Posiadłość Hitsugaya Ryu

- Miło mi was poznać. I nie dziwię się imieniu, jest raczej intrygujące. - rzekł gdy skończyła mówić. - A co do bliskiego poznania, to na początek myślałem właśnie o imionach i paru słowach o sobie. Co do reszty to chyba mamy na to czas później, bo teraz czeka nas trochę sprzątania. - podsumował. Tak, im szybciej się z tym uporają, tym więcej czasu będzie można poświęcić na trening. Choć w towarzystwie tych dziewczyn to może być trochę utrudnione.
Przeszedł do pierwszej półki by od czegoś zacząć.
- Jakby na to nie spojrzeć, żadne z nas nie jest chyba stąd. A jedyne co nas łączy na chwilę obecną, to zapisanie się na ten trening. - odezwał się znowu. Rozmowa podczas pracy wszak nie jest zabroniona - Ariston-san, tak z ciekawości jeśli można wiedzieć. Co oznacza twoje imię ?

- Cóż, tego nie pamiętam. Nie urodziłam się w Japonii i mam fragmenty wspomnień z życia, ale to są takie urywki, że w zasadzie to żadne wspomnienia. A co do pracy, to przecież mamy całyy dzień nie spiesz się, są inne interesujące zajęcia. - Po końcowych słowach puściła do Ciebie oczko, oczywiście wszystko wskazywało, że po prostu lubi flirtować. Po chwili odezwała się jej koleżanka.
- Pradziadek nie będzie nam robił dzisiaj treningu i zapędził nas do biblioteki i jej sprzątania raczej dlatego, że chciał abyśmy przeczytali interesujące nas pozycje. Tak więc zostawiam Was samych, idę na poszukiwania "Kidou według mistrzów", opracowane przez korpus kidou, więc pozycja godna polecenia. - Nieco zgryźliwy ton szlachcianki nie pozostawiał wątpliwości, że nie podoba jej się aktualna atmosfer i jak powiedział, tak też uczyniła.

- Pradziadek ? - zapytał zdziwiony słysząc wyznanie Kyoko-san. Czyżby to była wnuczka nauczyciela tego nauczyciela ? Zapowiadało się coraz ciekawiej. Spojrzał na Miyazawę, zapewne on też zaraz ruszy w poszukiwaniu czegoś ciekawego dla siebie. W sumie czemu by również i samemu czegoś nie znaleźć. Zwrócił się znów Ariston-san, w między czasie układając niezbyt interesujące go książki na swoje miejsca. - Cały dzień to sporo czasu. Zarówno na czytanie jak i inne interesujące zajęcia. - odpowiedział na jej flirt i kontynuował sięgając wedle listy po "Podstępne ciosy a otwarta walka z przeciwnikiem". - A co ty byś zaproponowała ?

- Hmmm, jakieś miłe zajęcia byłyby miłe. - Tu uśmiechnęła się znacząco. Cała jej mowa ciała, ogólnie ciało, zrzucało myśli na kilka powiązanych z sobą torów, o których młodzież zazwyczaj lubiła rozmyślać. Cóż czasem trafiały się takie osoby, ale nic na to nie poradzisz. Kiedy zwróciłeś uwagę na Miyazawe, ten już czytał jakiś wielki tom i to z godną podziwu szybkością, można rzec, że pożerał ją w tempie ekspresowym.

Zamyślił się spoglądając na Senea. Pomyślał o Misako. Była dla niego kimś bliskim, przyjaciółką, bardzo ją lubił. Ale tak naprawdę nigdy do niczego nie doszło, przez ten cały okres jak byli do tej pory w akademii. W sumie zawsze pozostawali na tym samym poziomie. Poza tym przyjaciół nigdy się nie porzuca, dlatego zapisał się na ten trening, by ją uratować. Przeszedł wzdłuż półek na drugą stronę, gdzie też zapewne pojawiła się Senea.
- Miłe zajęcia. Jak na przykład pocałunki ? - uśmiechnął się do niej. Może i wchodził na cienką linię, ale jeśli się nie spróbuje, to nigdy się nie dowie co by było gdyby.

- Pocałunki też, jak również inne sprawy często przy ich udziale obecne. Nie mów, że nigdy o tym nie myślałeś, wszak każdy mężczyzna zbacza myślami na ten grunt. - Jej głos niebywale pasował do ogólnego zamierzenia. Cóż z pewnością Twoje ego mogło podskoczyć, jeśli uznała Cię za atrakcyjnego, ale kto tam wie. Sama pobiegła do przodu, a po chwili wróciła niosąc jakąś dziwnie wyglądającą książkę, lecz nie mogłeś dostrzec tytułu.

Cała rozmowa zbaczała bardzo poza normalne tematy. Ale przecież raz się żyje.
- Nie przeczę, nieraz o tym myślałem. Ale niestety nigdy tak daleko nie dane mi było zajść. - przesunął wzrokiem ze swojej książki na okładkę tego, co ona przyniosła. - Coś ciekawego ? - spytał krótko.

- To może będziesz chciał się dowiedzieć, co? A to akurat będzie Twoja lektura. - Wtedy rzuciła Ci książkę. Kiedy ją złapałeś Twym oczom oczywisty tytuł "Kamasutra dla nowicjuszy". No cóż, wydało się, że ta kobieta bynajmniej nie należy do tej normalnej części społeczeństwa, w pełnym tego słowa znaczeniu. Wszyscy gdzieś poznikali, więc zostałeś sam na sam z rudowłosą, a to z pewnością nie było tym na co miałeś teraz ochotę, a może jednak?

W miarę sprawnie złapał książkę. Tytuł zachęcał do lektury, zatem przerzucił stronę, potem kilka kolejnych czytając opisy.
- Dość intrygująca książka. - powiedział w końcu spoglądając znów na dziewczynę i chcąc widać przełamać kolejną barierę dodał przełknąwszy ślinę - Wszystko wygląda interesująco w teorii. A jak to by było w praktyce ?

- A nie chciałbyś sam tego zobaczyć? Możesz spróbować, ja Ci pomogę w miarę możliwości, tak więc spokojnie, damy radę. - Dość szybko się zbliżyła i zaczęła mówić półszeptem. Cóż odległość była coraz mniejsza, zaś po chwili poczułeś już jej dłoń na swojej. Na pewno atmosfera robiła się gorąca i to wcale nie było dziwne, chodź kobieta była już dziwna. Przynajmniej dla większości społeczeństwa.

Czuł jej oddech blisko siebie, przesunął powoli swoją dłoń ku jej przedramieniu. - Z chęcią bym zobaczył, spróbował. - odszepnął jej, zdecydowanie nie była taka jak te dziewczyny, które znał do tej pory. Była zbyt bezpośrednia i frywolna zarazem - Tu i teraz ?

- A może tamta kanapa? Będzie wygodniej. - szepnęła, w końcu jej twarz była już bardzo blisko, zaś ty poczułeś jak jej dłoń zaczyna jeździć po Twoim ciele. Trzeba było przyznać, że skórę miała niezwykle delikatną i wręcz kuszącą. Książka, która była między wami z pewnością zawierała stosowną treść, a z tego co zauważyłeś, nawet ilustracje.

Spojrzał jeszcze na książkę i ilustracje. Wstał i objął delikatnie, trochę nieśmiało. - Z pewnością będzie przyjemniej. - mruknął wskazał palcem na jeden z rysunków. - Może ten ?

- Możemy spróbować, znam go dość dobrze, będzie przyjemnie, nie tylko dla mnie, mój mały. - Powiedziała z uśmiechem, po czym zaciągnęła Cię na kanapę.

Cóż po pewnym czasie staliście ubrani, dość blisko, ale już było po wszystkim. Wtedy tez wspomniała, że było cudownie. Co najważniejsze nikt Wam w niczym nie przeszkadzał, nigdzie nie pojawił się żaden wścibski staruszek, ani nikt z znajomych. W końcu mogliście się zabrać do roboty...

Czuł się niczym młody bóg, gdy było już po wszystkim. Jak dotąd nie doświadczył jeszcze takiej dawki emocji i uczucia. To było coś... urzekającego. Na początku z trudem mógł się zabrać za pracę, ale z czasem szło mu coraz lepiej.
- Od długa w akademii jesteś ? - spytał Senea podczas pracy.

- Ostatni rok, zaś Hitsugaya jest już w oddziale. Oczywiście X. - Odpowiedziała, w jej głosie było słychać jeszcze, że wraca myślą do tak niedawnych chwil. Cóż, chyba bardzo jej się spodobałeś, bo mogłeś dostrzec, że co chwila patrzy w Twoją stronę, ale kto tam wie co też naprawdę chodziło jej po głowie. Po chwili jednak także zadała pytanie. - A ty o ile młodszy, czyżby 3 rok w akademii?

- Jestem dopiero na drugim roku, więc trochę mi brakuje. - odpowiedział. Nie dało się ukryć, że i ona mu się spodobała. Przez co nieraz ich spojrzenia się spotykały. Przy okazji jednak starał się wyczuć jej emocje, zrozumieć jej intencje. - A ty myślałaś już o którymś oddziale ?

Zrozumienie intencji było chyba dość trudne, gdyż o ile byłeś w stanie określić mniej więcej co zamierza względem Ciebie w danej chwili, o tyle już określenie jaki jest sposób jej myślenia było już dużo trudniejsze i prawie niemożliwe. Możliwym było też, że po prostu stosuje metodę Carpe Diem, co by tłumaczyło większość jej zachowań. Cóż w tej chwili miałeś czas dogrzebać się do jakiejś książki, gdyż zaraz po tym jak usłyszałeś odpowiedź "NIE", dziewczyna zniknęła dość szybko między regałami, widać upatrzyła coś w tej gęstwinie książek.

Westchnął. Zrozumieć ludzki umysł jest ciężko, ale chyba jeszcze ciężej kobiecy. Sięgnął zatem znów po książkę, którą przeglądał zanim przeszli do części praktycznej bliskich kontaktów międzyludzkich. Przy okazji poukładał te, które nie były związane z tematami interesującymi go lub powiązanymi z tym, co chciał osiągnąć. Otworzył znów książkę, zawierającą informacje o metodologii walki otwartej i ukrytej, ich zastosowaniach, przykładach i skutecznych taktykach.

Cóż, minęło wiele czasu, zanim przebrnąłeś przez wszystkie interesujące pozycje. Nagle usłyszałeś donośny krzyk pochodzący skądś przy drzwiach.
- Obiad leniuchy, obiad! - Głos starca był mocny, pewny i przede wszystkim jakoś tak inny niż jeszcze rano, wydawał się jakby w lepszym nastroju, ale może to tylko Twoje złudzenie. Tak czy inaczej czułeś już głód więc wiadomość o obiedzie przyjąłeś ze szczęściem, to co miało zaraz nastąpić miało jednak nieco Cię rozczarować...
- Kto umie gotować tutaj, bo musi przygotować obiad! - oznajmił starzec.

Obiad, tak. Jego żołądek zaczął wznosić hymn pochwalny, by po chwili być na skraju buntu. Niizuki nie znał się na gotowaniu zbytnio. Tyle co sam sobie potrafił przyrządzić jakieś kuleczki ryżowe, czy zupę rybną ale nic poza tym. Rzucił okiem w poszukiwaniu Niyazamy. Z tego co widział on się na tym znał. Zerknął również na obie dziewczyny, czy któraś z nich ma jakieś pojęcie o gotowaniu. On sam w razie czego mógł pomóc kumplowi.

Miyazawa wynurzył się z przepastnych przestrzeni między regałami i z jakimś dziwnym wyrazem twarzy ni to zadowolonym, ni to obojętnym, powiedział, że umie gotować i już idzie coś przysądzić. Ta wieść niezmiernie ucieszyła staruszka, który dość szybko zniknął z Miyazawą, zapewne prowadząc go do kuchni. Po chwili usłyszałeś głos Hitsugayi za sobą.
- Jadłeś coś z jego kuchni. Dobrze gotuje, czy się pozatruwamy? - jej głos zdradzał, że też jest dość głodna.

Uśmiechnął się, ale po chwili opanował i odwrócił spokojną twarz w jej stronę.
- Jadłem z jego kuchni i powiem że nawet nieźle gotuje. Choć dość ostre przyprawy dodaje. Ale to kwestia gustu co kto lubi. - odpowiedział spoglądając na jej twarz i reakcję. Ciekawym był jej, choć podejrzewał, że próby zgłębienia jej myśli byłyby skazane na porażkę.

- Brzmi świetnie, lubię ostrą kuchnię. - Gdzieś z regałów dobiegł Cię głos Sonei. Hitsugaya tylko spojrzał na Ciebie badawczo po czym odwróciła się i znów zniknęła między regałami. Tobie zaś zostało dokończyć kilka ksiąg...

Po jakiś 20 minutach zostaliście wezwani na obiad. Trzeba było przyznać, że to co zastaliście na stole wyglądało bardzo apetycznie, dziadek zaś uśmiechał się tak szeroko do Miyazawy, że istniała realna obawa utraty zębów. Niespodziewanie odezwała się wnuczka senseia.
- Dziadku, czy przypadkiem nie miało być z nami jeszcze jednego ucznia? Podobno jest tak zdolny, że to jest jedyna forma, gdzie się może troszkę zmęczyć. - Zagadała tajemniczo.
- Kochanie nie myśl sobie, że tego nie wiem, ale przesadzasz z określeniem jego talentów, musi jeszcze załatwić parę spraw zanim do nas dotrze, lecz nie martwcie się o szkolenie, zaczniemy jutro. - Odparł staruszek nieco już spoważniały.

Nie dał nic po sobie poznać, gdy spoglądała na niego Histsugaya. Takie rzeczy wolał zachować dla siebie.
W końcu gdy nadszedł czas obiadu był bardzo zadowolony. Pozwolił sobie nawet usiąść niedaleko Sonei. Wieści jakie usłyszał odnośnie nowego były nader interesujące.
- A można spytać jak się nazywa ten piąty uczeń, który z nami będzie ? - spytał podczas posiłku.

- Jest to bardzo zdolny członek rodu Kuchiki, Kuchiki Koki. Mam nadzieję, że tyle Ci wystarczy. - odparł starzec. Przyglądał się Tobie uważnie pewnie coś rozważając, lecz nic nie zdradzało co mógłby teraz mieć na myśli, ani nawet czy w ogóle myślał, jego twarz była kamienną maską. Cóż teraz przynajmniej wiedziałeś po kim tamta kobieta ma te zachowania, kwestia rodzinnych "tradycji" musi być żywa.
- Dziadku, inne pytanie, jak chronisz swą posiadłość, wszak słyszałam ostatnio o paru dziwnych zbiegach. - Jej głos brzmiał jak zwykle pewnie.
- No cóż, tego Ci nie powiem, lecz wiedz, że jesteście bezpieczni. - Podsumował starzec.

Istotnie tyle mu wystarczyło. Nazwisko Kuchiki znał każdy i wiedział, że to ród znany i poważany. Na wieść o zbiegach zmarszczył brwi ale nic nie rzekł. Skoro to był obóz treningowy specjalistyczny to i zabezpieczenia musiały być na podobnym poziomie. Póki co nie miał żadnych pytań, zatem spokojnie jadł obiad, zastanawiając się co przyniesie mu jeszcze ten dzień.

Po obiedzie z powrotem utknęliście w bibliotece czekając na kolację. Trzeba przyznać, że pomieszczenie wyglądało już dość dobrze, nie licząc kilka marnych kupek książek na ziemi, które ktoś postanowił przeczytać. Zdobywanie wiedzy to też praca, więc z czystym sumieniem można było stwierdzić, że pracujecie wytrwale, nie licząc oczywiście Sonei, która wolała pisać coś w koncie pomieszczenia. Jej mina wskazywała dobitnie nie przeszkadzać.

Niizuki wrócił zatem do układania książek. Szybko jednak jego uwagę zwróciła jedna pozycja "Psychologia w walce i życiu. Odczytywanie i wykorzystywanie słabości przeciwnika". Na dobrą sprawę było to coś, czym trochę się interesował, choć póki co nie do końca mu to wychodziło.
...Odczytywanie intencji innych, czytanie w myślach i gestach ciała. Zrozumienie przeciwnika, innej osoby dawało sporo możliwości podczas rozmowy jak i konfliktu. Wiedzieć jaki zrobi następny krok, być o ten jeden krok przed przeciwnikiem. Przewidywanie jego ruchów i uprzedzanie własnymi działaniami. Wykorzystywanie chwil słabości dla własnych korzyści i zwycięstw. W życiu najbardziej liczy się zwycięstwo, a to jakimi środkami zostało osiągnięte jest już mało znaczące...
Różne przemyślenia i zagadnienia zapadały Niizukiemu w pamięć. Kto wie czy w przyszłości nie przyjdzie mu z nich skorzystać.

Gdy tylko skończyliście, nastał Was wieczór. Znów usłyszeliście gong wspominający o kolacji, który to dźwięk Twój żołądek przywitał z wielką aprobatą. Jak widać żołądek też był dość silny, lecz zapewne nie tak stanowczy jak u niektórych kolegów z klasy, którzy nie dość, że jedli porcje kilka razy większe, to jeszcze mieli problem z normalnym funkcjonowaniem na głodniaka. Przynajmniej tak to wszystko wyglądało ze strony teoretycznej. Kiedy już zmierzałeś ku wyjściu z pomieszczenia usłyszałeś jak coś spada na ziemię z dość głośnym hukiem towarzyszącym. Usłyszałeś także wysoce niespodziewany wrzask dochodzący z 2 końca biblioteki.