Północna pustynia

Kosynier postanowił nie skorzystać z szczodrości Martella. Nie odwrócił się ani nie wyjaśnił swojej zdrady. Nie próbował nawet ugłaskać gniewu, który buzował w Adjuchasie. Wolał, zamiast tego zaryzykować możliwość przyjęcia wyładowania wściekłości na swojej osobie. Otworzył Gargantę i chciał zwiać. Nie oznaczało to, że Młotnik zamierzał mu na to pozwolić. Zresztą nawet gdyby za tym nie szedł rozsądek związany z przesłuchaniem, wypytaniem Boyosa to emocjonalny ładunek znajdujący się w Pustym i tak był na tyle gorejący, że chciałby kosynierowi najzwyczajniej w świecie przywalić. Przelanie uczuć na cios pomagało w pozbyciu się tych negatywnych wibracji, aby potem ponownie móc działać, zgodnie z rozumem. Z tego względu samo walnięcie Hollow w gębę było z punktu widzenia Fortalesy bardzo rozsądne.

Odciągnął, więc prawe ramię w bok, przy tym robiąc krok w przód, aby nadać większą siłą ruchowi. Na kształt półksiężyca wykonał zamach ręką, w odpowiednim momencie odłączając od nadgarstka kulę i wydłużając łańcuch na tyle na ile było potrzebne, aby trafić w bok Boyosa. Postanowił zaatakować po łuku od prawej flanki ze względu na to, że chciał odrzucić od Garganty kosyniera. Gdyby zaś zaatakował go w linii prostej, w plecy to może, by go mocno pokaleczył, ale dosłownie wrzuciłby Pustego do przejścia między światami, a przecież zupełnie o to nie chodziło. Jeśli się udało odrzucić niedawnego towarzysza od portalu to postąpił kilka kroków do przodu, aby stanąć między Boyosem, a Gargantą, aby uniemożliwić mu szarżę i wbiegnięcie w przejście.

Boyos jak tylko otworzył Gargantę to wszedł do niej jak najszbyciej. Jeżeli doleci do niego kula od Adjuchasa w Gargancie, to stara się tą kulę złapać (wbić kosę w dziurę w łancuchu) i zamknąć jak najszybciej gargantę, by kula z częścią łańcucha po wewnętrznej stronie portalu została odcięta.

Pewnie nieporozumienie między tym dwojgiem, zamiast zakończyć się polubownie i po prostu rozstać każdy w swoją stronę, to zakończyło się sporą kłótnią oraz kolejną okazją do walki. Ani jeden ani drugi nie planowali rozstać się w neutralnych stosunkach, najwyraźniej żywiąc do siebie jakieś urazy. Goliat nie planował w to ingerować, skoro chcieli się bić, niech zrobią to porządnie i na "równych" warunkach. Niezbyt dumnym i godnym byłoby teraz wbicie któremuś z nich ciosu w plecy. Oprócz tego wolał pozostać jednak przy spokojnym siedzeniu i dopóki żaden cios nie był skierowany w jego stronę, to praktycznie się nie ruszał, próbując odzyskać chociaż nieco sił. Zaraz czekał ich kolejny marsz, więc warto pozwolić własnym ranom się zagoić.

Że też doszło do tego, że Martell zmuszony został tak prędko tłuc kiścieniem członka swego stada. Szkoda... Wielka szkoda. Obecnie, jednak Adjuchas nie czuł żalu lub smutku, lecz gniew. Ten co prawda zmalał, gdyż został wyładowany na Boyosie w uderzeniu. Cios był skuteczny. Młot wbił się w bok kosyniera posyłając go na piach. Coś trzasnęło, a to przeważnie oznaczało poważne obrażenia. Ten Pusty był za słaby, aby mierzyć się z Młotnikiem w walce, jeśli dalej się będzie upierał to, pójdzie zamiast na piach to do piachu. Ciekawe tylko czy to zrozumiał, a wiedza wreszcie dotarła do jego zakutego łba czy Fortalesa musiał jeszcze mocniej się postarać, by mu ją wbić. Ewentualnie dokończyć dzieła i zatłuc go na śmierć. Przynajmniej jego truchło przydałoby się do regeneracji Mesherowych ran. Najpierw, jednak Hollow chciał wyciągnąć z niego informacje.

Przemieścił się po uderzeniu do przodu, tak aby zgodnie z planem stanąć między Boyosem, a zamykającą się Gargantą. Ugiął lekko kolana, aby stanąć stabilnie wysuwając lewą stopę do przodu, a prawą zostawiając z tyłu. Chciał w ten sposób być trudniejszy do ruszenia w tej pozycji. Przy tym skrócił łańcuch i przyłączył kulę z powrotem do nadgarstka. Wiedział, że ranne zwierzę jest najbardziej niebezpiecznym, bo w desperacji traci rozsądek, nieraz rzuca się do ataku nawet nie mając szans na zwycięstwo. Dlatego też zostawił swoje zbrojne ramię w celach obrony przed desperacją Boyosa. W każdym wypadku zamierzał blokować cios, a nie unikać, by nie odsłonić drogi do Garganty.
- Gadasz czy zdychasz? - Dał prosty wybór kosynierowi. Albo współpracuje albo zostanie zabity. Wydawało mu się, że to uczciwe i rozsądne. Liczył też, że Boyos tym razem zachowa się racjonalnie, a nie jak do tej pory. Martell zwyczajnie musiał wiedzieć czy ten faktycznie zna drogę do Los Nachos, a jedynie co to nie był pewien jak daleka czeka ich droga, czy też zupełnie nie znał położenia wspomnianego miejsca. Adjuchas co prawda nie rozumiał po co ten miałby kłamać, że wie gdzie iść skoro nie wiedział, ale całe zachowanie ksoyniera było dla niego niezrozumiałe, więc nie dziwiło go to w tej jednostkowej sytuacji.

Boyosa zdziwiło to, że zaczął wbijać w oczko swoją kosę, mimo, że postanowił, że najpierw wycofa się do Garganty. Wiedział też, że z losem się nie dyskutuje i po prostu jakaś magiczna siła zmusiła go do tego, co spowodowało, że cały plan wydawał się zupełnie irracjonalny, bo po co miałby łapać kulę przeciwnika, jeżeli nie stał w Gargancie? Tego już się nie dowie.

Kula uderzyła go w bok i ten, by jak najbardziej zamortyzować obrażenia, przysiadł na boku. Adjuchas przeszedł do pozycji w ataku, więc kosynier jakby przysiadł tak, by być przodem do Martella, a zajmować jak najmniej pozycji. Nawet zaczął się zakopywać odwłokiem, by mieć stabilniejszą pozycję do ataku.
- Ale co mam gadać? - wysyczał wściekły pusty. Nie bardzo wiedział o co chodzi Adjuchasowi, ale miał nadzieję, że zaraz się dowie.
W ramach desperacji używa boosta reiatsu +5 do szybkości.

Mesher momentalnie stanął na równe nogi. Adjuchas najzwyczajniej w świecie zniknął, chwilę po rozpoczęciu walki z Boyosem. Cała sytuacja była tak niesamowita i niecodzienna, że zaskoczyła odpoczywającego Hollowa. Nie sądził, by kosynier mógł coś takiego zrobić, wcześniejszy cios niemalże go zabił. Musiało to być w takim razie inne niebezpieczeństwo.

-C...O...S...I...Ę...S...T...A...Ł...O- Każda kolejna litera powoli opuszczała jego usta, artykułując jego zdziwienie. Co prawda, jak zwykle, wypowiedział to kompletnie bez żadnych emocji, bardzo powolnym tempem. Był ciekaw czy teraz kosynier wróci do swojego przenoszenia się do świata żywych, czy też postanowi wykorzystać moment i zaatakuje Meshera. Goliat był gotów do walki, gdyby nastąpiłą taka konieczność. Znowu został pozostawiony samemu sobie.

Kosynier już miał wykorzystać moment i chytrze zaatakować Adjuchasa, gdy ten nagle zniknął. Boyos rozejrzał się nagle, obawiając się, że to jakaś sekretna technika, więc przybrał postawę defensywną. Po czasie, jak nic go nie zaatakowało, rozjerzał się ponownie i przeklął.
- Gdzie on jest? - zapytał bardziej siebie, po czym odgrzebał zakopany tułów z piasku.
Pusty otrzepał się z piachu i spojrzał dookoła siebie. Dopiero przypomniał sobie o dużym pustym, który odpoczywał. Podniósł kosy i przechylił łeb, jednak ból w boku przypomniała mu dość dobrze o ostatnich wydarzeniach. Boyos nie odpowiadając na pytanie Meshera, parsknął i otworzył gargantę do świata ludzi, tak jak zamierzał wcześniej. Musi się zregenerować, więc nie chciał podejmować walki z goliatem.

Boyos jak najszbyciej wchodzi do Garganty i chce się finalnie przetelportować do miasta, tak jak zakładał.

Będąc już całkowicie gotowym do ewentualnej walki, Mesher zauważył, że kosynier postanowił w dalszym ciągu uciekać. Najwyraźniej nie spodobało mu się towarzystwo innych, a do tego nie widział on siebie jako podwładnego w tym gronie. Najwyraźniej jest on jeszcze za słaby by zrozumieć istotę gromadzenia się Pustych, tak jak Goliat jakiś czas temu. Przynajmniej nie trzeba będzie toczyć ze sobą walki, bowiem wielkolud nadal chętnie by trochę odpoczął, chociaż z każdą chwilą głód powracał coraz mocniej.

Sytuacja jednak zmieniała się jak w kalejdoskopie, a na pustyni znów pojawiło się dziwne światło, przywracając na miejsce zabranego Adjuchasa. Przywalił on delikatnie o ziemię, ale z całą pewnością wyglądał jak młotnik, który dopiero co zniknął. To była jego umiejętność? Co się stało? Czemu zniknął i czemu wrócił? Żadnego z tych pytań Goliat nie zadał bezpośrednio, za dużo liter do wypowiedzenia. Przekrzywił delikatnie głowę na bok, na znak dużego zaskoczenia i oczekiwania na jakieś wyjaśnienia.

Martell był całkiem z siebie dumny, że pamiętał o swej przywarze związanej z tzw. "żywymi" ludźmi. Czemu tak zwanymi? Ano, bo nie rozumiał za bardzo czym różni się ich życie od życia tych, których zjada w Rukongai, ale też szczerze powiedziawszy niezbyt długo się nad tym zastanawiał. W sumie to prawie w ogóle. Tak czy siak pamiętanie o tym nie było oczywiste, wszak w trakcie jego życia zdarzyło mu się to tylko raz, bo i tylko w jednym przypadku wybrał się do Świata Żywych, a od tego czasu bardzo wiele się zdarzyło. Miał prawo zapomnieć. No, ale chwała mu, że tego nie zrobił, bo z słów istoty wychodziło, że nie byłby w stanie wykonać roboty tak jak ona sobie to wymarzyła, a nie ma nic gorszego, niż porozumienie, z którego obie strony nie są zadowolone. Nagle światło znowu zaświeciło, a on zniknął.

Był to drugi raz w przeciągu kilku minut kiedy został eee... Przeniesiony? Przeteleportowany? Coś w tym guście. Pomimo tego efekt zszokowania ponownie wystąpił. Adjuchas powrócił do Hueco Mundo, co więcej do miejsca, z którego został zabrany. Z początku się w tym nie zorientował. Od razu zebrał się na równe nogi, jak zwierzę, które wyczuło zagrożenie i rozejrzał się we wszystkie strony ciężko sapiąc. Takie dziwne przeżycia to nie dla niego. On był spokojnym, ustatkowanym Hollow, który to sobie czasem na duszę zapoluje, czasem na innego Pustego i tak mu ni to w zbytku ni to bidzie mija dzień za dniem. Po chwili zszokowania paraliżującego zmysły zorientował się w sytuacji poznając Meshera i Boyosa.
- O kurwa. - Wyrzucił z siebie komentarz na to co się przed chwilą stało. Było to tak dziwne kilka minut, że czuł, iż za jakiś czas będzie zastanawiał się czy to naprawdę się wydarzyło czy to tylko jakaś chora wizja. - Ale to było dziwne. - Rzucił pod nosem. Jakoś czuł potrzebę, żeby to powiedzieć na głos, aby sobie ułożyć. W miarę pomogło, bo wówczas doszło do niego nagle, że ten cholerny kosynier, znowu próbuje zwiać, a przecież nie udzielił mu informacji, których ten od niego oczekiwał.
- Ej stój! - Zawołał w desperacji, że ten posłucha (bo zakładam, że przez szok i konieczność dojścia do siebie czasu na jakieś machanie kulą już nie było).

Ku zaskoczeniu Meshera powrót Adjuchasa nie oznaczał właściwie niczego ciekawego. Potrzebował on co prawda chwili na ogarnięcie się po dziwnym przeniesieniu, ale zaraz potem wrócił do swojej kłótni z kosynierem. Ten jednak nie marnował czasu i wykorzystał moment by zniknąć w przejściu do Świata Żywych. Bardzo sensowne, z uwagi na zagrożenie jakiego mógł doświadczyć gdyby pozostał na pustyni.

Goliat nie w doczekał się również żadnej odpowiedzi że strony Martella i zanim zdążył wreszcie coś powiedzieć, to poczuł coś. Instynkt nigdy go nie zawodził, dlatego zawsze postępował według jego reguł. Tym bardziej gdy czuł nadchodzące zagrożenie. Raczej nie był to powracający Pusty, bo wcześniej nie czuł tego od niego, a więc zapewne oznaczało to zupełnie nowe zagrożenie, które należało szybko zlokalizować wzrokiem.

Boyos nie stanął, tylko wszedł do Garganty i uciekł. Co gorsza raczej nie spadnie na niego za to klątwa, ani grom z nieba, czymkolwiek był. Martell westchnął ciężko. Ostatecznie z kosyniera nie miał żadnego pożytku, ani ten za dużo nie zdziałał w Rukongai ani informacji nie dostarczył ani do Los Nachos nie zaprowadził, a przecież Adjuchas zaryzykował proponując mu dołączenie do wyprawy do Soul Society. Okazało się to nietrafioną inwestycją. W sumie pierwszą w jego dotychczasowym życiu. Foscor i Cascara sami mu zaproponowali współpracę, a do tego okazali się strzałami w dziesiątkę, zaś co do Meshera nie mógł mieć jeszcze pewności, ale póki co wyglądało to obiecująco. Z tego względu sprawa była dla niego novum co tylko potęgowało zawód jaki spotkał Młotnika. Nie miał on, jednak nic wspólnego ze zdziwieniem. Czuł, że go to spotka prędzej czy później, wszak Puści byli wychowywani w okrutnym świecie, co musiało z niektórych tworzyć iście paskudne stworzenia.

- No to znowu zostaliśmy we dwójkę. - Stwierdził na głos, choć mówił bardziej do siebie, niż do Meshera. Nie chciał się rozckliwiać nad tym jak czuł się zawiedziony zachowaniem Boyosa. Nie wydawało mu się, aby Goliat miał ochotę rozmawiać na taki temat, a i sam nie był pewien czy on tego chciał. Fortalesa nie dostrzegł niczego niepokojącego, więc podniósł się z piasku i zapytał:
- Wypocząłeś już? Możemy ruszać dalej? - Fortalesa skierował pytanie do swego towarzysza podróży, by po chwili zorientować się, że wobec siebie ma istotniejsze zapytanie. "Gdzie właściwie iść?" Tak brzmiało. Była to poważna zagwostka. Byli po środku niczego. Wcześniej nie dostrzegł ani tego tajemniczego Los Nachos, ani zejścia do podziemi, z kolei Hollow go omijały. Czas nadszedł do kolejną wycieczkę do Rukongai? To zawsze była jakaś opcja, a że Gargantą za bardzo celować nie umiał, to potem można było liczyć na łut szczęścia, że wracając na pustynie pojawią się w jakimś korzystniejszym miejscu.

~Mesher 03~

Pełnia księżyca wypełniała to, co brak drzew pozostawiał w krajobrazie diun pośród których Mesher i jego pani przemierzali nieskończone piaski Hueco Mundo. Cisoria prowadziła swojego poddanego choćby na smyczy, choć Goliat nie był niczym skrępowany. Podążał za swoją "latarnią" już od miesiąca i choć tak naprawdę był tylko pionkiem w grze, jaką Vasto Lorde miała w planach, u jej boku niewiele stanowiło dla niego zagrożenie... poza nią samą, gdyby tylko tak sobie zdecydowała...
-Vaya-vaya... - westchnęła gdy rozglądała się dookoła. -Być może zmiana scenerii byłaby właściwym krokiem...? - powiedziała, informując pośrednio co czeka go potem - wyprawa poza Hueco Mundo.

Tak jak każdy Pusty, tak i Cisoria najwyraźniej miała to samo pragnienie, stać się silniejszą. Nic dziwnego, to przecież pozwalało im przetrwać w niezliczonych starciach. Z oczywistych względów jej zasób zagrożeń był inny, ale też zupełnie inne, mocno niezrozumiałe dla Meshera, ambicje. Podróż przez Hueco Mindo szybko zaczęła ją nudzić. Nic dziwnego, bo jak pokazał ostatni czas, nie było tutaj dla niej wyzwania, ani też niczego co by ją jakoś wzmocniło. Gdy więc zaproponowała wyprawę w inne regiony Mesher mruknął z zadowoleniem. Miał z takich wypraw skojarzenia z potężniejszymi przeciwnikami (oczywiście pamiętał tylko te wygrane pojedynki, bo przecież on nigdy nie przegrał z żadnym dziwnym elektrycznym człowiekiem). Z towarzystwem Vasto to będzie wręcz łatwa przechadzka ze zbieraniem tego co przyjemne, dobrych posiłków.

Cisoria przechodziła z odnóża na odnóże, myśląc co zrobić w tym momencie, a raczej... gdzie pójść w tym momencie. Mesher wiedział już, że jego pani potrafiła więcej z Gargantą, niż (w porównaniu z nią) mrówkowaty Goliat. Wiedział, że mogła otworzyć ją nie tylko w świecie żywych, ale także w domenie Shinigami - Soul Society. Podróż tam zapewniłaby dostęp do bezbronnego posiłku, który solidnie wzmocniłby Pustego, by mógł dalej służyć Vasto Lorde. Co prawda zwróciłoby to uwagę śmierciarzy (skąd mi się to słowo wzięło?), co mogłoby sprawić, że polowanie przybrałoby bardzo zły obrót...
Wtedy to Cisoria pstryknęła palcami, jakby wpadła na genialny pomysł.
-Co powiesz na mały spacer? - spytała, chichocząc nieco, po czym otworzyła przed nimi Gargantę. Gestem ręki wskazywała, by Mesher właśnie w tę stronę zaczął podążać.

-G...D...Z...I...E...- Ciekawość nieznanego najwyraźniej go zżerała. Nie żeby w czasie swoich podróży czy przejść potrafił określać miejsce docelowe z jakąkolwiek precyzją, ale nauczył się już że Vasto wie i potrafi znacznie więcej niż on. Nieco pominął słowną odpowiedź na pytanie, ale krok w kierunku Garganty był chyba wystarczającą odpowiedzią. Zwłaszcza że nie dyskutował z jej rozkazami, ani nawet z jej propozycjami. Wszystko co chciała to wykonywał. Był obecnie zdecydowanie za słaby żeby stawić jej jakiś opór a jeśli chciał przetrwać to musiał bezwarunkowo się słuchać. W dłuższej perspektywie, której zdecydowanie teraz nie dostrzegał, to i tak może na tym zyskać (już przecież sporo zyskał!), więc nie jest to dla niego aż tak fatalna sytuacja. Przynajmniej do czasu i wystąpienia jakiegoś konfliktu pomiędzy tą dwójką.

Pajęcza Kobieta zaśmiała się lekko, gdy Mesher wykonał pierwsze kroki w kierunku portalu. Sama jednak nie szła razem z Goliatem w kierunku Garganty, lecz obserwowała jak posłusznie zmierza w jej stronę. Dopiero gdy był niecały metr od między wymiarowego przejścia, dopiero wtedy ruszyła się z miejsca, stając za Goliatem.
-Nie martw się... - powiedziała, w symfonii ze swoim tradycyjnym chichotem. -Na pewno w miejsce, gdzie polowanie... będzie sukcesem. - dodała opierając jedną z dłoni na plecach Meshera... Po czym solidnym pchnięciem wrzuciła giganta w otchłań Garganty.
-Zobaczymy się później... - zdążyła tylko powiedzieć, nim Goliat został przeniesiony poza Hueco Mundo.

[Akcję przenosimy tutaj:] https://bleach.forumpolish.com/t355p300-obrzeza#77596