Pustynia najdalej od Las Noches

Kur*a słuchajcie po to was podzieliłem na zespoły abyście współpracowali przewracajcie je one nie potrafią wstać !

Zauważyłem że nie jest już tak ciężko ,jak na początku bo prawie połowa została
wybita .


Po tej przemowie cofnął się do tyłu aby nabrać trochę tchu

Wleciał w tłum

Zaryczał patrzcie!

Po czym uderzył pyskiem i łapami Giliana tak aby go przewrócić

Kląłeś w kierunku swych podwładnych, a w tym czasie Koji pochlastał kolejnego (24). Kolejne Cero pomknęło wprost na was, chyba nikt nie spodziewał się tego w takim momencie. Coś, chyba jakiś rodzaj wewnętrznego trzeciego oka, albo po prostu przeczucie, kazało Ci odskoczyć. Cero zahaczyło tylko o twój ogon zamieniając go w małą pochodnię. (-1pż)

Zginęło kolejnych kilkunastu Hollow’ów. Ich chaotyczne ataki jednak dały, co nieco. Rozsypali kolejnych dwóch gilianów (22). Przebiegłeś jakieś 100 metrów, gdy znalazłeś odpowiedni cel. Napiąłeś mięśnie tylnich łap i wybiłeś się ku przeciwnikowi. Uderzyłeś w Giliana z całych sił. A on? Stał niewzruszony. Twój plan spalił na panewce. Zeskoczyłeś z niego i stanąłeś naprzeciwko swoich oddziałów. Obok was wylądował Koji.

Dostrzegłeś coś za Gilianami, coś naprawdę dużego, ba wręcz ogromnego. Normalny Gilian ma około 6-7 metrów wzrostu, a to coś było 3 razy większe. Rzucało ogromny cień. Lecz znajdowało się jeszcze daleko.
-Co to jest?- Koji schował swoje ostrze. Gilianie wydają się zatrzymywać w miejscu. Przerwały atak.

Więc to on rozkazuję jeśli go zabije zyskam gilianów

Koji ! To on im rozkazuję zabijmy go a oni będą nasi! krzyknął podekscytowany

Naprężył łapy po czym biegł w stronę gdzie znajdował się Gilian dowodzący

Koji krzyczał coś za tobą, lecz ty ruszyłeś przed siebie na hura. Miałeś do pokonania około 20 km drogi, lecz niedane Ci było nawet przebiec tej trasy. Zaraz przed tobą wyrósł mur menosów, niemających najmniejszego zamiaru przepuścić Cię. Czterech kumulowało w swych ustach cero, reszta stała w miejscu nie pozwalając Ci przejść. Gilianie wystrzelili jednocześnie, niebo rozdarła jedna wielka eksplozja. Ruszyłeś z impetem w prawą stronę unikając dwóch pierwszych cero. Trzecie trafiło tuż obok Ciebie wyrzucając Cię daleko do tyłu (-10PŻ). Jakimś cudem ostatnie cero nie trafiło Cię. Twoje małe stadko ruszyło przed siebie. Koji pojawił się tuż przy tobie.
-Masz swoje szarże- zacharczał- Dziwię się, że Lord przyjął Cię do siebie- splunął na piasek i również ruszył do dalszej walki.

Zginęło kolejnych kilkunastu Hollowów, a także czterech gilianów. (18)

Parchnoł ressurection nie móc załatwić głupich Gilianów

Wrócił na pole bitwy po czym ponawiał 2 systemy tak aby dobić resztę Gilianów

Czyli skakał na nich czekał aż cero zostanie wypuszczone i odskakiwał
jesli hollowy atakowaly giliana wskakiwałem na niego i gryzłem w maske
Czół się teraz o wiele swobodniej

Ruszyłeś ponownie w kierunku Gilianów, wśród których zapanował dość poważny chaos. Strzelały już niemalże na ślepo. Ogromna istota, która znajdowała się w odległości około 15 kilometrów zatrzymała się w miejscu. Koji zatrzymał się przed jednym z menosów celując do niego z otwartych szczypiec
-Cero- zdawały się mówić jego usta, lecz był daleko od Ciebie. Twoje domysły potwierdziły się kilkanaście sekund później, gdy wystrzelił ogromny czerwony promień. Zderzył się on z kontr cero giliana. Siłowanie trwało zaledwie kilka chwil, Koji wygrał bez najmniejszych problemów, spopielił swego przeciwnika na wiór (17). Lecz zmiażdżyła go ogromna stopa. Twoje siły uszczupliły się dosyć poważnie, lecz wciąż walczyły. Zabiły dwóch kolejnych Gilianów (15). Ty natomiast skakałeś z maski na maskę kolejnych przeciwników. W ten sposób zabiłeś trzech z pozostałych gilianów(12). Jednego udało Ci się nawet pożreć (+4 reiatsu, +3 wytrzymałość, +3 zręczność na tydzień). Lecz wtedy twój plan posypał się, jeden z promieni sięgnął twojej łapy raniąc ją dotkliwie (-4pż), a następnie nie mogąc manewrować w powietrzu centralnie trafiło Cię kolejne cero (-14pż). Twoja skóra skwierczała na tobie cała popękana.

Twój aktualny stan zdrowia to 50/110 pkt. Życia.

Kurw*a ! Zaryczał

Wyskoczył do tyłu spojrzał Spojrzał na wykończonego Koji

To ja mam byc najsilniejszy opanował go szał bitewny mało,

go obchodziło czy zginie teraz liczyła się ilośc zabitych gilianów.

Wystrzelił z jednej łapy pazury w stronę maski jednego z gilianów.

Po czym wystrzelił w drugiego biegł w stronę pierwszego spotkanego.

Złapał łapami za nogę po czym podniósł i przewrócił go na innego giliana


Teraz taka była jego taktyka

Wpadłeś w istny szał bitewny, ruszyłeś między niedobitkami grupy, która walczyła wraz z tobą. Gilianów pozostało niewielu, a za chwilę mieli uszczuplić się o kolejnego. Koji właśnie ciął kolejnego z nich, mimo odniesionych licznych ran i zadrapań, wciąż mógł zabić menosa jednym cięciem. (11). O dziwo Gilianie zmieniali swą taktykę, z bestii, które jeszcze przed chwilą uderzały we wszystko, co się porusza w zorganizowaną grupę uderzeniową. Pięciu ruszyło w kierunku niedobitków, mimo, że wystrzeliłeś w ich kierunku pazury, które powbijały się w ich maski dosyć głęboko powodując poważne obrażenia, te nawet nie zareagowały. Kolejne cztery otoczyły Kojiego, który już szykował się do wykonania trzeciego już Cero. Dorwałeś jednego z nich, zatopiłeś swe zęby w jego stopie, lecz o przewróceniu nie było mowy. Bestia była cholernie ciężka, za ciężka jak dla Ciebie. Dostrzegłeś jak pozostałe dwa, menosy, które najprawdopodobniej były przeznaczone dla Ciebie kroczyły ku wam, lecz w tym miejscu, pod suknia (?) menosa byłeś bezpieczny. Chyba…

a to ci zaśmiał się

Wskoczył po nodzę Giliana ugryzł go tam gdzie powinny znajdować się
"jaja" Trzymał się kurczowo możliwe że żacznie wpadać na inne Giliany

Wbiegłeś po jego gładkiej białej nodze w miejsce gdzie powinno być krocze. Lecz, on nie miał „jaj”. Ugryzłeś go w miejsce gdzie powinny być jakieś narządy rozrodcze. Twoje zęby wbiły się na głębokość kilkunastu centymetrów. Nic to jednak nie zmieniło, nic się nie stało. Nawet nie drgnął.

Na dodatek nie miałeś zielonego pojęcia, co dzieje się na zewnątrz.

Puścił jego kroczę

zabili go przedemna pomyślał
Wyssał rei pazurami ktróe wbił wcześniej w ich maski

Naprężył się po czym pomknął pod nogami Giliana po czym skoczył na kojenego i odgryzł mu maskę. Wycofał się aby zobaczyć sytuację

(radze poczytaj o swoich zdolnościach).

Puściłeś Menosa i opadłeś na piasek, wtedy też zrobił krok przed siebie. Zareagowałeś, lecz zbyt wolno. Kopniakiem posłał Cię kilkanaście metrów przed siebie (-11PŻ). Czułeś chyba wszystkie swoje kości, lecz nic nie wskazywało na to, że któraś jest złamana. Gilian nie był martwy, co do tego miałeś pewność, ba, można by rzec, że był w świetnej formie, ponieważ właśnie masakrował kolejną grupę twoich podwładnych. Rozejrzałeś się dookoła, pozostało zaledwie siedmiu gilianów. No właściwie to sześciu, ponieważ Koji z uporem maniaka, właśnie ciął na kawałki kolejnego z nich. Hollowy, w liczbie czterdziestu, rzucili się w kierunku kolejnego Giliana gryząc, drapiąc, tnąc, gdzie się tylko dało. Pozostało pięciu przeciwników.

Niebo rozdarł potężny ryk ogromnej bestii, która przypatrywała się wam w milczeniu, z dalekiej odległości. A był to ryk pełen wściekłości. Wyssanie reiatsu było niemożliwe, twoja umiejętność nie posiadała takiej zdolności. Lecz dalsza część planu poszła Ci gładko, szybkim susem pojawiłeś się na masce giliana i wbiłeś weń swe żeby, jednocześnie urywając spory kawałek maski, przesączony reiatsu (+1 siła, +1 szybkość). Dodatkowo Gilian, zaczął się rozsypywać (pozostało czterech gilianów).

Cool, to zarąbiście, że to twoja umiejętność, która... NIGDZIE NIE ZOSTAŁA OPISANA!!. Dopiero ja ją opisałem, w dziale zdolności. Tak więc przykro mi.

To Rakimaru wina nie moja przykro mi stary


Zostawie to Koji


Opuścił pole bitwy po czym , skradał się w stronę gdzie znajduję się główny gilian .

Cały czas uważając na swoje tyły

(Ehhh, po 20 minutach szukania w twoich postach odnalazłem miejsce, w którym napisano, że absorbujesz reiatsu. Zwracam honor i przepraszam. Uzupełnię twoją umiejkę jak najszybciej).

Skradanie się było średnim pomysłem. Byłeś dobre piętnaście kilometrów od monstrum, na ogromnej pustyni, na której był tylko piasek. Mogłeś liczyć jedynie, że dzięki swoim rozmiarom stwór nie zauważy Cię. I chyba tak było, bo wciąż spoglądał w kierunku bitwy, choć z tej odległości nie było to takie proste. Przeszedłeś w ten sposób trzy kilometry, gdy walka skończyła się. Bestia zaryczała ponownie unosząc prawą łapę i powoli obracając się. Nie była za szybka, lecz z takimi gabarytami i tak mogła pokonać w jednym kroku ogromne odległości. Lecz najpierw musi się obrócić.

Usłyszałeś obok siebie specyficzny dźwięk sonido. To koji, który znów trzymał w dłoniach dwa ostrza. Jego ciało było mocno pocięte, a skóra spieczona. Lecz on zdawał się nie odczuwać poważnie swych ran. Spojrzał w kierunku obracającej się powoli bestii.
-Jesteś pewien... że chcesz to zrobić ?- skupił wzrok na tobie- Nie mogę wyczuć jego reiatsu, ukrywa je. Dość niespotykane wśród Hollow'ow.

Pieprzony Gilian narobił nam kłopotów teraz zapłaci za to powiedział poważnym tonem

Biegł jak najszybciej mógł aby złapać Giliana uważał też na Cero ze strony Giliana gdyby je wykrył odskakuje .

Odległość 3km gdy Gilian zdaję się już być dobrze widoczny

Biegnę na ogromną skałę znajdującą się na wprost do Giliana w locie magazynuje cero teraz chodziło żeby dotarło jak najszybciej do niego .

Koji wzruszył tylko ramionami
-Skoro tak twierdzisz, ja bym wolał uważać- obrócił się na pięcie i ponownie użył sonido. Ty natomiast puściłeś się biegiem przed siebie. Ogromne stworzenie zdążyło się w tym czasie obrócić i ruszyć wolnym krokiem w kierunku las noches. Lecz wcale nie musiało to być jego celem.

Wbiegłeś na ogromny występ skalny, znajdowałeś się jakieś dwa kilometry od, jak go ładnie nazwałeś "Władcy Gilianów". Skumulowałeś w pysku Cero i wystrzeliłeś. Ogromna i mordercza wiązka energi pomknęła w jego kierunku. Gdy trafiłeś bestia zaryczała potężnie, na jej skórze pojawił się duży czerwony ślad po twoim uderzeniu. Widziałeś jak zatrzymał się, widziałeś jak zaczął obracać się w twoim kierunku. Chyba chciał walczyć

Dobrze bestio pokaże ci swoją potęgę!

Biegł w jego stronę skacząc na boki gdy znajdowałem się koło niego wystrzeliwuje serie pazurów napełniając swoje rei po czym , znów uderzam Cero w niego jeśli przeżyje.

Wskakuje na niego w połowie drogi zaczepiam się łapie oddech i mknę w stronę jego maski.
Gdy maska jest blisko mnie skacze na nią zaczepiając się pazurami i wgryzam się w maskę

Stworzenie obróciło się w twoim kierunku, zdążyłeś wbić jeszcze weń swe pazury by wyssać część jego reiatsu. Poczułeś ogromny przypływ mocy, widać twój przeciwnik dysponował ogromnymi jego zapasami. Byłeś gotowy wystrzelić kolejne Cero. Twój przeciwnik także.

Wasze fale spotkały się w połowie drogi od celu. Twoja dosyć duża, jego miażdżąco ogromna. Jego Cero najzwyczajniej w świecie rozbiło twoje w drobny pył i ruszyło wprost na Ciebie. Nie miałeś jak uniknąć, ogromna fala wgniotła Cię w podłoże łamiąc wszystkie kości. A potworne gorąco spaliło twą skórę na wiór. Trwało to ułamki sekund, toteż nie poczułeś zbyt długo bólu. Twe martwe ciało zaczęło się rozsypywać. Część zapewne stanie się budulcem tej krainy, a inna część zapewne stanie się częścią nowego bohatera.

Koniec przygody Kei'a Ling'a

Szedł przez pustynię przysłuchując się najdrobniejszym dźwiękom. Nawet takim jakie wytwarza przemieszczający się piasek. Oczywiście nie każdy z dźwięków do słyszy, ale na zmyśle wzroku polegać nie może. Dość zabawna bestia. Nic nie powie, a nawet nie "rzuci" na coś okiem. Chciał także wyczuć jakiekolwiek pokłady energii duchowej, aby wiedzieć w jakim kierunku mógłby mieć cel pójścia, bądź jakiego kierunku lepiej uniknąć. A także myślał nad jakimś sposobem dostania się do świata żywych.

Gdybym mógł tylko coś zobaczyć... żywot byłby znacznie przyjemniejszy. Nie musiałbym się kierować, marnym słuchem. Chociaż i wzrok nie zawsze jest idealny i często wprowadza w błąd... Są też pozytywy z braku wzroku i możliwości mówienia... Coś za coś, zasada równej wymiany. Utrata pary zmysłów za cenę wyostrzenia reszty. Czasem opłacalne, a czasem wręcz przeciwnie... A takie myśli towarzyszyły Hollow'owi podczas tej podróży po owej pustyni.

Otoczenie zdawało się być raczej całkowicie puste. Oczywiście nie było łatwo być tego pewnym tak na prawdę w cale nie widząc niczego dookoła. Da się do takiego stanu przyzwyczaić, pusty zaś miał okazje by przyzwyczajenie było całkiem pełne. Szukanie tropów energii nie było jednak łatwe. Wszakże energia ta jest ulotna, zaś by wyczuwanie jej uznać za dodatkowy zmysł należy bardzo dużo nad tym pracować.

Uo wlókł się przez jałową ziemię przez jeszcze kilka chwil, a może kilka godzin? Trudno jest określić czas w świecie demonów, tak jak i trudno jest tutaj przetrwać. Wszakże każdy dzień przynosi nowe walki, jako iż każdy mieszkaniec tego świata pragnie śmierci innych mieszkańców. Rzadkością wśród pustych jest chęć polowania w stadzie. Oznacza to wszakże dzielenie się zdobyczą.

Pusty poczuł delikatne pulsowanie energii po swojej prawej stronie. Po chwili zaś z lewej doszły do niego znacznie silniejsze fale Reiatsu. Musiało tam się dziać coś... intrygującego?

Gdy dotarło do niego pulsowanie energii, obrócił się gwałtownie w kierunku z którego pochodziła ta delikatna energia. Ach jaka ona delikatna, wprost jak dotyk anioła kojący wszelakie rany. Chociaż zapewne taka energia dużych sił mi nie da.

Po chwili dotarła do niego kolejna energia. Zdecydowanie silniejsza. Zrobił to samo co przy "dotyku anioła". Czyli obrócił się gwałtownie w kierunku pochodzenia tej energii. A to cóż za energia? Czyżby jakieś dwie bestie się pojedynkowały? Jeśli tak... muszą być naprawdę silne. Walczyć w takim miejscu, z taką energią, jest naprawdę bardzo ryzykowane. Ściągnąć może wiele bestii. Więc te stworzenia, albo są bardzo pewne swoich zdolności, albo bardzo głupie. A może towarzyszą im oba czynniki? Możliwe.

Przystanął w miejscu i nawet odrobinkę się nie poruszał. Wolał na spokojnie przemyśleć całą sytuację. Z jednej strony naprawdę miły powiew energii duchowej. Z drugiej potężna fala Reisatsu. Myśl... Co będzie rozsądniejsze... W końcu... nie zawsze to mniejsze, jest słabsze. Przecież. Malutka myszka jest w stanie przestraszyć olbrzymiego słonia. Co utwierdza w przekonaniu, że małe nie znaczy silne. A jeśli patrzyć na tą falę, jeśli jest to walka. Może sprawdzić się powiedzenie "Gdzie dwóch się bije, tam trzeci korzysta". Wtedy opłacalne będzie pójście właśnie tam. Spojrzał na wspaniałe mroczne niebo, które było dla niego wszędzie takie same. Nie ważne czy był to świat ludzi i piękny jasny dzień, czy Hueco Mundo i ponura ciemność. Zawsze widział właśnie tylko to ostatnie. Co wybrać... Dobra! Trzeba ustalić co jakie może przynieść straty i korzyści. Korzyści z pójścia w kierunku "myszki", może okazać się łatwiejsze pożywienie. A także mniejsze ryzyko śmierci i łatwiejsza walka. Ale minusami tego może być to, że ta "myszka" będzie właśnie tym przykładem, a ja będę słoniem. To znaczy, że będę na przegranej pozycji w walce z tym osobnikiem. A pójście w kierunku "siłaczy" korzyści może mieć także różne. Jeśli się poszczęści, a przysłowie "gdzie dwóch się bije, tam trzeci korzysta" się sprawdzi, to moje danie bardziej mnie zaspokoi, a także da więcej siły. Lecz kłopoty także mogą być niemałe. W końcu, może to być grupa, a może i coś na wzór plemienia. Więc na pewno przeżyje więcej istot niż jedna. Co prawda wyczerpanych, ale przewaga liczebna da o sobie znać na pewno. Więc utrata życia, bądź przynajmniej jakiejś kończyny i zdrowia... Przykucnął i uderzył w ziemię.

Więcej plusów ma "myszka". Więc chyba tam lepiej będzie pójść. Ale ta energia... jest naprawdę bardzo interesująca i ciekawa. Miło by było, zaspokoić pragnienie wiedzy i sprawdzić co się tam dzieje. I chociaż starać się o to by sobie to wyobrazić skoro zobaczenie jest niemożliwe. Lecz życie jest mi miłe. A ten pokarm starczy na jakiś czas I zadecydował... Udał się w kierunku energii którą na samym początku nazwał "dotykiem anioła". Po drodze rozglądał się. Ale nie po to by coś zobaczyć, a aby zrobić wrażenie istoty pełnosprawnej.

Wędrówka nie trwała tak długo, jak pusty początkowo myślał. Przynajmniej nie dłużyła się jakoś specjalnie. Niemniej krajobraz wyczuwalny dla Uo wciąż pozostawał niemal niezmienny. Piasek przesypywał się nieskończoną falą pomiędzy palcami, gdy ogromne stopy zagłębiały się w wydmy raz za razem. Takich rozmiarów osobnik musiał zwracać na siebie uwagę, i Uo nie był na tyle głupi by o tym nie pomyśleć. W końcu był na prawdę gigantyczny.

Ostatecznie Hollow znalazł się nieopodal źródła energii które wyczul wcześniej. Z tej odległości można było lepiej stwierdzi jaką siłą włada jej posiadacz, zaś energia ta nie zrobiła na pustym większego wrażenia. Słuch zaś przekazywał informacje, które by może mogły by się przyda podczas samego ataku. Istota poruszała się na 6 kończynach zakończonych najpewniej niewielkimi stópkami pozwalającymi na energiczny marsz po piasku. Poruszała się stawiając bardzo szybko swoje niewielkie kroki. Odczucia fonetyczne nie mogły ukazać dokładnego kształtu czy rozmiaru, jednak łatwo odczytać można było iż potencjalna ofiara nie jest gigantem.

Twarz pustego była zwrócona w kierunku prawdopodobnie swojej przyszłej ofiary. Sześć kończyn możliwość, że posiada niewielkie stopy. Szybko stawia kolejne kroki, energia duchowa nie jest zbyt duża, rozmiar prawdopodobnie sporawy nie jest. Możliwe, że mniejszy ode mnie co może ułatwić polowanie. Po tych przemyśleniach na temat wyglądu Hollowa z którym ma zamiar się zmierzyć, przykucnął. Powodem tego było to, aby stać się mniej widocznym z odległości. Chociaż mało to dawało.

Czekał na to aż się zbliży koncentrując się na Reisatsu tego stworzonka. Starał się też ukryć, a także nie zwracać uwagi na nic innego, na żadną inną energię duchową czy większy hałas. Kierował się teraz zmysłem wyczuwającym tą energię, a także słuchem aby lepiej odmierzyć dystans poprzez słuch, a także i węchem. Może od ofiary unosić się w końcu jakiś specyficzny zapach, który będzie pomagał w namierzeniu jej. Dobrze... teraz muszę wyczuć odpowiedni moment... Jeśli wszystko się powiedzie, jest możliwość, że się pożywię tym insektem... Pomyślał po czym starał się jeszcze bardziej ukryć i wyczekiwał na odpowiedni moment. Gdy ofiara podejdzie dość blisko, bądź postara się nawiązać kontakt ten rzuca się ze szponami na ofiarę starając się rozerwać jej ciało, a także kończyny. W dodatku podczas tego ataku stara się chwycić tutejszy piasek i rzucić w oczyska przeciwnika. Właściwie, rzut wymierzony na oślep, ale lepsze to niż nic.

Niestety pomimo wszelakich starań, nie jest łatwo się ukryć gdy mierzy się prawie osiem metrów i waży niemalże tonę. Tym bardziej jeśli niemal całe otoczenie składa się z pustynnego piasku i niewielkich, suchych krzewów przypominających raczej plątaninę czarnych, wąskich gałązek. Z perspektywy niewielkiego stworzenia, Uo zapewne wyglądał jak ogromna, raczej niebezpieczna góra.

Oczywistym rzecz jasna zachowaniem w sytuacji niezbyt silnego pustego, była próba wycofania się. Stworzenie nie uciekało jednak na łeb na szyję, a jedynie wycofywało powoli i ostrożnie. Najwyraźniej wychodził z założenia że w ten sposób nie zwróci na siebie zbyt wielkiej uwagi, c pozwoli mu przetrwać. Przetrwanie zaś było najważniejszym celem każdego pustego.

Ucieka... Sądziłem, że chociaż stawiać będzie opór. A tutaj niemile mnie zaskoczył. Pomyślał po czym zaczął powoli zmierzać w kierunku tego stworzonka. Wykonywał także znaki z języka migowego świadczącego o tym, że chce pokoju, a także współpracować z nim. Chociaż to może nie poskutkować.

Gdy ofiara się zatrzyma ten stara się spokojnie do niej podejść, bez żadnych gwałtownych ruchów, a także się uśmiecha. Natomiast gdy pajęczak przyśpieszy kroku to także Uo zaczyna za nim pędzić. Najszybciej jak potrafi. Zapewne ta pogoń go wymęczy, ale przynajmniej będzie mógł się pożywić co raczej powinno odnowić mu sił. Podczas ataku zamyka oczy i stara się nasłuchiwać najmniejszego szmeru piasku. Aby wyczuć gdy Hollow będzie chciał zaatakować bądź zrobić unik. A ataki... To po prostu brutalne uderzenia pazurami.

Potworek oddalał się wciaż dość wolno, starał się jednak najwyraźniej utrzymać stałą odległość pomiędzy sobą, a ogromnym pustym. Wyraźnie nie czuł się bezpiecznie w towarzystwie czegoś głodnego co ma 8 metrów i waży tonę, a do tego spore szpony i zestaw dość nieprzyjemnych zębów. Na znaki migowe nie reagował w żaden sposób, wszakże niewielu pustych miało dość rozumu by pojmować więcej niż zwierzęta.

W chwili gdy Uo ruszył w pościg, maluch zerwał się z miejsca i również przyspieszył. Poruszał się zdecydowanie szybciej niż potężnie zbudowany pusty, w związku z czym odległość pomiędzy ofiarą a łowca rosła z chwili na chwilę. Wydawało się iż wielonoga istotka umknie i ocali swoje jestestwo, w tedy właśnie...

W tedy właśnie Uo wyczuł przed sobą jeszcze jedną istotę. Jej energia duchowa nie zdawała się być specjalnie imponująca, niemniej jednego ślepy pusty mógł być pewny - zdecydowanie była ciężka. Wystarczył jeden powolny krok, by to stwierdzić. Wielkiemu ciężarowi najprawdopodobniej przysługiwały też spore rozmiary. Niewielki stworek stanął jak wryty najwyraźniej nie będąc pewnym co powinien zrobić stojąc pomiędzy dwoma ogromnymi istotami.

Bosko... Czy jestem tutaj jedyną istotą znającą migi?! Krzyknął do siebie w myślach nieco poddenerwowany zaistniałą sytuacją, przez którą nie może nawet oszukać swojego malutkiego celu. Czym sobie zasłużyłem na taki marny los...

W trakcie pościgu nie dawał się zgubić choć to marnie wychodziło. Różnica szybkości w takich sprawach odgrywa znaczącą rolę. Niestety. Waga i rozmiar swoje robią. Prędkość nie za wielka, chociaż siłą to nadrabia. Zatrzymał się od razu w momencie w którym wyczuł dodatkową energię duchową. Przeraził się, ale nie jej ilości a odgłosów wydawanych przez ciało do którego ono należy. Stał w miejscu i nasłuchiwał tej przerażającej bestii, a także małego stworzonka. Co to jest... Energia nie posiada na najwyższym poziomie... lecz jego ciężar... Moze okazać się zgubny. Dla mnie, jak i dla jego właściciela

Jeśli olbrzym obiera sobie za cel Uo, ten zaczyna po woli kroczyć w tył pokazując znaki migowe symbolizujące to, że nie chce walczyć. Lecz jeśli okaże się, że ten olbrzym także nie zna się na migach stara się uciec. Robi to tą samą drogą którą gonił pajęczego hollowa. Ale nie robi tego po to by uciec, a jedynie po to, aby zmęczyć giganta. Ale jeśli będzie atakował mniejszego pustego, Uo rusza do tego, aby też się pożywić uważając na łapska olbrzymiego stwora. W trakcie uniku oczywiście kieruje się swoim słuchem ponieważ to jedyny zmysł na jakim może polegać.