Północna dzielnica

Oh. O dziwo nikt nie podważał tego co mówiła, wszyscy byli zainteresowani, a nawet pojawiały się ciekawe głosy o zapisaniu gdzieś jej poczynań. Co chyba najciekawsze Kuduro wyszła zza zasłony, ale jej mąż dalej tam siedział. Przyczyna tego może być ciekawa. Hm. Może powinna uważać? Ale z drugiej strony czy na pewno miała czego się obawiać?
W każdym razie, o dziwo, usłyszała coś co przyjęła, ale czego się nie spodziewała. Plus miała dwa kubki z alkoholem. Obróciła się w stronę draba który uraczył ją takim uroczym komentarzem, i obdarzyła go bardzo słodkim uśmiechem.
-A jak myślisz?-Wyszczerzyła ząbki, sięgnęła po kubek, i unosząc go w jego stronę wypiła troszkę-Nie było łatwo. Jak tylko wychodziłam z groty która akurat posłużyła mi przez parę godzin za schronienie w trakcie snu wypełnionego koszmarami przemakałam momentalnie w sekundę, tak srogi deszcz padał. Musiałam też coś jeść, ale poza niewielkimi skorupiakami, wodorostami... I youkai nie miałam zbyt wielkiego wyboru. Do tej pory pamiętam moją pierwszą walkę z trzema Ushi-oni. Wielkie jak jak wół, z paskudnymi pyskami pełnymi ostrych zębów, szczypcam, i ogonami z kolczastym końcem. To było prawdziwe polowanie... Ktoś musiał umrzeć. Albo w walce, albo z głodu. Ostatecznie umysł wygrał nad materią, i powaliłam cała trójkę bez przyjęcia na siebie ciosu. Ale ich mięso... Wypełnia energia i szałem, który nawet na mnie wpływał, a co dopiero na śmiertelnika. W każdym razie... Te parę miesięcy było dla mnie ciężką próba, podczas której poznawałam siebie i to co otrzymałam, by mieć szansę być godną córką swojego ojca, a walka o której wspomniałam była jedną z wielu. Wolny czas spędzałam na medytacji i treningu, który pomagał oswoić się z moją boską naturą. A gdy czas ten minął, mój ojciec wrócił, popatrzył na mnie... Kiwnął głową z aprobatą, i zabrał mnie do swojego domu... Czy też zamku. Samo to co tam widziałam zasługuje na osobną historię... Jak i to co widziałam w trakcie moich dalszych podróży, gdyż najgorsze co chyba mogłabym zrobić to siedzieć bezczynnie-Pociągnęła jeszcze trochę paskudnego płynu. Chyba to wystarczy-Więc tak podróżuje z miejsca w miejsce, doskonaląc się i pomagając tym, którzy tego potrzebują. A że tutaj zaczęła się moja droga, postanowiłam odwiedzić moich ulubionych drani-Wyszczerzyła się szeroko, chichocząc. Już dawno siedziała że skrzyżowanymi nogami, ot, bo tak jej było wygodniej.
-Trochę szkoda, że tak sytuacja się potoczyła, ale mogło być znacznie gorzej. Akagi wydaje się być dobrym wodzem i sprawnym wojownikiem. Ale chciałabym mieć wkład w toz jak rozwija się to miejsce. Dlatego... Hmmmm. Mówiliście o spisaniu tej historii, hmm?-Zerknęła na parę co bardziej kumatych gęb.
-Dobry pomysł, ale myślę, że obraz lepiej by w tym przypadku działał. Rzeźba z drewna, kapliczka, myśli, słowa i wiara. Żeby było wiadomo, że nawet jak mnie tu nie ma, to dalej mogę sprawować pieczę nad tym miejscem. W końcu od czegoś są bogowie, hm?-Popatrzyła porozumiewawczo na osoby wokół. Biorąc pod uwagę ich dotychczasowe reakcje, to miało to spore szanse powodzenia. A jakby mieli opory... To nie była tylko mocna w gębie.

Opowiadała zdrowo, i wszystko jak na razie układało się całkiem dobrze. Nawet Akagi wyszedł z nory i wrócił do swojego gniazda. I tak zapewne wszystko świetnie słyszał, ale miło z jego strony.
Sama się zaśmiała i wychyliła zdrowo przy toaście. Plan zaczął się zawiązywać, i przy niezwykłości propozycji została przyjęta całkiem nieźle. Nawet parsknęła przy głupiej uwadze, ale miała ona w sumie trochę prawdy.
Obróciła głowę w stronę głosu. Może wyczuł co się święci już trochę wcześniej. Wysłuchała z uwagą. Mruknęła przeciągle, ale była raczej zadowolona
-Całkiem sporo wiesz. To dobrze, cieszę się-Odłożyła czarkę na blat i skrzyżowała ręce na piersi-Nie mnie powinno się o to pytać. Mogę powiedzieć jaka jestem, albo co potrafię, czy też co przeżyłam... A przeżyłam o wiele więcej niż tutaj mówię. Ale nie słyszałam o żadnym herosie czy mędrcu który nim został, bo tak sobie postanowił. Ja tylko chce chronić to, na czym mi zależy i pozwolić się temu rozwijać. Robiłabym to i bez boskiego tchnienia-Sięgnęła do torby po swój własny bukłak w którym miała jeszcze trochę wody. Odświeżające.
-Im bardziej do czegoś ciągniemy tym większy opór spotykamy. Proste prawo natury, a jak ładnie się do tego odnosi. Prawda, takie coś mogłoby przyciągnąć uwagę. I to dlatego, że chcę robić lepiej to co robię. Nic jednak nie przychodzi bez wysiłku. Dlatego nie naciskam, każdy zrobi co uzna za odpowiednie-Napiła się jeszcze z bukłaka i wrzuciła go znowu do wora.
-Czy jest tu gdzieś miejsce, gdzie mogłabym spędzić noc nie przykrząc się nikomu?-Robiło sie późno, a ona zapytała głównie z kurtuazji. Spała już w takich warunkach, że jej niewielka wybredność przekształciła się w skrajność w rodzaju "kawałek płaskiej przestrzeni starczy".

Przytaknęła w cichym zrozumieniu, acz chyba główny motyw jej przesłania został niezrozumiany albo pominięty. Albo może źle go oceniała, niedługo się pewnie przekona.
Na pewno jedno osiągnęła - cieszyła się niebywałą sympatia wśród tutejszych elit. Jak się tylko podniosła to większość sali razem z nią. Założyła prawa dłoń za kark i nie kryła swojego zakłopotania taką popularnością. Pozwoliła chłopcom się dogadać i oddelegowano jej dwójkę mężczyzn. Nic specjalnego, acz ten rudy wydawał się być ogarnięty. Miała dzięki temu do kogo się wyszczerzyć gdy zobaczyła gdzie ją prowadzą. Wnętrze też było niczego sobie.
-Faktycznie widzę postępy, dobrze!-Pochwaliła ogol sytuacji. Pewne rzeczy się jednak nie zmieniły, ale może to i lepiej. Towarzystwo jej nie zaszkodzi.
-Ummmm... Była taka jedna... Aishi się chyba nazywała, była tu ze mną ostatnim razem. Jak nie jest zajęta to ona, a jak jest to... Ktokolwiek, serio.-Rozejrzała sie jeszcze po pomieszczeniu, i jak nie zauważyła czego szukała to dodała-I przynieście trochę wody w wiadrze
Chikaze ten krótki czas oczekiwania postanowiła spędzić na wczuciu się w otoczenie. Czy była w stanie wyczuć jakieś większe energię poza tamtą dwójka, jaką aurę miało to miejsce... Robiła to siedząc sobie na macie że skrzyżowanymi nogami. Wyglądała jakby medytowała, z przymrużonymi oczami i skupionym wyrazem twarzy.

Mogła się wreszcie skoncentrować w spokoju na terenie. Wolałaby nie zostać przez coś zaskoczona... Albo kogoś. Krótki skan terenu jednak nie wykazał żadnego zagrożenia. Najsilniejszy z tej bandy był Akagi, a i tak sądziła, że prawdopodobnie dałaby mu radę gdyby była taka konieczność. Ten pusty nie brzmiał na coś bardzo groźnego, ale pozory mogą mylić. Sama była tego dobrym przykładem. Hmmm... Trochę tu było chłodno... Jej to nie przeszkadzało, ale dziewczęciu jak najbardziej mogło.
A i o wilku mowa. Uniosła powieki gdy tylko usłyszała i wyczuła, że ktoś wchodzi do środka. Odwzajemniła uśmiech w swoim stylu, czyli żywym i z błyskającymi zębami, i podnosząc się na równe nogi.
-Aishi, Jak się stęskniłam!-Podeszła parę kroków i nie pieszcząc się z protokołami po prostu uścisnęła dziewczę. Dość solidnie, ale jak na nią to starała się być delikatna-Przynieście jej jakąś matę i trochę chrustu do paleniska!-Czy bedzie się tam znowu wracał to nie wiedziała, ale sama już nawet nie patrząc na mężczyznę objęła na tyle, na ile mogła Aishi ramieniem (Albo wzięła ją pod nie) i odeszła w stronę swojego posłania, gdzie usiadła. Miała przy sobie jeszcze dwa kubki z sake, więc wzięła ten zupełnie nietknięty i podała go dziewczynie. Sama usiadła po jednej stronie, wskazując dziewczynie by zrobiła to samo po drugiej. Przypatrzyła się jeszcze raz jej twarzy. Prawy kącik jej ust poszedł trochę bardziej w górę.
-No no, wreszcie trochę zadbali o Ciebie, dobrze, bardzo dobrze! Rzeczywiście to miejsce zmierza ku lepszemu... A martwiłam się, że tak nie będzie. Trochę się ścięłam na początku z Akagim, ale wyjaśniliśmy sobie wszystko we wspólnym gronie i chyba jest w porządku. Znaczy, z mojej jak najbardziej, trochę szkoda Małego ale sam się prosił o ścięcie!-Uniosła troche kubek, ale jakoś się skrzywiła uznając, że picie do tego jednak jest trochę nie na miejscu-Powiedz mi, co u Ciebie? Ktoś Cię sensowny przygarnął, czy ogólnie tutaj sytuacja się tak polepszyła? Jeszcze nie rozglądałam się po okolicy, zawitałam tu pod wieczór więc wiem tylko tyle co mówili inni-Tym razem jednak już troszkę upiła. Nie zostało tego chyba za dużo, ale coś jeszcze zostało. Tyle, by dokończyć rozmowę.

Hehe. Drobna i chuda, ale doceniała te wspólne chwile gdy się przed nią otworzyła. I jak tak myślała to chyba nigdy nie wdawała się w takie autentyczne kobiece plotki, więc to było dla niej nowe i świeże doświadczenie. Gdyby tylko wiedziała co odpowiedzieć - to były zupełnie nie jej tematy, w które sama się wkręciła...
-I dobrze, jakby wszyscy tylko od siebie łupili to by nie było w końcu co łupić. I tak się zbytnio nie szkolili to chociaż krzepy przy pracy-Zaczęła od czegoś co było jej przynajmniej troche bliższe. Mówiła z cwanym uśmiechem na twarzy osoby, która wie dużo i wcale się nie krępuje tego pokazać-Ano, Akagi wygląda na silnego... I czuję, że tak jest. Chętnie bym kiedyś zobaczyła jak bardzo, ta jego naginata to kawał żelastwa. Znaczy, ja też lubię solidny oręż ale nie aż tak... Hmmmm... Jakby Cię jeszcze trochę odżywić, trochę zadbać o włosy... Też byłaby z Ciebie niezła partia... Ale, heh... Na tych rzeczach się akurat nie znam. Raz się wokół kogoś zakręciłam, ale głównie dla ochrony... A potem jak pojawiła się okazja by osiągnąć coś więcej to rzuciłam to w cholerę i... Jak na razie skończyłam tutaj-Zamoczyła wargi w płynie nawet za bardzo z niego nie korzystając. Zamyśliła się.
-Może kiedyś, jak będą spokojniejsze czasy... Co do Ciebie to nie wiem. Miło jest mieć różnych adoratorów, ale w końcu nawet najsilniejsza dusza zacznie się starzeć. Nie wiem jak to z tą miłością bo chyba nigdy nic takiego nie czułam, ale perspektywa posiadania kogoś na kim możesz polegać... Tak, to nie brzmi źle... Hm, to co, masz jakiś grzebień? Albo może ja mam, czekaj!-Chikaze zaczęła szukać po swojej torbie jakiegoś grzebienia. Chciała spróbować delikatnie rozczesać włosy Aishi, rozplątać kołtuny, i ogólnie doprowadzić jej skalp do porządku. Zawsze jakieś zajęcie! Jej służba powinna wyglądać jak należy!

Nie żałowała sobie, huh... Taka drobna to przecież zaraz padnie. Ale może jej niedoceniała, była tutaj już tyle czasu, że mogła się już uodpornić na znacznie więcej rzeczy niż alkohol. Zaśmiała się pod nosem.
-Teraz może nie, ale za życia... Tak, trochę przy tych podróżach mi się przypomniało z mojego życia, i najwidoczniej byłam związana z jakimś majętnym typem, ale mnie tknęła ambicja i go zostawiłam-Trochę tutaj bajerowała, ale z tego co zasłyszała od dziadka gdy była tu na samym początku to chyba było to możliwe. A jak nie to będzie kolejna cegiełka do jej historii-Pamietaj, nic na siłę. Jak masz być z jakimś tępym cepem to już lepiej na starość samej po wiadro z wodą chodzić, niż biegać z dwoma dla siebie i dla nieroba-Mówiła to z lekkością i pewnością siebie. Ot, logiczna prawda, ale czasem trzeba było podbudować pewność siebie innych osób. Dziewczę się musiało naprawdę wymęczyć w tej dzielnicy, zasługiwała na trochę szczęścia. A skoro o tym mowa...
Mogłaby mieć lepszy grzebień, ale sama nie miała takich kudłów. Cierpliwie walczyła z jej włosami w ciszy. Pojawił się jednak wrażliwy dla niej temat. Jej ręka drgnęła na moment, przerywając pielęgnacyjny zabieg, ale wróciła do niego. Tylko trochę intensywniej.
-To okrutne, że doceniamy najbardziej rzeczy które odeszły. Młodość, bliskich, zdrowie... Wspomnienia. Można mieć tylko nadzieję, że los przygotował dla nas jeszcze parę przyjemnych niespodzianek. A najlepiej jak się samemu do nich dąży-W troche dziwnym geście awanturniczka pogłaskała Aishi po głowie, trochę jak psa który nie może wyjść na spacer bo pada. Ale przyszedł kolejny trudny temat. Tym razem nie przerwała czesania, za to robiła to dla odmiany wolniej.
-Ummmm... Tak jak się kocha mężczyznę... Parę osób mi się podobało. Może bym nawet z nimi legła gdyby byli zainteresowani. Może to była cześć ich uroku, że nie byli?-Zamknęła na moment oczy przypominając sobie właśnie te dwie osoby. Niedużo, ale wystarczająco-Jest jeden chłopiec którego szukam. Jest mi bardzo bliski, ale los nas rozdzielił i... Wiem, że coś do mnie czuje, ale czy to miłość jak do kogoś z rodziny czy coś innego... Wstydliwy jest i nigdy z nim na ten temat nie rozmawiałam. Może bałam się, że to zranię-Hmmmm. Powoli do czegoś dochodziły. Trochę się bardziej teraz skupi i naprawdę może wyjść z niej ładna dziewczyna.
-Teraz i tak nie ma to takiego znaczenia. Osoba z którą bym była musiałaby dotrzymać mi kroku, a to wcale nie takie proste!-Zachichotała za jej plecami. Hmmm, gdyby miała coś więcej to mogłaby trochę bardziej ja upiększyć, ale i tak efekt powinien być duży.

Hoh, chyba jej jednoosobowa służba trochę za bardzo się wstawiła. Dawała jeszcze radę, ale na to drobne, młode ciało mogło to być trochę za dużo. Sporo się nameczyła, ale gdy osiągnęła zadowalający efekt odsunęła się i aż klasnęła w dłonie.
-No, i już! Znacznie lepiej!-Złączyła dłonie, przez co grzebień był pomiędzy nimi-Nie ma sprawy, to drobiazg!
Patrzyły się na siebie jeszcze przez moment. Widziała przez to jak słodko nieświadoma była tego, jaką jej szpilkę wbiła w tym momencie. Patrzyła przez moment przetwarzając co przed chwilą zostało powiedziane.
Tyle rzeczy było mówione na jej temat, które kiedyś w ogóle przez myśl by nikomu nie przeszły. Ktoś naprawdę mógłby uznać, że nie jest tą pierwotną z oryginalną.
-Hahaha, to naprawdę nic takiego!-Machnelanparw razy reką, odganiając zakłopotanie. Wiedziała czemu tak powiedziała. Włosy. Za bardzo jej się z tym kojarzyły. Jeszcze raz poczochrała głowę tej dziewczynie, i usiadła sobie na macie.
-Jeżeli Ci będzie zimno to możesz tu rozpalić, mi nie przeszkadza ani chłód ani żar.-Skinęła głową na drugą matę, a potem na trochę wstawioną Aishi-Chyba powinnaś odpocząć. Jakby co to mnie budź, dobrze?
Jeszcze pomedytuje chwilę, może godzinę albo półtorej. Potem się położy i rzeczywiście odpocznie, bo dzisiaj miała naprawdę dużo emocji...
...dobra matką... Heh, jej własna miałaby trochę więcej do powiedzenia na ten temat.

Trzeba przyznać, że miała z tego widoku sporo radochy. Fakt, że psuła swoją robotę, ale że Aishi ja tak szanowała rozgrzewało trochę jej serduszko. Dziewczyna zdecydowała się na rozpalenie ognia, co jej osobiście nie przeszkadzało. I tak te odczucia powoli zaczęły zanikać, gdy sama weszła w głąb siebie, uspokajając myśli i emocje które w niej się kłębiły od jakiegoś czasu. Sięgała do swojej własnej duszy, próbując wyciągnąć z niej jeszcze trochę potencjału, jeszcze nieco więcej chaosu który zawsze w sobie miała, i który otrzymała wraz z błogosławieństwem swojego boskiego ojca. Próbowała rozciągnąć tą energię na większość swojego ciała, ale dalej utrzymując je w jego ryzach. Próbowała się porozumieć z tą jej częścią, porozmawiać za pomocą swojego umysłu i wewnętrznych odczuć, i poznać siebie trochę bardziej. Tak jak ogień płonący w środku domku na którego spadają krople deszczu, tak wewnętrzny płomień płonął w środku niej, a ona grzejąc się w jego blasku próbowała sprawić by był większy, a zarazem by nic nie spalił wokół. I by mogła go znacznie lepiej zrozumieć.
...w końcu jednak przyszedł czas na spoczynek. Powoli wycofała się z kolejnych warstw swojej jaźni i ducha, i położyła się spokojnie na macie. Nawet nie zauważyła kiedy zasnęła.

Wstała rześka i wypoczęta. Na zewnątrz słyszała jak padał deszcz, więc ciągnęło się to aż od wczorajszego wieczoru. Ciekawe która była godzina... Chyba wczesną skoro Aishi jeszcze spa. To świetnie.
Zdjęła z siebie większość ubrań, zostawiając jedynie na sobie bieliznę. Najpierw wyciągnęła ze swojej torby bukłak z wodą, by zwilżyć trochę usta. Potem wzięła kawałek materiału, gąbkę, bądź cokolwiek co by się do tego nadawało, oraz jakieś naczynie bądź rynienkę. W miarę możliwości opłukała się, w bardziej newralgicznych miejscach używając mydła. Nie miała sumienia budzić Aishi, ale na pewno jej pomóc byłaby przydatna. Osuszyła się innym kawałkiem materiału, bardziej suchym. Miała tyle starych ubrań, że na pewno coś by się znalazło.
Założenie swoich szat też było pewnym wyzwaniem, ale z jej zręcznością pewnie sobie poradziła. Zerkneła jeszcze na Aishi jeśli spała, i założyła swoją kasę. Chwilę będzie musiała iść w deszczu, ale może nie był aż tak intensywny. Jeśli tak, to przeskoczy sobie dwa czy trzy razy shunpo, by się dostać do głównego budynku miasteczka. Wejdzie sobie do środka i zobaczy kogo dzisiaj tam przywiało. Miała w końcu biznes do dokończenia.

Te parę miesięcy na wyspie gier i zabaw Susanoo naprawdę na nią mocno wpłynęły. Nie to, by chciała tam wracać, ale była ciekawa co by było gdyby tam posiedziała faktycznie ten rok. Czy jej moc oraz połączenie z błogosławieństwem jeszcze bardziej wzrosłoby, czy też osiągnęła to co od niej oczekiwano w znacznie krótszym czasie? Były tam zsyłane osoby bez błogosławieństwa, więc trudno jej było stwierdzić.
Odświeżona i gotowa do drogi - udała się w nią. Za długi sobie nie pochodziła bo sam zarządca - tak, była w stanie już nazwać go tym mieniem - wyszedł jej na spotkanie. Skinęła mu głową.
-Witaj-Uniosła troche głowę, ale i tak z uwagi na różnice wysokości i tak z tej odległości jej twarz nie była zbyt widoczna. Mimo to uśmiechnęła się.
-Troche już widziałam, trochę słyszałam... Ale z chęcią, jestem ciekawa co jeszcze się zmieniło.-Uniosła trochę brwi na te jego zamiary, nie wiedząc z początku co o tym myśleć. Musiała dość szybko odpowiedzieć, by to nie wyszło.
-Zbyt wiele było w mojej egzystencji dziwnych zdarzeń, bym nie wierzyła chociaż trochę w celowość losu. Ale dobrze, skonfrontujemy Twoje obawy i wątpliwości-Jeśli Akagi poszedł przed siebie, to trochę przyspieszyła kroku i się z nim zrównała. Jeśli podszedł do niej to poczekała. Zerkneła też, czy na widoczną broń.
-A. Nie wiem czy to zasługa poprawy warunków życia, ale... Dzięki za Aishi. Wygląda znacznie lepiej-Skinęła głową w geście aprobaty. Poszła z nim gdzie chciał. Wycieczka, no proszę.
-Więc myślałeś o znalezieniu opiekuna dla tego miejsca... A co z tymi objawami, o których mówiłeś wczoraj? Czy dotyczą ogólnie tego pomysłu, czy akurat mnie?

-I tak trzeba robić to, co uważa się za słuszne, więc nie ma to aż takiego znaczenia-Blondynka wzruszyła ramionami. Tej części chyba jeszcze ogólnie nie widziała - ostatnim razem też nie zwiedzała za bardzo, skupiając się bardziej na swoim treningu i bardziej przyziemnych sprawach.
Gdy szli widać było uśmiech na jej twarzy.
-Mówili mi zawsze, że ocenia się czyny a nie słowa, ale nawet tych drugich często brakuje... A z tego co mówisz już zaczęliście coś robić-Potem pozwalała się oprowadzać i rzeczywiście, wszystko wyglądało tak jak jej mowiono. Z uznaniem patrzyła na nowe konstrukcje, na niedokończoną palisadę, oraz zalążki pół uprawnych. Wszystko to było dopiero w powijakach, ale już było widać efekty. Zawsze też było miło posłuchać kogoś, kto bez przesadzonej ekscytacji ale z zaangażowaniem opowiadał o tym co robił. Zwłaszcza jak to była taka sprawa. Powoli przestawała się dziwić czemu małej Kusuri nie trzeba było do niczego zmuszać.
Ona stanęła sobie że skrzyżowanymi rękoma, i patrzyła na przestrzenie Rukongai przed sobą. Naprawdę musieli się z tym wszystkim męczyć w trakcie ostatnich miesięcy. Zamyśliła się słysząc jego zdanie. Mogłaby zacząć go czarować, ale czy ma to większy sens?
-Rozumiem co sugerujesz. Mówiono mi, że sprawne bóstwo może kierować wierzeniami wyznawców, a tym samym również tym czym się staje. Mogłabym spróbować coś takiego zrobić, ale raz... Będzie to trudne, bo nikt mnie tu nie kojarzy z tej strony, a dwa, niezbyt mogę sobie pozwolić na rozdrobnienie mojej mocy. Z różnych powodow-Wciągnęła głębiej powietrze, napawając się jego zapachem. Świeżo po deszczu. Nawet tutaj pachniało to dobrze.
-Im młodsze bóstwo tym łatwiej będzie je namówić. Ale rozumiem, że chciałbyś coś pewnego, to zrozumiałe. Na tyle silne by spełniało swoją powinność, ale na tyle bliskie by sprawowało tu opiekę...-Popatrzyła w końcu na niego. Ochronić dziecko od choroby. No tak. Nawet ona była ciekawa, co wyrośnie z takiej pary. Popatrzyła na niego dłuższą chwilę. Uśmiechnęła się.
-...No tak, Twoje błogosławieństwo... Mną się nie przejmuj. Wystarczy mi świadomość, że dobrze się tu dzieje i jestem mile widziana-Wyciągnęła ręce do tyłu i przeciągnęła się. Stęknęła przy tym jak coś zaczęło jej przeskakiwać w plecach-Uhhhh... Niczego nie obiecuje, ale rozejrzę się. Kto wie, może przy okazji znajdę to, czego sama szukam?-Chikaze zdjęła z głowy kapelusz i otrząsnęła go parę razy, pozbywając się kropli z jego powierzchni. Rozwiązała również włosy i zaczęła je splatać na nowo, poprawiając wcześniej ułożony warkocz.
-No to chyba rozwialiśmy nasze wątpliwości? Będę się kierowała wgłąb rukonu... Znowu. Daje to większą szansę, że spotkam coś faktycznie do opisu a nie jakąś dziką duszę. Poszukam też w Takamagaharze. Mam tam coś swojego do znalezienia, jedna osoba w tą czy w tamtą mi bez różnicy-Chikaze podeszła do Akagiego, i podskoczyła lekko tak by ich oczy znalazły się na tym samym poziomie. Zawisła przy tym w powietrzu by na nim się utrzymać, i położyła mu rękę na ramieniu.
-Dbaj o to miejsce. Dobrze Ci idzie!-Przekrzywiła głowę i posłała zarządcy szczery, przyjazny uśmiech. Cofnęła po chwili rękę i opadła swobodnie na trawę. Odeszła kawałek, trzymając kasę za plecami
-Zanim wyruszę w drogę jeszcze pogadam z Takeshim. Dawno się nie widzieliśmy, mógłby mi mieć to za złe... Którędy na rewir jego polowań?-Obrociła sie do Akagiego, a gdy usłyszała gdzie mniej więcej może być założyła okrycie głowy i wzbiła się w powietrze. Poleci tam, i próbując wyczuć jego reiatsu będzie go szukać.

Poza... Miał na myśli tereny poza Rukongai, czy też może był sam w Takahamagarze? Może potem się go zapyta, bo prawdę powiedziawszy paliło jej się w nogach. Ale miło, że podłapali nić porozumienia. Wyglądał też na dość szczerego, nawet gdy próbował maskować swoje emocje. Podobał jej się. Po założeniu kasy na głowie pomachała mężczyźnie i wzbiła się w powietrze.
...matko, jak to paskudnie wyglądało. Ale pewnie duszę na dole musiały się zastanawiać co też tak leciało nad nimi, czy to jakiś dziwny ptak czy pusty. Napawało to ją jakąś formą zadowolenia.
W końcu wleciała do trochę przyjemniejszych terenów. Tu musiała już zwolnić albo nawet wręcz przejść na obie nogi, bo dzicz była słuszna. Przyjemniejsza niż ta na ziemi, ale widziała i tak ładniejsze. Na pewno słusznych rozmiarów, bo nie wychwytywała żadnych śladów silniejszego reishi. Do czasu.
Mogła podziwiać widoki, owszem. Ale gdy w końcu zobaczyła znajomą świnie... I nieco mniej znajomy tyłek to... W sumie nic się nie zmieniło. Facet był nieźle zbudowany a ona do wstydliwych nie należała. Nawet głośno zagwizdała jak już się przyjrzała te parę sekund.
-Oi! No no, widzę, że było warto za Tobą ganiać te parę godzin!-Wypowiedziała się na tyle głośno i entuzjastycznie, że trudno byłoby ją nawet po głosie pomylić z kimś innym. Plus trochę jej się ta zabawa znudziła. Ściągnęła energicznie nakrycie głowy odsłaniając promienny uśmiech na jej ślicznej buzi. Wcale się też nie kryła z tym, że jej wzrok krążył po różnych partiach jego ciała-Nie przeszkadzaj sobie, pomóc? Hehe... Stęskniłam się!
Podeszła do niego trochę bliżej, tak na mniej więcej rozpiętość ramion. Ręce luźno wzdłuż ciała.

Jak wcześniej nie była zainteresowana właściwie w jakikolwiek sposób mężczyznami pod typowym dla kobiet kątem, tak teraz nawet chętnie i z zainteresowaniem się przyjrzała jego budowie i... budowie. Mimo to dalej widziała w nim głównie dawnego kompana, a że jednak głównie szczęście ze spotkania nad nią dominowało to skoczyła do przodu i uwiesiła się mu na szyi.
-Hehe! Nie mogłam zapomnieć o moim najemniku z wielkim wieprzem... I o Tobie, Shirotori!-Wyszczerzyła się do świniaka przy rzeczce. Wróciła jednak to szybko do Takeshiego, którego to złapała we wcale nie takim słabym uścisku-Sporo się tu zmieniło przez te parę miesięcy, jestem w szoku! Pomóc Ci złapać tych ryb? Mam nawet pomysł! W międzyczasie pogadamy o starych czasach i co się działo!-Chikaze puściła go gdy skończyła mówić. Co do pomysłu to najpierw by się upewniła, że ani on ani Shirotori nie mają styczności z wodą, i włożyłaby swój miecz w górnym punkcie rzeki. Wtedy by przepuściła przez miecz bardzo słaby prąd elektryczny, który powinien ogłuszyć przepływające obok ryby.

Ona się tym nie przejmowała, może poza tym, że zdała sobie w końcu sprawę z tego co tak właściwie ociera się jej o udo. Nie było to nieprzyjemne, ot dziwne i mocno się od tego odzwyczaiła, zwłaszcza, że wcale tak dużo tego nie widziała w swoim życiu. Gdzieś tam kątem się więc jednak zaczerwieniła.
Ale nic zdrożnego w tym nie było, kawałek ciała jak to ciała. Miała na twarzy rumieniec, ale uśmiechała się jakby nigdy nic, może nawet aż za bardzo.
-A dzięki, ćwiczyłam. Można tak powiedzieć, trochę tak trochę nie, jak w życiu-I sama została oceniona, ale chyba bardziej pod kątem ubioru niż postury. Zakasała przy tym rękawy i wyciągnęła miecz-Zdecydowanie, ale szkoda Małego. Niby sam się prosił ale by się tu przydał... Ale jest nieźle. Zaraz Ci opowiem co u mnie, ale... Rozładować napięcie, hehe...
Pokazała swój pomysł, i sama się zaśmiała próbując nabić obie rybki na swój miecz. Strząsnęła je potem na trawę obok.
-Z samego pomysłu! Byś zobaczył jak sobie poradziłam z trójką Ushi-oni, nawet nie wiedziały co ich zabiło!-Usiadła sobie przy brzegu, wyciągnęła nożyk i zaczęła na boku patroszyć sobie obie ryby.
-Ale no... Sporo się działo, cholera, nawet nie wiesz. Już opowiadałam chłopakom jak już mi wytłumaczyli, że Akagi to wcale nie jest taki zły gościu. Ale pierwsze wrażenie było trudne. Myślałam, że siłą wszystko zagarnął albo coś, i już gotowa była z nim walczyć ale rozsądek u mnie wygrał. Kto by pomyślał, co?-Pokazała mu język zawadziacko, na chwilę przerywając przygotowywanie dzisiejszego śniadania-Mieliśmy parę przygód zanim dotarliśmy do białego miasta. A tu jakaś zjawa mąciła spokój ludziom, a to drzewne youkai prawie zeżarło posłańca jakiegoś szlachciury... Ale dotarliśmy do samych bram seireitei, gdzie uznaliśmy, że może warto by się sprawdzić jako shinigami. Jak widzisz niewiele z tego wyszło ale to za chwilę. Trochę się tam pobawiliśmy, mnie oddelegowali do specjalnej klasy z przyspieszonym kursem, bo w sumie po drodze miałam też pojedynek z takim oficerem w stróżówce który mi nie poszedł aż tak tragicznie... Chociaż się czepiali skąd ja niby tyle umiem, ale... Pffft, to że nie są tacy zdolni... W każdym razie zaczęło mi się tam trochę nudzić. Ładnie tam, ale perspektywa robienia dla szlachciurow i bycia ich pionkiem jest taka średnia. Ale miałam farta bo pomogłam takiemu jednemu kami, a że chciałam zobaczyć jeszcze więcej to poprosiłam go, by nas zabrał gdzieś. No to zabrał do samej krainy bogów, skubany.-Mówiąc to skupiała się na rybie, ale widać też było, że dawała mu dość skondensowaną ale konkretną porcje informacji-Troche tam widziałam i zrobiłam, ale przede wszystkim zaczęłam sobie przypominać różne rzeczy z czasów gdy żyłam. To wszystko cholernie ciekawe, ale zmotywowało mnie by szukać większej siły. Miałam farta, bo Wielka Trójka miała spotkanie, na które zostałam trochę kątem przemycona, a nawet wysłuchana... Heh... Sama w to trochę nie wierzę, ale zostałam błogosławiona, i... wrzucona na trzy miesiące na próbę do miejsca, przy którym pustynia hollowow to działka wczasowa dla młodych paniczów. Dałam jednak radę, i... Wykonuje teraz różne rzeczy. Teraz przede wszystkim odwiedzam stare śmiecie, ale to miejsce jest ostatnie na liście. Muszę się wziąć do roboty, bo mam sporo do zrobienia.-I druga rybka. Tak się im chwilę przyglądała, po czym zaczęła przygotowywać niewielkie ognisko niedaleko. Wyciągnęła przy tym książeczkę shinigami by sprawdzić, którym zaklęciem mogła wywołać płomień.
-Chyba nic nie przekręciłam... Działo się tego tak dużo, że czasem mi się to zlewa, albo nie wiem już co się działo najpierw. A co u Ciebie?

Nie krępowała się już aż tak bardzo i bezwstydnie co jakiś czas na niego zerkała. Przypomniał jej się inny osobnik tego pokroju, który... chyba jednak trochę bardziej jej się podobał, ale nie narzekała w tym momencie.
-Może. Stwierdziłam, że można spróbować, a już na pewno doświadczenie i widok białego miasta mi nie zaszkodzi-Ona się natomiast nie krępowała i co jakiś czas stukała stopą jego nogi. Szczerzyła się do niego, ale czas pełnej jej uwagi na nim dobiegł końca gdy przyszedł...
-Shirotori~!-Zawołała z błyszczącymi oczyma, wyciągając rękę by go też podrapać, opowiadając przy tym opowieść. Wyglądała na zdezorientowaną gdy się zaśmiał, a to co powiedział uznała za naśmiewanie się. Zaczerwieniła się i nadęła policzki.
-No wiesz Ty co?! Na poważnie pytam! I jeszcze poważniej mówię!-Oburzyła się i wstała by przygotować ogien. Nabiła przed tym jednak kawałki ryby na kij, i po chwili poszukiwania zaklęcia z wytknietym językiem zapamiętała formułkę i zaczęła recytować z niewielką warstewką reiatsu na dłoni.
-Smoku zmierzchu, otwórz oczy i przegnaj cienie nocy. Zaklęcie destrukcyjne numer trzy - Housenka Houka-Przyzwała w dłoni płomień... Ot taki, by zajął spod jej dłoni, i mogła go rzucić na zbiorowisko chrustu by się zajął. Usiadła by potem nad nim i piekła mięso jak kiełbaski czy pianki. Dalej wyglądała jakby była trochę obrażona.
-Muszę znaleźć Daisuke. Jest pod dobrą opieką, ale nie wiem gdzie dokładnie jest w Takamagaharze. Tęsknię za nim, on za mną pewnie też-Mruknęła do siebie-Plus potrzebuję go chyba bardziej niż kiedykolwiek. Na pewno zrobił duże postępy. Może nawet mnie prześcignął? Hmhm... Nie byłoby to takie złe-Przewracała sobie kijek co jakiś czas, by nie spalić którejś strony. Długo tu nie posiedzi. Może nawet powinna bezpośrednio skoczyć w portal?

Nie wyglądała na przekonaną. Wręcz przeciwnie, dalej się dąsała, ale szybko jej przeszło gdy mogła trochę pogłaskać białej sierści. Miała już coś powiedzieć o tym co sądzi o jej ogniu w porównaniu do innych, ale wyszedł inny bardziej przyziemny temat. Z początku się trochę o dziwo zmieszała, ale potem wyglądała na rozbawioną gdy Shirotori zaczął robić miejsce na trawie.
-Haha, ile razy to komuś proponowałeś? Mmmm... Nie mówię, że nie chodzi mi to po głowie... Ale chyba chociaż raz chciałabym to zrobić z kimś, do kogo coś czuję. Plus nie wiem, czy teraz mi tak do końca wypada-Obróciła kijek parę razy w dłoniach, widząc w nim dobrą alternatywę do obiektu obserwacji-Od jakiegoś tygodnia skaczę po światach i orientuje się co się zmieniło... Nie wiem na ile mogę liczyć na wyrozumiałość mojego ojca. Wolę jej nie testować. Wybacz
Uśmiechnęła się przepraszająco, chociaż musiała przymknąć oczy by tym razem nie patrzeć gdzie nie powinna.
-Starsza siostra... Ja nie wiem czy on tak uważa. Przyzwyczaił się trochę i na pewno coś do mnie czuje, ale czy patrzy na mnie w ten sposób... W sumie, jeśli miałabym z kimś... hm. Nie masz nic mocniejszego?-Podpytała, ale nie ciągnęła tematu. Trochę się zrobiła melancholijna, i właściwie... pozostało jedynie coś zjeść, pożegnać się, polecieć do wioski by się pożegnać ze wszystkimi, i... rozpocząć nową podróż w Takamagaharze.