Północno-Zachodnia pustynia.

Szerszeń skomentował mały pokaz wyższości orangutana nad nim cichym westchnięciem. Czy kiedykolwiek stanie się chociaż w połowie tak potężny? Następne zadanie wyglądało na ćwiczenie zręczności. Czegoś, czego Hollow nie może zwiększyć za pomocą reiatsu. Ale przecież Vespaux zawsze był gibki, więc być może pójdzie mu łatwiej niż przed chwilą. Zastanawia go, czym będzie w niego rzucał Nefalet? Kawałkami kamienia, a może jakimiś własnymi pociskami? Cóż, za chwilę się przekona. Insekt ma tylko nadzieję, że strażnik nie kpi sobie z niego i w istocie nakazane przez niego wyczyny w istocie uczynią silniejszym. Zgodnie z poleceniem małpy owad staje na pniu. Być może mógłby w nim zrobić dziury na nogi, by zagwarantować, że nie ruszy się z miejsca, ale zapewne pawianowi by się to nie spodobało. Stojąc na kłodzie stara się unikać ataków, poprzez kucanie i wyginanie się na wszystkie możliwe strony, tak by jego kończyny nie przesunęły się ani o milimetr w którąkolwiek stronę.

Owad stanął na pniu i przygotował się mentalnie do unikania pocisków pawiania. Nefalet zaczął, powoli najpierw podniósł jeden kamyk i rzucił w niego przy średniej prędkości. Vespaux uniknął, tego bez problemu pochylił się i pocisk przeleciał tuż nad nim. Jednak pusty wiedział, że to nie będzie takie proste, każdy kolejny rzucony kamień leciał coraz szybciej i przerwa między salwami była coraz krótsza. Andrea musiał się porządnie wygimnastykować, aby uniknąć tego wszystkiego.
-Dobrze dobrze, ale zobaczymy ile jeszcze pociągniesz.- Rzuciła małpa, która podniosła bardzo dużo kamienie i zaczęła miotać coraz szybciej. Jeszcze przez kilka sekund Vespaux uniknął latających pocisków, ale w końcu kamień trafił go w prawy bark i strącił z pnia.
-Widać to twój limit. Przejdziemy do ostatniego punktu programu.- Pawian zacisnął w dłoniach kamień i sprasował go bardzo mocno, że powstało coś na wzór diamentu z kwarcu. -Widzisz tamten szczyt?- Wskazał palcem góra oddalą o dobre kilka kilometrów. -Przynieś mi go jak najszybciej, pieszo!- Po tych słowach cisnął kwarcem, który rozbił się na czubku góry.

Szerszeń wykonał nowe ćwiczenie o wiele efektywniej od poprzedniego. Oczywiście Nefalet znacznie przerastał go również zręcznością, więc nie udało mu się uniknąć wszystkich ataków. Nie zraziło to jednak Vespaux, który czuł że jak na początek radzi sobie doskonale. Dobiegnięcie do kamienia i przyniesienie go z powrotem nie powinno być problemem. Nawet bez skrzydeł owad potrafił w końcu przemieszczać się szybciej niż zwykły człowiek, nie mówiąc nic o tym o ile dłużej potrafił utrzymywać szybkość. Insekt czuł że prawdziwym wyzwaniem będą stojące mu na drodze do celu Hollow. Nie żeby obawiał się walki, wręcz przeciwnie. Jedna larwa zdecydowanie nie zaspokoiła jego głodu. O ile jednak trudniej będzie mu walczyć nie odrywając się od podłoża? Czego jak mu się wydawało oczekuje od niego jego nauczyciel, biorąc pod uwagę jak bardzo polega na umiejętności latania. Czas pokaże. Jeśli będzie zmuszony do ostateczności, małpa raczej go nie zabiję. Starając się zapamiętać gdzie dokładnie poleciał diament potwór rusza w kierunku góry. Podczas swoich poszukiwań stara się przy okazji szlifować reiar. Jeśli jednak wyczuje jakieś źródła reiatsu poza trasą nie zbacza z niej. Walczyć będzie tylko z przeciwnikami, którzy będą stanowić dla niego przeszkodę w odzyskaniu kamienia.

Owad ruszył przed siebie w pogoni za rzucony diamentem. Jednak tym razem musiał to zrobić pieszo, przebierał girami niczym usain bolt po grząskim piasku. Odległość z każdą minutą zdawał się nie zmniejszać ,a góra dalej pozostawała tej samej wielkości. Vespaux zdał sobie sprawę, że bliskość góry była tylko złudzeniem. W rzeczywistości ten szczyt był oddalony o kilkanaście jak nie kilkadziesiąt kilometrów. Po drodze nic go nie niepokoiło, on też nic nie wyczuwał w okolicy, chyba jego założenie było błędne, bo jedyny co wyczuwał to reiryoku pawiana, które po chwili całkowicie zniknęło mu radaru. W trakcie godzinnego biegu góra stopniowo rosła w oczach. Gdy dotarł pod gigantyczną wzniesienie, zdał sobie sprawę z jej olbrzymich rozmiarów. Jego oddech robił się coraz cięższy i wiedział, że jeżeli nie odpocznie niedługo. To będzie u skraju swojej wytrzymałości. Andre nie  mógł dostrzec szczytu, który widział zamglony wcześniej z oddali. Miał pewność, że przedmiot którego szuka jest gdzieś na szczycie. Widział podczas uderzenia wznoszące się tumany kurzu, poza tym pawian chyba nie robiły go w konia.

Wygląda na to, że dystans faktycznie jest problemem. Vespaux postanowił odpocząć. Bieg na miejsce zajął mu z godzinę, więc tak czy inaczej Nefalet będzie musiał na niego poczekać. Wykorzystuje technikę relaksacyjną podpatrzoną u Calatravy. Gdyby stara wiedźma go teraz widziała... Prostuje plecy i kręgosłup i siada ze skrzyżowanymi nogami tak by jego lewy goleń znalazł się na prawym udzie i vice versa. Nie ma stóp, które mógłby jak Królowa ustawić podeszwami do góry, ale czuł, że warto sprawdzić może czerpać korzyści z padmasany bez nich.

Owad przyjął pozycje do jogi i zaczął się relaksować. Dla osób postronnych mogło to wyglądać komicznie, ponieważ Szerszeń nie był w pełni człowiekiem i nie posiadał pewnych kluczowych detali. Siedział w takiej pozycji i oddychał głęboko, jego organizm powoli odzyskiwał siły a serce i płuca wracały na naturalnego rytmu. Nikt nie wie czemu owad, po prostu nie położyłem się na pisaku i zrobił krótkiej drzemki. Wolał siedzieć w dziwnej pozie i udawać odprężonego. Przez czas odpoczynku nie czuł żadnego zagrożenia i w pełni mógł podziwiać wyzwanie, z który przyjdzie mu się zmierzyć. To właśnie w tym momencie dotarło do niego, dlaczego miał nie używać skrzydeł. Pawian chyba chciał, aby ten wspiął się po praktycznie pionowej ścianie.

Jak owad się obawiał, góra nie zawierała żadnego szlaku, który umożliwiłby mu dojście do kamienia. Vespaux nie potrafi jak prawdziwe stawonogi chodzić po ścianach, nie posiadał też sprzętu alpinistycznego używanego przez ludzi, może więc jedynie polegać na dłoniach. Szerszeń usiłuje wypatrzeć, gdzie na ścianie znajduje się najwięcej odstających kamieni i szczelin, po których mógłby wdrapać się na szczyt. Korzysta tylko z tych które utrzymają jego ciężar. Jeśli zacznie spadać z wysokości niebezpiecznej dla niego lub będzie miał do czynienia z lawiną używa skrzydeł, żeby bezpiecznie wylądować, po czym szuka miejsca z którego mógłby zacząć od nowa, choćby musiał do niego doskoczyć. Do latania by dostać się wyżej korzysta tylko w ostateczności, jeśli zrobienie tego w inny sposób stanie się niemożliwe.

Owad stanął przed wielkim wyzwanie drogi czy ścieżki nigdzie nie było. A dodatkowo musiał to zrobić bez swojej wielokrotnie nadużywanej zdolności lotu. Pawian dał mu bardzo twardy orzech do zgryzienia. Jednak Vespaux nie zniechęcał się i od razu zaczął szukać jakieś drogi na górę. Po tej stronie szczytu pełno było szczelni, wystających elementów czy nawet kwarcowych konarów. To wszystko ułatwiło początkowe wspinanie. Nawet nachylenie zbocza było korzystne dla pustego alpinisty. Wspinał się powoli, ale do celu przenosił systematycznie ciężar ciała na cztery punkty podparcia, którymi były kończyny. Po trzydziestu minutach, gdy spojrzał za siebie. Dostrzegł ogromną wysokość, chyba nawet podczas lotu nigdy nie znajdował się tak daleko od ziemi. Powoli zaczyna czuć zmęczenie i drętwienie placów rąk, co był dla niego czymś nowym w tym ciele. Minęło jeszcze trochę czasu i już w oddali widział szczyt góry, złapał za kolejną wypustkę, która okazała się skorodowana. Owad zjechał kilka metrów niżej i w ostatnim momencie chwycił się czegoś. Teren tutaj różnił się od tego wcześniej, skały miały inny kolor i posiadał więcej zwietrzeń i spękań. Dodatkowo ostatnie piętnaście metrów trasy była praktycznie idealnie gładka, bez występów czy szczelin, za które mógłbym złapać. Szerszeń musiał coś wymyślić, jego place były już podrapane i coraz trudniej było mu utrzymać chwyt.

Dostanie się na szczyt bez używania skrzydeł coraz bardziej wydawało się niemożliwe. Szerszeń jednak jeszcze się nie poddawał. Wierzył, że pawian nie powierzałby mu zadania gdyby nie mógł go wykonać. Nie mogąc znaleźć niczego za co mógłby się złapać postanowił zrobić szczeble z żądeł. Gdy jednak próbował użyć techniki po raz pierwszy od przemiany w adjuchasa, reiatsu zamiast w jego ustach zaczęło się formować w dłoni. Błysnęło z niej pomarańczowe światło które uformowało się coś w rodzaju włóczni, równie długiej jak owad był wysoki. Oręż był zakończony długim na stopę zakrzywionym ostrzem. wyglądał trochę jak... jak się nazywały te bronie drzewcowe używane w średniowiecznej Francji? Fauchard? Tak czy inaczej powinny pomóc insektowi wspinaczce. Owad wbije ostrze bokiem w ścianę najwyżej jak potrafi, po czym trzymając się drzewca puszcza konar, podciąga się tak aby wesprzeć się na włóczni, po czym wolną ręką wytwarza nowy oręż i powtarza czynność pozwalając poprzedniemu zniknąć. Wspinając się w ten sposób wspomoże się reiatsu, ale przynajmniej próbuje dostać się na szczyt bez latania. Oby tylko starczyło mu energii zarówno na dostanie się na dół przynajmniej po gładkiej powierzchni...

Owad szybko coś wmyślił i skorzystał z nowej zdolności tworzenia długich włócznio podobnych szpikulców. Wykorzystał stworzone pomarańczowe włócznie jak czekany, dzięki nim wspinanie było o wiele łatwiejsze. Ale czuł ubytki w duchowej energii po każdym tworzeniu broni. Miał pewność, że ta zdolność zabiera więcej energii duchowej niż wcześniejsze żądło i nawet po jej stworzeniu czuł, jak dalej musiał podtrzymywać przesył energii, aby jego twór nie rozwiał się momentalnie. Dotarł na szczyt, tam znajdował trochę płaskiego terenu, na który wylądował diament. Pawian miał nieziemskiego cela i zdolności wyśmienitego miotacza, skoro pomimo takiego dystansu trafił w tak dokładnie. Vespaux zdobył co miał zdobyć, musiał teraz tylko zejść na dół, szybko zdał sobie sprawę, że schodzenie może być o wiele trudniejsze zwłaszcza, że traci jedną kończynę. Po pokonaniu jednej przeszkody zaraz pojawiała się kolejna rzecz, którą musiał przezwyciężyć.

-126 PR

Nowa technika wymagała zużycia o wiele większej ilości energii niż insekt się spodziewał. Odnalazłszy kamień, ponownie złożył się do pozycji kwiatu lotosu, odpoczywając przynajmniej tak długo jak poprzednio. Nie zregeneruje to jego nadwątlonych zasobów reiryoku, ale przynajmniej przygotuje jego mięśnie do powrotu i umożliwi mu obmyślenie jak on będzie przebiegał. Vespaux wątpił, by jedna wolna ręka wystarczyła mu by zleźć w dół, dlatego postanowił w drodze powrotnej trzymać w szczęce.

Owad wypoczął i włożył do szczęki diament, nie było to zbyt wygodne i co chwile musiał korygować chwyt, aby kamieni nie wypadł mu z ust. Schodzenie w dół zabrało mu znacznie więcej czasu, niż się spodziewał, ale powoli i systematycznie udało mu się to zrobić. W kilku momentach poślizgnęła mu się noga i ręka, ale koniec końców obyło się bez spadania z góry. Droga powrotna dłużą mu się i każdy kolejny krok był coraz cięższy. Owad chyba jeszcze nigdy nie wykonał tak ciężkiej pracy fizycznej jednego dnia. Wrócił, przed obliczę małpy zasapany i ociekający potem.
-No widzisz, jak chcesz to potrafisz. Co prawda użyłeś swojej zdolności, ale było to bardzo sprytne zagranie, które pochwala. Widzisz, w walce liczy się również spryt i przystosowanie do przeciwnika. Wykonałeś trzy próby i wróciłeś w jednym kawałku, miałem wcześniej kilku śmiałków, którzy chcieli się u mnie uczyć. Ale żaden nie wrócił z tej góry,.. Wyśpij się dobrze, po jutro zaczynam prawdziwie szkolenie.- Pawian pochwalił szerszenia, ale ten wiedział, że to dopiero początek jego trudnej drogi.

-Chyba kolegę kapkę się nie zrozumieliśmy. Przyszedłeś do mnie się uczyć walki, nie? Skoro chcesz być moim ucznie, to robisz co Ci mówię, widocznie byłem zbyt pobłażliwy i za dużo cię chwaliłem.-Pawian zmarszczył pysk i spojrzał z lekkim gniewem na hybrydę człowiekiem z szerszeniem.
-Jeżeli nie zamierzasz wypełniać moich, poleceń to możemy sobie darować, to szkolenie. Bo jak teraz odjedziesz to nie wrócisz, promieniu kilkudziesięciu kilometrów nie ma tu niczego do jedzenia, tylko te drzewa jest w stanie wygenerować duchowe bulwy, ale potrzeba czasu. Jeszcze są za małe, żeby mogły zastąpić posiłek. Także jeżeli nie jesteś w stanie wytrzymać kilku dni to nic tu po Tobie. A co do testowania umiejętności, tylko głupiec testuje coś w walczę, czego nigdy wcześniej nie używał.- Pawian odwrócił się i ruszył na drzewa. Nauczyciel szerszenia okazał się surowy i nie znosił sprzeciwiania się. Vespaux nie czuł jeszcze uczucia silnego głodu, co najwyżej bardzo delikatne ssanie.

Owad spuścił głowę zasłaniając ją rękami splecionymi w przepraszalnym geście.-Przepraszam za kwestionowanie twoich poleceń. Muszę być tak zmęczony że nie myślę jasno. Natychmiast pójdę spać. Mam odpoczywać tutaj, czy iść gdzieś dalej?

-Wybierz sobie jedną z dziupli i śpij w niej. Są duże, powinno być Ci w nich wygodne, jeżeli nie chcesz Ci się spać. To po prostu wypocznij, ochłoń, przygotuj umysł do ćwiczeń. Tak jak powiedziałem, kolejne dni będą tylko grosze.- Pawian zniknął w gęstwinie liści. Szerszeń uderzyła nagłe zmęczenie, które wcześniej nie czuł. Małpa miała racje, gdyby wyruszył w drogę i spotkał, przeciwnika miałby ogromne problemy. Chyba ekscytacja i adrenalina uderzyła owadowi do głowy, że zapomniał o tak podstawowej czynności jak odpoczynek. Może to przez fakt, że tak długo przebywał w menosie jako cześć zbiorczej całości.
-Jeżeli chcesz dobrą radę, to wykorzystaj ten czas do szkolenia się w kontroli energii. Bo cały czas z Ciebie coś się ulatania. Nie potrafisz zapanować nad nią i nie będziesz w stanie jej za maskować.-

-Nie wiem jak. Nikt mnie nigdy nie uczył.-westchnął ze wstydem. Nie miał pewności czy powinien prosić go o naukę zaraz po skończonym treningu, zwłaszcza po tym jak naraził się pawianowi. Wcześniej czy później musiałby jednak mu to powiedzieć. Gdyby wstrzymywał się z przyznaniem, Nefalet prawdopodobnie by się zdenerwował że mówi mu tak dawno po tym jak mu to doradził. Tak czy inaczej ryzykuje pogorszeniem ich relacji. Ma tylko nadzieję, że nie nie pogorszą się one na tyle, by zrezygnował z nauczania go.

-Masz farta młody, że spodobał mi się Twój spryt. Niech będzie, pokaże Ci co nieco.- Pawian wyskoczył z korony drzew, liście za szeleściły. Usiadł wygodnie, założył nogę na nogę i ziewnął przeciągle. -To zacznijmy od podstaw. Wewnątrz Ciebie są dwa punkty, jeden z nich to sen duszy odpowiedzialny za źródło Twojej energii duchowej. Za to drugi punkt nazywa się splotem łańcucha, i to on opowiada za wzmacnianie twojej surowej energii i lepsza kontrole nad nią. Te dwa punkty połączone tworzą twoją energię Reiryoku. Teraz usiądź sobie wygodnie i spróbuj odnaleźć te dwa punkty, zorientuj się, który to który i następnie spróbuj wyciągnąć ze Hakusui energię i wypełnić ją ciało. Niech proposty się wydostaje i rozchodzić w twoim organizmie. Kiedy zbierzesz jej wystarczająco dużo, spróbuj przyśpieszyć jej przemieszczanie się za pomoc Saketsu i cały czas kontrolować.- Pawian wytłumaczył szerszeniowi na czym to polega i następnie zademonstrował mu. Przez skórę pawaian najpierw wydostało się czerwone reiatsu i następnie zaczął przemieszczać cząsteczki energii w różnych kierunkach. Aura, która go otoczyła fala harmonijnie i kierowała się ku górze, podnosząc ziarenka piasku do góry. Owad odczuwał coraz większy dyskomfort, dreszcze  na ciele i osłupienie pod ciężarem energii duchowej małpy, nim jedna odcięło mu świadomość. Nefalet przestał i nagle cały piach opadał na ziemie.
-Tak się to prawidło robi. Teraz Twoja kolej-

Więc medytacja pozwala rozwijać kontrole reiatsu? Czy Królowa o tym wiedziała? Nawet jeśli tak, nie pomogło jej to dotrwać do przemiany. Ale może umożliwić Vespaux przeżycie znacznie dłużej po jej osiągnięciu. Wysłuchawszy uważnie Nefaleta, owad składa się do padmasany. Próbuje odnaleźć punkty o których powiedział mu pawian za pomocą reiaru. Szerszenia zastanawiało ile czasu mogło minąć od czasu gdy zaczął próbować udoskonalić umiejętność posługiwania się nim? Czy już ponad pół roku? Czy owad mógł zapomnieć o wzmocnieniu go szybciej niż przewidywała Hellore? Najbardziej upokarzające jest to, że insekt, nawet biorąc pod uwagę jak niewiele miał czasu na trening, nie wykorzystał go właściwie. Cóż pozostaje mu na przyszłość przyłożyć się bardziej. W obecnym stanie umiejętność wykrywania energii powinna być przynajmniej wystarczająco rozwinięta by umożliwić mu wyczucie Hakusui i Saketsu. Zamyka oczy i próbuje objąć swoją świadomością wnętrze swego ciała w ten sam sposób, w który obejmuje obszar wokół niego gdy ćwiczy swój szósty zmysł. Co biorąc pod uwagę różnicę rozmiarów nie powinno sprawić mu problemów. Usiłuje znaleźć w sobie Hakusui, a jeśli mu to się uda, stara się znaleźć Saketsu poprzez połączenie go ze Snem Duszy, licząc na to że odkrywając jeden punkt powinien być w stanie dojść za jego pomocą do drugiego jak po nitce do kłębka. Jeśli uda mu się wyczuć oba źródła, stara się wyciągnąć jak najwięcej energii duchowej z Hakusui i naładować nią ciało. Następnie usiłuje wzmocnić przez Splot Łańcucha. Szerszenia zastanawia, czy uda mu się już przy pierwszej wytworzyć aurę jak Nefalet i czy również będzie ona miała czerwony kolor*? Tak czy inaczej na przyszłość będzie musiał intensywnie medytować, choćby po to by wzmocnić swoje reiatsu do poziomu, na którym będzie lepiej znosić aurę orangutana. Był nieco zawstydzony faktem, że fale, które unoszą jedynie garść piasku w jego pobliżu, tak znacznie go osłabiają. Strach pomyśleć jak działała by na niego aura Hellore, lub szczególnie silnych Quincy czy Shinigami...  

*Wolałbym pomarańczowy:p

Vespaux skupił się na swoim wnętrzu, momentalnie znalazł się w ogromnej przestrzeni, w której niczego nie było, tylko niezmierzony ocean czerni. Próbował dotrzeć do jednego z punktów, jednak to nie było takie proste. Nefalet wyłożył mu teorie, ale w praktyce to nie było takiego proste dla osoby, która wcześniej nie miała pojęcia o takich dwóch punktach i używała ich bezwiednie, instynktownie. To trochę jak z poruszeniem palcem, wiem jak to robić, ale układ nerwowy jest bardziej skomplikowany i nie wiem, który to dokładnie nerw. W końcu po dłuższej chwili owad znalazł, pierwszy punkty w sobie drugi na jego szczęście znajdowała się blisko pierwszego. Teraz musiał tylko jakoś zrobić to co powiedziała mu małpa. Świadome uwolnienie energii nie było takie proste, Andre próbował różnych sposobów. Aż w końcu udało mu się rozstrzelić punkt oraz wydobyć z niego energię duchową. Rozprowadził surową energię duchową po ciele i spróbował ją wzmocnić poprzez splot łańcucha. Co się okazało, drugi etap należał do znacznie trudniejszych, w pierwszych próbach, nie udało mu się nawet z manifestować odrobinę aury. Jednak latający pusty się nie podawała i kontynuował próby. Ciężko powiedzieć ile czasu dokładnie minęło, ale na pewno całkiem sporo. Vespaux w końcu poczuł, jak coś od zewnątrz zaczęło otaczać jego ciało. Otworzył oczy i zobaczył pomarańczową aure, która była znacznie mniejsza od tego co pokazała małpa. Dookoła niego wzmagał się tylko delikatnie kurz, a jego mistrz spał sobie w najlepsze na boku.

[+3 Kontroli reiatsu, +1 Reiatsu. - Bonus z jesienego boksa do ćwiczeń aspektu duchowego.]

Owadowi udało się wyzwolić aurę, jasnym było jednak, że progres, jaki poczynił był zdecydowanie za mały. Długo będzie musiał jeszcze ćwiczyć by choćby znów być w stanie tłumić reiatsu. Owad udaje się w poszukiwaniu nory, w której samemu mógłby choć chwile odpocząć. Z tego co mówił mu pawian, będzie tego potrzebował.

Latający pusty udał się na spoczynek do jednej z dziupli drzewa. Wyglądało, że będzie mu niewygodnie, jednak gdy tylko się położył. Poczuł się bardzo komfortowo, jakby ponownie znalazł się w łonie matki. W nocy nie męczyły go żadne koszmary i nawet głód wydawał się wytłumiony. Obudził go huk jak przy błyskawicy. -Wstawaj już. Wiem, że jest tam bardzo wygodnie, ale nie będę dłużej czekał. Przespałeś ziemskie trzy dni.- Gdy owad wychylił głowę, zobaczył, że huk powodowało klaskanie pawiana. Pawian sięgnął po coś i rzucił coś bardzo ciężkiego przed owada, aż wzniosły się tumany kurzu.
-Zakładaj te bransolety na nadgarstki, a tamtym materiałem owiń sobie skrzydła. Od dziś będziesz to nosił przez całe twoje szkolenie. Gdy skończę Cię uczyć podstaw ruszy przed siebie i wrócisz tu dopiero, jak opanujesz go do perfekcji. W innym razem przyniesiesz mi hańbę.- Pawian usiadł wygodnie i spojrzał przenikliwy wzrokiem na owada.
-To jakiej sztuki walki się chcesz nauczyć, w czym się widzisz?-

Owad nie mógł uwierzyć, że spał przez trzy dni. Żałował, że pawian nie obudził go wcześniej. Nie potrzebował aż tyle, by w pełni odzyskać siły, czyż nie? -Ossu!- zasalutował zawadiacko, gdy Nefalet powiedział mu na czym będzie polegać reszta jego treningu. Nie spodziewał się, że jego ćwiczenia będą aż tak przypominać te wykonywane przez postacie z mangi. Cóż, biorąc pod uwagę, o ile Hollow są silniejsze od ludzi, może nie jest to pozbawione sensu? Jakiego stylu walki chciał się nauczyć Vespaux? Trudne pytanie. Najchętniej chciałby nauczyć się wszystkich możliwych, ale  zajęłoby to czasu mu i jego nauczycielowi. Po namyśle postanowił wybrać styl który zawsze najbardziej go fascynował: -Chcę nauczyć się Muay Thai.

-Dobrze niech będzie w takim razie, skoro wybrałeś tą sztukę walki. Zacznij od rozgrzewki i zrób ją bardzo sumienie. Tylko najpierw załóż te rzeczy, które Ci dałem. Jak skończysz się rozgrzewać, zrobisz dziesięć tur  tam i z powrotem do tamtego głazu.- Wskazała placem na głaz znajdujący się 200 metrów dalej. -Potem zrobisz sto pompek, przysiadów, skłonów i rozciągniesz porządnie goni. I dopiero wtedy zacznę Ci uczyć technik i essencji muai thai.- Pawian spoglądał na niego surowo, ale bez wrogich intencji. Gdy owad tylko dotknął przygotowany ciężarów, ledwo udało mu się je podnieść z ziemi. Gdy miał już na sobie komplet czuł ogromny ciężar. Który sprawiał wrażenie, że rozrywa mu mięśnie od środka.
-Tylko nie ociągaj się, w muai thai wszystko jest zależne od siły i to będziemy robić każdego dnia. Musisz być silniejszy jeżeli chcesz dobrze wykorzystać ten styl. Zaskoczyłeś mnie sądziłem, że będziesz wolał coś bardziej w stylu ju jitsu albo aikdo skoro lepiej unikałeś niż dźwigałeś ciężary. -

Szerszeń w istocie rozważał naukę Kido i Jiu Jitsu, wybrał jednak Muay Thay ze względu na jego zależność od siły.-Przez większość życia chodziłem na czterech łapach.- Zauważył. -Może dlatego moje ręce są teraz takie słabe. Ale zawsze chciałem je mieć. Myślę że człowiek, którym byłem był wielkim facetem. Może był profesjonalnym zawodnikiem. Lub chociaż chciał nim być...- Owad westchnął. Gdyby w istocie znał Muay Thai lub coś w tym stylu prawdopodobnie nie potrzebowałby teraz nauczyciela...

Owad rozpoczyna od trwającej pięć minut rozgrzewki. Pierwszą minutę biega w miejscu chcąc pobudzić swój układ krwionośny, mięśnie i stawy. Przez następne trzy minuty przygotowuje mięśnie stawy i ścięgna do przeciążeń, na jakie będą narażone podczas aktualnego treningu. Kładzie się płasko przodem na piachu ,zapierając nogi o najbliższy głaz i trzymając ramiona wzdłuż tułowia. Przez trzy minuty stara się unosić nad ziemię tułów tak, by utrzymać w miejscu nogi i biodra zachowując pozycję na chwilę przy każdym maksymalnym wygięciu. Następnie staje w lekkim rozkroku i ostatnią minutę poświęca na przeciąganiu na przemian rąk przez głowę, chcąc rozciągnąć stawy i wzmocnić ścięgna. Po rozgrzewce rusza do biegu. Biorąc pod uwagę, że trzy dni temu przebiegł kilkadziesiąt razy dłuższy dystans, nawet z obciążeniem nie powinno być to dla niego równie męczące. Wróciwszy do Nefaleta, szuka kamienia odpowiednio dużego i płaskiego bysie na nim położyć. Kładzie się na głazie twarzą do dołu i zapierając się wyprostowanymi rękoma o podłoże. Starając się przez całe ćwiczenie utrzymać wyprostowany grzbiet, wolno zgina ramiona tak aby jego klatka piersiowa dotknęła piachu po czym wraca do pozycji wejściowej. Powtarza ćwiczenie dziewięćdziesiąt dziewięć razy Po wykonaniu pompek, prostuje ramiona równolegle do skały i kuca sto razy. Wreszcie stając prosto unosi ręce w górę i stara się sto razy pochylić do przodu tak, aby dotknąć palcami ziemi utrzymując wyprostowany grzbiet. Ćwiczenia jakie polecił mu wykonać orangutan ogólnie nie wydają się tak ciężkie jak poprzedni trening. Vespaux czuje, że dopiero aktualna nauka walki będzie równie trudna.

Małpa nie skomentowała już słów owada, zabrała się za przygotowania czegoś. Wziął głaz i zaczął uklepywać piach. Owad w tym czasie zabrał się za swoją rozgrzewkę, już przy pierwszym ćwiczeniu poczuł, jak bardzo ciężkie był obciążniki i jak jego ciało na to reaguje. Robiło mu się coraz cieplej, oddech był coraz szybszy, a skóra coraz bardziej spocona. W końcu ruszył na przebieżkę, przez obciążenie jego tempo było znaczniej niższe. W końcu skończył biegać i wrócił na miejsce startowe. Jego zmęczenie było porównywalne do tego, które odczuwał podczas ostatniego zadania. Ledwo udało mu się wykonać zlecone ćwiczenia od pawiana i teraz faktycznie owad mógł powiedzieć, że prawie wyzionął ducha po tych ćwiczeniach. Nogi załamywały się pod ciężarem, ale pusty dalej stał.
-No to teraz tak będziesz ćwiczył tak codziennie. Masz chwilę na wyrównanie oddechu, a w tym czasie patrz,  co Ci pokaże.- Pawian stanął pewnie na nogach i pokazał owadowi kilka kombinacji ataków. Wykorzystał w nich pięści, łokcie, kolana i kopnięcia okrężnych. Wyglądało to prawie jak taniec, wszystko było płynne i naturalne, wręcz hipnotyzowała.
-A teraz wstań i powtarzaj za mną moje ruchu, potem pokaże Ci jak wywalczyć w klinczu przewagę.-

[Opisz jak z nim ćwiczysz}

Owad po raz kolejny przecenił swoją wytrzymałość. Każda chwila treningu u Nefaleta uświadamiała mu, jak słaby jest jak na Adjuchasa. Pozostaje mu mieć nadzieję, że jego ciało jak najszybciej przyzwyczai się do wysiłku. Teraz czas przekonać się czy Vespaux miał rację chociaż co do tego iż nauka walki jest jeszcze trudniejsza. Dotychczasowe ćwiczenia, choć wyczerpujące są osiągalne przynajmniej raz na trening. Mózg szerszenia po ewolucji rozwinął się lepiej niż jego ciało, ale w dalszym ciągu geniuszem to on nie jest. Czy uda mu się wynieść z nauk pawiana chociaż na tyle dużo, by nie zniechęcić go do kontynuowania treningu?

Stawonóg próbuje obejrzeć pokaz nauczyciela na tyle uważnie na ile to możliwe przy jego frustracji i zmęczeniu. Bacznie ogląda i usiłuje jak najdokładniej zapamiętać każdą zaprezentowaną technikę. Gdy przychodzi kolej by powtórzyć jego ruchy stara się by były czymś więcej niż imitacją. Stara się użyć ich właściwie. Stara się przybierać odpowiednie pozy, użyć stosownych mięśni, zorientować się jak kombinować adekwatnie ciosy. Jeśli małpa będzie miała jakieś komentarze usiłuje nie dołować się krytyką i wziąć sobie do serca gdzie popełnia błędy i unikać  ich powtarzania. Kiedy skończą naukę ciosów, insekt usiłuje złapać naczelnego w Thai Plum- clinch znany chyba każdemu amatorowi Muay Thay. Zaciska prawą dłoń na głowie orangutana, łapiąc za nią lewą tak, by ich palce nie splatały się ze sobą. Równocześnie naciskając przedramionami na jego obojczyk i trzymając głowę z boku jego usiłuje obniżyć ją tak, by mógł go uderzyć łokciem w głowę. Jako człowiek musiał wielokrotnie widzieć zawodników używających go w telewizyjnych pojedynkach i nawet często słyszeć komentatora wyjaśniającego gdzie ci którym clinch nie wyszedł popełnili błąd. Może nawet próbował nauczyć się go z internetu. Chociaż, kiedy był mały internet raczej nie był na tyle rozwinięty, a gdyby próbował nauczyć się tego jako dorosły, raczej po prostu zapisałby się na ćwiczenia. Nie ma pewności co do tego jak wykonać inne klincze liczy więc na to, że jeszcze na tej lekcji orangutan pokaże mu inne.

Owad powtarzał wszystkie kombinacje i starał się jej jak najbardziej zrozumieć. Chociaż był nieziemsko zmęczony, udało mu się dokończyć każdą sekwencję, przy ostatnim kopnięciu okrężnym prawie by się wyłożył na piasku, rozłożył ramiona szeroka i chwytał równowagę. Następnie przeszli do wprowadzenia klinczu, załapał małpę i próbował siłą wywalczyć sobie pozycje do ataku i gdy był już blisko. Pawian za każdym razem docisnął jego głowę niżej i wymuszał zmianę pozycji, Vespaux czuł, że tutaj kwestią nie jest technika, a surowa siła której Nefalet miał więcej Muay thai to kwintesencja brutalności i mocnych ciosów. Oczywiście pawian nie uderzała owada, a jedynie delikatnie stukał, Gdyby w normalniej walce przyjął tyle bezpośrednich ciosów, to już dawno zaliczyłbym techniczny nokaut. Vespauu po treningu klinczu został obalony na piach, ciężko na nim dyszał, a ciało całe kleiło się od potu.

-Na dzisiaj koniec sparingów, jak odpoczniesz mam dla Ciebie kolejne zadanie.- Wskazał palcem trzy kamienie słupy, które różniły się średnica i stały od najcięższego do najgrubszego. -Na tym poćwiczysz kopnięcia, ponieważ twojej są bardzo słabe. Widać, że od niedawna chodzisz na dwóch kończynach i do końca nie pojmujesz zasady działa. Gdy wyprowadzasz kopnięcie, nie używasz tylko nogi, na kopnięcie pracuje całe ciało i moment obrotowy.- Małpa zwróciła się w stronę stojącego oddzielnie słupa, który był największej średnicy i zademonstrował mu różnice w siłę podczas kopnięcia. Bez zaangażowania całego ciała, na słupie pojawiły się tylko drobne pęknięcia, jedna po drugim prawidłowy kopnięciu nie było co zbierać tam. A większa część słupa poszybowała do w powietrze.
-Przejdziemy dalej, jak powalisz kopnięciami te trzy słupy.-

Niestety, orangutan póki co zaprezentował jedynie jak uwolnić się z klinczu którego owad używał. Może to i dobrze. Lepiej przez długi czas studiować obronę przed jedną techniką, niż przed każdą możliwą przez zbyt krótki. Prócz tego prezentacja tylu sposobów wyswabadzania się z Thai Plum, mogła pomóc mu udoskonalić używanie chwytu poprzez domyślenie się jak im zapobiec. Po zakończeniu treningu insekt rozłożył się plackiem na podłożu by odpocząć.

Praca ciałem i moment obrotowy? Coś jak używanie kija w bejsbolu do odbicia piłki? Szerszeń postanawia powalić słupy testując na każdym po jednej wariacji kopnięcia okrężnego. Vespaux wybrał naukę Muay Thai między innymi dlatego, że bardziej istotne jest w niej używanie do kopniaków goleni zamiast stóp. Mógł wybrać boks, biorąc pod uwagę, że do tego niczego mu nie brakowało, chciał jednak nauczyć się stylu w którym używa się również nóg. Na pierwszym słupie postanawia używać niskiego kopnięcia, uderzając goleniem na wysokości, na której gdyby pal był mniej więcej tak wysokim jak on przeciwnikiem znajdowałoby się udo. W następny kopie na wysokości powyżej bioder. W ostatni kopie tam gdzie znajdowałaby się jego głowa. Być może lepiej by było gdyby w istocie dorównywał palą wzrostem. Lub stosował by się do proporcji, kopiąc w wyższe partie unosząc się w powietrzu. Nie był jednak pewien co powiedziałby na to Nefalet. Insekt będzie miał niejedną okazję, by użyć kopniaków na prawdziwych przeciwnikach. Mając nadzieję, że właściwie zinterpretował słowa nauczyciela, kopiąc stara się przekręcić biodro, licząc na to że zwiększy to siłę jego uderzenia. Dodatkowo podczas rotacji usiłuje użyć mięśni brzucha. Usiłuje za każdym razem atakować tak, by trafić dokładnie w to samo miejsce, by po tym jak stopniowa osłabiana część słupa zostanie zniszczona, grawitacja zajęła się resztą.

-Spokojnie, masz ściąć tej najcięższy słup, a nie kopać każdy z nich. Wystarczy wyćwiczyć technikę. Później dosięgnięcie celu nie jest problemem.- Zachichotał rozbawiony orangutan.
Owad rozpoczął kopanie kamiennego słupa, już przy pierwszym kopnięciu poczuł ból na piszczelu. Ale słup dalej stał niewzruszony, drugie kopnięcia wyprowadził w to samo miejsce, noga ponownie zabolała, ale od słupa odprysnęło kilka kamieni. Vesapux chyba nigdy wcześniej nie kopał w nic tak twardego.
-Widzisz młody, masz wzmocnić swoje nogi. W końcu byłoby słabo, jakbyś złamał girę na przeciwniku. Bardzo źle by się sto skończyło i pewnie musiałbyś ratować się ucieczką na skrzydłach.- Andre kopał dalej w słup, jego piszczel był coraz bardziej po obijany. Odczuwał duży ból i dyskomfort. Od słupa dalej odrywały się kamyczki, ale szło to coraz bardziej opornie. Nawet pomimo tego, że Vespaux starał się, jak najmocniej tylko mógł. Czuł, że wkłada w te kopnięcia ciężką pracę. W końcu słup runął na piach, a owad nie był w stanie stanąć na tej nodze, ponieważ okropnie mu spuchła.
-No jak chcesz to potrafisz. Teraz siadaj i opowiedz mi coś o sobie. Jestem ciekawy, co się dzieje w świecie. A bardzo dawno nie opuszczałem tego miejsca.-