Dom Takagi Niizukiego

Spojrzał na lisicę, która wtuliła się w jego ramię.
- Czy wiadomo coś poza tym, że to większa akcja ? Jakiś przeciwnik ? - spytał - I skąd takie nagłe wieści ? Nie słyszałem aby coś się działo w okolicy. Z drugiej strony trochę mnie nie było. - uśmiechnął się lekko - A co słychać u ciebie ? Znajdujesz siebie w dywizji ? Może potrzebujesz towarzysza, przyjaciela ? - może był trochę bezpośredni ale też szczery.

Uśmiechnął się do dziewczyny.
- W Seireitei nigdy się nie nudzi co ? - rzekł do niej - Co zatem powiesz na wspólną sielankę ? Póki nie mamy nic do roboty możemy spędzić razem trochę czasu. Wspólny trening lub po prostu spędzenie ze sobą czasu ? - tak, to był podryw, choć nie miał w tym wogóle doświadczenia to jednak czemu by nie spróbować ?

Poranek miał przynieść Takagiemu nowe wyzwania. Przynajmniej tak mu się wydawało. Po umyciu się i śniadaniu wykonał krótką rozgrzewkę mięśni. Ot dla lepszego przebudzenia się. A potem skierował swe kroki do jednego z oficerów dowodzących jego dywizją. Skoro nie było żadnych odgórnych rozkazów czy misji póki co, to sam postanowił poprosić o skierowanie na takową. Czy to patrol po Soul Society, czy też polowanie na hollowy to zawsze była okazja do wykazania się, sprawdzenia i doskonalenia swojej wiedzy i umiejętności. Oczekiwanie tylko na to, czy coś się wydarzy, bierność nie było to w jego stylu. Poza tym z taką postawą nie miałby szans na awans.

Przerwa, jakże wyczekiwana przez wszystkich. Dać odpocząć zmęczonym członkom, złapać drugi oddech. On sam był raczej pewien swojej pracy i wysiłków. Obijanie się czy też udawanie, że się pracuje nie przyniosło by mu żadnych korzyści, a poza tym sprzątanie to było też coś, co sam robił u siebie w domu, zatem żadna nowość.
Jadł posiłek a przy okazji spoglądał na swych towarzyszy, którzy nie wydawali się zadowoleni z całej sytuacji.
- Wiecie może coś więcej na temat powodu tego zamieszania ? - odezwał się do swoich sąsiadów z pokoju. Miał nadzieję, że wiedzą coś więcej niż tylko plotki - Coś się wydarzyło, co może być z tym związane ?

Spojrzał na dziewczynę. W sumie było już po inspekcji, która najwyraźniej wyszła dobrze. Odpoczynek był dobrym pomysłem, zwłaszcza w towarzystwie.
- Dziękuje za zaproszenie. Z chęcią się napiję. - odpowiedział Kirishimie uśmiechając się pogodnie. - Masz w głowie jakiś pomysł na spokojne miejsce, gdzie moglibyśmy usiąść ?

Przyglądał się przez chwilę Kirishimie, gdy rozsiedli się na trawie. Nie spodziewał się takiego zaproszenia, z drugiej strony co mu szkodziło skorzystać z niego. Rozmowa jaka się potem wywiązała przy herbacie, była dość swobodna do pewnych granic. O wszystkim i o niczym, pogodzie, dywizji, pracy, o nich samych, przyszłości, zabawie.

Ta niepewność, plotki, różne domysły. Dywizja była ich pełna, sam Takagi też mógł tylko zgadywać co się mogło za tym kryć. On sam sądził, że może chodzić o większą misję, patrole oraz awanse. Z drugiej strony wszystko było możliwe.
Teraz stając w szeregu z innymi, umyty i przebrany czekał z lekką niecierpliwością na to co się wydarzy. Razem też z innymi wykonał przepisowy skłon, gdy kapitan pojawił się we wrotach. I co oczywiste przywitał również odpowiednimi słowa, z życzeniami z okazji urodzin.

Impreza urodzinowa, cóż zawsze to dobra okazja na zabawę i lepsze poznanie innych w dywizji. Może i zaczęło się spokojnie, ale później już było coraz weselej, chyba w granicach rozsądku. Takagi nie miał okazji zaliczyć wszystkich zabaw. Z tego co zapamiętał brał udział w konkursie kidou, rzucił wyzwanie Satoshi Saito aby go przekonać, że jednak nie jest najsilniejszy w ich grupie, chyba nawet spędził parę chwil z Kirishimą.
Nie pamiętał by zrobił coś upokarzającego lub nagłego by się wybić. Nie mógł skojarzyć czy prosił o bardziej wymagające patrole by się wykazać czy też to było zapraszanie Akane Miho do gorących źródeł czy też tylko jego wyobraźnia po pijanemu.
Rankiem z kacem skierował się, rozejrzawszy się po drodze do niej, do łazienki by tam zanurzyć głowę w kojąco zimnej wodzie, zrzuciwszy uprzednio górę ubrania. Taak, tego mu było potrzeba. Nawiasem mówiąc przeniesienie się w pobliże Dywizji, do 6 Okręgu, było słusznym wyborem. Stracił co prawda "trochę" miejsca i nie miał już tyle przestrzeni co poprzednio, to jednak zaletami był krótki czas przybycia do budynków Akademii i Dywizji.

Tak, pojedynek z Saito. Obaj mieli jeszcze w sobie skutki wczorajszego dnia, w większym lub mniejszym stopniu. Całość więc zapowiadała się nieszczególnie, ale przecież nie mógł odpuścić sobie spróbowania choć raz pokonać niezwyciężonego Satoshiego. Zgarnął więc po drodze dwa bokeny i ruszył za swym przeciwnikiem.
Gdy znaleźli się na miejscu, które znalazło się raptem po paru krokach - dalej zapewne nie chciało by im się szukać - Takagi dał jeden z bokenów Saito po czym samemu stanął naprzeciw niego, w pozycji do ataku.
- Idziemy na całość czy też wyznaczamy jakąś granicę tego pojedynku ? - spytał jeszcze na wszelki wypadek.

Ranny, czy też może skacowany jak w tym przypadku przeciwnik wcale nie musiał okazać się bardzo słabszy w walce.
Zaczęło się dobrze dla Tagakiego, który wykorzystując sytuację i lepszą pozycję wyjściową zaatakował wraz ze słońcem, przy okazji po zadanym ciosie Shou. Kontra przyszła nadspodziewanie szybko. A potem... zaczęła się już ostra wymiana ciosów, jakby każdy z nich próbował pokonać swego przeciwnika, którym był kac. Byle szybciej i mocniej go uderzyć, byle szybciej się go pozbyć i w końcu odpocząć. Gdyby tylko jeszcze ten przeciwnik tak nie stawiał oporu i nie oddawał tak mocno...
Finał nadszedł nagle i był niespodziewany. Niemal jednocześnie zadali cios wyprowadzając go z pozycji wysokiej kendo i obaj też po trafieniu padli wyczerpani, to jednak Takagi utrzymał się na nogach kilka sekund dłużej od Saito.
- To był dobry pojedynek. - rzekł gdy leżeli po walce, odzyskując siły.

Reszta dnia, którego było jeszcze sporo, postanowił spędzić na aktywnym lenistwie. Czyli zapraszając Akane do gorących źródeł, sprawdzając tym samym, czy rzeczywiście wczoraj ją tam zapraszał. I tym samym spędzić dobrze czas na relaksie i odnawianiu energii, której sporo zużył dnia wczorajszego i dzisiejszego. Należało dobrze wykorzystać ten dzień wolny, jako że mało kiedy się takie trafiały.

Trzy tygodnie pełne treningów, które miało zapewne być zwieńczone awansami i prestiżem. Okazja by pokazać się z jak najlepszej strony i udowodnić swoją przydatność w dywizji. A przy okazji też zwiększyć swoje szanse na zdobycie informacji i odnalezienie porwanych.
Gdy zaczęły się treningi postanowił się nie oszczędzać, samemu sobie pokazać na co go stać i przełamać granice własnych ograniczeń. Nie mógł się skupić na wszystkich, dlatego kładł nacisk głównie na kilka swoich aspektów - szybkość, kidou, zręczność a przy okazji ikendo.
Codziennie biegał, mając na kostkach obciążniki, dzięki czemu mógł zwiększyć swoją wytrzymałość, szybkość. Choć nie raz przeklinał ten pomysł to nie odrzucał balastu. Obciążników używa również na nadgarstkach, choć tutaj były trochę lżejsze, dzięki czemu wyrabiał sobie szybkość ruchów i reakcji z mieczem, gdy tego balastu na rękach nie posiadał.
Medytacje, kontrolowanie siły i przepływu reiatsu podczas rzucania zaklęć. Mając ku temu okazję uczył się również nowych kidou: Bakudou Seki, Haji i Baikyuu Genshuku (8, 15 i 27), oraz Kidou Genjuu Ishi i Oogata Shippuu (17 i 18). W przypadku tych dwóch ostatnich starał się trenować na otwartej przestrzeni, by czasem gdyby mu coś nie wyszło, a zaklęcie nie uderzyło przypadkowo w ćwiczących obok shinigami. Dzięki temu wszystkiemu, zaczął również trenować by nauczyć się jak wyczuwać i odnajdywać ukrytą energię rei. Było by to dla niego nader bardzo użyteczne w przyszłości.
Kendo, treningi walki, tutaj starał się sporo ćwiczyć z innymi członkami dywizji, w tym również z Saito, który będąc w formie nie był już takim łatwym przeciwnikiem. Takagiemu zaś o to właśnie chodziło, im silniejszy przeciwnik na treningu, tym łatwiej powinny iść walki później. Doświadczenie tutaj nabyte powinno się przydać.
Nie zapominał oczywiście o najważniejszej dla niego umiejętności. Treningi swego shikai i w miarę możliwości regularne medytacje i ćwiczenia z "księżniczką" stanowiły swoiste spełnienie całego wysiłku podczas tych trzech tygodni. Nie chwalił się tym, że osiągnął Shikai. Miał jednak zamiar to ogłosić na koniec treningów, podczas egzaminów, które jak podejrzewał wskażą osoby do awansów.

Nie tego się spodziewał, zresztą jak każdy w dywizji. Ale nie było tego złego..., przynajmniej była szansa na awans. No i oczywiście te ostatnie tygodnie nie były w żaden sposób zmarnowane.
Mając resztę dnia wolnego i praktycznie żadnych planów, postanowił spędzić ten czas ze swym zanpakutou. Miał nadzieję odnaleźć przyczynę burkliwości i kaprysów, a kto wie może i rozwiązać ten problem. Wybrawszy ku temu celowi spokojniejsze miejsce na terenie dywizji, zrelaksował się i oddał medytacji.

Dowódca patrolu, zatem podoficerskie stanowisko czy też może najbliższa ku temu droga. Jakby na to nie spojrzeć, zapowiadały się pracowite dni na służbie. Ciekawym jeszcze było, kogo mu przydzielą do oddziału. O tym miał dowiedzieć się zapewne rano, włącznie z zadaniami jakie miał wypełniać. Pełen zapału i zadowolony z przydziału wrócił do kwatery w dywizji, gdzie nie omieszkał się pochwalić swym współlokatorom tym małym awansem.
Z samego rana zaś, od razu po śniadaniu skierował się na odprawę, chcąc mieć przy tym trochę czasu w zapasie przed rozpoczęciem. Ubranie czyste, zanpakutou przy boku, pełen energii był gotów.

Pierwszy patrol, którym miał dowodzić, pierwsze poważniejsze zadanie jakie otrzymał. Długo też się nie zastanawiał nad wyborem tych, którzy mieli mu towarzyszyć. Na pierwszy ogień zatem ściągnął Yoshiko Kirishimę, jej umiejętności medyczne mogły się ewentualnie przydać w razie potrzeby. Ciągle nie zdradziła powodów, dla których wybrała tą dywizję a nie 4-ą. Takagi jednak podejrzewał że nie chciała być w najsłabszym z oddziału broniących Seireitei. Lub też przyciągnęła ją tutaj właśnie obecność Niizukiego.
Satoshi Saito, uwielbiający popisywać się swoją siłą ale też mający swój dziwny kodeks moralny czy też honory, którego się trzymał. Choć proponowano mu miejsce w 11-ce, to jednak wybrał 7-kę, gdzie jak mówił – jego siła i umiejętności przetrwania bardziej się przydadzą by podnieść zdolności bojowe członków dywizji. To że jego pomysły czasami były brutalne dziwnie szły w parze z jego opiekuńczością i chęcią pomocy w treningach najsłabszym. Dwie strony tej samej monety.
Ryuhei Tajima, on pierwszy wyciągnął do niego rękę gdy Takagi został rekrutem i nie odwrócili się i nie szydzili z niego. Choć z czasem gnębienie ustało – zwłaszcza gdy „lis” pokazał swój pazur i zaczął odpłacać pięknym za nadobne – to jednak ta dwójka już stała się starymi znajomymi, którzy mogli na sobie polegać.
Ta trójka była jego zdaniem najlepszym wyborem na pierwszy patrol. Poradziliby sobie zarówno z większym problemem siłowo, jak też mieli wsparcie medyczne gdyby należało komuś pomóc. Długo też nie musiał ich namawiać i po krótkim czasie zgłosił się do oficer prowadzącej gotowy do wyruszenia. Ta zaś skierowała ich do regionu, który zdawał się nie wyróżniać niczym szczególnym. Przynajmniej tak to wyglądał na pierwszy rzut oka. Swego czasu głośno było o tutejszym domu gier i jego okrutnym właścicielu, niejakim Yihu Wenie, który brutalnymi metodami trzymał tutaj władzę. Przynajmniej tak było do czasu aż nie podpadł niewłaściwym osobom. Plotki głosiły że został upokorzony i przegnany przez dwójkę shinigami z 5-ej Dywizji, którzy pokonali go w jego własnej grze przy okazji oskubując go do czysta. Sprawdzenie byłego domu gier był dla nich dodatkowym, pomniejszym zadaniem podczas tego patrolu.

Ludzie i ich zawiść, zazdrość do cudzej pracy. Samemu nic nie zrobią ale po gotowe z chęcią wyciągają ręce. Takich właśnie osobników nie lubił i z chęcią by jeszcze dołożył mieszkańcom wioski, by zrozumieli gdzie ich miejsce. Ale miał rozwiązać ten konflikt a nie go zaogniać jeszcze bardziej. Ściągnął zatem na most przedstawicieli zwaśnionych stron – drwala oraz wójta wioski, by rozstrzygnąć spór.
- Chcecie korzystać z mostu, choć wy go nie zbudowaliście ani też w żaden sposób nie pomogliście w jego budowie. Za to chcecie bym przegnał jego twórców. Co byście wójcie zrobili, gdybyście zbudowali u siebie dajmy na to młyn a ja przyszedłbym na gotowe i zapragnął mieć go na własność? Zgodzilibyście się? – zaczął kierując swoje początkowo swoje słowa do wójta. Następnie zwrócił się do drwala – Zbudowałeś ten most swoją ciężką pracą i zacząłeś pobierać opłaty za jego przekraczanie, nie próbując wcześniej dogadać się z wójtem odnośnie jego użytkowania. Gniew zatem jego rozumiem oraz pragnienie sprawiedliwości.
Przeszedł do krawędzi mostu i spojrzał na wodę przepływającą pod nim.
- Oto moja decyzja i osąd. Drwal przestanie pobierać opłaty za przekraczanie rzeki, w zamian przez najbliższy rok będziecie mu co miesiąc dostarczać zapasów dla czterech osób, co będzie waszą zapłatą za trud jaki został włożony w budowę tego mostu. – odwrócił się ku obu mężczyznom i spojrzał na nich zdecydowanym wzrokiem.