Mieszkanie Saruwatari - part 1

Sly Vega's Chronicle #00119

Cos Ariel ukrywa. W sumie... Była trochę zakłopotana jak wyszła zza zaplecza, poprawiała ubranie, ale to chyba nie to, prawda?
W każdym razie jak jakoś miała okazję złapać ją na uboczu to zapytała, czy wszystko w porządku.
Obecność Hiraty wytrąciła ja trochę bardziej z równowagi. Różne dziwne nieskoordynowane myśli przeszły przez jej głowę i klatkę piersiową, ale nie aż tak by stracić zimną krew. Uśmiechnęła się po pierwszej fali zaskoczenia.
-Nie, skąd... Jestem profesjonalistką. Jak Ci tu miło to zostań.-Zarzuciła część włosów za ucho, i poleciła mu ciasto bananowe i cappuccino. Gdy od niego odeszła od razu zaczęła się zastanawiać nad tym co zostało jej powiedziane. Czy czasem od jakiegoś czasu...
Nie teraz. Miała inne sprawy na głowie. Wszystko jest w porządku.

Sly Vega's Chronicle #00120

Chwilę się na nią popatrzyła i uznała, że nie będzie drążyć. Stwierdziła, że może tak miało być i by się nie przejmowała. Jak ma być lepiej to też będzie. Hiracie powiedziała, żeby się tym nie przejmowała i jak chce jeszcze posiedzieć to nie ma problemu, ale poszedł. Może wyczuł, że coś jest nie tak?
Jakby nie patrząc to nawet sama pomyślała, że tylko brakowało by jeszcze Shi... Ktoś inny się tu pojawił. Hm, czy to była tamta dziewczyna ze sklepu? Dziwne. Jak tutaj pracowała to widziała ją od święta.
Pogoda nie dopisywała. Szła powoli i pilnowała częściej niż by chciała swojej spódnicy. Przyjdzie pojutrze znowu do pracy, a do tej pory zostawało jej to co wcześniej. Nauka i magia. W dowolnej kolejności jak się nad tym zastanowić.

Sly Vega's Chronicle #00121

Hm. Znowu te łodyżki, ale tym razem mniej i to po jakim czasie. Czy to był Shiren, czy może coś innego? Zdawały się zmniejszyć na częstotliwości od kiedy nawiązała z nim kontakt, ale może to zwykły zbieg okoliczności. Poza tym nic nadzwyczajnego poza okresem chorobowym. O dziwo Miho trzymała się bardzo dobrze. Czyżby jednak jej przypadłość była ponadnaturalna? A może bardziej się pilnowała, albo miała szczęście. Oby to trwało jak najdłużej. Podeszła do niej i zapytała jak się trzyma i jak jej idą sprawy. Sama nie mówiła za wiele, ot, że duzo pracy i trochę nie wie gdzie ręce włożyć, co akurat było prawdą.
Ćwiczyła również z kryształem, najpierw trochę sama, a po wiadomości, że Hiratą wyjeżdża na parę dni wezwała Shirena do siebie. Głównie po to by ocenił jej postępy i może naprowadził. Przygotowania do nieznanego trwały dalej.

Sly Vega's Chronicle #00122

Przynajmniej jej się powodziło, co poprawiło Mizuki trochę nastrój. Miło się słuchało, że jest zadowolona z obecnego stanu rzeczy i zdrowie jej dopisywało. Do zwykłego trzymania rzeczy dla siebie doszedł więc bardzo szybko inny powód dla którego nic jej nie mówiła. Nie chciała mącić jej spokoju problemami na które i tak nie miała wpływu i nie mogła jej pomóc.
- Zauważyłam, bardzo mnie to cieszy.-Aż się zastanawiała czy nie zapytać czasem o coś więcej, ale tak jak ją nie ciągnęła za język tak sama trzymała go za swoimi zębami- Preferujesz jakiś konkretny smak mochi?
Skończyło się na luźnej rozmowie. Coś, co trudno powiedzieć o jej wieczornym spotkaniu. Siedziała dalej z kryształem na kolanach, już z przygotowaną herbatą dla siebie i Shirena. Nawet kupiła po drodze jakieś ciastka, które były rozłożone na talerzu między nimi.
-Już lepiej. Miałam zetknięcie z adeptką sztuki, które skończyło się konfliktem słownym. Szkoda. A co u Ciebie?-Nie tknęła swojego napoju, za to bawiła się podarkiem od niego, pasując nim swoje udo przesuwając je do przodu i do tyłu. Wyglądała na trochę spiętą, ale rzeczywiście było już trochę lepiej niż w trakcie ich poprzedniego spotkania.
-Wspomniała jednak... Ta osoba, znaczy się... Że jestem za stara, by ktokolwiek miał ochotę się ze mną męczyć. Przyzwyczajenia, nawyki, manieryzmy jak mniemam. Zdawała się też wiedzieć kim jestem, acz mogło to być mylne wrażenie.-Wciągnęła głośniej powietrze.
-Troche wtedy się uniosłam, więc ta rozmowa potrwała bardzo krótko. Znowu też zaczęłam widzieć te dziwne łodyżki.-Zamknęła oczy. Zaczęła się zastanawiać czy coś jeszcze powinna powiedzieć, ale raczej nie.
-To chyba tyle. Tym razem nic z pokroju ostatniego wypadu. Robię postępy ale niewielkie. Pomyślałam, że mógłbyś się przypatrzeć i powiedzieć co może robię nie tak.-Wyszła z propozycją nie rozumiejąc, czy to w ogóle możliwe. Pomysł zawsze jednak był pomysłem, od czegoś trzeba wyjść.

Sly Vega's Chronicle #00123

Czasem się dziwiła jak to jest, że jej matka nie zauważała zupełnie co robiła. Akurat w przypadku Shirena to potrafił się kryć, ale pozostałe rzeczy były już jak najbardziej kryte przyziemnymi sposobami. Ciastka się nie zmarnowały.
-To dziekuje. Nie chcę jednak Ci za bardzo siedzieć na głowie. Jakby była taka potrzeba to powiedz.
To co mówił może było tym, czego potrzebowała. Co prawda nie w tym kontekście, ale ogólnie, na opamiętanie się. Pewnie mówiła tak by ją wzburzyc. Zakładała taką możliwość, ale z drugiej strony może wręcz chciała by miała rację i miała usprawiedliwienie?
Nie teraz, pozniej. Mrugnęła dwa razy.
-Um... Takie jakby łodyżki.-Wzięła notatnik i zaczęła je szkicować na tyle, na ile potrafiła-Widzę je w różnym zagęszczeniu od czasu do czasu. Na początku pokrywały całe boisko w szkole, a teraz widzę je pojedynczo, czasem tam, czasem tu bliżej. Przez moment myślałam, że to Twoja sprawka.-Mruknęła przeciągle-Jeszcze za pierwszym razem chyba widziałam jakiś kształt przy bramce, czy też jego zarys... Ale od tamtej pory nic takiego nie spotkałam.
Majac kolejne wyjaśnienia za sobą nie wracała do tamtej sprawy. Nic z tym i tak nie zrobi, a najlepsze co może to udowodnić, że jednak potrafi coś osiągnąć. Czyli wracamy do punktu wyjścia.
-Po prostu... Mam dużo stresu, czuje presję, że coś może się stać lada moment i muszę być przygotowana. Jeśli może to trochę przyspieszyć moja naukę, to chodźmy tam.-W końcu upiła trochę swojej herbaty. Ale tak wylatywać z samymi biznesowymi sprawami...
-Masz jakieś hobby?-Zapytała jak już na tyle zwilżyła usta, by nie czuć tej nieprzyjemnej suchości w kącikach ust

Sly Vega's Chronicle #00124

Musiała podejść do tego w miarę możliwości na chłodno. To nie tak, że sama izolowała Hirate by czasem na niego nie wpadł, i nie wywiązał się z tego jakiś konflikt... W sumie tak, to właśnie to! Więc też nie powinna na to patrzeć przez ten pryzmat, że sobie gdzieś wyjeżdża na dłuższy czas. Aczkolwiek i w jednym i w drugim przypadku jest okres gdzie nie ma nad nimi kontroli. I tu były deklaracje, że w razie czego szybko wróci, a tutaj że nie kursuje tak daleko by w razie czego być w gotowości.
-Skoro tak mówisz...-Poza dotknięciem się za skronią nie dała większych znaków zakłopotania-Zaczęły się pojawiać... Chyba chwilę po tym incydencie z moją duszą i aurą. Ale pewnie masz rację.
Tak subtelne, że musiała chwilkę pomyśleć nad tym co miał na myśli. Ale tak. Tutaj też chyba miał racje. Bardziej na ten moment skupiła się na mniej przyziemnych sprawach.
-To są dobre zajęcia. Wszystko, co pozwala Ci na chwilę zająć się czymś innym od tego co zazwyczaj robisz i sprawia Ci przyjemność jest dobrym hobby.-Nachyliła się trochę. Nawet się zainteresowała-Ja głównie czytam... to znaczy, kiedyś czytałam więcej, ale tutaj oczekuje się od osób w moim wieku by miały jak najlepsze wyniki, by potem większość kobiet i tak ostatecznie skończyło jako gospodynie domowe. Do tej pory traktowałam jeszcze magię jako moje hobby. Jak to życie potrafi być przewrotne.
Dopiła swoją herbatę. Teraz nic już ich nie powstrzymywało przed wyprawą.

Sly Vega's Chronicle #00125

Pokiwała głową. Tak, to również mogło być prawdopodobne, zwłaszcza po tym dziwnym zdarzeniu. Tylko pojawiało się pytanie co było tego źródłem - i jaką pełniły rolę. Pierwsze nasuwało się to, że zbierały informacje, ale bez zebrania któregoś z nich mogło być trudno to jednoznacznie okreslić. Może też powinna mieć przy sobie mały słoik...

Jednak zauważyła pewne postępy. Czuła się już lepiej, a niebo mogło mieć taki kolor bo akurat taki był kaprys tego miejsca, albo jej percepcja się wyostrzyła. Zaczęła już wchodzić w stan medytacji, lecz nim się na porządnie wczuła w to wszystko wokół coś, lub ktoś im przerwał. Cała banda tak właściwie. Podniosła się na kolana i próbowała nie wyglądać na osobę która zupełnie nie wiedziała co się dzieje. Nieznacznie tylko zmrużyła oczy, jakby próbowała się czemuś przyjrzeć u tych co trochę bardziej się go wieszały. Ograniczała wrogość, bo przecież i tak chyba nie miała czego się obawiać... Ani o co, prawda?
-Oh, w porządku. Poczekam tutaj.-Skinęła głową. Po chwili dodała w podobnym tonie-Uważaj na siebie.
Wiele więcej nie mówiła. To było w sumie dość ciekawe. Te wydawały się być bardziej oswojone. Przyglądała się im z zainteresowaniem. Była dalej na swoich kolanach, ale mimo to, gdy zostały same ukłoniła się im. Pokusiła się też o lekki uśmiech. Wskazała na siebie palcem.
-Mizuki.-W taki prosty sposób się przedstawiła. Przyjęła swoją zwyczajową maskę miłej, trochę zdystansowanej osoby. Dodała wiec szybko-Niestety nie znam języka. Będę musiała go poprosić by mnie przyuczył, bo to trochę wstyd.
Była ciekawa reakcji. Jeśli wykazały jakąś ciekawość to zobaczy, co się będzie działo. Jeśli nie to wróci do swoich ćwiczeń. Jednak rzeczywiście - coś było widać, ale to dalej chyba nie to...

Sly Vega's Chronicle #00126

Naprawde uważała za rozmowy w obcym dla niej języku za trochę irytujące, ale nie za dużo mogła powiedzieć, szczególnie mając na uwadze słowa przestrogi które otrzymała co do ich rodzaju. Utrzymywała zatem pokojową postawę, a nawet lekko się zdziwiła gdy uraczono ją kolejna wieścią. Po chwili zganiła się, że w sumie naprawdę nie miała czemu się dziwić.
-O. To miło. Trochę szkoda, że w drugą stronę nie jest to takie powszechne.
Ta rozmowa jednak szybko się wypaliła, więc przymrużyła oczy. Zdawała sobie sprawę, że usiadły bliżej niej. Jakoś dotyk też jej nie alarmował, mając w pamięci pierwsze spotkanie. Słowa już mogły, ale nim cokolwiek przeszło jej przez myśl było już za późno.

...różne są pierwsze myśli, zwłaszcza po przymusowej drzemce. W tym konkretnym przypadku gdyby przyjęły firmę słów to i tak nie przystoiłoby ich przytaczać, by nie kalać ładnych ust młodego dziewczęcia. Ale nie była zadowolona. Była za to skołowana. Szybko sobie jednak przypomniała co się zadziało.
Wykrakały. Takie miała przynajmniej wrażenie. Albo coś jeszcze gorszego się działo. Widziała jakieś punkty wokół. Gdzieś była prowadzona. Może miała małe szanse, ale powinna spróbować.
Sprawdziła, czy dalej ma przewieszoną przez ramię torbę. Pewnie nie, ale jeśli tak to mogłaby sięgnąć do środka po kryształ. Jej zaalarmowane mogłoby uruchomić jakiś mechanizm, a już na pewno myśląc o Shirenie mogłaby go przywołać. Jeśli jednak jej nie miała to była w kłopotach.
Spróbowała się podnieść. Postawić stopy na jakiejś powierzchni, uważając by czasem nie spaść albo się nie przewrócić. Może to faktycznie był bąbel. Jeśli tak, to może wystarczy wypowiedzieć słowa zaklęcia mającego zazwyczaj na celu wywołanie podmuchu wiatru z dłoni, tylko z jednego palca. Może uda jej się przebić bąbel jeśli skieruje wystarczająco dużo energii na niewielkiej przestrzeni... O ile faktycznie była w bąblu. Jak nie napotkała żadnej fizycznej bariery to nie miało to nawet sensu. Szła z wyciągniętymi rękoma aż nie napotkała jakiejś fizycznej bariery.
...zawsze mogła próbować po prostu uderzać. Mało wyrafinowane, ale co jej innego pozostało? Zależy co napotka. Jak kamienną ścianę to już zupełnie bez sensu.

Sly Vega's Chronicle #00127

Kolejne niezbyt cenzuralne myśli i wnioski pojawiały się w jej głowie. Potwierdziły się jej obawy, i w dodatku była zupełnie bezbronna. Szczerze wątpiła by jakakolwiek firma magii z jaka mogłaby tutaj wyjść mogłaby pomóc.
To, że słowa wypowiedziane przez tego całego Hamu nie pomagały jej w myśleniu jeszcze dodawało beznadziei sytuacji. Po niej. Weszła zbyt głęboko w rzeczy, o których nie ma pojęcia. Nawet nie widziała dobrze sylwetki oprawcy. Chyba jednak najbardziej ją agitowało to, jak bardzo sprawdziły się słowa innych.
Na razie jedyne co jej jeszcze zostało to własna dumą. Acz w środku kiełkował strach, że i to niedługo może być jej zabrane.
Nagłe przyspieszenie wytrąciło ją z równowagi, ale była w stanie wyhamować do siadu. Odruchowo mrużyła oczy co było spowodowane i gniewem i zwykłymi fizycznymi przypadłościami.
-...nie jestem niczyją własnością.-Wycedziła przez zęby-Ani Twoją, ani jego, ani nikogo innego. Nie zrobię tego.
W głowie pojawiały się różne scenariusze, ale żaden z nich nie był dla niej łaskawy. Może nawet jej umysł zostanie spętany. Co by się nie działo nie mogła jednak się całkowicie poddać.

Sly Vega's Chronicle #00128

Im dalej brnął w swój monolog tym jej spojrzenie było tym bardziej niechętne i pełne nienawiści. To dosłownie wyglądało jakby ktoś przewidział, że akurat ta osoba połasi się na jej osobę. Ale cokolwiek planował to chyba wymagało jakiejś formy jej zgody, tak?
Tylko ci jeśli mówił prawdę? Nie wyglądał jakby żartował, ale tym bardziej zapałała do niego ogniem obrzydzenia. Ale musiała przyznać, że chociaż osób faktycznie jej bliskich było niewiele, tak nawet los osób luźniej z nią związanych w jakimś stopniu ją obchodził. Z drugiej strony jej dumą pchała ją do tego, by prędzej umrzeć niż się zgodzić na coś takiego.
Miała zamiar na niego splunąć, albo przynajmniej nie wykonać tego co chciał by zrobiła bądź sama obdarzyć go obelgą, ale coś chyba poszło nie tak. Musiała się odsunąć gdy jej twarz została potraktowana rewią iskier, aż sama syknęła. Skrzywiła się słysząc kolejne wiązanki.
Najwidoczniej Shiren jednak przewidział taki przebieg zdarzeń. Pytanie tylko co zrobił, i czy miało to związek z klejnotem... Może nie był jednak taki głupi... Chciałaby to powiedzieć o sobie.
-Idź i nie wracaj-Rzuciła pod nosem i popatrzyła w kierunku z którego usłyszała westchnienie. Miała problem, i nawet nie wiedziała gdzie była. Ale ktoś został by jej pilnować. Nie była chyba związana... Zresztą, przy tym jak magiczne to było miejsce...
-...moge chociaż moje okulary?-Zrobiła kółka wokół swoich oczu-Prawie nic nie widzę.

Sly Vega's Chronicle #00129

...to sobie pogadała. Nawet nie widziała gdzie mogłaby iść, a coś ją jednak obserwowało. Problem w tym, że nie widziała nawet kształtów, a rzucanie zaklęciami na ślepo mogłoby nie skończyć się najlepiej. O ile w ogóle była w stanie to tutaj robić. Inna sprawa, że już dawno zauważyła iż jej czary to dziecinna zabawa przy tym co tutaj potrafią...
Chwilę jeszcze myślała o swojej sytuacji. Nie wiedziała czy da się ot tak kogoś związać w taki sposób, ale zakładała, że to mogło być jakiegoś rodzaju zaklęcie. Coś jednak powstrzymało jego przebieg. Nie zauważyła na sobie niczego, więc albo Shiren zrobił to bardzo dyskretnie, albo faktycznie to było jakieś zabezpieczenie z kryształu. Co o nim pamiętała... Symbol oddania, zmienia się wraz z użytkownikiem, może przyjmować inne formy, amplifikuje moc użytkownika...
...jej wnioski nie wynikały absolutnie z tej wyliczanki. To raczej był ślepy strzał kierowany jego zachowaniem, ale czy on... Ugh, Jeśli... Kiedy stąd wyjdzie będą mieli do pogadania... Ale teraz... Niedawno wstała, ale już miała ochotę się położyć. Czy to były kolejne czary? Chwilę się temu opierała, ale nie mając innych perspektyw w końcu się poddała temu uczuciu.
Pobudka nie była miła. Nie chciała się obudzić do tej osoby, a następujące po sobie wydarzenia natychmiast ją ocuciły i uruchomiły podstawowe instynkty przetrwania. Zerwała się z czegokolwiek na czym siedziała i cofnęła się gdziekolwiek, gdzie była jak najdalej od niego. Łzy nabiegały same do oczu, a do jej głowy i piersi wkradła się panika. Czuła się jak zwierzyna która była na łasce drapieżnika, który już szykował kły do zanurzenia się w jej ciele. Tylko, że to nie był kieł, acz na szczęście nie widziała za dobrze. Widziała jednak wystarczająco by wiedzieć, że jak czegoś zaraz nie zrobi... Czegokolwiek... Skuliła się w kącie obejmując swoją klatkę piersiową i zaciskając nogi, myśląc co mogła zrobić. Światło, prąd, może prąd?! Był już za blisko, szybko, myśl! Nie!
Ciąg zdarzeń posuwał się trochę za szybko by świadomie myślała nad tym co robi. Była jednak przerażona już wcześniej, a teraz nie wiedząc konkretnie co i dlaczego się działo osunęła się na ziemię i skulona zasłaniała co się da, włącznie z uszami. Hałas był nie do zniesienia, błyski dźgały jej oczy z których się wręcz lało. Moment jej zajęło zorientowanie się, że już chyba po wszystkim. Powoli dłonie opadły i dołączyły do zasłaniania czego tylko mogły z jej górnych kobiecych regionów, a ona sama z cała morka twarzą próbowała się zorientować co właściwie się stało. Pomógł jej głos.
Podkręciła głową. Chciała coś powiedzieć ale głos się jej załamywał. Czy to była sztuczka, czy faktycznie znalazł ją akurat w tym momencie, kiedy to było najbardziej potrzebne? Nie miało to znaczenia, nie mogła być wybredna! Póki tamten leżał i mogła stąd uciec!
Ugh... Tylko... Jej nogi nie chciały zbyt współpracować. Cała się trzęsła i zaczęła jeszcze łkać. Była niemal zupełnie bezbronna. W najbardziej podstawowym, najbardziej intymnym aspekcie niemal została...
Spróbowała znowu wstać, i jak najszybciej i jak najefektywniej dotrzeć do źródła głosu, złapać go i za wszelką cenę nie puszczać. Jakkolwiek miała się stąd oddalić chciała to zrobić, i to jak najszybciej.

Sly Vega's Chronicle #00130

Troche roztrzesionymi dłońmi ale udało jej się nałożyć okulary na nos, a i tak potem zostały wykorzystane by trzymać się tego czego była w stanie się trzymać. Bardzo mocno nie patrzyła w kierunku gdzie spodziewała się ujrzeć nagiego mężczyznę. Już wolała się skupić na innej, bardziej ubranej osobie która też wyglądała jakby przeszła przez coś nieprzyjemnego. Nawet nie oponowała gdy została wyniesiona na zewnątrz.
-P-później...!-Wydukała. Teraz chciała się znaleźć jak najdalej stąd.
Mogła obserwować kolejny przykład nieznanej magii, co do której właściwości nie mogła być pewna. Za to zjeżyła się cała słysząc znajomy głos. Popatrzyła w tym kierunku i bardzo szybko tego pożałowała. Na szczęście na tyle weszła w stan gotowości, że była w stanie utrzymać pozycję pionowa po postawieniu, acz nie czuła się za pewnie. Tym bardziej na tempo wydarzeń którego była świadkiem. Skuliła się tylko czując podmuch powietrza koło jej głowy. Prawie pisnęła.
Za dużo wrażeń. Zdecydowanie za dużo. I niewiele rozumiała z czarów których była świadkiem. Ale postąpiła zgodnie ze strzałką, uznając to za efekt magii Shirena. Popatrzyła, poszła, podeszła - generalnie nie miała za wielkiego wyboru w swoich działaniach. Albo się będzie słuchać albo mogła wrócić do tamtego zwierzęcia.

Sly Vega's Chronicle #00131

Nie opierała się. Nie przyglądała się też postaci dłużej niż trzy sekundy. Może i była ciekawa nawet w tym stanie ale zwyczajnie nie miała czasu ani chęci przebywania... gdziekolwiek. Nie czuła się najlepiej, a wyglądała na pewno znacznie gorzej.
Usiadła obok, czy też raczej opadła obok Shirena. Była wykończona, i adrenalina zaczęła z niej opadać, ustępując miejsca bardzo niepokojącym myślom. Parsknęła z niedowierzaniem. Siedziała moment z otwartymi ustami, podkręciła głową.
-Prawie mnie... Czy tak to teraz będzie wyglądało?-Nawet nie patrzyła na niego. Trudno to robić ze zwieszoną głową-Nie mam jak się bronić, nie umiem się bronić... Ale przewidziałeś to, tak? Dlatego nie mógł mnie poślubić.-Wysiliła sie i podniosła głowę.
-To nie czas i miejsce, ale... Czy Ty mnie zaręczyłeś?-Poświęciła jeszcze moment na obserwację, ale po dwóch chwilach opuściła bezwiednie głowę, chowając twarz w dłoniach.
-Nie mam na to siły... Odstaw mnie. Porozmawiamy jutro rano.-Przetarła oczy. Już miała dosyć na dzisiaj, na jutro... Nie pójdzie jutro nigdzie. Nie chce. Chcę mieć spokój. Chcę spokoju...

Właśnie jutro po prostu nie wstanie nawet z łóżka. Powie mamie, że się źle czuje, i napisze do Miho czy mogłaby podejść po zajęciach do niej.

Sly Vega's Chronicle #00132

Nie miała pojęcia ile minęło czasu, nie miała zresztą ochoty się dopytywać konkretnie w tym momencie. Wsparcie, oby lepsze niż ostatnio. Mruknęła tylko "dobrze".
Wsparcie okazało się być znane. Jak udało mu się tak szybko z nimi skomunikować nie miała pojęcia, ale ważne, że działało. Jakoś. Zabawne, że właśnie o nich myślała. Kiwnęła głową i dała się przenieść... Szybko. Naprawdę szybko. Chyba. Traciła poczucie czasu.
Rozejrzała się po pomieszczeniu w którym się znalazła. Wyglądało na jakiś pokój, prawdopodobnie w hotelu. Oczy jej się zamykały same, dziwnie się czuła, i chciała najchętniej zapomnieć o wszystkim co niedawno przeżyła. Nie wiedziała co ze sobą zrobić. Kiwnęła głową. Zerkneła na łóżko. Duże.
-Uhum. W porządku. Dziękuję.-Przetarła po raz kolejny twarz oraz oczy. Popatrzyła za łazienką i postawiła tam parę kroków, lecz zanim tam weszła dodała-Miałaś rację. Z tymi kolejnymi... To wszystko jest takie... Nierealne. A jednak.
Stała tak przez moment po czym weszła do środka. Musiała ogarnąć swoją twarz, może wziąć prysznic. Chciała jak najszybciej zasnąć. Nawet nie wiedziała ile minęło czasu. Bezradność. To chyba najlepiej opisywało jej odczucia.
I raczej nie zamierzała się przytulać.

Sly Vega's Chronicle #00133

Zaopiekowali się nią na tyle na ile pozwalały na to warunki, i na to nie narzekała. O dziwo też nie miała żadnych przykrych snów, a rano czuła się trochę lepiej. Nie była już aż tak roztrzęsiona, nawet jeśli do pełnego komfortu psychicznego brakowało jej paru długości. Była przynajmniej w stanie dość sprawnie się przygotować do wyjścia. Podziękowała im wszystkim grupowo, całkowicie szczerze. Miała szczęście... miała tyle głupiego szczęścia... Chyba, że była to jakaś forma bardzo złożonego planu by ją przekonać do Shirena. Teoretycznie by się wszystko bardzo na to składało, ale tak naprawdę to rzeczywiście mógł być przypadek czy jakaś opatrzność.
Z auta zauważyła jedną osobę. Hatsue. Dziwne, zazwyczaj nie przychodziła po nią, ale była w mundurku i... Rety, jaki był dzisiaj dzień tygodnia?! Ile jej nie było?!
Trudno będzie się z tego wytłumaczyć. Tak myślała, gdy się jeszcze raz żegnała z grupą. Koleżanka jednak wyręczyła ją właściwie ze wszystkiego, za co była wdzięczna. Spuściła jednak głowę jak przystało na osobę, która nabroiła.
-...przepraszam... Dzięki.-Ukłoniła się nisko i pobiegła czym prędzej na górę. Musiała się szybko przebrać i zabrać swoje rzeczy, acz na moment przystanęła by złapać trochę oddechu. Musiała nad sobą panować. Nie denerwować się. Nawet jeśli wszyscy wokół niej są rzeczywiście zagrożeni. Ona też. I nic nie mogła z tym zrobić. Nie miała żadnej formy obrony, i faktycznie mogą ją szantażować, zabijać osoby z nią związane, albo wziąć siłą. I nic nie może...
Nogi zaczęły się jej trząść. Musiała się oprzeć o stolik i złapać parę głębszych wdechów. Ogarnij się dziewczyno. Dasz radę. Wydech... Telefon faktycznie się rozładował. Będzie musiała na którejś przerwie przysiąść i coś z tym zrobić. Zabrała więc też ładowarkę.

Wyszła. Była trochę czerwona i jej mowa ciała była mocno defensywna. Nie patrzyła na koleżankę, pogrążona w swoich myślach. Miała złe przeczucia i faktycznie się bała. Nie powinna była po nią przychodzić. Co, jeśli ktoś ją obserwuje i tylko czeka by coś jej zrobić? Wtedy myślała, że nie da się złamać, ale teraz gdy była w stanie takiego poruszenia zdawała sobie sprawę na ilu osobach w jakimś tam stopniu jej zależy.
Sama nic nie mówiła, chociaż bardzo chciała. Po prostu nie było opcji by jej uwierzyła, i w dodatku może ją to narazić na niebezpieczeństwo. Każdy z kim teraz będzie mieć kontakt będzie na to narażony. Najlepiej jakby się zapadła pod ziemię i... i... i co dalej? Jaki miała plan? Kości zostały rzucone. Zdawało się, że jej życie będzie musiało się w jakiś sposób zmienić. Może... może faktycznie to nie było aż takie złe wyjście... A może on chciał, by tak myślała...