Sala nr. 10 - Dojo

-Z sensei Mito, będzie jak będzie. Na pewno będę dawał z siebie wszystko. - odpowiedział Reiko, lekko przy tym wzruszając ramionami. W palcach lewej ręki obracał podniesioną, znajomo wyglądającą śrubką. Podobną widział w protezie Satoru. Niedługo potem usłyszał jak blondyn upada. Inahara szybko zareagował, po chwili już rozmawiał z kaleką. Zetsu poczekał, aż skończy rozmawiać. Podszedł do kolegi z protezą i podał mu śrubkę, po czym wrócił do dziewczyny.
- Na pewno nic mu nie będzie. Nie musisz się martwić. - powiedział uspokajająco do blondynki. Lekko się uśmiechając.
Wiedział, że Satoru nic wielkiego się nie stało. Obserwował blondyna uważnie.

#01-0014

Mito jeszcze przez chwilę stał przy blondynie, a potem ponownie spojrzał na biegnących uczniów. W sali znowu rozbrzmiał wystukiwany rytm z każdą chwilą coraz szybszy...
Satoru wyglądał na zaskoczonego gdy Zetsu oddał mu powód jego upadku. Nawet jeszcze nie zdążył zobaczyć co dokładnie zawiodło. Siedział na podłodze zmęczony opierając się o ścianę. Wyglądał na wykończonego, ale generalnie chyba nie był jakoś mocno dotknięty tym co się przed chwilą wydarzyło, także słowa Ruiego faktycznie były prawdziwe. Podziękował koledze za oddanie zguby i próbował złapać oddech.
Po kolejnych dwóch okrążeniach Yuto również skapitulował, co rozpoczęło lawinowe odpadanie z maratonu.
- Chyba niedługo będzie koniec. - Powiedziała cicho Reiko. Było w tym sporo prawdy bo do 33 kółka wytrzymały raptem trzy osoby - dwóch chłopaków (brunet, a drugi czerwoonowłosy) i niebieskowłosa dziewczyna. Tempo również było wtedy już zabójcze, Rui może dałby radę przebiec parę kółek na takiej prędkości, a potem pewnie by wypluł płuca. To tylko pokazało mu, że w klasie ma kilka osób, które wyróżniały się znacznie wytrzymałością na tle reszty. W międzyczasie Zetsu mógł zauważyć, że Satoru już majstrował coś przy swojej protezie. Po 35 okrążeniu odpadły jeszcze dwie osoby i na końcu pozostał jeden student (brunet), który samotnie kontynuował bieg. Mito wystukiwał rytm, ale biegnący nie był w stanie za nim nadążyć. Mimo, że wytrzymałości mu nie brakowało to po prostu nie był w stanie tak szybko przebierać nogami. Maraton tym samym skończył się tuż przed 40 okrążeniem, także nikomu nie udało się dotrwać do samego końca. Mimo to, było to zadziwiające, że trwało to aż tak długo. Ci, którzy zdążyli odpaść na początku zdążyli już w miarę zregenerować siły. Świadczyło o tym to, że zamiast odpoczywać to można było usłyszeć liczne rozmowy. Mito mimo to zarządził 10 min przerwy, aby Ci co odpadli później również mogli zregenerować więcej sił. Pozwolił studentom zostać na sali, a sam wyszedł gdzieś na zewnątrz. Do tej pory działo się zbyt wiele, więc Zetsu mógł dopiero teraz na spokojnie rozejrzeć się po całej swojej klasie.

Zetsu jak wrócił już do Reiko, obserwował jeszcze przez chwilę Satoru. Sprawdzał czy wszystko jest ok, i w razie czego od razu był gotów podejść do blondyna i pomóc. Słyszał wystukiwane tempo, wiedząc, że długo by nie wytrzymał. Została garstka biegających i dostrzegł w tym trzyosobowym gronie dziewczynę o niebieskich włosach, czym był mile zaskoczony jej wytrzymałością.
Gdy tylko Mito ogłosił przerwę Rui wstał i spokojnie patrzył na resztę uczniów przyglądając się im. Po krótkiej obserwacji usiadł koło Reiko i zaczekał aż dołączom do niego jego współlokatorzy.
Milczał, chciał chwilę sam nic nie mówić a słuchał, jakby ktoś mówił do niego

#01-0015

- Chyba najgorsze za nami. Przynajmniej taką mam nadzieję... - Rzuciła jeszcze na koniec Reiko.
Przez pozostały czas nikt więcej się do Zetsu nie odezwał. Satoru pospiesznie grzebał przy protezie, tak jakby chciał jeszcze skończyć naprawę przed zaczęciem kolejnej części zajęć. Yuto z kolei nie widział. Po tym na ile zdążył poznać swojego małomównego kolegę to pewnie również siedział gdzieś w kącie i nie rzucał się w oczy. Rui siedząc tak mógł usłyszeć kilka rozmów. Jedne były słowami uznania dla studentów, którzy najdłużej byli w stanie utrzymać się w katorżniczym biegu. Inni z kolei martwili się co to teraz będzie. Bali się co na nich czeka po przerwie. Zdania były jednak podzielone, jedni twierdzili, że to była dopiero rozgrzewka i teraz będzie jeszcze gorzej, drudzy zaś uważali, że ten bieg był testem, aby Mito mógł sprawdzić poziom klasy i odpowiednio poprowadzić dalsze zajęcia. W końcu do sali wszedł nauczyciel.
- W szeregu zbiórka! - Krzyknął stanowczo, a uczniowie znowu w pośpiechu zaczęli ustawiać się w rzędzie. Tym razem jednak poszło im znacznie lepiej, nikt się nie przewrócił ale parę osób jeszcze na siebie wpadło.
- Podzielcie się na dwie grupy. Po mojej lewej niech staną osoby, które nigdy nie miały okazji walczyć wręcz, a po prawej Ci którzy uważają, że coś potrafią.

- Pewnie będziemy teraz walczyć skoro to zajęcia z hakudy - powiedział do blondynki. Dużo osób sobie gratulowało i rozmawiało. Rui nie lubił hakudy wolał walkę mieczami, gdzie lepiej mu szło. Tak jak przypuszczał będą walczyć. Sprawnie ustawił się w rzędzie, rad z tego, że tym razem nikt na niego wpadł.
Szybko ustawił się w grupie po lewej stronie Mito, obserwował kto będzie w tej samej co Zetsu.

#01-0016

Uczniowie zaczęli się przemieszczać. Jak można się było spodziewać, większość klasy stanęła po lewej stronie nauczyciela. Były też osoby, które wahały się gdzie powinny się ustawić. Każda z nich ostatecznie postanowiła wybrać bezpieczny wariant i stanęły po lewicy Mito. Obok Zetsu stanęła Reiko, dalej mignął mu przez chwilę Yuto. Satoru natomiast dalej walczył gdzieś z boku ze swoją protezą.
Po prawej stronie nauczyciela stało osiem osób, z czego dwójka to byli ci uczniowie, którym przed momentem najlepiej poszedł bieg (brunet i niebieskowłosa). Obok nich stał niedawno poznany Keiji, a tuż przy nim kolejny identyczny rudzielec. Wyglądało na to, że ten kawalarz miał brata bliźniaka, co mogło wzbudzić zaniepokojenie jeśli ten będzie miał równie dowcipny charakter...
- Wy przejdźcie kawałek na bok, zaraz do was podejdę. - Mito zwrócił się do osób stojących po jego prawicy, by po chwili przemówić do grupy Zetsu. - Dzisiaj skupimy się na absolutnych podstawach, abyście nauczyli się wyprowadzać bezpiecznie ciosy.- Zrobił kilka kroków w tył. - Znajdźcie sobie trochę przestrzeni, tak aby każdy z was mnie widział i byście sobie wzajemnie nie przeszkadzali.- Uczniowie posłusznie rozchodzili się na boki starając się zachować co najmniej dwukrotność długości swoich ramion. - Pierwsza rzecz postawa - stańcie w delikatnym rozkroku, jeśli jesteście praworęczni to robicie półkroku do przodu lewą nogą, jeśli jesteście leworęczni to odwrotnie. Uginacie ramiona w łokciach i podnosicie ręce wyżej, lewa ręką nieznacznie wysunięta do przodu, a prawa przy brodzie. - Opis składał się na klasyczną pozycję bokserską. Jego słowom towarzyszyła prezentacja - pokazał na sobie docelową pozycję. Po prezentacji zalecił wszystkim przyjęcie pozycji i zaczął przechadzać się pomiędzy uczniami poprawiając ich błędy. Kiedy uznał, że względnie wszyscy stoją tak jak powinni ponownie przemówił. - Pierwszym ciosem jakiego się nauczycie będzie lewy prosty- Po raz kolejny zademonstrował.- Musicie pamiętać, że cios musi wychodzić ze skręceniem biodra. Ma wtedy większą silę i zasięg.- Nakazał uczniom spróbować. Potem szybko dodawał kolejne elementy: wykonywanie ciosu z krokiem do przodu, na odejściu. Na końcu studenci mieli zacząć się więcej poruszać, skakać aby złapać balans i nauczyć się wyprowadzać cios z różnej płaszczyzny. Mito bacznie się przyglądał podopiecznym i korygował ich błędy.

Rui znalazł sobie miejscę i przyjął pozycję. Prawą nogę wysunął pół kroku do przodu, lewą rękę do przodu wyciąga a prawą zgiętą trzyma przy brodzie. Obserwował to co robi sensei. Wyprowadził cios lewy prosty z lekkim skrętem tułowia by nadać większą siłę. Następnie tak jak pokazywał Mito wykonywał ataki w różnych kombinacjach, coraz więcej się poruszając. Zetsu czuł się nie pewnie wykonując ćwiczenie, był przyzwyczajony do trzymania czegoś w rękach. Nie każdy zestaw ćwiczeń wykonał poprawnie, choć był skupiony, co do rytmu i balansu to nie stanowiło problemu, problem był niezbyt dokładne wyprowadzanie ciosu. Starał się to sam korygować.

01-0017

Mito podkreślał, jak ważne jest szlifowanie podstaw. Nauczyciel twierdził, że w przyszłości każdy z uczniów, jeśli podąży drogą hakudy to sam znajdzie dla siebie swój indywidualny styl, który będzie najlepiej pasować do jego anatomii, a nawet charakteru. Póki co uczniowie musieli skupić się na podstawach, jeśli będą wytrwali i sumiennie będą wykonywać ćwiczenia to nawet z najgorszej ofermy uda im się wyszkolić na solidnego wojownika, który będzie potrafił zrobić użytek ze swoich kończyn. Inahara podszedł również do Zetsu. Pochwalił go za lekkość pracy na nogach, aczkolwiek również skarcił za niedbale wyprowadzone ciosy. Potem pouczył jeszcze kilku uczniów i gdy skończył obchód przedstawił kolejny cios - prawy prosty. Wyprowadził kilka ciosów, aby zaprezentować co mieli ćwiczyć ponownie uczniowie, aż w końcu pokazał serię lewych i prawych prostych wykonywanych w różnych kombinacjach. Słychać było jak jego pięści przeszywają powietrze, ciosy były dynamiczne i niewątpliwie miały ogromną silę. Podczas gdy słabsza grupa ćwiczyła, podszedł do grupki bardziej zaawansowanych w hakudzie uczniów i nakazał im dobrać w pary. Mieli oni od razu walczyć między sobą zadając jedynie ciosy proste. Mito najwyraźniej z dużą rezerwą podszedł do ich osądów na temat własnych umiejętności i sam chciał zobaczyć co prezentują w walce na jeden typ ciosu.

Rui do swojej postawy i lewego dodał prawy prosty, tak jak pokazywał Mito. Dobrze pracował na nogach, podświadomie stwierdził, że praca nóg jest istotna, poprawił też na tyle ile mógł dokładność wyprowadzania ciosów. Nawet na twarzy chłopaka pojawił się uśmiech, uwielbiał nowe wyzwania. Kontem oka patrzył jak idzie reszcie, nie tracąc skupienia i szybkości przeprowadzanego ćwiczenia.

01-0018

Mito nie pokazał więcej nic nowego i studenci mozolnie wykonywali kolejne powtórzenia. Jednym szło lepiej, drugim gorzej. Rui zaliczał się do tej pierwszej grupy. Widać treningi z ojcem nie poszły w las i dobrze go przygotowały do nadchodzących wyzwań.
W ten oto sposób zajęcia powoli dobiegały końca. Mito zwołał wszystkich do zbiórki w szeregu i wykonał ukłon. Studenci skłonili się jeszcze niżej. Nauczyciel zalecił jeszcze uczniom wykonanie sesji rozciągania, a sam wyszedł z sali. Jedni adepci posłuchali, a inni zaraz po zbiórce zaczęli się zbierać.
Do Zetsu pokuśtykał Satoru i usiadł na ziemi w siadzie płotkarskim.
- I jak wrażenia po pierwszych zajęciach? - Nie wydawał się jakiś strapiony po wpadce w czasie biegu.- Ja umieram z głodu. Dobrze, że teraz będzie dłuższa przerwa śniadaniowa przed wykładami. - Zaczął wymieniać co by teraz nie zjadł. Po samym słuchaniu Zetsu zaczął się robić głodny. Wczorajsza licha kolacja również musiała mieć na to wpływ.

Rui jeszcze kontynuował układ ćwiczeń bokserskich, dopuki Mito nie zakończył zajęć. Po wyjściu trenera, zaczął się rozciągać nogi, ręce i grzbiet. Kontem oka zauważył blondyna, wzrokiem szukał jeszcze drugiego kolegi i pomachał do Reiko gdy tylko ją zlokalizował, nie przerywając ćwiczeń.
- Myślałem, że będzie ciężej. A co do śniadania to dobry pomysł. Chodźmy we trójkę, ciemnowłosy pewnie też jest głodny. - powiedział do Satoru i gdy tylko zacznie wychodzić z sali idzie za nim

01-0019

- Ciężej? Daj spokój, gdyby mi proteza nie trzasnęła to bym pewnie wypluwał płuca po tym maratonie. - Zetsu faktycznie odczuwał znaczne zmęczenie. Napełnienie żołądka, a potem drzemka to byłoby spełnienie marzeń. Ale niestety do końca dnia jeszcze długa droga. - Dobra zbierajmy się. Jak szybko zjemy śniadanie to może uda mi się doprowadzić moją nogę do ładu przed kolejnymi zajęciami.
Yuto nie było nigdzie na horyzoncie, ale w zamian tego podeszła do nich Reiko. We trójkę ruszyli ku stołówce.

[Przechodzimy tutaj]

~Rui Zetsu 02~

Docierając na miejsce, gdzie mieć miejsce będą zajęcia ogólnorozwojowe Rui zauważył, że jego przybycie było dosyć przedwczesne. Już z daleka rozpoznał sylwetkę i twarz Renji'ego, a także Muzana, który z nim o czymś dyskutował. Przyjaciel Rui'ego jak zwykle był dosyć roześmiany, podczas gdy jego rozmówca zachowywał dosyć poważną aparycję. Jakby próbował rozmawiać o czymś nader poważnym. Chwilę później karzełek rozpoznał także Toneri'ego, który gdzieś tam plątał się pomiędzy nimi, jakby próbował za wszelką cenę dołączyć do tematu, lecz był nieustannie ignorowany. 
W pewnym momencie Renji zauważył Rui'ego kątem zdrowego oka, momentalnie zwracając się w jego stronę. Podniósł rękę, od razu zwracając uwagę całego zebrania. Zza pleców jednookiego wychyliła się także Michiru, której wcześniej nie było widać.

Młody Rukończyk jak sam zauważył, przybył za wcześnie. Średnio przepadał za zajęciami ogólno rozwojowymi, niestety natura poskąpiła mu wytrzymałości, w zamian nagradzając bardzo dobrą zręcznością. Renji dyskutował o czymś z Muzanem, który jak zdążył zauważyć zawsze pozostawał poważny. Tonery próbował zwrócić na nich swoją uwagę, lecz był boleśnie ignorowany.
Gdy sokoli wzrok Renji zauważył obecność Zetsu odmachał donicy ręką z daleka. Podchodząc bliżej ukazała mu się również Michiru, do której podszedł i przytulił znienacka po przyjacielsku i po chwili odstąpił uśmiechając się do koleżanki.
- Miło was jest wszystkich widzieć. - powiedział do starych znajomych jak i nowych.
Nagle uświadomił sobie, że Nim teraz chodzi do tej samej grupy co on. Miał nadzieję, że nie widziała jak przytula po przyjacielsku tylko swoją koleżankę. Rozejrzał się dookoła z nadzieją, że jego stara przyjaciółka z dzieciństwa niczego nie widziała.
Poczuł, że nagle od tych myśli kręci mu się w głowie. Lekko się zatoczył i minęło parę chwil zanim złapał równowagę o mało się nie przewracając...

Nagły przytulas ze strony karzełka zadziwił nie tylko koleżankę, ale wszystkich dookoła. Nawet tych, nie związanych z klasą Rui'ego. Choć dla niego był to tylko "przyjacielski gest", był prawdopodobnie jedyny w tym toku myślenia. Być może przez rozmyślanie o Nin zapomniał, że zarówno w Rukongai, jak i Seireitei taki gest jest bardziej intymny niż jego relacja z Michiru by pozwalała. Więc jako jedyna robiąca co należało, odskoczyła momentalnie gdy tylko Rui ją puścił, rzucając mu spojrzeniem pełnym pytań.
-Umierasz czy co? - spytała sarkastycznie, unosząc brew jak The Rock. Dopiero to mogło doprowadzić do utraty przytomności, aczkolwiek nawet się nie zatoczył... co mogłoby mu oszczędzić dziwnych spojrzeń ze strony całej obecnej tam grupy, która chwilę później zaczęła wymieniać ze sobą krótkie spojrzenia.
-Coś się stało? - zapytał Renji. Wszelkie rozmowy wyciszyły się, w oczekiwaniu na odpowiedź Rui'ego. Wszystkie oczy skierowane właśnie na niego.

Rui dopiero po chwili gdy Michiru odskoczyła zdał sobie sprawę jak ten gest przyjacielskiego tulasa ogólnie jest odbierany i wiedział o tym. Pod wpływem nostalgii, tęsknoty dokonał takiego wyboru
- Nic, nic mi nie jest. Michiru po prostu o tym zapomnij, chciałem się przywitać, długo naszej paczki razem nie widziałem. - powiedział do Michiru. -Chciałbym umrzeć z powodu mojego głupiego zachowania - dodał po chwili do dziewczyny.
Popatrzył na Renji'ego i kiwnął do niego głową, na znak, że wszystko jest ok. Jeszcze raz rozglądnął się czy Nin jest gdzieś w pobliżu. Zetsu jakoś nie mógł się pogodzić z faktem straty przyjaciółki z dzieciństwa i tym, że się tak ich relacje przyjacielskie oddaliły. Nin go rozumiała, na ten moment nie był pewien czy jest jakaś dziewczyna w akademii, która by rozumiała Rui'ego.
-Już wszystko dobrze. - powiedział już do wszystkich, uśmiechając się. Starał się by ten uśmiech wyglądał szczerze.

Słysząc zapewnienie Rui'ego grupa nadal wymieniała między sobą spojrzenia, jakby nie do końca pewni tego co właśnie miało miejsce. Nikt inny z klasy nadal nie zjawiał się, a pozostali uczniowie już dawno postanowili pójść w swoim kierunku, momentalnie tracąc zainteresowanie całym wydarzeniem.
-E tam, mały uścisk na powitanie to chyba nic wielkiego pośród przyjaciół! - rzucił nagle Toneri, pełen młodzieńczej werwy. -Prawda, Kaneki?
-Połamię ci ręce przy samym karku, jak tylko spróbujesz. - powiedział Muzan, z morderczą intencją w głosie. -Szczególnie, że miałeś nie używać mojego nazwiska. - dodał, na co Yakushi tylko się wyszczerzył. W ten oto sposób napięcie związane z wpadką Rui'ego zniknęło równie szybko. Zupełnie jakby nigdy nie miała miejsca.
-Jak na kogoś tak luźnego jak ty, używanie nazwiska faktycznie jest nietypowe. - powiedział Renji, który najwidoczniej zdołał już poznać Yakushi'ego lepiej niż Rui, który odetchnął z ulgą, że uniknął właśnie nie jednej kuli. Toneri momentalnie zamienił wyszczerz na śmiech, co tylko pokazywało, że ta pozytywna energia, którą emanował wcześnie rano nie była niczym udawanym.
-Zmieniając temat! - powiedział nagle blondyn, po czym szarpnął za rękaw Renji'ego i gdy próbował tego samego z Muzanem, ten momentalnie wykonał unik, aczkolwiek poszedł na stronę dobrowolnie. Widać chcieli wrócić do rozmowy, w której Rui nie uczestniczył, zostawiając go sam na sam z Michiru.
-Słyszałam, że się pobili na medycynie. - powiedziała po paru chwilach, oparta plecami o ścianę.

Rui przysłuchiwał się rozmowie znajomych, z ulgą, że jakoś z tej sytuacji wybrnął. Ciągle myślał o Nin, miał chyba lekka obsesję i to czasami Rui'ego dobijało. Miał wrażenie, że choć trochę Michiru go rozumiała, chociaż nic z niej nie mógł wyczytać. Zawsze spokojna i opanowana. Wiedział, że po takiej akcji do innej dziewczyny skończyłoby się co najmniej na ostrym spoliczkowanie.
- Tak. Pobilisię jacyś uczniowie i Sensei musiał interweniować. Znasz któregoś z nich? - zapytał Michiru, trzymając bezpieczny dystans, by pokazać, że nie ma zamiaru z znienacka łamać jej strefy komfortu.

Michiru mimo "rozmawiania" z Ruim była odwrócona twarzą w inną stronę, tak jak to zwykle miała w zwyczaju. Do tego karzełek zdążył już po roku przywyknąć. Nie wiadomo czy coś obserwowała, lecz definitywnie nie robiła tego dlatego, że była obrażona. Choć nietypowe było dla niej wzruszanie ramionami, a dokładnie to się stało, gdy usłyszała pytanie Rui'ego.
-Mówi o tym cała Akademia, chciałam tylko wiedzieć czy tak faktycznie było... - rzuciła. Takie bezemocjonalne odpowiadanie było za to całkiem w jej stylu, co sprawiło, że Rui mimowolnie uśmiechnął się kącikiem ust.
-O! Ijiro!! - krzyknął nagle Toneri, wyrywając nawet zmarłych ze snu, gdy na horyzoncie pojawił się kolejny uczeń z ich klasy. Za nim szło paru innych, których Rui nie miał jeszcze okazji poznać. Jednym z nich, który wyróżniał się najbardziej, był uczeń postury i wzrostu Renji'ego. Pod tym względem byli identyczni - muskularni i wysocy. Ponadto charakterystyczna fryzura - długie, kruczoczarne włosy, sięgające pasa.
-Yakushi-san, tyle razy rozmawialiśmy o krzyczeniu na korytarzu. - powiedział spokojnie, uśmiechnięty Jirobo. Po chwili zauważył on karzełka i skinął mu głową na powitanie. Pozostała trójka zatrzymała się na Muzanie, który stał nieco dalej od Rui'ego niż Toneri. Dopóki jedna z nich nie przebiła się przez tłum i podbiegła prosto do karzełka. Była do całkiem wysoka dziewczyna, o rudych włosach związane w dwa koki, po obu stronach głowy. Pełno było jednak odstających kosmyków, a z koków wydostawały się dwa krótkie warkocze. Nachyliła się szybko przed karzełkiem, żeby zrekompensować różniące ich trzydzieści centymetrów.
-Oi! Ty musisz być Zetsu-san! - powiedziała, dorównując decybelami Toneri'emu. -Widziałeśbójkęnamedycynie? [Widziałeś bójkę na medycynie?]- spytała tak szybko, że słowa skleiły się w jeden ledwie zrozumiały ciąg.

- Ijiro jak będzie potem czas to musimy dokończyć rozmowę rozpoczętą w pokoju. - powiedział do nowego kolegi, z którym dzielił pokój. Odwzajemnił przywitanie w ten sam sposób co Jirobo.
Gdy zobaczył, że nowa dziewczyna znienacka i w energiczny sposób do niego zagadała, lekko się wzdrygnął. Powstrzymał się od naturalnego w takiej sytuacji, paru kroków w tył. Wiedział już jak mogła się czuć Michiru gdy tak nagle ją przytulił.
-Tak jestem Rui. Tak widziałem zajście na medycynie. Nic specjalnego dwoje uczniów się pobiło i Sensei interweniował, ot cała historia. - powiedział spokojnie i swobodnie do Rudowłosej dziewczyny, która okazała się równie żywiołowa co Toneri. Nowa koleżanka nieco przerażała Zetsu. Lecz nie dał tego po sobie poznać.

Choć nic nie odpowiedział, Ijiro przytaknął karzełkowi nim zaczął rozmowę z Muzanem. Konwersacja była pełna uśmiechów i z min można było wywnioskować, że było tam pełno humoru, ale z hałasem coraz bardziej obecnym na korytarzu Rui nie był w stanie nic nie usłyszeć. Plus dodatkową przeszkodą były decybele nowej koleżanki, które mogłyby wyrwać dziurę w czasoprzestrzeni. Słysząc wyjaśnienia karzełka nieustannie przytakiwała, przewiercając go świecącymi oczami. W końcu zrobiła krok w tył i dalej uśmiechając się powiedziała:
-Słyszałamżeobajwylądowaliudyrektorawięcmyślałamżecśpwaznigositmsło. [Słyszałam, że obaj wylądowali u dyrektora, więc myślałam, że-] - mówiła tak szybko, że końcówki zdania karzełek nie mógł nawet za cenę własnego życia rozszyfrować. Dziewczyna również kończąc wypowiedź musiała wziąć głęboki wdech, żeby uzupełnić zapasy tlenu.
-Kiedyś ugryziesz się w język. - powiedział nagle kolejny uczeń, którego Rui wcześniej zauważył z daleka. Teraz mógł na sto procent stwierdzić, że był nawet wyższy i nieco bardziej muskularny niż Renji.
-Akaisuna. - powiedział Goliat, przedstawiając się karzełkowi. -Kojarzę cię. A raczej słyszałem o tobie w zeszłym roku. - dodał z powagą.
-Akaisuna-kun! Nieładnie się tak wtrącać w rozmowę! - powiedziała rudowłosa, jakimś cudem dalej zachowując swoją pozytywną, pełną energii aurę.

W sumie wtrącenie się rosłego Akaisuny okazało się chwilowym wybawieniem od nachalnego nieco zachowania Rudowłosej, która po prostu musiała już taka być. Zetsu nigdy nie zabiegał o zbytnią uwagę innych. Trzymany w domu nieco pod kloszem i w izolacji, szkolony przez niego, ciekawy był świata to i wymykał się z domu na krótkie wypady. Odpowiednią ilość uwagi i zainteresowania, lecz bez przesady otrzymywał właśnie od rodziców.
- Na pewno musieli tak skończyć, awantura między nimi wyglądała na poważną. Najlepiej musiałabyś zapytać się u źródła czyli tych chłopaków co się pobili jak było. Bo skąd to mogę wiedzieć jako postronny obserwator. - odpowiedział żywiołowej nowo poznanej koleżance.
W duchu przyznał Rudowłosej rację, że Goliat nie taktownie się wtrącił.
- Nie wiem czym mógłbym zasłużyć na twoją uwagę, z powodu tego co o mnie słyszałeś? Zawsze robię swoję i się doskonale w tym czym jestem dobry, ot tyle. - stwierdził, co było prawdą. Patrzył teraz na Akaisunę jaka będzie jego reakcja.
Następnie wzrokiem którym omiatał karzełek korytarz szukał Nin, by przynajmniej móc ją zobaczyć.

Ta krótka wymiana zdań nawet nie zdążyła się zakończyć, nim ludzie nagle zaczęli napływać ze wszystkich stron. Nie wszyscy co prawda zmierzali do tej samej klasy co Zetsu, aczkolwiek znaczyło to tylko, że uczniowie którzy mieli lekcje w innej części Akademii wreszcie tu dotarli. Paru z nich zatrzymało się jednak przy sali dziesiątej. Zaczęli się witać z innymi uczniami, zupełnie mijając Rui'ego i spółkę z dołączonej klasy, których zwyczajnie nie kojarzyli. Kątem oka karzełek zauważył rudą dziewczynę, koło której siedział na medycynie. Zaraz za nią momentalnie namierzył Nin, aktualnie rozmawiającą z nauczycielem od Kidou. Zetsu kojarzył mężczyznę z zeszłego roku, lecz jego nazwisko zupełnie wyleciało mu z głowy. Podobnie jak słowa Akaisuny zupełnie wymknęły się jego zmysłom.

Cieszył się, że napływ nowych osób spowodował, że większość nowych uczniów mijała jego grupę znajomych z poprzedniej klasy. Rukończyk nie przepadał za rozgłosem, tak i jak za tłocznymi miejscami. Rudowłosą dziewczynę kojarzył z medycyny. Gdy nagle zobaczył Nin, umysł zawył na alarm, nogi zrobiły się jak z waty i tylko nie wie jakim cudem nie upadł, osunął się tylko niżej na nogach jakby miał mdleć. Nadal nie wybaczył sobie zachowania wobec starej przyjaciółki z dzieciństwa, stąd ta reakcja jego organizmu. Akaisuny wogóle nie słyszał nic i nikogo nie słyszał, był jak w letargu.

Po wielu tygodniach rozłąki z Nin, stopy Rui'ego zapadły się w podłogę niczym w ruchomych piaskach. Całe jego otoczenie zamieniło się w ledwie słyszalny szum, na który i tak nie zwracał już uwagi. Wszystko, co jego oczy były w stanie objąć, stało się kompletnie rozmazane i bezkształtne, za wyjątkiem Nin. Ta z uśmiechem rozmawiała z nauczycielem, a ten odpowiadał jej szybkim i bardzo krótkimi zdaniami, jakby nie chciał się na coś spóźnić. Po niedługiej chwili udało mu się pożegnać z uczennicą i odejść w drugą stronę.
W tym samym momencie drzwi do dojo otworzyły się niemalże z hukiem. Zetsu nawet nie zauważył kiedy sensei podeszła z drugiej strony zapraszając uczniów do sali. Uczniowie szybko zaczęli zapełniać dojo, w tym Nin, która wymieniając tylko gorzkie spojrzenie z Ruim również weszła do środka, nie mówiąc nawet jednego słowa. Po parunastu sekundach przed dojo stał już tylko karzełek i Michiru, dalej oparta o ścianę.
-Wchodzisz? - spytała krótko, wybudzając Zetsu z transu.

Michiru wybudziła Rui'ego z transu. Nic jej nie odpowiedział tylko przepuścił ją przodem i smętnym krokiem wszedł za dziewczyną do sali. Stanął w wolnym skrawku sali.
Ciągle widział to gorzkie spojrzenie Nin i myślał tylko o tym jak bardzo musiał ją zranić skoro nadal rzucała takimi spojrzeniami. Brakowało mu bliższych kontaktów z dziewczynami i luźnych rozmów. W głowie miał istny kołowrót, stracił ochotę do ćwiczeń na tej lekcji, lecz wiedział to, że musi i tak dać z siebie wszystko. Omiutł spojrzeniem salę, tylko dłużej nieco wzrok zatrzymał na Nin ale nie za długo, tylko o sekundę dłużej niż na innych osobach.
Dusza młodego Rukończyka wyła. Miał wyrzuty o to co się stało i z tego powodu Ona go unika.

Widząc gest Rui'ego, Michiru momentalnie zrobiła parę kroków w stronę sali. Mijając karzełka szturchnęła go w bark swoim własnym. Nie było w tym jednak ani odrobiny złośliwości ani nieuwagi. Dziewczyna zawsze tak robiła, gdy chciała mu powiedzieć, by wziął się w garść i wyglądało na to, że nie zamierzała zmieniać swojego modus operandi. Nie czekając długo, Rui również wkroczył do dojo, gdzie uczniowie już byli ustawieni w dwuszeregu. Dołączył do nich, stając na jednym z jego końców - tym, który był bliżej wejścia.
Rozglądając się po swojej grupce wyłapał umiejscowienie znajomych twarzy. Ijiro, Toneri i Akaisuna stali w przednim szeregu, niemalże na jego środku. Za nim stał Renji, razem z Muzanem i Shinobu. Parę osób dalej dojrzał dwa rudzielce - cicha dziewczyna z medycyny i Toneri w wersji pięknej. Zaraz obok stała Nin, która tak jak cała reszta uczniów nawiązywała kontakt wzrokowy z sensei.
-Dobra młodzi, słuchajcie mnie uważnie. - powiedziała kobieta chłodnym, poważnym tonem. -W zeszłym roku na zajęciach skupialiśmy się na walce kataną. - swoje słowa kierowała głównie do części klasy, do której Rui i spółka zostali przypisani, gdy ich poprzednia klasa nie zdała. -W tym roku skupimy się jednak na walce wręcz i walce improwizowanej. - uczniowie spojrzeli po sobie, być może nieco zdziwieni zmianą repertuary czynności, jakie będą miały miejsca na ogólnorozwojówce. Niektórzy uśmiechnęli się pod nosem, inni zrobili krzywy grymas. Kątem oka Rui zauważył wyraz twarzy Toneri'ego, który szczerzył się jak złodziej na widok sakwy z ryou. Momentalnie odwrócił się i pokazał swój uśmiech Muzanowi, który na ten widok przewrócił oczami.
-Yakushi! - powiedziała hardo sensei, momentalnie sprawiając, że całej klasie włosy stanęły dęba. -Masz jakieś inne pomysły na lekcję czy po prostu myślałeś o tym, że chciałbyś myć wszystkie sale w Akademii przez następny miesiąc? - dodała tak zimnym tonem, że na otwartym polu uciszyłaby wiatr i śpiew ptaków. W klasie zapanowała grobowa cisza, a Rui'emu momentalnie przypomniała się atmosfera z lekcji medycyny. Na moment zdołał nawet zapomnieć co przed chwilą go gnębiło. Sensei odchrząknęła po czym ponownie zwróciła się do klasy.
-Mamy dziś ze sobą jeszcze jedną lekcję, więc na tej będę tylko obserwować co potraficie. Tak jak w zeszłym roku. Dobierzcie się w pary i wykonajcie parę walk sparingowych. Najlepiej sparujcie się z kimś, kto jest wam podobnego wzrostu. - powiedziała sensei, rzucając karzełkowi i stojącej obok niego Michiru, spojrzenie które mówiło więcej niż praca magisterska. -Tylko pamiętajcie - zero atakowania oczu, punktów witalnych, łamania kości i tym podobnych rzeczy. To ma być czysty sparing, a nie walka w klatce. - dodała.

Rui wychwycił uśmiech Toneri'ego, który najwyraźniej czuł się pewnie w walce wręcz. Sensei wiedziała, że wojownik powinien być przestronny i nie polegać tylko na swojej katanie. Ojciec Zetsu uczył go walki wręcz, lecz chłopak zawsze wolał walkę za pomocą broni niż używanie siły swych rąk. Możliwe, że w pływ na to ma słaba wytrzymałość i przez to szybciej się męczy. Zmęczenie po treningu jest dobre, ale podczas walki nadmierne zmęczenie nie jest wskazane.
Złapał wzrok Michiru i od razu wiedział co Sensei miała na myśli. Wszak nie pierwszy raz sparował się z dziewczyną, tylko ostatnio było to za pomocą katany. Znalazł kawałek przestrzeni i zaprosił lekkim uśmiechem i skinięciem głowy do niskiej dziewczyny by dołączyła do niego i mogli zacząć sparing.
Rui zaczął jako pierwszy, szybko skracając dystans i uderzając niskimi kopnięciami i gdy wykonywał ostatnie z serii, które tak naprawdę okazało się podcięciem lewej nogi Michiru.

Po jeszcze paru krótkich chwilach, wszyscy w dojo byli już sparowani ze sobą. Prawdopodobnie dla takich lekcji klasy były parzyste, a może po prostu fortuna sprzyjała pomysłom sensei. Rozglądając się po sali, Rui zauważył kilka par. Widok Renji'ego mierzącego się z Akaisuną chyba nie był dla nikogo zdziwieniem. Jeśli para miała pasować do siebie wzrostem, byli dla siebie jedynym wyborem. Shinobu stanęła naprzeciw rudowłosej, z którą Rui dzielił lekcję medycyny. Druga, szalona ruda, miała mierzyć się z Tonerim.
W międzyczasie Michiru zrobiła kilka solidnych (jak na ich wzrost) kroków w tył, by przygotować się do sparingu. Trzymała swoje ręce blisko ciała, z otwartymi dłońmi. Michiru może nie była ekspertką czy weteranką walki wręcz, lecz karzełek wiedział, że nie należy jej lekceważyć. Przez cały pierwszy rok wykazywała spory talent, w szczególności do znajdywania luk w taktyce przeciwnika.
Rui wykonał pierwsze kroki do skrócenia dystansu między nimi i momentalnie zaczął wykonywać niskie kopnięcia, lecz dziewczyna szybko zrobiła krok w tył, przez co atak minął się z celem. Następne kopnięcia również nie dały żadnego efektu. Ostatnim ruchem było podcięcie, które ledwo co chwyciło Michiru za kostkę, sprawiając, że momentalnie straciła równowagę... a przynajmniej takie wrażenie odnosił Rui. Opadając, dziewczyna oparła się o ziemię oburącz i lekko pchnęła w kierunku Rui'ego, przesuwając się lekko po podłodze. Podcięta noga poruszyła się wraz z nogą karzełka, lecz druga momentalnie wsunęła się w lukę między jego stopami. W momencie, w którym młodzieniec stawiał nogę na podłodze, Michiru gwałtownie złączyła swoje nogi, również podcinając Rui'ego, ruchem przypominającym działanie nożyczek. Ten jednak, zaskoczony, nie miał szans na asekurację i gruchnął plecami o posadzkę, z impaktem, który nawet zdołał wybić powietrze z jego płuc.

[-2 HP]

Wiedział, że Michiru dobrze sobie radzi w walce wręcz a w szczególności z karłem, aż przez moment stracił dech w piersi. Kiedy doszedł do siebie, wstał zlustrował otoczenie swojej przeciwniczki. Uśmiechnął się i kiwnął głową z uznaniem do dziewczyny. Ruszył do przodu kilkoma szybkimi krokami. Kiedy był już na odległość ciosu, wyprowadził serię ciosów w żebra, odskoczył i momentalnie doskoczył chwytając dziewczynę za rękę i wykonując rzut przez bark. Miał nadzieję, że tym razem inna kombinacja ciosów wyjdzie i choć trochę zaskoczy Michiru. Rui miał szansę na wykorzystanie w tych atakach swojej zwinności.
Kwestią było to, że po prostu sparingi akurat z tą znajomą bardzo go cieszyły, ponieważ obie ze stron nie odpuszczały.