem powrót na kwaterę. Choć też krążył mu po głowie pomysł aby jednak rozruszać trochę towarzystwo, aby przeciwstawić się ponurej aurze. Może jakieś ćwiczenia połączone z zawodami między nimi dla rozrywki ? Tak, to był niezły pomysł. W sam raz na robienie czegoś co pomoże zapomnieć, o tej pogodzie i dobrze spędzić czas.

Zwykły patrol podczas niezbyt ciekawej pogody. Zapowiadał się nudny dzień, ale Takagi nie wykręcał się od zadania. I choć zdawać by się mogło, ze ma zbyt duży do tego entuzjazm, to jednak nie obijał się podczas wykonywania powierzonego mu patrolu. Spojrzał na tych, z którymi przyszło mu pilnować okolicy (chyba że był sam). Chodzi w pobliżu muru, dość nieregularnie zmieniając trasę, czas i szybkość obchodu, tak by trudniej było go ominąć ewentualnym szpiegom, którzy by chcieli wtargnąć do środka. Rozglądał się po okolicy uważnie i robił swoje.

Takagi sięgnął pamięcią do odprawy. Powrót istotnie byłby dla niego w tej chwili czymś wygodnym, ale wolał być pewny. Jak długo miał patrolować ten teren, kto ewentualnie miał go zmienić i na jakiej zasadzie. W tej chwili to było ważne, zanim się odezwie. Spojrzał na tą dwójkę przyglądając im się przed swoją odpowiedzią.

Spojrzał jeszcze raz na mundury tej dwójki zanim się odezwał.
- W porządku. Skoro jesteście tutaj na zmianę warty, to nie widzę problemów. - Choć był trochę podejrzliwy to jednak nie wyczuwał tutaj podstępu. Spojrzał jeszcze raz na budynek i ruszył z powrotem ku kwaterom dywizjonu, okrążając z jednej strony po dawnej trasie strzeżony jeszcze do niedawna teren.

Raport z wykonanego zadania nie zajął mu dużo czasu. Napisał w nim wszystko, co zaszło w tym czasie, przybycie, patrolowanie, brak aktywności, w końcu przybycie zmienników i powrót. Gdy skończył i oddał papiery postanowił trochę się poruszać, rozgrzać. Mając kilka godzin mógł sporo zrobić w tym czasie, dlatego też na początek udał się na salę treningową, gdzie postanowił poćwiczyć walkę bronią. Pojedynek z tamtą dwójką na pustkowiach odkrył w nim małe lub większe braki w doświadczeniu i umiejętnościach, na co nie mógł sobie pozwolić. Dlatego też skupił się w ćwiczeniach na szybkości swoich ruchów i wykonywanych ataków, oraz ich precyzji. Miał zamiar spędzić tutaj większość z wolnego czasu przed kolejnym patrolem, a potem odpocząć nim znów wyruszy.

Tydzień, który ciągnął się niczym miesiąc wskutek tej niepogody. Jedyne co mu pozostawało to patrole i treningi, podczas których starał się polepszać swoje umiejętności. Czy to w walce mieczem, gdy ćwiczył w sali treningowej samotnie lub staczając pojedynki przeciw swemu zanpakutou. Czy też korzystając z kidou, by lepiej kontrolować własne reiatsu.
Podczas tego tygodnia też spędził trochę czasu w bibliotece, poszukując informacji, które by mu pomogły rozwikłać zagadkę jego nowego towarzysza, który dołączył do niego na pustkowiach. Przy okazji też liczył, że on sam coś sobie przypomni, da jakieś wskazówki co do tego kim jest. Takagi miał również nadzieje, że Ro - yaruhiru trochę mu w tym pomoże, ułatwi lepsze zrozumienie. Odkryje to co ukryte za mgłą zapomnienia. To wszystko przynajmniej trochę odganiało nudę i przygnębienie deszczem.
Gdy w końcu się rozpogodziło mógł zrobić parę rzeczy, które powinien zrobić. Odwiedzić ojca oraz swój dom. Oraz znów zacząć dalsze poszukiwania zaginionych, które trochę zaniedbał. Poszukiwania czy to przez ponowne próby wyśledzenia reiatsu, czy to przez zdobycie informacji, które by mu pomogły od osób, które by mogły coś wiedzieć w tym temacie. Choć to ostatnie było z pewnością trudniejsze. Może jego nowy towarzysz miał jakieś umiejętności w tym przydatne.

Uśmiechnął się do lisiczki lekko.
- Owszem, na chodzie. Nie dałbym się przecież rozłożyć małemu katarowi. Satoshi niezły by miał potem ze mnie ubaw. - rzekł w odpowiedzi. Przyjrzał jej się z zainteresowaniem. - Spacer, czemu nie. Trochę nocnego powietrza odświeżyć powinno mi umysł. A co słychać u ciebie ? Ostatnio mało cię widziałem.
Ruszył wraz z nią na dwór.