Pustynia najdalej od Las Noches

Obserwując to wszystko... nudził się. Bo co innego mógł robić... Gdy tylko garganta otworzyła się, hollow przygotował się do wyruszenia w nieznane. Lecz najpierw, odczekał aż trójka będzie w odpowiednio dalekiej odległości. Uznał, że jednak nie miał by z nimi szans... Tak czy owak, postarał się przedrzeć przez hollowy, korzystając z przejscia zrobionego przez trójce.

Przeszedłeś chwile po trójce, szczelina między światami zamknęła się niedługo po twoim wejściu... Z daleka widziałeś szczelinę prowadzącą na ziemię, wtedy przyśpieszyłeś, w końcu raczej nie chciałeś spędzić nie wiadomo jak długiego czasu miedzy światami. Przyśpieszyłeś, staranowałeś kilka mniejszych Hollow, po czym to wyskoczyłeś na świat. Szczelina zamknęła się chwile po twoim wyjściu.

Znalazłeś się na trawiastej polanie leżącej za raz obok miasta Karakura, na owej polanie zgromadziło się wiele hollow i.. Shinigami. Puści ginęli szybko pod naporem mieczy... Jeden Shinigami stanął na przeciw Ciebie, ciął na twój tors, jednak cudem udało Ci się wycofać i uniknąć ostrza o włos.

Z wielką ulgą wszedł do garganty. Cóż, udało się bez większych problemów... Teraz zostało tylko dobiec do wyjścia. Więc i tak zrobił, taranując kilku swoich pobratymców. Nie było mu ich szkoda... mogli się nie pchać przed nim... przed jego potęgą!
Jednakże niemałe było jego zaskoczenie, gdy zobaczył grupe shinigami... Widać jego misja się jeszcze nie zakończyła, a teraz nie mógł odpuścić - droga powrotna została odcięta. Mógł uciekać albo walczyć... Cóż, jako że jeden z tych głupców odważył się zaatakować Calathie, o mały włos nie raniąc go, hollow rozsierdził się. Zadna marna dusza, czy shinigami nie może sobie pozwalać na takie rzeczy.
Pusty unikną ataku, ale to nie oznaczało wygrania walki. Postanowił bronić się swoimi dwoma ostrzami umiejscowionymi na przedramionach, a zarazem atakować shinigamiego ogonem... oraz konczynami na których chodził. Cóż, zmiażdzy go czy też przebije - to żadna różnica. Zresztą, ciekawiło go jak smakują jego odwieczni wrogowie...

Shinigami okazał się być całkiem winny i szybki, bez większych problemów uniknął twojego ciosu, następnie wyprowadził kolejne dwa uderzania mieczem, które udało Ci się jednak zablokować. Niestety nie zdołałeś dojrzeć nadchodzącego niebezpieczeństwa, kolejny shinigami wbił swoją katane głęboko w twój tors, zaatakował Cie z innej strony (- 8 HP). Owym przeciwnikiem okazał się być wysoki chłopak o ciemnych oczach i fioletowawych oczach.

Niestety żaden Hollow nie był skory do pomocy twojej osobie, wiekszosć albo miała gorsze problemy, albo też postanowiła się nie mieszać i uciec jak najdalej... wszytko wskazywało na to że to mogą być twoje ostanie chwile.

Sytuacja wymknęła się spod kontroli... Jego przeciwnik jednak nie był zwykłym słabiakiem, ale na szczęście udało się mu sparować kilka ataków. Jednak nie dość tego, walka obrała dość tragiczny obrót. Do walki dołączył się jeszcze jeden shinigami, który na dodatek zafundował pustemu rane... Na prawdę było źle. Calanthie uznał, że nie wygra tej bitwy. Z grymasem bólu, wyszeptał coś, co brzmiało jak "odejdz". Korzystając z okazji, że katana jest wbita w jego tors, stara sie przeszkodzić przeciwnikowi w zabraniu jej. Po prostu - chce zabrać jego bron ze sobą. A jeśli się nie da, to wydobywa ja z siebie, rzucając w jakiegoś shinigami. Ponadto, zaczyna szarżować w stronę, gdzie jest najmniej shinigami, osłaniając się swymi ostrzami, a zarazem trzymając przeciwników na dystans swoim ogonem. Jednym słowem - ucieka.

Kei Ling

Dotarliście w to miejsce po kilkunastu godzinach, nie czułeś już swych nóg. Koji nie miał tego problemu, potrafił latać. Docierając do wzgórza, gdzie ostatni raz byłeś dwa lata temu dostrzegłeś panującą nad wzgórzem burzę z piorunami. Rzecz niezwykła jak na Hueco Mundo.
-Robi wrażenie, prawda?- Koji wylądował obok Ciebie. – Na początek, zjedz któregoś z nich- wskazał palcem na setki Hollow’ow- odzyskaj energię, ja czekam na górze. Aha, zdobądź władzę nad jak największą ilością z nich. Mogą Ci się przydać do walki z Shinigami.- Odbił się od podłoża i ruszył ku szczytowi.

Tak świetnie !

Tak masz rację muszę się pożywić...

Skoczył w tłum po czym zabił 2 na raz rozcinając im klatki piersiowe zjadł hollowy po czym

Kto nie pójdzie ze mną skończy jak oni krzyknął wściekłym tonem

Po zebraniu pustych kazał im iść za nim gdy był koło koji

Stać tutaj zobaczę że ktoś próbuje nawiać zabije!


Podszedł do Konjego

Wszystko gotowe co ty na to żeby ich ustawić na wzgórzu ??
shinigami nie przebiją się tak łatwo co zniweczy ich plany

Ruszyłeś w kierunku stada Hollow’ów. Chyba nie spodziewały się Ciebie. Przeszedłeś przez nie jak nóż przez masło. Rozcięcie jednak spowodowało rozległe obrażenia. Oba rozpadły się niemalże natychmiast. Wszystkie osobniki skupiły na tobie swą uwagę.

Dostrzegłeś, że Koji spogląda ze szczytu na Ciebie. Dłonie miał złożone na klatce piersiowej.

Hollowy otoczyły Cię szczelnym pierścieniem
-Chyba, nie myślisz, że będziemy słuchać takiego idioty jak ty?!- rozpostarł ramiona wskazując na zgromadzonych wokół- spójrz… jest nas kilka setek, a ty sam. Nie dasz nam rady!

Hahahaha
Zaczął się śmiać wy śmiecie!, nie macie pojęcia z kim zadzieracie!
Spójrz na wzgórze !
tak !
jesteśmy tu z rozkazu lorda i tu się kończą żarty ...
rozumiecie o co chodzi!


Po zebraniu pustych kazał im iść za nim gdy był koło koji

Stać tutaj zobaczę że ktoś próbuje nawiać zabije!



Podszedł do Konjego


Wszystko gotowe co ty na to żeby ich ustawić na wzgórzu ??
shinigami nie przebiją się tak łatwo co zniweczy ich plany

Hollow został zbity trochę z tropu. Ujrzałeś na jego pysku wyraz niepewności.
-Nie boimy się Ciebie!- rzucił dosyć niepewnie, lecz by nadać sobie trochę odwagi zrobił jeden krok do przodu.

Wszyscy spojrzeli na wzgórze. Po tłumie poniósł się przerażony szept.
-Arancar, na wzgórzu stoi Arancar- przekazywali sobie nawzajem. Wkrótce wśród tej zbieraniny dało się usłyszeć jeden wielki szept. Wszyscy mówili o tym samym. Hollow, który stawiał się najwięcej zrobił krok do tyłu, niemalże wmieszał się w tłum. Kilku innych natomiast wyszło z ogromnej żywej ściany Hollow’ów i klęknęło przed tobą.

Po kilku minutach klęczało przed tobą całe może pustych. Było ich tu może z trzy setki, a może cztery. Jeden z nich wstał i podszedł bliżej Ciebie
-Rób z nami, co chcesz, jesteśmy tu by służyć Lordowi.

Dotarłeś na szczyt. Twoja mała armia została na dole. Większość z nich z powodu swej budowy nie miało szans się tu dostać. Koji stał wciąż w tym samym miejscu, wciąż mając dłonie złożone na klatce piersiowej.
-Całkiem nieźle- skomentował, gdy pojawiłeś się przy nim. Słysząc twoją propozycję zamyślił się
-Rób z nimi, co chcesz, ty nimi rządzisz- wsadził dłonie znów do kieszeni. Spojrzał jeszcze w kierunku zachodnim i ruszył w głąb szczytu. Tam dojrzałeś wbite w skałę ostrze. To samo, co ostatnio, lecz tym razem posiadało rękojeść. Nad wami trwała potworna burza reiatsu.

Dobrze
po czym odszedł

Czeka nas bitwa plugawi shinigami będą chcieli ukraść ostrzę ale my nie damy się tak łatwo

Zaprowadził armię tak około 40 m od ostrza ustawił ją w kształcie pierścienia rozłożył ich 200 stać tu macie za zadanie pilnować ostrza .
Reszta za mną rozłożył 200 hollow
50 północ
50 południe
50 wschód
50 zachód

Gdy już wszystko ustawił
Podszedł do koji
Teraz czekamy mój przyjacielu

Trwające wciąż wyładowania energii osłabły nieco. Wyglądało na to, że burza zacznie zanikać. Koji przyglądał się temu zjawisku z szeroko otworzonymi oczyma. Ty w tym czasie zajęty byłeś rozstawianiem swych sług.

Wszyscy puści przechodzili obok ostrza obserwując je z zachwytem, niektórzy z wielką odrazą. Jednak wszyscy jak jeden mąż spoglądali na Ciebie z ogromną nienawiścią. Pewnie gdyby tylko mogli, zatopiliby w tobie swe pazury/zęby/macki.

Wszystko było ustawione. Hollowy rozsiadły się na skalistym podłożu i zaczęli opowiadać sobie jakieś kawały, albo chwalić swoimi przygodami. Jedna grupa była dosyć specyficzna, umilali sobie czas urządzając zapasy.

Podszedłeś do Kojiego, ten prychnął rozbawiony twym zdaniem.
-Dobrze wiem, że wbijesz mi ostrze w plecy, gdy tylko będziesz mógł stanąć na wyższym podium- spojrzał na Ciebie, jego oczy przybrały kolor czerwony. –Jesteś Hollowem, a my nie ufamy sobie nawzajem, chyba, że mamy wspólnego pana, który nas potrzebuje.- spojrzał w kierunku zachodnim- A teraz, przygotuj się. Czuję, że oprócz Shinigami odwiedzi nas ktoś jeszcze.

Ty zrobiłbyś to samo jesteśmy bardzo podobni przyjacielu.

Przyjąłem. powiedział z spokojem .

Podszedł jak najbliżej urwiska naprężył się stanął na dwóch łapach.

Przygotować się! zaryczał jak najmocniej mógł

-Widzę, że nie zrozumiałeś. Nie jestem twoim przyjacielem i nigdy nie będę- Koji pochylił się nad tobą, poczułeś na sobie jego oddech.- Poza tym. Chyba nie wyobrażasz sobie, że kiedyś będziesz silniejszy ode mnie- podniósł się i spojrzał na Ciebie z góry.- Zresztą nieważne, masz tu zadanie i masz je wykonać, tak powiedział Lord, tak więc się stanie- obrócił się do Ciebie plecami i ruszył w kierunku wbitej w skałę katany.

Hollowy zdawały się być niespokojne. Zachodnia grupa poukrywała się za wystającymi gdzie niegdzie skałami. Właśnie po tej stronie dostrzegłeś ogromną kurzawę panującą na horyzoncie.
-Tylko jeszcze burzy piaskowej nam tu brakowało- burknął jeden z Hollow’ów –CZAS SIĘ UKRYĆ!! ZBLIŻA SIĘ BURZA!!- przyłożył dłonie i zaczął wrzeszczeć wokół siebie. Widziałeś jak pierwsi puści zaczęli wykopywać sobie nory w piasku, inni próbowali wyżłobić sobie małą jamę.

Burza w tym czasie zbliżała się do was. Ogromne tumany piachu majaczyły na widnokręgu w dzikim szale.
-O cholera…- jeden z hollow’ów wyjrzał ze swej kryjówki i stanął tuż przy tobie. Dostrzegłeś, że zamiast jednego oka, miał coś, co wyglądało jak monokl. Jego twarz zmieniała się w każdej sekundzie. Z wyrazu zdziwienia przeszła w niedowierzanie, zatrzymała się na przerażeniu. Hollow zerwał się z miejsca i obracając w kierunku reszty zakrzyknął z całych sił
-GILIANIE!!- rzucił się między resztę pustych. W twoich oddziałach rozpoczął się niemały popłoch.

Rzeczywiście, gdy przyjrzałeś się nadchodzącej chmurze dostrzec mogłeś ogromne sylwetki pędzące w waszym kierunku.

Jeszcze tego brakowało

Powiedział z zdenerwowaną miną zeskoczył z urwiska po czym biegł w stronę burzy.
Zaryczał w taki sposób jak go uczył Sephie kazał się zatrzymać

wbił pazury w podłożę i czekał na rezuultaty

Zeskoczyłeś z urwiska. Dwa lata temu gdybyś wykonał taki ruch, połamałbyś sobie kości. Dziś spowodowało to lekki ból w twoich mięśniach (odnów sobie życie do full, a następnie zmniejsz o 2 pkt ;p). Stado Menosów, znajdowało w odległości dwóch kilometrów od Ciebie. Widziałeś ich teraz bardzo wyraźnie, ogromne, czarne masy, z groteskowymi maskami pędziły wprost na was.

Zaryczałeś swój rozkaz. Poniósł się on po ogromnych połaciach terenu i dotarł również do Gilianów, którzy o dziwo zaczęli zwalniać. Kurz wokół nich zaczął opadać, dzięki temu doliczyłeś się czterdziestu dwóch menosów.

Jeden z nich poruszył się niespokojnie, następnie spojrzał na ciebie. Otworzył swe usta, obszar wokół ów menosa zrobił się czerwony, po chwili pojawiła się ogromna czerwona kula. Cero pomknęło wprost w twoją stronę, nie było szybkie, ale wbiłeś pazury w podłoże, to utrudniło Ci ucieczkę. Ogromna czerwona fala uderzyła wprost w Ciebie. Poczułeś jak twoja skóra spiekła się na tobie (-12PŻ).

Ktoś pojawił się obok Ciebie. Zidentyfikowanie tej osoby zajęło Ci zaledwie kilka sekund. Był to Koji. Dłoń miał położoną na prawym ostrzu, które wyciągał powoli z pochwy.
-Też mi coś, zamiast wykorzystać swoich podwładnych- pokręcił z niedowierzaniem głową. Jego miecz był już uwolniony, właśnie przecinał powietrze
-Picar escorpión (użądl skorpion, dosł. Żądło skorpion)- wokół ciała Kojiego wybuchła burza piaskowa, która zasłoniła jego ciało na kilka chwil. Menosy nie reagowały, stały w miejscu, zupełnie jakby oczekiwały tego, co zaraz nadejdzie.

Koji zmienił się diametralnie. Jego prawa ręka zmieniła się w ogromne czarne szczypce, aktualnie zamknięte. Prawa ręka nie zmieniła się. Zniknął również typowy strój Kojiego. Miał teraz odsłoniętą umięśnioną klatkę piersiową. Na nogach nosił białe spodnie, tzw. Dzwony. Twarz wciąż była zasłonięta, na jego szczęce pojawiła się biała maska w kształcie ogromnych kocich zębów.

Pobiegłem za podwładnymi którzy ucielki a tym z nor zaryczałem.
Aby wyszli, pobiegłem w stronę gdzie uciekły hollowy aby je połapać

A w myślach zastanawiałem sie jak to możliwe aby menosy nie

wykonały mojego rozkazu

gdy złapałem tyle ile można powróciłem z nimi na wzgórze

Menosy poruszyły się w miejscu, wszystkie skupiały uwagę na Kojim.
-Taaakkk, jak dawno niedane mi było rozluźnić kości- przeciągnął się, następnie kłapnął kilka razy swoimi szczypcami.- Dobra, można zaczynać- Jeden z Gilianów otworzył usta zbierając energię na cero. Koji wyciągnął swoje szczypce w jego kierunku.
-Cero…- otworzył je. Z środka natychmiast wystrzeliło ogromne cero, które pomknęło w kierunku głowy Giliana. Ta zniknęła w ogromnej czerwonej fali, a następnie jego ciało rozsypało się w pył.

Wróciłeś do twoich podkomendnych. Większość stała otępiała i wniebowzięta potęgą Kojiego. Inni panikowali wciąż i siedzieli poukrywani i skuleni w miejscu. Zaryczałeś potężnie, lecz nikt nie zareagował. Wszyscy Cię olali. Koji, chyba radził sobie nieźle, ale menosów było jeszcze wielu.

Baka- idioci zaryczał

Bieg jak najszybciej mógł gdy dotarł pierwszego Giliana.
W bieg po nim ugryzł w maskę po czm odbja się od jego
ciała na kolejnego i powtarza tak akcje puki wszystkich
nie zabije

Ruszyłeś z impetem przed siebie. Dobiegnięcie zajmie Ci chwile, wystarczającą chwilę by zobaczyć jak Koji wyciąga lewą dłonią drugie ostrze. Na jego twarzy malował się uśmiech. Wyglądał jakby był w swoim żywiole. Chwycił ostrze pewnym ruchem i ruszył w stronę przeciwnika. Był bardzo szybki, jednym skokiem pokonał ogromną odległość. Najzwyczajniej w świecie zniknął Ci z oczu i pojawił się tuż obok głowy jednego z Gilianów. Towarzyszył temu specyficzny dźwięk.

Ostrze zagłębiło się w masce Menosa i przecięło jego głowę na pół. Menos rozpadł się momentalnie. Zostało czterdziestu.

Rzuciłeś się na pierwszego z niesamowitą prędkością. Po chwili znalazłeś się przy jego masce chcąc wgryźć się w niego. Lecz nie udało Ci się. Jego maska okazała się niezwykle twarda. Skoczyłeś w kierunku drugiego, nie widział Cię i chyba to go uratowało. Zrobił krok do przodu i przeleciałeś za jego głową. Trafiłeś w dolną część maski następnego przegryzając się na wylot przez niego. Usłyszałeś jeszcze potężny ryk Hollowa, gdy zaczął się rozsypywać. Wylądowałeś na piasku. Zostało 39.

Wśród Gilianów zapanował niemały popłoch. Zatrzymali się oni w miejscu, jednocześnie skupili całkowicie uwagę na was. Jeden z nich uniósł swą ogromną stopę próbując Cię zmiażdżyć. Odskoczyłeś jednak jednym susem w bok. Jednak nie długo dane było Ci odpocząć, ponieważ kolejny z Menosów ruszył przed siebie, pech chciał, że stałeś mu na drodze i ponownie zmuszony zostałeś, aby uskoczyć.

Koji miał trochę mniej szczęścia. Nie widziałeś jak to się stało, usłyszałeś jednak głośny huk, a następnie w piasku powstał ogromny połyskujący krater. Koji wygrzebał się z niego cały osmolony.

nic pora na pokaz umiejętności pomyślałem
Odskoczyłem i skumulowałem rei wypuszczając , piekielną fale zwana Cero
cero było dość silne aby zabić cały rząd ustawionych Gilianów

Odskoczyłeś do tyłu. Kumulacja reiatsu na cero zajmowała Ci trochę czasu i była bardzo wymęczająca. Na szczęście Koji wykupił Ci sporo czasu. Rzucił się przed siebie z mordem w oczach. Wpadł między gilianów. Widziałeś jak złapał szczypcami za jego maskę i skruszył ją momentalnie. Pierwszy z menosów rozsypał się (38), niemalże natychmiast zamachnął się mieczem w kierunku drugiego. Widziałeś jak jego ostrze rozbłysło na chwilę przed zamachem. By po chwili wysłać ogromną falę reiatsu wprost na kolejnego giliana. Efekt był przewidywalny. Rozpadł się na dwie części (37).

Gilianie przystąpili do kolejnego ataku, ich taktyka nie była zbyt błyskotliwa. Znów zaczęli kumulować ogromne ilości reiatsu by wystrzelić je w postaci Cero. Również i teraz Koji nie mógł unikać, wbił się po raz kolejny w ziemię tworząc kolejny krater. Tym razem na jego ciele pojawiły się pierwsze rany.

Byłeś gotowy. Wystrzeliłeś ogromną falę skumulowanej energii wprost w przeciwników. Przebiłeś pierwszego, i trafiłeś w drugiego. Tam cero zatrzymało się. Lecz zabiłeś dwóch (35). Ale, czy było to warte utraty takich ilości reiatsu?

NIe może być aż tak potężne Giliany pomyślałem

Zaraz one są bez muzgie

Mam plan wskoczył w tłum gilianów czekał aż skumulują Cero.
Podszedł to pierwszego lepszego który jeszcze nie skończył kumulować Cero.

Stanął przed nim po czym gdy cero leciało w jego stronę odskakuję.

Powinno to spowodować reakcje łańcuchową

Biegnę za wzgórze aby tam bezpiecznie się schować

Wskoczyłeś między Gilianów. Widziałeś jak trzech zaczęło kumulować energię na cero. I tu twój plan się posypał, kolejny z menosów uniósł swą ogromną stopę i próbował Cię zmiażdżyć. Nie zdążyłeś zareagować, poczułeś jak ogromna stopa wgniata Cię w ziemię (-17PŻ). Gdy podniósł swą stopę inne menosy skończyły już kumulację.

Potężna fala cero mknęła ku tobie. Czułeś na skórze rosnące ciepło. Odskoczyłeś w bok. W piasku pojawił się kolejny błyszczący krater. Pozostały jeszcze dwa, ruszyłeś w kierunku jednego z gilianów. Widziałeś jak szykował się do wystrzału. Lecz jego partner był szybszy, to on wypuścił cero, jako pierwszy.

Odskoczyłeś w bok, a cero uderzyło w stopy menosa. Ogromna kupa cielska zaczęła upadać niczym drzewo. Zwalił wraz z sobą jeszcze trzech innych menosów, wszystkie jednak wciąż żyły.

Koji ponownie otworzył swoje szczypce, tym razem nie uleciało z nich cero, lecz pojawiła się długa wiązka reiatsu. Ukształtowała się ona w ogromny prostokąt. Wyskoczył wysoko w górę i zamachnął się. Okazało się to potężną bronią, jednym machnięciem przeciął w pół dwóch Gilianów (33).

Kurdę nieźle mnie poturbowali .

Koji kup nam trochę czasu pobiegnę po nie!

Krzyknął po czym pobiegł szukać Arrancarek

gdy je odnalazł

Wy się obijacie a nas zaatakowało 40 Glinianów...

Koji krzyczał coś w twoim kierunku, lecz nie mogłeś dosłyszeć, co. On też nie miał czasu powtarzać, Gilianie przystąpili do kolejnego ataku. Przebiegnięcie dwóch kilometrów do podnóża góry zajęło Ci prawie dwie minuty. W tym czasie mogło się wydarzyć wiele. Odwróciłeś głowę w kierunku walczących, Koji właśnie ciął kolejnego Menosa, lecz nie zabił go. Wbiegnięcie na szczyt zajęło Ci kolejne dwie minuty.

Wszystkie Hollowy opuściły swój posterunek, jak jeden mąż oglądali niemożliwą do wygrania potyczkę, którą jednak można było wygrać, toczoną przez Arancara Numerosa, ze stadem Gilianów. Co chwilę po tłumie niósł się dźwięk podziwu, liczne ohy i ahy rozdzierały niebo. Arancarek jednak nigdzie nie było, same hollowy, zero innych arancarów. Przebiegłeś szczyt wzdłuż i wszerz, lecz nigdzie nie było żywego ducha, oczywiście oprócz zachodniego brzegu, gdzie gnieździło się ponad czterystu pustych. Dostrzegłeś również coś groteskowego, kilku Hollow’ów zbierało zakłady

Zaryczał na szcycie góry i kazał atakować hollowom

Wy leniwe tępaki do walki albo zajeb*e w was cero

Po czym pobiegł pomóc Arrancarowi


dalej stosował technikę którą wcześniej wymyślił

pamięta teraz aby zachować odległość 4 m od giliana

Ryknąłeś w kierunku Hollow’ów, te skuliły się w przestrachu. Chyba zaczęły wyczuwać twą moc. Zeskoczyłeś powoli ze skał, uważając by nic sobie nie zrobić. Za tobą ruszyła połowa twojej armii. Koji wybił pod twoją nieobecność 6 Gilianów (pozostało 27). Gdy dobiegłeś do nich zastosowały starą taktykę, kilka zaczęło kumulować Cero, jeden ruszył wprost na Ciebie, cztery metry okazały się za krótkim dystansem, mógł go pokonać w jednym kroku bez najmniejszego wysiłku. Lecz tym razem zdążyłeś uskoczyć. Wystrzeliło pierwsze Cero. Trafiło w piasek, robiąc kolejny połyskujący krater. Następne miały ten sam efekt.

Twoja armia była w połowie drogi

Będzie dobrze pomyślałem wskoczyłem na Giliana zaczepiłem się pazurami.
Na nim po czym czekałem jak inny Gilian wystrzeli Cero we mnie .
Gdy wystrzeli wyskakuje na kolejnego powtarzam tą taktykę

Gdy armia będzie już na miejscu

Przewrócić ich !

Wskoczyłeś na Gilliana, nie zdążyłeś nawet dobrze się zaczepić o niego, gdy musiałeś odskoczyć. Ogromne cero trafiło wprost w niego niszcząc go na miejscu (26). Upadłeś na piasek, ogromna stopa zbliżała się w twoim kierunku. Nie musiałeś jednak unikać, zaraz przy tobie pojawił się Koji, jego miecz otoczony był niebieską poświatą.
-Denerwują mnie- zamachnął się ostrzem. W powietrzu powstało małe cięcie, które niczym fala ruszyła w kierunku menosa zwiększając swoje rozmiary. Przeciął go na pół (25).

Hollowy dotarły na miejsce. Spoglądały na siebie niepewnie, nie były pewne, co mają robić. Uderzyło w nich jedno cero. Widziałeś, że zginęło kilkunastu z nich. Przerażeni rzucili się wprost na Menosów. Jednak nie przewracali ich, atakowali na oślep.