Sala główna/audiencyjna

Tak...mam... powiedziałam spuszczając głowę lecz po chwili podniosłam głowę i spojrzałam na Panią porucznik
Gdybym była trochę silniejsza i odważniejsza to by do tego wszystkiego nie doszło... powiedziałam... miałam na myśli ciężko rannych czyli mojego kompana i kobiety...

Kobieta na Ciebie patrzy z zatroskanym uśmiechem:

- Yuuki-san, spisałaś się bardzo dobrze, Minori-kun jest już 9 oficerem w naszej dywizji, ale jak widać nie doceniliśmy przeciwnika i zostaliście wystawieni na niebezpieczeństwo. Świetnie się spisałaś, Yuuki-san. Niedługo dostaniesz kolejne zadanie, ale odpoczynek ci się należy. Tak poza tym, chyba udało ci się już nawiązać kontakt z twoim zabójcą, tak? Znasz już jego imię?

Uśmiechnęłam się lekko słysząc te słowa... lecz gdy kobieta wspomniała o moim zanpaktou od razu posmutniałam
Nie... niestety nie znam... chociaż podczas walki czułam że jestem blisko nawiązania z nim kontaktu... próbowałam niedawno nawiązać kontakt ale nic z tego... nie wiem co źle robię... powiedziałam

Po chwili zastanowienia pani porucznik mówi:

- Widzisz, nasze ostrza ukazują swe oblicze z reguły gdy dochodzimy do pewnych granic, fizycznych i psychicznych. Czasami objawiają się w śnie bądź w medytacji, ale to bardzo rzadko i właściwie nic nie różni się... mam pewien pomysł, ale nie chce zapeszać.

Zaraz potem uśmiechnęła się szeroko i kontynuowała:

- Yuuki-san słyszałam, że jesteś w narzeczeństwie, kiedy ślub?

Uśmiechnęłam się i zarazem zarumieniłam
Tak... Ślub będzie za 6 dni... powiedziałam spokojnie
Ciekawe jaki ma pomysł... pomyślałam z zaciekawieniem

Jeszcze weselej się uśmiechnęła, po czym odpowiedziała:

- Cieszę się, możesz odejść na pewno chcesz się z nim zobaczyć, jemu też dam wolny dzień. Jutro przyjdź tutaj jednak w południe, będziesz miała zadanie.

Wstajesz, oddajesz ukłon i wychodzisz. Jesteś na placyku kwatery swojej dywizji, masz czas dla siebie.

Usiadłam na jakimś murku i wyjęłam swój zanpaktou...
Trzeba dojść do pewnych granic?? Hmm... może pomedytuje... pomyślałam patrząc na swój miecz...

Siadasz w siadzie skrzyżnym, kładziesz swoje zanpaktou na kolanach, zamykasz oczy i starasz się oczyścić umysł. Mijają minuty, a może sekundy - sama nie wiesz...

I nagle słyszysz głos w oddali, mówi do Ciebie "Yuuki...yuuki" głos staje się coraz bardziej wyraźny i głośniejszy "Yuuki...


- Yuuki, co Ty robisz tutaj!?

Czujesz nagle mocne klepnięcie po plecach, cudem nie spadłaś z murka, odwracasz się - to był Minori. Miał na sobie ubranie które skrywało bandaże:

- Nie odlatuj tak tutaj, co Ty wyprawiasz w ogóle. Chciałem ci podziękować, gdyby nie Ty nie byłoby mnie teraz tu.

Medytowałam... powiedziałam lekko zła na niego że mnie wytrącił z równowagi
Lecz po chwili uśmiechnęłam się do niego widząc że zdrowieje...
Oj tam... nie ma potrzeby dziękować... gdybym była silniejsza i nie byłabym takim tchórzem nie doszło by do tego... powiedziałam zwracając uwagę na bandaże Minoriego.

Minori uśmiechnął się:

- zrobiłaś co mogłaś, byłaś pod moją komendą. A rany się zagoją. Jeżeli chodzi o twój zanpaktou hmmm...

chwilę się zastanawiał po czym kontynuował:

- musisz wiedzieć czemu tu jesteś, w imię czego walczysz, im lepiej siebie poznasz tym na pewno większe szanse, w końcu są one duchowym odbiciem naszej woli walki...

Nagle rozlega się kobiecy krzyk, choć brak w nim było jakiejkolwiek nuty delikatności.

Ja muszę uciekać - ta dzika pielęgniarka robi mi za niańkę a dostaje już szału od leżenia w łóżku.

Po czym Minori przeskoczył murek i czmychnął między budynki. Znów zostałaś sama, widzisz jak przychodzi kilka osób - w takich warunkach nie da się medytować, zwłaszcza że przez ostatnie wydarzenia zrobiłaś się nieco sławna w oddziale.

Westchnęłam głęboko i postanowiłam iść stąd... chciałam iść do domu trochę odpocząć... przespać się trochę a później ewentualnie trochę potrenować...

Udałaś się prosto do domu, wszystko było na swoim miejscu, a łóżko zachęcało cię do snu

Piszemy w twoim domu.

Podeszłam do pani Porucznik i ukłoniłam się nisko...
Przepraszam za moje spóźnienie... zaspałam... to już się nie powtórzy... powiedziałam szybko

Pani porucznik pomachała ręką:

- dobrze dobrze, nic się nie stało przecież, musiałaś wypocząć. A teraz przejdźmy do rzeczy.

Na te słowa poczułaś nerwy, ale nic nie powiedziałaś, słuchałaś w napięciu, a pani porucznik kontynuowała:

- zostaniesz wysłana do Karakury, zbierają się tam różne siły, między innymi Menosy, a ponoć też i jeden Vasto Lorde tam jest, ale z nimi nie będziesz walczyć, twoim i Minorim zadanie będzie unieszkodliwianie mniejszych Pustych, na których się natkniecie - po czym dodała przybierając nieco surowości - jeżeli traficie choćby na Menosa macie w ogóle nie wchodzić mu w drogę!

Minęła chwilka po czym wypuściła powietrze, wzięła wdech i przyjęła milszy ton:

- a teraz idzcie czekają na was przy bramie Senkai. Jeżeli macie coś jeszcze do zabrania to zróbcie to teraz. Powodzenia. Wszystko się zakończy na sygnał dowodzącego operacją, będziecie wiedzieć.

Wstaliście, ukłoniliście się i wyszliście. Minori powiedział:

- no więc jak? Idziemy czy coś masz do załatwienia?

Możemy iść... powiedziałam trochę zaniepokojona... z nerwów trzymałam jedną ręką za rękojeść swojego zanpaktou... dla uspokojenia się pomyślałam o swoim ukochanym...

Minori spojrzał przed siebie:

- w takim razie nie ma na co czekać. Idziemy.

Widocznie też jest przejęty choć objawia to raczej sposób chłodny. Szliście aż do bramy Senkai, po krótkiej formalności dostaliście zgodę na przemieszczenie, towarzyszyły wam piekielne motyle. Po przejściu wyszliście do świata żywych.

Pisz w Karakura-> Centrum-> Market Hiru

Podeszłam do Minoriego i się do niego uśmiechnęłam...
Jak tam? zagadnęłam do niego

Lekko zakrzywił wargi w uśmiechu:

- Cześć, Yuuki-san. Czekałem na Ciebie, widzę że i Kaichi-san także przyszedł. Możemy wejść.

Weszliście do środka, wasza dwójka usiadła przed kapitanem, porucznikiem i pierwszym oficerem. W końcu zaczął mówić kapitan:

- Hiroku Minori - Minori wstał uroczyście i z szacunkiem - , za wykazanie się w ostatnim czasie dużymi sukcesami oraz wzrostem twoich umiejętności zostajesz awansowany na 6 oficera, ponieważ obecny 6 oficer - Hideko Kori się nie zgadza z tym zostanie rozstrzygnięty pojedynek. Spocznij.

Minori usiadł, teraz twoja kolej, wstałaś i w napięciu czekałaś:

- Yuuki Morimoto, za sukcesy w ostatnich misjach, zdobyciu doświadczenia i nowych umiejętności zostajesz dostajesz rangę 9 oficera, nikt nie wniósł sprzeciwu. Przyjmujesz tę pozycję?

Tak! powiedziałam szybko...
Uśmiechnęłam się do siebie... byłam dumna i zadowolona...

Kapitan uśmiechnął się, po czym dodał:

- co prawda jest trochę roboty, ale wieczorem zrobimy wieczór towarzyski naszego oddziału, może dołączyły się w zabawie do innego, nie tylko my mamy powód do zadowolenia, cała akcja w Karakurze wypadła pomyślnie. Wy się do tego przyczyniliście. A teraz rozejść się... i gratuluję.

Po czym dodał: a teraz przejdźmy do sprawy Minoriego. Minori i Kori zmierzą się w sali treningowej 13 oddziału.

Poszliście wszyscy na polanę gdzie czekał na was cały oddział zostawiając sporo miejsca. Pani porucznik przemówiła:

[b]- będziecie walczyć na bokkeny oraz Kidou, odstawcie swoje zanpaktou - do tego kto jest lepszy nie są wam potrzebne.

Minori odpiął swój, podszedł do Ciebie:

- Popilnujesz? To długo nie potrwa.

PS: dopisz sobie do statsów: +2 reiatsu, +1 inteligencja, +2 psychika, dostałaś awans+poznałaś shikai.

Kiwnęłam głową i wzięłam jego zanpaktou... miałam nadzieje że sobie szybko poradzi... zaczęłam się przyglądać pojedynkowi...

Minori przyjął pozycję do walki i czekał na przeciwnika, który był znacznie masywniejszy od niego, mierzył prawie 2 metry, przy nim Minori wyglądał bardzo niegroźnie. Kori zamachnął się i zaatakował. Minori zrobił blok i skontrował. Cios został uniknięty. Olbrzym się odsunął i puścił zaklęcie 33, czerwona kula poleciała na Minoriego, lecz gdy już miała trafić poleciała nie w tą stronę, widocznie Kidou nie było mocną stroną tamtego.

Minori uśmiechnął się, w tym uśmiechu była zademonstrowana wyższość co zdenerwowało przeciwnika, który oburęcznie zaatakował natomiast Minori stał w miejscu i nie reagował. Cios miał już dojść gdy...

Minori podniósł rękę i schwytał bokken w locie! Wielu adeptów zrobiło wtedy łoł i byli pod wrażeniem, natomiast ciebie interesowało co się stało - Minori nie mógł po prostu złapać, Kaichi odezwał się:
- nie odczułaś tego? Minori zgromadził dużą ilość reiatsu w dłoni, musi posiadać doskonałą kontrolę... o cholera!

Twój wzrok wrócił na walkę, Minori odrzucił miecz swój na kilka metrów do przodu i przyłożył Koriemu palec do barku:

- zaklęcie numer 4: Byakurai.

Promień przebił go, a sam poleciał na dobre kilka metrów do tyłu. Koniec walki. Kapitan ogłosił:

- No to wszystko jasne, obecnym 6 oficerem jest Hiroku Minori. A teraz proszę rozejść i wezwać pomoc dla rannego. Minori pozwól na moment.

Odszedł z kapitanem i rozmawiali między sobą, chyba kapitanowi nie podobało się to jak pokonał przeciwnika, ale ostatecznie nie zabił go ani nie pozbawił mocy. Gdy skończyli, podszedł do was i wziął od Ciebie zanpaktou:

- Dzięki, widzę że wielu było pod wrażeniem, a przecież... ciągle nie odkryłem imienia jego. Chyba muszę się bardziej postarać.

Świetnie walczyłeś i oczywiście gratuluję awansu... powiedziałam z uśmiechem...

Nie zna imienia swojego zanpaktou... dziwne... byłam pewna że zna... pomyślałam z zdziwieniem nadal uśmiechając się do niego...

Trochę się rozpogodził:

- hmmm, owszem. Mimo to nadal za mało. Jeżeli będziesz miała kiedyś trening to powiedz, jesteśmy na podobnym poziomie, może nawet mocniejsza ode mnie - takiego przeciwnika potrzebuje, ale teraz pewnie wolałabyś spędzić trochę czasu z narzeczonym. Zostawiam was samych, ja mam trochę papierkowej roboty jeszcze. Na razie.


Odwrócił się i poszedł w swoją stronę. Ty natomiast zostałaś z Kaichim:
- I zostaliśmy sami, dokąd idziemy kochanie?

Lekko zachichotałam na samą myśl że ja mogę być silniejsza od Minoriego...
Zwróciłam się do Kachiego łapiąc przy okazji jego rękę:
Hmm... może chodźmy coś zjeść a później pójdziemy do sklepu kupić suknie ślubną... a później może... uśmiechnęłam się zalotnie...
Może jak zasłużysz będzie coś więcej... powiedziałam w końcu

Poszliście więc do baru gdzie patrzyliście gdzie można usiąść.

Ukłoniłam się Pani porucznik i zaczęłam mówić:
Przynosimy raport z poszukiwań grypy shinigami z lasu Rukongai...
Po chwili przerwy zaczęłam dalej mówić:
Niestety prawie wszyscy nie nie żyją, ocalał tylko jeden i jest ciężko ranny. Nazywa się Kaichi Arutsuki... rozkazałam mojemu oddziałowi żeby jak najszybciej go zabrali do Oddziału 4 i przynieśli mi raport o stanie zdrowia... wróg był pusty z którym walczyłam razem z Minorim w Karakurze... myśleliśmy że go zniszczyliśmy ale się pojawił żeby dokonać na nas zemsty... to wszystko...

Pani porucznik zmartwiła się twoimi słowami:

- nie oceniliśmy dobrze sytuacji. Co więcej - sam nie mógł tutaj wejść, ktoś mu pomógł od wewnątrz. Niestety wiele nie możemy zrobić, złożę was raport do oddziału 8, który wraz prowadzi dochodzenie, może będzie im to potrzebne. Trzeba będzie też powiadomić oddział drugi i karny korpus. To jest twoim zadaniem, Minori.

- Niezwłocznie się tam udam.

Minori wziął plik dokumentów i wyszedł, pani porucznik spojrzała na Ciebie:

- Jak się czujesz, Yuuki-chan?

Spojrzałam się na Panią porucznik i się uśmiechnęłam lekko:
Już dobrze... po tych słowach spojrzałam w okno i posmutniałam i od razu zaczęłam myśleć o Kaichim...
Mam nadzieje że wyjdzie z tego... modliłam się w duchu o to... łzy znów się zbierały w moich oczach...