Północna pustynia

Błąkałem się po ogromnej pustyni w nadziei, że znajdzie się jakiś pusty którego będę mógł pożreć, doskwierał mi głód, ale to było normalne, przecież jestem hollowem.

Wędrowałeś już wiele dni. Ta część pustyni była pusta. Żadnych oznak reiatsu, żadnych znaków życia.

Miałeś wrażenie, jakbyś dreptał w miejscu. Za towarzysza miałeś jedynie księżyc, który bezustannie wisiał wysoko na niebie. To nie był twój dobry czas, co to to nie. Twój żołądek dał o sobie znać, znowu.

Upadłeś na prawe kolano. By nie paść na twarz musiałeś podeprzeć się lewą ręką. Zostałeś w tej pozycji jeszcze przez krótką chwilę, dopóki ból spowodowany pustym żołądkiem nie ustał. Gdy zadarłeś głowę coś zamajaczyło daleko od Ciebie. Tak, na pewno coś tam jest.

Gdy dotarłeś do tego miejsca ujrzałeś niebywały widok jak na hueco mundo. Była to oaza. Na środku znajdował się mały stawek, a wokół niego rosło kilka drzewek...

-ocalenie... ocalenie... - szedłem powoli do oazy, lecz stanąłem na chwilkę, zaraz możne to fata morgana, może jakaś pułapka, ale jakby sprawdzić nie narażając się? rozglądam się dookoła w poszukiwaniu jakiegoś małego pustego gryzonia, lub jakiegoś głazu który będę mógł unieść

Zbliżałeś się coraz bliżej, nie zważając na możliwe niebezpieczeństwo. Gdy nagle zatrzymałeś się, a twój umysł zaczął pracować sprawniej. Wiedziałeś, że to co miałeś przed sobą nie było normalnym zjawiskiem. Przynajmniej nie w tym świecie.

Kolejny skurcz żołądka omalże nie zwalił Cię z nóg. Jednak utrzymałeś się. Widać masz całkiem niezły hart ducha.

Rozejrzałeś się wokół, nie dostrzegłeś żadnych oznak życia. Jednak dostrzegłeś wiele kamieni. Większych i mniejszych. Mogłeś wprowadzić swój plan w życie. Tylko co, i jak chciałeś to zrobić?

wziąłem parę kamienie i zacząłem rzucać w stronę oazy, jak pokaże się jakieś niebezpieczeństwo próbuje zniknąc mu z oczu na tak daleko bym go widział, lecz gdy oaza będzie prawdziwa pójdę do nie nabrać choć trochę sił (jak prawdziwa to kamień w wodzie pluśnie xD a jak nie to się odbije :P)

Uniosłeś pierwszy z kamieni. Podrzuciłeś go kilka razy by stwierdzić, że jest niezwykle dobrze wyważony. Poleciał bardzo daleko i uderzył w taflę wody.

Plusku nie usłyszałeś, byłeś za daleko. Lecz dostrzegłeś wzbijające się krople wody, a może płynu, którym wypełniona była oaza. Podniosłeś drugi kamień, ten był cięższy. Rzuciłeś drugi raz, lecz nie celnie, miał dolecieć znów do wody, lecz skierował się w kierunku drzew.

Sięgałeś po następny kamień, gdy poprzedni dolatywał do pierwszego drzewa. Była to wierzba. Nagle wszystko stało się jasne. Wierzba uniosła swe liczne gałęzie i zaczęła z niezwykłą szybkością uderzać w kamień. Ten po chwili najzwyczajniej w świecie rozsypał się w pył. Wiedziałeś już wszystko. Odpoczywał tam właśnie Hollow i on również zdawał sobie sprawę z twojej obecności.

mając mało sił podchodziłem na klęczkach (poza okazująca szacunek) do oazy, mając nadzieje że obcy hollow da chociaż uzupełnić choć trochę zapasy sił, w czasie gdy bym uzupełniał zapasy sił na oazie obmyślał bym plan jak zjeść obcego hollowa.

Hollow wyprostował się, co nadało mu dosyć karykaturalny wygląd. Gałązki uniósł trochę wyżej, gotowe do ataku. Zbliżyłeś się do wody i zacząłeś pić. Czułeś się o niebo lepiej, lecz to nie to samo co "zdrowe", dobre jedzonko.

Kątem oka spoglądałeś na drzewnego Hollowa, ten miał niezwykłą finezję. Na jego gałązkach dostrzegłeś kilkanaście kwiatków, przy których znajdowały się ogromne pokłady reiatsu, które z czasem powiększyły się.

spokojnie odchodząc, powolnie ruszyłem w poszukiwaniu ostrych płaskich kamieni najlepiej 4, gdy je znajdę szybko odwrócę się i wyrzucę dwa kamienie w stronę kwiatków by je ściąć, gdy chybię wyrzucę następne dwa ( po tym szybko zareagowawszy by hollow był zdezorientowany)

Pierwsze dwa kamienie uderzyły odcinając kwiaty bez problemów. Dwa następne spudłowały. Hollow zdawał się jednak nie reagować na to. Podniósł ponownie swe gałęzie i zamarł w tej pozycji.

Czekałeś chwilę, nie będąc pewnym co twój przeciwnik robi. Lecz po chwili wiedziałeś. Wbił swe gałęzie głęboko w ziemię. Te po chwili wystrzelił spod niej w twoim kierunku. Przecięły twoją skórę w kilku miejscach (-8pż). Następnie schował je ponownie.

wiedząc że atakuje z bliska gałęziami, a na dystans korzeniami, staje blisko jakiegoś głazu i znów próbuje rozjuszyć hollowa by zaatakował, gdy się uda bacznie obserwuje ziemie i wsłuchuje się ze skupieniem, gdy korzenie będą wystrzelać wskoczę na głaz i spróbuje powyrywać lub odgryźć.

Pusty Przygotował się do ataku, jak wcześniej. Widziałeś jak piach podskakiwał w miejscach, gdzie właśnie mknęły ku tobie jego gałązki, a może korzenie.

Wskoczyłeś na głaz. Z piachu wystrzeliły dwa "pnącza". Złapałeś je niemalże natychmiast w zęby i odgryzłeś. Wtedy wystrzeliły kolejne dwa obwiązując Cię za rękę. Ściągnęły Cię na Ziemię. Z każdą sekundą oplątywało Cię coraz więcej gałęzi. Byłeś przygwożdżony do ziemi.

Rozglądałem się szybko we wszystkie strony szukając czegoś do przerwania korzeni, - mocny jest... -

Korzenie zaczęły przygniatać Cię coraz mocniej do podłoża. Splunąłeś krwią wymieszaną z śliną. Słyszałeś jak wszystkie kości Ci trzeszczą (-12pż). Wokół Ciebie nie było żadnego przedmiotu, który mógłby się przydać do przecięcia więzów.

Zacząłeś się miotać w miejscu. Korzenie zaciskały się na tobie coraz mocniej. Nagle wszystko się zmieniło. Więzy zostały przerwane, a korzenie zaczęły się zwijać i cofać. Leżałeś tak przez chwile nie wiedząc co się dzieje, gdy nagle spojrzałeś na swe dłonie. Wyrastające z nich kości, odbijały światło. Były inne niż ostatnio, zamieniły się w ostre ostrza (1 umiejętność Hollow).

wstałem po pewnej chwili, po czym oglądałem swoje nowe ostrza - ładne.... no i zabójcze... - po czym zacząłem biec w stronę hollowa drzewo, w czasie gdy będe biegł nasłuchuję czy nie wyrzuca korzeni, jeśli tak to przecinam je ostrzami, jeżeli będzie wyrzucał kolejne serie będę dalej je przecinał. później wyskoczę w górę i spadając będę przecinał gałęzie hollowa po czym zabije go tak by jak najdłużej móc go jeść.

Twe ostrza odbijały światło księżyca tworząc na piasku różne świetliste kształty. Twój przeciwnik w tym momencie stracił ostatnią szansę na wygraną.

Ruszyłeś z impetem w kierunku przeciwnika. Ten przygotował swe gałęzie do ataku i czekał, aż podejdziesz wystarczająco blisko. Gałęzie opadły na twoje ostrza i rozpadły niemalże natychmiast. Uderzyłeś pierwszy raz, poczułeś jak ostrze gładko wchodzi w ciało pustego, jeszcze jeden obrót na pięcie i pchnięcie na oślep do tyłu. Trafiłeś, trafiłeś zabójczo. Hollow zaczął się wiercić, lecz widziałeś jak jego kwiaty schną w oczach.

domyślając się że hollow umiera, zacząłem go bez tracenia czasu pożerać, by jak najwięcej go zjeść. Lecz gdy jakimś cudem będzie chciał atakować, będę się bronił. Po obfitym posiłku Odchodzę w poszukiwaniu innych hollow'ów .

Zatopiłeś w nim swoje zęby. Poczułeś się doskonale, twoje mięśnie naprężyły się na całym ciele. Hollow miotał się jeszcze przez chwile, by w końcu umrzeć. Twoje ciało wypełniło się nową obcą mocą (+1 siła +1 wytrzymałość +1 szybkość +1 zręczność, na tydzień).

Ruszyłeś w swoim kierunku, gdy poczułeś potężny napływ energii. Obróciłeś się na pięcie i potężna fala reiatsu zwaliła Cię z nóg.
-Jednak nie jesteś tak potężny jak myślałem...- Przed tobą stał najprawdziwszy Arancar.


Po chwili poczułeś jak reiatsu opada, a za Arancarem pojawiło się kilak nowych Hollowów
-Witaj... jak Ci na imię?

Jam żem jest Tubo, a ty ktoś ? - powiedział obserwując hollowy za arracarnem

Widziałeś jak jedna z brwi Arancara podniosła się w geście zdziwienia
-Dziwne się stylizujesz i trochę pyskaty jesteś- jego dłoń powędrowała w kierunku jednego z ostrzy i wylądowała na rękojeści.
-Może jednak błędem było zatrzymywać się przy tobie…- spojrzał do tyłu i zatrzymał swój wzrok na pozostałych Hollowach.

Było ich trzech każdy wyglądał zupełnie inaczej. Pierwszy dużo mniejszy od Ciebie, miał może 120 cm wzrostu, posiadał przedziwną fizjonomię. Nie dało się u niego wyróżnić czegoś takiego jak szyja czy tułów. Był on ogromną małżą, z oczyma umieszczonymi na czubku swej skorupy, rękoma wystającymi z chyba boków oraz nogami umieszczonymi tuż pod skorupą. Drugi, podobny do Ciebie, lecz brakowało mu ostrzy przy dłoniach, zamiast nich widziałeś ogromne twarde pięści. Trzeci również niewielkich rozmiarów, siedział na ramieniu drugiego Hollowa, kształtem przypominał jastrzębia, rozmiarów był 3 letniego dziecka.

Cała trójka skupiła wzrok na tobie, niczym dobrze wyszkolone dobermany.
-A może jednak się nadasz- napięta atmosfera rozluźniła się niemalże natychmiast, gdy Arancar puścił rękojeść.
-Jestem Koji Moto… i szukam hollow’ów, którzy wyruszą na Ziemię w poszukiwaniu pewnego człowieka… ma on kilka rzeczy, które nas interesują- ton jego głosu wskazywał na to, że jest to dla niego niezwykle ważne- co ty na to? W sumie… byłbyś ostatnim, który jest nam potrzebny.

po pewnej chwili zastanowienia - dobra, potrenuję walkę moimi ostrzami - powiedział patrząc na ostrza - w sumie to co za to będe miał ? pytam tak z ciekawości, chociaż za bardzo mnie to nie obchodzi, liczy się zabawa - spytał z uśmiechem

Koji zastanawiał się przez chwilę
-Będziesz miał ogromne zasługi u Lorda H, a uwierz mi, to naprawdę procentuje w przyszłości… prawda chłopaki?- rzucił za siebie. Całą trójka przytaknęła posłusznie
-Dobrze… skoro jesteś chętny… akcja ma być szybka. Wpadacie, zabijacie, zabieracie wszystko, co ma przy sobie i zabieram was. Będę pilnował waszych poczynań, ale nie liczcie na to, że rzucę się wam na pomoc jak zaczniecie przegrywać- jego głos był ostry- nie patrzcie się tak, taka robota.

Podniósł swą dłoń i pstryknął w powietrzu palcami.
-Właźcie… byle szybko- wszedł do środka, a wy zaraz za nim. Świat ten był niesamowity. Od razu zauważyłeś dwie prawidłowości. Nie było tu żadnego światła, a jednak widziałeś. Nie było tu żadnych ścian, a jakimś cudem szliście tylko w jednym kierunku.
(uzupełnij sobie PŻ na full)
(dalsza część w Karakura-> Obrzeża miasta-> Plac zabaw na osiedlu)

Droga przez Gargantę nie różniła się niczym od poprzedniej. No może tym, że Gilianie opuścili was po drodze. Wyskoczyliście znów na pustyni. Koji zaraz za wami
-Nie udało wam się niczego zdobyć?- nie byliście pewni czy było to pytanie, czy stwierdzenie faktu, lecz przeciągająca się cisza spowodowała, że chyba musieliście odpowiedzieć.

(+1 inteligencja, +1 kontrola reiatsu)

-nie mówiłeś nic o shinigami... nic nie gadałeś o shinigami.... nic nie mamy kurwa... dwóch zginęło, a wszystko przez tych pieprzonych shinigami ! gdyby nie oni zdobyli byśmy coś - powiedział z trudem i spojrzał na arracarnara

Aranacar machnął ręką uciszając Cię. Nie patrzył na Ciebie, tylko na południe w kierunku Las Noches.
-Nic nie szkodzi. Ta mała przegrana może okazać się dla nas zbawieniem- wycedził, spokojnie, bardziej do siebie niż do was.
Skierował swój wzrok na was
-Zasialiśmy w nich ziarno niepokoju… wiedzą, że czegoś chcemy.- zaczął wam tłumaczyć
-Jeśli jeszcze uda się ukraść drugi przedmiot… wtedy będziemy bliscy zwycięstwa- jego głos stawał się coraz bardziej rozbawiony
-Tak… przyjdą do nas, a my będziemy czekać- kucnął i narysował na pisaku wzgórze, na którym namalował jakiś krzyżyk. Po dwóch stronach umieścił kilka patyczkowatych istot.
-A gdy przyjdą… zmiażdżymy ich- spojrzał w waszym kierunku i uderzył pięścią w jedną z grupek patyczkowatych ludków.

Podniósł się gwałtownie i wyciągnął jakiś woreczek
-Jedz…- rzucił go ku tobie.

wziąłem woreczek i zacząłem jeść, gdy podczas jedzenia powiedziałem - nie wiem co wy planujecie, bo na pewno nie jesteś sam, ale podoba mi się wasz tok myślenia. - uśmiechnął się i konsumował dalej i zadał pytanie - a coś wspominałeś o drugim przedmiocie, kto i gdzie ma go wykraść ? -

Zacząłeś pożerać zawartość woreczka wraz z samym woreczkiem. Poczułeś mrowienie wokół swych ran. Następnie piekący ból. Trwało to kilka chwil. Narastający ból i… wszystko minęło. Ba, czułeś się doskonale.

Spojrzałeś na swoje rany. Te znikły bez śladu.
-Skondensowane reiatsu w czystej postaci- Koji spoglądał na Ciebie- nowe cacuszko naszego geniusza.
Zrobił parę kroków w waszym kierunku.

-Dobrze…- odpowiedział, gdy usłyszał twe słowa- będziesz świetny- uśmiechnął się pod nosem.
-Drugi przedmiot ma zdobyć jeden z kandydatów na Arancara… a propo- spojrzał w kierunku nieba. Pstryknął palcami, a obok niego otworzyła się nowa garganta
-Przez moją ingerencję na Ziemi musiałem go stracić z oczu… Pobawcie się teraz grzecznie, a ja pójdę zobaczyć jak sobie radzi.- Wszedł do garganty, ta zamknęła się zaraz za nim.

-Pfff… spadam stąd- małżowaty ruszył w swoim kierunku. Ciebie zostawiając samego.

Koji pewnie mnie znajdzie - powiedziałem pod nosem i poszedłem szukać jakiegoś hollowa na zjedzenie. Ruszyłem na północ.

Ruszyłeś przed siebie. Twoje stopy zapadały się w pustynnym piachu utrudniając Ci wędrówkę. Droga była niezwykle monotonna, niezmieniający się krajobraz, a także księżyc znajdujący się wciąż w jednym punkcie, niejednego wprawiło w znużenie.

Dotarłeś do ogromnego kanionu. Rozpościerał się on przed tobą blokując dalszą wędrówkę. Obejście go, zajmie Ci zapewne z kilka dni.

Uklęknąłeś i przyjrzałeś się wysokości. Była oszałamiająca. Nie miałeś szans zeskoczyć, by nie połamać sobie nóg. Poczułeś mały wstrząs, po chwili następny. Ziemia drżała pod twoimi stopami. Rozejrzałeś się dookoła, by zobaczyć w oddali ogromną sylwetkę. Był to Gilian, zaraz chwileczkę, dwóch, nie trzech. Nie mogłeś naliczyć ilu ich jest. Całkiem spore stadko Gilianów jeden za drugim szło wewnątrz wąwozu. Za jakieś 20 minut będą przechodzić obok Ciebie.

Postanowiłem znaleźć jakieś miejsce do ukrycia i przeczekać ich przejście, bo co ja mały hollow mógłbym im zrobić.