Północno-Zachodnia pustynia.

-Dobrze, pewnie zastanawiasz się, dlaczego sama tego nie zrobię. Nie bój się pytać, w końcu wiedza pozwala nam się rozwijać. Otóż umysł główny Gaspara jest teraz w śpiące, a teraz rządzi tam jego podświadomość i ego. Dobrze wiesz, że nasz znajomy uwielbia walczyć i szukać silny przeciwników, więc mój widok mógłby, wywołać odwrotny skutek niż chcemy. Połóż się obok niego.- Wskazał ręką i uśmiechnęła się. -Gdyby coś szło nie tak, przerwiemy połączenie i wyciągniemy Cię, ponieważ ciało bez jaźni nie może istnieć a jedynie wegetować. Postaraj się jak najszybciej znaleźć jego awatara, nie wiadomo co może się stać. Jeżeli za długo będziesz tam przebywał. - Z ogona Itchera wysunęły się bardzo cienkie rurki, które oplotły czaszkę owad i wilka. Vespaux poczuł mocny uścisk na głowie i następnie bardzo silny ból i zaciemnienie obrazu. Po chwili dyskomfortu otworzył swoje wielkie płytkowe oczy i ujrzał wielką pustynię, a na jej horyzoncie dziwną górą albo może stertę czegoś. Nie wiedział do końca z czego, ale nie było niczego innego w okolicy co rzuciłoby rzucałoby się w oczy jak to. Vespaux musiał odnaleźć ego wilka, zanim coś złego się wydarzy, w końcu był intruzem w jego głowie.

Vespaux chociaż raz będzie miał jakikolwiek pożytek z tego, że nie jest tak silny jak Gaspar. Mimo dyskomfortu perspektywą węża grzebiącego w jego mózgu, owad położył się obok swojego kompana. Czy wyciągnięty po upływie czasu, jaki jego organizm jest w stanie wytrzymać bez jaźni insekt miał szansę przenieść do jego umysłu ponownie? Cóż, lepiej załatwić to za pierwszym razem. Umysł Delgado  był dziwnie… opustoszały? Insekt spodziewał się czegoś bardziej widowiskowego. Może wyglądał tak bo trapiło go wspomnienie walki z nietoperzem? Czy, jak często zdarza się w powieściach poruszających tego typu tematykę które musiał czytać, będzie musiał wesprzeć wilka w walce z nim? Jak silne mogłoby być wspomnienie? Potwór leci na szczyt jak wzgórza, które jak zgadywał było w rzeczywistości stosem trupów, mając nadzieję, że znajdzie tam wilka, lub chociaż wypatrzy go z niego.

Owad lekko się zawiódł widokiem umysłu Gaspara, najwidoczniej trochę przecenił jego kreatywność i cele. Zadał sobie pytanie, czy przegra z nietoperzem mogła wyrządzić takie spustoszenie w jego świecie. Na to pytanie jedynie Delgado będzie znał odpowiedz, w końcu to jest jego umysł. Vespaux po krótkie chwili zbliży się do wielkiego stosu trup, w którego skład wchodziła masa pustych, dusz i gdzieniegdzie nawet leżeli bogowie śmierci i niszczyciele. Na oko można było stwierdzi, że stos składa się przynajmniej z kilkuset trupów. A na jego szczycie stał wilk, który z wielką zażartością pożerał swoje ofiary. Nie zwracał uwagi na otoczenie i nawet hałas skrzydeł owada nie oderwał go od konsumpcji. Szerszeń dostrzegł, że z każdą koleją pożartą ofiarą na niebie gromadzą się ciemne burzowe chmury. O czym mogło to świadczyć, Vespaux mógł tylko snuć przypuszczenia, ale coś mu podpowiadała, że dziej się coś bardzo złego.

Czy trupy tworzące stos reprezentowały pokonanych przez wilka? Nie przypominał sobie, by Gaspar kiedykolwiek wspominał mu o ucztowaniu na Krzyżach. Z drugiej strony nigdy nie mówił mu że nie spotkał innych Quincy niż Keita. Tylko dlatego, że Delgado nie udało się samemu zabić jednego potężnego łucznika, to nie oznacza, że nigdy nie zabił żadnego słabszego. Szerszeniowi raz się to udało, więc wilkowi też powinno. W opowieściach o podróżach w głąb umysłu, zwykle chodziło o konfrontacje ze wspomnieniami, a nie ich usunięcie. Jak ma pomóc mu się ocknąć? Co stanie się, jeśli niebo jeszcze bardziej się zachmurzy. Czy Gaspar rozpozna go jako swojego sojusznika. Czy jego przeciwnicy zagrażają stawonogowi? Jedyne co owadowi na razie przychodzi do głowy, to spróbować się z nim porozumieć. –Wespo przybyć, by wyciągnąć z to bagno.- Oświadczył, podleciawszy do niego na odległość jakichś dziesięciu stóp.

Owad wspominał i rozmyślał nad starymi zdarzeniami. Zdał sobie sprawę, że Gaspar bardzo rzadko mu opowiadał o sobie, a w zasadzie wcale. Najwidoczniej wilk nie było dobry w opowiadania albo nie lubił się dzielić wspomnieniami. Ale to nie wszystko, czym zajmował się umysł stawonoga, w głowię zadawał sobie pytania dotyczące zgłębiania własnej świadomości. Nie miał zielonego pojęcia jak dokładnie działają takie zabiegi i co trzeba w nich zrobić. Chociaż może się pocieszać, że raczej nikt tego nie wie. Bowiem, każdy umysł i świadomość jest inna, oczywiście zawsze łączy je różne cechy. W końcu szerszeń postanowił przemówić do awatara wilka. Jednak jego znajomy dalej nie był skoro do rozmów. Dalej nienasycony szarpał i pożerał kolejne trupy na stosie. A w oddali Vespaux zauważył błyskanie na niebie i po kilkunastu sekundach usłyszał huk. Ciemny chmur było coraz więcej i zaczynała nad nimi kręci kółka.
-Więcej! Więcej! Więcej!... Potrzebuje jej jeszcze więcej, nigdy już nie przegram!- Krzyczał gniewnie wilk. Który wydawał się bardzo niestabilny emocjonalnie i tak jakby do końca nad sobą nie panował. Możliwe, że porażka odcisnęła na nim mocne piętno i stres.

Zgodnie z obawami Vespaux, Gaspar nie do końca zorientował się, co się z nim dzieje. Jak ktoś kto samemu ledwie to pojmuje, może pomóc mu dojść do siebie? Jedyne co przychodzi szerszeniowi do głowy, to po prostu wytłumaczyć mu co się dzieje. Owad ląduje prosto przed wilkiem, w nadziei, że jeśli go zobaczy, zwróci wreszcie na niego uwagę. Jeśli to nie wystarczy, szarżuje na niego. -Opanować się! Nie widzieć, że tylko iluzja? Wyjec znajdować się we własny umysł! Nie widzieć chmury? W świat Dziurawych nie padać! Miesiąc temu spotkać Gacek. Jamochłon uratować i położyć się spać, żeby się wyleczyć. Ale wspomnienie walki podobno tak ciążyć, że nie móc się obudzić. Dlatego znaleźć Zdrapek i wysłać Wespo do umysł.

Początkowo wilk nie zwracała uwagi nie sława latającego intruza, Mogłoby się nawet zdawać, że jest głuchy i niewidomy za jednym razem. Jednak jaka część słów dociera do niego stopniowo, powoli przestawał pożerać truchła i zaczął spoglądać na szerszenia. A jego oczy z każdy kolejnym słowem zaczynał rozpalać węgielki gniewu i agresji. Informacja o przegranej bardzo go rozzłość, chyba faktycznie miał jakiś problem z tym.
-Ja nigdy bym nie przegrał. Łżesz podła kreaturo, jestem niezwyciężony. Nie wierzę w ani jedno twoje słowo. A tym bardziej nie dałbym się pokonać jakiemuś nietoperzowi. Właśnie pokonałem tych wszystkich tutaj, a te chmury mogą zwiastować moją przemianę. Z każdą kolejną ofiarą są coraz wyraźniejsze.- Logiczne argumenty owada nie docierał do niego, jego ego jest zbyt zapatrzone w siebie i prowadzi je pycha. Owad musiał coś zrobić, bo wilk wrócił do łapczywego pożerania ciał. Chmury wzbierały na niebie, tworząc istny obraz apokalipsy, dodatkowo nawet ziemia zaczęła się trząść i pękać.

-Mówić co chcieć, ale Wespo nienawidzić kłamstwa!- Ryknął oburzony. A więc w swoim obecnym stanie Gaspar nawet nie pamiętał swojego lojalnego podkomendnego? Czy to dlatego, że tak krótko się znali? A może podświadomie blokował swoje wspomnienia dlatego, że owad był świadkiem jego porażki? Może zmuszając go do przypomnienia mu o sobie pomoże mu dojść do siebie? –Nie pamiętać Wespo, ale Wespo pamiętać Wyjec. Nie umieć powiedzieć imię, ale znać. Gdyby nigdy wcześnie się nie spotkać, skąd wiedzieć o Jamochłon i Gacek? Wiedzieć, też że zanim spotkać Wespo, walczyć z Król i nie pokonać go. Walczyć z Krzyż i uszkodzić sobie pancerz na długi czas, ale okulawić sk**wysyn. Potem spotkać Wespo wcześniej, pokonać i oszczędzić bo zgodzić się pomóc pokonać Król. Razem z Wespo pomóc gang Fajki walczyć gang Sopla. Krzyż być w gang Sopla i Wespo go dobić. Wszyscy z gang zginąć z wyjątek sam Sopel. Potem walczyć z Król i armia. Zabić armia, a Król zginąć gdy spowodować pożar. Potem zająć teren, do czasu, aż gang Szerszenicy się nie wpie**olić. Zabić Szerszenica i większość gang, ale potem przenieść się do świat żywych, rozdzielić się i spotkać Gacek. Wyjec pokonać wiele, ale przegrać z Gacek. Więcej niż raz. I nie pokonać, dopóki siedzieć we własny umysł!

Owad ryknął oburzony i zaczął wymieniać wszystkie wydarzenia, w jakich brał udział z Gasparem. Trochę tego było i monolog zajął mu chwilę. Wilk po chwili przestał pożerać swoje zdobycze i spojrzał dziwnie na szerszenia. -Jamochłon, gacek, król. Jamochłon, Gacek, król. Jamochłon, Gacek, Król.... JAMOCHŁON, GACEK, KRÓL!- Wilka zaczął wymieniać te trzy imienia, niczym jakby powtarzał buddyjską mantrę, Można by rzec w języku IT, że Delgado złapał buga. Pomimo tego, że patrzył na owada. Wydawał się bardzo nieobecny a wzrok zamglony. W końcu ryknął głośno i ze złości i zawył. Pijana sączyła mu się z pyska i obnażył ostre niczym brzytwa kły w stronę Vespauxa. -Przestań, jestem niepokonany. Nikt nigdy ze mną nie zwycięży i żeby tego dowieść zacznę od Ciebie. Jesteś moim wrogie, nie pozwalasz mi się pożywiać i rosnąć w siłę. Obawiasz się mnie i kryjesz się za podłymi sztuczkami. Próbujesz mi mówić, że to nie jest rzeczywistość, to zaraz Ci to u dowodnie.- Charczał wściekłe i warczał, kłapał paszczą. Nastroszył się i rzucił się w dziki szale na szerszenia. Owad nigdy nie widział tak wściekłego wilka, chmury przestały wzbierać a wstrząsy były coraz mniej wyczuwalne. Czyżby coś zaczynało się budzi w wilku? Nie wiadomo, ale fakt, że przestał pożerać swoje istnienie na pewno pomoże. Szerszeni musiał teraz tylko nie dać się zabić nim Gaspar się nie obudzi.

Hollow westchnął przeciągle, gdy próby przemówienia Gasparowi do rozsądku rozjuszyły go. Czy jego mantra wyrażała jego frustrację słowami Vespaux, które dla kogoś kto go nie zna brzmią jak najzwyklejszy w świecie bełkot? Biorąc pod uwagę, że wilk powtarzał jedynie najważniejsze z wymienionych osób, być może jednak udało mu się coś mu przypomnieć? Tak czy inaczej coś mówiło szerszeniowi, że przestanie pożerania nie istniejących zwłok było jakimś postępem. Naładowawszy się reiatsu, insekt zaczyna krążyć w powietrzu wokół swojego pana, usiłując unikać jego ataków. Potwór pociesza się zgadując, że przynajmniej jak długo jest wzmocniony po ostatnim  posiłku, zręcznością prawdopodobnie przerasta wilka. Nie można też zapominać, że dzięki skrzydłom ma dużo miejsca na uniki. Manewrując wokół Delgado, szerszeń równocześnie w dalszym ciągu usiłuje uświadomić demonowi co się  z nim dzieje. Nic nie udowodnić! Wespo i Wyjec prawdziwi, miejsce być iluzja! Czy wyczuwać kłamstwo w słowa Wespo? Myśleć że ktoś kto ledwie mówić móc kłamać tak dobrze by to nie nie wykryć? Tak trudno pogodzić się z prawda? Przegrana lepsza niż śmierć! Po śmierci przestawać istnieć, a przegrana uczyć i motywować do poprawa. Wespo przegrać z Wyjec i teraz być z dwa razy silniejszy. Wyjec też móc się rozwinąć. Ale nie zrobić tego zamykając się we własna wyobraźnia!

[+8 Wytrzymałość +8 Szybkość]

Wilk jeszcze bardziej szalał i skała za unikającym szerszeniem. Pazury wilka mijały ciało owada o kilka centymetrów. Paszcza najeżona ostrymi zębami, mocno zatrzaskiwała się przy odnóżach szerszenia. Rozwścieczony ssak nagle nastroszył swój ogon i wystrzeli kilkanaście kolców w stronę lecące intruza. Vespaux niczym pilotuj myśliwca z okresu drugiej wojny, wykonywał obroty i beczki. Żaden z pocisków nie zdołał go trawić, gdy tylko wilk kontrolował swoje emocje, może udałoby mu się skupić ogień i przewidzieć tor lotu. Owad dalej próbował wbić coś do głowy wilka, pomóc mu zrozumieć. Co tak dokładnie się dzieje i dlaczego. Wilk wydawał się coraz bardziej zmieszany i otępiały. -Przestań! Sączyć truciznę do mojego ucha, przegrany zawsze zostanie przegranym. Już nic tego nie zmieni, nieważne co zrobisz. Tracisz wtedy dumę, z łaski ktoś pozwala Ci przeżyć. Ty nie zrozumiesz jak, wiele znaczy dla mnie duma. Nigdy byś nie zrozumiał, skoro po przegranej mi uległeś. Pokaż mi jak, silnie się stałeś. Wtedy może uwierzę w Twoje racje. Inaczej możesz wracać do diabła, od którego przyszedłeś i nie przeszkadzaj mi w moim ostatnim posiłku.- Zawył wściekłe i przygotowywał się do starcia. Vespaux wyczuł w jego głosie nutkę smutku i depresji. Gaspar nie był głupi i dobrze wiedział do czego doprowadzi go pożarcie wszystkich ciał. Mimo tego robił to nie przerwanie od dłuższego czasu, pewnie dlatego dookoła był tylko piach.

-16PR

Wygląda na to, że Vespaux nie uniknie walki ze swoim panem. Zanosi się na najcięższy pojedynek od dawna. Nawet rozwijając się przez miesiąc, podczas gdy wilk był w letargu, owad najprawdopodobniej mu nie dorównuje. Z drugiej strony ma nad Gasparem przewagę w postaci umiejętności latania. Poza tym Hollow jest wycieńczony i rozchwiany emocjonalnie. Nie wykluczone, że obecnie nie pamięta o innych umiejętności owada. W najgorszym wypadku może przynajmniej uda mu się powstrzymać go przed zżeraniem swojego istnienia dostatecznie długo, by mógł dojść do siebie. Jak może jednak walczyć z nim, tak by równocześnie za mocno go nie zranić? Czy jeśli wilk w swoim umyśle odniesie jakieś trwałe okaleczenia jego ciało również im ulegnie? Na początek owad postanawia zaszarżować na wilka. Gdy znajdzie się jakieś trzy metry od niego lub wilk wystrzeli kolejny pocisk, odlatuje w bok i usiłuje uderzyć go głową w profil.

[+5 Wytrzymałość +5 Szybkość]

Owad postanowił walczyć ze swoim panem, oczywiście dla jego dobra. Musi jakoś go powstrzymać przed samo destrukcją, do której dążył Delgado. Jednak to nie będzie łatwa przeprawa dla owada. Poczuł od jak wilk, uwolnił swoją energię duchową i też skorzystał ze wzmocnienia, z którego od jakiegoś czasu korzystał owad. Presja, jaką wywierała na nim energia wilka nie była tak silnia, jak pamiętał Vespaux. Dalej czuł przewagę w sile, ale nie było ona tak wielka, jak na początku znajomości. Szerszeń przystąpił do swojego planu ataku, zaszarżował na stojącego wilka i wykonał swój plan. Uderzył swoją czaszką w żebra wilka, jednak nie poczuł miękkiego wnętrza a wręcz przeciwnie. Poczuł jakby przywalił w coś twardego ,jak mur albo drzewo. Wilk spróbował się obrócić i wbić w niego swoje zębiska , lecz latający pusty uniknął go. Gdy oddalił się od przeciwnika na kilka metrów, zauważył pancerz na jego ciele. Usłyszał charakterystyczny świst ładowane cero i czerwoną poświatę. Delgado nie żartował z walką na poważnie, najwyraźniej nie interesowała go walka na żarty czy przepychanki.

-10 PR -10PŻ

Vespaux zapomniał jak twardy jest Delgado. Czy wilk ma zamiar strzelić w owada bezpośrednio, czy może użyć Cero do stworzenia zasłony dymnej, zza której mógłby do niego strzelić kolcami jak za starych dobrych czasów? Insekt woli nie sprawdzać. Wzmacniając się reiatsu na wypadek konieczności unikiu, równocześnie usiłuje strzelić mu żądłem w żuchwę, próbując zmienić trajektorię wystrzału bez zadania mu zbyt głębokiej rany. Jeśli mu się uda, usiłuje ponownie na niego zaszarżować, tym razem obierając sobie za cel jedną z jego tylnych kończyn. Złamanie nogi, może nie wystarczy, by zmusić go do poddania się, ale znacznie ułatwi szerszeniowi dalszą z nim walkę.

[+9 Siła + 5 Szybkość]

Owadowi zebrało się na wspominki. Przypuszczał, że Delgado to stary pies i nie nauczył się nowych sztuczek. Owad przekierował swoją energię duchową z obrony do ataku. Jednak nie zamierzał zwiększyć swoje mobilność od jakiegoś czasu jego tempo poruszania nie zmieniło się. Wilk był już przyzwyczajony do jego ruchów. Wilk wystrzelił cero w tym samym monecie co owad swoje żądło. Vespaux został częściowo trafiony czerwonym promieniem w lewy bok. Przed totalną anihilacją uratowało posłany wcześniej pocisk. Żądło nie było wyjątkowo silne w zasadzie, tylko lekko zadrapało szczękę, ale wystarczyło na zmianę trajektorii wystrzału. Nawet pomimo rany udało się owadowi polecieć do tylnej kończyny i wbić ją w ziemię cały swoim ciężarem. Wilk zawył z bólu i natychmiastowo uskoczył od szerszenia posyłając zaporę ze szpikulców. Znowu stali kilka metrów od siebie obaj widoczniej rani. Delgado nieco kulał na lewą tylnią łapę i dyszał. Owad mógł się pocieszyć tym, że nie wykrwawiał się. Jedna oparzenia i zadrapania piekły jak diabli.

-21PR -45 PZ

Nie da się ukryć, że szerszeń nie miał prawa liczyć na większe powodzenie. Mocno oberwał, ale w przeciwieństwie do Gaspara, jego wszystkie kończyny pozostawały sprawne. Oczywiście okulawienie wilka nie wystarczyło by się poddał. Pomyśleć, że ktoś tak nieustępliwy tak źle znosił porażki. Owad postanawia zaatakować go w sposób, jakiego nigdy jeszcze nie próbował; postanawia uderzyć go skrzydłem. W przeszłości kilkakrotnie udało mu się zranić przeciwników w ten sposób zupełnie przez przypadek, nawet jeśli lekko. Może uda się mu się zadać choć trochę większe obrażenia celowo? Przygotowując pocisk, Vespaux ponownie leci prosto na Delgado. Nie zwiększa swojej prędkości bardziej niż poprzednio licząc, że manewr zaskoczy Gaspara dostatecznie, mimo tego samego tempa co dotąd. Potrzebuje w końcu siły do ataku, którego nigdy jeszcze nie używał. Na szybkich, słabych atakach skupi się, jeśli ten się powiedzie. Gdy znajdzie się jakiś metr od niego, przesuwa się w bok tak aby zawadzić skrzydłami o obie jego prawe kończyny. Robiąc to raczej nie złamie mu kolejnej nogi, ale może uda mu się go wywrócić i umożliwić strzelenie w niego silniejszym żądłem. Jeśli manewr się powiedzie, odwraca się i strzela żądłem celując w bok przeciwnika tam, gdzie nie zasłania go pancerz.

[+10 Siła +6 Szybkość +7 żądło]

Chmury zaczynała się coraz bardziej rozrzedzać i miejscami pojawiały się drobne promyki słońca. Owad tym razem zamierza pójść na całość i przyciąć Gaspara na przednich kończynach. Kiedy ruszyła na niego, wilk wystrzelił kilka kolców w latającego pustego. Vespaux bez trudu ich uniknął i zbliżył się na odpowiednią odległość, aby wykonać swój zaplanowany manewr. Zrobił szybki zwrot, celując skrzydłami w boczne łapy wilka. Owad poczuł, że cięcie było wystarczająco głębokie, żeby zatrzymać się na kości. Jednak taktyka obrana przez szerszenia nie była bez wad, ponieważ po wykonaniu ciosu odsłonił się całkowicie. Wilk pomimo ran obrócił się sprawnie o sto osiemdziesiąt stopni i swoją paszczą chwyciła na tylne odnóża stawonoga. Kły zatopiły się głęboko, przebijając chitynowy szkielet i z trzaskały go. Andreu musiał szybko działać, Gaspar w obecnej sytuacji mógłby po prostu odrapać mu odnóże. A z tak poważną raną owad byłby na przegranej pozycji. Wilk kulał mocno, a szerszeń czuł jak jego momentu ciągnął wilka po piasku. Delgado nie był w stanie prawidło się zaprzeć z uszkodzonymi kończynami. Vespaux dalej miał przygotowany atak dystansowy, musiał go tylko odpowiednio dobrze wykorzystać.
-16 PR -25PŻ

Im dalej w las tym więcej drzew. Choć jest tak bliski zwycięstwa, Vespaux ryzykuje teraz poważnym uszkodzeniem lub nawet utratą kończyny. Jak może wyswobodzić ją ze szczęk wilka bez poważnego zranienia go? Ładując w siebie reiatsu, owad łapię przednimi kończynami za tułów Gaspara, po czym strzela mu żądłem w bok tam gdzie nie zasłania go pancerz, licząc że z bólu puści jego nogę. Jeśli to nie wystarczy usiłuje unieść się z nim jakieś trzy metry nad ziemią, po czym wylądować na niej tak by wilk uderzył o nią głową.

[+6 Siła + 10 Wytrzymałość]

Owad zaczął tańczyć i szarpać się z wilkiem, próbował złapać go za tułów. Niestety Gaspar za każdy razem uniknął chwytu. Nie dlatego, że był super zwinny czy śliski. Po prostu Delgado trzymał owada za tylnią kończynę cały czas utrudniając szerszeniowi ruch i swobodę działania. Vespaux musiał przejść do drugiej części planu i trafić w odpowiednie miejsce na ruchomym celnie. Zadanie nie było proste, ale nie niemożliwe. Poczekał, aż wilk ponownie podskoczyć podczas szarpania za jego odnóże. Wtedy owad celuje w okolice miednicy, które z racji potrzeby poruszania się były słabiej opancerzone i miały większe prześwity. Pocisk trafił między szczeliny i wbił się dość głęboko wilk za skowytał i puścił owada. Jednak nie był to koniec, ponieważ, w trakcie ich roztłoczenia owad nie zachował ostrożności i został pacnięty jego ogonem prosto w spękany chitynowy pancerz. Uczucie była porównywalne z kilkukrotny uderzenie otwartą dłonią w mocno opalone plecy. Owad oswobodził się i miał przewagę pozycji na rywalem. Czuł narastające w nim zmęczenie i jego skrzydła zaczynały być coraz cięższe.

-30 PR -15 PŻ

Szerszeniowi udało wyzwolić się z paszczy wilka, ale zaczął się coraz bardziej męczyć. Zastanawiało go jak czuje się Gaspar? Wilk jest wytrzymały, ale przez miesiąc w śpiączce powinien być wycieńczony już przed walką, czyż nie? Czując że jego skrzydła są coraz bardziej zmęczone, owad postanawia wykorzystać ostatnie chwile, jakie był w stanie unosić się w powietrzu na przygotowanie się do walki na ziemi. Ładując reiatsu w skrzydła owad wznosi się jakiś metr nad ziemią, na wypadek, gdyby przestały działać jeszcze zanim wyląduje. Oddaliwszy się jakieś siedem metrów od przeciwnika, krąży wokół niego równocześnie próbując choć trochę zaleczyć rany, które chwilę temu odniosła jego noga. Potwór nie ma wprawy w leczeniu, ale żeby przeżyć na ziemi musi przywrócić swoje kończyny do jak najlepszego stanu. Wizualizuje sklepienie się pęknięć na kończynie powstałych wskutek ugryzienia jego zaślepionego przez szaleństwo pana. Niestety prawdopodobnie ma czas na najwyżej jedną próbę. Dlatego zamiast używać po kilka razy coraz więcej energii, jak to robił poprzednio praktykując kurowanie ran, insekt używa od razu jak ma nadzieję wystarczającą ilość by przyspieszyć gojenie uszkodzonej nogi. Owad pociesza się, że nawet jeśli nie uda mu się wyleczyć kończyny, z trzema zdrowymi powinien dać radę uniknąć ataków wyjca który ma okulawione wszystkie z wyjątkiem jednej. Kto wie, może nawet będąc zmuszonym do polegania na atakach dystansowych wyjec znacząco wyczerpie swoje zasoby reiatsu, znacznie ułatwiając Vespaux pokonanie go bez zadawania mu zbyt poważnych ran?

[+ 7 Szybkość +9 regeneracja]

Owad zaczął zwiększać odległość, jaka dzieliła go od przeciwnika. W tym czasie zaczął regenerować swoją poważnie uszkodzoną kończynę. Na której wgniecenia zaczęły się wypukać, a pęknięcia zasklepiać. Jednak ilość energii, którą postanowił użyć owad była nie wystarczająco. Dalej odczuwał ból płynący z kończyny, gdy na niej wylądował poczuł jakby ktoś wbił mu kilka gwoździ w nią. Latanie wycieńczyło dość porządnie owada, przez jakiś czas będzie musiał trzymać się ziemi . Szerszeń stracił swoją przewagę, ale na szczęście udało mu się zredukować mobilność swojego wroga. Wilk wydawał się lekko zdezorientowany, a pod jego łapami robiły się coraz większe kałuże krwi. Przez moment nawet wyglądało jakby miał się poślizgnąć i wywalić. Potrząsnął swoją głową na ocucenie i spojrzał na stawonoga. -Faktycznie stałeś się odrobinę silniejszy, teraz nie muszę się hamować. Ale jeszcze to nie koniec naszego starcia. Jeszcze nie powiedziałem ostatniego słowa.- Wilk skierował głowę do góry i zrobił minę jakby przy tym wył. Owad nie usłyszał niczego jedynie dostrzegł uwalnianie powietrze z psyka czworonoga. Po chwili z każdej otwartej rany na jego ciele trysnęły stróżki krwi. Oberwał czymś niewidzialny? Czyżby Gaspar potrafił wysysać krew z przeciwniku czy może strzela niewidzialnymi pociskami. Owad musiał jakoś to rozgryźć inaczej mogłoby to się bardzo źle skończyć.

-15PŻ -16PR

Hamować? Przez cały ten czas Gaspar dawał mu ulgę? Po co? Czyż nie chciał go wyeliminować by umrzeć w spokoju? Czemu więc nie walczył na poważnie od początku? I od kiedy wilk potrafił używać tej techniki? Czy Hollow nie mogą mieć najwyżej trzech? A może bicz i kolce liczyły się jako jedna, skoro obie pochodziły od ogona? Na czym polegała ta umiejętność? Na kontrolowaniu krwi tak jak Tomoya azotem? Na strzelaniu powietrzem? Tak czy atak inaczej wydawał się mieć obszarowe działanie. Może jeśli insekt zwiększy odległość między nimi, jego siła osłabnie? Owad cofa się równocześnie wzmacniając się i ponownie używając regeneracji. Tym razem usiłuje zasklepić wszystkie rany jakie odniósł. Zapewne będzie potrzebował do tego masy energii duchowej, ale tej w przeciwieństwie do sił witalnych ma jeszcze dość sporo.

[+10 Wytrzymałość +30 Regeneracja]

Szerszeń delikatnie zaczął panikować po słowach Gaspara, które wydawały mu się prawdziwe. Zwłaszcza po pokazie dziwniej umiejętności, którą zaprezentował mu właśnie delgado. Vespaux zaczął się wycofywać niczym kot z podkulonym ogonem. Dzięki energii duchowej w pompowanej do mięśni owad nie odczuwał tak mocno bólu i zmęczenia. Ale pomimo tego nie dało się całkowicie znieść tych dwóch efektów. Owad trakcie oddalania się zaczął regenerować swoje podniszczone ciało, rany zaczynał się zasklepiać, a krew w układzie jakby zaczął się reprodukować. Gaspar ruszył za owadem, ale jego okulawione kończyny mu to utrudniały. Szerszeń dzięki temu z każdym metrem zyskiwał przewagę, Gaspar próbował go trafić atakami dystansowymi, ale nie przyniosły one żadnego efektu. Możę, gdyby wilk skupił ogień, a nie miotał kolcami na lewo i prawo. To szerszeń skończyłby jako kaktus na pustyni. Szerszeń w walce długiej miał przewagę, ale niestety Gaspar dysponował mocnym arsenałem i mógł błyskawicznie zredukować zdrowie stawonoga.

-40PR +20PŻ(Mniejsza regeneracja z powodu braku pełnego opanowania zdolności.)

Owad ewidentnie nie jest wystarczająco doświadczony, by umiejętnie wykorzystywać jego zdolność regeneracji, bez względu na to jak dużo reiatsu do niej używa. Ale przynajmniej wilk nie zadał mu na razie żadnych dodatkowych obrażeń. Czyżby jego przypuszczenia o ograniczonym zasięgu ataku były słuszne? Nawet jeśli, jego pan powinien być w stanie szybko zmniejszyć dystans między nimi mimo uszkodzonych nóg. Może szerszeń lepiej zrobi jeśli podaruje sobie dalsze próby leczenia i od tej pory skupi się wyłącznie na atakowaniu. Vespaux postanawia po raz kolejny użyć żądła. Rusza do biegu wokół Gaspara, przygotowując się do wystrzelenia pocisku odrobinę silniejszego niż ten który wystrzelił poprzednio. Chcąc zaoszczędzić energię duchową, nie zwiększa tym razem swojej szybkości. Biorąc pod uwagę odniesione przez wilka rany, jego rozchwianie emocjonalne i raczej kiepską celność Hollow powinien być w stanie uniknąć przynajmniej większości jego ataków bez konieczności wzmacniania nóg. Za cel obiera sobie jego miednicę, usiłując trafić go tam, gdzie z drugiej strony udało mu się gdy poprzednio używał swojej igły. Może być trudniejsze ze względu na znacznie większą odległość, ale teraz przynajmniej jego kończyna nie jest uwięziona w paszczy Delgado.

[+8 żądło]

Vespaux krążył wokół okulawionego wilka, który nie zamierzał się podać czy mu ustąpić. Przygotowywał swój atak dystansowy, w tym samym czasie unikając wystrzelonych kolców przeciwnika. Nie było to łatwe, ponieważ tym razem Gaspar nie oszczędzał reiyroku i miotła nimi niczym jeżozwierz. Okolica przeobrażała się w wysuszony torfowisko. Po wbijane kolec utrudniały szerszeniowi swobodnie manewrowanie i z każdą kolejną minutą goniąca co chmara kolców było coraz bliżej jego odwłoka. W końcu znalazł odpowiedni moment, wycelował i wypluł w rywala swój pocisk. Żądło zatopiło się w miednicy delgado, ale to w żaden sposób nie powstrzymało go od kontynuowania ostrzału. Vespaux musiał coś szybko zrobić, jeżeli nie chciał zaraz zostać jeżykiem. Ciemny chmur już prawie nie było na niebie i za horyzontu wychlał się, duży księżyc w pełni rzucają blask na okolice.

-15PR

Strzelając owad miał nadzieję, że następna rana osłabi wilka dostatecznie by umożliwić mu  pozbawienie go przytomności jednym silnym ciosem. Zbliżanie się do niego jak długo ostrzeliwuje teren wiąże jednak się ze zbyt dużym ryzykiem. Insekt zgaduje, że zanim wykona choć krok w jego stronę, musi coś zrobić z jego ogonem. W dalszym ciągu nie chciał jednak ryzykować trwałym okaleczeniem swojego pana. Poza tym, odstrzelenie go prawdopodobnie wymagałoby dużego zużycia energii. Zamiast tego postanawia przytwierdzić mu go do grzbietu. Naładowawszy żądło i wzmocniwszy kończyny usiłuje wyskoczyć z rozbiegu i  splunąć kolcem tak, żeby przebił on się przez ogon i wbił się z nim Gasparowi w plecy.

[+3 Siła +10 żądło]

Vespaux zwiększył swoją siłę, która pozwalała mu skakać dalej, Ale niestety szybkość pozostałą bez zmian. Szerszeń wykonał zwrot na wilka i biegł w jego stronę, gdy już miał wyskoczyć w powietrze spadł na niego fala kolców wystrzelonych przez Gaspara w wyniku czego został przytwierdzony do podłoża, a jego możliwości poruszania się zredukowane praktycznie do zera. Owad zaczął już przeczuwać swój koniec, kiedy ujrzał w paszczy swojego pana czerwoną świszcząco energie. Próbował się wyrwać z uwięzi, jednak nie był dostatecznie silny, aby roztrzaskać te okowy. Gdy już wilk miał wypuścić morderczy promień w stronę swojego towarzysza spadła na nich blask słońca odbity od księżyca. Całe otoczenie wraz z nimi zastygło i w głowie słyszeli ciepły kobiecy głos, których ich nawoływał. Po chwili szerszeń wybudził się w swoim normalny ciele. A nad nim stał Itcher i Hellore, którzy uważnie przyglądali się leżącym pustakom. Usłyszał również jakieś odgłosy budzącego się wilka. Jedno było pewne, Gaspar wygrał to starcie z owadem.

Uzupełnij paski. +1 Kontrola i Reiatsu stałe.

Perspektywa wydawałoby się nieuchronnej śmierci nie przygnębiała szczególnie Vespaux. W końcu umarłby wykonując swój obowiązek najlepiej jak umiał. Tym niemniej ucieszył się gdy został w porę uratowany, zyskując szansę na stanie się silniejszym i bardziej użytecznym dla swojego kompana. Nie martwiło go, że ponownie przegrał, w końcu chodziło u ratowanie Gaspara, a nie pokonanie go. Jak jednak czuł się Gaspar? Czy to co wydarzyło się w jego umyśle utwierdzi go w jego zgubnych przekonaniach? Czy może zapomni to, tak jak miał jego porażkę z nietoperzem? -Wszystko się udać?-zapytał podekscytowany.

Kobieta patrzyła na Vespauxa i pokiwała głową twierdząco. -Tak Itcherowi udało się oddzielić te wspomnienie i je wymazać. Wszystko dzięki temu, że zajałeś jego umysł walką. Niestety Gaspar nie będzie o niczym pamiętał od momentu pokonania Adelaidy. Przez jakiś czas lepiej nie poruszać tego tematu. Prawda Itcher?- Spojrzała na łuskonośnego kolegę. - Tak lepiej nie poczekać. Usunąłem mu wspomnienie, ale nie uczucia. One aktualnie są w nim ukryty i mogą wrócić, jeżeli zacznie mieć przebłyski.- Szerszeń nie lubił kłamać, ale musiał podjąć jakaś decyzje. Czy zamierza powiedzieć wilkowi prawdę i zagrozić jego zdrowiu. Czy przemilczy sprawę i będzie udawał. W końcu oczy otworzył Gaspar, który widząc zgromadzenie poderwał się na cztery łapy i zaczął ostrzegawczo warczę. Jednak po chwili skojarzył znajome twarze owada i vasta lorda. -Co się tu stało i co robisz tutaj Hellore? Przecież byliśmy w jaskini Adelaidy?- Zwrócił swój wzrok na swojego sługę. - Co się stało Vespaux? Jakim cudem tu jesteśmy i gdzie jesteśmy? Kim jest ten gad? - Delgado pytało stanowczo i oczekiwał natychmiastowej odpowiedzi, a kiedy próbował coś powiedzieć hellore przerywał jej warczeniem.

Vespaux miał teraz ciężki orzech do zgryzienia. Nie chciał kłamać, ale przecież nie mógł potencjalnie zaszkodzić swojemu panu. Nie może też zapomnieć, że jeśli będzie próbował go oszukać, wilk najprawdopodobniej to wykryje. Jedyne co mu teraz przychodziło do głowy to pozostawić łganie Hellore i Itcherowi i potem pomyśleć co z nimi zrobić. Być może nie chcąc tracić czasu na rozszyfrowywanie bełkotu swojego podkomendnego, wilk zgodzi się wysłuchać tych bardziej elokwentnych? Według pokrętnego systemu wartości zatajanie prawdy poprzez milczenie było znacznie mniejszym grzechem niż kłamstwo. Gaspar wiedział przecież, jak silna jest obsesja Vespaux na punkcie prawdy. Może ufa mu dostatecznie, by wierzyć, że nie chce niczego przed nim ukryć? Potwór spojrzał na kobietę i węża. -Wyjaśnić to lepiej. Wespo zbyt zmęczony.