Północno-Zachodnia pustynia.

Wylądowaliście na pustyni, wcześniej nigdy nie byłeś w jej części. Okolica wyglądał podobnie, ale trochę inaczej niż zazwyczaj. Krzemowe drzewa były tu znacznie wyższe, a dookoła walały się jakieś pozostałości kamienie. Nie daleko widziałeś jak wielki olbrzym odchodził i jeszcze nawet czułeś drgania, które tworzył przy każdym kroku. A blisko was stała humanoid, poczułeś się nie pewnie i pomyślałeś, że to wróg. Człekopodobny miał kobiece kształty i długie niebieskie włosy oraz szafirowe jasne oczy. Ciało było pokryte dziwny kościany pancerzem, a twarz była w połowie odkryta i ujawniała jasną cerę. Z jej pleców dyndało kilka macek takich jak u meduzy.
-Oj Gaspar Gaspar Gaspar. Znowu wpakowałeś się z niezłe bagno? Mówiła Ci, że proces ewolucji trwa kilka lat i nie wystarczy zjadać coraz silniejszy od siebie. Twój organizm musi się dostosować i przygotować do nowej formy. Wisi mi.- Powiedziała energicznym przyjemnym dla ucha głosem.
Wilk spojrzał na nią i zaskamlał ze wstydu. Już przed ruszeniem do świata żywych jego rany nie był w pełni zasklepione, a teraz to praktycznie jest rana na ranie.
-Jak dobrze znów Cię widzieć. Myślałem, że to będzie nasz koniec. Nie zapomnę Ci tego. To mój podwładny zobacz co z nim.- Delgado nie silił się na udawaną dumę czy inne tego typu pierdoły. Wiedział, że tym razem musi schować swoją dumę w kieszeń. - Ja myślę.- Dodała kobieta, następnie skierowała swoją uwagę na szerszenia. -A ty jak się czujesz? Nie wyglądasz się, jesteś bardziej poobijany niż poharatany jak ten tutaj. A gdzie moje maniery nazywam się Hellore Firrega. A ty?- Zbliżyła się do Ciebie bliżej i przypatrywała się uważnie. -Zaraz, zabiorę was z bezpieczne miejsce, ale najpierw muszę sprawdzić, czy przypadkiem nikt was nie zatruł, czy coś.- Położyła na Tobie i wilku macki i następnie poczułeś jej energię duchową w swoim cały ciele. Trochę to łoskotało, następnie zaczęło piec, a na końcu poczułeś chłód.

-Waz… Wat… Najwyższa forma?- Fakt, iż jego towarzysz był dobrze zaznajomiony z demonicą, nieco uspokoił insekta. Tylko dlaczego ktoś tak potężny trudził się by utrzymać przy życiu byle larwę? Nie mając dłoni które mógłby złożyć do ukłonu, szerszeń wygiął się do tyłu opuszczając głowę, niczym przeciągający się kot. –Nazywać się Wespo. Przynajmniej tak się mówić. Przemiana pomieszać w głowie… Miło poznać. -Owad czuł się nieswojo gdy kobieta położyła na nich swoje macki, jednak nie protestował. Gaspar wydawał się dobrze ją znać i nawet był gotów odwdzięczyć się jej za ratunek. –Skąd się w ogóle znać?

Kobieta spojrzał trochę zdziwiona, jakby nie spodziewała się takiej formy odpowiedzi. Ale szybko się uśmiechnęła i otworzyła szerzej oczy. Chyba uważała, że sposób, w jaki komunikował Vespaux się i jego przeciąganie był uroczy. -UUUuu jaki Słodziak. Tak jestem Vaśto lordem.- Chyba dla niej niedawno narodzeni puści są słodcy i nieporadni jak niemowlaki. -Mi też jest miło poznać przyjaciela Gaspara, z reguły jest samotnikiem i nigdy się nie przyzna, że lubi kogoś. Prawda Gaspar?- Spojrzała na niego. A on opuścił pysk z zażenowania. Chyba rozmyślał, czy przypadkiem śmierć nie byłaby już lepsza. -Już tam się nie naburmuszaj zły duży wilku. Spokojnie po jakimś czasie, chaos w twojej głowie powinien się poukładać i z każdym krokiem bliżej ewolucji stawać coraz bardziej rozwinięty i przejrzysty.- Kobieta podniosła delikatnie wilka i niosła go na ramionach. Powoli stawiała kroki, obserwując czy jesteś w stanie iść za nią.
-W sumie to dobry pomysł, że pogadać. Do mojej kryjówki mamy kawałek, a wole nie narażać was moją szybkością. Gaspar mógłby nie znieść w tym stanie takiego tempa. No dobrze, Delgado był w moim stadzie, kiedy byłam Adjuchasem, on i kilku innych pustych w sumie to mieliśmy całkiem sporą ekipie. A jak to w dużej ekipie bywa, kilkoro z nich spiskowała przeciwko mniej i to właśnie wilk stanął po mojej stronie. Nie jestem pewna czy dałaby im radę w pojedynek, ale jakoś wyszliśmy z tego żywi. Podobno też praktyka pomaga na pobudzenie umysłów. A ty jak go spotkałeś naszego wilka?- Odwróciła głowę w Twoją stronę.

Hellore mogła mówić trochę mniej pobłażliwym tonem, ale miło było spotkać kogoś tak rozmownego. Kobieta przypominała mu pod tym względem Akirę.-Umieć ruszać się tak szybko, że nie widać?- Vespaux nie mógł uwierzyć, że jego towarzysz wsparł kogoś w walce z większością. Zwłaszcza, że przecież wilk nie stronił od walki z silniejszymi przeciwnikami. Nie spodziewał się po Gasparze takiej lojalności. On i szerszeń wydają się mieć więcej ze sobą więcej wspólnego niż zakładał. Gdy Meduza zapytała jak się spotkali, stawonóg streścił jej historię ich znajomości najlepiej jak potrafił: -Wespo zgodzić się pomóc gangowi ludzi pozbyć się konkurencji. Spotkać Wyjca gdy się przygotowywać. Wespo zebrać baty, ale oszczędzić i zgodzić się mu pomóc. Razem pomóc ludziom wykończyć konkurencje z wyjątkiem ich szefa… Znać Króla?... Zabić go  i jego armię i zagarnąć całkiem spory kawałek pustyni.
-Trzeba będzie wrócić i pozbyć się reszty robactwa.- Mruknął do siebie.

Kobieta podrapałaby się po brodzie, żeby się zastanowić jak to wytłumaczyć owadowi. Ale niosła gaspara, dlatego spojrzała w górę. -Jakby Ci to wytłumaczyć, owszem potrafię się bardzo szybko poruszać. Jednak nie potrafię robić tego, co bogowie śmierci, oni nazywają to migoczący krok czy jakoś tak. Ale dla Ciebie czy Gaspara faktycznie mogę wyglądać tak jakbym zniknęła. Tylko, że wszystko zależy od dwóch czynników. Szybkości i czasu reakcji.- Kobieta próbował nakreślić owadowi jak to wygląda rzeczywiście. W końcu to nie jest takie proste zagadnienie. Nawet bardziej doświadczanie często giną przez taką logikę. Nie zdając sobie sprawy, że ich przeciwnik jest od nich szybszy. Gaspar miał dzisiaj bardzo ciężki dzień i dlatego smacznie spał, a przynajmniej takie stwarzał pozory, bo jego oczy nie otworzył się ani razu, również ani słowem się nie odezwał.
-Niestety nie mam pojęcia, o jakiego Króla Ci chodzi, bo chyba nie o króla Hueco Mundo. Na samą myśl o nim przechodzą mnie ciarki. Słyszałam różne historie o nim i wiesz mi, że lepiej go unikać. Facet nie ma kręgosłupa moralnego i nie zawaha się Cię wykorzystać, a później pozbyć jak śmiecia. Na pustyni cały czas walczą o terytoria nie zdziwię się jak podczas waszej nieobecności ktoś już to zrobił.- Uśmiechnęła się. Wiatr delikatnie rozwiewał jej bujne włosy, a ich ślady w piasku był zacierane przez wędrujące wydmy.

Owad poczuł ulgę, gdy uświadomił sobie, że Gaspar zemdlał z wycieńczenia. Meduza definitywnie nie była osobą, przy której chciał był nazywany Wyjcem. -Nie mówić, że używać tej ksywki, dobrze? Wespo zebrać baty.- Parsknął z goryczą. -Jasne, że mówić o kimś innym. Król z którym walczyć podrzędny Dziurawy. Wyglądać jak wielki lew i ziać ogniem. Spowodować pożar i drzewo przygnieść. Dawno się tak nie nażreć...

-Nie być tylko pół godziny. Wedrzeć się na teren. Znaleźć kryjówkę i wykończyć prawie wszystkich. Zostać tylko trzech, gdy coś czarnego z mackami wciągnąć do miasta. Mówić by je zjeść... Wiedzieć co to móc być?

Kobieta uśmiechnęła się, a przynajmniej sugerowały jej zmrużone oczy. Bo usta był pod kościanym pancerzem. -Spokojnie twoje sekrety są ze mną bezpieczne. Ach ten głód, faktycznie na początku to on nas napędza. Jednak na wyższych stadiach rozwoju już mniej doskwiera i je się, aby żyć, a nie żyje się, by jeść.- Pytanie stawonoga wprawiły je w konsternacje i na chwile umilkła. Ale jej mimika twarzy wskazywała, że myśli o czymś intensywnie.
-Mam pewnie przypuszczenia. Widzisz każdy pusty usłyszał ten głos i wołanie, również ja. Tylko osoba, która przeprowadziła to działanie. Nie miała na tyle siły, żeby przyzwać nas wszystkich na ziemie. Udało jej się z dużą ilością zwykłych pustych, pewnie kilku gilinaów i może paru adjuchasów. Jednak jeżeli osoby odpowiedzialne za to zyskają jeszcze większą moc, to możliwe, że w niedalekiej przyszłości dojdzie do pierwszej regularnej wojny. My kontra bogowie śmierci. Moc, którą opisałeś, wygląda mi na zdolności ludzi albo bountów. Chociaż i tak myślę, że przeprowadzenie rytuału na taką skalę kosztowało ich wiele.-Po kilku godzinnym marszu na horyzoncie zaczęliście dostrzegać trochę większe ruiny.
-Tu właśnie mieszkam. Tobie pewnie wystarczy kilka dni odpoczynku, ale Gaspar będzie potrzebował znaczniej więcej czasu. Praktycznie otarł się o śmierć- Wskazała czubkiem nosa. W jej głosie czułeś troskę.

-Źle rozumieć, czy myśleć, że chcieć Śmierciarze i Dziurawi powykańczać się nawzajem?-
-Mówić by się rozdzielić?- Owad westchnął przeciągle. Meduza wydawało się szczerze martwić się o wilka i nie kłamać o jego stanie. Czy jednak Vespaux wytrwa samemu do czasu, aż jego pan odzyska siły? Jasnym było, że może zapomnieć o zabezpieczeniu terenu w pojedynkę. Zwłaszcza, jeśli jak sugerowała Hellore, wdarli się tam nowi intruzi. Wygląda na to, że znowu będzie się musiał tułać samemu na pustyni… -Jak znaleźć Wespo jak już dojść do siebie?

-hmmmmm. Może to tak wyglądać z boku. Chociaż jakby się nad tym głębiej zastanowić. Raczej stawiałbym, że ktoś chciał coś przykryć. Wiesz, chciał gdzieś co zrobić po cichu i zatuszować to czymś większym. Ale nie można też wykluczyć Twojego pomysłu, w końcu na pewno wiele osób, które chcą zdominować światy. Zyskałyby na tym, że puści i bogowie śmierci wyrznęli się nawzajem. Bounty, Quincy czy pewnie nawet niektórzy Yoaki, czyli mroczne bóstwa widziałbym w tym korzyść dla siebie.- Weszli do podniszczonego kompleksu jakieś starej świątyni, miejsce te było o tyle niezwykłe, że w murach ruiny kompletnie nie wyczuwało się energii z otoczenia.
-Niekoniecznie. Nie chodzi mi, żebyś postanowił go porzuci, ale musisz jeść. Dlatego, dobrze będzie jak będziesz polował sobie w okolicy i zyskiwał na silne, kiedy Gaspar będzie dochodziło do siebie. Nie chciałabym, abyś marnował swój czas. W sumie to mam pewien pomysł, mogłaby spróbować Cię nauczyć szybkiej regeneracji. Wilk niestety nie był kompatybilny z tą zdolnością.- Widzisz jak położyła wilka, na swoim prowizorycznym łóżku. - Patrz, uważnie.- Wyciągnęła rękę przed siebie i nim Vespaux zdołał zauważyć ruch jej drugiej ręki, z pierwszej sączyło się bardzo mocno krew, rana wyglądała na fatalna i przydługim krwotoku skończyłaby się śmiercią. Momentalnie jej żył zaczęły się odbudowywać, mięśnie łączyć z powrotem a skóra pokrywać ranę. Po kilkunastu sekundach nie było najmniejszego śladu.-I co myślisz? Chciałbyś spróbować?- Zapytała wesoło.

Pierwsze mieć więcej sensu…- Przyznał Vespaux. Tak czy inaczej, rozwiązanie tej intrygi lepiej zostawić mądrzejszym, jak Hellore. -To takich rzeczy można się nauczyć?- Owadowi zawsze wydawało się, że umiejętność regeneracji Hollow jest wrodzona, tak jak jego odporność na głód. Nie rozumiał dlaczego Hellore zakładała, że szerszeń może się nauczyć czegoś czego wilkowi się nie udało, ale jeśli faktycznie miał na to szanse, musiał spróbować. Dzięki zdolności do odzyskiwania utraconych fragmentów ciała, nie musiałby już się martwić czy założenia Mątwy mają pokrycie w rzeczywistości. -Wespo zobaczyć, czy dać radę. Co trzeba zrobić?

-Tak można się nauczyć, ale nie każdy organizm jest do tego przystosowany. Z moich badań wynika, że praktycznie każdy pusty jest w stanie się regenerować. Tylko problem znajduje się w podświadomości. Niektórzy odkrywają tę zdolność błyskawicznie, ponieważ ich podświadomość pobudza tkanki do splatania i odnowienia. Ci, którzy nie są w stanie wykonać samoleczenia, najpewniej mają problem ze swoją świadomością albo dumą. Gaspar ma problem z tym drugim. A dodatkowo nie chce mojej pomocy.- Kobieta wskazała a niego swoim palcem. Delgado nawet pomimo paplaniny Hellore spał jak kamień. Vespaux nigdy jeszcze nie widział tak mocno śpiącego towarzysza. Zawsze to Gaspar pierwszy wstawał i czuwał w nocy.
-Spokojnie ten głupi uparciuch zapadł w letarg. Dopóki jego ciało nie odzyska, pełni władzy będzie spał i wchłaniał cząsteczki duchowe z powietrza, nie zbędę mu do przeżycia. Może zacznijmy od mojego sposobu. Ja po prostu wizualizuje sobie w umyślę, że mojej rany nie ma. Dodatkowo wtedy skupiam energię duchową w miejscu, które sobie wyobrażam. Im lepiej nauczysz się to kontrolować, tym szybciej będziesz mógł zaleczać swoje rany. Chociaż i tak myślę, że najlepiej będzie, jak znajdziesz swój własny sposób na aktywacje regeneracji.- Powiedziała, po czym usiadła na krześle. Bardzo uważnie Ci się przyglądało, obserwując czy jakieś zadrapania nie zaczęły znikać.

Owad zastanawiał się, którą ranę powinien spróbować sobie wyleczyć. Ta zostawiona mu przez Krzyża powinna goić się wolniej, tak jak pęknięcie na pancerzu które zostawił Gasparowi Keita. Zamiast tego postanowił spróbować zregenerować ranę zostawioną mu przez nietoperza. Żeby lepiej ją sobie wyobrazić, szerszeń przyjrzał się jej lub ostukał ją odnóżem jeśli znajdowała się poza zasięgiem jego wzroku. Próbuje przygotować się na ból, który prawdopodobnie będzie towarzyszył mu podczas prób wyleczenia obrażenia, udanych czy też nie.Za radą meduzy wizualizuje sobie w umyśle zniknięcie rany, po czym podejmuje serię prób rozpoczęcia procesu poprzez skupienie reiatsu w jej miejscu. Za każdym razem używając odrobinę większej ilości. Jeśli zużyje więcej niż połowę pozostałej mu energii duchowej bez jakiegokolwiek skutku, rezygnuje z dalszych wysiłków, przynajmniej do czasu, aż odzyska pełnie sił.

Owad najpierw dotknął rany, znajdują się na odwłoku odnóżem, uczucie było bardzo nieprzyjemne i sprowadziło na niego dotkliwy ból. W końcu bardzo mocno zderzył się z gruntem, odwłok był nawet odrobinę popękany. Gdyby uderzył w jakiś wystający ostry kamień rana mogła być bardziej dotkliwa. Szerszeń następnie zaczął sobie wyobrażać jak pęknięcia i w gniecenie powoli zanikają, aż w końcu znikną. Energia duchowa przeważnie pomaga uśmierzać ból albo zmęczenie, ale niestety nie w przypadku wykorzystywania jej do regeneracji. Skupia reiatsu w miejscu rany powodowały lekki ból i dyskomfort. Uczucie było podobne podczas nakłuwania skóry podczas tatuowania, tylko że stawonóg czuł to na całej powierzchni odwłok i w dużej częstotliwości. Jednak z każdą minutą odczuwał stopniową rosnącą ulgę. Skupienie się i gromadzenie energii duchowej w komórkach nie należało do lekki rzeczy. Owad nawet zaczął się pocić i sapać. A zadrapania i pęknięcia zaczęły bladnąc i zasklepiać się.
-Widzisz, masz spory potencjał. Udało Ci się trochę przyśpieszy leczenie ran i teraz nie są już takie duże. Teraz tylko musisz poćwiczyć, aby to udoskonalić.- Powiedziała, uśmiechając się i wesoło klaszcząc.

Vespaux  (Szybka regeneracja (Niewymasterowana) +1 Reiatsu ) -30PR +10Hp

Regeneracja była zaskakująco prosta. Przynajmniej jak na ledwie żywego Hollow który nigdy dotąd jej nie próbował. Owad czuł jednak, że zużył zbyt dużo reiatsu. Gdyby próbował się w pełni wyleczyć, prawdopodobnie straciłby przytomność. Zdecydował się więc udoskonalić umiejętność korzystania z nowo odkrytej mocy, gdy jego reiatsu choć trochę się odnowi. -Wespo przepraszać, jeśli prosić o zbyt wiele, ale móc też nauczyć wykrywać tak dobrze energie?- Zwrócił się do jego mentorki rozkładając się plackiem na piasku.

-Chętnie pokaże Ci podstawy, ale nauka jest bardzo długa i wymaga ciągłe korzystania z szóstego zmysłu. Bo on działa jak mięśnie im częściej używasz tym staje się silniejszy, dokładniejszy i na ogół lepszy. Widzisz ten kompleks, ktoś kiedyś stworzył z kamienia dusz. To taki skały, które zatrzymują cząsteczki duchowe i nie pozwalają się im przedostać przez budowę. Dzięki temu nikt z zewnątrz nie będzie w stanie nas znaleźć. Ale na szczęście nie przeszkadza to w tym, żebyś potrenowali twój zmysł w ruinach.- Hellore była bardzo podekscytowana, bardzo lubiła towarzystwo, ale straciła zaufanie do swojej rasy, bo tamten incydencie. Dlatego trzymała się tylko zaufanych dziurawców. Ale sam fakt, że trzymałeś się z Gasparem wystarczył dla niej, żeby Ci zaufać. - No dobrze więc zacznijmy od teorii. Musisz skupić się na otoczeniu dookoła Ciebie, ale nie próbuj polegać na wzroku czy słuchu. Najlepiej zamknąć oczy i próbować w umyślę objąć świadomością ten pokój. Chociaż jest też inny sposobów, różni puści używają różnych metod lokalizacji. Powinieneś wyczuć moje i Gaspara mały płomyk reiatsu. Jak już uda Ci się wykryć nasze sygnatury to będziemy mogli przejść dalej.- Hellore mówiła spokojnie i powoli tak, aby Vespaux był w stanie pojąć to zagadnienie. Podstawy nie są skomplikowane więc każda przeciętna dusza obdarzona energią duchową będzie mogła to zrobić.

-Trudniejsze niż odrastanie?- Opanowanie którejkolwiek umiejętności zajmie owadowi dużo czasu, ale nie musi przynajmniej zużywać reiatsu, by rozwijać Reiar. Poza tym, Vespaux liczy na to, że trenowanie wyczuwania energii duchowej poprawi jego umiejętność kontrolowania jej, ułatwiając mu udoskonalenie regeneracji. Samo wyczucie Gaspara i Hellore nie powinno sprawiać mu problemów, w końcu udawało mu się już wykryć słabsze źródła reiatsu. Stosując się do rady jego nauczycielki, szerszeń zamyka oczy i próbuje objąć świadomością pomieszczenie. Jeśli to pomoże jest gotów nawet wstrzymać oddech by ułatwić sobie skupienie się.

-Zależy, w jakim stopniu chcesz je opanować. Jeżeli chcesz być mistrzem w wykrywaniu reiatsu. To czeka Cię naprawdę długa droga. Ci, co nie urodzili się ze szczególny talentem w tej materii, spędzają lata na jego doskonaleniu. Chociaż, może masz w sobie ukryty talent.- Powiedziała Hellore, próbując zmotywować małego szerszenia. W końcu, jeżeli już na stracie by się podał to nic by nie osiągnął, a utrata ducha walki dla pustego często kończy się śmiercią. Vespaux zamknął oczy i próbował zobaczyć pomieszczenie swoim wewnętrznym zmysłem. Powoli na czarny tle w jego głowie zaczynał malować się dość pokrzywione i niewyraźne białe kontury. Przypomniały nieco to pomieszczenie, ale jako trochę bardziej pochylone, następnie w dwóch obwódkach pojawiły się mały emitujące światło płomyki. Czerwony płomyk należał go Gaspara i był bardzo niestabilny oraz mniejszy od różowe, który bardzo harmonijniej tańczył. Z każdą chwilą twój umysł obejmował coraz większy obszar, a ty zaczynałeś widzieć jego rzut z góry. Podobnie jakbyś patrzył na mapę. Skupiłeś się na tym tak mocno, że nawet nie spostrzegłeś jak zaczęło brakować Ci tlenu. Zaniepokojona kobieta pacnęła Cię lekko w głowę, aby wyciągnąć z transu.
- Nic ci nie jest? Robiłeś się strasznie czerwony. Wybacz, że Ci przerwałam, ale nie chciałam, aby stała Ci się krzywda.- Powiedział lekko zmartwiona niebiesko włosa.

Mimo sceptycyzmu Hellore, owad nie tracił entuzjazmu. W końcu był bardzo dobry w kontrolowaniu swojej energii duchowej i nigdy wcześniej nie próbował nauczyć się jej wyczuwania. Oczywiście, że w jeden dzień się nie nauczy, ale był prawie pewien, że uda mu się to opanować szybciej niż przewiduje demonica.
-Wespo nic nie jest… - Mruknął zawstydzony. Nie mógł uwierzyć, że prawie udusił się, tylko po to, by nie pobudzać swojego zmysłu słuchu. Szerszeń powraca do treningu, bez niepotrzebnego wstrzymywania oddechu. Jak poprzednio przymyka  powieki i daje upust swojemu szóstemu zmysłowi, czekając aż proces wizualizacji reiatsu pójdzie do przodu na tyle, na ile obecnie jest w stanie.

Vespaux ponownie zaczął przygotowywać się do ćwiczenia szóstego zmysłu. Rady od Hellore był pomocne i na pewno przyśpieszył w opanowywaniu podstaw do świadomego wykrywania źródeł energii. Zamknął powieki, wytężył swój umysł i powoli objął ponownie pomieszczanie, w którym się znajdowali, a tam jak za pierwszy razem wyczuł sygnatury energii jego towarzyszy. Z każdą kolejną minutą jego pole radaru było coraz większe, chociaż był to bardzo marginalne poszerzenia. Dodatkowo z każdym kolejny zajmowało to mu trochę więcej czasu. W pewnym momencie nawet nie spostrzegł,jak jego umysł odpłynął i zalała go czerń. W końcu zmęczenie go dorwało i po prostu bezwiednie zasnął. Ale jest to jak najbardziej zrozumiałem, w końcu od jego ostatniego snu minęło dobrych kilkadziesiąt godzin. Najpierw długa pogoń za bandą, później walka na śmierć i życie. Potem bez przerwy kolejne przenosi i następne dwie walki, a później srogie baty. Szerszeń obudził się rano a jego organizm w miarę dobrze wypoczął. Zwykłe jego rany goiły się dłużej, a energia odnawiała się stopniowo.
- O widzę, że wstałeś. Zapomniałam Ci wspomnieć, że drobne rany i energia duchowa odnawia się tutaj szybciej. Jednak efekt jest znacznie słabszych, dla silniejszy i mocno rannych pustych- Kobieta poinformowała owada i zajęła się swoim sprawami. Więc owad miał pewność, że Gaspar ma dobrą opiekę. A on sam może udać się na polowanie i rosnąć w siłe.

Oba paski na full.

Zasady i przeciwnicy.:

Dzik
O dzikach owad wiedział tyle co każdy inny; nie wolno ich lekceważyć. W walce z potworem Vespaux postanawia postawić na zwrotność. Stara się dopilnować, by pojedynek rozegrał się na otwartym terenie, gdzie nie ryzykowałby zderzeniem z drzewem. Usiłuje zajść świniowatego od tyłu i strzelić mu żądłem w torebkę stawową kończyny. Następnie stara się unikać jego ataków do czasu aż uda mu się w pełni naładować żądło. Gdy to się stanie atakuje nim celując w jego oczy lub pysk jeśli jest otwarty. Jeśli to nie wystarczy, by go zabić ponownie wzmacnia żądło i strzela nim do czasu aż padnie.

Orzeł
Owad jest podekscytowany perspektywą walki w powietrzu. Trening umiejętności w tej dziedzinie może mu się przydać w razie ewentualnej dogrywki z nietoperzem. Zakładając, że orzeł lata szybciej od niego, usiłuje zwabić go do lasu, gdzie nie będzie mógł w pełni wykorzystać swojej prędkości. Unika jego ataków poprzez chowanie się za drzewami, po czym strzela w jego skrzydła usiłując uszkodzić jedno z nich lub oba tak by zleciał w dół, lub chociaż musiał lądować. Jeśli ptak zrobi to drugie lub wytrzyma upadek, wzmacniając swoją silę i szybkość leci prosto na niego usiłując zderzyć swoją głowę z jego i pozbawić go przytomności. Jeśli mu się to uda dobija przeciwnika przegryzając mu gardło.

Jaszczur
Jaszczurki potrafią się regenerować, zgadza się? Potwór najprawdopodobniej również posiada tą umiejętność. Szkoda, że musi go zabić, może mógłby mu dać jakieś wskazówki co do jej nauki? Szerszeń usiłuje zajść łuskonośnego od tyłu i odgryźć mu ogon, a następnie nogę. O ile utrata pierwszego nie powinna być zbyt wielkim problemem, o tyle odgryziona kończyna jest raną, która wymaga natychmiastowego wyleczenia. Vespaux liczy, że zmuszony do wykorzystania zdolności znacząco nadwątli zasoby swojej energii duchowej. Następnie usiłuje dobić przeciwnika strzelając mu w głowę w pełni naładowanym żądłem.

Żółw
Owad zgaduje, że pancerz gada jest mniej więcej tak wytrzymały jak ten Gaspara. Oby tylko nie był równie szybki. Najchętniej po prostu złapałby go niczym z wysokości, wątpił jednak, by miał dostatecznie dużo siły, nawet z pomocą reiatsu. Zamiast tego, maksymalnie się wzmacniając usiłuje wywrócić go na grzbiet, licząc na to, że gad nie da rady samemu wstać i jego plastron jest mniej wytrzymały niż karapaks. Ponownie wzmacniając swoje szczęki, usiłuje przegryźć się przez jego pancerz tam gdzie chroni on jego głowę. Jeśli uda mu się ją odsłonić strzela żądłem w spód pyska, mając nadzieję, że jego pocisk dostanie się do mózgu.

Wąż
Mówi się, że wystarczy odciąć wężowi głowę, by reszta umarła razem z nią. W myśl tej zasady owad usiłuje odstrzelić łuskonośnemu głowę w pełni naładowanym żądłem. Jeśli jeden silny atak nie wystarczy, żeby go zabić, usiłuje zajść go od tyłu, równocześnie przygotowując się do kolejnego araku pociskiem. Wgryza się przeciwnikowi w ogon, po czym usiłuje wzlecieć nim w górę, bacznie obserwując przód jego ciała. Jeśli wąż usiłuje go ugryźć, stawonóg puszcza jego ogon i usiłuje strzelić mu prosto w gardło. Licząc, że znajdują się wystarczająco wysoko by nawet jeśli przeżyje przebicie jeszcze jedna igłą, zabije go upadek.

Płaszczka
Biorąc pod uwagę jak zróżnicowana jest biologia Hollow, niewykluczone, że płetwy płaszczki są tak zbudowane, by umożliwiać jej latanie, jak ptakom. Owadowi bardziej prawdopodobne wydaje się jednak, że ryba lata za pomocą reiatsu. Daruje więc sobie uszkadzanie jej płetw. Płaszczki znane są rozmaitych mechanizmów obronnych, jak zakończone jadowym kolcem ogony, czy rażenie prądem. Insekt jest zdeterminowany nie zbliżać się do potwora, dopóki nie ma pewności że nie żyje. Zgadując że ciało przeciwnika jest wrażliwsze od spodu, krąży wokół niego, przygotowując się do wystrzału. Gdy igła jest gotowa, usiłuje polecieć pod płaszczkę i strzelić ją tam, gdzie jak sądzi znajduje się jej mózg. Jeśli potwór wyląduje na piachu, szerszeń odstrzeliwuje mu ogon na wypadek gdyby strugał oposa.

Welociraptor
Wszystko co wiedział o dinozaurach szerszeń wyniósł z filmów o nich, które pamiętał że oglądał jako człowiek. Wątpił jednak, by tak jak sugerowały niektóre z nich wystarczyło stanąć w bezruchu by być dla nich całkiem niewidocznym jak dla jakiejś przerośniętej żaby. Welociraptory były praktycznie strusiami, tylko że z zębami i takimi fajnymi, sierpowatymi pazurami, zgadza się? Czy strusie potrafią skakać? Potwór najprawdopodobniej potrafi. Walkę rozpoczyna okrążając go, usiłując wbić mu przynajmniej trzy żądła w jedną z nóg. Powinno to osłabić kończynę dromeozaura dostatecznie, by utrudnić mu skakanie tak szybko i wysoko, na ile go stać. Wznosi się jakieś dziesięć metrów nad ziemię, zwiększając swoją siłę i szybkość, po czym pikuje na przeciwnika w dół, usiłując przegryźć jego szyje w locie.

Aligator
Kiedy jeszcze był częścią orszaku Królowej, trójka zmierzyła się z podobnym mu gadem. Podczas walki Mątwa oplótł mackami jego pysk uniemożliwiając mu jego otwarcie, co Calatrava wykorzystała, atakując z taką siłą, że nie tylko udało jej się od razu zabić krokodylowatego, ale także zranić Romero. Strategia może być znacznie trudniejsza wykorzystania samemu, stawonóg czuł jednak, że warto spróbować. Wzmacniając swoją siłę i wytrzymałość, usiłuje wylądować gadowi na pysku i obłapić go wszystkimi kończynami, zanim zdąży go otworzyć. Kurczowo się go trzymając usiłuje strzelić mu w pełni naładowanym żądłem w oko

Pająk
Insekty stanowią podstawę diety niemal każdego pająka. Istnieją jednak osowate które nie tylko potrafią się przed nimi obronić, ale nawet polują na nie. Vespaux nie ma zamiaru przynieść swoim zwierzęcym odpowiednikom hańby. Biorąc pod uwagę, że umiejętnościami, z których pająki są najlepiej znane są jad i przędzenie sieci, atakowanie go zarówno z frontu jak i od przodu nie wydaje się być dobrym pomysłem. Zamiast tego usiłuje odgryźć mu środkową parę odnóży, a następnie odleciawszy parę metrów do tyłu, szarżuje na jego bok usiłują wywrócić go na plecy i wgryźć mu się w spód ciała.

Skorpion
Szerszeń wolałby trzymać się jak najdalej od żądła skorpiona, może jednak mógłby je efektywnie wykorzystać przeciwko niemu? Owad rozpoczyna walkę atakując go od boku, próbując odgryźć mu jedną kończynę, lub przynajmniej poważnie ją zranić. Następnie ląduje mu na grzbiecie usiłując sprowokować przeciwnika do ataku ogonem. Gdy pajęczak usiłuje zaatakować, Vespaux usiłuje zrobić unik, jednocześnie chwytając go za ogon go i wbić mu żądło w szczelinę między segmentami na jego pancerzu. Jeśli jest na to za słaby, usiłuje odgryźć mu końcówkę, po czym odlatując strzelić w szczelinę swoim własnym żądłem.

Szerszeń wyruszył na polowanie, chciał jak najlepiej wykorzystać ten miesiąc. W końcu może mógłby trochę dogonić swojego pana, który przez rekonwalescencie musiał zapaść w letarg. Hellore wspomniała, że będzie on spał gdzieś około trzydiestu dni albo troszeczkę dłużej. Dlatego bez wyrzutów sumienia mógł ruszyć na wyżerkę. Każde dnia opuszczał stare ruiny i nie wracał do nich, dopóki nie udało mu się skonsumować jakiegoś dziurawca. Jeden miesiąc zleciał mu znacznie szybciej niż zazwyczaj, pewnie było to spowodowane tym, że miał nie bywałe szczęście do zaskakiwania swoich ofiar w powijakach. Z dziesięciu polowań, które odbył. Tylko raz wrócił nie na jedzony. Ponieważ jego przeciwnik miał niesamowite szczęście i burza piaskowa pozwoliła mu zbiec, a w niej Vespaux nie mógł latać.

Expy= {[Siła, Wytrzymałość, Psychika K. Reiatsu +3| Zręczność, Szybkość, Reiatsu, Inteligencja +4 Stałe] Tymaczsowe wszystkie na +2}
*****************************************************************************************************************************************************************************************************
Trzydziestego pierwszego dnia, Vespaux obudziła Hellore. Która chciała z nim porozmawiać. Ponieważ, owad zawsze wstawał wcześniej rano i ruszał na polowania, a później wracał bardzo późno albo po kilku dniach. Kobieta nie miała, kiedy z nim porozmawiać, a musiała jeszcze doglądać Gaspara i zdobywać pożywienie. Ostatni czasy wyglądał, też na trochę bardziej zmartwioną.
-Dobry. Widzę, że ten miesiąc był dla Ciebie wyjątkowo owocny. Tak jakby odwłok zrobić Ci się większy, a odnóża masywniejsze. Widać, bardzo dobrze się odżywiasz podczas swoich wypraw. Jak tak dalej pójdzie, to pewnie niedługo poczuje silną potrzebę udania się do lasu menosów.- Uśmiechnęła się wesoło i dłonią poprawiła włosy. Jej uśmiech zniknął z twarzy i zaczęła mówić bardziej stanowczo i pewnie. -Niestety Gaspar nie wybudzi się sam. Jego umysł nie może znieść myśli o porażce i nie pozwala mu się ocknąć. Jego ciało w pełni się zregenerowało. Spokojnie znam pewien sposób, ale jest trochę niebezpieczny, a ja nie mogę się tam udać. Widzisz istnieje pewien pusty, który potrafi usuwać wspomnienia. Nie jest to glizda z kosą na ogonie, nazywa się Itcher i zamieszkuje jaskinie dwa dni drogi stąd. Generalnie udałaby się po nią sama, ale w okolicy wykryłam Smirker. To Vasta lord, który zaprzepaścił swój rozum. Wierzy, że jeżeli dalej będzie pożerał innych vasta lordów, to wyewoluuje w coś jeszcze większego. Sam widzisz, że nie mogę ryzykować, on dość solidnie redukuje nasza populacje.- Na końcu jej głos zaczął się trochę łamać, ewidentnie spotkało ją coś złego podczas konfrontacji z Smirkerem.

-Nie widzieć byłej pani Wespo. Ta to dopiero mieć zad.- Zarechotał owad. -Poważnie musieć zapomnieć?- Nie mógł uwierzyć, że ego Gaspara jest takie wrażliwe. Porażki powinny uczyć i motywować do poprawy, a nie pognębiać. Szerszeń osobiście wolałby zachowywać wszystkie swoje wspomnienia, zarówno dobre jak i złe. Zastanawiało go też, czy manipulacja pamięcią nie ma jakichś ubocznych skutków. Mieszanie w głowie brzmi ryzykownie. Nie pamiętał, jakim był człowiekiem, ale był prawie pewien, że zmiana w Hollow, odebrała mu znacznie więcej niż wspomnienia. Co jeśli jego moc działa na podobnym poziomie? –Jak już stracić pamięć, móc mu to powiedzieć chociaż tak mniej więcej?- Zapytał, licząc, że sama informacja nie wznowi traumy. Uważał, że wilk powinien o tym wiedzieć. -Ten… Zdrapek… Zgodzić się pomóc?- Gdy wspomniała o Vasto Lorde, owad zadrżał. Dlaczego bez przerwy trafiali mu się tak potężni przeciwnicy? Cóż, nie mógł przecież odmówić zrobienia co w jego mocy, by wilk stanął na nogi. Obiecał w końcu swojemu towarzyszowi lojalność dopóki żyje. Zgadywał, że wystarczy, jeśli uniknie spotkania z nim w drodze do kryjówki Itchera. Po znalezieniu robaka, mogli przecież wrócić okrężną drogą przez Gargante, czyż nie?–Móc powiedzieć jak wyglądać i co umieć?- Zauważył, że to niewygodny temat dla niej ale nie mógł przecież lecieć kompletnie nieprzygotowany.

Kobieta uśmiechnęła się, kiedy owad zażartował i pokiwała głową. Fakt, że Vespaux zaczynał przejawiać coraz bardziej ludzkie zachowanie, było dobrą wiadomością. To oznaka, że jest na dobrej drodze do pokonania wiecznego głodu. Wysłuchało czego dokładnie, obawiał się stawonóg i czego oczekiwał.
-Tak, ale spokojnie on nie musisz zapomnieć wszystkiego. Itcher wytnie mu tylko moment porażki i tylko tyle. Głównie chodzi o to, że prawdopodobnie ego Gaspar w podświadomości nie może przeżyć przegranie z odwiecznym rywalem. Później będziemy mogli normalnie powiedzieć, co się stało. Zapewne będzie chciał czegoś w zamian, ale myślę iż spokojnie będziesz wstanie mu to zapewnić. On nie jest zbyt wybredny i zachłanny, najczęściej prosi o jakąś przysługę na przyszłość. Jeżeli będzie miał jakieś, ale to przekaż mu, że Hellore ma prośbę i pokaz mu to. A wtedy on na pewno zgodzi się na pomoc.- Kobieta położyła kawałek pękniętej maski i owinęła go chustą, którą przewiązał Ci korpus. I upewniła się, że dobrze jest przymocowane. W końcu na pewno nie było to zwykły kawałek maski. A coś bardziej wartościowego stanowiącego dowód.
-Smirkerm jest znacznie wyższy ode mnie i bardzo dobrze zbudowany. Na głowie posiada pozostałości maski guźca. I dwie wielkie szable, który rozszarpuje nawet najtwardsze pancerze. Nie jest zbyt finezyjny, a jego szybkość jest przeciętna jak na vasto lorda. Ale za to ma ogromną siłą i wytrzymałość. A do tego jego kły są w stanie manipulować waitrem.-

Odwiecznym wrogiem? Więc wilk i nietoperz już kiedyś się spotkali? Owad nie bardzo ma jednak czas na dopytywanie się na temat ich wspólnej historii. Również wyjaśnienie co do znaczenie kawałka maski, który miał przekonać Itchera do współpracy, będzie musiało poczekać. Smirker brzmiał jak wysoce niebezpieczny przeciwnik. Pozostaje nadzieja, że nawet jeśli się spotkają, Vespaux będzie chociaż w stanie przed nim uciec. Pożegnawszy się z meduzą, potwór wyruszył na poszukiwanie robaka.
Stłumiwszy swoją energię, szerszeń stara się jak najszybciej dolecieć na miejsce, gdzie Zdrapek powinien mieć swoją norę. Jeśli jednak zmęczenie zaczyna mu doskwierać, usiłuje odpocząć w najbliższej kryjówce jaką znajdzie. Czas którego potrzebuje na odzyskanie siły urozmaica sobie starając się doszlifować swoje umiejętności wyczuwania energii duchowej. Nie marnuje w końcu sił, korzystając ze swojego szóstego zmysłu. Dwa dni to oczywiście zdecydowanie za mało, żeby opanować Reiar do perfekcji, ale owad potrzebuje każdej wolnej chwili, by to osiągnąć. Poza tym ciągle liczy na to, że trenowanie go poprawi jego kontrole reiatsu. Przez ten miesiąc nie rozwinęła się ona nigdzie tak dobrze jak miał nadzieję.

-Dobrze. Postaram się zrobić Ci furtkę. Spróbuje go odciągnąć od Ciebie. Moja energia powinna spokojnie zamaskować Twoją, a przynajmniej on powinien skupić się na mojej. Jak już będziemy na zewnątrz to nie oglądaj się za siebie i podążaj we wskazanym kierunku. Myślę, że ja jako wabik pozwoli Ci się oddalić na bezpieczną odległość, na swojej drodze raczej nie spotkasz przeciwników, bo Smirker wszystkich wypłoszył. . Powodzenia.- Hellore powiedziała stanowczo. Już na pierwszy rzut oka można było wywnioskować, że nie zamierza Cię pozostawić na jego pastwę i przyczynić się do śmierci owada. Jak tylko opuściliście kryjówek szerszeń od razu poczuł na południu ogromne źródło energii. Te gacka przy tym było jak wiadro wody, a teraz to jest staw albo jezioro. Jego całe ciało było ociężałe, ale on ruszył na północ, czuł presje coraz słabiej, a kobieta błyskawicznym korkiem ruszyła na wschód owad, nie mógł nadążyć za jej ruchami i po chwili widział tylko opadający piasek po jej krokach. Po pięciu minutach zorientował się, że w ogóle nie oddala się od tego źródła, a nawet więcej ona stopniowo się zbliżało jego stronę. Vespaux przez moment pomyślał, że Hellore podwinęła kitę i ich porzuciła. Jednak chwile później poczuł drugiej ogromne źródło energii duchowej ze wschodu, do którego natychmiastowo zaczął się kierować Smirker. Najwidoczniej kobieta chciała oddalić się jak najdalej od kryjówki, żeby nie narażać Gaspara. Dzięki temu mogłeś bezpiecznie uwolnić się z obszaru, na który aktualnie przebywał ten potwór i realizować dalej swoją misję. Po kilku godzinach biegu przeplatanego z lotem udało Ci się znaleźć jaskinie, w której nikt nie mieszkał. Presja duchowa wytworzona przez dwójkę vasta lordów spowodował u owada wielkie zmęczenie. W końcu szerszeń czuł się kilkukrotnie cięższy i trudniej było mu złapać oddech. Później kilku godziny maraton i stawonóg ledwo zipał, ale w jaskini może odpocząć i poświeci trochę czasu swoim plan. Jedna obawa, która gdzieś krążyła mu w głowie to czy Hellore zdołał wrócić do ruin.

Ukrywszy się w jaskini, stawonóg rozłożył się plackiem na ziemi usiłując odpocząć. Równocześnie jak planował wznowił swój trening wyczuwania Reiatsu. Usiłuje skupić swój szósty zmysł na odnalezieniu z powrotem energii obu Vasto Lorde. Szczególną uwagę poświęca Smirkerowi, usiłując ustalić jak daleko od niego dokładnie się znajduję i być przygotowanym, na wypadek gdyby dzik zbliżał się w jego stronę. A także ustalić jaka jest mniej więcej różnica poziomów między nimi i meduzą. Owad miał paskudne przeczucie, że czy tego chce czy nie, wcześniej czy później drogi jego i potwora się skrzyżują. Pytanie, czy do czasu gdy to nastąpi, rozwinie się dostatecznie by mieć szansę wyjścia z pojedynku z nim żywym?
Czy Hellore uda się uciec przed Smirkerem? Trudno powiedzieć. Kobieta była szybsza od niego, ale dzik był prawdopodobnie zdeterminowany, by dogonić innego Vasto Lorde, zwłaszcza takiego, którego dotąd nie udało mu się jeszcze pożreć. Szerszeń był pod wrażeniem przywiązania, jakim darzyła Gaspara. Wbrew jej radosnej powierzchowności, meduza musiała dużo przeżyć i być zdesperowana, by tak rozpaczliwie utrzymać przy życiu podrzędnego Hollow jak Gaspar. Miał nadzieję, że udało się jej przeżyć. Tego jednak dowie się dopiero, jeśli uda mu się bezpiecznie doprowadzić Itchera do jej kryjówki. Nie może się nią teraz przejmować, priorytetem dla nich obu jest dołożenie wszelkich starań, by pan owada ponownie doszedł do siebie. Gdy wreszcie odzyska siły, owad ponownie rusza na poszukiwanie robaka.

Szerszeń wpadł do jaskini, jak gdyby była wypełniona drogocennym miodem, który mają w zwyczaju rabować jego krewniacy ze świata żywych. No i jeszcze odgryzać głowy pszczołą i usypywać z nich stosy. Padł płasko na podwoziu i wylegiwała się na piasku, przez pierwsze minut uspokajała oddech i pozwalał dotlenić się kończyną. W końcu po dłuższym kwadransie był w stanie spróbować się skoncentrować. Może używanie zmysłu nie zużywa zbyt dużo wytrzymałości i nawet grama energii duchowej, ale wymaga pełnego niezachwianego i niezmąconego skupienia. O które trudno, kiedy serca wali jak młot, a krew buzuje w żyłach. Owad w końcu mógł przystąpić do swojego planu, zaczął powoli koncertować się na otoczeniu. Starając się coś wykryć, w najbliższe okolicy nie odnalazł ani jednego ognika. Po kilkudziesięciu minutach poszerzenia granic dalej było pusto, nawet najmniejszego znaku czyjeś obecności. W końcu jego umysł na trafił na przysłowiową ścianę, nie był w stanie już bardziej zwiększyć zasięgu swojego radaru. Nawet po kilkunastu minutach dalej pole było takie samo. Nie udało mu się również w tym czasie poczuć energii Smirkera czy też Hellore. Najwidoczniej był już za daleko i nie musiał przejmować się zagrożenie z jego strony przynajmniej jak na razie. Kto wie co go czeka, kiedy będzie wracał z Ichterem. Po dłuższej przerwie ponownie zabrałeś się w podróży chciałeś jak najszybciej mieć to za sobą i przywrócić Gasparowi do normalności. Tym razem organizm stawonoga nie musiał znosić ciężkiej presji energii duchowej dlatego podróżowało mu się szybciej, a jego ciało nie potrzebowało przerwy. Droga była długa, ale zdeterminowany w końcu dotarł do wskazanej jaskini. Owad Stał przed jej wejście.

Wygląda na to, że jako się rzekło, o losie meduzy Vespaux dowie się dopiero jeśli dotrze z powrotem do Gaspara. Nie było sensu wracać do Hellore, gdy była razem ze Smirkerem w jego zasięgu, tym bardziej nie ma sensu szukać jej, gdy nie wiadomo, czy jeszcze żyje. Stanąwszy przed wejściem do kryjówki Itchera, owad postanawia uprzedzić glistę o swojej wizycie trzepocząc skrzydłami przez jakieś trzydzieści sekund. Kiedy robak wreszcie wylezie ze swojej nory, wita go słowami: -Wespo szukać Dziurawy który usuwać pamięć. Trafić pod właściwy adres?

Szerszeń stał przed wejście do jaskini i odegrał istny recital na swoich skrzydłach. Szelest zastępował dźwięki skrzypiec. Krzyknął głośno w głąb jaskini i poczekał na reakcje. Owad w tym czasie zauważył, że piasek jest tu idealnie gładki, nie ma nawet najmniejszego dołka czy śladu, który by wskazywał, że ktoś wpełzał albo wchodził do jaskini.Przez kwadrans nic się nie zmieniło, ale chwile później usłyszał coś z jaskini.
-Że co? Co tam drzesssssz japę na dworze? Zaraz Ci pokaże.- Jego głos było połączeniem zrezygnowania i niechęci. Raczej wolał przesiadywać w swojej jamie i nie opuszczać jej zbyt często. Vespaux Usłyszał jak piasek się przesypuje i coś zaczyna wyłaniać się z jamy. Po kilku sekundach ujrzał wielkiego fioletowego węża. Jego górna część głowy była pokrytą maską na, której brakowało kawałka, tak jakby ktoś go odłamał albo się ukruszył. Jego ogon był zakończony kosą, a cała jego długość wynosiła siedem metrów, a obwód w pasie około metra.
-To, czego sssszukassszz przybłędo. Ja jestem Itcher i jessssszcze nie zdążyło ssssię, żeby ofiara ssssama przysssszła do mojego leża. Jak miło z twojej sssstrony insssssekcie. W nagrodę obiecuje, że nie będziesssssz cierpiał i ssssszybko Cię zjem. - Szerszeń zobaczył jak wąż się oblizał, chyba szykował się do obiadu. Zaczął powoli gibać się na boki i dokładnie przyglądać owadowi. Wzrok skupił na receptorach wzrokowych stawonoga i czekał, co takiego od niego oczekuje.

Vespaux nie spodziewał się, że Itcher jest aż taki duży. Nie żeby się bał. Zabijał już większe potwory i tylko dlatego, że potrzebował robaka, nie skomentował jego próżnej groźby. -Jamochłon przesyłać pozdrowienia.- Oświadczył owad, pokazując, dżdżownicy bok, do którego był przywiązany kawałek maski, który zaczynał się domyślać, skąd Hellore wzięła. Tylko, czy rozkruszona maska nie powinna się zregenerować? -Słyszeć, jak coś niedawno wyciągnąć masę Dziurawi do świata żywych? Wespo i Wyjec być jednymi z nich. Wyjec oberwać tak mocno, że podobno potrzebować usunięcia pamięci, żeby z powrotem stanąć na nogi. Jamochłon mówić, że móc to załatwić.