Sala Wykładowa

Kiedy ją zobaczyłem pierwszą moja myślą było, żeby usiąść koło niej, ale przypominając sobie wcześniejszą sytuację, postanowiłem jej nie nękać i znaleźć sobie miejsce w oddali. Miejsce gdzie moja obecność nie przypominała by jej o niemiły wydarzeniu. Po tym jak usiadłem przygotowałem wszystko do lekcji, a na samej górze kartki napisałem "hollowy teoria". Czekając w ciszy na nauczyciela, wróciłem myślami do czasu ostatnich miesięcy w których ojciec przygotowywał mnie do akademii. Dokładniej do czasu jego opowieści o hollowach. Postanowiłem w hasłach przepisać moja wiedzę na kartki. Stwierdzając że potem będę rozwijał te zagadnienia o to co nasz nauczyciel będzie mówił.

Gdy Niten przechodził przez salę, na jeden krótki ułamek sekundy zderzył się wzrokiem z oczami Yumiko. Dziewczyna momentalnie odwróciła się w przeciwną stronę, przez co kontakt wzrokowy skończył się szybciej, niż się zaczął. Zaczął wchodzić po schodach i z jakiegoś powodu zdawał się czuć na sobie wzrok wszystkich obecnych. Prawdopodobnie byli świadkami wydarzenia, bądź zdążyli już o niej usłyszeć. Niektórzy zerkali na siebie, uśmiechając się po nosem, inni zakrywali to swoimi dłońmi - wszyscy byli czymś rozbawieni.
Okamibara usiadł w siódmym rzędzie, po prawej stronie sali. Było to najbliższe wolne miejsce - w lewej kolumnie luki zaczynały się dopiero dwa stopnie wyżej. Obok niego siedziała już inna dziewczyna. Blondynka, włosy związane w kucyk, sięgający za kark. Niebieskie oczy i pogodnym wyrazie twarzy. Jako jedyna nie zerkała na Nitena z rozbawieniem. Gdy usiadł obok, odwróciła się w jego stronę i przyjaźnie się uśmiechnęła, zupełnie jakby zwyczajnie mówiła "Cześć.". Wyglądała przy tym wyjątkowo atrakcyjnie.
-Dobra, kretyni. - powiedział nagle ktoś, wchodząc do sali. -Zori Tathonou, będę was uczył o Pustych. - dodał. Umięśniony, brązowo-włosy mężczyzna okazał się być nauczycielem. Z wyglądu jednak sprawiał wrażenie wojownika, a nie wykładowcę. Od razu można było również zauważyć jego zgorzkniały wyraz twarzy oraz to, że lekko kulał na lewą nogę. Nie czekając zbyt długo zaczął wykład. Przez jego zdecydowaną większość krzyczał, nie mówił. Dodatkowo wielokrotnie zwracał uwagę studentom, że są idiotami i nic nie wiedzą o prawdziwym życiu Shinigami. Na szczęście dla Nitena - jego ojciec dobrze zrobił, opowiadając mu co nieco, bowiem na tej lekcji chłopak nic, a nic nie poznał nowego. Wreszcie zadzwonił dzwonek i uczniowie dostali 5 minut przerwy. Kilku z nich wyszło z sali, być może by odetchnąć od atmosfery w klasie, lecz zdecydowana większość została w środku.
-Hej, cześć. Jestem Ryukyu Izuno - powiedziała dziewczyna, siedząca obok Okamibary. -To ty zderzyłeś się z tą dziewczyną na korytarzu? - dodała, nieco ściszając głos, a także wskazując oczami na Igarashi, która swoją drogą zerkała właśnie na Nitena.

Nie byłem zadowolony z tej sytuacji. Bycie na ustach całej klasy nie było szczytem moich marzeń. Miałem ochotę zapaść się pod ziemię. Podrapałem się po głowie. Dodatkowo miałem nadzieję że dowiem się czegoś ciekawego na zajęciach. No cóż tylko w jednej rzeczy zgadzam się z naszym nowym nauczycielem. Jestem idiotą. Na mojej twarzy można było dostrzec znudzenie i niezadowolenie. Kiedy ta dziewczyna się do mnie odezwała ucieszyłem się. Może jednak nie skończę jako totalne pośmiewisko. Uśmiechnąłem się smutno. Tylko tym razem tego nie zjeb Niten. Tym razem ci się uda.
-Niten Okamibara. Miło cię poznać i tak to byłem ja. Niezłe pośmiewisko z siebie zrobiłem. - westchnąłem głośno i lekko się zgarbiłem. - No cóż nie jestem mistrzem jeśli chodzi o relacje między ludzkie i zawsze palne coś głupiego. Uznaj to za ostrzeżenie.

Słysząc ostrzeżenie, Izuno zaśmiała się cicho, zakrywając jedną ręką usta. Trwało to dosłownie jakieś kilka sekund, a dziewczyna z uśmiechem od ucha, do ucha spojrzała na Nitena.
-Ostrzeżenie zanotowane. - rzuciła. -Ale wypadki się zdarzają. Uwierz mi, że za jakiś tydzień już nikt nie będzie o tym pamiętał. - dodała. Podczas wypowiedzi nieustannie utrzymywała kontakt wzrokowy z chłopakiem. Tylko na ułamek sekundy zerknęła na notatki, które przed nim leżała.
-Skąd to wszystko wiesz? - spytała momentalnie, zaskoczona. -Widziałam, że coś skrobiesz przed lekcją, ale chyba niewiele przybyło! - dodała, z ekscytacją. Powiedziała to również nieco głośniej niż zwykle, przez co na krótką chwilkę obecni zerknęli w ich kierunku. Trwało to jednak bardzo krótko i skończyło, gdy Izuno przeprosiła skinieniem głowy.
-Chyba nie powtarzasz klasy? - dorzuciła już normalnym głosem.

Lekko się uśmiechnąłem słysząc jej pierwszą wypowiedź. Może ma rację i nie powinienem za bardzo brać do siebie tego co powiedziałem. To przecież tylko jeden błąd nie zadecyduje chyba o całym moim życiu w akademii. Dodatkowi czułem się dobrze rozmawiając z nią i mimowolnie mój uśmiech rósł coraz bardziej. Przestałem do tego myśleć o tym co było a skupiłem się na rozmowie. Lekko się zarumieniłem kiedy zaczęła chichotać. Kiedy zapytała mnie o notatki i o powtarzanie klasy na chwilę się zamyśliłem jak najkrócej odpowiedzieć na oba zadane mi pytania. Zacząłem się lekko kiwać w przód i tył, aż w końcu się odezwałem.
-Nie, nie powtarzałem klasy. Gdybym nie zdał roku ojciec by mnie chyba zabił. - Zachichotałem mówiąc to. - Pochodzę z mniejszego rodu w białym mieście. Moi rodzice są shinigami a jako ich następca i przyszła głowa rodziny też miałem zostać shinigami. Zostałem więc przygotowany do zajęć . Znam tylko podstawy ale to zawsze coś. - Mówiąc to zacząłem nieświadomie bawić się naszyjnikiem rodowym, który dał mi tata przed tym jak wysłał mnie do akademii.

Dziewczyna otworzyła nieco szerzej oczy, najpewniej ze zdumienia. Objawy pojawiły się, gdy padło słowo "następca", a po nich cała reszta. Gdyby nie fakt, że skóra nie rozciąga się do nieskończoności, brwi Izuno dołączyłyby do reszty włosów na głowie.
-Spore buty do założenia... - westchnęła. -U mnie może takiej presji nie ma, ale rodzice też wiele ode mnie wymagają. Całe szczęście nie ma ich tu ze mną, tylko zostali w Rukongai. - powiedziała, ostatnie zdanie rzucając szeptem, po czym znowu zachichotała. Mówiło się, że najpiękniejsze są szlachcianki, ale im dłużej Niten patrzył na Izuno, tym bardziej wydawało mu się to nieprawdą. Przyglądając się jej dłużej zauważał coraz więcej, na przykład błysk w oczach czy nieskazitelny uśmiech. Wielu nie uwierzyłoby, że nie pochodzi z Seireitei. 
-Dotyczy to tylko teorii Hollowów, czy całej reszty też? - dorzuciła, z zaciekawieniem.

Powoli pojawiały się kolejne tiki nerwowe. Zabawa naszyjnikiem, stukanie palcem o ławkę, nieświadome przygryzanie wargi. Nie mogłem oderwać od niej oczu, nie za bardzo wiedziałem jak zachować się w rozmowie z dziewczyną, a co dopiero piękną dziewczyną. Postanowiłem dalej płynąć z rozmową.
-Uczyłem się też troszeczkę o oddziałach. No i pełne przeszkolenie z rodzinnego stylu walki mieczami. Z walki wręcz jestem pewnie słaby. Nauczono mnie też kilka hadou. -Im dłużej się na nią patrzyłem tym bardziej byłem ciekaw jej histori. Postanowiłem więc że tym razem to ja zadam pyatnie. - Może pora by odwrócić piłeczkę. - uśmiechnąłem się. - Opowiedz mi coś o sobie. Może masz jakieś zainteresowania. Z czego czujesz się najlepsza. Dlaczego akademia. Jeśli chcesz o tym mówić oczywiście. Nie zamierza cię do niczego zmuszać. -ostatnie zdanie dorzuciłem w ostatniej ostatniej chwili, martwiąc się że moje pytania mogą być zbyt natarczywe. Z niecierpliwością jednak czekałem na odpowiedź, chcąc się dowiedzieć jak najwięcej o tej pięknej Rukonganajce.

Im dłużej dziewczyna słuchała Nitena, tym większą ekscytację ukazywała jej twarz. Wydawała się wręcz zahipnotyzowana jego słowami. Trzeba było jej przyznać, że była naprawdę dobrym słuchaczem i faktycznie interesowało ją, co mówi druga osoba.
-Znasz nawet kilka zaklęć? - spytała. Nie było co dziwić się jej zaskoczeniu. Większość uczniów nie wie jeszcze zbyt wiele o Kidou, poza szlachcicami.
-Coś o sobie? - spytała, po czym spędziła dobre kilkanaście sekund na zastanowienie się. Aczkolwiek widać było w niej nieco zakłopotania, w reakcji na falę pytań -Nie martw się. - odparła z uśmiechem. -Miło, że cię zainteresowałam. No więc ochodzę z pierwszego okręgu, północnego Rukongai. W zasadzie za zainteresowanie chyba mogę uznać gotowanie... - powiedziała, z czego drugie zdanie rzuciła z niepewnością. -Całkiem nieźle walczę kataną, ale raczej jestem początkująca. - podczas opowiadania tego wszystkiego nieustannie spoglądała Nitenowi w oczy, na dodatek uśmiechając się. -A wybrałam Akademię, głównie dlatego, że rodzice chcieli, żebym została... - dosłownie w tym momencie przerwa dobiegła końca. -Dokończymy po lekcji. - rzuciła, odwracając się w stronę tablicy. Okamibara dopiero tak naprawdę teraz zauważył, że ci co wyszli zdążyli już wrócić. Wykładowca natomiast wrócił do prowadzenia zajęć. Niestety, gdy Ryukyu wspomniała o gotowaniu, głowę Nitena wypełniło wyobrażenie gotującej Izuno, co z kolei przypomniało brzuchowi, że organizm domaga się paliwa. Oczywiście nie zapomniał przy tym zaburczeć, ale na szczęście dla chłopaka krzyk wykładowcy był głośniejszy. Przez całą godzinę mówił o różnych kształtach Hollowów, a także wspominał by nigdy nie lekceważyć ich wyglądu, bowiem różne partie ciała tych stworów mogły pełnić jakąś funkcję, która może okazać się niebezpieczna dla Shinigami. Podczas lekcji przyłapał nawet jednego ucznia na odżywianiu nocki. Wtedy w nauczyciela zdawał się wstąpić jakiś demon. Zaczął krzyczeć, a także kazał studentowi wyjść na środek sali i dobyć bokkena. Nim jednak to zrobił, wykładowca zmienił zdanie, po czym kazał mu zostać po lekcji. Niedługo potem lekcja się skończyła, a Zori-sensei nie mówiąc nawet uczniom "do widzenia", rzucił by wynosili się z sali.
-Łał. Nic dziwnego, że starsi nazywają go Demonem. - powiedziała Izuno, przyciszonym głosem, jakby obawiała się, że nauczyciel ją usłyszy.

Mimo głodu próbowałem skupić się na zajęciac, i zapisywać wszelkie informacje które nauczyciel nam podawał. Niestety od czasu do czasu, powracała mi do głowy wizja gotującej Izuno. Chciał bym to zobaczyć na własne oczy. Zastanawiałem się co właściwie czuje. To było dziwne, pierwszy raz na coś zwróciłem bardziej uwagę niż na jedzenie. Kiedy nauczyciel zaczął krzyczeć na ucznia i kazał wyciągnąć boken mimowolnie zacząłem doszukiwać się wszelkich błędów w jego postawie, ale po chwili myślami znów wróciłem do Izuno. I wtedy mnie olśniło, zachowywałem się jak zakochany gówniarz. Nigdy wcześniej się tak nie czułem, ale słyszałem wystarczająco opowieści ojca. Nie przeszkadzało mi że coś czułem do nowo poznanej osoby. To chyba normalne, ale jak mogłem myśleć tylko o niej. Trzeba się skupić na zajęciach. Wtedy usłyszałem wyganiającego nas Zori-sensei i mówiąca do mnie Izuno.
-Poza tobą i tamtą dziewczyną z korytarza nie rozmawiałem jeszcze z nikim. Więc mało wiem o nauczycielach i czym kolwiek innym. Wiem tylko co nieco z opowieści ojca. Tylko że on skończył akademie wiele lat temu więc pewnie masa rzeczy się pozmieniała. - Szepcząc pochyliłem się w jej stronę. - Wiesz o nim coś więcej, założę się, że za tym czemu został nauczycielem kryje się jakaś historia i dlatego jest taki zgorzkniały.

Nie było łatwo skupić się na lekcjach. Z jednej strony Izuno, z drugiej strony pusty brzuch. Niemniej jednak udało mu się coś zapamiętać, a także zapisać co nieco w notatniku.
-W sumie to nie wiem o nim za wiele. - powiedziała, zgarniając swoje rzeczy. -Starsi zobaczyli jak wchodziliśmy do sali i nas ostrzegli. Ale wnioskując po chęci do walki i fakcie, że lekko kuleje... Wydaje mi się, że jakaś kontuzja nie pozwala mu walczyć, a bardzo musiał to lubić. Pewnie zwyczajnie nienawidzi tej pracy... - rzuciła, po czym zaczęła schodzić po schodkach, a Niten zaraz za nią, wychodząc z sali.

[Akcję przenosimy tutaj: ] https://bleach.forumpolish.com/t984p30-korytarz#69037

~Rui Zetsu 01~

Rozglądając się po korytarzu Rui przeszukiwał go w celu odnalezienia Nin. Niestety tłum ludzi okazał się bardzo niekorzystnym czynnikiem wpływającym na obserwację, gdy ma się metr dwadzieścia wzrostu i Zetsu nie był w stanie zobaczyć wielu twarzy, w tym swojej przyjaciółki. Na dodatek nie miał dużo czasu na poszukiwania, bo musiał dotrzeć na zajęcia... Wszystko to złożyło się na niepowodzenie jakim okazały się poszukiwania.
Docierając na miejsce zauważył dwie spore kolumny podłużnych ław, przy których siadali uczniowie. Wiele z nich było zajętych, ale najbardziej puste były pierwsze dwa rzędy w każdej z nich. Nauczyciel jeszcze się nie pojawił, ale pewnie zrobi to lada moment.

Rui nie był w stanaie odnaleźć przyjaciółki z powodu braku odpowiedniej widoczności jak i braku czasu i pośpiechu by zdążyć na kolejne zajęcia. W poszukiwaniu wolnego miejsca na nowych zajęciach, skupił uwagę na drugim rzędzie ław i w niej usiadł i przygotował przybory do notowania. Czekając na nauczyciela, zachowywał się spokojnie i normalnie, zwracając uwagę na uczniów, którzy będą siadać koło niego.
Po prawdzie nie miał za bardzo ochoty na czyjekolwiek towarzystwo. Wzrokiem poszukał tylko gdzie usiadła Michiru, z którą trenował w częściej walkę bokenami.

Zdawało się, że już cała klasa była na miejscu, ale po krótkiej obserwacji można było stwierdzić, że było tu mniej osób niż podczas ogólnorozwojowych. Paru osób zatem brakowało. Jedną z nich była najwidoczniej Michiru, której Rui za nic nie potrafił znaleźć. Może kwestia wzrostu, że jej nie widać, a może faktycznie jeszcze nie dotarła. Z drugiej strony nauczyciel również jeszcze nie przyszedł na wykład, a powinien się właśnie zaczynać. To było dosyć niecodzienne... żeby uczniowie się spóźniali to całkiem dziwne, ale żeby nauczyciel? Minęło dobre pięć minut i wszyscy brakujący uczniowie zdążyli już wrócić, w tym Michiru, która usiadła w drugiej kolumnie. Minęło kolejne pięć minut i uczniowie zaczynali już się niepokoi. Wreszcie drzwi do sali się otworzyły, a do środka ktoś wszedł. Wysoki, czarnowłosy mężczyzna, z porozrzucanymi na wszystkie strony kudłami na głowie. Szedł dosyć wolnym krokiem, zupełnie jakby dopiero się obudził. Z jego wzrokiem było tak samo.
-Witajcie uczniowie. - powiedział ospale. -Nazywam się Satou Ejirou i będę waszym wykładowcą Kidou. Najmocniej przepraszam za spóźnienie, ale miałem problemy z dotarciem do sali. - dodał rozglądając się po klasie. -Zacznę od czegoś prostego i proszę o nie podawanie mi podręcznikowej definicji... Czym jest Kidou? - pytając, zerkał po wszystkich uczniach siedzących w pierwszej ławce. -Może ty odpowiesz? - powiedział, zwracając się bezpośrednio do Zetsu.

Rui nie lubił być pytany, co jak działa i czym to jest, wolał demonstrację w praktyce. W tym wypadku musiał jednak odpowiedzieć. Wstał z miejsca by okazać saczunek, chwilę się zastanowił, bo Sensei nie chciał książkowej formółki.
- Najprościej to zaklęcia wykorzystywane do wali, tworzone przy pomocy energii duchowej. Najczęściej wywoływane za pomocą odpowiedniej inkantacji, lecz i bez niej jest to możliwe, lecz traci się na siłę takiego zaklęcia. - Rui nigdy nie umiał pięknie mówić, powiedział jak potrafił własnymi słowami. Ciekaw był czy nauczyciel uzna tę wypowiedź za niepodręcznikową? Usiadł zaraz po udzieleniu odpowiedzi, nie widząc potrzeby by dalej stać. Nikt nigdy nie powiedział, że Zetsu lubił się podporządkowywać w stu procentach. Siedząc już czekał na reakcję Senseia.

Sensei Ejirou dokładnie obserwował Zetsu podczas odpowiedzi. Zupełnie jakby spróbował wychwycić z jego mimiki i sposoby mowy o czym myśli. Cały czas utrzymywał z Rui kontakt wzrokowy.
-Doskonale. - powiedział mężczyzna. -Trochę podręcznikowo, ale nie na tyle, żebym mógł się przyczepić. Tak jak wasz kolega powiedział są to zaklęcia głównie wykorzystywane w walce. Dzielimy je na Hadou, czyli zaklęcia destrukcyjne oraz Bakudou - zaklęcia wiążące. Są również medyczne Kidou, polegające na leczeniu, jak zresztą można się domyślić. - powiedział, gdy Rui już usiadł. -Podczas tej lekcji porozmawiamy o bojowych. - powiedział, odwracając się do tablicy. Przez całą lekcję nauczyciel zdążył powiedzieć naprawdę wiele, więc notatki trzeba było robić bardzo szybko. Na szczęście dla Rui nie było to problemem. Był ponadprzeciętnie zręczny, dzięki czemu wypełniał notatki niemalże na równi z nauczycielem. W ten sposób lekcja minęła wyjątkowo szybko i zaczęła się przerwa.

Ruiemu przypadł do gustu sposób nauczania Sensei Ejirou, które wymogało skupienia od uczniów jak i aktywnego uczestnictwa w lekcji. Temat zajęć też był ciekawy o zaklęciach bojowych Hadou, to też Shinigami chętnie robił notatki, po mimo tego, że Sensei dosyć szybko przekazywał wiedzę. Jednak nadążał robić notatki. Nie wiedział nawet kiedy czas lekcji dobiegł końca i zaczęła się przerwa.
Przez chwilę jak już wyszedł z sali na korytarz, zastanowił się czy Michiru nadążała z notatkami. Rui stanął z boku przy oknach nająć widok na salę wykładową. Sam nie miał chęci do nikogo zagaić rozmowy, ale jakby już ktoś chciał się do niego odezwać to może by podjął rozmowę. Jak dotej pory rozmawiał tylko Michiru. Jako z nikim innym z klasy nie miał okazji. Przysłuchał się gwarowo na korytarzu i słuchał szczępków rozmów.

Rui był jednym z niewielu uczniów, którzy wybrali się na korytarz. Zdecydowana większość pozostała w sali, prawdopodobnie czytając swoje notatki lub nadrabiając je, przy pomocy kolegów, którzy pisali szybciej. Możliwe też, że po prostu plotkowali. Ciężko było stwierdzić, nie będąc w sali.
Wielu innych uczniów mijało Zetsu. Niektórzy roześmiani rozmawiali z innymi, a niektórzy śpieszyli się samotnie na następne lekcje. Jeszcze inni pochodzi z sal będących obok wykładu o Kidou i również postanowili na chwilkę opuścić salę. Na korytarzu rozmowy mieszały się ze sobą w całym gwarze, więc ciężko było nawet coś konkretnego wychwycić.
-Ani trochę mi się to nie podobały te lekcje... - usłyszał nagle jak dwie mijające go dziewczyny rozmawiały w drodze do sali. -Rozumiem być ostrym nauczycielem, ale żeby od razu wyzywać nas od idiotów? - dodała jeszcze, zanim zniknęła w tłumie. Po chwili z sali wyszła również Michiru.

Widać większość uczniów pozostała w sali, w swoich małych grupkach rozmawiając, plotkując czy uzupełniając notatki. Rui uważał zajęcia o kidou za ciekawe i pożyteczne przy budowaniu odpowiedniej taktyki w walce.
Wyjście z sali okazało się dobrym pomysłem, gdyż nie lubił tłoku i wolał przebywać samemu sam ze sobą. W dużych skupiskach ludzi czuł się dziwnie i nie swojo. W większej grupie ludzi musiałbyć bardziej czujny, a będąc samemu mógł trochę odetchnąć w spokoju.
Każdy nauczyciel ma swoje metody motywowania uczniów. Pomuślał gdy mijały go dwie dziewczyny komentując przebieg swoich lekcji. Zwracając uwagę na salę z której wyszedł, zauważył wychodzącą Michiru, którą poznał wcześniej. Kiwnął zachęcająco do dziewczyny głową by podeszła jeżeli chce porozmawiać. Wolał tak dać jej sygnał niż samemu zacząć rozmowę. Sprawdził czas jaki pozostał do końca przerwy.
Jerzeli dziewczyna do niego nie zagada Zetsu wraca do sali siadając na swoim miejscu i przygotowując się do kolejnej lekcji.

Michiru miała nieco zagubiony wzrok. Zupełnie jakby przez chwilkę czegoś szukała na korytarzu. Gdy zauważyła Zetsu uśmiechnęła się lekko, co jak Rui zdążył zauważyć jest u niej rzadkim zjawiskiem. W zasadzie uśmiechała się tylko podczas rozmów z chłopakiem. Nie podeszła jednak, żeby porozmawiać, co zasygnalizowała horyzontalnym skinięciem głowy. Po chwili coś przykuło uwagę Zetsu - coś co przyuważył kątem oka. Dziewczyna, wyższa od niego, czarne włosy, związane w warkocz. Sylwetka znajoma Rui'emu, której szukał przez cały dzisiejszy dzień. Choć nie zobaczył twarzy, był prawie pewien iż była to Nin. Do końca przerwy było dobre dziesięć minut.

Dziesięć minut do końca przerwy to całkiem dużo. Chłopak przyglądał się chwilę koleżance która wyszła z klasy i jakby czegoś szukała. Zauważył też, że Michiru uśmiechnęła się nieznacznie, co jak wiedział u niej jest żadkim widokiem. Niestety dała gestem do zrozumienia, że na rozmowy nie ma ochoty. Chłopak lekko rozczarował się tym faktem iż na tej przerwie nie porozmawia z osobą, która go rozumie. Gdy miał już iść do sali lekcyjnej, Rui kątem oka zobaczył znajomą sylwetkę koleżanki, przyjaciółki z dzieciństwa. Momentalnie odwrócił wzrok w kierunku Nin, by się upewnić czy to naprawdę ona.
Ciągle pamiętał jeszcze dlaczego unikał przyjaciółki, by nie robić jej problemów swoją osobą. Nagle posmutniał. Nogi, ciało aż rwało się by podejść do znajomej osoby, a serce i dusza walczyły oto by dać sobie spokój. Postanowił nie zwlekać i podejść do Nin i zagadać.
- Część Nin, dawno się nie widzieliśmy. Co słychać u Ciebie? - powiedział do Nin lekko wystraszonym głosem, jakby niepewny reakcji przyjaciółki. Rui czekając na odpowiedź czy jakąkolwiek reakcję, stał jak zmrożony jakimś zaklęciem. Namacalnie czuł jak sztywnieje mu ciało i chwilowo nie jest zdolne do wykonania żadnego ruchu. Taki był zdenerwowany.

Przyglądając się (głównie plecom) dziewczynie Rui przez chwilkę mógł mieć wątpliwości. Dziewczyna niesamowicie podobna do Nin, lecz nie było stuprocentowej pewności. Mimo to postanowił podejść i spróbować zagaić rozmowę. Gdy już to zrobił dziewczyna obróciła się do niego i część Zetsu odetchnęła z ulgą - to była ona. Spojrzała na niego swoimi niebieskimi oczami i momentalnie obróciła się z powrotem do kierunku w którym wcześniej zmierzała, zupełnie ignorując chłopaka. Zauważyła go - nie było przy tym ani grama wątpliwości, lecz zwyczajnie z premedytacją go wyminęła, nie reagując słownie w nawet najdrobniejszy sposób. Ani "cześć", ani "spadaj". Zupełnie nic. Po prostu szła dalej przed siebie.

Rui był zasmucony reakcją przyjaciółki, ale nie miał powodu się dziwić, gdyż on jako pierwszy zerwał z nią kontakt. Chłopak chociaż miał ochotę pobiec za znajomą, powstrzymał się gdyż w tej chwili nie byłby to dobry pomysł.
- Przepraszam Nin. - powiedział do siebie bardziej niż do oddalającej się Nin. Pośpiesznie udał się do klasy i usiadł w ławce, by przeglądnąć jeszcze raz notatki. Czuł się załamany, że jego przyjaciółka chociaż go bez wątpienia poznała, nadal miała uraz co do zachowania wobec niej. Przeglądał notatki bardziej mechanicznie niż w normalny sposób. Robił to sztywno i bez większej uwagi. Był rozkojarzony i nie mógł się skupić. Samo spotkanie przyjaciółki wytrąciło go z równowagi.

~Kto to był? - usłyszał jeszcze, jak jedna z koleżanek wypytywała Nin. Nie usłyszał natomiast co dziewczyna jej odpowiedziała. Całą resztę zagłuszył korytarzowy gwar. Momentalnie jednak wszystko stawało się szarym tłem bez jakiejkolwiek wartości. Zupełnie jakby mózg Rui postanowił zupełnie wszystko olać. Minął Michiru, gdy wchodził do sali, lecz ta nic nie powiedziała czy choćby szturchnęła chłopaka. Zwyczajnie usunęła mu się z drogi. Gdy usiadł w swojej ławce i zaczął przeglądać swoje notatki - nawet one nie miały sensu. Niby potrafił odczytać słowa, lecz nie posiadały dla niego żadnego znaczenia. Zupełnie jakby odczytywał jakiś antyczny alfabet, gdzie ktoś wypisywał litery w sposób losowy jak "fgdsjiooiasghgsaionvczi". Wreszcie przerwa się skończyła, uczniowie powrócili do swoich ławek, a nauczyciel wrócił i kontynuował nauczanie i Kidou. Jednak cała jego mowa była dla Rui jak werbalna papka, bez sensu i znaczenia. Coś tam mówił, ale umysł Zetsu tego zwyczajnie nie rejestrował. W pewnym momencie lekcji nauczyciel zwrócił się do niego. Wyglądało nawet na to, że więcej niż raz. Wreszcie mózg musiał zdać sobie sprawę, że zaraz wpakuje właściciela w kłopoty i zaczął na nowo słuchać.
-Kontaktuje pan z nami? - spytał nauczyciel, patrząc na Rui.

Rui był przybity i wstrząśnięty zachowaniem Nin, która kompletnie zignorowała przyjaciela. W sumie się nie dzisił po tym jak sam wobec niej się kiedyś zachował. Lecz i tak doznał ciężkiego szoku. Nawet nie skontaktował, że przerwa minęła i lekcje wróciły do normalnego toku.
Mózg chłopaka jednak niczego z lekcji nie zapamiętywał, był jak ociężały i wyłączony, na nic nie miał ochoty. Zachowywał się jak zombi. Po pewnym czasie jakby z oddali dochodził do niego goło nauczyciela i powtarzjący słowa i to kilkukrotnie. Po dłuższej chwili dopiero usłyszał co do niego mówiono.
- Tak. Przepraszam. - powiedział do nauczyciela trochę wyraźniejszym głosem. Dalej już w pełni skupiał się na tym co mówi Sensei i robi dalej notatki z lekcji.

~Rui Zetsu~

Do klasy powoli wchodziły następne osoby rozsiadając się w ławkach. Pomieszczenie było dość duże na samym przodzie na przeciwko wejścia stało biurko i i tablica. Dalej w trzech rzędach były ławki i biurka ustawione na zasadzie pół okręgu. W tym momencie jakaś połowa siedzeń była zajęta a Makina usadowił się po prostu w jednej z przednich ławek i wyjął przybory do pisania. Po nauczycielu nie było ani słychu ani widu a po całej sali rozchodziły się głosy uczniów dyskutujących ze sobą nawzajem.

Po wejściu do sali, Rui udał się do pierwszej z ławek gdzie było wolne miejsce. Usiadł wyciągnął przybory do pisania i zeszyt. Nauczyciela nigdzie jeszcze nie było widać. Karłowaty rozejrzał się po sali by ocenić ile jest osób w klasię, chłopaków i dziewczyn. Nawet przez chwilę pomyślał, że mógłby z jakąś dziewczyną się zaprzyjaźnić. Brakowało mu rozmów z Nin. Po tym jak nie odzywał się do niej bez powodu, kontakt osłabł. Przecież to dziewczyna była wogóle siłą napędową tego, że wogóle ojciec i rodzicielka zgodzili by Zetsu uczęszczał do Akademii. Chwilę trwał tak w zamyśleniu.

Kiedy Rui tak siedział w zamyśleniu nawet nie zauważył chłopaka który usiadł koło niego. Siedziałeś tak w ciszy myśląc od dawnych czasach aż w pewnym momencie do sali wszedł mężczyzna który ziewnął przeciągle. Miał na sobie proste kimono i nosił na ramionach yukate w fale. Miał krótkie fioletowe potarmoszone włosy i wory pod złotymi oczami. Jego skóra była lekko brązowawa i miał pieprzyk na policzku. Co dziwne widzisz że jest na bosaka a kimono była tak potarmoszona jakby dopiero co wstał z łóżka. - Dobrze dzieciaki wzrok na mnie. - Wrzasnął po czym spuścił wzrok i znów ziewnął. - Dobrze jestem Shihouin, Yori Shihouin i będę was uczył o kido zarówno praktyce jak i technice. Nie będę się z wami bawił w zapoznania i to kto jest kim bo to nudne. To skoro skończyliśmy pierdoły to lekcja. - Kiedy tylko się odwrócił to zaczął pisać z prędkością taką że nawet z swoją zręcznością ledwo nadążałeś. On niemal od razu zmazywał to co pisze i mówił coś co trudno było by ci zrozumieć gdyby nie lekcje od twojego taty. Lekcja była bardziej męcząca niż niektóre treningi z twoim ojcem. Próba zrozumienia tego razem z jego szybkością pisania męczyła mózg. Po jakimś czasie odwrócił się i stwierdził. - Jeśli nie udało wam się napisać na czas to znaczy że musicie się podszkolić a teraz macie dwie minuty żeby spisać od kolegów koło których siedzicie. - On usiadł na krześle koło swojego biurka i przymknął oczy. Ty na szczęście zapisałeś wszystko ale widać że chłopak obok ciebie nie miał takiej zręczności i się nie wyrobił i teraz właśnie koślawo próbował cię poprosić czy może spisać notatki.

Karzeł skupił wzrok na wchodzącym do klasy nauczycielu, który wyglądał na jeszcze zaspanego i potarganego jakby wstał co dopiero. Yori Shihouin okazał się taki jak go opisał kolega z pokoju. Ostry i wymagający. Nauki ojca bardzo teraz się przydały, gdyż Yori przeszedł do sedna, bez wdawania się w podstawy wiedzy o Kidou. Widać, że człowiek ten zajmował się magią demoniczną. Z niebywałą szybkością pisał i mówił niczym Demon. Zetsu dzięki swojej zręczności jakoś nadążał z robieniem notatek, gdy to połączy się z próbą zrozumienia słów Sensei grozi przegrzaniem zwojów mózgowych. W końcu nastała chwila przerwy. Moment na to by ręce odpoczęły. Kątem oka zabaczył kolegę z ławki, dopiero teraz go zauważył, miał nietęgą minę. Zanim chłopak zapytał Rui podsunął mu notatki by spokojnie odpisał. Skupił się na dalszej części zajęć, gdy kolega skończył przepisywać. Gotowy na dalszą część zajęć.

-Dobrze, dobrze już nadrobiliście to znaczy że możemy kontynuować. - Wszystkim mógł mignąć iście diaboliczny uśmiech. Nie trudno było się domyśleć że podobało mu się znęcanie nad wami w postaci lekcji. On znów zaczął coś notować z zabójczą prędkością. Lekcja ogólnie mówiła o tym jak powinno się rzucać kido i wiedzę o podstawowych zaklęciach. Sama lekcja nie powinna być trudna ale szybkość z jaką mówił i to jaką ilość danych przekazywał utrudniało jej pojęcie jednak dzięki lekcjom ojca który przekazał ci te informacje tylko dość mocno uproszczone. Tak więc tobie było o wiele łatwiej jednak patrząc się po twoich znajomych po końcu lekcji i ich nietęgich minach nie było to dla nich zbyt radosne przeżycie. Tylko Makina wyglądał jakby ta lekcja nie zrobiła na nim żadnego wrażenia.

Sensei chłonął strach i zdenerwowanie uczniów, którym dyktował i zapisywał na tablicy informacje dotyczące Kidou i podstawowych zaklęć. Rui ze swoją zręcznością i podstawami wiedzy z zaklęć, jakoś dawał sobie radę. Gdy zajęcia się skończyły, to Makina wyglądał na zadowolonego i nawet nie zmęczonego. Większość uczniów wyglądało jak zbite psy.
Zetsu sprawdził w zapiskach planu zajęć jaką lekcję mają następną. Kiwnął głową tylko do Makiny. Rozejrzał się po klasie sprawdzając ile jest uczennic, ale zapewne żadna z nich nie wykazywała zainteresowania nowym uczniem jakim był Rui. Chłopak zbytnio się nie starał być zauważonym. Przeglądał plan zajęć nadal, gdy upewnił się co do kolejnych zajęć. Zebrał notatki i przybory i schował do torby. Następnie po prostu wyszedł z klasy.