Sala nr. 10 - Dojo

Kiedy Zetsu podnosił się z posadzki, Michiru już dawno stała na dwóch nogach. Widząc skinięcie, lekko przekrzywiła głowę w bok, aż ona i karzełek usłyszeli głośne strzyknięcie w karku, po czym ponownie przybrała swoją "bojową pozę". Sam dźwięk przyprawił go o nieprzyjemne uczucie w jego własnych kręgach szyjnych. Wiedział również, co to u niej oznacza - "dopiero się rozkręcam."
Rui szybko pokonał dzielący ich dystans i rozpoczął swój atak. Dziewczyna zbijała jego ciosy otwartymi dłońmi, kierując je na boki. Każda z prób kończyła się niepowodzeniem, w tym próba odskoku - w momencie, w którym go wykonał, Michiru podążyła tuż za nim dokładnie w momencie, w którym na chwilkę opuścił gardę. Wykonała uderzenie otwartą dłonią prosto w jego splot słoneczny. Nie było ono nie wiadomo jak potężne, bowiem karzeł ledwie je poczuł. Było to bardziej pchnięcie, które sprawiło, że wykonał dodatkowy, nieplanowany krok w tył. Dziewczyna jednak podążyła za nim i prędko wykonała kolejny ruch w postaci kopnięcia w udo Zetsu. Jednak tym razem dopisało mu szczęście. Odepchnięty znajdował się teraz poza zasięgiem rąk i nóg Michiru, dzięki temu uderzenie musnęło go tylko wzburzonym dookoła stopy powietrzem.

Walka karłów okazała się intensywna, tego się spodziewał po sparing partnerce, która chyba bardzo lubiła obijać młodego Rukończyka. Dochodził do wniosku, że lubi to robić przeciwko karłowi. Splot słoneczny nie bolał bardzo, ledwo uniknął kopnięć, ale przyczyną tak jak u niego, że dziewczyna nie trafiła były zapewne krótkie nogi.
Wykorzystał to i dalej się cofnął o dwa kroki, by siłą rozpędu dziewczyna nadal na niego nacierała. Wyprowadził dwa szybkie proste ciosy otwartymi dłońmi gdy tylko się zbliży, rozpędzona na niego.
Zetsu nie czół się pewnie w walce wręcz, lecz się nie poddawał i nie odpuszczał. Wszak mieli dać z siebie wszystko i to właśnie robił.
Rui miał tylko nadzieję, że w dalszym toku walki Michiru za bardzo go nie obije.

Zgodnie z przewidywaniami Zetsu, gdy wykonał dodatkowe dwa kroki w tył, dziewczyna podążyła za nim niemalże natychmiast. Widząc okazję do kontrataku, Rui wyprowadził swoje ciosy, lecz ponownie nie udało mu się przebić przez obronę sparingpartnerki. Dziewczyna przyjęła atak na swoje przedramiona i gwałtownie wyhamowała. Jej rozpęd sprawił, że zatrzymanie nie było natychmiastowe, a Michiru korzystając z okazji, wsunęła stopę pomiędzy stopy Rui'ego i obracając ją w poziom, stworzyła coś ala próg zwalniający, o który potknął się Rui, kompletnie tracąc równowagę. W ostatnim ułamku sekundy udało mu się jednak dziewczynę chwycić za ramię, a korzystając z własnego momentum i ciężaru ciała, pociągnął na posadzkę razem ze sobą.
Karzełek zaliczył już drugie twarde lądowanie w ciągu ostatnich dwóch minut, z kolei sekundę później znalazł się między młotem, a kowadłem, gdy Michiru wylądowała na nim. Na nieszczęście Rui'ego koleżanka była płaska jak deski, na których leżał niekobieco szczupła, więc zderzenie ich żeber nie było bezbolesne. Do tego stopnia, że oboje wydali z siebie nagły wydech. Dziewczyna jako pierwsza zaczęła się podnosić, dając Zetsu swobodę oddechu.
-To kontynuacja z korytarza? - zapytała cicho, z odrobiną złośliwości nawiązując do nagłego przytulenia z wcześniej. Co ciekawe nikt z klasy zdawał się nie zauważać całej tej sytuacji.

[-1 PŻ]

Młody z Rukonu zastanawiał się czy ma pecha czy był czasem zrodzony pod pechową gwiazdą? Dwa razy w ciągu jednego dnia poczuł a raczej nic nie poczuł gdy koleżanka upadła na niego swoją klatką piersiową. Wolniej niż sparingpartnerka ale nawet szybko stanął na równe nogi.
- Interpretuj jak chcesz. - powiedział równie cicho.
Spodziewał się teraz wzmożonych fal ataku, gdyż dziewczyna wyraźnie nie była zadowolona. Lubił ją jako koleżankę, nawet przyjaciółkę, ale zawsze miał wobec niej pecha do przypadkowych dwuznacznych sytuacji.
Ruszył w jej kierunku wyprowadzając kilka prostych ciosów ręką. Blokując i kontrując ciosy Michiru, bazując na swojej zręczności.

Dziewczyna, bardzo w swoim stylu, nawet nie drgnęła, gdy Rui ruszył na nią. Ze spokojem przyjęła ciosy na przedramiona, parując każdy z nich, jeden za drugim. Nie sprawiło jej to nawet najmniejszego problemu. Prędko po kombinacji Zetsu, wykorzystała ułamek sekundy jego nieuwagi, by prostych ruchem odepchnąć go parę kroków w tył. Następnie wyprowadziła szybkie kopnięcie, na wysokości żeber. Rui'emu udało się jednak uniknąć ataku, wykonując krok w bok. Dziewczyna wykorzystała potem swój rozpęd i hardo stawiając nogę na ziemi, wyprowadziła wysokie kopnięcie z półobrotu, które również nie trafiło karzełka. Wbrew zasadom ustalonym przez sensei, było ono na wysokości twarzy, co solidnie zaskoczyło Zetsu, przez co ten opuścił na moment gardę. Nie zauważył przez to prędkiego ruchu, jaki wykonała noga Michiru, która jeszcze niedawno była koło jego twarzy. Dziewczyna wykonała obrót wokół własnej osi i podpierając się dłońmi o posadzkę, podcięła przeciwnika. Rui niemalże wykonał salto, lądując najpierw na łopatkach, dopiero potem biodrach, upadając już po raz trzeci.

[-2 PŻ]

Rui upadł po raz trzeci, tym razem mocniej się obijając. Wiedział, miał pewność, że dziewczyny nie pokona w walce wręcz. Z jakimś przedmiotem w dłoni miałby szansę, a tak za pewne czeka go kolejne mocne obicie.
Wstał i ruszył na dziewczynę chcąc rozpędem i łapiąc ją w pół przewrócić na podłogę. Desperacki krok, ale więcej pomysłów już nie miał. To starcie kosztowało go wiele energii. Czuł się jakby Michiru miała frajdę z takiego obrotu spraw.
Nagle nie wiedzieć dlaczego pomyślał o Nin i jak jej idzie sparing. Zapewne lepiej niż jemu z Michiru.

Podnosząc się, Rui poczuł lekkie ukłucie w łopatkach, które było pozostałością po upadku. Po tak intymnym spotkaniu z podłogą mógł potem zostać siniak i to prawdopodobnie niemały. Niemniej nie bolało to tak bardzo, że blokowało to ruchy karzełka. Po prostu wyraźnie czuł, że przed chwilą się tam uderzył.
Po Michiru nie było widać nic - ani satysfakcji, ani zmęczenia. Stała z pokerową twarzą i czekała na ruch Zetsu. Widząc jak Rui desperacko się rozpędza, nieco się zdziwiła, aczkolwiek widać było, ze przygotowywała się na impakt z Rui'm.
-Dość! - rzuciła nagle sensei. Młodzieniec zaczął gwałtownie hamować, zatrzymując się na dwa metry od sparingpartnerki. -Zobaczyłam już wystarczająco. Widzę kto co potrafi, kto potrafi mniej, a kto nie potrafi absolutnie nic. - przy tych ostatnich słowach, kobieta upewniła się, że ona i Rui utrzymują kontakt wzrokowy. -Podzielę was na trzy grupy, które będą ćwiczyć osobno między sobą. Tak, żeby ci co są dobrzy w walce wręcz, będą mogli się rozwijać, a nie obijać nowicjuszy jak worki ryżu. W ten sposób beztalencia będą mogły w spokoju nauczyć się podstaw, a nie czyścić posadzkę. - powiedziała, po czym momentalnie zaczęła sortować ludzi we wcześniej wymieniony sposób. W ten sposób do "elitarnej grupy" trafiła Michiru, razem z Renjim i Akaisuną. Nin najwyraźniej nie radziła sobie tak dobrze, aczkolwiek na pewno lepiej niż karzełek, gdyż wylądowała w drugiej grupie, która praktycznie cała była żeńska. Do ostatniej, najgorszej grupy trafiły... tylko dwie osoby. Rui i energiczna rudowłosa, z którą Rui miał okazję się poznać chwilkę temu okazali się najgorsi z klasy w walce wręcz.
-Tobie też nie idzie? - spytała dziewczyna, gdy sensei poszła tłumaczyć ćwiczenia innym uczniom. Mimo otrzymania właśnie tytułu "jednej z najgorszych w klasie" utrzymywała szeroki uśmiech. -Ciekawe co teraz się stanie... - dodała.

Dla Rukończyka była to dość bolesna selekcja, gdyż się okazało, że walczył z jedną z lepszych w klasie. Nawet Nin okazała się lepsza od niego, to akurat tak bardzo go nie dziwiło. Zasadniczo lepiej czuł się z bronią w ręku niż walcząc bez niczego. Nie miał teraz ochoty na kolejne walki nawet też z osobą, która kompletnie nic jak on nie umie. Widok rudowłosej głośnej dziewczyny nie ucieszył go, a sam fakt walki z nią odstraszał go.
- Jak widać, jestem kiepski w te klocki. - powiedział i przypatrzył się dziewczynie nieco sekundę dłużej zatrzymując się na piersiach jakby porównywał wielkość z Michiru. Lecz szybko odwrócił wzrok by nie wyjść na bardziej nietaktowne go.
Czekał na to jak dalej sensei poprowadzi zajęcia.

Sensei miała dosyć donośny głos, co Rui dopiero teraz zauważył. Była na końcu sali i wcale nie krzyczała, aczkolwiek słyszał co mówiła do elitarnej grupy klasy. Na początku pochwaliła ich za umiejętności i zapewniła, że na jej lekcjach będą mieli bardziej wyczerpujące polecenia niż reszta klasy. Podzieliła uczniów w pary, w których będą prowadzić dalsze sparingi, po czym podeszła do kolejnej grupy. Kątem oka Rui zauważył, że Michiru wylądowała w parze z Tonerim.
Momentalnie jednak odwrócił wzrok tam, gdzie chłopięca ciekawość wyrywała się niekontrolowanie. Ciężko było się dziwić, że pszczoły ciągnie do ich własnego ula. To co karzełek zobaczył były jednak dwa gniazda os w wersji mini. Mówiąc młodzieżowym kodem, dziewczyna miała więcej miejsca do oddychania, niż Michiru. Rui nie był jednak tak ostrożny, jak myślał. Nim się obejrzał dziewczyna zgubiła swój uśmiech i teraz przewiercała karzełka wzrokiem mówiącym "oczy mam tutaj".
-Jak widać. - odparła na słowa Zetsu, lecz miała dla nich w głowie inny kontekst. -Na początek warto zapytać o imię. - dodała, odwracając twarz.

- Przepraszam, nie chciałem być nietaktowny.Jestem Rui. - powiedział momentalnie podnosząc wzrok na twarz dziewczyny, lecz pewnie w tym momencie zobaczy tylko jej rude włosy.
Cofnął się o krok i zobaczył co robi reszta. Rad z tego , że Michiru trafiła do dobrego partnera do treningu.
- Byłem wychowywany pod kloszem, prawie, że w zamknięciu. Nie miałem złych intencji. - dodał przepraszająco.
Czekał na dalsze polecenia od sensei. Choć teraz po takiej pechowej akcji, kroi się kolejny łomot od płci pięknej.

Dziewczyna nie obracała się w stronę Rui'ego ani na chwilę. W ogóle nie reagowała na tłumaczenie karzełka, tylko zwyczajnie patrzyła w inną stronę. Wyglądała na to, że była kompletnie niezainteresowana czegokolwiek Zetsu by nie powiedział. W międzyczasie sensei kończyła tłumaczenie drugiej grupie co mają robić. Nie wyglądało na to, że czeka ich sparing między sobą, lecz jakieś inne ćwiczenia. Wreszcie sensei podeszła do Rui'ego i rudowłosej.
-Dobrze, teraz wasza kolej. - zaczęła mierząc wzrokiem dwójkę uczniów. -Nie licząc braku umiejętności w walce, jedno z was jest kompletnie pod marginesem, jeśli chodzi o kondycję i siłę. - powiedziała, kierując wzrok na karzełka. -Nie wiem jak udało ci się przeżyć pierwszy rok, bo jeśli chodzi o mnie, powinieneś wylecieć razem z resztą klasy. - dodała, nie hamując się w słowach nawet na moment. Po tym zdaniu głęboko westchnęła. -Ale nie jest to coś czego nie da się naprawić. Na początek zrobisz dwieście pompek. - rzuciła, na co Rui'emu mimowolnie oczy o mało nie wyleciały z oczodołów. -Możesz to robić partiami czy jakkolwiek chcesz. Jeśli nie jesteś w stanie to możesz od razu wyjść i nie wracać. - rzuciła oschle. -A ty, może i jesteś nieco sprawniejsza... dlatego zrobisz ich trzysta. Jeśli chcesz możesz również zrobić to partiami. Ja idę obserwować inną grupę, ale mam na was oko.  - powiedziała po czym zaczęła zmierzać w kierunku grupy Nin. Przed karzełkiem było nie lada wyzwanie.

Ruda wyraźnie w tej chwili unikała karła i kompletnie go ignorowała, co w sumie nie było takie złe, miał trochę spokoju przynajmniej od hałaśliwej nowej znajomej. Sensei nie okazała się milsza sugerując to, że ze względu na kondycję i wytrzymałość powinien wylecieć z akademii po pierwszym roku. Rui znał swoje ograniczenia, lecz też chciał to naprawić i poprawić te mankamenty. Zadanie wykonania 200 pompek nie będzie łatwe, lecz napewno się nie podda.
Zabrał się do wykonania zadania, starając się bez zatrzymania zrobić te 200 pompek. Robił je dokładnie niczego nie udając by tym bardziej sensei się nie przyczepiła. Zapewne ruda lepiej sobie poradzi od niego chociaż ma więcej do wykonania. Ruiemu trochę nawet się zrobiło żal Rudej, lecz sam nie przestawał ćwiczyć.

Dziewczyna, sklasyfikowana obok Rui'ego jako "jedna z najgorszych" zabrała się do wykonania zadania odrobinę szybciej niż karzełek. Zero czasu na przemyślenia czy wewnętrzną motywację - od razu padła na podłogę i zaczęła się od niej raz po raz odpychać. Zdążyła zrobić dobre dwadzieścia pompek nim Zetsu sam zabrał się do roboty.
Energicznie zabierając się za wykonanie ćwiczenia Rui dosyć szybko stracił parę w rękach. Pierwsze dziesięć powtórzeń nie sprawiło nawet najmniejszego problemu, drugie dziesięć też nie. Dopiero przy trzeciej dziesiątce młodzieńcowi zaczęły drżeć ręce, a przez ścięgna przeszło mu nieprzyjemne kłucie, jakby ktoś wbijał mu gwoździe wzdłuż ręki. Wreszcie nastąpił moment w którym się złamał - czterdzieste pierwsze powtórzenie. Całe oparcie uszło z jego dłoni, a on twarzą przywitał się z podłogą. 
"Sto." - usłyszał w międzyczasie, jak rudzielcowi wymsknęło się to pod nosem, gdy podpierając się kolanami, przeszła do pozycji siedzącej, robiąc głęboki wydech pozwalała rękom odpocząć w bardziej nieprzymuszony sposób niż Rui. Kątem oka dziewczyna zauważyła karzełka, leżącego plackiem na podłodze. Widać było po niej, że kusiło ją, by rzucić jakimś nieprzyjaznym komentarzem, ale uniosła się ponad tę pokusę. Co więcej uśmiechnęła się ciepło, nie złośliwie, jakby próbowała powiedzieć "Dasz radę! Nie poddawaj się!". Nie czekając nawet na reakcję Zetsu, zabrała się z powrotem do wykonywania pozostałych dwustu pompek.

Rui doskonale znał swoje ograniczenia co do siły i wytrzymałości. Nawet ćwiczenia z ojcem w jego rodzinnym domu dawały się we znaki gdy były bardziej intensywne pod względem wydajności organizmu. Ten aspekt musiał poprawić, gdyż w realnej walce bez kondycji jak szybko nie wykończy przeciwnika to on skończy z nim.
Zaczął zbierać się z podłogi po krótkim odpoczynku, strzepnął kilka razy dłońmi rozluźniając je. Przyjął pozycję i zaczął wykonywać zadanie dalej. Chciał przynajmniej dojść do Stu powtórzeń za jednym zamachem i zrobić chwilę przerwy. Zetsu był zawzięty i chęci mu nie brakowało ale czy organizm da radę?
Docenił pocieszenie i zachęte przez Rudą koleżankę ,,niedoli''.
Miał nad czym pracować i co poprawić. Kontem oka zerkał jak idzie trening Nin.

Dziewczyna krótko po uśmiechnięciu się do karzełka momentalnie wróciła do ćwiczeń. Rui z kolei choć chciał podnieść się równie szybko, to ręce wciąż odmawiały mu posłuszeństwa. Leżąc na podłodze obrócił głowę w stronę Nin, która właśnie wysłuchiwała poleceń sensei. Na twarzy wypisane miała ogromne skupienie - nie zauważyłaby jego spojrzenia, nawet gdyby stał metr obok. Zetsu z kolei wychwycił wzrok Shinobu, po niej z kolei było widać, że wolałaby być wszędzie, tylko nie w dojo. Zawsze wolała książki od ćwiczeń.
Wreszcie pulsowanie w dłoniach ustało i Rui poczuł, że mógł kontynuować wyzwanie. Pozostało sto pięćdziesiąt dziewięć powtórzeń, czyli dokładnie tyle ile mniej-więcej wykonała już jego ruda koleżanka. Z determinacją i zawziętością zaczął ponownie odpychać się od podłogi, wykonując pompkę za pompką. Karzełek powoli tracił już rachubę, skupiając się tylko i wyłącznie na zmiennej wysokości swojej postawy. Tym razem szybciej zaczął tracić siły i zaczął czuć kłucie nie tylko w przedramieniu, ale także w nadgarstkach i dłoniach. Powoli nawet kości zaczynały mu stawać w płomieniach. Wreszcie nie wytrzymał przeciążenia i ponownie opadł plackiem na ziemię. Tym razem uśmiechnął się mimowolnie, myśląc na którym powtórzeniu się zatrzymał - sto jedenaste.

[+1 do Siły, +1 do Psychiki]

Ruda okazała się wytrzymalsza i można powiedzieć, że prawie już kończyła swoją serię. Zetsu upadł po raz drugi. Powoli podniósł się z podłogi,w głowie na szybko przeliczył, że zostało mu jeszcze osiemdziesiąt dziewięć powtórzeń by skończyć zadanie, które miał wykonać na polecenie sensei. Strzepnął nadgarstki zrobił kilka oddechów. Przyjął pozycję do pompek i zaczął wykonywać ćwiczenie. Był zdeterminowany by tym razem wykonać je już do końca bez odpoczynku. Tutaj wszystko zależało od zawzięcia i determinacji.

Zetsu czuł, że strzepnięcie nadgarstków nie pomogło mu ani trochę. Czuł wyjątkowy dyskomfort ciągnący się przez całe jego ręce i ponowne oparcie się na dłoniach okazało się dla niego znacznie cięższym zadaniem niż się spodziewał. Zaczęły się trząść sekundy po tym, jak oparł na nich ciężar swojego ciała. Zdeterminowany Rui ponownie zabrał się za wykonywanie zadania... lecz opadł z sił już po dwóch powtórzeniach. Jego ręce już kompletnie odmówiły mu posłuszeństwa. Ponownie upadł twarzą na podłogę, biblijnie po raz trzeci. W jego głowie pojawiły się już niekontrolowane myśli o tym, że być może zadanie wykracza jego fizyczne możliwości.

Wola Rukończyka była wielka i silna lecz ciało nie nadążało za tym czego chce umysł. Po chwili z większym trudem musiał się podnosić. Z boku próby te dla postronnego obserwatora musiały wyglądać żałośnie. Znów umysł uciekł w rozmyślaniach o Nin i o tym, że wykonanie tego zadania go przerasta. Na ten moment to wszystko co z siebie dał, co robił było ponad jego aktualne możliwości.
Spojrzał jak idzie rudej, która za pewne była bliżej końca zadania niż on. Czuł się pokonany. Jednak nie byłby sobą, gdyby po dłuższym odpoczynku nie spróbował raz jeszcze. Przyjął pozycję i zaczął wykonywać pompki.

Nim karzełek zdążył wrócić do ćwiczeń, jego uwagę zwróciło dosyć głośne uderzenie o podłogę. Była to ruda koleżanka, pod którą właśnie załamały się ręce, w wyniku czego padła plackiem. Mimo jej niepowodzenia, z jej twarzy wciąż nie znikał uśmiech. Próbowała się podnieść i ponownie wykonać ćwiczenie, lecz momentalnie upadła ponownie. Najwidoczniej nie tylko Rui miał problem z wykonaniem zadania. Tymczasem karzełek zabrał się za kolejną próbę wykonania zadania, lecz po jednym powtórzeniu jego ramiona ponownie się poddały i ponownie padł na podłogę. Wykonanie dwustu pompek wydawało się teraz już niemożliwym zadaniem.

Nie tylko Rui upadł, ruda także, lecz się nie poddawała. Chodź czuł, że to bezcelowe i skończy się tak jak poprzednia próba. Podjął wyzwanie znowu i po krótkiej chwili zaczął ponownie robić pompki. Wiedział, że upur może być daremny, lecz nie tracił nadziei. Nie chciał zawieść Sensei, tym że nie przykłada się do wykonania powierzonego zadania. Uśmiechnął się do rudej i kontynuował ćwiczenie.

-Stop. - usłyszał nagle karzełek, gdy właśnie opierał się na swoich dłoniach, zamierzając ponownie próbować wykonać ćwiczenie. Nie zauważył nawet kiedy sensei podeszła do niego i rudej, stojąc nad nimi jak strach na wróble. Na jej twarzy widać było poirytowanie, a wzrok tylko potwierdzał, że była zawiedziona.
-Dalsze ćwiczenia są bezcelowe. - powiedziała, dając dwójce znak, żeby wstali. -Wasza krzepa jest godna pożałowania. Nie mam pojęcia jakim cudem przebrnęliście przez pierwszy rok, ale upewnię się, że nie przejdziecie drugiego, jeśli tak to będzie dalej wyglądać. - powiedziała, gdy dwójka podnosiła się z posadzki. Jej wzrok był chłodny i bezwzględny, a można nawet pomyśleć, że pogardliwy. -Będziecie uczęszczać na dodatkowe zajęcia ze mną, codziennie. - rzuciła nagle, stanowczym głosem. -Nie interesuje mnie jak zmęczeni będziecie po zajęciach czy jakakolwiek inna wymówka - lepiej żebyście znaleźli na to czas i siły. - dodała. Ruda spojrzała na Zetsu troszeczkę zdziwiona, ale momentalnie odwróciła swój wzrok z powrotem na Hikifune-senei.
-Odpocznijcie chwilę, za moment do was wrócę. - powiedziała, robiąc parę kroków w stronę innych grup. -Na szczęście od dna można się już tylko odbić... - Zetsu wyłapał jeszcze jedno zdanie od sensei, która prawdopodobnie mówiła to pod nosem.

Sensei nie była wyraźnie zadowolona z siły fizycznej i wytrzymałości Zetsu jak i rudej. Na słowa wypowiadane przez kobietę tylko lekko kiwał głową uważnie słuchając. Wstał z podłogi patrząc przelotnie w stronę wyższej kolerzanka z klasy. Niski wzrost zdawać by się mogło miał więcej minusów niż plusów, lecz się nie poddawał w staraniach by słabości w siłę.
Perspektywa codziennych treningów kondycyjnych i siłowych mogła być przerażająca, ale nie straszna. W domu też miał dany reżim treningowy i dawał radę. Dlatego i tym razem nie miał zamiaru się poddawać.
- Jesteś wytrzymała i dobrze sobie radzisz. Nie wiele Tobie brakło do ukończenia tego zadania. - powiedział do dziewczyny będąc pełen podziwu dla jej osiągnięcia. Wstał rozluźniając mięśnie by trochę odpoczęły, zanim Sensei wróci z nowymi ćwiczeniami.

Dziewczyna podniosła się do pionu i uśmiechnęła się serdecznie na usłyszany komplement. Sama również zaczęła rozluźniać mięśnie i trochę się rozciągać, nim cokolwiek powiedziała.
-Tak w ogóle to jestem Kaede. Shimura Kaede. - rzuciła pogodnie. Spojrzała w stronę prowadzącej zajęcia, po czym nieco się skrzywiła. -Wiedziałam, że Nanohana-sensei jest rygorystyczna, ale codzienne ćwiczenia siłowe... To chyba trochę przesada. Nie jesteśmy wcale tacy słabi! - powiedziała z grymasem i troszeczkę urażonym tonem. Widać było, że zostawanie po lekcjach było jej wybitnie nie na rękę, ale nie mówiła tego [aż tak] głośno.
Po niedługiej chwili Nanohana-sensei wróciła do dwójki uczniów zadając im kolejne, wyczerpujące ćwiczenia, których żadne z nich nie było w stanie wykonać. Zajęcia minęło szybko, a Rui i Kaede wychodzili z sali ledwo żywi.

Shimura Kaede ciekawa dziewczyna i nawet dość miła jak się trochę pozna, a w szczególności już nie taka odpychająca jak na początku.
- Rui Zetsu miło cię poznać. Widocznie Nanohana-sensei ma inne pojęcie siły i wytrzymałości i chce by każdy jej uczeń był względnie silny. powiedział do Shimury lekko się uśmiechając.
Coś czuł że ten dzień będzie bardzo wymagający a sensei im nie odpuści. Jak się okazało nie mylił się każde nowe ćwiczenie było bardziej wymagające od poprzedniego.
Bardzo się starał i dawał z siebie wszystko by sumiennie wykonać polecone zadania, lecz okazało się, że same chęcie to za mało jak ciało nie nadążało. Finalnie wraz z Rudą byli wręcz wykończeni jak zakończyły się zajęcia.
Rui trzymał się na nogach nie mając pojęcia jakim cudem stał. Po wyjściu z sali stał przy oknie korytarza czekając aż oddech się unormuje.
- Dziękuję, że dotrzymałaś mi towarzystwa podczas treningu z Nanohana-sensei. - przemówił do Kaede pogodnie i spokojnie

Dziewczyna stanęła obok Rui'ego i oparła się o okno. Jej oddech również był ciężki i niestabilny. Na jej czole dało się zauważyć mnóstwo kropel potu. Gdyby Rui przejechał dłonią po własnym czole prawdopodobnie spotkałoby go to samo, co rudą.
-Hej, jesteśmy "najgorsi" razem. - rzuciła z uśmiechem. Widać było po niej, że siliła się na ten uśmiech, próbując nie okazywać zmęczenia. Inni uczniowie opuszczali salę i żywo rozmawiali ze sobą. Wszyscy rozmawiali o tym jak surowa jest sensei i wyczerpująca była ta lekcja. Niektórzy wspominali o tym, że czeka ich powtórka po dwóch godzinach Kidou. Po chwili z sali wyszedł również Renji i Shinobu, którzy żywo o czymś dyskutowali. Za nimi szła Michiru, jak zwykle ze znudzonym, obojętnym spojrzeniem. Stanęła dobry metr od okna, razem z pozostałą dwójką, która zatrzymała się, żeby nie dyskutować w biegu.
-Myślisz, że te "codzienne treningi" zaczynają się od dzisiaj? - zapytała Kaede, gdy tylko wyrównała swój oddech.

Oddech zaczął się wyrównywać, a sam Zetsu uspokajać. Między czasie zaczęli wychodzić z klasy inni jego znajomi: Renji, Shinobu i Michiru jak zawsze o czymś dyskutowali. Niska kolerzanka, która nieźle go poobijała na zajęciach jak zawsze była poważna, co wywołało skryty uśmiech na twarzy karła.
- Tak masz rację. Wydaje mi się, że sądząc po sensei te treningi zaczynają się od dzisiaj. Musimy jakoś znaleźć na to siły. - powiedział do Kaede, uśmiechając się blado.
Doskonale wiedział, że tylko uporem i ciężką pracą zasypie swoje fizyczne braki a i tak może być style w tych aspektach za innymi. Gdy tak rozmyślał znów wkradły się myśli o Nin, co już stawało się męczące. Teraz musiał myśleć o samorozwoju i być może o innych dziewczynach, przyjaźnie z dzieciństwa nie zawsze trwają wiecznie i przeradzają się w coś stałego.

Kaede westchnęła ciężko, przytakując. Widać było po niej, że nie na rękę był jej ten pomysł i ciężko się jej dziwić. Po chwili do dwójki dołączyła reszta paczki. Każdy rozmawiał o tym, jak nieludzko ciężkie są zajęcia z sensei Nanohaną. Szczególnie Shinobu była niezadowolona z tej lekcji i była na ten temat dosyć wokalna. Wyładowywała całe frustracje na Renjim, po którym widać było, że słuchał jednym uchem tylko i wyłącznie dla świętego spokoju. Niedługo po tym klasa wyruszyła w kierunku następnej lekcji - Kidou.

[Akcję przenosimy tu:] https://bleach.forumpolish.com/t2531-akademik-pokoj-106#77030