Sala 13

Droga do sali była niezwykle uciążliwa, padał deszcz a trzeba było jeszcze chronić notatki i bandaże przed przemoczeniem. W momencie dotarcia do głównego budynku oddalonego o jakiś kilometr od akademika mogłeś zwolnić i odetchnąć. Salę znalazłeś bez większych problemów. (opis masz na pierwszym poście tematu) wchodząc zauważyłeś tylko kilka wolnych miejsc na lewym skrzydle w pierwszym rzędzie. Reszta była już zajęta przez gadających studentów, została jeszcze jakaś minuta czy dwie przed przyjściem wykładowcy, wedle rozpiski nazywa się Zori.

Spoiler:

Ten krótki czas który poświęciłeś na usadowienie się i rozejrzenie minął niezwykle szybko a do sali wszedł niczym duch niezwykle silnie umięśniony mężczyzna w stroju shinigami i nauczycielskim haori. Wygląda raczej na wprawnego wojownika, niż kujona siedzącego w książkach. poruszając się już po sali kuleje lekko na lewą nogę, zaś lego lewa ręka ciągle ukryta jest pod narzuconym na ramiona długim płaszczem. Dozbrajana przepaska na czole służy także jako baza do trzymania opaski, która zasłania lewe oko. Na jego twarzy widnieje wyraz wielkiej irytacji.
Siadać! Nazywam się Tathonou Zori!  I skazano mnie na mękę z wami jako moimi uczniami. Zaczynamy wykład Główne zadania Shini....
Zwycięstwo...!!!! Przerwał okrzyk kobiety wjeżdżającej na jakiejś biało niebieskiej płachcie wyważając drzwi. Po około sekundzie dostrzegłeś że to nieregularne coś to mężczyzna. starający się wstać.

Spoiler:

Wy gnoje!!! Za spóźnienie 30 pompek i macie dodatkowy referat na jutro!!!
Powiedział z niezmienioną i równie mocno poirytowaną miną.Głównymi zadaniami Shinigami są ochrona Soul... Chłopak z dziewczyną lekko się przepychając usiedli szybko na wolnych miejscach obok ciebie...Zori bardzo szybko dyktował, i bardzo dużo...a miałeś mieć dwie godziny wykładu.
minęła pierwsza...

Sam Tetsu tez zirytował się zaistniałą sytuacją. Jednak to uczucie szybko minęło kiedy tylko zaczęła boleć go ręka od pisania. Ledwo co nadążał. Pod koniec pierwszej godziny jego notatki zaczęły mieć już dość sporo braków. Postanowił pisać tylko to co najważniejsze, słowa klucze.
”W życiu nie zdążę zapisać wszystkiego. Może to wystarczy, resztę doczytam albo pożyczę od kogoś. Czy jest tu biblioteka? Głupi ja przecież to Akademia Shinigami.”
Takie myśli krążyły mu po głowie. W połowie wykładu nastąpiło małe rozprężenie w szaleńczym tempie dyktowania Zori, wtedy ukradkiem Tetsu zerknął na parę dzieciaków siedzących obok niego. Mimowolnie podrapał się po bliźnie.
”Rety, co z nimi? Czemu się tak zachowują? Co gorsze, chyba oni są moimi sąsiadami, to na pewno oni. Zastanawiam się co za chory związek ich łączy, tylko pokrewieństwo mogło by tłumaczyć to że ze sobą wytrzymują. W gruncie rzeczy to są do siebie bardzo podobni. Oby tylko nie wciągnęli mnie w czasie zajęć w swoje chore gierki. Nie chciał bym być źle zapamiętany przez mistrza. Wydaje się być osobą, która łatwo daje porwać się emocjom, a w szczególności złości.”
Tetsu spojrzał z powrotem w stronę wykładowcy wyprostował się wypiął pierś, a na jego twarzy zagościła zacięta mina.
”Tak, dam z siebie wszystko. Pokaże się od jak najlepszej strony.”

Starałeś się notować tak szybko jak tylko mogłeś lecz twoje ambicje przerastał na tę chwilę brak doświadczenia w takiej ilości informacji które mimo iż zapisałeś od razu wylatywały z głowy i musiałeś po dwa razy się upewniać czy dobrze zanotowałeś, tępo narzucone przez wykładowcę było nieznośnie szybkie. Widziałeś jak inni starają się nadążać lecz powoli się poddają, para obok ciebie uśmiechając się notowała lekko cię denerwując gdyż co jakieś 3 minuty kiedy Zori robił przerwę na oddech jedno z nich uderzało końcem ołówka o stolik. Wtedy drugie robiło przerwę a pierwsze dalej notowało i tak na zmianę. wydawało się iż to nie sprawia im najmniejszych problemów i przychodzi naturalnie, nie mniej dźwięk był lekko irytujący lecz chyba tylko ty go słyszałeś.
Niestety po pierwszej godzinie Zori przeszedł do kolejnych wykładów tym razem o historii SS oraz wpływie Gotei 13 na SS. Para dalej pisała swym systemem zdaje się że nie opuszczając ani linijki tekstu, podczas gdy w ułamku sekundy zorientowałeś się że oprócz ciebie ich oraz jeszcze z 8 osób nikt z pozostałej 40 nie notuje albo notuje sporadycznie...
Koniec na dzisiaj. Wasza dwójka na jutro na 3 strony historia 6 oraz 2 oddziału z wyszczególnieniem wpływu kapitanów na kształt dywizji. Warknął wychodząc...Ludzie powoli się zbierali starając się dogadać z innymi o pożyczenie notatek lub wspólną linię obrony na wypadek testu.
Twoi sąsiedzi spokojnie pakowali rzeczy i teraz mogłeś się im dokładnie przyjrzeć, faktycznie byli do siebie podobni, nosili się w typowe dla akademii uniformy to co przykuwało wzrok to kolory oczu, lazurowe u chłopaka i złote u dziewczyny. Chłopak już chciał coś powiedzieć gdy słyszalnie zaburczało ci w brzuchu. Przecież nie jadłeś śniadania.Ten jednak zamiast głośno wybuchnąć śmiechem tylko lekko się uśmiechnął.W sumie mamy przerwę, co nie Akemi? Idziemy coś przekąsić z sąsiadem z ławki? Jestem Katsuo Dziewczyna jakby się ocknęła z transu...Czemu by nie...i tak jest skazany na nas na wykładach Oboje sprawiali teraz nieco odmienne wrażenie, no gdyby nie ten łobuzerski uśmiech na twarzy dziewczyny nazwanej Akemi.
Reszta sali powoli pustoszała, nikt nie zwracał na was uwagi po prostu wychodzili.

Tetsu był szczerze zaskoczony zachowaniem tej dwójki. Postanowił dać im szansę, może to przez to że był głodny i wykończony po dwóch godzinach pisania. Jego twarz, jak zwykle z resztą, zastygła w grymasie zaciętości, jednak aby trochę rozluźnić atmosferę Kuwabara pozwolił sobie na lekki uśmiech. Następnie zwrócił się do niech.
”Miło mi was poznać , nazywam się Tetsu.” Lekko się ukłonił, następnie powtórzył sobie ich imiona, aby je zapamiętać.
”Akemi i Katsuo, bardzo chętnie udam się z wami do stołówki na śniadanie. Trzeba się posilić przed resztą ciężkiego dnia.” Tetsu wskazał ręką wyjście i kiwną zachęcająco głową, tym samym dając znak swoich nowych znajomych do wyjścia z sali i udaniu się do jadalni. Już na korytarzu kontynuował rozmowę.
”Widziałem że macie całkiem sprawny system robienia notatek. Ja mimo szczerych chęci nie byłem w stanie wszystkiego zanotować.” Tetsu zatrzymał się i w głębokim ukłonie zwracał się dalej do rodzeństwa.
”Dlatego chciałem was prosić, oczywiście jeśli nie macie nic przeciwko, o możliwość skorzystania z waszych notatek do uzupełnienia moich. Był bym bardzo wdzięczny. Oczywiście postaram się zrewanżować w miarę moich możliwości.” Trwał w tej pozycji dopóki nie usłyszał odpowiedzi.

Para spojrzała po sobie z wyraźnym zdziwieniem i zaniosła się szczerym śmiechem.
Po co tak formalnie? Oczywiście że ci damy, w końcu nie każdy może mieć tak łatwo jak my. Powiedzieli wychodząc z lekkim śmiechem. poczekali na ciebie przy wyjściu po czym skierowali się w stronę jadalni, mimo wczesnej godziny było już tu całkiem sporo osób. Stołówka była bardzo przestronna mogła pomieścić na raz około 100 osób siedzących przy stołach dzisiejsze danie to Curry oraz Onigiri. Z tego co zauważyłeś to można było wziąć kilka kulek na zapas. Przez okna wychodzące na tereny zielone akademii widziałeś że dalej siąpi deszcz. Twoi towarzysze zajęli ci miejsce w kolejce po czym zaczęli nakładać sobie porcje, o dziwo dziewczyna nakładała sobie podwójne...Co do notatek to bawiliśmy się tak jak byliśmy młodsi, chodziło o to by ktoś kontynuował zadanie po klaśnięciu, czy to były wypowiedzi czy sprzątanie...śmiesznie to wychodziło. Powiedział Katsuo patrząc z przerażeniem na talerz Akemi Oby cię zatwardzenie wzięło... dodał zajmując miejsce przy stoliku.W ryj chcesz? powiedziała z pełnymi ustami i grożąc łyżką... Pierwszy posiłek od 3 dni, wolę jeść na zapas, a wracając do notatek Tetsu-san gdzie mieszkasz? w akademiku? czy gdzieś w domku?Bo te notatki byśmy wzięli wieczorem...Mówiła podając obie połowy...no wiesz trzeba jeszcze napisać ten referat, za rano i szykować następny.Jej mina była strasznie niewinna i ciekawska, widziałeś teraz niewinne dziewczę przed garem ryżu z curry i małą łyżeczką...gar powoli się opróżniał.

Wdzięczny za notatki Tetsu ruszył z nowopoznanymi towarzyszami.
„Gdzie ona to wszystko mieści?” Pomyślał gdy zauważył ile jedzenia nakłada sobie Akemi.
”Zachowują się całkowicie inaczej niż się obawiałem, w sumie na całe szczęście.”
Sam nałożył sobie standardową porcje i kilka Onigiri na później. Po zajęciu miejsc, Tetsu przyglądał się Akemi i Katsuo z lekką zazdrością. Ich sposób życia był taki lekki, naiwny, sam już nie potrafił od dawna patrzeć na wszystko jak oni. Blizna pod chustą znowu zaczęła swędzieć.
”Cóż zdaje mi się że jesteśmy sąsiadami. Postaram się jak najszybciej uzupełnić swoje notatki i zaraz mogę je wam zwrócić. Jesteście rodzeństwem, prawda? Świetnie potraficie współpracować, a jednocześnie praktycznie na każdym kroku się kłócicie. Zachowujecie się jak przykładowe rodzeństwo. Zaniekokoiło mnie też twoje stwierdzenie Akemi-san że jest to wasz pierwszy posiłek od trzech dni, skąd wy pochodzicie?” Tetsu patrzył się na niech z lekkim niepokojem na twarzy, za chwilę zdał sobie sprawę, że oczekuję od nich zwierzeń nie oferując niczego w zamian dlatego zaraz dodał, mając nadzieje że zyska tym ich zaufanie.
„Sam pochodzę z Rukongai czterdziesty okręg, okropna okolica, dlatego ostatnie lata spędziłem poza miastem. Nie zrozum mnie źle, nie chce być wścibski, ale jak sama to ujęłaś Akemi-san, jesteśmy na siebie skazani na wykładach, w takim razie miło by było poznać się lepiej.” Tetsu uniósł ręce w poddańczym geście, dając rozmówcom do zrozumienia, że za jego pytaniem nie kryje się nic złego. Przed nim na stole leżał już pusty talerz. Trzeba było mu przyznać że jedzenie potrafił pochłonąć w mgnieniu oka, taki nawyk wyniesiony z Rukongai, gdzie o posiłek było trudno.

Oboje już kończyli powoli jeść gdy padły twoje pytania, popatrzyli po sobie porozumiewawczo po czym Katsuo odpowiedział za oboje. Bliźniaki, też jesteśmy z rukonu z północnego dystryktu. Nie było łatwo o jedzenie więc Akemi...nie umie się pohamować Mówił ciężko zbierając słowa. Tymczasem Akemi wstała i wzięła tacki by was zmotywować do wstania. Wszystkim nam było ciężko, chodźmy już bo za chwilę mamy Kidou...aż mnie ciarki przechodzą z podekscytowania. Powiedziała z łatwo zauważalnym wymuszonym uśmiechem. Gołym okiem widziałeś że trudno im o tym mówić. Zresztą sam wiedziałeś jak tam jest i nie każdy potrafi się z tym pogodzić. Co racja to racja, trzeba się zbierać i dać z siebie wszystko.Od wczoraj zaczęło się nasze nowe życie. Powiedział Katsuo z werwą na końcu prawie krzycząc z podekscytowania, Akemi szybko palnęła go w łeb studząc zapał. Nie drzyj japy. Szepnęła przewieszając pokrowiec na boken przez ramię.

Jakby co to opisz co po drodze pytałeś odpiszę ci odpowiedzi ect. lecz już zapiszę kolejną lokację

Po krótkim marszu dotarliście do dość sporej sali wykonanej z białego kamienia miała ok 150 metrów długości a na jej końcu umieszczono tarcze. Klasa już się zebrała w oczekiwaniu na nauczyciela, ten z kolei pojawił się po około 5 minutach.

Spoiler:

Kuronomatsuki Ichiro jestem waszym nauczycielem Kidou. Powiedział wchodząc szybkim i energicznym krokiem Na czym to ja... a tak. Kidou czyli magia demoniczna, wiedza tajemna , zaklęcia bojowe, leczące oraz ogólnie sztuka korzystania z reiatsu do różnych celów. Celów...celem tych zajęć jest was nauczyć przynajmniej podstaw. Macie umieć kilka zaklęć lub odrobinę manipulacji reiatsu...tak czuję od was wasze rei, z niektórych wycieka jak z kranu...z niektórych. Zawiesił głos by się przyjrzeć niektórym osobom i można było łatwiej mu się przyjrzeć gdyż
w tej krótkiej chwili się nie miotał. Od niektórych czuję bardzo małą aurę, jakby mieli już część kursu za sobą...nie ważne zaczynamy. Najpierw postarajcie się skupić swoje reiatsu między dłońmi, o w ten sposób. Stanął po środku całej klasy która otoczyła go pierścieniem a on się powoli obracał. Złożył ręce tak by była pomiędzy nimi przestrzeń a po środku pojawiła się blado niebieska kula energii.Nie wyzwalajcie jej za dużo chcę tylko zobaczyć kto potrzebuje mojej pomocy, już już postarajcie się... Katsuo i Akemi stojąc obok ciebie odłożyli na ziemię rzeczy i zaczęli ćwiczenie.

Tetsu był pokrzepiony tym że znalazł w swojej klasie osoby, które dzieliły te same trudy życia codziennego rukonu.
”A już myślałem że będę sam, otoczony przez nie znających prawdziwego życia, nadętych bogaczy.”
Po drodze na następną lekcję Kuwabara wymienił jeszcze parę zdań z Akemi i Katsuo.
”Zostawiliście tam jakąś rodzinę? Myślę że powinniśmy się wesprzeć. Jestem w stanie zaoferować swoją pomoc w przypadku gdy będziecie mieć z czymś problem, w zamian chciał bym liczyć na to samo z waszej strony. Mam nadzieję że zgodzicie się na taki pomysł. Jak na razie to czuję się jak pasożyt, jeszcze nie odpłaciłem wam się niczym za notatki, a już czuję że na zajęciach z Kidou będę miał niemałe problemy z opanowaniem jakiegokolwiek zaklęcia.” Tetsu zatrzymał się nagle i skłonił głęboko. ”Bardzo was proszę o wybaczenie mojej beznadziejności i obiecuję że się poprawię.” Resztę trasy minęła na luźnych rozmowach o rodzinnych stronach. Po dotarciu na miejsce w głowie Tetsu pojawiły się wątpliwości, które jeszcze bardziej wzrosły gdy usłyszał od nauczyciela co ma zrobić na początku.
”Rety, jak mam się zabrać do tego zadania? Coś czuję że sensei będzie musiał poświęcić mi bardzo dużo uwagi, byle tylko nie skończyło się to wydaleniem z akademii. Dobrze, spokój, tylko spokój może mnie teraz uratować. Od czego zacząć, ręce razem przed sobą.. o tak. Teraz co?” Tetsu rozejrzał się po sali sprawdzając jak idzie innym. Nie wiele mu to pomogło. Dla rozluźnienia wziął kilka głębokich oddechów i strzepnął energicznie parę razy rękami, potem z powrotem przyjął wcześniejszą postawę i z nową determinacją kontynuował.
”Dobra, rei jest we mnie, wyobraź to sobie Tetsu… dobrze, teraz weź trochę tego i nakaż żeby pojawiło się jako niebieska kulka pomiędzy dłoniami… Niestety na efekt próżno było czekać, dla Tetsu Kidou i kontrolowanie rei było czymś zupełnie nowym. Ogarnęła go lekka konsternacja. Wzrokiem zaczął po sali szukać pomocy.

W momencie w którym zacząłeś gadać o twoim pasożytnictwie poczółeś mocny wręcz nieznośny ból w stopie spowodowany mocnym stąpnięciem małej stopy Akemi, w chwili kiedy próbowałeś zaprotestować drugi w tył głowy od Katsuo Urusai!!! gdybyśmy nie chcieli ci pomóc to byśmy chyba nie pomagali...nie pierdol głupot lecz się ciesz!!! Warknęli oboje. W momencie kolejnej próby tylko spojrzeli groźnie z lekkim warknięciem. A co do reszty to się wymyśli.




Cała klasa próbowała z mniejszym lub większym skutkiem, niektórym się nie powodziło lecz twoim nowo poznanym towarzyszom wyszło z nieoczekiwanymi skutkami. Najpierw twój wzrok padł na Akemi która stworzyła chyba największą i najbardziej stabilną kulę ze wszystkich obecnych uśmiechając się głupkowato. Katsuo natomiast stworzył coś małego i strasznie pulsującego do tego stopnia że w pewnym momencie eksplodowało z nie małą siłą której falę ty stojąc 2 metry dalej też poczułeś. Zwycięstwo, znowu jesteś słabieńkim... kretyn, kretyn, kretyn!!! Wołała do niego Akemi podczas gdy Katsuo się starał otrząsnąć.
Niech panienka przestanie, kolega potrzebuje pomocy przy kontroli...coś na to poradzimy, gratuluję umiejętności panience lecz niech ta nie zapomina gdzie jest Powiedział nauczyciel sprawdzając czy uczeń jest cały a potem podchodził po kolei do innych z radami. W końcu przyszedł obejrzeć efekt twojej pracy a raczej brak efektu, mimo usilnych prób. Między twymi dłońmi dalej nic się nie pojawiało. Czułeś się słabszy znaczy że gdzieś siła/energia uszła lecz nie wiedziałeś gdzie i jak. Miałeś kiedyś kontakt z Kidou? Nie odpowiadaj... widzę że nie. Spróbujemy za chwilę inaczej... odwrócił się do reszty klasy mówiąc. Ci którym wyszło niech zastosują się do mych wskazań, ćwiczymy techniki wiązania dobierzcie się w pary a ci którym nie wyszło niech czekają na moje indywidualne instrukcje. Następnie podszedł do Katsuo i kilku innych uczniów.na czym to ja skończyłem aha... ułóż dłonie...zamknij oczy, wyobraź sobie przestrzeń między twymi dłońmi...niech się zrobi czarna, czarniejsza od nocy niech będzie pustką...poczuj w sobie energię...to małe pojedyncze światełko niczym płomień świecy. Weź z niego trochę...podziel go by wypełnić tę pustkę...nie spiesz się. Gdy poczujesz lekkie mrowienie w palcach skup się by ono zostało myśl o stabilizacji przekaż swą wolę. Dopiero potem otwórz oczy. Mówił bardzo spokojnym i wręcz hipnotyzującym głosem, takim któremu nie wolno odmówić.


-4 reiatsu

Tetsu ze zazdrością patrzył jak Akemi i Katsuo, z różnymi skutkami udaje się opanować, rei. On sam natomiast nieco podupadł na duchu.
”Widocznie nie jest mi pisane władanie Kidou. Może sesei mi pomoże. Jakaś wskazówka była by mile widziana.” Tetsu spojrzał przez ramię i jego oczom ukazał się stojący za nim nauczyciel. Nim adept się zorientował Ichiro już zaczął go instruować. Lekko zakłopotany i zdezorientowany Tetsu stał z zamkniętymi oczami i wyciągniętymi przed siebie rękoma. Głos nauczyciela był niemal magiczny, wprowadził w trans w którym wszystko nagle stało się bardzo wyraźne, a opanowanie rei wydawało się banalne. Gdy tylko Tetsu poczuł mrowienie w palcach, trochę się zdekoncentrował, otworzył oczy akurat na czas by zobaczyć jak jego niebieska kuleczka gaśnie niczym wątły płomień świecy. Jednak teraz wiedział już jak ma postępować.
”Następnym razem na pewno uda mi się, muszę się bardziej skupić. Jak to szło… stabilizacja...” Spojrzał na nauczyciela, ukłonił się głęboko. ”Przepraszam sensei, mój mały sukces był dla mnie tak nieoczekiwany, że zdekoncentrowałem się zanim ustabilizowałem rei.” W ukłonie czekał na jego reakcje.

Gdybym oczekiwał po was że wszystko umiecie, to nie była by akademia lecz oddział. Skup się i ćwicz dalej, do końca zajęć. Na następnych popatrzymy na postępy i zdecydujemy co dalej. Po tych słowach ruszył oglądać dalsze ćwiczenia uczniów raczej się nie wtrącał i instruował tylko tych co wykonywali rażące błędy. W grupie ćwiczącej było rodzeństwo teraz starające się siebie na wzajem związać i uwolnić z zaklęć. Akemi wychodziło to świetnie natomiast Katsuo raz za razem padał od swego własnego zaklęcia, aż został odsunięty na bok do początkujących jak ty. Reszta zajęć minęła na dalszych próbach opanowania tych koniecznych podstaw. Po godzinie byłeś wykończony a jeszcze przed tobą dwoje zajęć. Na szczęście oboje odbywały się w jednej sali jedne po drugich.

sala Pojedynkowa

Tetsu polubił nauczyciela od Kidou, wydawał mu się odpowiednim człowiekiem na odpowiednim miejscu. Uczeń miał oczywiste problemy z opanowaniem rei, po całej lekcji ledwo udawało mu się wyzwolić odpowiednią jego ilość. Z zazdrością patrzył na Akemi, której korzystanie z Kidou szło intuicyjnie, bez większych problemów. Wstyd było mu się przyznać, ale gdy Katsuo został cofnięty do grupy początkujących, Tetsu poczuł się trochę lepiej, było mu raźniej. Podszedł do kolegi i postanowił podzielić się z nim swoimi spostrzeżeniami, licząc na jego pomoc, miał nadzieję, że wspólnymi siłami uda im się w końcu opanować podstawy.

https://bleach.forumpolish.com/t2113-akademik-pokoj-rodzenstwa-tanaki#61171

Przed oczami Toshi'ego ukazała się olbrzymia sala wykładowa, większa nawet od tej, w której dyrektor przyjmował świeżynki. Jako, że po ciężkiej nocy miał on problem ze wstaniem z łóżka, pojawił się on idealnie na sekundy przed czasem rozpoczęcia zajęć. Wykładowca, odrobinkę od niego wyższy i na pewno bardziej umięśniony wskazał mu miejsce zaraz przy swoim biurku. Nie wyglądał ani trochę na mola książkowego, bardziej na weterana wojennego. Na sobie ma długi płaszcz zarzucony na ramiona, który kryje jego lewą rękę, a na oku ma przepaskę. Widać po nim, że robi to co robi nie z chęci, ale raczej z przymusu.

Tego niestety się spodziewał, choć nie przypuszczał, że do takiego stopnia. Nie dość, że przysnął to jeszcze miał problemy ze wstaniem. To cud, że w ogóle zdążył, że nie spóźnił się. Ogrom Sali wykładowej nie zachęcał go. Do tego trafił tuż pod nos wykładowcy. Wtedy to doznał pierwszego pozytywnego szoku tego dnia. Ich nauczyciel nie wyglądał na jakiegoś gryzipiórka, ale prawdziwego frontowca. Na jego widok w jego lekko przekrwionych oczach zapaliły się iskierki. Bynajmniej wszyscy na tej sali bez jakiegokolwiek wyjątku mieli jedną wspólną rzecz. Znajdowali się tutaj raczej z przymusu, niż dlatego, że tego chcieli. Nie miał pojęcia jak inni, ale na nim Shinigami zrobił dobre wrażenie. Teraz pozostawało mu jedynie czekać na rozpoczęcie się zajęć i przekonanie się na własnej skórze jak to będzie wyglądać. Wpadł mu też do głowy pomysł, że mógłby go poradzić się odnośnie jego wczorajszej rozmowy z siostrą. Póki, co czekał na rozpoczęcie tego niezbyt zachęcającego dnia.

-Nazywam się Tathonou Zori i będę was uczył teori o byciu Shinigami. Zacznę od podstawowych pytań, by określić wasz poziom. -przerwał na chwilę by przejrzeć uczniów w sali... Ty, prawie-spóźnialski. Powiedz mi, kto rządzi w Seretei, zaczynając od rangi najwyższej, a kończąc na najniższej.

No niestety pechu ciąg dalszy nastąpił. Nie dość, że miał wspaniałe miejsce siedzące to dodatkowo poszedł, jako pierwszy na pożarcie. Po krótkiej chwili dał taką odpowiedź.
- Na samej górze jest Centrala 46, kapitan Głównodowodzący, następnie są Kapitanowie, po nich Porucznicy, potem Oficerowie i Dywizjoniści. No i na końcu jesteśmy my studenci, ale nas to się ni wlicza w to.
Miał nadzieję, że to właśnie o to chodziło. W sumie jak się tak zastanowił to stwierdził, że to całkiem podchwytliwe pytanie. Teraz tylko pozostawało mu siedzieć jak na szpilkach i czekać na wyrok.

-Ha! Nie najgorzej. Może chociaż ty nie będziesz totalną porażką.

Shinigami przechadzał się po sali pytając kolejnych uczniów, niektórzy byli w stanie odpowiedzieć na jego pytania, reszta musiała wysłuchać na swój temat sporej ilości epitetów. W jego chodzie było jednak coś specyficznego, kulał on bowiem na jedną nogę.

-Cholera, znowu mi przyszło zrobić ludzi z niekompetentnej bandy... Naukę zaczniemy od tego, co właściwie oznacza bycie shinigami. Otóż na pewno oznacza to jedno: Wszyscy będziecie musieli słuchać rozkazów i je wykonywać. Natychmiast. Nikt nie będzie na was czekał. Po drugie: Oznacza to walkę. Musicie się przyzwyczaić, że wasze zdanie nie będzie miało znaczenia, dopóki nie poprzecie go czynami. Toczona walka nie jest wyłacznie walką wewnętrzną. Będziecie kłaść wasze życie na szali. Będziecie walczyć za tych, którzy sami walczyć nie mogą. I przede wszystkim: Nie wolno wam się poddać. To cecha charakterystyczna ludzi słabych. Początki zawsze są trudne. Przekonacie się o tym na własnej skórze. -uśmiechnął się szyderczo. Czy wszyscy nadążają czy dla jakiegoś bezużytecznego kmiecia muszę powtórzyć?

Odetchnął z ulgą kiedy usłyszał pochwałę. Przynajmniej niektóre rzeczy zapamiętał, a co najważniejsze nie przyniósł wstydu swojemu rodowi póki, co. To było dla niego bardzo ważne, żeby głowa rodu nie miała powodu do żałowania swej decyzji. Cały czas ukradkiem obserwował chodzącego po klasie wykładowcę i uważnie słuchał jego pytań i padających odpowiedzi. Po jakimś czasie skończyło się to maglowanie. Następnych słów wysłuchał ze skupieniem. Były one mu bliższe niż się nauczycielowi wydawało. On już doświadczył takiej sytuacji na własnej skórze, a jej skutki miały go prześladować po wsze czasy. Szybko odtrącił tą myśl na boczny tor. Teraz najważniejsze jest skupienie się na nauce nieważne jak bardzo nudna byłaby. Od tej wiedzy w przyszłości może zależeć nie tylko jego własne życie, ale także innych. Z lekkim niepokojem w sercu czekał na to jak dalej potoczą się jego teoretyczne zajęcia.

-Czy ktoś z tutaj obecnych ma pojęcie, co jest bronią shinigami? W jaki sposób walczą?

Znowu spojrzał po klasie surowym wzrokiem, obserwując, czy któryś z uczniów ma ochotę udzielić mu odpowiedzi na zadanie pytanie. Nie przestawał przechadzać się po klasie, co sprawiało, że atmosfera była jeszcze bardziej napięta. Większość ludzi w klasie miało ochotę zapaść się pod ziemię po jego wcześniejszych słowach, nie wspominając o ponownym przejściu przez podobną sytuację.

Niedługo musiał czekać na to, aby dowiedzieć się, jaki będzie dalszy przebieg zajęć. Po chwili padło ponowne pytanie. Młodzieniec rozejrzał się po Sali, ale jakoś nikt nie kwapił się do udzielenia odpowiedzi. W końcu ciężko odetchnąwszy dla odwagi ozwał się w te słowa.
- Shinigami mogą walczyć przy pomocy broni jak również Kidou. Jednak ich główną bronią są Zanpakutou Miecz Ścinający Dusze jak również zwany Żniwiarz Dusz. Ich wygląd i kształt jest różny w zależności od duszy ich właściciela. To jest podstawowa broń Bogów Śmierci, a ich styl walki jest zależny właśnie od tej broni. W zależności od wyglądu i właściwości czy też posiadanej mocy i natury Zanpakutou każdy Shinigami opracowuje własny styl walki i technikę opartą na posiadanym przez siebie Zabójcy Dusz.
Nie sądził, aby tym mądrzeniem się zyskał na popularności, ale ktoś musiał udzielić odpowiedzi. Nie mógł pozwolić, aby ich klasa wyszła na kompletnych tępaków, co to znalazła się w Akademii z przypadku czy też z koneksji ich rodzin. Po tym wyskoczeniu jak filip z konopi pozostawało mu jedynie teraz czekać na osąd. Bez względu na wszystko nie miał zbyt pozytywnych myśli odnośnie wyłamania się z szeregu.

-Dobrze. Czy jesteś mi w stanie opisać pozycję bojową posiadacza miecza dwuręcznego?

Szybko skontrował wykładowca. Skoro już ktoś wychylił się poza szereg, to wypadałoby go porządnie sprawdzić. Nie miał szacunku dla uczniów, jednak ten konkretny przykuł jego uwagę.

Tak jak przypuszczał jego najgorsze obawy spełniły się. Dodatkowo sam wykładowca wziął go sobie za cel. Pytanie postawione przed nim było trudno. Nie był ekspertem w tych sprawach jednak postarał się wyobrazić sobie w rękach taki miecz dwuręczny. Musiał wziąć pod uwagę nie tylko jego kształt, ale także gabaryty i ciężar. Na pewno wymagało to sporo siły i obu rąk do prawidłowego władania nim.
- Nigdy nie walczyłem czymś takim Sensei. Mogę jedynie zgadywać jak się mniej więcej walczy się tego typu bronią. Bez wątpienia wymaga to sporo siły jak również obu rąk, aby prawidłowo nim władać. Postawa wyjściowa to najprawdopodobniej w lekkim rozkroku z jedną nogą wysuniętą do przodu, na lekko ugiętych nogach z lekką uniesionym w górę mieczem. Dlaczego uważam, że to jest taka pozycja, a to z tego powodu, że z powodu ciężaru i gabarytów samego miecza najlepiej jest zadać cios z góry, poza tym dzięki tym samym powodom takie cięcie jest potężne i dewastacyjne. Sądzę jednak, że Ci bardziej wprawieni we władaniu tego typu bronią mogą także zadawać równie dewastacyjne ciosy uderzając z boku. Czyli ich postawa będzie podobna do tej, którą przed chwilą opisałem. Różnica będzie polegać na tym, że broń będzie znajdować się na wysokości pasa, a tułowie będzie lekko skręcone w lewo lub w prawo w zależności, która ręka jest przewodnia. Cięcie w takiej sytuacji nadejdzie z boku, a ruch przy tym wykonany przypominający odkręcenie lekko skręconego ciała nada atakowi dodatkowej siły i mocy jak także prędkości. Nie jest żądnym ekspertem w tych sprawach, to wszystko opiera się jedynie na moich przypuszczeniach i na przemyśleniach z problemami musi się zmierzyć osoba walcząca akurat tą bronią.
Nie wątpił w to, że zrobił z siebie ogromnego głupca. Dodatkowo koledzy i koleżanki z klasy nie będą z tego powodu pałać do niego większą miłością. W końcu nikt nie lubi tych, co to mądrzą się i pchają się przed szereg. Ten dzień naprawdę od samego rozpoczęcia przynosi mu coraz to większego pecha. Siadając na swe miejsce jedynie westchnął zrezygnowany. Teraz przyjdzie pora na to, aby głupca zmieszał z błotem.

-Powiem ci to tak. Jak na osobę, która nie wie o czym mówi jesteś w stanie wywnioskować całkiem dużo. Mogę cię zapewnić, że w przyszłości jeszcze sobie porozmawiamy. -spojrzał na ciebie jedynym sprawnym okiem, po czym ogłosił koniec zajęć.

-Następnym razem będziemy mówić o duszach i ich przemianach. Proponuję wam coś przeczytać i chociaż udawać, że wiecie o czym jest mowa. Żegnam.

Tego się kompletnie nie spodziewał. Komplement z ust tego wykładowcy ogromnie go ucieszył, z drugiej jednak strony większej popularności to mu to nie przyniosło. Celowo ociągał się z wyjściem, a kiedy salę opuścił już ostatni student i zostali tylko oni podszedł do mężczyzny.
- Przepraszam Sensei, ale czy mogę Panu zająć chwilkę?
Nieśmiało odezwał się próbując pozbierać myśli i poukładać sobie je, aby wyjaśnić sprawę w jakiś sensowny sposób. Z lekko spuszczoną głową stał w ciszy tak denerwując się, że prawie drżał. W innym wypadku zapewne by zapadł się pod ziemię albo przynajmniej już dał nogę, ale teraz nie mógł tego zrobić, musiał przez to przejść w końcu chodziło tu o jego siostrę. A on musiał porozmawiać o kimś, kto się zna na rzeczy.

-Co jest? - zapytał gniewnie.

W końcu Toshi zajmował mu jego prywatny już czas. Nawet nie spojrzał na niego, kontynuując segregowanie i pakowanie papierów z biurka.

Tak jak spodziewał się wybrał nie najlepszy pomysł, ale co innego mógł w tej sytuacji zrobić. Szybko wziął się w garść i zebrał na odwagę.
- Przepraszam, że zawieram Pański bezcenny czas, ale jest coś, o czym muszę porozmawiać, bo sam nie dam sobie z tym rady. Moja siostra od jakiegoś czasu słyszy głos swej własnej głowie, który to ją obrażą, a nawet grozi jej. Powiedział jej żeby ją uspokoić, że zapewne to jest głos jej własnego Zanpakutou, ale prawdę mówiąc nie mam zielonego pojęcia, co to może oznaczać. Postanowiłem zwrócić się z tym do Pana, bo w moim odczuciu ma Pan ogromne kompetencje, od razu widać, że jest Pan byłym frontowcem, który niejedno widział i niejedno przeżył, od którego móc uczyć się do prawdziwy honor i zaszczyt.
Szybko wyrzucił z siebie to, co go gryzie, bo gdyby tego w ten sposób nie zrobił to zapewne za chwilkę uciekałby już nawet nie odwracając się za siebie. Teraz już nie miało znaczenia czy zostanie wyśmiany czy zbesztany, najważniejsze było to, że mógł uwolnić się od tego ciężaru. Teraz pokornie stał na to, co było nieuniknione.

Wykładowcy wyraźnie schlebiły słowa Toshiego. Jednak po chwili właśnie zorientował się co do niego powiedziano. Szybko wstał, chwycił chłopaka za ramię swoją sprawną ręką i zapytał:

-Czy została ona niedawno zaatakowana przez Hollowa? Proponuję ci się sprężyć, bo jeśli jest to coś, o czym myślę... -otrząsnął się na chwilę - Jakie ma teraz zajęcia?!

Reakcja wykładowcy zapaliła w nim czerwone ostrzegawcze światełko. Jednak dobrze zrobił, że zwrócił się z tym do niego.
- Tak jakiś czas temu nasz okręg zaatakował hollow. Na naszych oczach zginęło dużo ludzi, w tym widzieliśmy jak pozera naszą matkę i moją dziewczynę. Mnie się udało tylko ją ocalić, to cud, że po tej głupocie jeszcze żyję. Ona ma teraz zajęcia praktyczne. Hakudę miała na dziś zaplanowaną.
Szybko wyrzucał z siebie słowa jak pociski z karabinu. Z każdą chwilą zdawał sobie sprawę, że ta sprawa jest o wiele ważniejsza i kłopotliwsza niż przypuszczał na samym początku, nic dziwnego, że w jego oczach pojawiło się przerażenie o siostrę.

-Cholera!

Zaraz zaczął przeć w stronę drzwi, z prędkością, za którą młody Tanaka ledwo mógł nadążyć, mimo iż dawał z siebie wszystko. Biegli korytarzem, przepychając innych uczniów wprost do Dojo.

Więcej słów mu nie trzeba było. Ta reakcja sama za siebie mówiła. Pędził jak oszalały za swym wykładowcą, ale tamten był tak szybki, że ledwo nadążał za nim. Jednak myśl o siostrze nie pozwalała mu zwolnić, napędzała go do działania, do dalszego jeszcze szybszego, nieprzerwanego przebierania nogami. Potrącanym osobom rzucał jedynie przepraszam i cały parł naprzód za nauczycielem. Już niedługo będą na miejscu, dotrą do dojo, w którym trenuje Ayumi. Zaraz będzie po wszystkim, choćby nie wiadomo, co się działo zostanie uratowana, nie ma innej opcji. Z tymi myślami kontynuował swą szaleńczą gonitwę.