Północno-Zachodnia pustynia.

Wilk zrobił się jeszcze bardziej poważny niż był chwile temu. Bardzo nie spodobała mu się wymówka jego sługi. -Czy pytałem się o twojej zdanie albo jak się czujesz?- Zapytał warcząc jeszcze głośniej i dał jawnie do zrozumienia, że kończy mu się cierpliwość i słuchanie wymówek. Itcher po prostu zaczął opuszczać pomieszczenie po skończonej pracy, co nie spodobało się wilkowi, który zastawił wejście. -A ty dokąd się wybierasz? Nikt stąd nie wyjdzie, póki się nie dowie co miało tu miejsce.- Łuskonos milcząc wrócił na wcześniejsze miejsce. Gaspar wydawał się coraz bardziej pogrążać w dziwnej paranoi. Pewnie było to spowodowane tym, że jego lojalny i oddany sługa mydli mu oczy i unika odpowiedzi. Hellore chciała zabrać ponownie głos, ale Delgado znowu jej przerwał. -Nie interesuje mnie co chcesz powiedzieć, nigdy nie potrafiłem cię przejrzeć. Dlatego niezaufana twoim słową ani tego węża, którego widzę pierwszy raz.- Przeniósł wzrok na szerszenia. -W tej chwili powiesz mi co tu się stało albo inaczej zaraz będziesz śpiewał. Skoro jesteś mi lojalny to udowodnij swoją wartość.- Sytuacja coraz bardziej się zaogniała, ponowna próba zrzucenia na kogoś innego odpowiedzialność mogła się skończyć rozłamem ich duetu albo bratobójczą bójką.

Owad nie powinien próbować wykręcać się od odpowiedzi. Zrobił to zakładając, że Gaspar jest lojalny wobec Hellore. Wygląda jednak na to, że źle zinterpretował ich relacje. Gdyby teraz próbował kłamać, oszukanie wilka byłoby zapewne trudniejsze, niż gdyby próbował od razu. Co stanie się z jego panem, jeśli dowie się prawdy? Ponownie zapadnie w letarg, a może oszaleje? Gdyby szerszeń pokonał go gdy walczyli w jego podświadomości, może nie musieliby mu usuwać wspomnień? -Pamiętać jak poznać Wespo? Myśleć, że skoro raz pokonać, Wespo nigdy nie mieć szansy wygrać, prawda? Że Wespo tracić dumę i móc żyć tylko dlatego, że Wyjec pozwalać przeżyć, zgadzać się?- Zapytał, cytując co wilk powiedział mu gdy znajdowali się w jego umyśle

Szerszeń miał masę różnych pytań w głowię, które mnożyły się przez uciekający czas i stress. W końcu postanowił się odezwa, niestety to nie była odpowiedz, na jaką oczekiwał Gasapra. Jego podwładny znowu próbował coś zagmatwać i odpowiedział pytanie na pytanie. Delgado ryknął wściekle i zawarczał tak, że aż wstrząsnęła całym kompleksem. Dźwięk był bardzo wysoki i mocno wszystkim piszczało w uszach. Towarzyszyło temu podobne rosnące ciśnienie w głowie. Jak wtedy gdy Gaspar wykrwawił go na odległość. Lecz tym razem nikt nie odniósł żadnych szkód, a częstotliwość i natężenie dźwięku wydawało się znacznie niższe. -DOBRA SKORO NIE CHCESZ GADAĆ. TO KONIEC Z NAMI, NIE UMIESZ WYKONYWAĆ MOICH POLECEŃ. NIE Będziesz MI Dłużej POTRZEBNY I ŻYJ SOBIE ZE SWOIMI NOWYMI PRZYJACIÓŁMI. NIE CHCE CIĘ Więcej WIDZIEĆ, JAK NASTĘPNYM RAZEM SIĘ SPOTKAMY SKOŃCZYSZ JAKO MÓJ POKARM. NIE POZWOLE SIĘ SPOWALNIAĆ NA MOJEJ DRODZE DO EWOLUCJI, JEŚTEŚ TYLKO BALASTEM.- Warczał wściekłe, krzycząc tak donośnie, że ze stropu sypał się piach przez szczeliny. Vespaux poczuł znajomą energię wilka i ledwo zauważył jak wykonał on szybki zwrot i ucieczkę z tego miejsca. Po wilku został tylko kurz, Hellore stała prawie jak słup soli, prawdopodobnie nie odzywała się, aby jeszcze bardziej nie zachwiać stanu wilka. Itcher po prostu skorzystał z okazji i zaczął opuszczać nie swój teren w pośpiesznych pełznięciu.

Nim owad zdążył złożyć mu swoją propozycję, rozgniewany i zdezorientowany wilk opuścił jaskinie meduzy. Co teraz zrobi Vespaux? Szerszeń był gotów służyć swojego panu od śmieci jednego z nich, nigdy jednak nie zastanawiał, co zrobić, jeśli zostanie przez niego porzucony? Insekt rusza w pogoń za Delgado. Co jak co, ale powinien być dostatecznie szybki, by go dogonić bez używania reiatsu. –Wysłuchać Wespo do końca! Jeśli chcieć wiedzieć co tu do cho**ra się dziać, najpierw odpowiedzieć- myśleć, że Wespo nigdy nie mieć szansy wygrać z Wyjec!?

Owad ruszył w pogoń za Gasparem po podziemnych korytarzach. Nie musiał doszukiwać się śladów, ponieważ wilk zostawiał po sobie wyraźne odciski. Vespaux wydostał się na zewnątrz i zobaczył wilka, który z bardzo dużą prędkością zaczyna się oddalać. Ruszył za nim błyskawicznie, ale z każdą sekundą owad widział jak wilk się coraz bardziej oddal. Bieg za czworonogiem nie należał do najlepszej taktyki. Założenie owad jednak chyba były błędne, ponieważ wilk używający swojej energii był znacznie szybszy niż szerszeń na piasku. Stawonóg zaczął coś krzyczeć w stronę wilka, a ten głośnym zdecydowanym tony znowu zaczął na niego warczeć. -Mówiłem Ci, żebyś od pierdolił. Idz do swojej pani i tam liż stopy. Myślisz, że nie wiem, kiedy próbujesz obrócić kota ogonem. Nie umiesz kłamać, a podobno nawet gardzisz kłamstwem, a mi próbujesz wcisnąć jakieś gówno.- Wilk znowu powrócił do wcześniejsze prędkości wzbijać obłoki kurzu. Vespaux musiał coś wykombinować, inaczej po prostu nie będzie mógł dorównać swojemu panu.

Owad powinien się spodziewać, że Gaspar użyje reiatsu do ucieczki. Wzmacniając się samemu i przygotowując się do ataku żądłem, szerszeń w dalszym ciągu próbuje nawiązać rozmowę z wilkiem. –Wespo służyć Wyjec dopóki obaj żyć. Ale potrzebować do tego siła. Dostatecznie duża, żeby skopać Wyjec. Mówić, że zmusić Wespo do wyśpiewać? Spróbować więc! Jeśli zmusić Wespo do przyznać że nigdy nie mieć szans z Wyjec, powiedzieć co się stać! Walka z przeciwnikiem parę minut po odniesieniu sromotnej klęski jest ryzykowna, ale jego pan niczym już go nie zaskoczy, a on miał jeszcze parę manewrów których nie zdążył jeszcze wypróbować. Jeśli wilk podejmie wyzwanie, szerszeń siłuje zajść go od tyłu i strzelić żądłem tak, by przytwierdziło jego ogon do grzbietu. Jeśli mu się uda, próbuje ponownie okulawić go skrzydłem tym razem zawadzając o jego obie tylne kończyny.

[+10 Siła +6 Szybkość +11 żądło]

-Dobrze jak chcesz. Ale wiedz, że po przegranej nie zabije Cię, ani nie zjem. Naznaczę Ci maskę i żadna grupa Cię nie przyjmie. A Hellore nic nie będzie mogła z tym zrobić. Ona zawsze lubiła zbierać przybłędy, ale przebywanie w jej otoczeniu degeneruje słabych pustych. Zobaczymy jak długo pożyjesz na własną rękę. -Wilka wyhamował a owad przeszedł do realizacji swojego planu. Szybkim zwrotem zaszedł wilk od tyłu i strzelił żądłem. Gaspar wykonał szybki uskok w bok z obrotem o sto osiemdziesiąt stopni. Teraz Vespaux leciał prosto w jego szczeki. Delgado ruszył szybko w stronę szerszenia wykonując trzy szybkie susy. Zderzył się z latającym pustym i stawonóg poczuł szczeki zaciskające się na łączenie głowy z korpusem. Nagle owada poczuł jak wilk go szarpie i uderza jego ciałem o podłoże. Samo uderzanie o piasek nie był straszne gorzej, że owadzi kark odczuwał cały impet takich uderzeń. Szerszeń musiał jako się uwolnić z tej patowej sytuacji i naszej niedługo wilczek urwie mu głowę jak lalce Barbie.

-32PZ -38PR

Uszkodzenie maski? Interesująca groźba. Czy uniemożliwi mu to dalszy rozwój? Czy nie będzie mógł jej potem zregenerować? Lub nawet zalepić żywicą? Owad nie powinien próbować się zbliżyć przed trafieniem wilka. Większym błędem było jednak podejmowanie próby rewanżu niemal natychmiast po przegranej. Cóż, naważył piwa, więc teraz musi je wypić. Wzmacniając się, gryzie Gaspara w przednią kończyną i ściskając ją w szczękach usiłuje wznieść się z nim powietrze i polecieć tak, żeby wilk uderzył o jakieś drzewo lub głaz. Jeśli jednego lub drugiego nie ma w pobliżu wznosi się jakieś dziesięć metrów nad podłoże i usiłuje wylądować tak aby Delgado uderzył o nie głową.

[+10 Siła +6 Szybkość]

W umyślę owada jątrzył się pytania i wątpliwości. Zastanawiał się, czy jest to permanentne, czy może można to w jakiś sposób naprawić. Jednak pytanie raczej powinno brzmieć, jak mocno to go naznaczy i jak inni będą go przez to odbierać. Wilka dalej szarpał owadem jak reksio szynką, Vespaux usiłował chwycić wilka za jego przednią kończynę. Jednak to nie było takie łatwe, ponieważ błędnik pustego szalał od ciągłego potrząsania. Zaczynało mu się kręcić w głowię i dwoić w oczach pierwsze dwie próby spaliły na panewce. Dopiero za trzecim razem złapał za włochatą łapę i udało mu się praktycznie zablokować dzikie harce Gaspara. Owad zaczął wachlować szybko swoim skrzydłami i unosić się w powietrze. Niestety w okolicy nie znajdowały się żadne wielkie konary, drzewa czy skały. Musiał zadowolić się piaskiem, od którego sam wcześniej nieźle oberwał. Wilk wierzgał dziko, dlatego tempo wznoszenia nie należało do największych jednak po krótkiej chwili osiągnął zamierzony pułap i runął na podłoże. Jednak plan z lądowanie miał pewnie defekt, oczywiście głową wilka spotkała się z piaskiem jako pierwsza. Jednak aby tego dokonać owad musiał runąć plecami w dół, dodatkowo zanim nastąpiły zwolnienie chwytu, wilk przez to uderzenie zacisnął mocniej szczeki. Podniósł się kurz, a owad od turlał się od miejsca uderzenia.

-16PR -28PŻ

Biorąc pod uwagę, że wilk miał przyszykowane dla szerszenia coś, co najwyraźniej uważał za los gorszy od śmierci, zabawną ironią byłoby gdyby zaciskając z bólu szczęki na karku Vespaux przypadkowo by go zabił. Owad był jednak wciąż żywy i zdeterminowany walczyć. Insekt postanawia zaniechać przybicie mu ogona do grzbietu zanim uda mu się uszkodzić mu choć jedną kończynę. Usiłując jak najszybciej się podnieść, potwór ponownie się wzmacnia się reiatsu i przygotowuje kolejne żądło. Wznosi się jak najwyżej w powietrze chcąc przeczekać opadanie kurzu. Gdy wilk będzie znowu widoczny, usiłuje zmusić go do odskoku,  szarżując z ukosa w jego bok. Jeśli mu się uda zakręca koło tak by uderzyć skrzydłem w obie jego nogi, po czym strzelić mu w okolice miednicy.

[+10 Siła +6 Szybkość +7 żądło]

Owad nie tracił czasu zrobił kilka obrotów, aby wytracić prędkość i szybko wzbić się w powietrze. Kurz, który się podniósł zaczynał powoli opadać i rozrzedzać się. Jednak nim szerszeń zdołał dostrzec wilka, za zasłony wyleciały kolce. Energia duchowej połączony z dźwiękami skrzydeł zdradzały położenie Vespaux całkowicie. Pociski wilka leciały idealnie w przemieszczającego się Andrea. Który teraz musiał bardzo mocno się namęczyć, aby ich uniknąć. Wykonywał zwroty, beczki i korkociągi. Jednak atak wilka w końcu dosięgnął celu, trzy kolce wbiły się w bok korpusu. Jedyny pozytyw to fakt, że chyba wilkowi skończyła się amunicja na razie i nie może zmienić insekta w jeża. Owad musiał zaniechać swoje planu z przycinaniem skrzydłami kończyn wilka. Ponieważ nawet pomimo wzmacniania się reiatsu a aktualnym stanie poruszał się zbyt wolno, aby mógł zrealizować taki plan. Co mógł zrobić, miał przygotowany atak dystansowy, który wypuścił w ciemno jak tylko zobaczył część ciała Gaspara. Usłyszał lekki skowyt i po chwili zobaczył, jak jego pocisk ugrzązł w grzbiecie wilka między pancerzem.

-30PR -16PŻ

Owadowi póki co szło jeszcze gorzej niż w umyśle wilka. W krótkim czasie stracił Vespaux zbyt dużo energi, by wykorzystać zaplanowane przez siebie manewry. Ponownie wzmacniając się reiatsu leci prosto na wilka. Gdy znajdzie się jakieś cztery metry od niego, strzela żądłem w podstawowej formie tak aby poleciało prosto w jego oko, chcąc zmusić go do odskoku w bok. Jeśli to zrobi usiłuje zaszarżować tak, złamać mu jedną z przednich kończyn.

[+10 Siła +6 Szybkość]

Walka przybierała coraz gorszy obrót sprawy dla owada, z każdym kolejnym manewrem otrzymywał coraz większe rany. Z kolej otrzymane obrażenia sprawiały coraz większy ból i utrudniały walkę. Owad ponownie zwiększył możliwości swojego ciała duchową energią, wystrzelił z miejsca prosto na Gaspara. W momencie, który oddał strzał, jedna z ran zakuła go. Co spowodowała lekką zmianę trajektorii pocisku, odchyły był wystarczająco duży, aby żądło spudłowało mając wilka. Owad niezrażony porażką kontynuował natarcie, nadleciał z całymi impetem i wpadł na przednie kończyny wilka. Delgado został ciśnięty w tył na cztery metry, cały czas stał stabilnie i zapierał się, aby nie stracić przyczepność. Latający pusty dalej miał inicjatywę wilk wydawał się lekko otępiały po tym ataku. Owad podczas ataku nie usłyszał trzasku kończyny czy jakieś pisku, który mógłbym wskazywać na złamanie kości. Vespaxowi udało się tym razem ujść przed odniesienie ran, ale nie ma jeszcze co dzielić skóry na niedźwiedziu. Wilk dalej był w lepszej formie fizycznej, a jego pokłady energii nie stopniały tak poważnie jak stawonoga.  

-23PR

Jeśli miał jakąś przewagę nad wilkiem, to raczej w zręczności i szybkości. Z których nie może właściwie korzystać teraz gdy jest obolały. Jeśli ma jeszcze jakieś szansę na wygraną musi po raz kolejny użyć swojej regeneracji. Kto wie, może uda mu się ją opanować lepiej, w ciągu jedynie dwóch walk? Wzmacniając się reiatsu oddala się od wilka licząc że tajemnicza technika ciągle jest jedynym rodzajem ataku na dystans do jakiego Gaspar ma dostęp. Równocześnie starał się zabliźnić ranę na szyi reiatsu mniejszą niż gdy ostatnio próbował się leczyć. Prawdopodobnie nie tak jak ostatnio nie uda mu się jej właściwie wykorzystać, ale może zdoła chociaż trochę uśmierzyć dręczący jego kark ból? Mimo wszystko nie odniósł jeszcze tak dotkliwych obrażeń jak poprzednio.

[+2 Wytrzymałość +7 Szybkość +20 Regeneracja]

Owad zaczął najzwyczajniej w świecie uciekać, zawinął ogon i zwiększał dystans między wilkiem. A przynajmniej tak chyba pomyślał wilk, bo od razu rzucił się do pogoni. W tym czasie Owad próbował w zregenerować uszkodzone tkanki, co nie szło mu zbyt dobrze. Nigdy jeszcze nie robił tego w takim biegu i przy tak dużym stresie jak teraz. W jego głowie zaczynała zakleszczać się strach i myśl o porażce. Vespaux już czuł oddech Gaspara na swoim karku dzieliła już go tylko dwie długość wilka. Gdy nagle z nieba runęło coś gigantycznego podmuch, który został wywołany tak kolosalnego masą. Visnął naszego lekkiego szerszenia daleko hen. W uszach owada brzęczała strasznie. W padł w tak duże turbulencje, że jego ciała obracała się i kręciło tak mimo jego woli. Nigdy tak szybko jeszcze nie leciał, którego przeciążenie na niego oddziaływało było tak silne, że najzwyczajniej w świecie stracił przytomność obudził się jakieś czas później. Wygrzebał się spod wielkiej warstwy piachu i ciężko było mu określić jak długo był nieprzytomny. Okolica też nie przypomniała niczego co znał, ani nie udało mu się określić żadnych punktów orientacyjnych. Czuł się tak jakby coś go przeżuło i wypluło. Jedyną zaletą był fakt, że nigdzie nie było śladu po jego przeciwników.  

-27Pr -44 PŻ

Zdezorientowany owad podniósł się z piachu i zaczął rozglądać się wokół siebie. Co się stało? Kto przerwał walkę? Gdzie podział się ten ktoś i Gaspar? Jeśli walczyli ze sobą i wilk poniósł porażkę, prawdopodobnie Vespaux również by już nie żył. A jeśli jego pan wygrał po (nie da się ukryć) kolejnej przegranej insekta prawdopodobnie spełnił swoją groźbę. Stawonóg przejeżdża kończyną po masce usiłując wykryć jakieś uszkodzenia. Jeśli nie wypatrzył nikogo w pobliżu, zamyka oczy usiłuje po raz kolejny użyć reiaru. Zastanawiające czy na otwartej przestrzeni może to być łatwiejsze niż w pomieszczeniach, gdzie dotąd zwykle próbował? Nie wyszło mu  gdy starał się skupić na reiatsu Itchera gdy chodzili poprzednio po pustyni, ale pierścienica celowo je wtedy maskowała. Próbuje wykryć czerwony pomyk energii duchowej jego towarzysza lub jakikolwiek inny, który mógłby należeć do nowego napastnika. Jeśli wykryje tylko jakiś obcy może  to między innymi oznaczać, że wilk poległ… Może byłoby to bardziej korzystne dla Vespaux. Wtedy mógłby sobie poszukać nowego pana, lub może nawet panią? Może Hellore zgodziła się go przyjąć, jak długo będzie wypełniał mniej skomplikowane polecenia? Nie był tak silny ani inteligentny jak Delgado, ale przynajmniej byłby bardziej lojalny. I nie zapadł by w śpiączkę po przegranej lub dwóch. Jeśli po jakiejś minucie nie wyczuje swojego kompana lub kogoś innego, wraca do swojego azylu u Hellore. Tłumiąc swoją energie duchową i wlokąc się po piachu by dać odpocząć skrzydłom i nie zaryzykować strącenia znienacka.

Owad otrzepał się z piachu, rozejrzał się dookoła, ale nikogo nie zauważył. Mógł przejść do macania maski, na niej nie znalazł żadnego wgłębienia czy szramy. Czuł jedynie ból idący z powodu dotyku, całe ciało miał bardzo mocno ranne. Praktycznie jego całe ciało było pokryte sinikami, wgnieceniami zarysowania i dziurami. Ledwo chodził i był bardzo mocno zmęczony, próba skorzystania z duchowego zmysłu również nie przyniosła żadnych pożytecznych informacji.
Nikogo na obszarze trzech kilometrów kwadratowych nie mógł namierzyć. Nie wiedział, czy to było spowodowane jego stanem, fakt, że się ukrywają czy po prostu nikogo tutaj nie było. Owad nie miał żadnego punktu odniesienie, dlatego musiał na ślepo wyruszyć do kryjówki Hellore. Nie wiedział ile czasu był nieprzytomny czy jak długo to coś nim rzuciło. Los Gaspara był dla niego również nie znany, może został ciśnięty w drugą stronę, może to coś na niego spadło kto wiedział? Może kiedyś szerszeń pozna los jego wcześniejszego towarzysza. Teraz ukrył swoją energię duchową i zaczął się wleźć po piasku, każdy krok sprawiał mu dyskomfort, a i tempo nie należało do najszybszych. Po dwóch godzinach nieustającego marszu z przerwami do jego uszu doszło przeraźliwe wycie, któremu zaraz odpowiedział głośny ryk. Nie brzmiało jak Gaspar, owad chyba wkroczył na terytorium jakieś stada pustych.

Masz 34HP.

Owad nie mógł uwierzyć, że zgubił się w tym rejonie po całym czasie w nim spędzonym. Może powrót do Hellore był bezcelowy. Wątpliwym, by meduza miałaby ochotę w dalszym ciągu gościć szerszenia po tym, jak przez niego odtrącił ją tak cenny sprzymierzeniec. Gdziekolwiek trafił, nie miał jednak zamiaru ingerować w cokolwiek tam się działo. W swoim obecnym stanie najprawdopodobniej zostałby dobity. Wciąż tłumiąc swoją energie duchową, usiłuje oddalić się na nogach od miejsca walki. Po jakichś dwudziestu minutach dalszej tułaczki usiłuje choć trochę zaleczyć obrażenia odniesione w walce z Gasparem. Ponieważ używanie reiatsu, nawet tak lichego do regeneracji naraża go na wykrycie, usiłuje równocześnie ponownie zrobić użytek z reiaru, licząc że wyczuje potencjalne zagrożenie zanim ono wyczuje go.

+29 Regeneracja

Głowie stawonoga kłębiły się różne myśli, ale wszystkie miały negatywny wydźwięk. Sytuacja nie napawała optymizmem, kompletnie nie wiedział ile czasu był nieprzytomny i jak daleko ta niszczycielska moc ni cisnęła. Jedyne co mu sprzyjało to los, w końcu nic go nie zjadło podczas nieplanowanej sjesty. Owad dalej odczołgiwał się powoli, tłumiąc swoją obecność, a wycia które słyszał stawały się coraz dalsze. Najwidoczniej grupa pustych jeszcze nie zwietrzyła jego tropu. Zatrzymał się na chwilę i spróbował pobudzić swojej komórki do regeneracji. Nie było to przyjemne uczucie, ponieważ musiał się mocno na nich skupić i wypełnić energią duchową. Napinał się i napierał, a ból w jego czaszce rósł, aż do momentu kiedy poczuł jakby coś w jego głowie się odblokowała i pozwoliło energii rozejść się po ciele. Kiedy był skupiony na procesie regeneracji, nie był w stanie sprawie korzystać z szóstego zmysłu. Jednak po skończonym, krótki seansie leczniczym. Wyczuł cztery punkty, które zmierzały w jego stronę. Wszystkie były taka samo sile i gdyby Vespaux był w formie pewnie nie musiałby nawet nimi się przejmować, ponieważ były najzwyczajniejsze płotki.
[+Szybka Regeneracja] +15PŻ -29PR

Zarówno regeneracja jak i wykrywanie reiatsu wychodziły owadowi coraz lepiej. Niestety, Vespaux nie miał teraz czasu świętować. Oto bowiem jego stronę zbliżały się cztery inne Hollow, jak zgadywał powiązane z tym przed czym uciekał. Prawdopodobnie próbowały ugryźć więcej niż mogą przełknąć i ich niedoszły ofiara nie uważała nawet by byli godni zemsty. Nie ulega wątpliwości, że szerszeń by sobie z nimi poradził bez problemu gdyby był w pełni sił. Teraz jednak, gdy jest osłabiony po walce z Gasparem, nawet one mogą stanowić dla niego zagrożenie. Z drugiej strony ich mięso może postawić go z powrotem na nogi. Insekt musi być jednak ostrożny. Nie ma czasu na pełne wyleczenie ran, a nawet gdyby miał, wyczerpał by większość swojej energii duchowej. Wykorzystawszy swoją umiejętność jeden ostatni raz, ponownie tłumi reiatsu równocześnie próbując nie stracić potencjalnego prowiantu z reiaru. Rozgląda się za najbliższą kryjówką, a jeśli takowej nie znajdzie, szuka jej oddalając się w kierunku w którym udaje się czwórka, chcąc opóźnić spotkanie z nimi.

[+ 15 Regeneracja]

Tym razem regeneracja tkanek owada przebiegała bez problemu, bez żadnego zaparcia czy wywoływania silne bólu. Vespaux wiedział, że zbliża się wróg, który może stać się jego posiłek o ile dobrze to rozegra. W jego obecnym stanie każda minuta poprawiała jego możliwości. Po zakończonym procesie leczniczym ukrył swoją obecność i uważnie rozglądając się szukał jakiegoś schronienia co chwile upewniając się gdzie są inne pustaki. Po częściowej regeneracji jego rany nie doskwierały mu tak bardzo, więc i przestał się wleć i zaczął chodzić. Ruszył w przeciwnym kierunku do zbliżające się gromady, przez pierwsze kilka minut widział tylko wydmy piaskowe i jakieś resztki kwarcowych drzew nienadjadające się na kryjówkę. W końcu całkowicie przypadkiem piasek pod nim się osunął, a on sturlał się bezboleśnie do jakieś ciasnej kamieniej szczeliny. Wyglądało to trochę jak tunel po korniku, który przegryzał się w głąb drewna. Nieregularne krawędzie jeden pierścień głębiej drugi płycej. Miejsce było dziwne chłodne i odrobinę wilgotne.
-15PR +15PŻ

Poszukiwanie kryjówki zaprowadziło Vespaux do czegoś co wyglądało na cudzą. Jeśli nora w istocie miała już właściciela, stanowił dla owada prawdopodobnie o wiele większe zagrożenie niż tamta czwórka. Hollow obawiał się jednak, że jeśli zacznie szukać jakiejś innej, właściciel nory może  sprzątnąć mu łup. Starając się nie stracić tropu potworów na powierzchni, usiłuje wykryć jak daleko w stosunku do niego znajduje się ten kto wydrążył norę i czy zmierza się w jego stronę. Znalezienie go może być trudne, zwłaszcza, jeśli w używa szczeliny jako pułapki i również potrafi stłumić swoje reiatsu. Może jednak będzie w stanie coś usłyszeć, jak szelest lub oddech. Jeśli uda mu się wykryć kogoś innego  i stoi w miejscu, oznacza to, że czeka on aż ktoś zbliży się do niego bardziej. Lub co było by dla szerszenia bardziej fortunne nie wyczuł go jeszcze. Może nawet śpi. Jeśli szczęście w istocie wydaje mu się sprzyjać, postanawia zaryzykować i ukryć się tak by nikt kto patrzy z góry nie był w stanie go wykryć. Sądząc po mizernym reiatsu jego cele nie są zbyt doświadczone. Być może nawet nie potrafią wyczuwać cudzej obecności, a przynajmniej nie lepiej niż insekt swoją ukrywać. Liczy na to, że spróbują wykorzystać norę jako kryjówkę. Jeśli choć jeden z nich usiłuje zejść na dół, gdy tylko będzie to możliwe wzmacnia się i usiłuje złapać go za głowę, przyciągając do siebie strzelić mu w oko nienaładowany żądłem, po czym jak najszybciej zabić go poprzez przegryzienie mu gardła i zjeść. Pytanie tylko jak rzeczywistość edzie się pokrywać z jego przewidywaniami i planowaniem?

[+6 Wytrzymałość + 6 SZybkość]

Owad skupił się, ale nie udało mu się nic wyczuć w tunelu. Nie był w stanie, określić czym był to właściwie spowodowane. Może odległością albo skały i piasek nie przeszkadzał, a może budowa tego obiektu utrudniała lokalizowanie. Lub najzwyczajniej w świecie ten osobnik się ukrywał. Stado grasujące na powierzchni powoli się zbliżało, ale było to bardzo ślimaczę tempo. Owad miał trzy opcje do wyboru a w zasadzie cztery. Może pójść w lewo, może pójść w prawo albo w górę. No i jeszcze mógł dalej stać i czekać na rozwój wydarzeń. Jednak po piętnastu minutach nic nie zmieniło, a goniący go puści chyba zaczęli krążyć w kółko już chyba zrobiły dwa okrążenia. Najwidoczniej miałby pewnie problem z odnalezienie rozpadliny przez którą wpadł latający pusty.

Po ruchu na powierzchni owad zgadywał, że jego cele wyczuły jego reiatsu zanim je stłumił i szukały go. Nie będą tego jednak robić wiecznie. W końcu jednak zrezygnują i sobie pójdą. Szerszeń postanawia zaryzykować i spróbować zabić na szybko jednego z nich, po czym sprowokować resztę do pogoni za nim. Wychyla lekko głowę z nory chcą upewnić że znajdują się odpowiednio daleko. Jeśli ponownie wylatuje z dołu i stara się z powrotem zakryć go piachem, w nadziei, że czwórka jest równie niedoświadczona jak słaba i nie zauważy go zanim nie choć jeden z nich do niego nie wpadnie. Następnie przygotowując się do wystrzału rusza w stronę Hollow przygotowując się do wystrzału. Gdy ich wreszcie spotka strzela w tego który jest najbliżej niego, po czym wznosząc się jakieś dziesięć metrów w górę, odlatuje z powrotem stronę rowu, usiłując unikać. Jeśli pod nimi faktycznie ukrywa się coś znacznie bardziej niebezpiecznego, z tej wysokości może chociaż uda mu się uniknąć jego pierwszego ataku...

+14 żądło

Owad wychylił swój łeb z nory i rozejrzał się po terenie. Nie zobaczył żadnego ruchu czy pustego, który by na niego polował. Najwidoczniej jeszcze nie odnaleźli tego rumowiska. Wyszedł na powierzchnie i zaczął maskować dół. Odnóżami napychał piach od coraz mniejszego krateru, który po chwili całkowicie został zatkany i zasypany. W czasie tego całego procesu słyszał odgłosy tego małego stada i jego wycie. Naładował swoją paszczę energią i przygotował się do strzelania. Miał szczęście, ponieważ wyczuł obecność jednego wroga tuż za wzgórzem, reszta była w okolicy. Szerszeń wyskoczył na wzniesienia i od razu wystrzelił w błąkającego się wilka. Żądło trafiło bezpośrednio w klatkę piersiową i wbiło się dość głęboko. Wystawał tylko końcówka, a czworonóg zawył bardzo boleśnie i zaczął ciężko sapać warcząc na odlatującego szerszenia w stronę zasypanej kryjówki. Owad obawiał się jakiegoś ataku ze strony kreta, dżdżownicy czy innego ryjącego stwora jednak ten nie nadszedł.


-21 PR

Rzeczywistość ponownie nie pokrywała się z oczekiwaniami owada, ale szczęście w dalszym ciągu wydawało mu się sprzyjać. Hollow były rozdzielone, udało mu się zranić poważnie jednego z nich, i nic bardziej niebezpiecznego wbrew jego obawom nie wydawało się znajdować w pobliżu. Wycie wilka prawdopodobnie sprowadzi do niego jego kompanów, ale jeśli się postara powinien być w stanie wykończyć i zjeść go zanim zdążą przyjść mu z pomocą. Wzmacniając się energią duchową usiłuje zderzyć się z przeciwnikiem głowami chcąc pozbawić go przytomności. Jeśli mu się uda, zabija go przegryzając jego gardło jak najszybciej konsumuje jego zwłoki.

[+7 Siła +7 Szybkość]

Szerszeń rozpoczął pościg za ranionym pustym, chociaż pościg to zbyt duże słowa. Ranny pusty ledwo człapał i zlokalizowanie go nie zajęło Vexpauxowi zbyt dużo czasu. On ledwo zdołał przebyć zaledwie,  kilkanaście metrów zostawiając za sobą wyraźny ślad krwi i łap. Owad nadleciał nad niego i wzmacniając się energią duchową, wykonał pikujący atak czaszką. Zderzył się z przeciwnikiem czaszkami tak, że aż zadzwoniło mu w uszach i rozmazał się obraz. Nikt nie wiem czemu latający pusty tak upodobał sobie atak najsłabszym punktem swojego ciała, czyli maską. Kiedy wróciła mu ostrość widzenia, zobaczył leżącego psowatego, do którego od razu zaczął się dobierać i konsumować go. Mięso nie było zbyt smacznego i mało co go tam było, głównie kości. Najwidoczniej nie jadał za dobrze, albo od kilku dni głodowali istnieje też opcja, że po prostu była najmniejszy. Owad wiedział, że trawienie nie jest błyskawicznie i na jakiekolwiek efekt trzeba chwilę poczekać. W tym czasie usłyszał przeraźliwe potrójne wycie, które zaczynał się zbliżać w jego stronę.


-14PR

Owad ewidentnie włożył zbyt dużo wysiłku by upolować tak lichą zdobycz. Jednak by pokonać trójkę jego kolegów, nawet jeśli nie są silniejsi od niego będzie musiał wykorzystać przynajmniej tyle samo energii duchowej. Oby tylko nie zużył więcej reiatsu na zabicie grupki Hollow, niż zyska dzięki ich zjedzeniu... Szerszeń usiłuje jak najszybciej dokończyć posiłek, równocześnie przygotowując się do wystrzału kolejnego żądła. Jeśli to mu się uda zanim potwory go znajdą, idzie w kierunku otworu dostatecznie wolno, by mogli w porę go zlokalizować. Dopiero gdy go zobaczą, podrywa się do lotu i unosząc się jakieś dziesięć metrów nad ziemią usiłuje sprowokować ich do pogoni licząc, że choć jeden z nich spadnie w zakrytą przez niego przepaść. Nawet jeśli demon nie odniesie uszczerbku na zdrowiu, zostanie choć na chwilę oddzielony od kompanów, ułatwiając Vespaux ich pokonanie. Jeśli plan się powiedzie i wpadnięcie jeszcze jednego Hollow do nory w istotnie nie zaowocuje dołączeniem nowego, znacznie silniejszego gracza stawonóg odwraca się w kierunku tych którzy uniknęli upadku i strzela żądłem w jednego z nich. Następnie usiłuje przelecieć obok niego tak, by zadać mu ranę skrzydłem. Jeśli jego towarzysz znajduje się w pobliżu, usiłuje drugim zaatakować również go.

[+7 Siła +7 Szybkość + 7 Żądło]

Szerszeń stworzył sobie w głowie plan, który zamierzał wykonać. Zdołał zjeść marnego pustego bez problemu, żaden z jego kolegów nie dotarł do niego nim ten nie skończył posiłku. Ruszył w stronę nory i zaczął wspinać się na wydmę. U szczytu górki dojrzał dwóch wilkowych pustych jedna po prawej, drugi po lewej. One również go zobaczył i rzuciły się do morderczego biegu. Vespaux nie tracił czasu i wzbił się w powietrze. Kątem oka zobaczył jak dwóm wilkom zaczęły pęcznieć gardła i pompować się balon. Instynktownie owad zrobił manewr w dół i tylko usłyszał jak coś głośno trzasnęło w miejscu, którym on się wcześniej znajdował. Wrogowie po tym manewrze kontynuowali pościg, za latającą przekąskom. Andreu zwabił ich w miejscu swojej zasadzki, niestety żaden z dwójki nie wpadł w jego sidła. Najzwyczajniej, nikt z nich nie stanął w odpowiedni miejscu. W końcu nie był to krater czy pole dziesięć na dziesięć metrów a raczej metr na metr. Vespaux wyskoczył na tą dwójkę cały nabuzowany energią duchową i od razu strzelił w jednego z nich, niestety zwinny mały pusty uskoczył, przed jego strzałem. Ale na szczęście dla owada, zbliżył się do swojego ko legii. Szerszeń nie marnował więc czasu i podleciał do nich wykonując cięcie skrzydłami. Wilkowe puste nie dysponowały żadnym pancerzem, dlatego skrzydła mogły je zranić. Krew trysła, ale dwójka przeciwników dalej trzymała się na nogach.


-28 PR

Kolejny plan owada spalił na panewce. Vespaux za bardzo polegał na hipotetycznych sytuacjach. Może jednak dobrze że żaden z nich nie wpadł do rowu. W dalszym ciągu nie miał pewności, czy nie kryło się w nim coś, czemu nie byłby w stanie stawić czoła, zwłaszcza osłabiony. Licząc, że nie za późno dla niego na oszczędzanie energii duchowej ładuje w siebie odrobinę mniej reiatsu niż poprzednio i zaczyna krążyć wokół wilków w odległości około pięciu metrów. Znalazłszy się za plecami jednego z nich, strzela mu żądłem w nogę, po czym podlatuje do niego tak, by znaleźć się nad nim i zatopić zęby w jego karku. Jeśli jest za słaby by zabić go od razu, nie zwalniając uścisku chwyta go swoimi przednimi kończynami tak by przycisnąć jego własne nogi do reszty ciała. Następnie leci z nim w kierunku jego kompana tak, aby głowa jego zakładnika była wystawiona przed jego. Ostatnia próba staranowania własnym łbem dosadnie uświadomiła mu jak nieskuteczny jest ten atak, ale używanie cudzego powinno dać bardziej zadowalające efekty.

[+5 Siła +7 Szybkość]