Mieszkanie Saruwatari - part 1

Grimoire of Mizuki #0014

No fajnie. Niech tylko jej ktoś jeszcze powie, na jakie studia mogłaby pójść. Bo na razie głównym powodem, dla którego mogłaby się na jakieś wybrać, to desperacka próba znalezienia sobie kogoś kto nie będzie kompletnym kretynem. Z nastawieniem na desperacką.
Zresztą, jej rodzice też się poznali na studiach. Też coś.
Wychodząc jednak z założenia, że lepszy jest większy wybór niż żaden, to może jednak się bardziej przyłoży niż wczoraj. I przedwczoraj. To samo mówiła... przedprzedwczoraj. I tak mówi od tygodnia. I powoli jej zaczyna brakować czasu na przebieranie się. Może zacznie przynosić śpiwór. Albo nie. Sen jest dla słabych.
Dzień szkolny dobiegał końca. Aż z ciekawości popatrzyła, czy samobieżny manekin jeszcze był w tym samym miejscu co parę sekund temu. Zniknął. Jak ona to robiła wymykało się jej percepcji, a uważała się za osobę dość spostrzegawczą. No nic. Miała jeszcze jedną rzecz do zrobienia.
Czekała cierpliwie, aż skończy czytać, chociaż po reakcji za bardzo się skupił na jednym, a pominął drugie. Całość pozostawiła bez komentarza.
-Na razie, Yoshiyuki-san!-Powiedziała za nim, dodając w myślach "ty głupku". Tamta tylko go trzepnęła, a już był kompletnie owinięty wokół jej palca. Może sobie w końcu zda z tego sprawę. Może powinna jej powiedzieć?
Nie jej sprawa, nie jej problem. Zerknęła tylko na wszelki wypadek, kiedy przypadał jej dyżur na sprzątanie, i poszła już do siebie do domu. Wewnętrzne poczucie obowiązku sprostania wymaganiom społeczeństwa wzywało. I po kiego, skoro spodziewa się ono, że wyjdzie za mąż, i będzie siedzieć z dziećmi w domu? Bez sensu.
Jak będzie jej dyżur, to zostanie i posprząta. Jak nie, to wróci do domu. Była zmęczona tym wszystkim, ale przynajmniej trochę się przewietrzy w trakcie tej przechadzki.
"Zdaje się, że rzeczywistość tymczasem wygrywa z sennymi marzeniami o magii, mocy i władzy" - podsumowała swoją obecną sytuacje. "Ale to tylko chwilowa niedogodność".
Brak wieści to dobre wieści, jak to mówią. A swoją drogą, ciekawe, co u Evy...

Grimoire of Mizuki #0015

I dobrze. Mogła wracać do domu.
Zaczynało się robić co najmniej interesująco. Nareszcie zaczęły się pojawiać jakieś konkrety w sprawie tego spotkania. A była bardzo napalona na te zagadnienia, jak na nich innego. Oczywiście istniało pewne niebezpieczeństwo, że mogło się to dla niej źle skończyć, pewnie...
...kupi gaz pieprzowy. Za dobra okazja, by z niej nie skorzystać. Zadeklarował(a), że o ile nie będzie to w podanym przez niego (hih) terminie (dni egzaminów, ale ten szczegół zostawiła dla siebie) to będzie na pewno. A jak sobie taki ustalą, no to trudno. Wtedy na pewno nie będzie, nie poradzi. Przynajmniej konkretnie się określił(a). Zwrócił(a) uwagę, że udziela się tutaj już na tyle długo, że można by tą sugestię wziąć pod uwagę, a i też swoje do tego tematu dołożył (heh). Przy potwierdzeniu informacji o miejscu i dacie jeszcze tylko wspomniał(a), że mogą się z jego strony spodziewać drobnej niespodzianki. Remez się w końcu ujawni, co?
Natomiast jeżeli chodzi o tą Murenę to napisał(a) jej, że jest to ciekawa i obiecująca propozycja. Zapytał(a) co by ją konkretnie interesowało i w jakim zakresie by chciała nawiązać współpracę poza eksperymentami. Podpytał(a) też, czy jeżeli miała na myśli jakieś spotkanie, to czy mogłaby powiedzieć gdzie mniej-więcej bytuje, ze swojej strony podając, że mieszka w okolicy Tokyo blisko Karakury. Dodając, że nie naciska, bo jemu (hueh) samemu nie specjalnie paliło się do czegoś takiego, ale nie przekreślał(a) takiej możliwości.
Wydawała się być dość konkretna, chociaż początkująca. Mogło coś z tego być.
Z matką nie będzie problemu, nawet jakby miała zasuwać spory kawał. Może nawet uda jej się wymyślić jakąś historię, że na weekend gdzieś jedzie. To akurat najmniejszy problem.
Gorzej było z ojcem. Zawsze gdy dzwonili jego cholerni prawnicy miała wrażenie, że za parę dni się dowie jak bardzo się ze wszystkiego wykręcił, a i przypominało jej to o jego cholernej egzystencji. Informowała ich o tym co trzeba, szczątkowo i oschle, ale jednak. Czy on coś kombinował?
Zapowiadał się bardzo ciekawy czas w jej życiu. Nie mogła się doczekać.

Grimoire of Mizuki #0016

Widziała swoją minę gdy przeczytała jej odpowiedź. Była pyszna. A potem się roześmiała niczym prawdziwa wiedźma, siedząc w tej swojej różowawej koszuleczce i dresie.
-Ohohoho... Naprawdę robi się ciekawie...-Szepnęła do siebie z szelmowskim uśmiechem. Najpierw sprawdziła, kiedy jest najbliższa pełnia. Jak nie przypadała jakoś w przeciągu najbliższych dwóch dni, to jeszcze przed powrotem do nauki napisała jej, że w takim razie "Mógłbym podjechać nawet jutro. Mam pewne preferencje, ale bez uprzedzeń. Najlepiej przedyskutować szczegóły twarzą w twarz. Podaj tylko namiary i godzinę która Ci pasuje". A co tam. To mogło być zbyt zabawne, by ot tak sobie to odpuścić. Nie ma mowy, musiała to sprawdzić. To tylko Karakura, wybór miała ograniczony. A pasowała. A jak nie... cóż, to zawsze jakaś nowa osoba.
Jakoś jej przeszło od tej szkoły średniej pierwszego stopnia, by tak trzymać tą fasadę, ale głupio było ot tak z tym wyjść "Hej, jednak nie jestem facetem". Cóż. Jak nie było potrzeby... świece jakieś miała, to nie było z tym problemu.
Do pełni było jeszcze trochę czasu. Zdąży się nastroić i przygotować. Stosowała się do zaleceń, bo stan umysłu i ciała był dość istotny w tych sprawach. Słowa powinny płynąć z duszy a nie z umysłu.
...cóż. Czas wrócić do nauki... zostawiła jednak komputer włączony, by jak coś monitorować przepływ informacji.

Grimoire of Mizuki #0017

Jeszcze trzymając długopis w dłoniach zerknęła na wiadomość, a potem na załączone zdjęcie.
-Troche szkoda...~-Mruknęła do siebie niepocieszona. Już sobie wyobrażała jej minę jak by ją zobaczyła. Układało się to w całkiem zgrabną całość. Przypadkowe zdjęcie też nie wchodziło raczej w rachubę, bo kojarzyła tą osobę.
Cóż. Zawsze mogła dorwać to zdjęcie z jakiejś bazy czy serwisu społecznościowego. Dowie się najpóźniej jutro.
Swoją drogą, strasznie była łasa na dzielenie się danymi. Trochę podejrzane, jeżeli ma być szczera. Lepiej podejść do tego ostrożniej... chociaż miała już pewną ostrożność zapewnioną ze swojej strony, jak później sobie przypomniała. Facet faceta nie będzie przecież spraszał jeżeli by coś kombinował...
"Bez różnicy. Możemy się spotkać przed centrum handlowym, a potem zobaczymy. Mam dobre oko, na pewno Cię znajdę~
I wybacz brak zdjęcia, ale trochę się wstydzę. Do zobaczenia" - tak będzie najbezpieczniej. Sprawdzi ją jeszcze, zobaczy, czy to faktycznie ona, a potem...
...musiała trochę wyluzować. Nie było powodów, by osoba proponująca takie warunki planowała coś szczególnie niebezpiecznego dla niej. Ale coś... coś z jakiegoś powodu jej tutaj nie pasowało. Jakby jeszcze się tu coś z tym kryło...
No nic. To chyba było tyle, jeżeli chodzi o ustalenia. Trzeba było wrócić do nauki.

Grimoire of Mizuki #0018

Takie myśli były dość oczywiste. Zwłaszcza, że nie była właściwie pewna co mogłaby potem w życiu robić. Pewnie, wiedziała co ją najbardziej interesowało ale czy dało się z tego w tych czasach wyżyć? Wątpliwe, w przeciwieństwie do jej przekonania w skuteczność. Jeszcze może parę lat i będzie mogła w pewny sposób osiągać to, co chce.
Na pewno. Musiała tylko się mocno postarać. Na uniwersytet pewnie się żaden nie dostanie, nawet gdyby miała wyniki. Za mało pieniędzy, za mało zarabiają. Nie opłacą czesnego, ledwo starcza do pierwszego. No ale... może... lepiej się teraz postarać, niż potem nie móc w ogóle...
...
...czas do szkoły...

***

Mizuki kusiło, by wcześniej jakoś podpatrzeć tamtą dziewczynę, ale byłoby z tym trochę trudno. Musiała więc się zadowolić obserwacją, jak Yoshiyuki próbował jakoś zagadnąć do Miho. Nie wychodziło mu. Głupek. W tym akurat mogła się mylić, ale jeżeli by troszkę się postarał, to mógłby się z nią umówić.
...od biedy nawet mogłaby z tym pomóc. Ale po co? Zabawniej było patrzeć na tą parkę jak się przyciągali i zarazem odpychali. Jakaś rozrywka w tym przygnębiającym miejscu. A skoro o przygnębieniu mowa, to chyba podejście senseia było z lekka... będzie musiała to powtórzyć sobie jakoś niedługo, by lepiej zapamiętać. Dużo za dużo. Ale to jutro. Teraz za bardzo napakowane, a za dwa dni niewiele będzie kojarzyć.
Trochę zmęczona, ale ogólnie podekscytowana dotarła na miejsce. Ustawiła się nieco z boku by nie zwracać na siebie uwagi, wypatrując dyskretnie dość charakterystycznej osóbki. I się znalazła. Nie podeszła od razu, oczywiście. Patrzyła, jak siada na ławce, wyciąga książkę, i sobie czyta. To teraz, podstawowa kwestia...
poudawać głupią, czy też może podejść od razu? Jeszcze się obrazi jak za bardzo z nią będzie grać, a naprawdę zapowiadała się obiecująco. Jeszcze nigdy nie miała styczności z kimś takim osobiście! Chyba nawet miała nieco tremy...
...troszkę chyba mogła się poprzekomarzać. Podeszła do niej luźno.
-Cześć, też na kogoś czekasz?-Zapytała z przyjacielskim uśmiechem. Usiadła obok-Kojarzę Cię z apeli. Jesteś z klasy równoległej, prawda?-Dopytała, przyglądając się ukradkiem temu co akurat czytała.
-Niedługo egzaminy... Sama się dziwię, że jeszcze znajduję czas by się z kimkolwiek spotkać. Ale nie można też cały czas siedzieć nad książkami i papierami, pisząc jakieś dziwne formułki, czytając niezrozumiałe rzeczy, i kreśląc mętne schematy, prawda?. A... tak przy okazji, jeżeli mogę zapytać... na kogo właściwie czekasz?-Była ciekawa. Bardzo. Głównie reakcji.

Grimoire of Mizuki #0019

Astrologia. Widać się nie patyczkowała, a i tematyka w miarę powszechnie znana. Raczej tym nie zwraca na siebie uwagi. Uśmiechała się uprzejmie, trochę jak ona sama gdy słuchała właściwie czegokolwiek. A mogła myśleć cokolwiek pod tą swoją kopułą. Mogła nawet ciskać klątwy, a pewnie by się nie zorientowała.
Za to lekko się zdziwiła, gdy zwróciła uwagę na jej zdenerwowanie. Tak było widać, czy potrafiła to wyczuć? Nie zdziwiło by jej to. Bystre dziewczę. Podobało jej się. Faktycznie razem mogą do czegoś dojść. Tylko nie wiedziała, czy też robiła przytyki doskonale wiedząc, kim jest, czy pod adresem pana "wskazówki", który się spóźniał. Bo to, że mówiła ogólnie do niej, tak jak to wyglądało to raczej wątpiła. Westchnęła ciężko.
-Taaaak. Trudno znaleźć porządnego faceta. W większości to głupki. Próbują coś osiągnąć, ale nie przykładają się albo nie wiedzą nawet jak się do tego zabrać. A wymagają nie wiadomo czego. Niech najpierw nauczą się odczytywać proste sygnały, wskazówki...-Machnęła lekko na to ręką. Uśmiech jednak wrócił na jej twarz, gdy wspomniała o wskazówkach. Trochę się uspokoiła. Jak bystra, to powinna się zorientować. Ale jeszcze ostatnia sprawa.
-Saruwatari Mizuki, nie przejmuj się, nic nie szkodzi. Mam dobre oko-Skłoniła głowę, gdy się przedstawiała. Uśmiech troszkę się poszerzył.
...no ale nic. Jak się nie zorientuje po paru chwilach, to po prostu zapyta "Murena, tak?" z lekko zawiedzionym głosem. No trudno. Tak też można. Na pytania, czy to ona jest "Remez", odpowie kiwnięciem głowy.

Grimoire of Mizuki #0020

...no cóż. Chyba troszkę ją przeceniła. Albo za bardzo zagmatwała swoją wypowiedź. No mniejsza, mówi się trudno. Trzeba będzie ją uświadomić zanim serio się zirytuje.
Aż tu nagle sru. Zanim zdążyła cokolwiek powiedzieć, ta wystrzeliła jak z procy do łazienki, odprowadzona przez zdziwione spojrzenie dziewczęcia. Trochę tam siedziała, więc miała czas się zastanowić nad tym, co teraz.
Mogła jej po prostu powiedzieć. Mogła dalej kontynuować swoją grę, ale w sumie tylko i wyłącznie dla swojej własnej przyjemności, ryzykując utratą reputacji. A nie do końca mogła sobie na to pozwolić w przeddniu bardzo wyczekiwanego przez nią wydarzenia.
Miała tylko nadzieje, że nie nawypisuje tam jakiś niestworzonych rzeczy. Tak. Chyba trzeba będzie tak zrobić.
Wróciła. Dziwne to było zdarzenie, no ale... nieważne. I zapomniała, o czym rozmawiały. Westchnęła. Jak tak teraz miała o tym powiedzieć to się lekko zakłopotała. Nawet palec jej gdzieś powędrował na policzku. Wstała.
-Ech... tak sobie pomyślałam, że... winnam Ci chyba przeprosiny, Murena-san-Ukłoniła się przed nią lekko. Ech, to nie było zabawne-Myślałam, że moje remez... to znaczy, wskazówki, będą wystarczające byś się sama domyśliła. Ale chyba troszkę przesadziłam, prawda? Eheh... jeszcze raz Cię przepraszam. Nie mów nikomu, dobrze?-Ukłoniła się znowu. Była gotowa nawet za nią pójść, jakby zamierzała po prostu odejść. Czy nawet ją trzepnąć. Brała pod uwagę różne opcje, nie znała jej.

Grimoire of Mizuki #0021

Moment. Łączyła wątki, bo chyba na moment straciła kontrolę.
Nie spodobało jej się to. Chciała ją nabrać, sama się dała. Poniekąd. Bo się wystraszyła, że jeszcze... gah, mniejsza. Nie było co nad tym aż tak myśleć.
Ok. Ogarnęła się. Poprawiła włosy. Przechodził Yoshiyuki. Zwróciła na niego uwagę i mu nawet pomachała, niech się cieszy.
-Heheh... chciałam trochę pokręcić, a sama zostałam wkręcona. Przyznaję, nie doceniłam Cię, Takahashi-san. Trochę szkoda, było zabawnie-Wróciła do niej trochę zakłopotana. Chwili jeszcze potrzebowała na przełknięcie tej drobnej porażki-Ale to dobrze. Zapowiada to początek owocnej współpracy na którą, jak zdążyłaś zauważyć, bardzo liczę. Możemy iść na lody-Mizuki sama poprowadziła nową koleżankę jeżeli było trzeba. Faktycznie bystra.
-Wybierasz się na to wydarzenie Yukki?-Zapytała na wstępie. Dobrze wiedzieć, czy by mogła się zabrać z kimś-Od jakiegoś czasu się tym interesowałam. Jeżeli wszystko pójdzie jak należy... możliwości są ogromne, nie uważasz?-Tak, przeszło jej już trochę. Nawet uśmiechała się w miarę naturalnie. I powinno się to utrzymać. Chyba, że ją jeszcze czymś zaskoczy.
Ona. Ją. Jak szybko role się odwróciły. Co do samego tematu, owszem, możliwości są bardzo duże. O ile wszystko będzie pod kontrolą.

Grimoire of Mizuki #0022

W środku było sporo dzieci. Dosyć głośno, ale nie przeszkadzało jej to aż tak bardzo, dopóki będzie sobie można w spokoju porozmawiać. Czuła, że nie będzie musiała aż tak bardzo się kryć. Zresztą, czy jest sens? Miała wrażenie, że już ją rozgryzła, i ciągłe brnięcie w maskę tylko ją będzie ośmieszać. Jednak było ciekawie. I miała wrażenie, że dalej będzie.
Poleganie na własnej sile. Biorąc pod uwagę jej zainteresowanie magią ognia, nie było to aż takie dziwne. Musiała jej jednak przypomnieć... bo zdawać sprawę to sobie pewnie zdawała.
-Odpowiednio pokierowana moc kolektywu pozwala na uzyskanie o wiele większych efektów niż działanie w pojedynkę. Już sama umiejętność sterowania wolą grupy w celu osiągnięcia swoich celów jest siłą samą w sobie. Ale pełna samodzielność jest również bardzo kusząca... jak chce się coś zrobić dobrze, to należy zrobić to samemu. Od czegoś jednak trzeba zacząć, prawda?-Zachichotała. Gdy Ariel podeszła do nich, zamówiła pucharek lodów ze średniego przedziału cenowego. Czekoladowo-śmietankowe, bo takie lubiła.
-A mówię to, bo konkretnie w materii wywoływań i przyzwań moje próby do tej pory były fiaskiem... niestety. Owszem, czułam nawiązujący się kontakt, przepływy energii, efekty zaklęć, ale niestety brakowało mi sił by osiągnąć coś więcej. Coś jednak mi się udało. Widzę więcej niż kiedyś-Uśmiechnęła się tajemniczo.
-Chyba mało optymistycznie się przedstawiłam. Spokojnie, w innych dziedzinach szło mi lepiej-Pokrzepiła swoją nową koleżankę. Będzie można wymienić wiedzę później, na razie to była zwykła wprawka.

Grimoire of Mizuki #0023

Przyglądała, ale przede wszystkim słuchała z zainteresowaniem jej teorii. Skubana. Potrafiła, ot tak, stwierdzić co tu właściwie było nie tak właściwie od razu jak tylko tutaj weszła, podczas gdy ona zastanawiała się nad tym już od dłuższego czasu. Początkująca? Jak tak, to faktycznie uzdolniona. Klasnęła cicho w dłonie.
-Czyli też to czujesz? Brawo. Wprawiasz mnie w zakłopotanie swoją spostrzegawczością-Nie powie jej, że czuła co prawda jakąś anomalię, ale nie potrafiła konkretnie jej zidentyfikować. Albo miała nosa do tego, albo faktycznie rozpoznała to w locie. Poczuła ukłucie. Nie będzie jej wchodzić na głowę ktoś, kto wyciera się etykietą "początkująca".
-Możliwe też, że bariera może otaczać obiekt, który został przeniesiony w to miejsce, nawet zupełnie przypadkiem. Bądź też jest tu coś ukryte. Wyjaśniałoby to jej nikłą moc i lokalizacje, która jest dość zwyczajna i nowoczesna. Albo jest wybiórcza, uaktywniająca się dopiero przy jakimś konkretnym rodzaju zagrożenia, by nie zwrócić niepotrzebnie uwagi. Stwarzająca pozory-Kreowała teorie, które owszem, mogły być prawdopodobne, ale... wypadałoby się temu przyjrzeć.
-...albo nie tylko to stwarza pozory. Chętnie bym się temu przyjrzała bliżej. Może się za tym kryć coś ciekawego-Nawet jakby chciała, trudno jej było ubrać ładnie w słowa to, że wiedziała że coś dzwoni, ale nie była pewna z której strony...
...okej, już wiedziała
-...a może to coś innego. Nie jestem pewna-Przyznała w końcu, przekrzywiając głową przepraszająco.

Grimoire of Mizuki #0024

-Tak... ja też-Przez moment nieco smętnie grzebała łyżeczką w pucharku, ale zabrała się za to po wewnętrznym otrząśnięciu się. Nie znosiła tego, jak coś jej się wymykało z rąk, a to była ewidentnie taka sytuacja. Zdawało się, że pomimo braku... może w innych dziedzinach, ale jak na razie górowała. Czy to przeczucie, większa wiedza... czy też może jakiś kant, nie wiedziała. Ale mogła z dużą dozą prawdopodobieństwa powiedzieć, że jednak coś czuła. Albo dobrze się wstrzeliła. Raczej jednak... tak, to dobra osoba. Jak dobrze pójdzie, wzajemnie sobie pomogą. To się liczyło.
No nic. Przeszły sobie potem do nieco luźniejszej rozmowy. Dzieciaki przestały przeszkadzać. Nie to, by przeszkadzały jakoś szczególnie wcześniej, ale tło zrobiło się nieco bardziej znośne.
-Chyba nie ma tu specjalnie na co czekać, prawda?-Zapytała kończąc przedostatnią łyżeczkę-Skoro już się spotkałyśmy i są warunki, to nie chciałabym tego zmarnować. Jedynie mogę zakupić szczoteczkę albo nawet skoczyć do domu, by zabrać parę rzeczy i możemy poeksperymentować
Dokończyła ostatnią. Trochę była nie do końca w nastroju, ale faktycznie we dwoje może osiągną więcej niż w pojedynkę, co było wystarczającą motywacją by jakoś przełknąć dumę. Tak czy owak, niezależnie od tego czy po prostu zakupi podstawowe rzeczy, czy też pójdą do domu powiadomi matkę, że zamierza się uczyć ze znajomą ze szkoły, i może nawet będzie nocować. Jak zwykle nie powinno być problemu.

Grimoire of Mizuki #0025

To miło, że była na tyle wyrozumiała. Zabrała piżamkę (W której i tak zazwyczaj nie spała, no ale na wyjście w sam raz), szczoteczkę z pastą, i trochę swoich własnych notatek na temat różnych rzeczy związanych z tym, co mieli właśnie robić, głównie takich, co to dopiero ponapoczynała albo nie była pewna. Należało przecież skorzystać z obecności swojej nowej znajomej, a nuż i ona coś jej podsunie. Resztę przecież pamiętała. DO tego ołówki oraz kreda. Kreda się zawsze przydawała. Ostatecznie wyszła ze swojego domu z blisko dwa razy cięższą torbą.

Od razu pomyślała, że ta to ma szczęście - mieszka w DOMU z rodzicami. Ona musiała się kisić z matką w dość niewielkim mieszkaniu, w którym nawet nie miała specjalnie miejsca by zrobić cokolwiek konkretnego. I do tego wystrój europejski w większości pomieszczeń. Faktycznie nowocześni. I trochę to musiało kosztować. Nic jednak na ten temat nie wspomniała, poza krótkim "Ładnie tu". Pokój tez niczym nie wyróżniający się. Zastanawiała się tylko, gdzie trzyma wszystkie rzeczy, bo jakkolwiek by byli tolerancyjni jej rodzice, raczej mało przychylnie by patrzyli na takie "marnowanie czasu".
Wyjaśniło się to dość szybko. Zostawiła rzeczy zabierając jedynie zeszyt z ostatnimi notatkami na temat przynęt na stworzenia z innych wymiarów. Ciekawe no i może jej jakoś w tym pomoże.
Piwnica. Zaskrzypiało tak, że ją uszy zabolały. Skrzywiła się trochę, ale zawsze jakieś wytłumaczenie, że ma straszyć. Odczuwała pewien dyskomfort przy takiej wąskiej przestrzeni, ale nie odzywała się. Dało się przeżyć. Jeszcze.
-Europejski wystrój, podziemne laboratorium... pozazdrościć-Rozejrzała się po szafkach. Może to tam trzyma wszystkie notatki i rzeczy które jej były potrzebne.
-Więc... masz coś, co byś chciała szczególnie przedyskutować, czy mogę Ci zająć chwilę? Jesteś zorientowana w tematyce zaklinania?-Jeżeli zgodziła się jej pomóc, to pokazałaby jej swoje zapiski, przy okazji objaśniając.
-Planowałam wykorzystać "przynętę", by być w stanie łatwiej nawiązywać kontakt. Bym się męczyła przez parę dni z tworzeniem odpowiedniego zestawu, ale może w końcu byłabym w stanie samodzielnie coś zdziałać. Nie wiem jednak, jak dobrze to zapieczętować, by energia ciągle nie uciekała. Myślałam o zamknięciu tego w innym zaklętym, szczelny pojemniku, ale nie zmienia to faktu, że wtedy i tak musiałabym to pakować spowrotem tuż przed obrzędem, i mijałoby się to z celem. Mogłabym też to spróbować przypisać do rytuału albo modyfikować je, ale to za każdym razem dużo roboty, a chce osiągnąć coś bardziej uniwersalnego. Innymi słowy, szukam sposobu na zdalną aktywacje i kontrolę, zamiast narzucania ciągłego działania. Z synchronizacją już nie byłoby może aż takiego problemu, ale zaplanowanie tego również jest przede mną-Objaśniła jej cierpliwie istotę sprawy. Jakby ją zainteresowało, to fajnie. Jak nie, to przejdą do jej planów. Przyjęła przy okazji swoją właściwą postawę, mniej uprzejmą i wysublimowaną, ale konkretniejszą.

Grimoire of Mizuki #0026

Wyposażona była jak sam diabeł. Tu maski tlenowe, tu gaśnice, nie zdziwiłaby się jakby wyskoczyło coś zaraz na nią pytając, czy czegoś jej nie trzeba. Ale bez przesady. Założyła maskę i sprawdziła to w taki sam sposób jak ona. Kurek w jedną, potem w drugą by zakręcić. Działało.
-To ja wiem, że jest proste. Ale nadanie wielofunkcyjności i uniwersalności to drugie. Jak za dużo się narzuci własności do byle jakiego przedmiotu i byle jak, to coś może pójść nie tak. A ja takich zabezpieczeń w domu nie mam na taką okoliczność-Tak mówiła, ale... rozumiała, co miała na myśli. Albo mogła. Większa kondensacja energii oznaczało większą pojemność objętościową. Można to lepiej zagospodarować. Gorzej, jak jakościowo puści, wtedy może być problem, na który te maski mogą być za słabe. Musiałaby znaleźć dobry materiał.
Albo stworzyć, jak potem zauważyła, co zamierzała zrobić. Chemiomagia. Mogła się domyślić wcześniej. Generalnie nie była tak kiepską uczennicą jeżeli chodzi o chemię, ale tego rodzaju rzeczy nawet jakby chciała, to nie miała jak wykonywać u siebie w domu. To też była bardzo zainteresowana tym, co się działo. Podpytywała, czy to jest z tego do tego, czy zamierzała osiągnąć taki efekt, opowiadała też trochę o swoich doświadczeniach. Podzieliła się, że do tej pory głównie zajmowała się urokami, klątwami, przywoływaniem, i zaklinaniem właśnie.
Mimo to, czuła się z lekka na uboczu. Zazwyczaj tak było, ale gorzej, że tym razem było to poza jej kontrolą. O północy zwinęły wszystko, Mizuki wzięła swoją torbę, i została odprowadzona na górę.
-Uhum, rozumiem. Dziękuję za gościnność. Mam nadzieje, że moja osoba Cię nie rozczarowała. Ewidentnie byłaś dzisiaj wiodącym umysłem-Przyznała w końcu, robiąc chwilę przerwy. Może coś powie. Cóż. Doświadczenie które jej pokazywało, że musi się jeszcze sporo nauczyć-Ale mam nadzieję w przyszłości pokazać, co ja potrafię uczynić z moją wiedzą i umiejętnościami. Dobrej nocy, Takahashi-san-Ukłoniła się jej na pożegnanie, i zamknęła drzwi. Zgodnie z zaleceniem, również od środka.
Dzisiejszy dzień był ciekawy i nietypowy. Naprawdę miała parcie na to, by udowodnić swoją wartość. Była w swoim środowisku, a stan praktyczny innych znała jedynie z historii. A potrafiła też sporo.
No i ten jej chłód. Rzeczowość. Pewność siebie. Trafiła kosa na kamień. Tyle tylko, że ona się aż tak bardzo z tym nie ukrywała. Dziwne uczucie. Zdecydowanie była to osoba, którą mogła szanować.
Na razie trzeba było jednak odpocząć. Poszła do łazienki by się ogarnąć, umyć się, i przebrać w piżamę. Nawet sympatyczna, taka biało-czekoladowa.
No i... spać. Jutro czekał ją kolejny, męczący dzień.

Grimoire of Mizuki #0027

Można, ale... otoczenie ma to do siebie, że energia jest mocno rozrzedzona. A bez aktywnego wpływu innych osób bardzo trudno jest również od nich ją pobrać. Dlatego myślała o "baterii". Dobrze wiedzieć, że w tym się zgadzały.
Może to kwestia zgrania. Nie wiedzą, w czym są faktycznie nawzajem dobre. Jej co prawda powiedziała, ale w drugą stronę... Nie zapowiadało się, by miały ze sobą konkurować czy walczyć. To bez sensu. Nie miała więc takich oporów. Obydwie mogły skorzystać...
...ech. Jej myśli robiły się mgliste i chaotyczne. Może lepiej faktycznie położyć się...

***
Obudziło ją pukanie. W miarę szybko się ogarnęła wokół siebie i swoją własną osobę i zeszła na dół. Było wygodnie. Może nawet bardziej wygodnie, niż w jej własnym domu. Ostatecznie całkiem miło wspominała wczorajszy wieczór. Pierwszy raz spotkała osobę, która wzbudziła w niej jakąś formę szczerego szacunku. Nawet ją lekko niepokoiła, ale to tylko bardziej utwierdzało ją w tym przekonaniu.
-...dziękuję za śniadanie. Jest dobre-Mizuki była nieco mniej cicha, ale tylko troszkę. W przeciwieństwie do Mureny czytała rzeczy do szkoły, przynajmniej te, które ze sobą wzięła z dnia poprzedniego. Właściwie to je przeglądała, by chociaż nie dać się zaskoczyć jakiemuś niespodziewanemu sprawdzianowi. A nawet jeśli by się jej noga powinęła, to nie miało większego znaczenia. Podała też jej swój numer telefonu, by mogła się z nią jakoś kontaktować.
Zapakowała się, zabrała rzeczy, i podziękowała Takahashi za bento. Była nawet ciekawa jazdy skuterem, bo nigdy tego nie robiła. Dojechały bez problemu do szkoły.
-W porządku. Daj znać. Do zobaczenia później-Ukłoniła się jej, i powędrowała do swojej sali. Szykował się kolejny dzień...
...tylko może tym razem uda jej się przeprowadzić coś konkretniejszego. To spotkanie uświadomiło jej, że jeszcze wielu rzeczy musi się nauczyć.

Grimoire of Mizuki #0028

Zaczęło się dość spokojnie i typowo. Lekcje lekcjami, a ona sobie spokojnie siedziała nieco na uboczu, czytając co akurat miała pod ręką i powtarzając materiał, co najwyżej czasem coś się odzywając do swoich koleżanek. Szybko jednak zaczynało się zapowiadać na przynajmniej urozmaicony dzień. Kikuo przynosił wieści. Najprawdopodobniej mocno przesadzone, chociaż kto tam wie. Może faktycznie czeka ich jakaś wizyta, wnioskując po zachowaniu belfra. Był wyraźnie poddenerwowany, co sugerowało przynajmniej jakieś większe znaczenie temu, co mogło się dzisiaj stać. A co mogło?
Hiperbolizacja nastąpiła. Premier wizytujący mieścinę pod Tokyo bez żadnego powodu? Bez zapowiedzi? Brzmiało to trochę dziwnie, ale być może coś w tym jednak było. Mogli się spodziewać czyjejś wizyty. A kogo... to już jak dla niej nie było aż takie istotne. I tak trzeba będzie się odpowiednio zachować i tak, niezależnie kto by to był. A może to jeszcze o coś innego chodziło?
Potrząsnęła lekko głową, gdy się nad tym zastanawiała przy któryś zajęciach. Powinna się skupić, a nie zastanawiać się nad takimi pierdołami.
Zagadka się rozwiązała. Blondynka z błękitnymi oczyma, która promieniowała wyższą klasą. Europejka? Japonka żyjąca w Europie? Nie zdziwi się, jak ją oblezą wszyscy niczym szarańcza, zadając pytania i próbując się czegoś dowiedzieć bądź gdzieś ją wyrwać. No, prawie. Ewentualnie zachowają się jak ludzie i po prostu dadzą jej spokój. Owszem, ciekawostka, ale bez przesady.
Za to to, co się działo później... to już bardziej przykuło jej uwagę. Musiała bardzo uważać, by zachować przy tym twarz. Przezabawne.
To był chyba ten okres w roku, kiedy hormony uderzały chłopcom do głów. Inaczej nie mogła wytłumaczyć, dlaczego zwykle pilnujący porządku i etykiety kujon kompletnie stracił kontakt z rzeczywistością, aż musiała powstrzymać w ćwierć ruchu odruch poprawienia okularów.
Wyśmieje się później. Musiała trzymać poziom, bo i ona będzie mieć problemy. Jako druga w kolejności... czegoś, zwrócił się do niej. Ukłoniła się luźno.
-Oczywiście Sensei, zrobię wszystko co w mojej mocy-Wyprostowała się. To chyba by było na tyle. Mogłaby oczywiście porwać resztę klasy, ale po co? Sama się dorwie do niej i bez jej sugestii.