Północno-Zachodnia pustynia.

Faktem jest, iż Vespaux nigdy nie kopał z taką siłą. W końcu, wymierzone w słup kopniaki były pierwszymi w całym jego życiu, które trafiały celu. Widząc jak spuchła mu noga, owad zaklął pod nosem. Owad w pierwszej chwili miał zamiar przyspieszyć gojenie nogi, ostatecznie postanowił jednak poczekać aż ból sam minie. Istotą treningu jest w końcu wyczerpanie mięśni by zregenerowały się silniejsze niż poprzednio. Miał tylko nadzieję, że dojdzie do siebie dostatecznie szybko, by rozwalić chociaż pozostałe słupy.

Usiadłszy na piasku, insekt rozpoczął swoją opowieść. -To wszystko zaczęło się dwa czy trzy lata temu. Gdy obudziłem się w Hueco Mundo, jedyne co wiedziałem to swoje imię i kogo najpierw muszę zabić. Jedną z nich miał być jakiś smarkacz. Sześć, może siedem lat? Nie wiem czemu, ale nie mogłem się zmusić do zabicia go. W końcu postanowiłem że załatwię go jak dorośnie. Od tamtej pory widziałem wiele umierających dzieci. Zwykle nie robiłem nic żeby to powstrzymać ale to zawsze mnie bolało. Gdybym musiał sam to zrobić, nie wiem, czy byłbym w stanie.- Owad miał nadzieje że nie opowiada zbyt szczegółowo. Obawiał się, że orangutan uzna tak osobiste fragmenty jego życiorysu za zbyt trywialne, minęły jednak wieki od kiedy komukolwiek to opowiadał. Liczył na to, że może jednak znajdzie w Nefalecie pierwszego od czasu Mątwy słuchacza, który byłby tym zainteresowany.

-Pewnego dnia spotkałem Calatrave. Wierzyła, że jest jej przeznaczone zostać Vasto Lorde i rządzić Hueco Mundo. Zmusiła mnie bym jej usługiwał, do czasu aż jakiś Shinigami jej nie zabił, a ja omal nie byłem następny. Nienawidziłem tej s**i, prawie tak jak się jej bałem. Ale muszę przyznać, że pod jej jarzmem wiodło mi się lepiej. Potrzebuje mieć kogoś nad sobą, żeby wiedzieć co robić. Moim następnym szefem był Gaspar. Był bardziej kompetentny i traktował mnie odrobinę lepiej. Z czasem zacząłem go nawet lubić. Ale jakieś trzymiesiące temu, coś nas porwało. Też cię to może spotkało? Jakaś siła wyrwała masę Hollow z Hueco Mundo i porozrzucała ich po rynku głównym w Karakurze. Podobno każdy usłyszał jej wołanie, nawet ci którzy się jej oparli.  Słyszałem, że stał za tym jakiś Bounto lub człowiek, ale wspierały go Hollow. Chyba zrobili, to żeby odwrócić od siebie uwagę. Gaspar spotkał się z jakimś nietoperzem, z którym miał na pieńku. Tak go upokorzył, że zapadł w śpiączkę. Żeby się z niej obudzić, trzeba było usunąć mu pamięć. Twój stary znajomy Itcher miał to zrobić. To od niego dowiedziałem się o Tobie. W zamian chciał żywicę z Twojego drzewa, by naprawić mu maskę. Gdy mu ją zaniosłem usunął Wyjcowi wspomnienie o jego przegranej, ale przez to był zdezorientowany. Nie mogłem mu powiedzieć co się stało, ale nie chciałem kłamać. Nienawidzę tego bardziej niż czegokolwiek, poza tym wątpię czy by mnie nie przejrzał. Wk**ił się i próbował uszkodzić mi maskę, ale coś nam przerwało. Do dzisiaj nie wiem, co się z nim stało.-

-Znowu byłem sam. W dodatku ostro mnie poturbował. Niedługo potem pożarła mnie jakaś paskuda. Większość Hollow z którymi walczyłem o kontrolę nad Gillainem była w miarę łatwa do pokonania, ale jeden z nich był za twardy. Musiałem obiecać mu że, w zamian za dobrowolne połączenie się, mam wykończyć klan jakiegoś Quincy. Może coś o nim słyszałeś?  Miał na nazwisko Kraus i działał podczas Drugiej Wojny Światowej w Hiroshimie. Czy Quincy starzeją się jak ludzie? Czy możliwe że on jeszcze żyje?

Owad uzewnętrznił się przed Nefaletem, nawet powiedział czego nie lubi albo co go bolało. Chyba nigdy w żywocie pustego nie przyszło mu, komuś tak się wyżalić. Człekokształtny słuchał go uważnie co jakiś czas, rysował palcem kreskę.
-Strasznie zależy, był Twój dotychczasowy żywot i to ściągało na Ciebie głównie te nieszczęścia. Powinieneś sam być swoim panem i wtedy za wszystko mógłbyś winić tylko siebie. A tak zostało Ci obarczanie innych i ich decyzji. Niszczyciele żyją odrobinę dłużej niż ludzie, chociaż mało to różnica. Ale za to nawet u schyłku swojego życia potrafią się poruszać jak młodziki. Niestety niewiele wiem o historiach rodów ludzkich. Coś o jednym Krausie słyszałem, podobno za młodu mocno dziesiątkował naszych. Ale to było osiemdziesiąt lat temu, także teraz już pewnie zniedołężniał do końca. Dam Ci jedną radę, lepiej sam podejmuj decyzje. Zgodnie ze swoją moralnościom i sumienie, chociaż w przypadku naszego gatunku głód potrafi zdeprawować wszystkich. W ciągu swojej życia dwa razy powierzyłeś swój los w ręce innych i sprowadziło na Ciebie nieszczęście. Pora chyba wyciągnąć wnioski i zostać sobie żagle, kadłubem, sterem.- Małpa wskazała kreski na piasku i zachichotała.
-Do trzech razy sztuka, a potem do piachu.- Vespaux miał wrażenie, że małpiszon próbował go uświadomić i doradzić. Małpa potem uderzyła w ziemie i wyciągnęła świecą bulwę i rzucił ja owadowi. -Odpocznij, zjedz i obudź mnie jak powalisz sług.-

Owad szanował opinie swojego nauczyciela, ale nie zgadzał się z jego radą. Owad nie obwiniał swoich poprzednich panów za ich los. Fakt, Królowa nierozsądnie postąpiła próbując zabić Shinigami, a Gaspar powinien bardziej mu ufać. Ale ostatecznie stracił ich przez swoją niekompetencję. Kiedy ktoś ostatnio dał jego radę, gdyby się go posłuchał byłby już martwy. Przeżył tak długo dzięki temu , że szukał kogoś kto mógłby na nim polegać.

Zjadłszy bulwę, szerszeń odpoczywa chwilę po czym kontynuuje swój trening. Próbuje zniszczyć pozostałe słupy używając średniego kopnięcia okrężnego na pierwszym i wysokiego na drugim. Gdy Nefalet poszedł, insekt rozważał chwilę, czy w istocie nie trenować unosząc się nad ziemią. Ostatecznie jednak zrezygnował z tego. O nauce walki w powietrzu pomyśli kiedy jako tako nauczy się walczyć na ziemi poza tym łatwiej strącić pale kopiąc je nisko. Słupy są grubsze od tego który już udało mu się złamać, a noga raczej nie stała się silniejsza po paru minutach, prawdopodobnie szerszeń ponownie nadwyręży sobie nogę przynajmniej dwa razy podczas ich niszczenia. A że nie ma co liczyć na jeszcze jedną bulwę, usiłuje wyleczyć spuchnięcia regeneracją i kilkuminutowym odpoczynkiem. Wątpliwym by potrzebował dużej ilości energii duchowej, by przyspieszyć gojenie tak mało istotnych obrażeń. Jest ciekaw, jak długo zajmie mu wykonanie zadania, a ponieważ nie ma przy sobie żadnego czasomierza, stara ustalić to licząc każde jego uderzenie. Jeśli w przyszłości orangutan będzie mu kazał niszczyć równie wielkie kolumny, owadowi łatwiej będzie znieść zmęczenie i ból wiedząc ile mniej więcej razy musi jeszcze zaatakować. Choć jego metody treningu będą prawdopodobnie bardziej zróżnicowane. Zastanawia go czy kiedy strąci słupy, Nafalet każe mu zrobić coś jeszcze. Jeśli takie będzie polecenie pawiana, Vespaux jest gotów powalić nawet z dwadzieścia słupów, ma jednak nadzieję, że pozwoli mu samemu zrobić sobie przerwę. Insekt chce także ćwiczyć kontrole reiatsu, do opanowania jej do poziomu, na którym będzie mógł znowu ją tłumić czeka go daleka droga.

Owad bez zająknięcia wykonał polecenie pawiana. Zjadł posiłek, który jak zwykle nie był zbyt smaczny w porwaniu do zwykłej duszy, o bogu śmierci nawet niewspominająca. Co prawda, owadowi przyszło tylko zjeść starego pijaka, który był już u schyłku swojej kariery shinigami. Odpoczął i zabrał się za powalania kolejnych słupów, jak można było się spodziewać. Lekko spuchnięta noga sprawiała mu coraz większy dyskomfort, robiła się coraz bardziej nabrzmiałą przez gromadzącą się tam krew. To już nie był zwykły siniak, a krwiak. Aby kontynuować, szerszeń postanowił wykorzystać swoją zdolność regeneracyjną, duchową energię wysłał do uszkodzonego miejsca, a jego naczynia krwionośne zaczęły z powrotem się łączyć i zmniejsza opuchliznę. Mógł bez przeszkód kontynuować opalanie kamienie przeciwnika. Zniszczenia kolejnego słupa zabrało mu znacznie więcej czasu niż w przypadku wcześniejszego i trzykrotnie jego noga zaczynała tak przeraźliwie boleć, że musiał ją niezwłocznie zregenerować. W końcu kolumna opadła pod naporem jego kopnięć, a on sam usłyszał oklaski. Tym razem owad wykonał coś koło dwustu kopnięć.
-Bardzo dobrze, podoba mi się twój zapał. Wiesz czym, jest definicja szaleństwa? To, powtarzanie w kółko jednej czynności, licząc na innych efekt. Jednak twoja wola doprowadziła Cię do zmiany rezultatu twoich działań. Na dzisiaj koniec, zajmij się swoimi sprawami. Tylko pamiętaj, żeby się nie oddalać. Opuścisz to miejsce dopiero po moim szkoleniu.-

-100PR

Wróciwszy do swojej nory, Vespaux kontynuuje swój trening medytacji. Założone insektowi przez pawiana obciążenia utrudniały mu także medytację, nawet jeśli nigdzie tak jak inne jego ćwiczenia. Zastanawia go jak długo będzie musiał je nosić zanim przestaną mu przeszkadzać? Czy jeśli przyzwyczai się do nich zanim zakończy się trening, naczelny każe mu nosić cięższe? Starając się choć raz uniknąć poczucia gorzkiego smaku zawodu, insekt stara się wyznaczyć sobie jak najmniej wygórowany cel. Ma nadzieję, że tym razem uda mu się chociaż rozwinąć poziom kontroli do tego samego co jego reiatsu. Następnego dnia mógłby starać się uzyskać przewagę pierwszego nad drugim, co umożliwiło mu ponownie skrywać swoją energię duchową. By być w stanie manifestować aurę z siłą zaprezentowaną mu przez Nefaleta, będzie musiał trenować znacznie dłużej. Nie mówiąc nic o tym, że to co zaprezentował mu oragnutan było jedynie próbką jego możliwości. Owad nie wątpił, że gdyby jego nauczyciel chciał, mógłby wyrywać głazy i doprowadzić go do utraty przytomności. A to była tylko jedna z rzeczy w których ma nad nim przewagę. I pomyśleć, że małpa oczekuje od niego, by był w stanie walczyć z nią na równi. Nawet jeśli podczas walki nie będzie korzystał ze swojej umiejętności kontrolowania czasu, szerszeń będzie musiał dużo ćwiczyć przed ich kolejnym spotkaniem, by stać się dla niego godnym przeciwnikiem. Ale przecież chce zniszczyć cały klan Quincy. Może nie wszyscy są tak silni jak on, ale Nefalet jest tylko jeden i ma swoje zasady. Krausów mogą być dziesiątki a nawet przeszło sto i są gotowi zrobić cokolwiek, by zlikwidować Hollow. Jeśli nie ma szans z nim, może zapomnieć o spełnieniu złożonej obietnicy. Musi traktować rzucone mu wyzwanie jako przygotowanie do wojny z Krzyżami. Owad ćwiczy do czasu aż poczuje, że osiągnął zamierzony efekt, tak jak gdy pierwszy raz użył medytacji do treningu kontroli energii duchowej. Nefalet nie powinien mu przerwać, w końcu kiedy owad zniknął mu z pola widzenia, zaczął go szukać dopiero po trzech dniach. Skończywszy, kładzie się do snu.

Owad wrócił do swojej jamy, gdzie zamierzał kontynuować trening energii duchowej. Jednak za nim zaczął, nawiedziło go wiele przemyśleń i zmartwień. Chyba wysoko postawiona poprzeczka przez nosorożca i Nefaleta zaczynała go przygniatać. Starcia z Małpą może uniknąć wystarczy, że  nigdy tu nie wróci, ale niestety zadania powierzonego mu przez nosorożca nie miał jak porzucić. W końcu był teraz jakąś jego częściom. Mimo że to świadomość Vespaux prowadzi ten wóz, to podczas retrospekcji czuł ból i smutek nosacza. Usiadł w wygodnie i tak jak ostatnio zaczął manipulować energią wewnątrz siebie, wyciągając ją z jednego punkty i wzmacniając w drugim. Reiryoku krążyło w nim, wylewało się z niego i pokryło całe ciało. Adreu czuł przyjemne ciepło od energii duchowej, którą cały czas musiał podsycać i kontrolować. Po skończonym treningu ułożył się i zasnął.

-Chłopcze wstawaj mam dla Ciebie kolejne zadanie. A raczej kolejne zadanie zaraz tu przyjdzie. Będziesz walczył za mnie w obronie drzewa, ponieważ jakiś pusty zmierza w tym kierunku. Pokażesz mi, czego nauczyłeś się w ostatnich dniach. Możesz używać wszystkiego, tylko nie latasz. Chce zobaczyć, jak walczysz na poważnie i ile wiedzy przyswoiłeś.- Chwile później przed drzewem pojawił się humanoid niższy od Vespauxa, ale znacznie szerszy.

Przeciągnąwszy się owad udał się za Nefaletem. Był podekscytowany okazją dogłębniejszego sprawdzenia o ile silniejszy stał się po ewolucji, ale również pełen obaw co do tego czy nie zawiedzie nauczyciela. Vespaux zastanawiało, czy jeśli Hollow go pokona i zdecyduje się go zabić, naczelny będzie miał coś przeciwko. Czując, że najbardziej pesymistyczne podejście jest najbardziej realistyczne, zakłada, że nie lubi go na tyle, by stanąć w jego obronie i może polegać tylko na sobie. Jeśli nie przeżyje walki z podrzędnym demonem, prawdopodobnie uzna że nie  zasługuje na bycie jego uczniem. Owad miał szczęście, że małpa pozwala mu używać wszystkiego prócz skrzydeł. Teraz, gdy nie potrafił używać żądeł i nie mógł latać, praktycznie nie miał dostępu do stylu walki w którym miałby szczególnie duże doświadczenie. Przeciwnika z jego gabarytami raczej w klincz nie złapie, ale może zaprezentowane mu przez pawiana ciosy, choćby z pomocą reiatsu umożliwią mu stoczenie równej walki z przybyszem. -Siema, jestem Vesapux. Co cię tutaj sprowadza?- Przywitawszy się, insekt usiłuje wyczuć jak wysokie jest jego reiatsu.

Owad poczuł, że siłą duchowa jego przeciwnika jest mniejsza niż jego, nie była to ogromna różnica, ale zauważalna. Vespaux mógł zauważyć, że jego przeciwnik wyglądem przypomniał (Pinsira), który został mocno utuczony. Jego budowa nie wskazywała, żeby był wyjątkowo mobilny, ale na pewno jest twardy.
-Ja nazywam się Taladro i przyszedłem zdobyć owoc tego drzewa.- Wskazał ręką na drzewie punkt, na który wcześniej owad nie zwrócił uwagi. Faktycznie rósł tam mały okrągły owoc przypominający ume. Gdy tak szerszeń na niego popatrzył i poczuł, jakby owoc go kusił i przyciągał. Ciężko było mu wyjaśnić dlaczego czuł takie przyciąganie do owocu, który pierwszy raz widział na oczy i wcześniej nie rzucił mu się w oczy.
Taladro się uśmiechnął i spojrzał na pawiana. -Jesteś pewny, że on ma bronić tego owoc przede mną? Wiesz, że w razie przegranej zjem go i owoc. A ty nic z tym nie zrobisz?- Pawian westchnął i wzruszył ramionami. Usiadł wygodnie na piachu w bezpiecznej odległości.
-Tak. Zwycięzca dostaje owoc i decyduje o losie przegranego.- Taladro był zadowolony i roznosiła go energia. Spojrzał na owada i przyjął pozycje do walki. Lekko nachylił głowę, wysuwając do przodu swojej rogi.

Starając się nie myśleć o owocu, Vespaux wzmacnia się reiatsu, po czym wolno podchodzi do przeciwnika. Z obciążeniami musi polegać na swojej sile i wytrzymałości niż na szybkości. Jego żuwaczki polegają na mocne, ale może uda mu się wykorzystać je przeciwko niemu? Wątpliwe, by był od niego zręczniejszy. Gdy szczypce Taladore znajdą się w zasięgu jego rąk, usiłuje złapać za tępą stronę, ścisnąć je ze sobą, po czym przerzucić go przez siebie. Jeśli jest za słaby by to zrobić, zamiast tego kuca próbując podciąć żuka i kopnąć go w żołądek gdy upada. Jeśli któryś z ataków się powiedzie, wycofuje się na bezpieczną odległość.

[+10 Siła +8 Wytrzymałość]

Owad uwolnił energię duchową i wzmocnił siłę swoich mięśni i ich wytrzymałość. Wystrzelił w stronę Taldara i złapał go za rogi. Stanął pewnie na pisaku w rozkroku i spróbował go podnieść do góry. Napiął swoje mięśnie i poczuł, jak coś mu chrupie w kręgosłupie, a jego nogi zapadaj się coraz głębiej w piasku. Jego przeciwnik był zbyt ciężki i próba podniesienia go do góry była zbyt trudna dla Vespauxa. Szerszeń czu,ł jak pusty naciera na niego i zaczyna przesuwać po piachu. Gdyby dłużej pozostał w tym siłowaniu, prawdopodobnie przewróciłby się na plecy, a żukowaty wykorzystałbym swój higher ground i zrobił ground and pound na nim. Andreu  szybki ruch podciął swojego oponenta i w momencie upadku sprzedał mu solidne kolano w żołądek. Leżący przeciwnik spróbował pochwycić owada swoim szczękami w pasie, ale owad zrobił krok w tył, uniknął śmiertelnego uścisku. Broń jego przeciwnika wyglądał, jakby już niejednego pustego podzieliła. Pawian przyglądał się wszystkiemu z ciekawością na twarzy, chyba lubił oglądać walki gladiatorów.


-18PR

Szerszeń jak na razie miał dużo szczęścia. Nie może go jednak nadużywać. Walka wręcz z żukiem jest zbyt ryzykowna. Przynajmniej jak długo swoje ostrza. Vespaux postanawia pozbawić go ich po raz pierwszy używając swoich włóczni do walki. Powinno mu to umożliwić przetestowanie zaprezentowanych mu przez Nefaleta technik. Chyba, że jego rywal również potrafi się regenerować, co przynajmniej zmusi go do zużycia znacznej ilości energii duchowej. Ciągle się cofając ponownie się wzmacnia, równocześnie wytwarzając jak zdecydował się ją nazwać Haz de luz Solar. Gdy żuk znajdzie się w odpowiedniej odległości Vespaux usiłuje odskoczyć i odciąć jeden z jego rogów tnąc tuż przy nasadzie. Następnie próbuje odciąć także drugą żuwaczkę tnąc od dołu. Jeśli wszystko mu się uda dematerializuje fauchard i ponownie cofa się do tyłu.

[+10 Siła]

Walka dopiero się zaczynała, w pierwszej wymianie ciosów niewielką przewagę zyskał Vespaux. Który chyba zapomniał, że miał ćwiczyć walkę we wręcz i pokazać czego się nauczyć w ostatnim czasie. Szerszeń stworzył pomarańczową świecącą włócznie w jednej ze swoich dłoni, i spróbował zrealizować swój plan. Wykonał pierwszą część planu, ale nigdy wcześniej nie walczyć bronią biała i na trafił na pierwszy błąd amatora. Lanca świetlna z dużą prędkościom uderzyła i pękła tym samym dematerializując się. Źle oszacował odległość między sobą a wrogiem i uderzył trzonkiem w róg żukowatego. Owad naraził się na kontratak przeciwnika i zmarnowałbym samym energię nie czynią tak wielkich szkód wrogowi jak zakładał. Wróg postanowił wykorzystać moment do kontrataku, wziął zamach i wpuścił lewy prosty w korpus Andreu. Szerszeń w ostatnim momencie uskoczył w bok, ratując się przed ciosem. Który prawdopodobnie mógłbym mu wiele zrobić, patrząc po sylwetce żukowatego. Vespaux wykonał jeszcze kilka odskoków do tyłu, aby nieco uspokoić tempo i przejąć nad nim kontrole.

-32PR

Wygląda na to, że Vespaux jednak może polegać tylko na walce wręcz. Szerszeń ponownie podchodzi od przeciwnika, wzmacniając się reiatsu. Trzy dni treningu to niestety zdecydowanie za mało, by umożliwić mu zadanie poważnych obrażeń bez wspomagania się nim. Zwłaszcza równie wytrzymałemu rywalowi. Usiłuje zadać żukowi lewego sierpowego, następnie prawego, tak by jego łokieć znalazł się w miejscu w którym może uderzyć z niego Taladore w twarz. Gdy to się stanie usiłuje zaatakować go nim z siłą wystarczającą by odepchnąć go od siebie. Jeśli wszystko mu się uda, stara się ponownie wycofać, równocześnie decydując jakiej kombinacji ciosów użyć tym razem, by poważniej go zranić.

[+10 Siła +8 Wytrzymałość]

Owad szybkim krokiem pomimo ciężarków skrócił dystans i wykonał lewy sierp, który wpadł na szczelną gardę żukowatego. Prawy sierp również zatrzymał się na gardzie jego przeciwnik, jednak tym razem owad postanowił wykorzystać podstęp i jeszcze sieknąć z łokcia nic niespodziewającego się przeciwnika. Cios trafił go bezpośrednio w szczękę, aż coś chrupnęło bardzo głośno. Przez adrenalinę Vespaux nie wiedział, czy to jego łokieć się złamał, czy może to zęby jego przeciwnika właśnie się ukruszyły albo żuchwa. Gdy już owad miał się wycofywać po udanym ataku. Zrobił krok w tył i zauważył, jak żukowaty biegnie prosto na niego. Wiedział, że nie zdąży zrobić przyzwoitego unika, więc spróbował powstrzymać wroga przed nabiciem go na rożen. Wrogowi nie udało mu się go przebić na wylot, ale rogi wbiły się tylko w kilku miejsca bardzo płytko. Owad zabierał się na piachu i czuł wielką sile, która na niego napierała. Gdyby dłużej pozostał w impasie, poroże wroga wbijałoby się coraz głębiej. Andre musiał coś zrobić jeżeli nie chciała przyozdobić broni swojego wroga. Widział, jak żukowaty coraz mocniej napina swojej mięśnie i coraz mocniej zakopuje go w piachu.

Vespaux -18PR -15PŻ

Życie szerszenia ponownie wisiało na włosku. Najchętniej wbiłby żukowi Haz de luz Solar w oko, ale nie chciał tym razem świadomie łamać ustalonych przez orangutana zasad. Z punktu widzenia prawdopodobnie każdego innego, Vespaux zrobił znacznie gorsze rzeczy, ale dla niego oszukiwanie w grze było jak kłamstwo, a przecież całe życie starał się unikać tego konsekwentniej niż czegokolwiek innego. Poza tym gdyby Nefalet go przyłapał, mógłby zapomnieć o nauce u niego. Postanawia jak zwykle gdy znajduje się w sytuacji wydawałoby się bez wyjścia być sobą, pocieszając się, że Opatrzność tym razem nie będzie mu przychylna, przynajmniej umrze śmiercią, której mógł uniknąć tylko oszukując. Postanawia ponownie spróbować złamać Taladore rogi. Maksymalnie zwiększywszy swoją siłę łapie przeciwnika za szczypce usiłując powstrzymać je choć na chwilę przed przepołowieniem go równocześnie kopiąc w jedno z ostrzy kolanem. Jeśli uda mu się w porę je odrąbać, usiłuje zrobić to samo drugim inną nogą. Ból jaki jego przeciwnik będzie czuł po utracie obu żuwaczek powinien sparaliżować go dostatecznie długo by umożliwić szerszeniowi zadanie serii ciosów która go znokautuje.

[+18 Siła]

Owad walczył z całych dostępnych mu sił, nawet na moment udało mu się zatrzymać proces zgniatani i lekko rozszerzać uścisk. Wydawało się, że jeszcze trochę i zaraz się uwolni, jednak żuk jeszcze mocniej zaczął zaciskać swój uścisk śmierci. Na jego ciele pojawiło się jeszcze więcej żył, a i energia duchowa wylewała się z niego obficie. Czuł ból uciskanych mięśni i słyszał pękający chitynowy pancerz. Vespaux znajdował się w coraz gorszej sytuacji, ale wpadł na pewnie bystry pomysł, pewnie w normalnych okolicznościach jego plan nie powiódłby się, ale teraz gdy na szczęki były napięte do granic możliwości. Andre zebrał w sobie ostatnie rezerwy siły i zatrzymał kolejny raz proces przepoławiania. Wyprowadził zamierzony atak kolanem w róg, jednak samo kolano z jednej strony nie było wystarczająco mocne, jedynie poluźniło chwyt. Ten moment wykorzystał owad na zebranie tlenu do płuc, który wcześniej drastycznie mu się kończył. Ponownie zatrzymał zaciskający się uścisk, aby przeprowadzić drugi atak. Tym razem uderzył jednocześnie łokciem i kolanem z dwóch różnych kierunków w jeden punkt. Róg odłamał się i odleciał na kilkanaście metrów. Vespaux skorzystał z okazji, odskoczył na kilka metrów i zaczął odzyskiwać wyciśnięty z niego tlen. Za to żukowaty, złapał się za odłamaną cześć i wściekłe rzucała się na boki i coś tam pod nosem przeklinając.

Ves -18 PR i -15PŻ

Vespaux ponownie uciekł grabarzowi spod łopaty. Jego przeciwnik w dalszym ciągu jest niebezpieczny. Udało mu się złamać róg tylko dzięki maksymalnemu włożeniu siły i szczęściu. Próbowanie pozbawienia go drugiego jest zbyt ryzykowne. Zamiast tego szerszeń postanawia wrócić do zwykłej wymiany ciosów, mając nadzieje, że Taladore nie potrafi się regenerować. Potwór wzmacnia się, tym razem poświęcając odrobinę wytrzymałości na rzecz siły. Usiłuje zadać mu trzy wariację kopnięcia okrężnego od najniższego do najwyższego, tak aby ostatnie odepchnęło go od niego.Jeśli mu się uda ponownie wycofuje się.

[+11 Siła +7 Wytrzymałość]

Żukowaty nie zwlekał dłużej i jeszcze pod wpływem bólu postanowił zawiązać walkę z owadem. Skrócił dystans i zaczął, wyprowadzać na przemienię proste i sierpy wycelowane w głowę owada. Vespauxowi udało się unikać tych ciosów i nawet wyprowadzać kontra ataki, ale kafar sprawnie skrywał się za gardą, wysokie i średnie kopnięcia przyjmował na ramiona, a niskie blokował kolanem. W końcu ich taniec uników i bloków przerwał celny cios żukowatego w podbrzusze Andrea. Ten cios wyprowadził z jego płuc pokaźną ilość tlenu, który w walce był bardzo istotną rzeczą. Żukowaty chciał wbić przeciwnika w piasek, podwójnym uderzeniem znad głowy. Ostatkiem sił Vespaux zdołał uskoczyć przed miażdżącym ciosem, który wzbił w powietrze tumany kurzu. Widoczność praktycznie zero, a porywisty wiatr jeszcze bardziej rozkręcał małą burzę piaskową. Dzięki temu szerszeń mógł złapać trochę oddechu i przemyśleć swoje podejście do walki. Żukowaty na pewno był bardziej doświadczony pięściarzem niż on, jego sposób walki wyglądał na technicznie bardziej dopracowany niż chaotyczny sposób dopiero uczącego się Vespauxa.

Vesp -10 PŻ -18PR

Szerszeń walczył na polu na którym żuk ma nad nim przewagę. Skoro więc Taladore robi lepszy użytek z kończyn, może osłabienie choć jednej z nich umożliwi Vespaux zwycięstwo nad nim? Ładując w siebie energie duchową, potwór zadaje przeciwnikowi prawego sierpowego, który ma na celu odwróci jego uwagę. Gdy rywal blokuje lub unika ataku, kopie go lewym kolanem w ramię. Nie odrąbie mu ręki, ale może chociaż ja nadwyręży. Jeśli mu się uda, zadaje mu podbródkowego, następnie kopie go w żołądek i podcina go, po czym ponownie usiłuje się wycofać.

[+18 Siła]

Szerszeń wpadł na plan, aby wykluczyć jedną z kończyny wroga. Może to przyniesie mu jakąś przewagę w tym starciu. Pozostaje jednak czy rozwalanie kończyny twardszego wroga jest tak proste jak pomyślał. Jego pomarańczowa aura szalała i otaczała jego mięśnie, wzmacniając ich siłę i możliwości. Kurz po chwili opadł i pozostałą tylko niewielka zasłona wizualna. Wziął zamach i wypuścił prawego sierpa, w kierunku Taladora, przeciwnik widział zbliżający się cios i zasłonił się szczelnie ramiona. Pięść zatrzymała się na twardy i szerokim przedramieniu żukowatego. Wtedy Andreu od razu wystrzelił wcześniej zaplanowany kolanem, uderzył pod odpowiedni kątem i zrobił blok rywala. Lewą pięścią wyprowadził podbródkowego, którego nie spodziewał się przeciwnik. Usłyszał z dużym hukiem stukający zęby o siebie, w końcu nikt z nich nie nosił gumowej ochrony na zęby. Owad postanowił jeszcze na dokładkę kopnąć rywala w żołądek, co niestety odbiło mu się czkawką. Pomimo tego wszystkiego, co zrobił Taladorowi, zdołał on pochwycić Vespaxua za nogę i zrobić mu korkociąg. Latający pusty poleciał plecami prosto w jedną ze skał, które stała niedaleko nich. Impet nie był zbyt duży i owad po prostu odbił się od kamienia i upadł na piach. Czuł palący ból na plecach, skrzydłom nic poważnego się nie stało, głównie była to zasługa ciężarków, które bardzo zwiększył wagę lekkiego szerszenia. Z każdą kolejna minuta obaj wyglądali na coraz bardziej rannych i zmęczonych.

-18PR -25PŻ

Vespaux mocno oberwał, ale przynajmniej udało mu się zranić przeciwnika, a odległość na jakiej się znajdował dawała mu pole do popisu. Żeby wygrać tą walkę musi być cierpliwy. Tym razem postanawia zaatakować żuka od d tyłu. Zwiększa siłę i wytrzymałość, po czym biegnie w kierunku Taladore. Usiłuje przeskoczyć nad nim, licząc że obciążenia mu w tym nie przeszkodzą. Gdy znajdzie się za jego plecami, próbuje jak najszybciej odwrócić się w jego stronę, równocześnie uderzając go łokciem w potylicę. Jeśli mu się uda dodatkowo uderza go w nią oburącz mając nadzieję, że ponownie go przewróci. Następnie wycofuje się.

[+11 Siła +7 Wytrzymałość]

Walka była wyrównana, obaj otrzymali wiele ciosów i wiele też zadali. Owad nie walczył jeszcze w swojej nowej formie tak długo i nie wiedział na ile faktycznie go stać. Ale na pewno mógłbym zrobić więcej gdyby nie obciążenie, które może nie męczyły go jak pierwszego dnia, ale dalej odbijało się to na jego szybkości. Ruszył na Taladara, spróbował go przeskoczyć, co nie okazała się trudne i poszło mu gładko. Przeciwnik spróbował go trafić prosty, co bez problemu owad wyminął, ale tuż po ciosie żuk padł na ziemie i przetoczył się. Tym sposobem uniknął łokciowego ataku szerszenia i wyszedł spoza jego zasięgu. Ciężko oddychał i wykorzystywał każdą okazję, aby chwilę odpocząć, kupa mięśni była coraz bardziej zmęczona i traciła na zrywności. Jego ruchu był coraz mniejsze i bardziej stonowane niż na początku. Szerszeń musiał coś zrobić, żeby wykończyć rywala póki ten jest zmęczony, gdy odzyska formę walka może się źle dla niego skończyć. Nefalet oglądał walkę ze skupiony wzrokiem i  zadowoloną miną.

Taladore uniknął ataku, ale unik kosztował go sporo wysiłku. Wydaje się, że silny, celny atak zanim żuk złapie drugi oddech powinien zakończyć walkę. Nawet Nefalet sprawia wrażenie, że tego oczekuje. Jak ma nadzieję po raz ostatni zwiększając siłę, szerszeń podbiega do żuka i zadaje podbródkowego, po czym kopie go w żołądek prawą nogą którą opuszczając używa, by odbić się od ziemi i kopnąć go z wyskoku w mostek, tak by wywrócić go na ziemię. Jeśli mu się to uda, skacze na niego z wystawionym łokciem tak, by wylądował na jego twarzy. Liczy na to, że ciężar zwiększą szybkość upadku, a więc także jego impet dobijając, lub chociaż pozbawiając go przytomności.

[+18 Siła]

Szerszeń ruszył na przeciwnika, który od razu podniósł gardę do góry. Wiedział, że owad będzie kontynuował natarcie na niego i wymierzał kolejne ciosy pięściami oraz łokciami. Vespaux nie zmieniał swojego planu, odciągnął ramie do tyłu i rozbujał je w kierunku brody stwora. Na początku wyglądało to tak, jakby cios miał się po raz kolejny zatrzymać na gardzie. Jednak z odrobioną szczęścia i odpowiedni kątem wślizgnął się między blok Taladara. Owad poczuł, jak głowa przeciwnika odgina się do tyłu, a ona sam unosi się do góry, by następnie upaść na plecy. Nie miał czasu na dwa zaplanowane kopnięcia, ale już teraz mógł wykonać swój kończący cios łokciem. Ostry koniec spadł na maskę żukowate i po raz kolejny było słychać charakterystyczny dźwięk pękającej porcelany.
-Dobrze, czyli to już koniec. Wygrałeś młodziaku, ale nie był to ktoś Tobie równy. Nie mniej jestem usatysfakcjonowaniu z twoich postępów. Tylko następnym razem nie rób tej swojej wykałaczki, kiedy uczę Cię walki na pięści. Z tego co widziałem, to pierwszy raz nią walczyłeś. Powinieneś się zdecydować na jeden styl walki jak na razie, dwóch naraz i tak nie opanujesz. Ale w walce bronią drzewcową Ci nie pomogę.- Małpa wstała i poszła podeszła bliżej drzewa i spoglądała na świecący niewielki owoc.-Owoc dojrzeje za jakieś dziewięćset sześćdziesiąt godzin. Tyle czasu jeszcze będę Cię uczył, potem odejdziesz z owocem i wrócisz dopiero, jak będziesz gotowy do walki ze mną i chłopcze lepiej bądź pewny swoich umiejętności.- Vespaux wiedział, że żuk już się nie podniesie, wygrał ciężkie stracie. Był zmęczony i czuł obolałe mięśnie, miał kilka ran punktowych ran, z których przestała już cieknąć krew.

Czując ulgę, że walka się skończyła Vespaux zabiera się do uczty. Równy mu czy nie, Taladore był silny, więc jego mięso powinno go znacznie wzmocnić. Trening będzie trwał tylko czterdzieści dni? Czy tyle wystarczy, by nauczyć szerszenia choćby podstaw walki? -O co chodzi z tym owocem? Dlaczego ciągnie mnie do niego jak ćmę do ognia?

Vespuax zabrał się do jedzenia żuka, chwilę mu to zajęło, bo jego przeciwnik był bardzo szerokiego rozmiaru. Nie był to zły posiłek, ale na pewno smaczniejszy niż bulwy z korzeni drzewa, które wydawały się mocno mdłe. Apetyt mu dopisywał, ponieważ nie czuł nieprzyjemnego uczucia przejedzenia, które czasami mu towarzyszyło za życia.
-Widzisz to drzewo, ma niezwykłe właściwości. Bo nie jest to wcale zwykłe drzewo a pusty rangi Vasta lord. Ewoluował w drzewo, które nie może samo się obronić i ma bardziej zastosowania medyczne i wsparcia. Sam widziałeś, co może zrobić jego sok, bulwy z korzeni potrafią zaspokoić głód, może nie są smacznym posiłkiem. Drzewo pochłania reishi z otoczenia przez bardzo wiele lat, aby obrodzić pojedynczym owocem. Jak znajdziesz sobie sprawę, jest tam dużo energii duchowej, kwestia czy zechcesz go przyjąć. Zauważyłem, że chce odzyskać kontrole nad swoją energią, a owoc w tym nie pomoże i zwiększy jeszcze bardziej przepaść. Co prawda to również wzmocni też inne cechy twojego ciała, ale dalej nie pomoże Ci panować nad reiryoku. Mam jeszcze może jakieś pytania?- Zapytał Nefalet, który gładził się po głowie. Wszystko w sytuacji owada powoli zaczynało się klarować.

Pie**olisz!- parsknął szerszeń. Vasto lorde? Czy one nie powinny być bardziej... humanoidalne? -Jasne że mam! Całą masę! Ale na razie tylko dwa.-Spojrzał w stronę drzewa. -Czy on mówi?- Usłyszawszy odpowiedź zadaje drugie: -Kiedy wznawiamy trening?

-Mój poprzednik twierdził, że kiedyś z nim rozmawiał i był to jego przyjaciel. Czy dalej próbuje się komunikować? Tego nie wiem, może mówi tylko do tych, co uzna ich godnymi, albo po prostu porzucił już próby komunikacji z innymi pustymi. W końcu musiałbym mieć jakiś powód, żeby zrezygnować z możliwości poruszania się i obrośnięciem roślinami.- Vespaux miał w pewnym stopniu rację, Vast lord powinien przypominać bardziej człowieka. Ale gdyby pusty dysponowała możliwością władania roślinami, mógłbym się obrosnąć nimi i żyć w drzewie jak w kokonie.
-Nigdy nie przestaliśmy trenować, także nie ma czego wznawiać, ale jak tak bardzo chcesz. Teraz będzie już tylko gorzej chłopcze.- Pawian przerwał rozmyślania owada i od razu zabrał się za kolejne zadania dla niego. Owad jeszcze nigdy w swoim żywocie pustego nie musiał tak duży ćwiczyć, dźwigać czy biegać. To czego doświadczył na początku byłby ciężkie, a teraz pawian dołożył mu kolejne ciężarki i zwiększył częstotliwość ćwiczeń oraz sparingów. Owad nie miał za wiele wolnego czasu, ale czasami Nefalet dawał mu wolną rękę i pozwalał zregenerować przećwiczone ciało.

(Opisz, jak wyglądały ćwiczenia z Małpą i co robiłeś w wolnym czasie, którego nie miałeś zbyt dużo)

-Tak na wszelki wypadek, przepraszam że zrobiłem w tobie dziurę głową Nefaleta.- Zwrócił się do drzewa.

Mimo dodatkowego obciążenia owad starał się ćwiczyć tak intensywnie jak oczekiwał od niego jego nauczyciel. Walka z Taladore utwierdziła go w przekonaniu, że potrzebuje treningu. Szerszeń musiał zwiększyć swoją siłę by być w stanie zadawać obrażenia bez wspomagania się energią duchową. W przyszłości będzie spotykać twardszych i silniejszych przeciwników od żuka. Nawet jeśli będzie ich w stanie zranić się wzmacniając, może nie wystarczyć mu reiatsu. Ma tylko czterdzieści dni na rozwój we w miarę bezpiecznym miejscu. Które prawdopodobnie i tak nie wystarczą by stać się choć w połowie tak potężnym jak orangutan. Którego wyzwanie miał zamiar podjąć, jak mało prawdopodobne wydawało się zwycięstwo nad nim. Czuł że jest mu winny choć tyle. Zastanawiało go, czy Nefalet oczekuje od owada, że kiedyś zastąpi go jako strażnik drzewa. O to jednak spyta się dopiero po zakończeniu nauki u niego. Jeśli jego domysły są słuszne, kłóciło by się to z jego planami znalezienia sobie nowego pana. Ale na to może nie będzie się musiał zgadzać. Z drugiej strony może spędzenie reszty życia w ten sposób w istocie jest lepszym rozwiązaniem? Tak czy inaczej, by mieć z nim jakiekolwiek szansę, i tak będzie musiał rozwijać się nawet po opuszczeniu przyjaciela, ma więc dużo czasu by podjąć decyzję.

Szerszeń zgodził się na ćwiczenia u pawiana przede wszystkim by nauczyć się walczyć. Nic mu po sile, jeśli nie będzie wstanie jej właściwie użyć. Dlatego przerwy pomiędzy treningami zamiast na medytację, poświęcał na utrwalenie sobie zaprezentowanych mu przez małpę technik. Przepaść pomiędzy jego poziomem reiryoku a jego umiejętnością kontroli i tak się powiększy po zjedzeniu owocu. O zmniejszenie jej będzie się martwił dopiero po konsumpcji ume. Nawet jeśli Hollow wyprodukuje nowy, i działa on więcej niż raz, następny będzie miał okazję zjeść dopiero gdy ponownie spotka się z małpą. Nie ma przecież zamiaru wzmocnić się jedynie za jego pomocą. Czy Nefalet również go jadł? To by tłumaczyło że jest tak silny jak na larwę. Przez szacunek dla nauczyciela nigdy jednak nie prosił go o potwierdzenie jego przypuszczeń. Ćwiczył chwyty testując każdy zaprezentowany mu przez orangutana chwyt na pobliskim otoczeniu przynajmniej po dziesięć razy każdy. Starając się zawsze trafiać w to samo miejsce. Jeśli cel został on zniszczony przed zakończeniem serii, znajdował sobie następny powtarzając ją od nowa. Oby tylko w okolicy starczyło mu krzemowych formacji zanim minie czas nauki.

Tak jak można było przypuszczać, drzewo w żaden sposób nie zareagował na słowa owada, więc ten nie wiedział, czy chowało do niego jakąś urazę, czy nie. Jednak nie miał z byt dużo czasu na dalsze rozważania, Nefalet wysłał go na obowiązkową drzemkę i nawet nie chciał słuchać dalszych wynurzeń. Widać po walce z Taladarem stał się dla Vespauxe bardziej wymagający i zwiększył rygor na swoim podopiecznym. Od tego dnia ćwiczenia pod okiem Nefaleta stały się bardziej mordercze, tak zwana poranna rutyna zakłada powtórzenie wszystkich ćwiczeń i prób, które owad przechodził na początku. Długi bieg przez pustynie, przenoszenie głazów, wspinaczka i niszczenie filarów. Insektoid zostawiał w piachu masę potu, krwi i łez gdyby robił to w jednym miejscu, prawdopodobnie zazieleniłby teren i stworzył własną oazę. Po tak męczących rozgrzewkach przychodziła pora do sparringów z orangutanem, który był jeszcze bardziej bolesne i okraszone masą kontuzji. Twarda szkoła i bardzo trudna droga, ale może małpiszon uznał w końcu szerszenia za godne jego nauk i postanowił okazać mu szacunek podczas szkolenia i się z nim nie patyczkować. To mogło być to, ale z drugiej strony równie dobrze mógł po prostu stwierdzić, że owad potrzebuje lepszego przygotowania, bo nie zabłysnął podczas walki niczym szczególnym. Czterdzieści dni strzeliło niczym z bicza, owad był tak potwornie męczony, że czuł się, jakby ktoś przewinął ten czas. Przed ostatnim odpoczynkiem otrzymał magiczny owoc, który zjadł i momentalnie poczuł, jak jego żołądek zapalił się żywym ogniem. Potem ból rozszedł się po całym ciele żyłami, które promieniały od zielonej energii niczym neony. Ból był tak okropny, że owada stracił przytomność.

-Teraz jesteś gotowym, aby ruszyć w świat i podążać za swoim celem. Pamiętaj, tylko aby Ci sodówka nie uderzyła do głowy. Stałe się silniejszy nawet zjadłeś rajski owoc, ale czysta siła nigdy nie jest gwarantem wygranej.- Małpiszon stał dumnie wyprostowane przed leżącym owadem, który teraz czuł się znaczniej lepiej. Nawet można by się pokusić o stwierdzenie, że jeszcze tak dobrze się nie czuł w swoim żywocie pustego.



[ +5 Reiatsu ,+4 Siła, Szybkość +3, Wytrzymałość , Zręczność, +2 Kontrola Reiatsu, +1, Psychika

+Walka wręcz( Muay thai) Wyszkolony]