Sala Wykładowa

Yoshizaki Katsuko

Katsuko nie miała pomysłu o czym mogłaby jeszcze pogadać z kolegą. Kiedy weszła do sali zobaczyła tylko kilkoro uczniów. Miała nadzieję, że nie ma jeszcze nauczyciela. Nie licząc tego, zastanawiała się jeszcze nad tym, o czym dziś będą zajęcia. Po za tym o czym może myśleć uczennica przed lekcjami. Jeśli nigdzie nie było nauczyciela, zajmuje swoje standardowe miejsce i czeka na rozpoczęcie zajęć.

Zajęłaś swoje miejsce w oczekiwaniu na zajęcia. Sala powoli zapełniała się innymi kadetami, którzy dyskutowali na chyba wszelkie możliwe tematy. Zdążyłaś zamienić parę słów ze znajomymi, gdy pojawił się w końcu nauczyciel. Na sali zaległa cisza, gdy powiódł po was wzrokiem, po czym zaczęła się lekcja historii. Dzisiejszym tematem były wydarzenia związane z pierwszymi problemami powstałymi po zawiązaniu Gotei 13. Początkowo zdawało się, że to w końcu coś interesującego i ciekawego, ale szybko przerodziło się w nudę, gdy sensei zaczął nawiązywać do tego co już znaliście - rodzajami hollowów, ćwiczeniami i mianowaniem nowych oficerów, pomniejszymi zadaniami dla shinigami. Lekcja zdawała się dłużyć w nieskończoność i z niemal radością powitaliście gong ogłaszający koniec.

Mimo tego, że Katsuko nawet znośnie lubiła historie, ta lekcja ją znudziła. Kiedy wyszła z sali i oddaliła się od niej, ziewnęła i przeciągnęła się. -To było wyjątkowo nudne...-pomyślała. Po czym ruszyła w stronę sali gdzie odbywały się zajęcia teoretyczne z kidou. Może i miała kilku znajomych, ale akurat szła sama. Nie miała potrzeby żeby pytać jeszcze o coś Koji'ego.. Szła więc wolnym i spokojnym krokiem w jej kierunku.

=> https://bleach.forumpolish.com/akademia-shinigami-f8/sala-treningowa-kidou-t704-150.htm

Wykład minął dość szybko, a sposób mówienia nowego sensei nie dawał okazji do snu, ciągle zmieniająca się intonacja, odpowiednia manipulacja głosem, oraz ciekawy sposób wysławiania się spowodowały taki obrót spraw. Co ciekawe, chyba nie zwrócił uwagi na to, że zauważyłeś znak, nie kazał Ci zostać po lekcjach, co mogło świadczyć o tym, że to nie jest czas, lub nie jest tą osobą. Niemniej nie musiałeś wcale zmieniać sali, gdyż zgodnie z planami kolejne zajęcia też mieliście w tym miejscu, odmiennie do reguły.

Koizumi naprawdę z chęcią słuchał nowego nauczyciela. Na początku nie dowierzał ile ciekawych rzeczy można dowiedzieć się na teorii. Zastanawiał się ile z takich ważnych rzeczy minęło go podczas wykładów pani sensei. Uważnie słuchał i przyglądał się wykładowcy również z innego powodu, czyli przez jego pierścień na palcu. Nauczyciel nie zwracał na niego uwagi i nie nawiązywał z nim kontaktu wzrokowego więc Koizumi domyślił sie, że nie jest to pośrednik organizacji. Na początku kamień spadł mu z serca, ale był też trochę zaniepokojony tym, że to nie sensei. Wiedział, że jak to nie on to inna osoba go obserwuje a on nawet nie wie która. Ale stwierdził, że nie ma co się martwić na zapas i poczekać na to co przyniesie przyszłość. Gdy lekcja się skończyła został w sali i czekał na następne zajęcia.

Cóż, wykład teoretyczny ciągnął się dalej, tym razem prowadzony przez kogo innego i dotyczył pewnej specjalności, tak więc pewnie był nieco mniej pasjonujący, co zresztą było widać, gdyż parę osób zaczynało przysypiać. Na szczęście i ten wykład minął dość szybko, dzięki czemu mogliście się cieszyć godzinną przerwą na obiad i coś jeszcze. Tak więc tylko od Ciebie zależało teraz jak zagospodarujesz czas.

Koizumi myślał, że również z tego wykładu wyciągnie coś interesującego i przydatnego. Ale sensei mówił o wszystkim i o niczym. Wykład ciągnął się w nieskończoność a wrażenie potęgował sposób wypowiedzi nauczyciela który był monotonny i jednostajny. Ale jakoś wytrwał do końca i z uśmiechem na twarzy wyszedł z sali, w końcu przerwa a w dodatku można coś zjeść. Nagle Koizumi uświadomił sobie, że nie wie gdzie jest stołówka bo nigdy na niej nie był. Zawsze swój wolny czas poświęcał na leżenie pod drzewem albo nad rzeką. A teraz gdy miał ochotę na jedzenie nie wiedział gdzie je może dostać. Rozejrzał się wokół poszukując jakiejś przyjaźnie wyglądającej postaci z którą chodzi na zajęcia.

Dostrzegłeś grupę osób ze swego rocznika, kierującą się w pewną stronę, lecz nie widziałeś nikogo idącego w pojedynkę. To było problematyczne dla twego planu, lecz zaobserwowałeś, że wielu uczniów porusza się w jedną i ta samą stronę, przez co można było stwierdzić, że z dużym prawdopodobieństwem właśnie tam znajduje się stołówka - raj dla każdego głodnego ucznia. Pomijając długą kolejkę i czasem problematyczne dojście, nic nie mogło zastąpić stołówki, chyba, że było się geniuszem kucharskim.

Widząc adeptów przemieszczających się w jednym kierunku Koizumi postanowił podążyć ich śladem. Nie był pewien gdzie idą, ale pójście za nimi wydawało się lepszym pomysłem niż stanie w miejscu i czekanie na to, ze ktoś mu przyniesie obiad. Szedł za uczniami rozmyślając nad tym kiedy i kto wprowadzi go w szeregi tajemniczej organizacji. Był tak zaabsorbowany swoimi przemyśleniami, ze nawet nie zwracał uwagi którędy idzie, po prostu szedł za innymi.

W niedługim czasie znalazłeś się na stołówce. Ruch panował tu spory, zaś zajęty przemyśleniami nie widziałeś gdzie się znajdujesz. Niemniej teraz się to nie liczyło, gdyż priorytetem był obiad. Widziałeś długą kolejkę w oczekiwaniu na dania, jednakże na twe szczęście przesuwała się szybko. Niebawem otrzymałeś swoją porcję, teraz wystarczyło znaleźć miejsce i zacząć pałaszować obiad. Wiedziałeś, że teraz miały być zajęcia z kidou, które nie należały do najmniej pochłaniających energię, jednak z pewnością były potrzebne...

Obiad był zadziwiająco dobry, Koizumi zastanawiał się czy to przez głód czy tak jest na prawdę. Jadł w ciszy i spokoju nie próbując nawet z nikim nawiązać kontaktu. Teraz przestał sie przejmować tym co się stanie jak spotka pośrednika z gangu i zaczął rozmyślać nad kolejnymi zajęciami. Wiedział co go czeka, ale nie był z tego powodu smutny czy zniechęcony a wręcz przeciwnie, nie mógł się go doczekać. Kidou były jednymi z nielicznych zajęć z których był dobry. Czerpał radość z tych lekcji bo nie był najgorszy i nawet od czasu do czasu pochwalił go sensei. Zastanawiał się co dzisiaj będą robić na tych zajęciach. Nim sie spostrzegł większość uczniów skończyła jeść i kierować się w kierunku swoich sal.

Dzisiaj, zamiast normalnych zajęć był znowu wykład, który miał w teorii wzbogacić waszą wiedzę w ćwiczenia, które pozwolą na sprawniejsze powiększanie zasobów reiatsu oraz przede wszystkim kontrolować je. Kiedy szedłeś sobie spokojnie kierując się w stronę sali za pozostałymi nagle poczułeś uderzenie w bok i mimowolnie nieco się skuliłeś, gdyż cios byl dość silny.
- No patrzcie patrzcie, cieniasek, który jest nikim. - słowa zostały wypowiedziane stanowczym, niezbyt niskim głosem, nieco chłopięcym. Kiedy spojrzałeś na autora wypowiedzi dostrzegłeś wyszczerzonego bruneta, o brązowych oczach, w których czaiły się iskry. Był całkiem wysoki, lecz średniej postury. Ubrany był w kimono najlepszej klasy z Twojego rocznika i miał przy sobie przepasany miecz, co było znakiem szlachectwa.
- Gdzie teraz idziemy? Czyżby się pobawić w shinigami?

Koizumi nie przepadał za wykładami, zazwyczaj były długie i monotonne. Ale program dzisiejszego wykładu powinien podnieść jego skuteczność w stosowani kidou, więc nie był negatywnie nastawiony do zajęć w których właśnie miał wziąć udział. Idąc za innymi Haruo nawet nie spostrzegł jak ktoś się do niego zbliża. Nagle w boku poczuł ból gdyż ktoś go uderzył, myślał, że to czysty przypadek bo w akademii zawsze panuje ścisk. Ale po słowach wypowiedzianych przez młodzieńca był pewien, że był to zamierzony atak. Koizumi przyjrzał się napastnikowi od stóp do głowy, jego postura i wygląd o niczym nie świadczyły. Ale kimono i miecz wzbudziły w Koizumim lekki lęk. Kimono świadczyło o tym że młodzieniec jest wybitnym uczniem i z pewnością lepiej sobie radzi w nauce. A jego szlachecki tytuł prawdopodobnie świadczył o tym, że od dziecka jest szkolony przez rodzinę żeby mógł godnie ją reprezentować. Haruo obawiał się, że zdolności osoby naprzeciwko niego wykraczają poza jego wyobrażenie. Koizumi postanowił odpowiedzieć gdyż doszedł do wniosku, że lekceważenie wysokich klas społecznych może sprowadzić na niego kolejne nieszczęście.

-Witaj. Przykro mi, że uraziłem Twoja godność uczęszczając do akademii.

Koizumi właśnie tego najbardziej się obawiał. Zaczepny charakter młodzieńca wcale nie ułatwiał mu zadania.

-Idziemy na wykład z kidou. AI tak jak Ty też chcę być shinigami i Twoje widzi mi się nie przeszkodzi mi w osiągnięciu mojego celu.

Były to dość ostre słowa ale wypowiedziane łagodnym głosem tak aby nie urazić oponenta.

- Czyżby? Potrafisz w ogóle coś, żeby śmieć przychodzić na szkolenie? Cóż, chyba nic jak się zdaje prawda? Zaczyna mi być Cię szkoda, lepiej zwiej stąd póki możesz... - powiedział szlachcic, jego głos wskazywał na zadziorność, zaś ostatnie zdanie zabrzmiało jak groźba, co gorsza realna. Niemniej chwilowo miałeś spokój, musiałeś jedynie się pospieszyć na zajęcia.

Po chwili błądzenia odnalazłeś salę, ledwo się nie spóźniając. Wpadłeś do sali dosłownie na chwile przed sensei.
- No dobrze moi drodzy, niestety, też niechętnie tym się zajmę, ale na początek będziecie pod moim okiem zwiększać swą kontrolę nad mocą, chodź niewątpliwe niektórym i tak to nie pomoże. Dodatkowo dla najlepszych czeka nauka przydatnego kidou, więc radzę się postarać. A teraz do dzieła. - Po tych słowach nauczyciel przekazał Wam całą teorię do ćwiczeń nad kontrolą, czyli w uproszczeniu o medytacji.

Koizumi zbytnio nie przejął sie słowami młodzieńca, widział, że dzięki ciężkiej pracy można dużo osiągnąć. Żeby mu i sobie to udowodnić szybko poszedł w stronę sali w której miały sie odbyć zajęcia. Ledwo wszedł do niej a za jego plecami pojawił sie sensei i przywitał sie z uczniami. Gdy wytłumaczył na czym będą polegały dzisiejsze zajęcia Koizumi się rozpromienił. Nie dość, że po tych zajęciach powinien lepiiej kontrolować moc to dodatkowo gdy uda mu sie być najlepszym pozna jakieś dodatkowe kidou. Ale szybko otrząsnął się z marzeń wiedząc, że nie łatwo będzie zostać najlepszym w grupie. Tak naprawdę nie wiedział nawet czy będzie w stanie w ogóle polepszyć swoją kontrolę. Koizumi zaczął przeglądać materiał o medytacji szukając ważnych rzeczy i przydatnych wskazówek.

W notatkach zawartych było kilka dość kluczowych elementów. Czystą podstawa medytacji było zgłębienie się w swój świat, zaś zwiększanie kontroli nad swą mocą ograniczała się do zwiększania kontroli nad elementem utożsamianym z reiatsu. Dodatkowo ważnym aspektem było to, że różnice w czasie spędzonym między miejscami była niewielka dlatego też medytacja to dość czasochłonne zajęcie. Na szczęście mieliście 2 godziny lekcji, dlatego powinno to wystarczyć. Notatki wspominały jeszcze o kilku technikach wzmacniających medytację, oraz łączenie medytacji z innymi ćwiczeniami, lecz najpierw należało wytrenować odpowiedni poziom skupienia.

Po przeczytaniu większości notatek Koizumi wziął się za trening. Co prawda martwiły go ine ćwiczenia, na przykład wzmacnianie medytacji i łączenie jej z innymi ćwiczeniami. Ale wiedział, żeby się za nie zabrać musi opanować podstawy. Już miał zamknąć oczy, wyciszyć się i zamknąć się w swoim wewnętrznym świecie gdy uświadomił sobie, że nie wie co to element utożsamiany z reiatsu. Jak miał zwiększyć nad tym kontrolę jak nie wiedział co to jest? Dopiero teraz doszedł do wniosku, ze teoria nie jest takim głupim przedmiotem i popełnił błąd nie słuchając sensei przez pierwszy tydzień. Teraz jego ręka wystrzeliła do góry i powiedział:

-Sensei, czy mógłbym pana tutaj poprosić na chwilkę?

- Oczywiście. - Powiedział sensei podchodząc do młodzieńca. Po wyrażeniu swoich wątpliwości mężczyzna uśmiechnął się nieznacznie.
- Następnym razem prosiłbym Cię o uważniejsze słuchanie, niemniej odpowiem Ci na pytanie. Reiatsu przybiera wygląd jaki chce Tego właściciel, może to być jakiś rodzaj ziemi, zabarwione powietrze, pyłek, woda. Woda jest najczęściej wybierana, bo wielu uważa, że najbardziej oddaje naturę energii duchowej. Mam nadzieję, że przynajmniej w praktyce dasz z siebie wszystko, a teraz do dzieła. - Skwitował nauczyciel, jego głos był całkiem przyjemny i dobroduszny, wzbudzał zaufanie. Na odchodnym poklepał Cię po ramieniu.

Koizumi wysłuchał słów nauczyciela w skupieniu. Gdy ten odchodził to podziękował mu i zaczął się zastanawiać co wybrać na element utożsamiany z reiatsu. Postanowił wybrać to na co lubi patrzeć i sprawia mu to przyjemność. Zamknął oczy i się wyciszył. Starał sie nie zwracać uwagi na to co się dzieje wokół niego. Wyobraził sobie liść spadający z drzewa. Zataczał on powoli kręgi zbliżając się do ziemi. Gdy już się wydawało, że dotknie ziemi nagle poderwał go lekki wiaterek. Liść zaczął wirować i powoli unosić się do góry, wiatr smagał nim w różne strony gdy nagle ustał i listek ponownie zaczął swobodnie opadać. Gdy tak tańczył opadając w dół w połowie drogi do zabawy dołączył wiatr i ponownie zaczął się bawić liściem. Była to walka grawitacji z wiatrem, walka finezyjna i wyrównana. Taki obraz pozwolił Koizumimu zamknąć się w sobie i sie wyciszyć.

Niedługo potem zagłębiłeś się dość mocno w swój świat i pozwoliłeś się porwać chwili. Stałeś u siebie, zupełnie wolny, a jedyne czego się od Ciebie wymagało to zwiększanie swej kontroli nad mocą. Cudowne uczucie mknęło przez całe Twoje jestestwo, wskazywało na chęć pozostania w tym małym własnym miejscu. W Twoich uszach pobrzmiewały szum wiatru w koronach drzew, zaś w umyśle gdzieś z tylu obok innych kwitła jedna ważna myśl - zdobądź władzę nad własną mocą, kontroluj ją.

Szum wiatru i widok liścia latającego po niebie wywołały stan błogiego upojenia. Ale po chwili odpoczynku i uspokojeniu myśli Koizumi doszedł do wniosku, że samo oglądanie listka podrygującego na wietrze nic mu nie da. Aby zwiększyć swoją kontrolę domyślił się, że to on a nie wyimaginowany wiatr ma nim poruszać. Skupił się na zielonym obiekcie zataczającym kręgi na niebie i próbował zmienić jego trajektorie. Trochę czasu mu zajęło aż był w stanie wprawić listek w drgania. Ale nieważne jak się starał nie był w stanie wyrwać liścia z objęć wiatru. Żeby ułatwić sobie zadanie wysunął ręce przed siebie i zaczął je przesuwać tak jakby chciał przesunąć liść siłą swoich mięśni. Miał nadzieję, że taka wizualizacja pomoże mu zwiększyć kontrolę nad elementem utożsamianym z reiatsu.

Miałeś problemy to prawda, ale szybko się z nimi uporałeś i w końcu udało Ci się wyrwać liść wiatrowi. Jednakże to było niewystarczające, w końcu liść był tylko pojedynczą cząstką, prawda? Nagle wokół Ciebie zaczęło dryfować trochę więcej, byłeś w stanie je policzyć, było ich 49. Coś to zapewne znaczyło, ale nie teraz było to Twoim priorytetem, musiałeś się zająć nimi wszystkimi, jeśli chciałeś poczuć prawdziwą satysfakcję.

Walka z jednym liściem spowodowała lekkie zmęczenie i drżenie rąk. Gdy Koizumi zobaczył ile liści krąży mu nad głową doszedł do wniosku, że jak dalej będzie walczył z wiatrem przy takiej ilości liści to szybko straci dużo sił i spadnie jego koncentracja. A spadek koncentracji mógł doprowadzić do przerwania medytacji. Chciał polepszyć swoją kontrolę, ale jeszcze bardziej chciał poznać nowe kidou więc postanowił, że musi cos wymyśleć aby kontrolować liście efektywniej. Liście latały wokół niego a on myślał nad wyjściem z tej sytuacji, gdy nagle go olśniło. Postanowił zaprzestać walki z wiatrem i zacząć nim kierować aby kontrolować liście. Nie był pewien czy będzie w stanie kontrolować wiatr ale nie próbując nigdy się nie dowie. Skupił się maksymalnie, wpatrzył się w wirujące liście i próbował nadać wiatru wybrany kierunek.

Technika znacznie prostsza i cóż można powiedzieć, znacznie skuteczniejsza. Wiatr nieco niechętnie, ale słuchał Twoich poleceń, może nie aż tak jakbyś tego chciał, gdyż zdarzały się potknięcia, ale dawało to zadowalające efekty. Zaczynałeś być zadowolony z siebie i pewniejszy, co tylko sprzyjało dalszym próbom. Poćwiczyłeś jeszcze trochę, po czym nagle wyrwałeś się z medytacji.
- Doskonale, panie Koizumi, nie spodziewałem się takiej efektywności. Zapraszam do nauki kidou, myślę, że dobrym wyborem będzie bakudou. - Powiedział nauczyciel dość cicho by nie przeszkadzać innym. Oprócz Ciebie jeszcze 3 była już gotowa na naukę czegoś cięższego. Kiedy spojrzałeś na zegarek okazało się, że minęło już 85 minut lekcji.

[+2 do kontroli reiatsu; +1 do inteligencji]

Duma i szczęście rozpierały Koizumiego, po tej lawinie nieszczęść i wypadków w końcu coś mu się udało. Dodatkowo został pochwalony przez nauczyciela i wyróżniony.
-Dziękuję bardzo, starałem się jak mogłem. Chętnie skorzystam z propozycji nauki jakiegoś bakoudou.
Rozejrzał się po sali i zobaczył, że oprócz niego tylko trzy osoby zostały wyznaczone do nauki kidou. Przez krótką chwilę czuł się naprawdę wyjątkowy, ale szybko wrócił na ziemię i przypomniał sobie szlachcica którego dzisiaj poznał. Wiedział, że nie może osiąść na laurach bo czeka go długa droga żeby go dogonić. Koizumi był ciekawy ile czasu im zostało na nauczenie się nowego zaklęcia. Po spojrzeniu na zegarek okazało się, że minęło 85 minut lekcji. Koizumi nie był specjalnie szczęśliwy tym co zobaczył. Okazało się, ze zostało 35 minut zajęć. Martwił się, że może nie zdążyć nauczyć się nowego kidou. Ale na razie postanowił się nie martwić i poczekać na rozwój wydarzeń.

[120 minut]

W chwilę po zebraniu wszystkich wyselekcjonowanych osób okazało się, że jest Was łącznie ósemka. Sensei ustawił się naprzeciw Was, spojrzał znacząco po czym zamyślił się chwilę. W końcu na jego twarzy wykwitł uśmiech i zaraz potem oznajmił Wam co następuje:
- Będziemy się uczyć bakudou, a dokładnie numeru 8 - Seki. Jest to dość przydatne zaklęcie jeśli potrzebujecie ochrony przed bezpośrednim atakiem. Zaklęcie jest dość proste i powinniście zdążyć je pojąć. Imitacje ataków będą wyprowadzane przez mechanizm manekinów, zawsze na tej samej wysokości, gdyż póki co się uczycie. Prosiłbym aby w ramach ostrożności nie stawać za blisko i używać kidou na wyciągnięcie ręki. Pozwoli to uniknąć zbyt wielu stłuczeń. - Mówił bardzo ciepłym głosem nauczyciel. Zaraz potem przekazał wam odpowiednią wiedzę, zaznaczył też, że przede wszystkim chodzi o odpowiednie dawkowanie energii, by na początku nie stracić kontroli, potem można eksperymentować z coraz większymi nakładami mocy.

Po chwili oczekiwania z grupy zostało wybranych osiem osób, to trochę więcej niż się spodziewał Koizumi. Ale był szczęśliwy, że znalazł się w tej grupie i będzie mógł się nauczyć czegoś nowego. Zobaczył jak nauczyciel staje przed nimi, zamyśla się ale po chwili się uśmiecha i przemawia do grupy. Koizumi ucieszył się słowami sensei'a, nigdy nie był dobry w walce wręcz więc takie kidou na pewno kiedyś mu się przyda. Słuchał dokładnie nauczyciela i chłonął wiedzę potrzebna do opanowania zaklęcia. Koizumi zobaczył jak grupka rozchodzi się po sali ze swoimi manekinami rozstawia się w bezpiecznej odległości. Koizumi wypatrzył wolne miejsce w rogu sali, więc wziął manekina i zaczął się kierować w tym kierunku. Wiedział, że musi się skupić i dać z siebie wszystko tak aby nauczyć się dzisiaj tego kidou. Nagle uświadomił sobie, że do lepszej kontroli i większej mocy zaklęcia potrzebna jest inkantacja. Bez niej początkowe próby mogą być opłakane w skutkach, idąc w stronę swojego miejsca podszedł do najbliższej osoby i powiedział.
-Cześć jestem Koizumi. Słuchaj ostatnio przysnąłem trochę na teorii, możesz mi pomóc i powiedzieć mi jak brzmi inkantacja do Seki?
Koizumi miał nadzieję, że rozmówca jest pomocną osobą a nie zawistną.

- Nie ma problemu. - Odpowiedziała młoda rudowłosa dziewczyna. Po chwili poznałeś inkantacje i mogłeś zabrać za część praktyczną tak by szybko opanować kolejne zaklęcie. Nic nie mogłeś równierz poradzić na to, że nie byłeś jedyną osobą kontrolującą moc, choć pewnie tak było dobrze.

(Nie podaje słów inkantacji bo nie ma ale zakładamy że znasz i odpisy mogą być krótkie bo odpisuje z komórki)

Koizumi ucieszył się z odpowiedzi dziewczyny. Dodatkowo miała rude włosy, czyli idealnie trafiała w jego typ. Postanowił, że musi z nią porozmawiać. Miał nadzieję, że jest miłą i inteligentną osobą.
-Masz u mnie sake. O szczegółach porozmawiamy po zajęciach. Dobrze?
Uśmiechnął się radośnie w stronę swojej rozmówczyni i odszedł szybko nie czekając na odpowiedź. Miał nadzieję, że lubi sake i nie będzie urażona jego zachowaniem. Teraz jednak ważniejsze było dla niego opanowanie zaklęcia. Ustawił manekina i zaczął przygotowania. Wiedział, że tym razem nie może zamykać oczu aby się skupić bo może skończyć się to złamanym nosem albo odbitą nerką. Cicho powtórzył w głowie inkantację i przypomniał sobie trening medytacji. Próbował wyobrazić sobie liście latające po niebie i wiatr którym on kieruje. Poczuł dziwne wrażenie spokoju i obojętności gdy nagle w jego stronę ruszył manekin. Koizumi wystawił przed siebie rękę i powiedział:
-Zaklęcie wiążące numer osiem - odepchnięcie!
Jednocześnie wytworzył z wiatru małą trąbę powietrzną która szybko uniosła liście wysoko w niebo.