Wschodnia dzielnica

02#253

A więc ktoś śmiał się stawiać na równym z gromowładnym. Nic dziwnego, że chce on go załatwić i jego popleczników. W końcu mocno zdeterminowane jednostki są w stanie zaginać rzeczywistość i dążyć do celu po trupach. Pytanie jest czemu Sussano osobiście nie chce im pokazać gdzie jest ich miejsce. W końcu po takim pokazie sił ukróciłby przyszłe zapędy kolejnych szaleńców. Chociaż z drugiej strony pewnie co rusz znajduje się jakieś bóstwo brużdżące mu.
-Rozumiem, dlaczego musimy się tym zająć. Ale nasuwam mi się jedno pytanie. Czemu wszechmocny sam osobiście nie chce się z nimi rozprawić? W końcu kara na tych pyszałkach byłaby dobrym przykładem dla innych.- Zapytałem z czystej ciekawości, w moich słowach nie było ani gram ironii czy sarkazmu. Nie zamierzałem uwłaczać jednemu z trójki, po prostu byłem ciekawy powodu. Może chciała, aby jego córka się wykazała albo wyrobiła sobie renomę u innych.
-Nie spodziewałbym się, że nasiona soi mogą w jakiś sposób im zagrażać. Prędzej pewnie próbowałbym użyć soli albo świętej wody. Aby oczyści złe duchy i odpędzić je. Na wszelki wypadek może zaopatrzymy się w te nasionka? Lepiej dmuchać na zimne i w razie problemu wyciągnąć asa z rękawa. Tylko nie do końca rozumiem jak ma im to zaszkodzić? Wystarczy, że ich się tym rzuci czy może trzeba coś z nich przygotować? Jakiś Olej albo proszek.- Spokojnie przegryzałem ryżowe trójkąty, a później zjeść trochę ryby. Faktycznie ten świat bogów wyglądała jak coś niedostępnego dla zwykłych dusz. Czyżby jej chodziło, że zagęszczenie energii duchowej było tam jeszcze większe? Ciekawe czy przebywanie w tamtym wymiarze wpłynie jakoś na mój organizm.
-W takim wypadku będę musiał na niego uważać. Aby coś albo ktoś mi go nie zabrał bądź zniszczył. Nie chciałbym, stać się kulą u nogi i przeszkadzać Ci w realizacji zadania.- Zabrałem się za kolejny kawałek pstrąga. Jadłem spokojnie nie śpiesząc się i nie łamiąc etykiety przy stole. Po skończonym posiłku podziękowałem za niego i wstałem i delikatnie rozprostowałem ramiona oraz rozciągnąłem zastany kark.
-Dobrze Czcigodna, jeżeli mógłbym prosić. Chciałby zacząć przygotowania. Wolę mieć więcej czasu na opanowanie tej sztuki, ponieważ niepowodzenie nie wchodzi w grę.- Uśmiechnąłem się, delikatnie mrużąc oczy.

Siedziała i odpowiadała na pytania na bieżąco, by się potem nie zaplątać. I tak było to dość... męczące. Tak. Te rzeczy albo nie miały aż takiego znaczenia, albo były dla niej dość oczywiste.
-Z tego samego powodu dla którego wasi kapitani i porucznicy nie gonią osobiście za każdym złodziejem w rukonie.-Jeśli było coś do picia to upiła, jeśli nie to będzie musiała obejść się smakiem-Bez bodźców stoimy w miejscu, a kto się nie rusza zostaje w tyle przy nieustannym upływie czasu.
Kolejne pytanie było kłopotliwe. Zastanowiła się.
-Wystarczy ponoć w nie rzucić wołając "odejdź oni". Przyznaję, nie wiem na ile to skuteczne. To też będzie moja pierwsza styczność z tymi youkai.
Skinęła głową. Tak, to może być problem. Spodziewała się, że zadanie to nie będzie takie proste samo w sobie, a jak jeszcze będzie musiała go pilnować...
-To byłoby niefortunne. Tak więc uważaj na niego. Jesteś silną duszą i jakiś czas mógłbyś tam wytrzymać bez niego... Prawdopodobnie, ale nie powinieneś ryzykować.-Skonczyła posiłek. Skłoniła się lekko i wstała. Przez moment mógł znowu ujrzeć jej twarz z dolnej perspektywy. Wyglądała na dość mocno zamyśloną, patrząc gdzieś w przestrzeń.
-Łatwiej będzie w jakimś komfortowym miejscu. Pozwolę Ci je wybrać wedle Twoich preferencji. Jeśli też moja forma Cię w jakiś sposób krępuje, mogę przyjąć inną, bardziej przyziemną.

02#254

Niby miała racje, że wyżsi rangą zawsze wysługują się tymi o niższej pozycji przy takich zadaniach. Jednak gdyby chodziło o moje dobre imię, wolałbym samodzielnie wymierzyć sprawiedliwość. Może bóg Sussano ma ważniejsze sprawy i kwestie niecierpiące zwłoki niż jego dobre imię. Jedno było pewne, nie zaszkodzi się zabezpieczyć i kupie nasiona soi o ile oberżysta ma je na stanie.
- W takim wypadku zakupię kilka sztuk, Gdyby podczas mojego szkolenia zgłodniałą, to proszę nie krępuj się i powiedz mi. A ja zamówię dla nas strawę wtedy.- Jej forma nieszczególnie mnie krępowała, biło od niej boskością. Ale ja nigdy jakoś nie stawiałem się wyżej od innych, dlatego ta aura mi nie przeszkadzała. Jednak pomyślałem, że może to córka gromowładnego chciałby zmienić swój wygląda. Zakładam, że teraz miała wygląda, bardziej sprzyjający walce, niż odpoczynkowi.
-No dobrze w takim razie myślę, że izba będzie dobry miejsce. Raczej powinno tam być cicho i nie będziemy skazani na warunki pogodowe, gdyby zaczął padać deszcz albo wiatr szalał. Gdybyś mogła Czcigodna zmienić formę, będę wdzięczny.- Udając się do wynajętej izby, po drodze podpytuje karczmarza czy mają nasiona soi oraz proszę o przygotowanie ciepłej kąpieli. W pomieszczeniu czekam, na polecenia Chikaze. Nie wiedziałem czy w akademii zrobiłem jakiekolwiek postępy w tą stronę, jednak uczęszczałem na różne dodatkowe zajęcia. Więc może nie było ze mną tak źle.

Ponownie przytaknęła. Poczekała aż wstanie i się określi, i słysząc jego decyzję udała się prosto do izby. Zamierzała tam poczekać aż przyjdzie i stwierdzi, że jest gotowy. Przy tym usiadła sobie, zdjęła kasę...
Przyjęła formę dziecięcą. Jej twarz straciła na swoim surowym wyrazie, acz dalej czaiło się w niej pewien dziewczęcy urok sprzed okresu dojrzewania. Jej kształty również się zatarły, a policzki naturalnie lekko rumieniły.
Siedziała sobie na podłodze i czekała. Gdy przyszedł uśmiechnęła się energicznie i wskazała mu miejsce przed sobą.
-No! To przypomnij mi co wiesz o medytacji!-Głos miała trochę wyższy i przyjaźniejszy. Klasnęła też dwa razy w dłoni. Dało się czuć znacznie więcej swobody i entuzjazmu.

02#255

Jej inna forma była formą dziecka? Chyba pierwszy raz się spotkałem z czymś takim. Zazwyczaj jak spotykałem bóstwa, to miały one formę zwierzęcą. Ciekawe, z czego to wynikało może to był po prostu przypadek albo zależało od tego, jakie formy wyobrażali pierwsi wyznawcy. W końcu kami rodzą się z wiary i potrzeby. Chikaze sprawdzała moją wiedzę, pewnie chciał wiedzieć gdzie mam braki i co należy uzupełnić. Musiałem sobie przypomnieć cztery lata zajęć teoretycznych z kido i rok zajęć z zaawansowanej techniki medytacji, które miałem na drugim roku. Usiadłem naprzeciwko zmniejszonej córki gromowładnego.
-Niech pomyślę. Medytacja ma wiele zastosowań i wykorzystuje się ją do różnych celów zależenie od potrzeby. Możną nią wyciszyć umysł i uspokoić serce od złych myśli. Pozbyć się strachu, obaw czy zwątpienie. W przypadku nas shinigami pozwala ona na zagłębienie się we wewnętrznym świecie, gdzie znajduje się nasz zabójca dusz. Pomaga też poprawić kontrole nad własną energią duchową, jak i wyostrzyć wszystkie zmysły. To chyba wszystko, co o tym wiem, chyba o niczym nie zapomniałem Czcigodna?- Zapytałem w celu zweryfikowania swoje wiedzy. Byłem ciekawy czy sensei Kuronomatsuki niczego nie pomniał.

Siedziała sobie i słuchała opierając swoje wyprostowane ręce na swoich kolanach. Wydawała się nawet całkiem przejęta tym co mówił, i im dłużej to trwało tym bardziej była podekscytowana. Troszkę nawet się pochyliła do przodu.
-No... Generalnie to tak, racja. Acz to strasznie suche. Dobra... To teraz ja dodam coś od siebie.-Klepnęła dłońmi w kolana, odetchnęła, i wzięła głębszy oddech.
-Kami i Shinigami to istoty chaosu. Znaczy kami to już w ogóle, ale moc Shinigami pochodzi od kami, więc logicznym jest, że też są z tym związani. Musisz więc czuć siebie i to, co jest Tobą. Możesz wiedzieć kim jesteś, ale póki to myślenie nie przekujesz w czucie to nic z tego nie będzie.-Wstała, przez co była w końcu trochę wyższa niż siedzący Kisuke, który to przecież już górował nad formą dorosłą Chikaze o ponad 20 centymetrów.
-Ja to miałam łatwiej... i trudniej. Bo widzisz, też się uczyłam medytacji i mi nie szło, ale ojciec mnie wysłał na parę miesięcy na wyspę. Strasznie ciężko tam było, ale mogłam się łatwiej zsynchronizować z żywiołami, a przez to poznać samą siebie. Tylko u Ciebie... hmmm...-Zaczęła chodzić po izbie, a w pewnym momencie Kisuke mógł zauważyć, że lekko wisi nad ziemią. Obróciła się w końcu do niego i szturchnęła szybko w czoło. Energicznie acz z małą siłą.
-Przede wszystkim, czuj a nie myśl! Po drugie... Na pewno masz jakieś wspomnienie, w którym nie miałeś czasu ani siły na myślenie, tylko działałeś instynktownie, prawda?! Moment w którym rzeczywiście wyszło kim jesteś, bo Twój wewnętrzny chaos wziął górę, a nie uporządkowane, planowane akcje. Przypomnij sobie teraz jak się wtedy czułeś, jak Twoje ciało i reishi reagowało na to co sie działo, i spróbuj do tego sięgnąć i zsynchronizować się w tym, by wejść jeszcze głębiej i stać się swoim umysłem jednością z ciałem i duchem... O! Jakoś tak. Nie myśl o samym zdarzeniu, tylko co wtedy CZU-ŁEŚ, i zjednocz się z tymi uczuciami poznając je i wchodząc coraz bardziej wgłąb siebie, bo wszystko, ciało, reishi i umysł są kierowane uczuciami. No... Jakieś pytania?-Stanęła przed nim w pewnym rozkroku, opierając ręce na biodrach i patrząc się na niego prawie z góry z wyraźnym zadowoleniem. Przypominała teraz bardziej energiczną młodą dziedziczkę albo, czego akurat Kisuke mógł nie wiedzieć, chwalącą się rysunkiem uczennicę podstawówki niż wojownicze bóstwo burzy. Acz pewien orzeźwiający chłód i wilgoć dalej wokół niej panował.

02#256

Chikaze odświeżyła mi wiedzę z czasów akademickich i opowiedziała o swoim treningu, który wydawał się istnym piekłem. Kilka miesięcy w odosobnieniu sam na sam, aż dziw, że nie odbiło się jej to na zdrowiu psychicznym. A przynajmniej miałem taką nadzieję. Starałem się skupić na jej słowach i chłonąć wiedzę, ale mojej uwadze nie uszło, że zaczęła się ona unosić. Przez moment myślałem, że mam jakieś zwidy. Jak ona to robi, przecież nie ma skrzydeł? Nie widać też, żeby robiła to świadomie. Na kilka sekund zawiesiłem się na tej myśli. Taka zdolność na pewno by mi się przydała, ciekaw czy można się tego nauczyć. Delikatne szturchniecie w czoło otrzeźwiło mnie i sprowadziło na tor właściwej nauki. Na dodatki przyjdzie czas po wszystkim. -Czuć tak? To na pewno poczułem.- Pomasowałem się po czole. Wiedziałem, że to był bodziec niż jakiś karcenie. Pokiwałem głową twierdząco na jej pytanie i zacząłem w szukać odpowiedniego wspomnienia. Nie trwało to zbyt długo, w końcu nie wiele razy moje życie było zagrożone czy działałem instynktownie. Przypominają mi się trzy takie wydarzenia. Pierwsze to moment, kiedy powstrzymałem szlachcica przed chłostą, między innymi dlatego teraz tu jestem. Druga to zabicie różowowłosej kobiety z Kory, aby pomóc w obronie Chikao. Trzecie to walka z yashą i atakowanie go w gniewie za to, co zrobił Koki i moim bliskim. Nigdy nie bylem dobry z teorii i więcej uczyłem się w praktyce.- Myślę, że rozumiem, o co w tym chodzi. Mam skupić się na uczuciach, które mi towarzyszyły i spróbować przy ich pomocy zagłębić się we własnym jestestwie. W takim wypadku nie ma sensu tracić czasu i zabieram się za zgłębianie siebie.- Usiadłem wygodnie, położyłem dłonie na kolanach i zamknąłem oczy. Zacząłem przywoływać w głowie te trzy moment i uczucia, które wtedy mi towarzyszył. Kiedy ratowałem matkę i dziecko od bestialskiego, czułem złość na niego i chęć ratunku ich z tarapatów. Do zabójstwa posunął mnie strach i chęć ochrony bliskich mi osób. A atakowanie Yashy pomimo jego siły posunął mnie gniew i chęć uratowania koki, Renatro i Miyagiego. We wszystkich trzech powtarzał się uczucie obrony słabszych i bliskich przed zagrożeniem. Dlatego skupiłem się na tych uczuciach i próbowałem przy ich pomoc zajrzeć w głąb siebie i zsynchronizować swoją energię z reishi z otoczenia.

Boginka zmarszczyła brwi patrząc na to co się działo z nim. Nie było to to o co jej chodziło. Albo co gorsza - był w takim stanie emocjonalnym, że jego gniew i żal mogą przeważać nad jego działaniami. Może dlatego nie był w stanie opanować tej techniki?
I dziwne. Boska energia? Dziewczyna przyjrzała się uważniej by zorientować się w jej dokładnym charakterze i skąd ona biła. I czy może należała do tamtej lisicy.
-Niech wejdzie. Mam inny pomysł.-Dziewczyna stanęła sobie z boku, czekając aż woda zostanie wniesiona-Mogłeś źle mnie zrozumieć. Uczucia... tak, emocje. Tak też się je nazywa. Ale czucie... jakby Ci to...-Dziewczynka usiadła sobie na jakimkolwiek podwyższeniu i zaczęła machać nogami, namyślając się.
-Pamiętasz jak w takich sytuacjach krążyła Twoja krew? Jak Twoje reishi płynęło, jak czułeś swoje ciało? Musisz wyodrębnić to, wyciszyć się, i wejść sobą w głąb siebie. Masz w swych wspomnieniach sporo gniewu i cierpienia. Rozumiem to. Też czułam niepokój i strach, ale to mija tym bardziej, im mocniej skupiasz się na sobie a nie na otoczce która temu towarzyszy. Po prostu... W takich sytuacjach lepiej odczuwasz siebie. Na tym się skup. Pomogę Ci.-Rzekła. Poczekała, aż wszystko zostanie ustawione i zeskoczyła na podłogę. Wyciągnęła przed sobą swoje dłonie, skupiła się nad wodą i pobłogosławiła ją swoją mocą.
-Wejdź i teraz spróbuj. Odczucia ciała i duszy. Wyciszenie i wejście w swoje jestectwo. Będę Ci pomagała jak będzie potrzeba.

02#257

Niestety to, co wydawało mi się postępem, okazało się błędnym założeniem i marynowaniem w złych emocjach. Pokiwałem głową twierdząco i wstałem, aby otworzyć drzwi. -Tak proszę ją tam postawić i dziękuje za nasiona.-Wskazałem wolną przestrzeń około dwóch metrów od córki gromowładnego. Nie chciałem, żeby ktoś przypadkiem się potknął albo na nią wpadł. Faktycznie, zagłębianie się w takich uczuciach raczej nie wprawi mojego ciała w harmonie z chaosem. -Niestety te wspomnienia nie są zbyt przyjemne. Zawsze do działa instynktowe posuwają mnie dwie rzeczy. A przynajmniej takie wnioski wyciągnąłem z trzech wspomnień. Jest to Gniew i chęć obrony bezbronny i bliskich mi osób. Krew wtedy we mnie krążyła jednym tym samym tempem, reishi owiewa moje ciało i przenikało przez nie. A ciało było lekkie i szybkie. Wykonywało ruchy nim zdążę pomyśleć o konsekwencjach.- Był gotowy spróbować każdej metody, dopóki mogła przynieść rezultaty. Zdjąłem z siebie swoje szaty i wszedłem, do bali z wodą. Tym razem postarałem się skupić na uspokojeniu swojego organizmu i wprowadzeniu go w podobny stan jak w tamtych przypadkach, Oddycham pełną piersią, robiąc dłuższe wydechy niż wdechy. Staram się zgłębiać w tym stanie, skupić się na własny ciele i próbuje odciąć się od zewnętrznych bodźców.

Huh. Jeśli mówił prawdę to chyba faktycznie się polubią, i tym bardziej było jej szkoda, że nie był to jej wyznawca. No nic. Hm. A gdyby tak porozmawiać z tą jego lisiczką?
-To chwalebne, ale... mniej gniewu, agresji, więcej wsłuchiwania się w swoje ciało. O to mi chodziło. Gdy myśli i emocje odchodzą gdzieś na bok, możesz się lepiej skupić na doznaniach.-To na razie była jej ostatnia rada zanim dwójka mężczyzn weszła z kąpielą. Cholera, sporo tego, ale... da radę. Trochę się zmęczy, ale da radę. Tylko musiała się skoncentrować.
Dziewczynka wysiliła się solidnie, skupiając się na wcale niemałej bali z wodą. Ale czuła już znajomy zapach soli, a gdy jej wyczulone nozdrza uznały, że stężenie jej boskiego majestatu było adekwatne otworzyła oczy i otarła kropelkę potu z czoła.
-No, gotowe! Wskakuj!-Rzekła zadowolona usadawiając się gdzieś z tyłu. Chłopak... o dziwo się nie krępował. To normalne wśród młodzików szlacheckich, czy przed obecną żoną miał nie jedna dziewczyna przewinęła się przez jego komnatę? Dokonała profesjonalnej, ale cichej oceny jego pośladków by go nie detrymować. Widziała, jak jego aura się uspokaja, przez co chyba osiągnęła zamierzony efekt. Podczołgała się bliżej i zaczęła szeptać za nim, mniej więcej w odległości pół metra.
-Tak, właśnie tak. Skup się na sobie. Tak jak Ci mówiłam.-Wstała i cichutko przeszła kawałek, tak, by znaleźć się z przodu. Przez jakąś godzinę czy półtorej pilnowała, czy na pewno próbował wejść w stan medytacji... czy ordynarnie nie przyciął komara. Miała chyba jakieś doświadczenie w tym. Ona sama odbędzie swoją sesję wieczorem przed snem. Straciła sporo energii, a powinna być gotowa na jutro.

02#258

Skupiony na swoim wnętrzu nie niepokojony, przez rozszalałem emocje i burzliwe wspomnienia. Starałem się zagłębić w kolejne warstwy swojego ja. Próbowałem dotrzeć do każdego zakamarka swojego jestestwa. Możliwe, że właśnie gdzieś tam czeka mnie mój zabójca dusz. Kto wie? Nie śpieszyłem się i cierpliwe studiowałem wszystko, co znalazłem swoim wnętrzu. Usiłowałem przez cały czas utrzymać harmonie między moją energią duchową, a reishi z otoczenia. Cały czas kontrolowałem swój oddech, aby nie był za płytki czy nieregularny. Zagłębianie się w swoim ja, przypomniało obieranie cebuli lub główki kapusty i pokonywaniu jej kolejnych warstw. Ciekawe z ilu warstw składa się moja? Staram się utrzymać cały czas taki sam poziom koncentracji, jeżeli coś wybije mnie z rytmu. Na chwile zatrzymuje zagłębianie się i chce odbudować harmonie w ciele. Nie da się poznawać swojego wnętrza, kiedy własne myśli zaczynają żyć własnym życiem, a umysł podsuwa jakieś głupie propozycje. Staram się utrzymać swój stan przez jakieś dwie godziny.

Patrzyła i pilnowała jak się sprawuje, i widziała jak stopniowo się skupia coraz bardziej na sobie. Pokonywał kolejne bariery swojego własnego umysłu i powoli zaczął otaczać się złotą poświatą. Uśmiechnęła się zadowolona. Czuła... jakąś taką satysfakcję. Dobrze spełniony obowiązek. Mogła teraz zająć się sobą. Nawet powinna. To na jej barkach będzie leżało jednak większość odpowiedzialności za tą wyprawę, i musiała się spisać. A do tego musi być w pełni sił zarówno umysłowych, duchowych i fizycznych.
Usiadła sobie w kącie i sama zaczęła się uspokajać i wchodzić w trans. Jutro czekało ich spore wyzwanie, i dobrze by obydwoje byli gotowi na to co ich spotka. Może nie obiecała ich całego powrotu, ale obiecała wykonanie sprawiedliwości swojego ojca. A skoro zainwestowała trochę w tego chłopaka to dobrze by jednak się nie zmarnował.

02#259

Moja ciekawość wzięła górę nade mną i postanowiłem skorzystać z okazji. Skoro już byłem w samym rdzeniu, a raczej stałem się własnym pępkiem swojego świata. Postanowiłem rozejrzeć się trochę i poszukać po omacku miejsca, w którym mógłby teraz być mój zanpaktou. Usiłuje nawiązać więź z kataną leżącą przy drewnianej bali i spróbować się z nim porozumieć. Na pewno jego przebudzenie nie zaszkodziłoby w jutrzejszym zadaniu. A nawet byłby bardzo mile widziany, to na pewno zwiększyłoby nasze szanse powodzenia i bezpieczny powrót. Czy odpowiedzialny za problemy z komunikacją mógł być mój stan emocjonalny i brak zrozumienia własnego serca? Teraz gdy potrafię wyciszyć się i uspokoić. Może udam mi się, chociaż usłyszeć twój głos. Wiem, że nie zaczęliśmy naszej znajomości odpowiednio. Przez pierwsze lata nawet nie próbowałem się z Tobą skontaktować. Pewnie sobie myślisz, że jestem dupkiem, który odzywa się, kiedy tylko czegoś potrzebuje. Nie dziwie Ci się, w każdy razie ja cały czas tu jestem i będę czekał. Zrobiłem, co mogłem. Nie zamierzał bardziej naciska, jedynie spróbować go skierować ku sobie. Pozostałem jeszcze chwilę w medytacji, aby później wyjść z kąpieli ubrać się. Jeżeli Chikaze dalej medytowała, nie przerywałem jej i zabrałem się za wyczyszczenie i wypolerowanie miecza.

Wszystko wydawało się być w porządku. Ona już zaczęła wchodzić w swój własny trans, ale coś ją dość delikatnie wybiło. Czasem się to zdarzało na początku, ale to było coś innego. Otworzyła oczy i rozejrzała się wokół zdezorientowana, aż natrafiła na oblicze młodzieńca. Wstała szybko i trzymając prawą rękę blisko rękojeści swojego miecza podbiegła do niego, tupiąc swoimi krótkimi nogami dość energicznie.
-Kisuke, co się dzieje?-Zapytała, widząc jak drży i blednie. Sama rozejrzała się wokół by być gotową na cokolwiek co mogło się tu zaraz zjawić. Była zwłaszcza wyczulona na kolejne emanacje energii.

02#260

Czułem się, jakby śnił mi się koszmar i nagle jakbyś coś przeszyło moją pierś. Moje ciałom drżało jakbym temperatura była grubo poniżej zera. Wpadłem w hiperwentylacje, a moja cera zbladła jakbym zobaczył ducha. Widok reagującej Chikaze, delikatnie mnie pocieszył. Przynajmniej wiedziałem, że to nie sen w śnie. Złapałem się ścianek bali i zacisnąłem na nich mocno dłonie. Próbowałem zapanować nad drganiami mięśni.
- Nie wiem... Próbowałem spotkać się... z moim zabójcą dusz... Trafiłem tam na mur... samo muśniecie tej bariery... Zburzyło moją harmonię... poczułem mocny fizyczny ból... Gdy odzyskałem świadomość... i wróciłem z ciemności do rzeczywistości. Pamiątka po mojej matce... świeciła wewnętrznym światłem. Wiem, że zamieszkuję ją jakieś bóstwo... Ale jaki miałoby w tym cel... Chyba że to ja próbowałem przez pomyłkę sforsować jego barierę.- Mówiłem szybko i między słowami napierałem kilka wdechów. Po wyjaśnieniu sytuacji staram się uspokoić swój oddech i wychodzę z kąpieli. Zakładam wcześniej zdjęte ubranie i próbuje dojść do siebie. Czego ten bożek ode mnie chce? Nie próbuje normalnie porozmawiać, tylko od razu zadaje mi ból i ciska w ciemność. Nawet jeśli naruszyłem jego barierę, to powinien mnie ostrzec. Skoro to ja jestem powiernikiem jego losu. Swoją drogą, skąd moja mama to miała i czy wiedziała, co posiada?

Widziała w jakim był stanie i domyślała się, że zaraz mu to przejdzie, ale błysnęła w niej ta iskra człowieczeństwa i czystego współczucia. Albo to była ta swoboda którą miała w swojej dziecięcej formie i wrodzone nieposzanowanie dla kowenansów. Chikaze nie pozwoliła mu ot tak wyjść z kąpieli, bo jak widziała jak się spinał i próbował złapać oddech wygięła się mocno nad nim i objęła go w klatce piersiowej, próbując mieć głowę mniej więcej obok jego ucha.
-Już spokojnie, spokojnie, wszystko w porządku... shhhhh... uspokój się Kisuke... Bierz spokojne, głębokie oddechy... shhhhh...-Jej dziecięcy, niewinny głos brzmiał na przejęty i trochę nie pasował do tego co mówiła - w końcu od kiedy to dziecko próbuje pocieszyć i uspokoić dorosłego - ale robiła co mogła-Możesz mnie przytulić jeśli chcesz. Pozwalam.
Zamierzała czekać, aż jego ciało i oddech się uspokoją. Wtedy by się odsunęła i podała mu cokolwiek, co by się nadawało na ręcznik a nie byłoby to jego ubraniem. Może nawet tym razem będzie na tyle kurtuazyjna i się obróci bokiem jak się będzie ubierał. Może nawet nie będzie podglądała. Może.

02#261

Było mi trochę wstyd, że moje ciało zareagowało w takim sposób. Byłem niczym przestraszony zapowietrzony dzieciak. Musiałem się zebrać do kupy i coś ze sobą zrobić. Zachowanie Chikaze było dla mnie wsparciem, pewnie tak samo matki uspokajały swoje dzieci. Niestety ja nigdy nie doświadczyłem takiego ciepła. Renatro starał się ze wszystkich sił, aby niczego mi nie brakowało. Ale tego nie był w stanie mi zapewnić. Powstrzymałem się przed jej przytuleniem, nie chciałem nadwyrężać jej dobroci i dodawać powodów do zmartwień. Próbowałem z pomocą córki gromowładnego, dojść do siebie i zapanować z powrotem nad swoim ciałem. Chętnie korzystam z jej pomocy i przyjmuje ręcznik oraz czekam z wyjście aż się obróci.
-Przepraszam za mój stan. Nie rozumiem czemu, on to zrobił i jaki w tym miał cel. Nigdy nie zrobiłem mu nic złego i nie dałem go pożreć tamtemu Yokai. A demon chciał nawet puścić nas z życiem w zamian za niego. Pytałem o niego kapłana, ale nawet on nie był w stanie określić jaka natura jest tej istoty.- Po założeniu odzienia zabrałem się za wyczyszczenie i wypolerowanie katany. Chciałem, żeby jutro dobrze się prezentowała. Skoro istnieje możliwość, że spotkam jednego z trójki.
-Po wszystkim, zamierzam w świątyni i warunkach kontrolowanych pozbyć się mieszkańca naszyjnika po mojej matce.-

Pozwoliła mu się oddalić gdy ten wstał. Było mu ciężko co słyszała po jego głosie. Oczekiwała, aż ten doprowadzi się do porządku by nie pogarszać sytuacji. Zorientowała się w momencie gdy usłyszała charakterystyczny dźwięk wyciągania miecza z pochwy. Obróciła się dość żywo, ale jej wyobrażenia trochę za bardzo nią nosiły. Uff. Moment, chwila!
-Nie podejmuj żadnych pochopnych decyzji! Co za... Kapłan miał jednak rację, tsk...-Mimo głosu brzmiała całkiem poważnie, nawet lekko wzburzenie. Podeszła parę kroków bliżej i przyjrzała się naszyjnikowi. Jaką energią emanuje, czy coś faktycznie blokuje coś co było w środku, cokolwiek.
-Skoro to coś trzyma kami w zamknięciu to zapewne ktoś miał w tym jakiś cel. Nie wiadomo co to za bóstwo, i co się stanie jak stamtąd wyjdzie.-Przyjrzała mu się nieco bliżej, ale dalej zachowując odległość przynajmniej metra. Może nie była spokojna, ale jej energia została przekierowana gdzieś indziej niż na irytację młodzieńcem-Dziwne, że to się stało w trakcie medytacji. Może jesteś jakoś związany z tym amuletem albo bóstwem. Tym bardziej trzeba zachować ostrożność. Hm... Może dlatego mój ojciec życzył sobie Twojej obecności... W życiu zdarzają się przypadki, ale nie takie.-Dziewczynka odeszła parę kroków w kąt pomieszczenia. Odetchnęła ciężko i otrzepała rękawy swojej szaty z wody. Powinna niedługo być sucha. Usiadła przymykając oczy.
-Jeden problem na raz. Muszę się przygotować do naszej podróży. Może coś mi przyjdzie jeszcze do głowy...-Uniosła prawą powiekę, patrząc na Kisuke wnikliwie-Odpocznij. Wyśpij się porządnie, jutro nas czeka dużo pracy.
Zamierzała w końcu oddać się medytacji. Początkowo skupiając się na zapachu soli z szat które jeszcze schnęły, powoli i stopniowo wchodząc w trans.

02#262

Ciągle czułem się jakiś nie swój po tym wszystkim. Bardzo nieprzyjemna sytuacja, może nie byłaby tak dotkliwa, gdyby nie miała miejsca w środku mojego ciała. Słowa Chikaze odnośnie powiązania między mną a tym bóstwem miałby sens. W końcu medytacja to poznawanie własnego jestestwa. Można tam spotkać swojego zabójcę dusz, bo w końcu jest częścią ciebie i prawdziwym odzwierciedleniem serca właściciela. -Mam ten naszyjnik od samego początku, tuż po moim narodzeniu matka podarowała mi go. Niestety później śmiertelnie zachorowała i umarła. Nie miałem sposobność, aby ją o niego wypytać i wygląda na to, że nikomu nie wspomniała o jego specjalnych właściwościach.- Mój głos był delikatnie smutny, ale trzymałem fason nie rozklejałem się. Pokiwałem głową twierdząco na jej słowa i postanowiłem załatwić kolacje przed snem. Poczekałem chwilę, aż dobrze zagłębi się w sobie i przeszedłem do realizacji planu. Starałem się wyjść jak najbardziej bezszelestnie, jak tylko potrafiłem. Nie chciałem ponownie przerwać jej medytacje. Udałem się do Daisie, aby zobaczyć czy wszystko z nią w porządku i czy otrzymała obiecane łakocie. Ale nie był to jedyny powód mojej wizyty. W końcu to był ten dzień w tygodniu, w którym musiałem umyć świnkę i poprawić jej kokardkę. Po swoich zobowiązaniach ze świnką ruszam do karczmarza i poprosiłem go o przygotowanie dwóch dużych mis ramenu, półmiska pieczonego mięsa, zielonej herbaty i dwóch flakoników sake. Kiedy zamówienie jest gotowe, zabieram je na górę. Licząc, że Chikaze skończyła swoją podróż po wnętrzu i będzie chętna na pożywny ciepły posiłek. Po napełnieniu żołądka jestem gotowy do udania się w objęcie morfeusza.

W trakcie swojego transu nie myślała za wiele,całe i tak po przebudzeniu miała na tyle klarowny umysł, że doszła do pewnych wniosków. Jeśli to była wola jej ojca, to musiała ją wypełnić. Jeśli to był podstęp, to musiała i tak sobie z nim poradzić by zasłużyć na swoje imię. Jednak to wydarzenie z naszyjnikiem... Może właśnie po to była ta cała sytuacja? Może ten youkai miał jakiś układ z oni, albo chciał wykorzystać zamieszanie?
Tak czy owak, nie było to nic na co nie byłaby gotowa.
Po medytacji zmieniła swoją formę na dorosłą. Dopiero po tym otworzyła oczy i spojrzała na Kisuke. Było ciemno więc musiała to być noc.
-Dobry wieczór młody paniczu.-Uśmiechnęła sie do niego-To już czas. Polecam zostawić należność za jakiś czas, nie wiadomo ile nam zejdzie a masz swoich podopiecznych na głowie. Chociaż... Wolałabym nie stracić tam zbyt wiele czasu.-Podniosła się I popatrzyła na to co pozostało z kolacji. Co prawda miała swoje zapasy, ale uczknęła czegoś na szybko. Nie za dużo, co by nie latać z pełnym żołądkiem, ot by miał w razie czego na czym pracować.
-Nie miałeś zapewne okazji podróżować przez tęczowy most. To nie takie trudne, musisz pamiętać o dwóch rzeczach.-Wyciągnęła dwa palce przed siebie-Cały czas trzymaj mnie za rękę i chodź za mną. Byłoby mi przykro gdyby Ci się coś stało.-Nie wyglądało jednak za bardzo na to, bo była całkiem pogodna. Chwile spokoju we własnym umyśle oddaliły ja trochę od przyziemnych trosk.
-Więc przygotuj się i idziemy.-[b]Chikaze nasunęła na głowę kasę i cierpliwie czekała. Gdy już się chłopak zadeklarował to wyciągnęła do niego rękę i przyzwała przejście. Skupiła się przy tym na czcigodnym Susanoo.
"Ojcze, jesteśmy gotowi wypełnić Twoją wolę. Proszę, wskaż nam jedynie kierunek.
Gdy portal się pojawił spokojnym krokiem , trzymając solidnie za dłoń Kisuke przez niego przeszła.

02#263

Odpowiedziałem karczmarzowi, że nie ma problemu będzie czekała na korytarzu. Bale same wyniosłem po cichu na korytarz i przeniosłem dalej od pomieszczenia, aby dźwigający ją mężczyźni nie wytrącili Chikaze ze stanu skupienia. W końcu dla zwykły dusz, taka wanna pełna wody musiała wielkim ciężarem. Chociaż ja raczej powinienem sobie z nią poradzić bez trudu.

*****
Wstając, przetarłem dłoni oczy. Spało mi się bardzo dobrze i czułem się w pełni sił.- Dobry wieczór Czcigodna.- Na jej słowa pokiwałem głową twierdząco i poszedłem załatwić formalności z karczmarzem. Nie wiedziałem ile czasu mnie nie będzie i kiedy dotrze tu Miyagi i Renatro. Dlatego opłaciłem pobyt na pięć dni i staje dla Daisie. Poinstruowałem go, że gdyby przybył tu dwóch mężczyzn jeden duchowny, drugi w podeszłym wieku i pytali o mnie. To powiedział im, żeby zaczekali na mnie w tej izbie. Gdy wszelkie formalności mam już z głowy wracam do córki gromowładnego. Akurat wszedłem jak kończyła swój posiłek. Słuchanie o przejściach między światami było ciekawe. Ja niestety nigdy nie miałem sposobności przejść nawet do świata żywych. Podczas mojej nauki odwołali egzamin końcowy na ziemi z powodu wielu różnych ataków na studentów. -Niestety nigdy nie podróżowałem między światami czy wymiarami Czcigodna.- Sprawdziłem, czy mam dalej w rękawie talizman i woreczek z nasionami. Jeżeli tak to wkładam sayie z mieczem za obi i chwytam ją za rękę. Jestem delikatnie podekscytowany, ale próbuje nie dać po sobie tego poznać.

02#308


Pojawienie się tego majestatycznego mitycznego ptaka było chyba najlepszym zwieńczeniem pobytu tutaj. To jest widok warty zapamiętania, na pewno wyryje się w mojej pamięci na zawsze. Sama wizyta w domenie Sussano była bardzo przyjemna, trochę gorzej było w krainie oni. Gdzie nieustanie czułem, zaciskający się strach na mojej szyi. Ale skoro udało mi się jakoś ujść z życie, to teraz powinienem czuć się choć trochę pewniej w takich sytuacjach. Ciekawe czy może zdążyliśmy wrócić tego samego dnia na kolacje? Nie pozostało nic innego jak wejść do środka i sprawdzić. Ale najpierw rzeczy ważniejsze spojrzałem na córkę gromowładnego.
- Dziękuje Czcigodna za odstawienie mnie do domu w jednym kawałku.- Ukłoniłem się. - Jeżeli mogę, to zapraszam na kolacje, zapewne kapłan bardzo chętnie jeszcze by z Tobą porozmawiał. Co prawda nie będzie to raczej nic godnego podniebienia bogini, ale powinno być, chociaż znośne.- Wskazałem gestem reki i obróciłem się w stronę karczmy. Gdy wejdę do środka, rozglądam się w pierwszej kolejności za moimi towarzyszami, jeżeli ich nie znajdę to udaje się do karczmarza i wypytuje oni i moją białą świnkę. Gdy są w zajeździe proszę, aby kogoś po nich posłał do wynajętej izby. Zapytałem go o osobną izbę i złożyłem sporę zamówienie zależności od ilości osób (Dla każdej osoby taki zestaw): Duża miska ramenu, pieczone pstrągi, smażony makaron z wołowiną, butelek sake, zielona herbata z jaśminem i w razie czego gdyby czekała to z nimi Koki smażone kostki tofu. Z niecierpliwością czekałem na spotkanie z nimi i jak miałem nadzieje z lisicą. Chociaż im dłużej czekałem, tym więcej wyrzutów sumienia do mnie wracało. Nie byłem pewny czy ona w ogóle chce się ze mną widzieć po tym wszystkim. W swojej arogancki i ignoranci założyłem, że tak ale to może nie być prawdą. Może mnie obwiniać za swój los i fakt, ze została pojmana i była tak długo przetrzymywana.

Kto by się spodziewał czegoś takiego? Na pewno nie ona. Jak na razie niespodzianki na które trafiała były dość nieprzyjemne - na przykład burze piaskowe, albo rzeka z masą kapp. Ich obecny przystanek między światami był jednak czymś innym. Miejsce spokoju i równowagi, nad którym majestatycznie przelatywało stworzenie, o którym ciężko było nie słyszeć. Nawet nie dzięki jej matce - więcej miało to wspólnego z tym, że pewna seria gier, a potem mang, anime, i masy innych rzeczy oparła design jednego ze stworów na tej legendzie. Hō-ō, to było jedno z jego imion. Trudno jej było wierzyć tutaj w przypadku, stworzenie to nie pokazywało się bowiem byle komu z byle powodu. Musiał to być jakoś znak, albo dotyczący ich, albo nawet czegoś więcej. Tylko gdyby nie oparła swojej wiedzy w większości na popkulturze...
Spędzili trochę czasu przyglądając się temu wszystkiemu. W końcu położyła dłoń na jego ramieniu, dając mu znać, że już na nich pora. Przeszli dalej.
Była wyraźnie zadowolona. Trafili dokładnie tam gdzie chciała, a to nie było takie częste. Puściła jego rękę,. Miała zamiar wrócić do siebie, ale z drugiej strony niewłaściwym byłoby odrzucenie oznaki czci. Z kapłanem... Czy nie miał się gdzieś udać? Musiałaby poszperać w pamięci...
-Przyjmę Twój podarek, młody Kyoraku.-Uśmiechała się tym razem szczerze i przyjaźnie. Nie zamierzała się ujawniać, ale czuwała za Kisuke czujnie.