Sala 13

Chłopak sięgnął do plecaka i wyciągnął jakiś notes i długopis. Otworzył pierwszą stronę ,, No to ciekawie się zapowiada, chyba zapomniałem jak mają na imię siędący obok mnie ''
Spojrzał na chłopaka a następnie na dziewczynę, nie chcąc przeszkadzać nauczycielowi postanowił że po lekcji zapyta jak się nazywają. Gdy nauczyciel podszedł do tablicy, chłopak przyglądał mu się uważnie. jego chód wskazywał że coś mu się stało w nogę bo utykał delitatnie lecz nie okazał nawet przez chwilę grymasu bólu. ,, Ciekawe kim był '' zastanawiał się czy był nauczycielem od początku czy kimś więcej. Wygląd, utykanie i wrogość jakie przedstawiał na pierwszy rzut oka mogły świadczyć że walczył na froncie z pustymi. Zostały tylko domysły a chłopak nie lubił zgadywać wolał coś pewno. Siedząc i obserwójąc klase nie zauwarzył jak długopis spadł mu wprost pod stopy dziewczyny. Poprawił okulary i spojrzał pod stolik ,, Jasna cholera i co teraz ? , przecież to leży tuż obok nogi, jak sięgnę to pomyśli zbok i ja obmacuje ogolnie rzecz biorąc może być sieczka. No tak pierwszy dzień i podpadne no nie musze coś wykombinować ..'' , spojrzał na kartkę delikatnie wyrwał ją by nauczyciel nie widział a tym bardziej słyszał. Napisał na karteczce ,,Obok twojej stopy jest długopis. prosze podaj bo nie mam czym pisać chyba że pożyczysz jak masz zapasowy, byłbym bardzo wdzięczny'' . Obserwował jak nauczyciel pisze po tablicy i delikatnie sturchnął dziewczynę lokciem, gdy ta się odwróciła dał jej karteczkę. ,, Uff nie widział nauczyciel a ciekawe co ona zrobi '' . Po czym odwrócił się delikatnie w strone tablicy i ukradkiem obserwował zachowanie dziewczyny.

Podałeś dziewczynie kartkę, ta zerknęła na nią i zaczęła czytać... W klasie panowała względna cisza, jak widać wszyscy słyszeli pogłoski o tym nauczycielu. wykładowca zapisał na tablicy kilka słów po czym zwrócił się do was przodem wtedy wszyscy szepczący ucichli, widziałeś że jego wzrok krąży po klasie, wyłapywał nim kolejne osoby... Zerknął w twoim kierunku i w kierunku twojej koleżanki.

Ruszył w waszym kierunku, dziewczyna chyba go nie zauważyła gdyż obróciła twarz w twoim kierunku, uśmiechnęła się, po czym to powiedziała - już ci podaje, chwilka - tu pochyliła się i zaczęła grzebać pod krzesłem. W tym czasie wysoki mężczyzna przeszedł między zędami i stanął przed waszą ławka, zmarszczył brwi - No i co ? Małe gówniarze sobie gruchają co ? Może chwielibyście sobie pogadać ?

Ryoko wstał, opuścił głowę położył prawą rękę na piersi, lewą zaś delikatnie ułożył na plecach. Zaczął dość spokojnie i wolno mówić lecz nie unosił wzroku :

-Wybacz najmocniej Sensei, to nie powinno mieć miejsca po tysiąckroć przepraszam w imieniu swoim i koleżanki. Moja wina wybacz.

Po czym spojrzał delikatnie na mistrza jak stoi tuż nad nim. Był spokojny i zafascynowany nauczycielem, sytuacja było dwuznaczna chłopak nie chciał powiedzieć mistrzowi że to wszystko przez jego długopis a dziewczyna w nieodpowiednim momęcie zaczęła grzebać i stało się delikatne zamieszanie. ,, Co zrobi mistrz ‘’ to pytanie utkwiło niczym strzała w drzewie, nie mógł nic więcej powiedzieć a nie chciał by sytuacja się pogorszyła więc postanowił milczeć i miał nadzieję że jego sąsiadka widzi mistrza i wstanie .

Zori uniósł lekko brwi, patrzył ciebie przez moment jak by lekko zdziwiony, później, w miarę słuchania twojej wypędzi na twarz powróciła normalna dla niego wściekłość... Nie skończyłeś, kiedy mężczyzna uniósł głos - MILCZEĆ ! Udzieliłem głosu ? - milczał przez chwilę, zerknął na dziewczynę, sięgnął po kartkę którą miała w ręce, nawet na nią nie spojrzał - Oboje na środek i pompki... 50 - wymamrotał już nieco ciszej, jego głos jednak jak w wcześniejszym przypadku był przesiąknięty niemal namacalną nienawiścią.

Cóż... Plotki chyba mówiły prawdę.

Dziewczyna popatrzyła najpierw na Ciebie, później na nauczyciela, później sama wstała, zacisnęła dłonie w pięści - A co my niby zrobili ? Odczep się ! - Zmarszczyła brwi, i uderzyła dłońmi w stolik. Wykładowca obrócił na nią wzrok, widziałeś że w jego oczach buchnęła jeszcze silniejsza agresja - Ty... Jedziesz stówę gówniaro

Wiedziałeś dobrze że dziewczyna na tym pyskowanie nie skończy, widziałeś że sama byłą wściekła - mogłeś zarefować, niem usiałeś.

Chłopak oparł rękę na ramieniu dziewczyny, odwrócił ją delikatnie by spoglądała w jego stronę. Gdy to zrobił spojrzał jej w oczy i spokojnym tonem powiedział :

-Spokojnie, nic nie zrobiłaś. Proszę nie złość się ja poniosę całą odpowiedzialność to ja przecież stworzyłem tą całą niezręczną sytuację a nie ty. Na spojojnie rozwiążmy ten problem proszę.

Chłopak odwrócił się w stronę mistrza :

-Wybacz Mistrzu że odzywam się bez pozwolenia lecz ta dziewczyna jest nie winna to moja wina i jako odpowiedzialny za to całe zajście i moim obowiązkiem jest poniesienie kary za tą całą sytuacje.

Spojrzał na dziewczynę i ukłonił się w geście ,, Proszę spokojnie ‘’. ,, Jestem gotów’’
pomyślał i wyszedł z ławki przed nauczyciela:

-Proszę mistrzu o poniesieniu kary za mnie i dziewczynie w sumie sto pięćdziesiąt pompek, na mój honor.

Spoglądał mu wprost w oczy gdy mówił a gdy skończył o honorze nadal wpatrywał mu się prosto w oczy w oznace szacunku i stanowczości jego słów. Był przygotowany na wszystko, spokój jaki ogarniał młodzieńca był ogromny. Miał wielką nadzieję że mistrz zrozumie że tu chodzi o honor i pozwoli mu odbyć całą karę.

Mężczyzna zmarszczył silnie brwi, najpewniej jak zawsze był zły, z tego co słyszałeś to on zawsze był zły i należał do najbardziej znienawidzonych nauczycieli w całej akademii - Dobrze rób sto pięćdziesiąt, już... - - później zwrócił się do dziewczyny - A ty i tak wykonasz tą stówę, czy ten marny rycerzyk podoła czy nie - Cóż jak wydawało się wykładowca raczej nie miał zamiaru "iść Ci na rękę".

Dziewczyna wyszczerzyła się lekko, popatrzyła na wykładowcę jak by chciała mu okazać że wcale się go nie boi, wyszła z ławki, stanęła obok Ciebie - Nic nie zrobiłam ? Trudno nie będzie mi tu jakiś zgred marudził na mnie - po tych słowach niemal od razu przykucnęła, po chwili położyła się na moment na brzuchu tylko po to aby po chwili zaczęła wykonywać kolejne pompki.

Chłopak spojrzał na dziewczynę i na mistrza ,, Trudno’’ podparł się obok dziewczyny i rozpoczął pompować. Może gdyby nie trenował to nie wykonał by tego zadania, nauczyciel wykiwał go i kazał pompować dziewczynie i sam musiał lecz czuł się odpowiedzialny i pasowała mu taka kara. , No za głupotę się płaci, kolejnym razem zabiorę dwa długopisy.. ‘’. Sala milczała nikt nie odważył się odezwać, czuł na sobie wzrok innych i nauczyciela. Podczas gdy miał osiemdziesiąt pompek dziewczyna skończyła, a on sam musiał dobić do setki lecz nie chciał szybko lecz równomiernie by nie zachwiać tempem i szybciej się zmęczyć. Przy stu dwudziestej ósmej zobaczy jak pot spływa mu po nosie a koszulka się kleiła do ciała ,,Cholera jasna, muszę się odświeżyć choć zaraz i tak mam trening i będę się pocił więc na jedno wychodzi’’. Skończył wreszcie pompować, wstał przetarł czoło rozciągnął mięśnie rąk i usiadł. ,,Dobry trening ‘’ po czym zrobił delikatny uśmiech. Wykonał wszystko co nauczyciel powiedział więc chyba można było wrócić do zajęć lecz wydawało mu się ze mistrz stoi i chce coś powiedzieć jakby coś wykonał źle. Dziewczyna siedziała a on nie cchiał spoglądał na nią by nie doczepił się tego że znów ja ,, podrywa ‘’.

(Żeby nie było robię rzut kostkami na ilość pompek, będę się posiłkować wytem twojej postaci)

Udało Ci się zrobić ledwo 31 pompek, po czym to upadłeś na klatkę piersiową dysząc cicho, sama dziewczyna wykonywała jeszcze kilka powtórzeń ćwiczeń, po czym to sama upadła, i zaczęła łapczywie i głośno łapać powierzę. Mężczyzna stanął przed tobą teraz dokładnie widziałeś jego raczej ciężkie buty, patrzył na was z góry pewnym rodzajem pogardy - Ojej czyżbyśmy byli słabi ? Na miejsca... Nie chce was słyszeć gówniarze - wymamrotał tym samym paskudnym tonem co wcześniej. Chyba nikt w klasie nie był zadowolony że pan diabeł wrócił z chorobowego.

Zerknąłeś na dziewczynę, mimo paskudnego zmęczenia na jej twarzy widziałeś całkiem wesoły uśmiech, młódka leżała chwile, po czym wykonała heroiczny wyczyn, udało się jej jeszcze raz podnieść i opaść, wyraźnie sama osiągneła swój limit.

Ryoko wstał nie mógł już więcej wykonać pompek, zresztą nie chciał się przesilać jeszcze pamiętał wczorajszy dzień treningowy. Spojrzał na dziewczynę i wysunął do niej rękę by pomóc jej wstać. Dziewczyna podała rękę i wstała wyszeptał cicho:

-Dzięki

Po czym oboje udali się do ławki, młodzieniec odzyskał długopis i teraz mogła odbyć się lekcja. ,, No miłe powitanie ‘’ pomyślał o tym zdarzeniu przed chwilą i uśmiechnął się sam do siebie. Reszta lekcji trwała w dość cichej atmosferze nikt nie chciał się odzywać, przed obawą konsekwencji. Hanari siedząc w milczeniu oczekiwał końca lekcji i poznaniu jego ,, sąsiadów ‘’ chłopaka zapatrzonego w podręcznik i imponującą mu dziewczyną. Była piękna, odważna i wydawała się bardzo miła, tak przynajmniej przypuszczał. Czas mijał a lekcja się dłużyła.

Jak się okazało dziewczyna w cale nie zamierzała wstać , i jak się wydawało zamierzała jeszcze pompować. Zori stał nad nią jego zgorzkniała twarz wyglądała jak głaz, nie zmienił swojej miny nawet na chwile, tylko patrzył się na młódkę, później rozejrzał się po sali. Ty zaś usiadłeś, bo lepiej było się chyba nie narażać...

Przez dalszą część lekcji twoja koleżanka męczyła się, aż nauczyciel nie dał jej wyraźnego plecenia że ma siadać, na jej twarzy malował się zmęczenie, jak również i jakaś zadziorność oraz radość.
Nauczyciel wymęczył jeszcze kilkoro uczniów którzy cicho gadali, jedni roboli brzuszki, inni pompki, zaś kolejni, ci bardziej przeszkadzający zostali odesłani na plac w celu robienia żabek wokół akademii.
Wydawać by się mogło że nauczyciel ma chyba jakieś czujniki gadania, przeszkadzania i zajmowania się czymś innym niż lekcją... Co w połączaniu z wrodzonym sadyzmem nie było zbyt dobre.

W końcu po jakimś czasie wykładowca oznajmił iż na dziś koniec, a poza upominaniem zdołał wam wyłożyć podstawy taktyki. Twoja "koleżanka" zaprała się lekko drżącymi rękami o blat biurka i wstała z pewnym trudem. Widziałeś że nauczyciel zerka w waszym kierunku.

Chłopak spojrzał na zerkającego wykładowcę i na zmęczoną dziewczynę ,, Może nie chce pomocy, jest zadziorna i wytrwała w tym co robi , muszę.. ‘’. Ryoko podszedł i ustawił się na wprost dziewczyny tak by nauczyciel nie widział nic tylko jego plecy i wyszeptał :

-Jesteś bardzo odważna i imponujesz mi lecz chciałbym ci pomóc choć tak się mogę zrekompensować za twój trud sprawiony przeze mnie. Jeśli masz mi zamiar powiedzieć że nic ci nie będzie to wybacz lecz ledwo stoisz był to ogromny wysiłek i teraz mięśnie się buntują pozwól sobie pomóc to nie jest oznaka słabości, nawet największy wojownik korzysta czasem z pomocy innych. I tak na marginesie mam na imię Ryoko.

Chłopak uśmiechnął się delikatnie i szepnął :

- Możesz opierać się o mnie a ja będę miał podręcznik będzie wyglądać tak że idziemy i rozmawiamy o taktykach a tak naprawdę będziesz się o mnie podpierać. Więc jak będzie?

Złapał zapiski i delikatnie pomachał nimi. Chciał pomóc a nie zaszkodzić sądził że dziewczyna zgodzi się i wyjdą razem na zajęcia, zresztą sam nie wiedział gdzie ma teraz odbyć się trening wszystko było tak świeże że mógł się pogubić.

Dziewczyna spojrzała na Ciebie, uniosła lekko brwi, po czym to zmarszczyła je i uśmiechnęła się zadziornie - Nie no spoko ja pomocy nie potrzebuje - patrząc na jej styl mowy musiała dołączyć do tego świata całkiem nie dawno. Mimo że mówiła że nie chce pomocy, oparła lekko swoją prawą dłoń na twoim ramieniu i odetchnęła cicho, najpewniej zdawała sobie sprawa że gorzej by wyglądało gdyby upadła ze zmęczenia na ziemie, a niżeli skorzystanie z twojej pomocy - Miło, ja jestem Yuriko... - Milczała przez chwilę, posłała spojrzenie nauczycielowi, uśmiechnęła się szerzej, później przeniosła wzrok an Ciebie - Ten no jak chcesz mi dziękować... Choć nie wiem za to to możesz mnie ten... Odprowadzić na stołówkę

- Nie ma sprawy.
Chłopak uśmiechnął się i powiesił jej torbę na ramieniu tuz obok swej po czym objął dziewczynę mocniej by ta nie upadła i wyszeptał :
-No to ruszamy na stołówkę.
I ruszył delikatnym lecz stanowczym krokiem w stronę drzwi. Jakby nie patrzeć pierwszy raz był tak blisko dziewczyny a nie czuł żadnej kremacji czy coś w tym stylu, czuł tylko ciepło i delikatność jej ciała. Nie była aż tak zmęczona dlatego równomiernie maszerowali a gdy znaleźli się tuż przy drzwiach chłopak zrobił delikatny ukłon pożegnalny w stronę nauczyciela i wyszedł na korytarz a następnie w stronę stołówki. Po drode jednak zapytał delikatnym głosem :
-Chciałem zapytać czy mamy nadal wspólne lekcje czy masz coś innego ?
Lecz tak naprawdę chciał powiedzieć jej coś miłego w stylu ,, Jesteś bardzo pieką i delikatna, zostań dłużej ‘’ nawet jej nie znał a tak mu zaimponowała swoim uporem i wytrwałością w tym co robi.

Dziewczynie chyba wcale nie przeszkadzała taka sytuacja, znaczy nie zdawała się reagować na twój dotyk, na to że w zasadzie sama jest dosyć blisko chłopaka. Trzymając lekko za jej bok czułeś że ciało młódki jest za pewne dosyć zahartowane treningami - mięśnie miała raczej twarde... Mimo niepozornego wyglądu musiała być najwyraźniej dosyć silna. Kiedy skłaniałeś się nauczycielowi ona posłała mu zadziorny uśmiech i wrogie spojrzenie, później wyszliście.
- Lekcje ? Jeśli dobrze myślę to chyba jesteś w tej samej grupie, wiec chyba tak... A co planu nie znasz ? - czułeś że z każdą chwilą dziewczyna porusza się z większą łatwością, tak wiec po chwili "odkleiła" się od Ciebie i oznajmiła że nie musi już CI pomagać iść.

Tak oto dotarliście do szkolnej stołówki...

Piszemy > https://bleach.forumpolish.com/akademia-shinigami-f8/stoowka-t688-30.htm

(Wiedziałam że o czymś zapomniałam, o opisie koleżanki)

Dziewczyna liczy sobie 172 cm wzrostu, odziana była jak każda uczennica w odzienie uczennicy akademii, przy boku nosiła skrócony boken.


Minęło jeszcze dobre pięć minut nim zaczęła się lekcja, równo z początkiem do sali powolnym typowym dla żołnierzy równym krokiem wszedł wysoki, wyraźnie postawny mężczyzna jak się wydawało kulał lekko na lewą nogę.

Nosił jasne kimono, przewiązane czerwonym boki które to podtrzymywało białe szerokie spodnie, przez lewe ramię przewieszoną miał pelerynę... Szedł ku tablicy. - Od dziś będę was uczył gówniarze, nazywam się Tathonou Zori i wymagam od was pełnej dyscypliny i skupienia... Jakieś pytania - Zerknął pobieżnie na kolejne osoby, również i na Ciebie... Jak się wydawało jego lee oko było zasłonięte przez opaskę podtrzymywaną na ochraniaczu na czoło.

Kenjiro siedząc pewnie w ławce patrzył przez chwilę w blat szukając w nim odpowiedzi na pytanie, którego nie umiał jeszcze sformułować, lecz od początku pobytu tutaj go dręczyło.
Odwrócił głowę w prawo przyglądając się dziewczynie ze stoickim spokojem i lekko uniesioną brwią- oznaką zdziwienia, brakiem komentarza na swój temat. Po około 20 sekundach uśmiech pojawił się na jego twarzy po raz kolejny.
Ciekawe, spodziewałem się, jakiejś ostrej riposty lub ostentacyjnego odsunięcia się. A tutaj zwykła postawa ignorująca...Wolę tak. Pomyślał kładąc torbę i boken obok krzesła tak by nie przeszkadzało innym.
Kenjiro jeszcze raz spojrzał spod włosów na dziewczynę szukając jakiś znaków, czegoś, co by zdradziło mu coś z jej charakteru....
Już miał coś powiedzieć, gdy wszedł do sali nauczyciel. Wrażenie, które na nim sprawił...hmm najtrafniej określić można, jako piorunujące i zdecydowanie negatywne. Czemu tak nie miło, i co się panu stało w nogę? Nawet nie powiedział, co po prostu niemo poruszył ustami Kenjiro. Nie spuszczając spojrzenia z Przybyłego nauczyciela.

Zerknąłeś na dziewczynę, na pierwszy rzut oka widziałeś że zdawała się nie dbać za bardzo o własną fryzurę, włosy były spięte jednak nie wyczesane, odzienie zdawało się być lekko przybrudzone w paru miejscach co mogło znaczyć kilka rzeczy, być może była niechlujem, albo nie miała gdzie wyprać odzienia, lub nie miała ku temu czasu. A może była już na porannym dodatkowym treningu ? Sama wyglądała na wkurzoną, być może już nie mogła słuchać szeptów snobów z waszej klasy...

Nauczyciel podszedł do tablicy - Zaczynamy od razu, przepiszcie to - Mężczyzna zaczął pisać na tablicy, a pisał całkiem szybko...

po jakiś dwóch minutach w twoją głowę uderzyła zwinięta kartka, odbiła się i poleciała na lewo na podłogę, nie bardzo wiedziałeś kto to, i trudno było stwierdzić bo w twoją stronę patrzyło kilka osób.

Kenjiro przez chwilę kontemplował na temat koleżanki i jej aktualnego stanu bycia, wyrwany z tych rozmyślań przez zaczynający się wykład, zaczął notować. Nie potrafił nadążyć za tempem nauczyciela, jednak w miarę starał się zachowywać fason i stoicki spokój.
Umiejętność czytania i pisania opanował dość szybko, lecz fakt, że korzysta z niej od kilku lat sprawia, że szybkość pisania jest powolna.

Kątem oka starał się jeszcze sprawdzić czy jego towarzyszka może radzi sobie lepiej czy może się okaże towarzyszem niedoli. W głębi serca miał nadzieję, że dziewczyna pisze na tyle sprawnie, że nadąża za nauczycielem a potem okaże się dobrą kumpelą dając ewentualnie przepisać.

Uderzenie kartki nie było miłym doświadczeniem, ale też nie było nie do przewidzenia. Początkowo Sakurai zignorował "pocisk”, lecz po jakiś 40 sekundach, (jeśli kartka była blisko) dyskretnie starał się wyczuć moment, gdy nauczyciel pisze i nie patrzy na salę, by podnieść i rozwinąć papier.

Jak się okazało dziewczyna pisała bardzo skrupulatnie każdy znaczek, dodatkowo nadążała bez problemu za nauczycielem, znaczki stawiała czytelne... Może nie piękne ale czytelne.
Zauważyłeś że nie tylko w twoją stronę leciały kartki, dwie uderzyły w głowę młódki, jednak ona na nie nie reagowała, jak i również na inne rzeczy i osoby.

Czekałeś aż nauczyciel skończy swój wzrokowy patrol po was po czym to sięgnąłeś po karteczkę, ukradkiem ją rozłożyłeś i zerknąłeś do środka, szybko dostrzegłeś napisane słowa "Nie wychodź ze szkoły paskudo", kiedy przyglądałeś się słowom dosłyszałeś kroki, szybko schowałeś kartkę pod biurkiem i uniosłeś wzrok. Jak się okazało nauczyciel z wściekłością wypisaną na twarzy zbliżał się w twoim kierunku... Chyba miał on radar na nie uważających, bo w końcu robiłeś wszytko dyskretnie, stanął przed twoją ławką - Ojej lekcja się znudziła ? Co tam masz ?

Kenjiro usłyszawszy słowa pobladł momentalnie. Niemal czuł surowe spojrzenie wbijające się w niego i przeszywające go na wskroś- wykrywacz kłamstw i urządzenie do elektrowstrząsów w jednym. No to mam przerąbane...Dzięki Rai za wysłanie do piekła. pomyślał zwijając kartkę i kładąc ją na blacie. Amulet na szyi najwyraźniej z powodu pytania chciał protestować i wysunął się zza munduru ciążąc jak kula u szyi, więc Sakuraj szubko go schował podnosząc się oraz unosząc wzrok na nauczyciela i zdobywając się na uśmiech. Ależ nie proszę pana. Staram się nadążać a to to nic takiego, makulatura...Od niedawna rozważam segregowanie odpadów hehe. powiedział mrużąc oczy i rąbiąc głupkowaty uśmiech. Co ja pieprzę?! Koleś mnie wywali albo dołączy się do tamtych... Trzeba być ostrożnym. Krytykował się w myślach.
Sumimasen Sensei. Powiedział Kłaniając się. Jeśli Nauczyciel pozwoli to Kenjiro siada i zabiera się znów do pracy.
Oby się te zajęcia szybko skończyły....i oby ta koleżanka pomogła mi w tych zajęciach... Użalał się dalej nad sobą z miną załamanego lesera przed egzaminami.

- Hehe... Na ziemie, zrobisz tyle pompek ile zdołasz - Patrzył przez chwile na Ciebie, później do twoich i zapewne jego uszu doszedł zduszony śmiech gdzież z tyłu, Zori automatycznie uniósł wzrok, chwile później podniósł prawą rękę i wskazał palcem na młodego blondyna siedzącego pod ścianą, twarz miał całkiem przystojną i tak jak ty odziany był w mundurek uczniowski - Ty też... Na środek i pompować - wymamrotał niezbyt przyjemnym tonem głosu.

- Chyba sobie żartujesz co ? Nigdzie nie pójd... - chłopak nie skończył nawet mówić swojej kwestii, kiedy to wykładowca wymamrotał Cicho jedno słowo - shou - słowa okazało się być inkantacją jednego z najprostszych czarów... Skutek tego wszystkie był taki że w młodziana uderzyła niewidzialna siła "pchnięcie", chłopak uderzył silnie plecami o ścianę, odbił się lekko od niej tracąc gwałtownie powietrze z płuc, zaczął kaszleć
- Nie będę powtarzać dwa razy... - Wymamrotał nauczyciel po czym to ruszył znów do tablicy. Gdy młodzian odzyskał oddech, wyszedł z ławki, położył się na ziemi po czym to zaczął pompować.

Kenjiro stanął wyprostowany, ruszył na środek sali, ukłonił się i bez słowa padł natychmiastowo na ziemię i zaczynając robić pompki. Bez wielkiego pośpiechu łapiąc swoje tępo by wytrzymać jak najdłużej i równoważąc siły i zachowując równy oddech. Piękny początek dnia, przynajmniej trening poranny mam odfajkowany pomyślał wykonując kolejną pompkę.

Gdy usłyszał komentarz a następnie uderzenie o ścianę uśmiechnął się pod nosem Przynajmniej tu jesteśmy dokładnie równi... pomyślał ostatnie słowo wyszeptując tak by tylko samemu się usłyszeć. Gdy drugi młodzian padł obok dopiero Kenjiro zobaczył, kim był. Postanowił go sobie zapamiętać i w przyszłości się policzyć. Wszystko jedno, na jakich zasadach byle by dostał nauczkę.

25 pompek za sobą, ale tu nie o ilość chodziło- tyle wiedział Kenjiro gdy poczuł, że jego korpus dziwnie przybrał na wadze. Jednakże tutaj teraz nie chodziło tylko o karę, trzeba było wytrzymać dłużej od tego szlachciura, pokazać, że jest się z innej gliny, ale jest się też twardym- te dziecinne myśli o rywalizacji nawet na tak głupim polu dodawały mu otuchy przy kolejnych pompkach. Choćbym miał rąk nie czuć i siłą woli się podnosić i opuszczać-dam radę Myślał kolejny raz zniżając głowę do podłogi, na której zaczęła powstawać mała kałuża od jego własnego potu. Czuł jak kolejne krople spływają mu po twarzy, jak jedna kropla spływa powoli z łokcia aż do ziemi unikając materiału.
Był zły, zły na wszystkich tych, co go nie akceptowali oraz na siebie, że nie zignorował tej cholernej kartki. Ale pompował do oporu, dalej we własnym rytmie.

Zerknąłeś na chłopaka, postanowiłeś sobie zapamiętać jego "mordę", a tą miał zbliżoną do kształtu twarzy dziewczyny, zresztą jak się mogło wydawać, jak na chłopca za bardzo dbał o wygląd, włosy miał przystrzyże bardzo dokładnie.

Dawałeś z siebie wszytko, robiłeś pompkę za pompką, zresztą tak jak blondynek... W jednej chwili spojrzeliście na siebie, na twojej i na jego twarzy widać było minę świadczącą o zawziętości, widać on również zamierzał wygrać ten mały "sparing".
Dojechałeś do 15, coś Ci wybitnie nie szło, czułeś co raz to większy ciężar, za to oczywiście odpowiadało zmęczenie... I ty i chłopak zwolniliście, widać oboje byliście podobnie wysportowani...
Sam dociągnąłeś jeszcze 5 pompek, dzięki czemu udało Ci się zrobić ich 20, choć byłeś paskudnie zmęczony... Opadłeś na ziemie dysząc cicho. Twój "znajomek" również skończył na 20, co prawda próbował się jeszcze poderwać aby zrobić jedną, nie był jednak w stanie.
Wtedy też Zori spojrzał na was spod tablicy, na której zapisał już sporo informacji - Tak mało ? Żałosne... Doprawdy żałosne gówniarze... Na miejsca nie chce was słyszeć - wymamrotał owe słowa z wyraźną agresją, później wrócił do pisania.

Z trudem jednak udało się wam wstać, ruszyliście na swoje miejsca... Klapnąłeś zmachany na krzesło, byłeś spocony i spragniony... Zaś lekcja dłużyła Ci się niemiłosiernie, myślałeś że zapuścisz już korzenie kiedy wykładowca obwieścił koniec zajęć.

A mówią ,że przy dobrej zabawie się nie męczysz... Wyszeptał do siebie odkładając z trudem do torby przybory do pisania. następnie obrócił się do swej koleżanki z ławki. Cześć ,czy byłabyś tak miła i pozwoliła mi potem uzupełnić notatki, nie nadążałem za bardzo. Przy okazji Kenjiro jestem. Powiedział uśmiechając się przyjaźnie i przymrużając oczy, która najwięcej w jego mniemaniu sprawiały kłopotów w Public Relations.
Teraz się okaże czy ziomkowie z Rukonu też mną gardzą? Pomyślał lekko otwierając oczy i kierując spojrzenie w jej oczy. Czekał na odpowiedź modląc się w duchu aby nie okazała się podobna do innych w tej jednej kwestii.

Dziewczyna zbierała swoje rzeczy do torby kiedy to odezwałeś się do niej, zerknęła w twoim kierunku, jej mina nie zmieniła się ani trochę, wyglądała tak samo jak na lekcji - Hm... Co ? Nie nadążyłeś ? Nie dziwie się bo zrobiłeś głupotę - westchnęła cicho, podrapała się po głowie po czym to sięgnęła do torby - Dobra... Słuchaj, pożyczę, ale spróbuj chociażby ubrudzić kartkę... - wydawało się że ton nabrał pod koniec nieco twardości, czyżby Ci groziła ? Dobry początek znajomości... Wyjęła plik kartek który zresztą Ci podała - A Ciebie czemu się czepiają ? - Cóż chyba wyszło na to że dziewczyna nie zwracała uwagi na twój wygląd... W ogóle.

enjiro odetchną z ulgą i z uśmiechem schował kartkę do torby. nie śmiałbym, o cudze dba się lepiej niż o swoje. powiedział poważnym tonem A czepiają się z kilku powodów, po pierwsze i chyba najbardziej rzucające się w oczy to że po prostu nie pasuje im mój wygląd, sam się czasem boję własnych oczu. Po drugie i trzecie zarazem, jestem z Rukonu a dostałem się do klasy gdzie dominują snoby i szlachcice, bojący się, że ktoś taki może ich przewyższyć- dokładnej różnicy miedzy nimi nie widzę, ale jednak postanawiam rozdzielić. Powiedział zakładając torbę na ramię i powoli wstając. A ty? Czepiają się ciebie, z jakiego powodu? Spytał się już gotowy do wyjścia patrząc jej w oczy. I czy mógłbym poznać twoje imię? Zaśmiał się lekko znów zamykając oczy. Tamta groźba mi kogoś przypominała hehe pomyślał czując ciężar naszyjnika.

- Czepiają się Ciebie za wygląd ? - Dziewczyna uniosła lekko brwi, przyjrzała Ci się spokojnie, po czym to mruknęła - Gorsze paskudy już widziałam u siebie - wzruszyła ramionami. - A mnie się czepiają bo pochodzę z ostatniej okręgu rukonu... I trafiłam do klasy tych cholerników - Cóż w ostatniej dzielnicy rukonu faktycznie mogą widzieć naprawdę wiele. Młódka powoli ruszyła do wyjścia - nazywam się Suzue, i jestem cholernie głodna... Jak chcesz gadać to choć na stołówkę - nie czekając na twoją osobę ruszyła do wyjścia.
Nauczyciel siedział spokojnie przy biurku, najpewniej nie zamierzał wyjść na przerwę... Ze znudzeniem zerkał na kolejnych uczniów, również na was.

Suze-san poczekaj... też miałem iść coś zjeść. Powiedział Kenjiro zbierając się szybciej aby dogonić dziewczę. Nim jednak wyszedł spoważniał i spoglądając w oczy nauczyciela, wykonał niski ukłon. Następnie szybkim krokiem udał się za towarzyszką z ławki na stołówkę.
Nie jadł pełnego śniadania a wycisk dostał już na pierwszych zajęciach, po prostu wydawało mu się że jeśli nie uzupełni energii to padnie na twarz i na tym się skończy dzisiejszy dzień.
Doganiając Suze sam nie mógł uwierzyć, biegnie za dziewczyną która go ignoruje i no cóż...przynajmniej nie neguje ,że wygląda paskudnie. Usłyszeć ,że widziało się gorszych za komplement uznać nie mogę. Przynajmniej mam do kogo otworzyć gębę. pomyślał zrównując się z nią na korytarzu. Jak to z ostatniego? Ja z 60 i przeniosłem się do 13... więc ty? Jak? A mi się wydawało... Mówił nie potrafiąc złożyć prawidłowego i pełnego zdania.Jeśli pochodziła faktycznie z 80 regionu to albo była w czepku urodzona, albo "wycięła" sobie drogę do akademii. Pomyślał z lekkim strachem i podziwem.

Dziewczyna nawet nie zwolniła, w zasadzie faktycznie Cie ignorowała, tak jak ignorowała wszytko inne i wszystkich innych. Trudno powiedzieć co musiała przeżyć osoba która pochodziła z ostatniej dzielnicy, i jak to musiało zmienić jej życie.
Widziałeś że ludzie, nawet Ci zadufani w sobie arystokraci raczej schodzili jej z drogi, delikatnie zmieniając trajektoria swojego ruchu, zupełnie jak by się bali, i nie chcieli tego pokazać, albo coś.
Skłoniłeś się nauczycielowi, ten patrzył na Ciebie, wyraz jego twarzy ni3 zmienił się jednak, nie kiwnął nawet głową na pożegnanie... Jego twarz była jak jakiś chłodny głaz, głaz na którym wyryto zgorzkniałość.

Dogoniłeś młódkę, całkiem szybko zresztą, mimo że nie zwolniła, to jednak nie szła tak szybko aby za raz zniknąć Ci z oczu. - Pochodzę z ostatniego okręgu, i w zasadzie wyprowadziłam się stamtąd przed miesiącem, wzięli mnie stamtąd jacyś shinigami... Zresztą jak ich dorwę to oderwę im nogi od dup - Wszytko powiedziała takim tonem jak by mówiła o najzwyklejszej na świecie rzeczy.

Zabrali? Wybacz że zadaję tyle pytań ,ale nie do końca rozumiem. Zostałaś porwana czy jak? Poza tym wydawało mi się ,że życie w 60 okręgu a co dopiero w ostatnim. Mówił wyraźnie zdziwiony lecz już bez strachu, nie wiedział czemu lecz przestał się bać. Może komizm sytuacji gdzie uczeń akademii grozi członkom Gotei XIII?
Zadziwiasz mnie. Wyciągnięto cię z piekła i jesteś za to zła. Ale nie mi to oceniać.
Powiedział uśmiechając się i krocząc powoli do jadalni.[i] Gezz ona naprawdę jest dziwna, ale ja nie jestem lepszy. Dziwne, gdy z nią idę i rozmawiam jakoś lżej na sercu się robi.





-------------------------------------------
Najlepszego w Dniu Kobit xD