Północno-Zachodnia pustynia.

Poczucie przyrostu mocy było wręcz ekstatyczne. Owoc coraz bardziej przypominał Vespaux jakiegoś rodzaju narkotyk. Dobrze, że nie będzie miał okazji jeść go w najbliższym czasie. Wygląda na to że przyszedł czas by pożegnać się ze swoim nauczycielem. Musiał w takim razie spytać się, czy faktycznie trenował go mając zamiar uczynić go swoim następcą. -Kiedy powrócę, będziemy walczyć. Bez wzmacniania się reiatsu, bez moich skrzydeł i Haz de luz Solar i bez twojego The World zgadza się? Co jednak jeśli wygram?

Małpiasty spojrzał na niego i owada i zaczął nad czymś intensywnie myśleć, jego wzrok na moment wydawał się nieobecny. Przypomniało to nieco spanie na stojąco z otwartymi oczami, minęło kilka sekund i Nefalet wrócił do siebie.
-Jasne, że będziemy korzystać ze wszystkiego bez wstrzymywania się. Walka na pół gwizdka jest nudna i brak w niej honoru. Oczywiście jest różnica, gdy nie jest to pojedynek na śmierci i życie. Jeżeli ze mną wygrasz, to będziesz mógł zająć moje miejsca jako strażnika. Aczkolwiek, nikt nie jest do tego zmuszony. Ja postanowiłem wieść takie życie po pokonaniu mojego poprzedni, ponieważ uwielbiałem walczyć, a tutaj regularniej pojawiają się puści. Ty jedynie dostrzegłeś Taladara, ale ja cały czas regularnie podczas twojej obecności zwalczałem najeźdźców i nie byłeś tego świadomy. A i jak wygrasz, to będziesz mógł mnie zjeść, ale to raczej dość oczywiste. Jednak dam Ci pewną przestrogę i coś zademonstruje.- Małpiszon obrócił się w kierunku góry, na którą codziennie biegła Vespaux. Otworzył szeroko usta, a tam krwisto czerwona energia zaczęła formować się w kule. Całe ciało owada momentalnie poczuła ogromną presję, czuł, jakby ktoś właśnie zarzucił mu na kark, ogromny ciężar nie do zniesie. Upadł na kolana, a potem został wciśnięty w ziemie, powoli zaczynał tracić przytomność. Ale zanim to nastąpiło, ujrzał jak gigantyczny promień został wystrzelony w kierunku góry. Wiązka uderzyła z niszczycielską mocą i wysadziła 2/3 trzecie góry. Huk był niesamowity i poderwał do góry niezliczoną ilość ziarenek piasku, tworząc burzę piaskową. Vespaux stracił przytomność i obudził się w kompletnie innym miejscu, którego nie znał. Najwidoczniej pawian w ten sposób się z nim pożegnał i wyrzucił go jak pisklaka z gniazda.

Pierwsze co owad postanowił zrobić po rozstaniu z nauczycielem to zapolować na jakiegoś Hollow. Rusza do Lasu Menosów licząc, że znajdzie jakiegoś Adjuchasa lub chociaż Gilliana. Jego mięso powinno mu wystarczyć na długi czas. Włócząc się na nogach usiłuje trenować swój Reiar, próbując inne znajdujące się w pobliżu istoty, które mogą posłużyć mu jako przystawki, które przygotowują go do poważniejszego wyzwania.

Ruszył na poszukiwania lasu menosów, to zawsze było dziwne zjawisko. Vespaux nie wiedział, gdzie dokładnie się teraz znajduje, ale instynktownie wyczuwał, gdzie jest to miejsca. A raczej coś go tam przyciągało, gdy tylko pomyślał o tym miejscu. Czyży każdy to przeszedł ewolucje w adjuchasa wiedział jak wrócić do korzeni. Ruszył w południowy kierunku, w trakcie tasy próbował wyczuć do cokolwiek w okolicy, ale nie szło mu za dobrze. Jego wewnętrzna energia duchowa prawdopodobnie poszło wszystko, co znajdowało się w okolicy. Ale nie można się temu dziwić, w końcu owad jest teraz adjuchasem i jego poziom znacznie wzrósł w porównaniu do poprzedniego stadium rozwoju. W końcu wyczuł dwie sygnatury energii o podobnie silne, które zmierzały w jego stronę. Owad przypomniał sobie, że kiedy jeszcze był larwom, czasami wyczuwał takie pochody pustych, bardzo często adjuchasy łączył się w grupy, aby wspólnymi siłami przejść kolejny etap ewolucji w vasta lorde. Ale czy teraz również było tak? Ciężko powiedzieć, grupa pustych znajdowała się jakieś trzy kilometry od niego.

Jakie mogą być zamiary tej dwójki? Udali się na polowanie do lasu tak jak on? Czy może Vespaux jest ich celem? Faktem jest że z dwoma Adjuchasami naraz szerszeń nie ma szans. Owad kontynuuje swoją wędrówkę przez jakieś pół godziny, starając się zachować nieznajomych na reiarze. Jeśli para będzie zbliżać się do niego, podrywa się do lotu i usiłuje lecieć do lasu okrężną drogą, aż przestanie ich wyczuwać, licząc na to że ich umiejętność nie jest wiele lepsza od niego i jeśli on zgubi ich będzie to oznaczać, że wystarczy jeśli przeleci jeszcze niewielki dystans, by oni zgubili go.

Owad kontynuował podróż, po krótkiej chwili zauważył, że dwójka dalej zmierza w jego stronę. Poderwał się do lotu i wykonał swój plan, podróż wydłużyła się znacznie, ale owad po pół godzinny zgubił pościg. Przynajmniej nie wyczuwał już żadnej sygnatury energii duchowej, kontynuował podróż pieszo. Latanie męczyło go bardziej niż wcześniej, pewnie wynikało to ze zmiany ciała. W końcu pojawiły się na polu niewielkich drzew kwarcowych, znalazł rozpadlinę, która prowadziła do środka. Gdy już zbliżał się do niej, drogę zatarasowała mu dwójka pustych. Jeden przypomniał, wyglądałem gigantycznego orła o wzroście dwóch i pół metra oraz rozpiętościom pięciu metrów. Drugi za to przypomniał przerośniętego orka, z wielką maczugą w dłoni.
-Długo kazałeś na siebie czekać.- Mruknął orkowy pusty cierpki gruby głosem i wypuścił powietrze nosem. A maczugę oparł o bark. Ptasi pusty przyglądał się dokładnie insektowi i przekrzywiał głowę na boki jak sowa.
-Spokojnie Gnasher. Nazywam się Zayla, nie musisz się bać. Nie mam zamiaru Cię jeść, po prostu szukamy sojuszników, z którymi będziemy mogli ewoluować albo zerwać maskę. Wydajesz się rozsądny, skoro wolałeś uniknąć zagrożenia. - Głos Zayla był przyjemny wysoki i bardzo kobiecy.

Owad westchnął, widząc ze nie uniknie konfrontacji z parą. -Andreu Vespaux.- Odpowiedział poznawszy imiona nowych znajomych.  
-Zerwać maski? Po co?-

-Jeśli się nie zgodzę to mnie rozszarpiecie, czyż nie?- Cóż, priorytetem Vespaux zawsze było znalezienie sobie nowego pana. Zayla i Gnasher nie muszą go przecież zwodzić by wbić mu w plecy nóż znienacka. Gdyby chcieli go zabić wystarczyłoby go zaatakować. Jako się rzekło, nie dał by przecież sobie rady z oboma potworami. Prawdopodobnie faktycznie szukają więc nowego partnera.  -Dobra.- Wciąż nieufny, miał mimo wszystko nadzieję, że każą mu iść za nimi

-Widać trafił nam się jakiś młokos Hahahaha. Jeżeli uda Ci się zerwać maskę o własnych siłach to przekroczysz mur, który dzieli pustych i shinigamich. Staniesz się połączeniem obu i przestaniesz odczuwać ten niewyobrażalny głód. To arancarzy zamieszkują w serce Huceo mundo, które nazywa się Los Nachoes. Chyba nie trzeba Ci mówić, że mało pustych może z nimi konkurować, nawet Vasto lord może co najwyżej pokonać słabszy i przeciętnych arancarów.- Gnahser był mocno rozbawiony niewiedzą Vespauxa, ale postanowił wyjaśnić, jak się sprawy mają. Po jego słowach ptasia pusta postanowiła przejąć pałeczkę.
-Widać nie brakuje Ci rozwagi. Jeżeli nie dołączyłbyś po dobroci, zmusilibyśmy Cię, gdybyś dalej nie chciał, wtedy zostałbyś kolejnym posiłkiem na drodze. Nasz Lider wybiera pustych i bardzo nie lubi, jak nie dostaje czego chce. Można powiedzieć, że to swego rodzaju kolekcjoner. Dlatego dobrze, że zdecydowałeś się dołączyć z własnej woli, oszczędziłeś nam suszenia głowy i jęczenia. - Zayla wydawał się zadowolona z tego faktu, a Gnasher wypuścił powietrze nosem i podszedł bliżej owada. Wyciągnął swoją dużą łapę i położył mu na ramieniu.
-Trochę chuderlawy jest, ale z nami podje i nie będzie już taki patykowaty.- Vespuax wcale nie był slenderem, ale w porównaniu z orkiem wyglądał mizernie.

-Cenię sobie szczerość.- Więc para była częścią czegoś większego? Zastanawiało go, jak duża była grupa do której należeli. Tak czy inaczej byłaby to pierwsza tak liczna wspólnota do której by dołączył. Definitywnie umożliwiałoby to jej długie przetrwanie i ułatwiło szerszeniowi pracę dla nich. O ile oczywiście wszyscy jej członkowie byliby dostatecznie kompetentni. Ci dwaj sprawiali ogólnie dobre wrażenie. Zayla przypominała trochę szerszeniowi Hellore. Nie była nigdzie tak potężna ani prawdopodobnie cwana, ale wydawała się właściwie ocenić insekta i domyślić jak się z nim obchodzić by zachęcić go do współpracy. Gnasher wydawał się brutalny, ale chyba doceniał zalety gry drużynowej i był zaintrygowany nowym nabytkiem. Chyba był mniej inteligentny od jego koleżanki, ale prawdopodobnie znacznie silniejszy i bardziej doświadczony od stawonoga. Tak czy inaczej, ci dwaj sprawiali wrażenie takich, z którymi nie warto zadzierać. Zastanawiało go jacy byli jego nowy pan i pozostali kamraci?

Arrancar? Więc to o tym mówiła Jamochłon? Stawonogi zdecydowanie podobała się perspektywa ewolucji w istotę nie tylko o wiele potężniejszą, ale także nie dręczoną przez głód. Jednak transformacja nie była taka prosta, jak wydawała się w ustach Zayli? Gdyby dosłownie wystarczyłoby zerwać maskę, Hellore dawno temu by to zrobiła. Zastanawiało go czy nie jego nowym znajomym nie przydałaby się informacja o badaniach meduzy. Szerszeń lubił ją, ale skoro już zgodził się dołączyć do potencjalnej konkurencji dla niej, był gotów działać przeciwko niej jeśli takie będą rozkazy. Nie był jednak pewien czy obecnie mają z nią jakieś szansę. Najpierw musi poznać resztę drużyny i zorientować się jak potężni są. -To jak? Przedstawicie szefowi i kolegom nowy nabytek, czy może chcecie sprawdzić moje możliwości?

-To się nazywa duch, tylko najpierw nowy musisz poznać parę zasad. Nie kwestionuje rozkazów szefa, a na pewno nie przy nimi. Z reguły jest bardzo spokojny, ale każdy ma swojego gorsze lepsze dni. Mamy Hierarchie, co prawda nie ma wielu krzesełek. Bo jest Szef, no i Zayla jako prawa ręka, chociaż ona sam jej tak nie nazywa. Ale każdy wie, że jak go nie ma, to ona pilnuje i trzyma nas w ryzach- Gnasher na placach zaczął wyliczać i nie wiadomo dlaczego użył całej dłoni, skoro wymienił dwie osoby. Ale najwidoczniej tak miał i nikt chyba nie widział z tym problemu. Vespaux nawet się zdziwił się gdy skończył on mówić, ale dalej coś liczył.
-Pójdziemy coś zjeść w lesie menosów. W końcu to najlepsze schronienie oraz największy bufet na tej pustyni. Chociaż jedzenie gilianów nie należy do przyjemnych rzeczy. Smakują strasznie nijako, tak jakby ktoś nałożył sobie wszystkiego, wymieszał to i nazwał jedzeniem. No ale bez przeciągania wskakujemy do dziury i zobaczymy co się znajdzie. Nie mam za wiele czasu, szefu chciał zebrać grupę i wyskoczyć na miasto.- Dwójka pustych wskoczyła do dziury jako pierwsza, nie zastanawiali się, czy owad za nim skończy. Teoretycznie teraz miał najlepszy moment do ucieczki, jeżeli chciałbym skorzystać. Jeśli tego nie zrobi to w lesie po krótkich poszukiwaniach natrafili na giliana. Zayla nie była zadowolona z tego powodu, a Gnasherowi było chyba wszystko jedno, już miał się na niego rzucić, ale powstrzymała.
-Stój, nasz nowy kolega się musi wykazać. Ty możesz zawalczyć z każdym, kto przyjdzie mu przeszkadzać.- Mięśniak pokiwał głową i rozglądał się po okolicy.

Insekt nie miał zamiaru uciekać. Złożył już w końcu przysięgę i nie mógł jej cofnąć. Szerszenia zawsze ciekawiło jak wyglądała by walka jeden na jednego z Gillainem. Są olbrzymie więc prawdopodobnie są silniejsze i twardsze przynajmniej od przeciętnych Adjuchasów, ale powinny być do pokonania czyż nie? W końcu owad jest wyższą formą i nawet udało mu się raz wygrać z kimś na jego poziomie. Vespaux początkowo zastanawiał, czy nie spróbować najpierw podkraść się do potwora. Czy Menos Grande potrafią wyczuwać reiatsu? Trudno powiedzieć. Owad nie pamiętał czasów gdy sam był częścią jednego z nich. Biorąc pod uwagę jak są prymitywne, możliwe że nie mają umiejętności. Jeśli jednak potrafią je wyczuwać choć tak dobrze jak on, może zapomnieć o skutecznym ataku z zaskoczenia. Ostatecznie Hollow postanowił darować sobie. Nawet jeśli jest to możliwe, zajęło by mu za dużo czasu. Nie chciał wystawiać cierpliwości kolegów na próbę. Tym niemniej miał zamiar przynajmniej pierwsze ataki wykonać bez wzmacniania się energią duchową. Prawdopodobnie w najlepszym wypadku będą boleć giganta tyle co ukąszenie komara, ale stawonóg chciał trochę poćwiczyć swoją wytrzymałość i zręczność poprzez próby przetrwania bez pomocy Reiryoku. Podrywając się do lotu, usiłuje znaleźć się z tyłu giganta i strzelić go pięścią w potylice, następnie oddalając się na bezpieczną odległość.

Męczyły go różne pytania i szczypta niepewności, ostatecznie porzucił pomysł zakradania się i chyba chciał się pokazać jako prawdziwy Chad przed swoim nowymi znajomymi i członkami grupy. Nie był to głupi pomysł w końcu Gnahser coś wspomniał o reputacji i szacunku. Vespaux miał bardzo prosty plan co do walki z gigantem, ale czy był zdolny pokonać wielkiego kolosa bez używania wzmocnień z energii duchowej? Owad ruszył w stronę giliana używając swoich skrzydeł, które jak zawsze wytwarzały poprzez wibracje charakterystyczny dźwięk bzykania. Przy normalnych szarzeniach dźwięk był praktycznie niezauważalny, ale gdy pasiasty mierzy około dwóch metrów. Można było odnieść wrażenie, że cały pokój jest wypełniony szerszeniami. To właśnie ten dźwięk zwrócił uwagę spiczastonosego, obrócił on się w stronę owada i swoimi wielkimi łapskami spróbował stronić przysłowiowego komara. Vespaux wykonał kilka powietrznych manewrów takich jak beczka, spirala czy korkociąg i wtedy sposób uniknął rozgniecenia między dłoni. Znalazł się za giganta i z całej siły uderzył go w głowę, cios trafił w potylice. Andreu miał wrażenie, jakby uderzył w bardzo duży i twardy kamień, który praktycznie się nie poruszył. Po zabraniu pięści owad zauważył, że w miejscu trafienia szybko pojawiły się siniak. Glian chaotycznie obrócił się w stronę owada i skupił na nim swój pusty bezmyślny wzrok.

Nie da się ukryć, że owad nie mógł oczekiwać więcej. Nie było mowy o pokonaniu potwora bez wzmacniania się. Tym nie mniej owad miał zamiar jeszcze chwilę oszczędzać swoje reiatsu. Tym razem zdecydował się na o wiele bardziej śmiały ryzykowny atak: zdecydował się uderzyć go w nos. Gillian mógł bronić się skutecznie na różne sposoby: gryząc go, strzelając z cero nawet uderzenie go nosem go nie zabije, to przynajmniej poważnie zrani. Ale zachęcony dobrym początkiem zdecydowany spróbować. Chciał przygotować się na sytuację w których desperacki atak był jedynym wyjściem. Usiłuje podlecieć prosto przed twarz giganta i zadać mu sierpowego prosto w czubek sterczącego z niej kolca. Liczy na to że jego zręczność i szybkość ewidentnie wyższe niż te wielkoluda umożliwią mu uniknięcia kary za jego arogancję choć dwa czy trzy razy.

Owad postanowił, zaatakować go frontalnie za swój cel obrał długi szpiczasty nos. Vespaux zadawał sobie sprawę, że jest to dość ryzykowany plan. Ale najpierw latający pusty musiał powtórzyć manewr i zbliżyć się do gigantycznego pustego. Gilian nie miała zamiaru, tylko biernie czekać i przyglądać się poczynaniom znacznie mniejszego przeciwnika. Insektoid przeszedł do realizacji swojego planu, obleciał menosa, aby go odrobinę zdezorientować i łatwiej zbliżyć się do niego. Zadziała to tylko częściowo, gigant nie zdołał trafić małego robaka, dwa razy obleciał nadlatujące gigantyczne ramienia i skrócił dystans i nadleciał od prawego barka do maski. W ział porządny zamach i uderzając pięściom, ułamał mu czubek nosa. Pusty zawył przeraźliwie i jedną dłonią zasłonił twarz, a drugą próbował stracić przeciwnika. Który zgrabnie się wycofywał i wyszedł z zasięgu ataku giliana. Vespaux zobaczył, jak przed maską menosa pojawiła się narastając duża czerwona sfera, która coraz szybciej przybierała na wielkości. Owad nie widział jeszcze tak duże ilości energii.

Szerszeń znowu miał szczęście, decyzja Gillaina by użyć Cero przekonała jednak, że czas zakończyć jego małe podchody. Dopiero gdy behemot zaczął gromadzić reiryoku, owad przypomniał jak destruktywne potrafi być. Nawet jeśli olbrzym go nie trafi, pocisk może przywabić inne Hollow. Zresztą jego widownia prawdopodobnie się już niecierpliwi. Powinien walkę jak najszybciej. W tym celu postanawia po raz pierwszy w swoim życiu użyć własnego Cero. Leci wokół wielkoluda przy każdym okrążeniu oddalając się coraz bardziej oddalając się od niego i przygotowując się do wystrzału. Nie sądzi by był w stanie skontrować wystrzał przeciwnika, a nawet jeśli prawdopodobnie zbyt znacząco osłabi to jego własny by znacząco go zranić. Zamiast tego usiłuje strzelić w niego pomarańczową wiązką w tył głowy, licząc na to, że nie musi zużyć maksymalnej ilości reiatsu, by zabić go od razu.

[+16 do Cero]

Vespaux postanowił krążyć wokół przeciwnika i wystrzelić cero w jego potylice. Jednak był pewnie problem, ponieważ podczas gromadzenia energii użytkownik musiał zastygnąć w miejscu i ogromną cześć swojej uwagi skupić na ataku. Owad krążył wokół przeciwnika i gdy znalazł się w dogodnej pozycji, zatrzymał się i rozpoczął proces ładownia. Gilina co prawda nie mógł w tym momencie się obrócić, ale jego promień zniszczenie był już gotowy od aktywacji. Menos uwolnił niszczycielską wiązkę energii i zaczął stopniowo skręcać tułów i ciało tak, aby trafić latającego komara. Kwarcowe drzewa trzaskały pod naporem energii, a tumany kurzu wznosiły się do góry. Vespaux w ostatniej chwili dokończył swój promień i wystrzelił go w stronę giliana. Ich wiązki zderzyły się i rozpoczęła się dzika walka w przepychaniu. Pomarańczowy promień był znacznie mniejszy, ale został uwolniony później i bardzo dobrze radził sobie w walce o przestrzeń. Bardzo powoli spychał czerwony promień z powrotem do giganta. Aż w końcu siłowanie utknęło w martwym punkcie i nikt z nich nie był w stanie za żadne skarby przepchnąć drugiego. Oba promienie z każdą sekundą zwężały się, aż zanikły kompletnie.


-135PR

Szerszeń zaklął pod nosem, widząc że jego przeciwnik kompletnie skontrował jego atak. Nie spodziewał się że cero zużywa a tyle energii. Zastanawia go czy nie zwabili do siebie jakichś innych Hollow. Powinien teraz zakończyć walkę jak najszybciej, ale musi spróbować zrobić to bez używania promieni. Zwiększając swoją siłę za pomocą reiatsu, postanawia wrócić do walki wręcz. Jeśli był w stanie złamać gilianowi nos bez wzmacniania się, może dzięki niemu będzie w stanie pozbawić go przytomności? Podlatuje do giganta od tyłu i usiłuje zadać mu kolejno niskie, średnie i wysokie trzy kopnięcie okrężne.

[+21 Siła]

Obawy latającego pustego były słuszne, w oddali słyszał okrzyki nowo Gnashera, który chyba bardzo dobrze się bawił. Ptasia pusta dalej siedziała, sobie na jednym z pobliskich drzew obserwując wszystko z gałęzi. Vespaux po raz kolejny podleciał do gigantycznego pustego od tyłu, wzmocniony energią duchową wykonał swój plan z kopnięciami. Jednak gdy pierwsze kopnięcie dotarło do celu, menos odczuł je i zrobił dwa kroki w przód. Jak widać, solidna dawka energii duchowej potrafiła czynić cuda i użądlenia osy, stał się użądleniami szerszenia, których gigant nie mógł już ot, tak ignorować.  Andre musiał skoordynować swoją pozycję, aby zadać kolejny cios, jednak na jego nieszczęście pusty wziąć szeroki zamach i pacnął go swoja gigantyczną dłonią. Owad po zderzeniu z ręką został ciśnięty do tyłu i z dużą prędkościom został wbity w kwarcowe drzewo.  Vespaux czuł się zbolały, ale wynikało to bardziej z ciosu niż zderzenia z drzewem. Poza kilkoma zadrapaniami i stłuczeniami nic mu nie dolegało.

-21PR, -40Hp

Owad warknął wściekle słysząc odgłosy innej walki. Podczas gdy on męczy się z gillianem, orkowaty niedługo prawdopodobnie zdobędzie lepszej jakości zdobycz. Owad zaczął się obawiać, że nawet jeśli zabije behemota, nie przyjmą go do drużyny, jeśli zajmie mu to za długo. Szerszeń postanawia po raz kolejny użyć cero. Liczy na to, że jeśli wystrzeli pocisk we właściwe miejsce i olbrzym go nie skontruje, zada mu poważniejsze obrażenia, nawet jeśli nie będzie nigdzie tak silny jak poprzedni. Podlatuje prosto pod twarz i usiłuje trafić go promieniem prosto w oczodół.

[+1 Cero]

Vespaux nie myślał za wiele o walce, a raczej konsekwencjach i kłopotach, które mogą zaraz się wydarzyć. Przez to nie skorzystał, ze swojej przewagi nad gilianem, którą był intelekt i taktyka. Postanowił po prostu załadować Cero i spróbować strzelić w giganta za nim te zrobi coś. Owad za pierwszy razem tego nie zauważył, ale czerwony promień destrukcji różnił się znacznie od jego zdolności. Kiedy tylko zaczynał kumulować energię, ona wymykała mu się spod kontroli i kompletnie nie miał władzy nad tym, ile energii użyje do ataku. Dodatkowo, gdy już pojawiła się kula energii, nie mógł za żadne skarby zmusić jej do wystrzelania. Gdy tylko menos zauważył, co robił jego malutki przeciwnik instynktownie i ona zaczął ładować swój promień śmierci. Po chwili ponownie doszło do zderzenia się dwóch wiązek energii i tak jak w przypadku wcześniejszej walki. Pomarańczowy promień spychał, czerwoną wiązek centymetr po centymetrze zbliżając się do maski pustego. Vespaux zauważył, jak jego promień zaczął przegrywać siłowanie i kurczył się gdy promień giganta dalej utrzymywał obojętność. Owad do głowy przyszedł tylko jednej wniosek, menos podtrzymuje przepływ energii duchowej ze swojego wnętrza do cero.

-135PR

Miast tego, że nie zabije gilliana dość szybko, owad zaczął się martwić, że w ogóle będzie w stanie go powalić. Rezygnując z siłowania się na cero, owad zwiększa swoją szybkość i rozpaczliwie usiłuje uniknąć zbliżającej się w jego stronę wiązki. Jeśli mu się uda leci wokół niego czekając, aż również przestanie używać swojego promienia, po czym podlecieć do niego i uderzyć go w bok głowy.

[+21 Szybkość]

Vespaux porzucił zamiar siłowania się z gilianem i spróbował swoich sił w uciecze. Dodatkowe wzmocnił energią duchową swoją szybkość, przerwał siłowanie i rzucił się w bok. Wiązka menosa momentalnie pochłonęła pomarańczowy promień i wystrzeliła w kierunku owada, który zdołał uniknąć bezpośredniego trafienia, lecz jego lewe skrzydła zostały mocno przepieczone. Latający pusty momentalnie zaczął spadać i kręcić się wokół własnej osi, przypomniał samolot, który nagle stracił jedno skrzydło. Nad sobą ujrzał gigantyczny but menosa, który zamierzał go zmiażdżyć, lecz w tym momencie obok niego stanął Gnasher.
-Nie bój dupy malutki, zaraz Ci pokaże coś.- Pusty wzniósł do góry maczugę, a noga pustego zatrzymała się na niej. Stopa menosa zatrzymała się na maczudze i nie przesunęła nawet o milimetr.
-Za jakiś czas i tym będziesz w stanie robić z nimi takie rzeczy. Zmęczyłeś go mocno, rzadko używają dwa razy cero, mocno to wpływa na ich zasoby energii. A teraz ja się nim zajmę.- Gnasher odepchnął stopę giganta na bok i momentalnie podskoczył go jego twarzy. Jednym płynnym zamachem roztrzaskał całą maskę gilian, który legł jak sosna.
-Czas na żarcie, tamte sępy nawet nie starczyły na przystawkę. Nie lubię słabeuszy co liczą, na darmową kolację.
-40PŻ

-Jestem twoim dłużnikiem.- Owad silił się na wesoły ton. W rzeczywistości był przygnębiony, że gdyby nie Gnasher, został by zdeptany przez niższego rangą Hollow. Miał szczęście, że ciągle go chcieli. Dla szerszenia ważniejsze niż smak było to o o ile posiłek go wzmacniał. Starał się jednak nie pożerać olbrzyma zbyt zachłannie. Jego truchło było w końcu dla insekta praktycznie jałmużną. Miał nadzieję, że jego nowy pan będzie mu dawał dostatecznie dużo czasu na treningi. Musi jak najszybciej się wzmocnić, następnym razem mogą się już nad nim nie ulitować.

-Nie wygłupiaj się, tylko jedz. Jesteśmy jedną grupą i dbamy o siebie. Wystarczy, że będziesz walczył o swoich towarzyszy, a oni zadbają o Ciebie.- Brzmiał trochę niewyraźnie, bo przeżuwał w pysku mięso menosa. Po krótkiej chwili podleciała do nich ptasia koleżanka, która przyłączyła się do ucztowania.
- Nie załamuj się, w końcu to był twój debiut, jeżeli chodzi o walkę z gigantem, To prawda, że w teorii są słabsze do adjuchasów. Ale czasami zdarzają się silniejsze indywidua albo słabsze. Zresztą nie pokazałeś swoich zdolności, przed nami nie musisz ich ukrywać.- Adrenalina zeszła z owada i przypomniały o sobie ranny, które odniósł. Pulsowała mu całe ciało, a na plecach czuł swędzący ból poparzenia. Bardzo szybko potwierdziły się słowa orlicy, menosa faktycznie smakował bardzo paskudnie. Jakby ktoś wziął kocioł i wymieszał w nim wszystkie możliwe składniki od zgniłej ryby do landrynki o smaku kokosa.
-No to powiedz mi maluszku co tam za asy skrywasz w rękawie? Jestem ciekawy, jaką dużą tajemnice skrywasz skoro, nie chciałeś odkryć tych kart przed nami.- Gnasher był lekko rozbawiony, ale twarzą myśliciela drapał się po skroni.

Zayla i Gnasher wydawali się całkiem wspaniałomyślni jak na Hollow. Wygląda na to, że szerszeń wreszcie znalazł grupę do której pasuje. Zachęcony przez orka, Vespaux zaczął zachłanniej pożerać padlinę. Była faktycznie paskudna, ale przecież potrzebował jak najwięcej mięsa by jak najszybciej zabliźnić rany i jak najbardziej się wzmocnić. -Nic nie ukrywam. Po prostu nie sądziłem by to czego nie użyłem byłoby użyteczne przeciwko niemu. Poza lataniem mam dwie moce. Nazywam je "Haz de luz Solar" i "Calor de la Verdad". HdlS to energetyczne włócznie, ale szybko wyczerpują reiatsu i nie mam wprawy w ich używaniu. CdlV zwiększa temperaturę na krótkich dystansach. Poza tym potrafię się regenerować. Kiedyś umiałem też tłumić reyrioku, ale stało się zbyt silne.

Wszyscy się przysłuchiwali, kiedy owad zaczął mówić o mocach, którymi dysponował. W końcu puści dysponują naprawdę bardzo szerokim wachlarzem umiejętności i rzadko zdolności się powtarzała czy nawet był blisko podobne.
-No no czyli coś tam w trawie piszczy. Widzisz, jak nie spróbujesz to się nie przekonasz, ale muszę Ci powiedzieć, że masz dużą odwagę i stalowe nerwy. Nie jeden pusty spanikowałbym podczas walki na fale energetyczne. Ano to bardzo powszechne, my puści rzadko mamy czas na szkolenia czy ćwiczenia. Głód cały czas zmusza nas do polowania i walki. Nie ma czasu, na naukę kontroli a siła stale rośnie. Ale dzięki temu możemy oddać się prawdziwiej walce, a nie marnować czas na zbędne nauki.- Vespaux poczuł przyjemny efekt regeneracyjny, siniaki zbladły, a zadrapania prawie znikły, ale skrzydła same z siebie nie wróciły do swojej pierwotnej formy. Bez sesji regeneracyjnej się nie obędzie, a owad jak na razie nie da rady latać na uszkodzony skrzydłach.
-Potrzebujesz trochę czasu, aby dojść do siebie czy możemy ruszać?- Zapytała zmartwiona Zayla.


Vespaux
PŻ 150/210

PR 450/676

Tymczasowe: +1 szybkość, +1 zręczność. +1 Siła

Stałe: +1 Zręczność, Szybkość

-Cóż, zawsze radziłem sobie z głodem lepiej niż inni. Dostatecznie by znaleźć czas na naukę i trenowanie. Nie uważam ich za bezużyteczne.-
-Prowadźcie. Będę szedł piechotą dopóki skrzydło mi się wyleczy.- Rusza za potworami, równocześnie zaczynając regenerować się. Stara się skupić głównie na skrzydle. Gdy zużyje na zaleczenie ran tyle reiatsu ile wydaje mu się że potrzebuje, ponownie wzbija się do lotu.

[2*21]

Vespaux szedł za nimi i próbował zregenerować swoje kończyny odpowiedzialne za lot. Bardzo szybko zauważył, że odtwarzania utraconej części ciała to dłuższy i bardziej energochłonny proces niż zamykanie ran czy leczenie stłuczeń. W końcu po dłuższej chwili udało mu się odtworzyć utracone fragmenty skrzydeł i wzbić się w powietrze. Rychło w czas, ponieważ właśnie mieli wydostać się z lasu menosów na powierzchnie. Przemierzyli, jeszcze szmat pustyni kierując się do samego środka. W końcu dotarli do miejsca, w którym czekało na nich jeszcze trzech pustych. Dwóch wyglądało, prawie identycznie różnił ich tylko kolor. Jedne był zielony a drugi czerwony, przypominali coś na jakby żaba, połączyła się z kameleonem i człowiekiem. Posiadali ogon, stali na dwóch kończynach mieli błonę między palcami i wielki wytrzeszcz oczu. Uważnie obserwowali nowy nabytek grupy, trzeci pusty siedział wygodnie na dużym kamieniu, który został ociosany w coś, co odrobinę przypominało tron. Kilka rzędów ostrych jak brzytwa zębów jego ciało było łuskami, a dłonie zakończone ostrymi szponami.
- Cieszę się, że udało wam się sprowadzić mój nowy nabytek w nietkniętym stanie. Był bardzo nieucieszony, gdyby coś mu się stało.- Vespaux zauważył, jak wszyscy puści odrobinę dygnęli, gdy wspomniał o swoim niezadowoleniu. - Ja jestem Giryu, a tam Ci dwaj to Zing i Ping. Witamy w naszych szeregach. Może chcesz coś o sobie opowiedzieć i przedstawić się nam.

+40 PŻ - 120PR

Wnioskując po tym jak traktują go podkomendni, jego nowy pan był równie niebezpieczny na jakiego wyglądał. Zastanawiało go, ile o nim wie i skąd? Chyba nie zdecydował się zwerbować go wyłącznie ze względu na poziom jego reiatsu? Fakt że miał aż czwórkę sług krępował go. Wolałby odbyć rozmowę kwalifikacyjną w cztery oczy z nim, nie miał jednak prawa oczekiwać od niego, że zaufa do tego stopnia komuś kogo dopiero co spotkał. Co jeśli strach nie gwarantuje wystarczającej lojalności ze strony jego podwładnych. Dopóki nie upewni się co dokładnie myślą o Giryu jego podkomendni nie chciał by z miejsca uznali go jako ewentualną przeszkodę do zajęcia tronu. Z braku lepszych pomysłów postanowił zacząć znajomość z nowym panem i kompanami tradycyjnym japońskim ukłonem i podaniem najbardziej ogólnych informacji. -Andreu Vespaux.- przedstawił się. -Szukam wspólnoty, której mógłbym stać się częścią. Potrafię wytwarzać energetyczny oręż, zwiększać temperaturę w niewielkiej odległości wokół i latać, choć najwyraźniej nie tak szybko jak koleżanka tutaj.- przyznał patrząc na Zayle. -Prócz tego mam zdolności regeneracji.

-Hmmm ciekawe, latających nigdy dość. Dlatego Cię wybrałem, dobry zwiad to połowa sukcesu będziesz pomagała Zaylii w tym. Dzięki temu znajdziecie więcej ofiar i pokryjecie większy teren. Może nawet będziesz mógł transportować Zing i Pinga. Gnashar jest za ciężki nawet dla naszej koleżanki, chociaż ta chodząca kupa mięśni potrafi dotrzymać jej kroku jakimś cudem. Dobrze, że masz kilka asów w rękawie, lepiej mieć czy zaskoczyć wroga.- Giryuu mówił spokojnie i z manierą, której pozazdrościłby mu nie jeden mówca. Co był odrobinę szokujące, bo z taką ilościom zębów zdawałoby się, że będzie seplenił. Wszyscy przywitali się i krzyknęli „Witaj w naszym gronie Vespaux.”
-Chcesz jeszcze o czymś porozmawiać, zapytać za nim ruszymy. W trakcie podróży nie porozmawiamy a mam pewną robotę do załatwienia.- Zapytał przywódca, który chciał wiedzieć, czy szerszeń jest w pełni gotowy i świadomy tego co będzie teraz robił. Lepiej było rozwiać takie wątpliwości już teraz. -Jeżeli nie masz żadnych pytań, to ruszamy się rozprawić z konkurencyjną grupą, która ostatnio zjadła jednego z nas. Nie pozwolimy, aby Sunder został od nas oddzielony. Pochłoniemy ich i odzyskamy jego części, które będą żyły w nas na wieki.- Leader skończył przemówienie i wskoczył na ptasiego pustego.