Biuro Kapitana Shiaby Osaka

Krótkie rozprostowanie kości, herbatka i ryżowe ciasteczka musiały ci starczyć na razie. Udałeś się do oddziału. Na miejscu niespecjalnie wyglądało na to, że masz zostać zrugany. Za to widzisz, że znów podlatuje do ciebie piekielny, czarny motyl. Wystawiłeś dłoń i na niej wylądował przekazując ci informację: masz się zgłosić do oficera dyżurnego, który znajduje się w głównym budynku, w recepcji.

Motyl odleciał, a ty udałeś do głównego budynku, czyli ten, który najbardziej rzuca się w oczy i był to trafny wybór. Podszedłeś do mężczyzny z bujną blond plereską, bokobrodami i wąsikiem, znudzonym i lekko nieśmiałym tonem wyjaśniłeś mu, ze dostałeś wiadomość. Od razu skojarzył o co chodzi i zaczął tłumaczyć piskliwym głosikiem:
- no ładnie, nie było dziś na zebraniu oddziału. Musisz się podpiąć pod grupę, która jest jest prowadzona przez oficera. Każdy oficer ma temat badań, jedni poświęcają nowych technologiom do walki, inni do obserwacji anomalii przyrodniczych. Wymagane to jest jeżeli oficer liczy na awans. Obecnie 6 oficer ma swoje prace badawcze, masz tu listę.

Dostałeś kartkę papieru, na której były wypisani oficerzy i tematy ich badań:

1) IX oficer Otetsu Ibaru "wydajność upraw roślinnych i ich wpływ na rozwój duszy".
2) X oficer Murugo Sago "technologia tworzenia sztucznego kamienia niewrażliwego na moc duchową"
3 XIV oficer Misa Arasaki "badania nad zwyczajami Pustych"
4) XVI oficer Ryogo Subami "broń palna napędzana kidou"
5) XVII oficer Hirou Shika "badania podziemi Seireitei"
6) XIX ofcier Jirou Subaka "plusy obdarzone mocą duchową, ich wpływ i konsekwencje istnienia"

Najchętniej zostawiłbyś nudną pracę badacza w kąt, ale wyglądało to raczej na jeden z obowiązków członka tej dywizji.

Tenshi zaniepokoił się nieco tym, że nie został przez nikogo zrugany. W końcu był niemal pewny że zasłużył. Pomijanie chociażby nagany słownej mogło oznaczać iż czeka na niego jakaś gorsza kara, jak chociażby służbowa notatka o "notorycznym spóźnialstwie" w aktach, która mogła by znacznie wpłynąć na możliwości jakie Iz miał wewnątrz dwunastki. Ostatecznie jednak chłopak doszedł do wniosku iż awans nie jest mu jakoś straszliwie potrzebny, zaś taki przypis był by całkiem ładnym zwieńczeniem zapału do pracy jaki miał w sobie Tenshi. Następnie zaś chłopak zerknął na listę... rzeczywiście najchętniej rzucił by pracę badawczą w kat, jednakże najchętniej rzucił by w kąt każdą pracę. Na szczególne miejsce w tym kącie zasłużyły by sobie zadania "kłopotliwe" czy też inaczej "kłopotogenne". Określenie to oczywiście oznaczało te misje, które sprawiały iż Tenshi był zdecydowanie zbyt blisko czegoś co chce skrzywdzić jego lub innych. Owo szczególne miejsce w kącie obdarzył by plakietką "nigdy się nie wydarzyły/wydarzą" i porzucił wszelakie o nich myślenie. Widział jednak iż tak zrobić nie może, dal tego tez przysiadł na najbliższym kawałku ziemi i zaczął myśleć.

Oczywistym było iż przy wyborze należało posłużyć się techniką eliminacji polegającą na kolejnym wykreślaniu propozycji według tego, co najmniej chciał robić. W związku z czym Tenshi zaczął odrzucać kolejno:

1. pozycja 6). Badanie plusów najpewniej miało by bowiem związek z szeroko pojętymi działaniami socjalnymi. Rozmowy zaś nie były tym w czym Iz był mistrzem. Ba! chłopak podejrzewał iż nie zdołał jeszcze w pełni zaklasyfikować się do nowicjatu w tej dziedzinie. Dla tego też propozycja odpadła jako pierwsza.

2. pozycja 5). Podziemne kompleksy pod starodawnym miastem nie były zapewne zbyt ładnym miejscem. Tenshi był święcie przekonany iż nie czuł by się najlepiej przecierając szlaki przez ciemne korytarze zbierając przy tym wszystkie pajęczyny z niskiego stropu i z sercem na dłoni zastanawiając się czy za rogiem nie zostanie rozerwany przez potwora bądź głupią pułapkę. Pchanie się takie miejsca z własnej woli mogło by być zapewne ekscytująca przygodą, Iz jednak nie należał do tych którzy chcieli przeżyć ekscytująca przygodę.

3. pozycja 3). Chłopak był pewny iż zajmował się już czymś podobnym i z całości w jego pamięci najgłębiej wyrył się moment gdy miał wsadzić jakąś dziwaczną kulę w łeb żyjącego (fakt, był unieruchomiony... i co z tego?) pustego. Zapamiętał też iż prawie stracił przytomność ze strachu, zaś gdyby hollow poruszył się podczas umieszczania kuli zawał serca zabił by go na miejscu (oczywiście zakładając iż jako shinigami mógł umrzeć na atak serca, tego wszakże Tenshi nie wiedział).

Po szybkim odrzuceniu trzech pierwszych projektów Iz stanął przed całkiem trudną decyzją. Każda z pozostałych trzech opcji zdawała się bowiem przynajmniej zachęcająca.

Za opcją pierwszą przemawiał między innymi numer oficera, który był najniższy z tych możliwych do wybrania. Oznaczało to iż najpewniej nie będzie to tylko śledzenie tempa wzrostu kukurydzy na polu. Tenshi wiedział bowiem iż jedzenia wymagają jedynie dusze obdarzone odpowiednią energią duchową... co oznaczać mogło, przynajmniej czysto teoretycznie, iż modyfikowanie żywności mogło by wpłynąć na ową energię wzmacniając ją lub osłabiając. Zakładając taką teorię poprzez badanie zwykłego ziarna ryżu można by modyfikować samych shinigami, którzy co do jednego byli zmuszeni do jedzenia.

Propozycja druga wydawała się niezwykle intrygująca chociażby z samego założenia. Cała wiedza Iza wskazywała bowiem na to iż niemalże wszystkie ataki stosowane przez shinigami, hollowy czy też dusze obdarzone energią duchową opierały się na reiatsu. Stworzenie materii na którą owa energia nie wpływa miało by dzięki temu wiele zastosowań. W ciągu kilku sekund Tenshi zaczął już marzyć o pancerzach czy tarczach mogących blokować dowolny atak energetyczny. Zbudowanie celi z takiego kamienia pozwoliło by na dużo bezpieczniejsze przetrzymywanie groźnych więźniów oraz pustych, zaś dom nim pokryty był by w znacznym stopniu niezniszczalny. Odpowiednie spreparowanie kamienia mogło by nawet pozwolić na przetrzymywanie reiatsu do czasu uszkodzenia osłonki... w ten sposób, być może, udało by się nawet "zamknąć" zaklęcie demonicznej magii do późniejszego użycia. Mogło by to pozwolić na zwiększenie siły ognia każdego shinigami, bowiem nie musieli by oni zużywać reiatsu przy każdym rzuceniu czaru. Mogli by bowiem wykorzystać zasobnik by tego dokonać...

Projekt czwarty był ciekawy o tyle iż Tenshi sam w sobie był w sumie lepszym "magikiem" niż wojownikiem. Gdyby takowa broń palna pozwalała lepiej skoncentrować energię zaklęć zwiększając ich siłę chłopak mógł by okazać się znacznie skuteczniejszy w razie bitwy. Walka zaś musiała prędzej czy później nadejść, w końcu należała do obowiązków bogów śmierci. Oczywiście w tym wypadku całość przedsięwzięcia była by kompletnie bezpodstawna gdyby broń takiego typu nie była w stanie w żaden pozytywny sposób wpłynąć na proces rzucania zaklęć bądź też efekty przez czar osiągane. Inaczej bowiem używanie "strzelby kidou" nie różniło by się od używania samego kidou...

Tenshiemu przemykały przez umysł kolejne argumenty za i przeciw trzem pozostałym opcjom. Miał on ogromny problem z wyeliminowaniem kolejnego z podpunktów. W końcu jednak stwierdził iż broń palna, choć mogła by poprawić skuteczność bojową, była projektem najbardziej ograniczonym. Ostatecznie bowiem mogła doprowadzić jedynie do stworzenia kolejnego narzędzia zniszczenia. Wykreślił więc kolejną pozycję z listy.

Dwie pozostałe zdawały się być wyjątkowo intrygujące i mieć daleko idące konsekwencje. Badania w obu dziedzinach mogły bowiem przerodzić się w ścieżki tak szerokie iż można by z nich uczynić kilka projektów badawczych po odpowiednim rozwinięciu projektu bazowego. W końcu jednak Tenshi zdecydował się na opcję pierwszą... badanie roślinności miało bowiem spore szanse na to, iż będzie miało związek z żywnością. Na żywności zaś chłopak co nieco się znał. Oznaczało to iż mógł by być nieco bardziej wartościowy dla grupy badawczej.

Po swoich przemyśleniach dałeś znać oficerowi, do której grupy chcesz dołączyć. Ten odebrał od ciebie listę po czym coś zapisał w swoich notatkach:
- Twoja kandydatura musi zostać rozpatrzona przez oficera prowadzącego sprawę, dostaniesz informację przez motyla. Hmm tak w ogóle nazywasz się Tenshi, tak? Jutro zostałeś zaproszony przez Aratsuki, odgórne polecenie jest takie, że masz iść. W ramach dobrej polityki pomiędzy Gotei i domami szlachty. Masz nie przynieść wstydu oddziałowi, a jeżeli to już wszystko to pozwól mi wrócić do pracy, jak widzisz trochę zajęty jestem.

Po czym jakbyś nie istniał wrócił do wypełniania druczków. Ty natomiast zdaje się miałeś do dyspozycji czas wolny. Zostało jeszcze kilka godzin do zachodu słońca, choć słońce na pewno nie przeszkadzało w położeniu się gdzieś wygodnie i leniuchowaniu...

Ooooo taaak... po całej nocy spędzonej na siedzeniu w jednej pozycji i ciągłym rozmyślaniu Tenshiemu zdecydowanie należała się drzemka. Oczywiście zawsze można było znaleźć dobry powód do drzemki, a zazwyczaj tym powodem było drzemka sama w sobie. Tym razem jednak Iz miał usprawiedliwienie by się lenić, które mógł przedstawić z czystym sercem nawet sam przed sobą. Oczywiście nigdy nie potrzebował jakichś specjalnych argumentów by się obijać, jednakże takie wyjaśnienie sprawiało iż chłopak mógł się bardziej zrelaksować. Tenshi ruszył więc w swoją epicką podróż w stronę najbliższego drzewka tudzież innego fragmentu otoczenia rzucającego cień i zapewniającego oparcie dla pleców.

Dopiero w na miejscu chłopak zaprzęgł swój mózg do działania. Wiele myśli przemknęło przez łepetynę Tenshiego, część z nich była związana z wizją którą "wywołał", część zaś z wypowiedzią dyżurnego oraz własnym wyborem projektu. Przygasł bowiem krótkotrwały entuzjazm twórczy wykraczający na lata do przodu gdy badania nad roślinnością mogły przynieść wymierne efekty. Zapewne skończy się to bowiem na siedzeniu nad ryżem i gapieniu się jak rośnie. Niemniej Było to przynajmniej najpewniej bezpieczne.

Gorzej przedstawiały się rozmyślania o tym co widział w swojej wizji. Wzgórze zamykające demona nie wyglądało zachęcająco. Problemem było jednak to iż potworek może wyjść. Pokazał się on ostatnio gdy Tenshi był w sporym niebezpieczeństwie. Mogło to oznaczać, że sytuacje takie mogły mieć bardzo niebezpieczne skutki nie tylko dla chłopaka ale i otoczenia. Dla tego też należało ich unikać, przynajmniej w zakresie możliwości.

Odpowiedź dyżurnego również nie miała najlepszego wydźwięku. Dla Tenshiego oznaczała mniej więcej: "Nie dostaniesz się do żadnego projektu opóźniony głupcze, a nawet gdybyś się dostał to jutro wylecisz na zbity pysk z oddziału za wywołanie wojny domowej. Dla tego czekaj spokojnie pod drzewem aż nie zadecydujemy Cię wygnać bądź uwięzić i spalić żywcem na oczach twoich krewnych". Na swoje szczęście chłopak nie przypominał sobie jednak by miał jakichś krewnych w Seireitei, co przynajmniej oszczędzało cierpienia rodzinie.

W ogólnym rozrachunku takie właśnie myśli "umilały" chłopakowi spokojne leniuchowanie w oczekiwaniu na czarnego motyla zagłady przynoszącego złe wieści.

Rozmyślałeś o swoim potworze, o pracy badawczej i innych rozmyślaniach bez przeszkód. Byłeś znów zdziwiony, że nikt nie zwracał uwagi. Być może zmieni się to gdy projekt ruszy pełną parą... albo jak nie napotkasz jakiegoś oficera. Jak na razie przechodzili tylko jacyś szeregowcy, którzy się lenili. Zostało to jednak przerwane, bo nadleciał motyl, rozkaz był bardzo osobliwy:

"Masz natychmiast udać się do biblioteki i studiować wiedzę albo udać się do sali treningowej i uczestniczyć w ćwiczeniach, jeżeli jeszcze raz dowiem się, że się lenisz dostaniesz ode mnie osobiście,

Minao Takane."

Kojarzyłeś ledwo to nazwisko, ta sama co prowadziła wyprawę na drzewoludzi. Nie chcąc się forsować udałeś się do biblioteki i zastanawiałeś się co wziąć do lektury. Zostałeś tu do późnej nocy.

Tenshi westchnął ciężko słysząc polecenia od "przełożonej". Przez chwilę zaczął dumać nad tym czemu zwykle groźby kierowane są w jego stronę ze strony osobniczek płci pięknej. Oczywiście chłopak od zawsze wiedział iż są one bardziej kłopotliwe niż faceci, jednakże nie spodziewał się iż będą również starały się być straszniejsze. Ostatecznie bowiem chłopak i tak nie czuł obawy przed straszliwą pomstą Pani Oficer Pracuj Ty Leniu, jednakże tak czy siak uznał iż powinien w takim wypadku ruszyć tyłek do biblioteki. W końcu tam też mógł by się całkiem spokojnie zdrzemnąć dumając nad którymś z tekstów.

Już na miejscu chłopak zaczął się zastanawiać o czym powinien poczytać. Ostatecznie postanowił poszukać czegoś co mogło by się przydać w następnym projekcie naukowym, o ile oczywiście dostał by się w poczet osób biorących w nim udział. Niemniej nie zaszkodziło by uzyskać pewnych informacji tak czy siak. Zabrał się więc za poszukiwania literatury dotyczącej uprawy roślin oraz wpływu spożywania roślin na shinigami oraz inne dusze. Szukał również informacji o tym czemu dusze bardziej obdarzone energią duchową muszą jeść, zaś te słabsze nie. Żadna teoria nie mogła zaszkodzić, w końcu bez potwierdzenia wciąż pozostawała tylko teorią, którą ewentualnie można było rozważyć.

Poszukiwania odpowiedniej lektury zatrzymały się na książce, która stanowiła zielnik wraz z recepturami. Raz zaintrygowany uznałeś, że może warto poczytać lekturę. Usiadłeś i zacząłeś wertować strony oglądając i czytając opisy różnych roślin, drugi rozdział był poświęcony recepturom, przede wszystkim leczniczym, ale o dziwo znalazło się też kilka przepisów np na gaz łzawiący, tego typu przepisy były pisane z boku, dopisane przez czytającego.

Zapamiętałeś napar bóle żołądkowe, kaszel, katar, gorączkę i właśnie na gaz łzawiący. Do przechowania tego ostatniego anonimowy autor polecił rybi pęcherz, zapewne stanowiło to rodzaj granatu dymnego wtedy. Nie wiedząc kiedy straciłeś kontakt z rzeczywistością, który zyskałeś dopiero wczesnym ranem dzięki bibliotekarce, która cię wybudziła:
- Przepraszam, chyba zasnąłeś.

Gdy tylko Tenshi został obudzony niemalże odruchowo próbował odsunąć się od źródła wybudzającego dźwięku. Efektem tego było gwałtowne przesunięcie się na krześle powodujące wytrącenie mebla, wraz z chłopakiem na nim siedzącym, z równowagi. Iz rozpoznał już, że sprawa jest stracona wiec nie próbował nawet zapobiec upadkowi. Zwyczajnie wraz z krzesłem grzmotnął o posadzkę powodując przy tym sporo hałasu. Dopiero z podłogi zerknął na bibliotekarkę swoimi zaspanymi oczyma starając się zmusić swój zaspany umysł do działania.
- Ta... zasnąłem chyba... - odrzekł po chwili gdy tylko opanował odruchowe odgłosy oznaczające reakcje na ból. - To ten... dziękuję... i... która jest godzina?

Tenshi kompletnie stracił poczucie czasu, trudno je bowiem mieć kiedy się śpi. Jedynie stan oświetlenia naturalnego mógł sygnalizować porę dnia (bądź nocy), jednakże jednoznaczna klasyfikacja sprawiła iż nie wiedział czy jest to późny wieczór czy wczesny ranek. Wolał więc uzyskać odpowiednią wiedzę... w końcu głupio by było gdyby się spóźnił na przyjęcie. Ta myśl zaś przypomniała o czymś Tenshieu... o przyjęciu! Musiał przecież stawić się na czas no a uprzednio przynajmniej wziąć kąpiel żeby nie śmierdzieć jak stary cap po poobiedniej kąpieli w sadzawce pełnej błocka i odchodów.

W pośpiechu wyszedłeś na zewnątrz, słońce wskazywało ci dość wczesną porę więc miałeś czas na to aby ogarnąć się do przyjęcia, pognałeś do swojej kawalerki i na miejscu doprowadziłeś się do porządku, nawet wygrzebałeś z jakiś zakamarków grzebień. Niestety miałeś na sobie nieco rzadkiego zarostu, który raczej pasował do nastolatka i nie dodawał męskiego uroku. Niestety nie było nigdzie brzytwy czy żyletki, a golenie się swoim zanpaktou uznałeś za zbyt ryzykowne.

Czując się w miarę na siłach udałeś się do posiadłości Aratsuki: duża posiadłość, która niewiele zmieniła się od ostatniej wizyty. Byli też już pierwsi goście, a w głowie już pojawiło się określenie "arystokratyczne bubki". Zdawało się, że nikt nie weryfikował czy masz zaproszenie czy nie, być może służba dobrze wiedziała kto ma przyjść. Było sporo jedzenia i napojów, pewnie niektóre z procentami. Zobaczyłeś Kaichiego, który rozmawiał z dwiema młodymi kobietami, wytwornie ubrane i wymalowane na twarzy.

Tenshi należał do osób ostrożnych z natury, zaś poza naturą był jeszcze dodatkowo strachliwym chuderlawym tchórzem. Bał się walki, pustych oraz innych dziwacznych bestii... najbardziej ze wszystkiego bał się jednak tłumów i przykuwania uwagi takowych. Wzbudzenie zainteresowania wśród gości było by wiec zupełnie nie na miejscu, tym bardziej iż Iz nie miał najbledszego pojęcia jak powinien się zachować. Przypomniał sobie nawet, że zapomniał odpiąć od pasa swojego miecza i nie wiedział czy zostanie to potraktowane jako brak ogłady, czy też jako zwykła normalność. Postanowił więc ukradkiem ruszyć na bok delikatnie upewniając się iż prezent wciąż znajduje się w kieszeni spodni należących do munduru shinigami. Nie miał najbledszego pojęcia czy był to ubiór odpowiedni, jednakże na zmianę pisadła jedynie stary mundurek akademii. Ostatecznie więc czerń z bielą wydała się Tenshiemu bardziej wytworna niż niebieskie spodnie i biała bluza.

Starając się nie zwracać niczyjej uwagi Iz zamierzał wycofać się w najdalszy kąt blisko któregoś ze stołów wyposażonego w jedzenie. Nie miał jednak zamiaru zbliżać się do któregokolwiek z gości a tym bardziej do alkoholi. W końcu bądź co bądź wciąż nie był pełnoletni (oczywiście nie wiedział też czy bariera pełnoletności obowiązuje w tym świecie, ale wolał nie ryzykować). Po zajęciu strategicznej pozycji zamierzał zacząć rozglądać się za kimś innym, kto mógł być shinigami. Nie wiedział bowiem czy nie powinien zdać komuś miecza, zaś sugerowanie się gospodarzem mogło nie wydawało się być najlepszym planem. Problematyczne oczywiście było by gdyby wszyscy z bogów śmierci przyszli w strojach galowych innych niż mundury... ale Tenshi wciąż mógł mieć nadzieję na inny obrót spraw.

Krzątałeś się po kątach sali szukając miejsca, w którym mógłbyś opróżniać stół z przystawek w dyskretny sposób. Większość rzeczy zdawała się być dobrze przygotowana, wyglądała apetycznie, nie narzucała się swoim zapachem. Wybrałeś jeden ze stołów i już zamierzałeś sprzątnąć przystawkę gdy usłyszałeś wołanie Kaichiego:
- Tenshi-kun, chodź do nas!

Od razu poczułeś wzrok pobliskich osób przez co poczułeś się niemal osaczony. Nie mając specjalnie wyboru pocieszyłeś się jedynie małym ciastkiem, jak się okazało z musem miętowym i podszedłeś. Kaichi w otoczeniu kilku szlachciców cię przedstawił:
- Oto jeden z podopiecznych mojej żony, teraz jak widzę już nie jesteś takim gołowąsem i przyjęli cię do oddziału, XII z tego co kojarzę?

Tenshi nie bardzo wiedział jak ma zareagować. Początkowo nie zareagował z nadzieją iż chodzi o jakiegoś innego "Tenshi-kun'a" który akurat przypadkiem pojawił się na przyjęciu. Następnie zaś znieruchomiał, zupełnie jak by jego ciało miało nadzieję iż wzrok uczestników balu reaguje jedynie na ruch. Ostatecznie zaś westchnął cicho i skierował się w stronę Kaichiego raz grupki szlachty. Gdy tylko podszedł spróbował zrobić coś, czego nie robił od bardzo dawna. Wygiął wargi w uśmiechu, co psychicznie przypominało mu łamanie kry lodowej. W końcu Tenshi nie uśmiechał się od przynajmniej długiego czasu, zaś wszystkie szczątkowe zmarszczki jakie zdołał wyhodować znajdowały się na czole, a nie w kącikach ust.

Gdy Kaichi zaczął go przedstawiać Iz skłonił się nisko, a przynajmniej tak nisko jak tylko pozwalały mu na to jego plecy.
- Poznanie państwa jest dla mnie zaszczytem. - rzekł dość szybko nim w ogóle się wyprostował. Gdy zaś wrócił już do pozycji wyprostowanej spojrzał na gospodarza całego balu z lekkim zakłopotaniem. Iz wszakże wciąż był gołowąsem pod każdym względem. Dopiero zaczynał pracę w oddziale, niewiele wiedział o Soul Society zaś pod jego nosem znajdował się jedynie szczenięcy zarost którego nijak nie można było nazwać wąsem.
- Jest Pan dobrze poinformowany. - odpowiedział na pytanie Kaichiego Tenshi. - Choć wciąż jestem jedynie nowicjuszem i moje zdolności są raczej mizerne.
- dodał po chwili, przy czym niemal odruchowo podrapał się po potylicy i spojrzał gdzieś w okolice swoich butów.

Wszyscy dookoła Kaichiego patrzyli na ciebie z intrygującym spojrzeniem, przypominało ono jednak jakby patrzyli na coś egzotycznego. Być może niewiele mieli do czynienia bezpośrednio z shinigami, a może o co innego im chodziło.
Jedyną wyluzowaną przy tobie osobą był Kaichi:
- Ah widzę, że jednak charakter ci się nie zmienił, nadal niskie masz o sobie mniemanie, ale - i tutaj bardziej do reszty się zwrócił - nie dajcie mu wiary, wyjdzie na ludzi i ma spory potencjał.

W głosie jego była nieskrępowana sympatia, sam byś nie podejrzewał, że człowiek, którego kilka razy tylko widziałeś i dość dawno. Kaichi wyszedł z zapytaniem:
- No, a czy coś przyniosłeś? Trochę mnie to ciekawi, z pewnością masz inne gusta niż reszta, mam nadzieję na coś innego niż kolejna książka albo biżuteria.

Inni zdawali się być tylko biernymi obserwatorami, być może to taki obyczaj, a może po prostu nie byłeś dla nich interesującą osobą do dyskusji.

Tenshi w cale nie gniewał by się gdyby okazał się niezbyt interesującą osobą do dyskusji dla wszystkich na tym przyjęciu. W tedy mógł by się spokojnie zaszyć w najciemniejszym i najodleglejszym kącie pomieszczenia, tam zaś przeczekał by cały bal zajadając dyskretnie przystawki i nie psując polityki łączącej oddziały oraz szlachtę. Skoro jednak Kaichi chciał rozmawiać to Tenshi nie miał raczej innego wyjścia niż grzecznie konwersować. Poza tym chłopak w sumie całkiem lubił gospodarza.

Zapytany o rzecz którą przyniósł sięgnął do kieszeni i wyciągnął z niej pudełko z całych sił starając się by nie dotknąć sfery zatopionej w jednej ze ścianek. Następnie zaś ułożył je na dłoni i wyciągnął w stronę Kaichiego.
- Przepraszam, że nie zapakowałem... - powiedział cicho cicho - zapewne jednak gdybym miał ciąć papier to teraz był bym w szpitalu... - dodał jeszcze ciszej. - Proszę nie dotykać tej kulki do góry, no przynajmniej dopóki nie objaśnię...

Iz nie miał bladego pojęcia czy prezent się podobał, jednakże zdecydowanie nie był książką ani biżuterią. Dla tego też miał nadzieję iż spełnienie przynajmniej tych dwóch wymagań podniesie wartość podarunku. Nieco zmartwiony i bardzo speszony chłopak dopiero po chwili przypomniał sobie o jeszcze jednej rzeczy, którą powinien był zrobić... albo przynajmniej powinien był zrobić gdy jeszcze żył.
- Wszystkiego najlepszego - dodał w końcu wyciągając podarek w stronę gospodarza.

Kaichi ostrożnie wziął pudełko i przypatrzył mu się ostrożnie:
- Hmm a więc jak dotknie się tego tutaj - tu wskazał na wystającą kulkę - to coś się dzieje. Nie powiem, miło mnie zaskoczyłeś. Ciekaw jestem co robi, mam nadzieję, że nie wybuchnę.

Kaichi uważnie przyglądał się, zdawał się tym zainteresowany. Po chwili dodał:
- Dzięki, muszę przyznać, że jest to intrygujące jak mało, który prezent. Przydałaby się do tego instrukcja obsługi...

Nadal grzebał przy pudełku. W międzyczasie o dziwo odezwała się do ciebie kobieta, niewiele starsza, z mocnym makijażem, drogimi ubraniami i biżuteria. Miała niezbyt urodziwą facjatę i złośliwe spojrzenie:
- Hmm jesteś shinigami to może pokażesz jakieś kidou, chętnie popatrzę.

W tym momencie bardziej poczułeś się jak zwierzątko cyrkowe. Słowa te były wypowiedziane z nutą pogardy i złośliwości. Widać nudziło się jej i uznała cię za atrakcję imprezy.

W momencie gdy Kaichi wspomniał o instrukcji coś zaskoczyła w umyśle Tenshiego... w końcu rzeczywiście szlachcic nie wiedział jak to działa. W końcu sam Iz nie był tego pewny i wiedział co należy zrobić jednie z opisu vicekapitana. Postanowił jednak podzielić się ową wiedza z nowym właścicielem pudełka.
- Noo.. bo to pudełko to ma w sobie wymiar kieszonkowy... znaczy się że jak się dotknie kulki do się przenosi do środka pudełka, a ze środka wychodzi się dotykając kuli znajdującej się na środku tego... co tam jest. No w każdym razie wszystko będzie dobrze jeśli nikt nie rozwali pudełka jak będzie Pan w środku... w tedy zostanie Pan na wieczność uwięziony czy jakoś tak. Czyli proszę o nie dbać i uważać jak jest się w środku... - Tenshi tłumaczył gestykulując przy tym oszczędnie, całość zakończył zaś niezbyt dystyngowanym podrapaniem się po potylicy. Miał nadzieję, że jego prezent nie spowoduje wygaśnięcia rodu Kaichiego.

Zagadnięty przez umalowana kobietę Tenshi westchnął cicho i spojrzał gdzieś tuż pod jej oczami. Wiedział, że gapienie się na nogi mogła by odebrać jako złe zachowanie. Postanowił wiec chociaż spróbować wyglądać jak by nie bał się bezpośrednich spojrzeń w źrenice.
- Ummm... zakładam, że Panienka zdaje sobie sprawę z faktu, iż kidou zazwyczaj służą do krzywdzenia innych... nie jestem pewny czy dobrym pomysłem jest demolowanie tej pięknej sali... - Iz mówił cicho i bardzo szybko. Nie czuł się bowiem komfortowo w roli żywej wyrzutni fajerwerków. Dodatkowo w jego asortymencie kidou znajdowało się jedynie jedno zaklęcie które nie było niszczące, albo też nie oddziaływało w sposób negatywny na cel.

Nim zdołałeś coś dodać albo ona przerwać wtrącił się służący, który podał wam napoje w kryształowych kieliszkach, napój miał ładny aromat, jakby borówki. Podejrzewałeś, że mógł mieć procenty - w końcu to nie impreza dla dzieci. Wejście było nieco ostentacyjne, chyba miało znaczyć. Kaichi natomiast przerwał dyskusję na temat czarów:
- Nie nie, tutaj nie można. Przykro mi Nagisa-sama. Z pewnością jednak Tenshi nie odmówi ci tego jeżeli kiedyś odwiedzisz go w Gotei. Zapewniam. A teraz wybaczcie na chwilę.

Uśmiechnął się i poszedł gdzieś. Nagisy-sama nie było też, jakby się ulotniła. Po drodze spojrzałeś też na służkę, skromnie wyglądającą dziewczynę, która była dziwnie znajoma. Nie zdołałeś długo się jej przyjrzeć, uciekła za róg, a ciebie akurat zaczepił starszy jegomość w zdobnych szatach, który zaczął cię wypytywać co słychać u kapitana i czym się zajmujesz.

Tenshi próbował subtelnie odłożyć "borówkowy" napój. Oczywiście korciło go by spróbować i poczuć się wreszcie dorosłym, jednakże ostatecznie zwyciężyła zakorzeniona głęboko w umyśle świadomość o dziecinności. Dzieci wszakże nie mogły pić alkoholu. Do tego argumentu Iz szybko dorzucił dwa kolejne. Pierwszy był oparty na tym, iż skoro został tutaj niemalże "oddelegowany" z ramienia Gotei to, ogólnie rzecz ujmując, wciąż był na służbie. Picie na służbie było zaś niewskazane. Kolejnym argumentem było mgliste wspomnienie dodatkowych treningów walki u Senseia Inahary. W końcu gdy stary nauczyciel poczęstował go sake chłopak stracił bezpowrotnie wycinek swojego życia i otrzeźwiła go dopiero nagła kąpiel w jeziorku. Będąc na tak ważnym balu nie miał zamiaru sprawdzać czy incydent z treningu był jedynie jednorazowym przypadkiem... choć postanowił iż w wolnej chwili czysto eksperymentalnie sprawdzi czy tamten efekt picia alkoholu jest powtarzalny.

Gdy tylko Tenshi spostrzegł służkę uruchomiła ona w jego umyśle wzmożony proces myślenia, który ba kilka chwil odciął go od całej niemal sali bankietowej oraz przynajmniej 99% procent teraźniejszości. Zwykle był bowiem w stanie zapamiętać wygląd, imię oraz okoliczności w jakich poznawał nowych ludzi. Oczywiście zwykle na siłę udawał iż nie potrafi spamiętać nic konkretnego z jakichkolwiek spotkań i rozmów. Ten celowy zabieg miał an celu okazanie rozmówcy jak niewielkim szacunkiem jest darzony przez znudzonego chłopaka. Zadanie to zaś było by niezmiernie trudne gdyby nie to iż potrafił kojarzyć przynajmniej podstawowe fakty z wcześniejszych wydarzeń powiązanych z daną osobą. Bez tego nie wiedział by bowiem czego unikać i jak się zachować by jak najbardziej odrzucić od siebie rozmówcę. Tym razem jednak kilka pierwszych rzutów oka nie wystarczyło by przywrócić odpowiednie wspomnienia... dla tego też Tenshi pogrążył się głęboko w rozmyślaniach nad tym czemu służąca wydała się znajoma. Niemalże podświadomie wykonał w jej stronę nawet jeden, czy dwa kroki, w tedy jednak coś wytrąciło go ze zbliżonego do medytacji stanu.

Słowa staruszka zadziałały niczym uderzenie otwartą dłonią w twarz zwane popularnie "liściem" albo "plaskaczem". Brutalnie przebudzony Tenshi zamrugał starając się jak najszybciej przywrócić działanie swoich zmysłów by odebrać przekaz, który był emitowany przez starszego jegomościa. Ostatecznie skłonił się nisko witając tak grzecznie, jak tylko umiał, po czym przystąpił do podpowiadania. Rozgryzanie zagadki "dziwnie znajomej służącej" musiało zostać odłożone na później... wyraźnie nakazano mu zachowywać się tak, by nie zdenerwować żadnego z bogaczy.
- Ummm... jeśli mam być szczery to jestem dość niski w randze w oddziale... w sumie to pewnie jestem tym który puka od spodu jak ktoś jest na dnie, wiem jednak że Kapitan - przez jedna milisekundę Tenshi szukał odpowiedniego nazwiska w swoim skołowaciałym po wcześniejszych rozmyślaniach umyśle. - Osaka wyruszył niedawno by zbadać pewną anomalię poza terenami Seireitei. Nie słyszałem by już powrócił. Ja sam zaś zajmuję się pomniejszymi badaniami, obecnie zaś oczekuję na pozwolenie by dołączyć do jednego z otwieranych projektów badawczych.

W trakcie rozmowy mogłeś się przyjrzeć się lepiej rozmówcy: starszy jegomość, o siwych włosach i bródce, wyglądał raczej na osobę, która już znudziła się nieco szybkim tempem i polityką, która zapewne istniała również tutaj skoro jest i szlachta:
- hmm pamiętam twojego kapitana jak był w twoim wieku, beztroski marzyciel. Nie znosił schematyczności, wolał być wielkim odkrywcą. Ah tak...

Stary nadal wspominał, dowiedziałeś się między innymi, że kapitan jest osobą o bystrym umyśle, ale że dostrzega wiele poza nauką. Również to, że bardzo lubi zieleń. Trochę na dobrą sprawę robiło się to nużące, ale z uwagi na to, że mogłeś natrafić na kolejną znudzoną szlachciankę, która żadna byłaby jakiś atrakcji z twojej strony udawałeś, że jesteś zajęty słuchaniem i przy okazji zajadaniem się ciasteczkami ze stołu obok.

Gdy temat zaczął schodzić na młodość staruszka poczułeś niepokój, chwilę później nastąpiło zamieszanie, do sali weszło kilku shinigami oraz ludzi ubranych jak shinobi, wśród nich zauważasz brata Yoriko, do którego podchodzi znajoma ci służąca... a konkretniej to była Yoriko właśnie, tyle że nigdy byś nie pomyślał, że mogłaby być nieśmiałą służką, do tego ucharakteryzowaną. Usłyszałeś tylko fragment rozmowy:
- Jest tu gdzieś, Widziałam go w korytarzu na lewo. Aratsuki pewnie wie o nim.
- Ja z nim pogadam, reszta szuka zbiega.

W trakcie rozmowy mogłeś się przyjrzeć się lepiej rozmówcy: starszy jegomość, o siwych włosach i bródce, wyglądał raczej na osobę, która już znudziła się nieco szybkim tempem i polityką, która zapewne istniała również tutaj skoro jest i szlachta:
- hmm pamiętam twojego kapitana jak był w twoim wieku, beztroski marzyciel. Nie znosił schematyczności, wolał być wielkim odkrywcą. Ah tak...

Stary nadal wspominał, dowiedziałeś się między innymi, że kapitan jest osobą o bystrym umyśle, ale że dostrzega wiele poza nauką. Również to, że bardzo lubi zieleń. Trochę na dobrą sprawę robiło się to nużące, ale z uwagi na to, że mogłeś natrafić na kolejną znudzoną szlachciankę, która żadna byłaby jakiś atrakcji z twojej strony udawałeś, że jesteś zajęty słuchaniem i przy okazji zajadaniem się ciasteczkami ze stołu obok.

Gdy temat zaczął schodzić na młodość staruszka poczułeś niepokój, chwilę później nastąpiło zamieszanie, do sali weszło kilku shinigami oraz ludzi ubranych jak shinobi, wśród nich zauważasz brata Yoriko, do którego podchodzi znajoma ci służąca... a konkretniej to była Yoriko właśnie, tyle że nigdy byś nie pomyślał, że mogłaby być nieśmiałą służką, do tego ucharakteryzowaną. Usłyszałeś tylko fragment rozmowy:
- Jest tu gdzieś, Widziałam go w korytarzu na lewo. Aratsuki pewnie wie o nim.
- Ja z nim pogadam, reszta szuka zbiega.

- Pan wybaczy na chwile. - Stwierdził cicho Tenshi, mając zamiar w ten sposób uciec od rozmowy ze staruszkiem. Oczywiście miał nadzieje, iż ten nie poczuje się obrażony albo w jakikolwiek sposób ugodzony taką wypowiedzią. - Ale muszę zająć się paroma rzeczami. Wrócę niezwłocznie - Następnie zaś chłopak skłonił się lekko i ruszył spokojnym krokiem w stronę gospodarza. Nie spieszył się nigdzie, wszakże nie chciał tam się znaleźć szybciej niż brat Yoriko.

Jego myśli w cale nie były najweselsze. Pierwsze o czym pomyślał było to, jak nieprzyjemny będzie efekt pojawienia się funkcjonariuszy drugiego oddziału na tej imprezie... i to wyraźnie funkcjonariuszy na służbie. Dodatkowo uważał iż takie "wkroczenie" na salę było zdecydowanie zbyt huczne. W końcu jeśli ktoś się tutaj ukrywał to właśnie w tej chwili wymykał się tyłem. W końcu bez większego trudu mógł zobaczyć stado uzbrojonych po zęby osób z oddziału zajmującego się więziennictwem. Równie dobrze mogli by wysłać wiadomość w stylu:

"Jutro na imprezce, koło 19 wpadniemy cię zaaresztować. Proszę przebierz się jakoś ładnie i zabierz szczoteczkę do zębów bo trafisz do mamra na dość długo. Poza tym nie zaszkodzi jakaś bielizna na zmianę.

Z poważaniem:
Oddział drugi"

Tenshi miał zamiar ominąć spokojnym krokiem gospodarza przysłuchując się, w miarę możliwości, jego rozmowie z przedstawicielem oddziału drugiego. Jego prawdziwym celem było jednak zbliżenie się do reszty drużyny. Tępe spojrzenie wlepił w ścianę nad nimi, żeby wyglądać nieco bardziej niewinnie. Zależało mu jednak na tym żeby wiedzieć gdzie mają zamiar iść... oczywiście w szczególności chodziło mu o Yoriko. Dziewczyna mogła w końcu wpakować sie w kłopoty... jej charakter predysponował do pakowania siebie i innych w kłopoty.

W domu powstał zamęt, szlachcice, mniej lub bardziej, okazywali ogromne niezadowolenie z przebiegu wydarzeń uznając, że to znieważa ich lub gorsze rzeczy. Wszyscy zostali o przeniesienie się do dużego pomieszczenia po czym byli przepytywani. Ty również miałeś zostać, w pewnym momencie zorientowałeś się, że wcale ktokolwiek kto był ścigany nie musiał uciekać, miał doskonałą kryjówkę... którą sam dałeś Kaichiemu. Sekundę później zostałeś zaciągnięty do innego pokoju właściwie siłą.

Jak się okazało, to była Yoriko, przestała sprawiać wrażenie nieśmiałej służącej i wróciła znajoma ci przyjaciółka:
- Co ty tutaj robisz? Wiedziałeś o akcji?

Zdawała się nie żartować, głęboko patrzyła się w oczy i czekała na odpowiedź.

- Nie musiałem... weszliście mniej więcej tak subtelnie jak płetwal błękitny wystrzelony w ścianę z katapulty. - Tenshi starał się szybko opanować minę przerażenia, jaką wywołało nagłe porwanie. Co prawda powinien się już przyzwyczaić do niezwykle wybuchowego charakteru Yoriko, który podpowiadał jej iż dyplomacja to tylko kolejny rodzaj uderzenia kung-fu albo karate.
- Niemniej bycie porwanym przez dziewczynę do odosobnionego pomieszczenia jest zdecydowanie czymś czego się nie spodziewałem. - dodał chłopak po chwili, gdyż tak łatwiej było utrzymać mu maskę osoby, którą stale udawał. - Nie wiem nawet kogo szukacie, ale chyba wiem gdzie go znaleźć... Nie wiem jednak gdzie znaleźć to... w czym się może chować.

W sumie to Tenschi cieszył se z możliwości spotkania swojej dawnej koleżanki. W zasadzie lubił dziewczynę, choć można było go przez to podejrzewać o masochizm. W końcu nie raz już od niej oberwał, i zapewne nie raz jeszcze oberwie. Choćby i w tej chwili. Teraz jednak Iz miał dużo ważniejsze rzeczy na głowie... w końcu prawdopodobnie sam przyniósł kryjówkę dla zbiega, którego poszukiwał oddział drugi. Będzie miał wiele szczęścia jeśli nie skończy sam gnijąc w jakimś dziwacznym więzieniu wykombinowanym specjalnie dla zdrajców. To było by zaś zdecydowanie nie najlepszym z wyjść... prawda?

Dziewczyna zdecydowanie nie miała nastroju do żartów i luźnych rozmów. Niespecjalnie cię słuchając dopiero skupiła się na tym gdy mówiłeś o chowaniu. Wtedy złapała cię za ramiona, lekko potrząsnęła:
- Przestań sobie ze mnie żartować leniu! O czym mówisz, każda chwila jest ważna.

Nie wiedziałeś specjalnie o co w tym wszystkim chodzi, ale wyglądało to na dość poważne. Gdy zacząłeś składać zdania do wyjaśnienia ktoś gwałtownie wybiegł, zauważyłeś starszego mężczyznę, widziałeś go przelotem na przyjęciu, należał chyba do służących Kaichiego. Jak na swoje lata poruszał się żwawiej niż ty. Wybiegł do ogrodu, Yoriko totalnie zapomniała o tobie i sama zaczęła za nim gnać, ale nie na długo: w pokoju gdzie byli szlachcie i kilku ludzi z II oddziału rzucił coś co było granatem dymnym, gęsty, nieprzenikniony dym wszystko zakrył, słychać było też kasłanie wielu osób.

Będąc w innym pokoju, skorzystałeś z okazji przejścia na około. Zdołałeś zauważyć jedynie starca, który już wskakiwał na mur, ale został ściągnięty łańcuchem. Ten kto go zrzucił to był brat Yoriko, jak zwykle nie cackający się. Pewnie nie cackałby się też z jego przesłuchaniem, ale do niego nie doszło: stary szybko wyjął mały nóż kuchenny i wbił sobie w szyję. Mimo jego śmierci nadal panował zamęt, jakby nie bardzo zauważono co właśnie zrobił, jedynie w milczeniu byłeś ty, Yoriko, jej brat... i Kaichi, który stał obok, widać było smutek i gniew na jego twarzy.

Tenshi zaś nie miał bladego pojęcia co powinien zrobić. Po pierwsze po raz pierwszy widział śmierć człowieka... no a dodatkowo nie wiedział nawet czy ów człowiek był w rzeczywistości martwy. Nie znał się na medycynie ale z tego co pamiętał z filmów to ludzie z poderżniętym gardłem przez dłuższą chwilę charczeli konając, wykrwawiając się i topiąc we własnej krwi. W pierwszym odruchu chłopak ruszył więc biegiem w stronę staruszka rozmyślając gorączkowo nad tym w jaki sposób powinien podjąć próbę ratowania rannego... nim jednak zdołał wydostać się z pomieszczenia zrozumiał iż jest już zbyt późno. W tedy też uznał iż wcześniejszy, filmowy opis który sobie przypomniał nie tylko nie do końca odpowiadał prawdzie ale również znacznie pogarszał samo wyobrażenie o sytuacji. Iz niemalże od razu dodał sobie bowiem do całego widoku uczucie duszenia własną krwią oraz upiorne charczenie, w związku z czym nogi chłopaka stały się nagle bardzo, bardzo miękkie. Tenshi oparł się o ścianę w nadziei iż ta uchroni go przed upadkiem. Następnie zaś osunął się po niej bezsilnie blednąc przy tym coraz bardziej. Gdy zaś już spoczął w miarę pewnie na podłożu zasłonił usta dłonią by przypadkiem nie pozwracać się na swój mundur... w końcu nie miał drugiego.

Przerażony Tenshi całkowicie pokonany przez całokształt tej sytuacji zaczął wgapiać się w podłogę starając się myśleć o czymś przyjemnym... na przykład o sielankowym, błękitnym niebie po którym poruszają się nieliczne, puchate chmury. No i jeszcze o spokojnym, przyjemnym cieniu pod drzewem dzięki któremu słońce nie spalało skóry. Tak... myślenie w taki sposób zdecydowanie pozwoliło odsunąć na bok myśli o oddaniu nieodpowiednią drogą ostatniego posiłku.

Siedziałeś obok zamroczony i przerażony, staruszek już odszedł i zostało tylko mętne spojrzenie. Ucieczka w myśli dawała niewielki rezultat, ale czułeś, że dzięki temu jakoś się trzymasz.
Zaraz jednak rzeczywistość dała o sobie znać, osoba z II oddziału podeszła do leżącego ciała, okręciła ciało tak żeby było brzuchem do góry i wyrwała szmatkę... i nastąpił wybuch, straciłeś przytomność na trochę, odzyskałeś ją leżąc na ziemi w tym samym ogrodzie, nad tobą stała Yoriko z zatroskaną miną.

Spojrzałeś na bok, widocznie było już posprzątane gdyż została jedynie wypalona trawa oraz pokruszony mocno mur. Nie czułeś aby brak ci było kończyny ani czegokolwiek. Byłeś jedynie mocno skołatany, choć szok po śmierci człowieka obok ciebie osłabł. Nikt, poza Yoriko, która ciągle pytała się co z tobą i jak się czujesz nie odzywał.

Zaraz gdy chłopak odzyskał przytomność postanowił iż nie należy się ruszać. W końcu gdyby miał poważne obrażenia bezsensowne poruszanie się było by nie tylko bezsensowne ale i głupie. Wszakże kręcenie się gdy kręgosłup jest uszkodzony raczej nie mogło pomóc. Po kilku chwilach stwierdził jednak iż nie czuje jakoby był poważnie okaleczony, dla tego też zaczął powoli sprawdzać funkcjonowanie organizmu. Najpierw palce u stóp i dłoni, następnie stopy i nadgarstki. Później zaś reszta stawów. Dopiero na końcu otworzył oczy i zerknął na siebie by sprawdzić czy nic mu nie jest.

Oczywiście Tenshi zdążył już się zmartwić o to czy Yoriko nic się nie stało. Jednakże fakt iż ciągle zadawała mu jakieś pytania mógł oznaczać tylko to iż w zasadzie nic poważnego jej się nie stało. Dla tego też ostatecznie usiadł powoli i zaczął się powoli rozglądać dookoła. Chciał w ten sposób wytrącić się z szoku wywołanego wybuchem a przy okazji rozeznać się w otoczeniu.
- Czy za każdym razem jak wychodzisz z domu czyjś trup wybucha? - odparł cicho uznając to za odpowiednią odpowiedź na pytania zadawane przez Yoriko.

Twoja odpowiedź sprawiła, że teraz Yoriko ochrzaniała cię za to, choć robiła to z tonem pełnym ulgi widząc, że nic poważnego ci się nie stało.

Na własnych nogach stanąłeś za kilka chwil. Zostałeś spokojnie przepytany od momentu kiedy dostałeś zaproszenie do chwili obecnej, być może brak Yoriko byłby surowszy,ale obecność Kaichiego i Yoriko widocznie działała uspokajająco. Potem zostałeś sam z Kaichim:
- Zostaje mi tylko przeprosić za niezbyt udane przyjęcie... jak i wyrazić podziw, podbiegłeś do obcego człowieka chcąc udzielić mu pomocy. Potrzebujesz czegoś, chcesz się napić może?

Tenshi zdołał już przywrócić na swoją twarz zwykły wyraz kompletnego znudzenia. W jego wnętrzu jednak wciąż kotłowało się sporo informacji o których wolał by nie pamiętać. Oglądanie jak ktoś umiera w sposób niezbyt związany z "przyczynami naturalnymi" a następnie w podobny sposób eksploduje było zdecydowanie czymś, czego chłopak nie chciał by oglądać po raz kolejny. Po prawdzie nawet oglądania po raz pierwszy z chęcią by uniknął. Dla tego też obecnie jego umysł pracował na wzmożonych obrotach by zaszufladkować owe wspomnienia w miejscach, z których korzysta się niezmiernie rzadko i raczej nie zagląda się do nich przypadkiem. Cały proces musiał jednak potrwać i właśnie dla tego Tenshi czuł się jak by wciąż był ogłuszony eksplozją.

- Cóż... bez obrazy ale, życzę Ci żebyś przeżył swoje życie bez zbyt wielkiej ilości takich właśnie atrakcji... - Rzekł chłopak dość cicho, kierując swoje słowa do Kaichiego. Następnie zaś zaczął się rozglądać, w sumie zupełnie bezcelowo. - Pewnie będą chcieli żebym wrócił do oddziału. Jedna z oficerek jest strasznie kłopotliwa... jak zresztą wszystkie kobiety które znam. No ale pewnie mogę zostać jeszcze przez chwilę i nie miał bym nic przeciwko herbacie.

Nie zwróciłeś uwagi na początku, ale niedaleko stała przysadzista kobieta, która widocznie była służącą, na twe słowa pomaszerowała gdzieś i za chwilę wróciła z tacą, na której była średniej wielkości filiżanka pełna herbaty, już sam zapach świadczył o tym, że to na pewno nie jakaś lura, ale wysokiej klasy napój. Smak też cię nie zawiódł, zrobiło ci się cieplej i nieco lepiej.

Mniej więcej w połowie filiżanki Kaichi zabrał głos, który brzmiał bardzo poważnie:
- Tenshi, mam do ciebie prośbę... w prezencie od ciebie ktoś już jest. Ten ktoś potrzebuje twojej pomocy, został niesłusznie oskarżony o okropne czyny. Chciałbym żebyś odzyskał jego miecz, który został skonfiskowany i jest zapewne w twojej dywizji.


Te słowa nie dotarły do ciebie od razu, lecz po chwili omal nie wyplułeś resztki herbaty z ust. Wygląda na to, że nalot był słuszny, ale nieudany z powodu prezentu... który sam podarowałeś. Kaichi natomiast nadal kontynuował:
- Masz jakieś pytania? Mój przyjaciel oddał życie żeby ten shinigami nie został schwytany, liczę że jego śmierć nie pójdzie na marne.