Mieszkanie Saruwatari - part 2

Sly Vega's Chronicle #00298

Stwierdziła, że i tak w takim wypadku trzeba by było to przetransportować. Można zostawić jakieś przedmiotu by nasiąknęły czymkolwiek co tam jest, albo zebrać gruz i przenieść. Tylko też trzeba by wynająć kogoś po to, bo chodzenie z lewitującym kawałkiem gruzu może zostać różnie odebrane. Plus nie wiadomo, czy to w ogóle utrzymuje właściwości jak się przeniesie to na dłuższy czas, więc też nie ma sensu od razu ruszać z kopyta z tym wszystkim.
Uspokoiła się po tamtym incydencie i tak też miało być, ale ktoś musiał nią potrząsnąć. Od razu wiedziała o kogo chodzi i poczuła jak serce podskakuje jej pod gardło. Wyglądała też na autentycznie zaskoczoną.
-Oh... Ah, tak. Czwartki wieczór, tak. Dzięki. To... Wiele dla mnie znaczy.-Wyciągnęła rękę by zabrać kartkę, ale dopiero gdy minęła chwila zorientowała się, że tak stała nawet na nią nie patrząc, nie pożegnawszy się, i ogólnie...
-Dzięki. Doceniam. Um... Tak...-Stała tak chwilę, po czym stanęła na palcach i zniknęła go w policzek. Była jeszcze bardziej zmieszana, przez co skłoniła się czerwona, burkając jakieś przeprosiny i oddalając się szybko.
I plan szlag trafił. Leżała i zastanawiała się nad tym wszystkim, między innymi tym co właśnie zrobiła. A chciała bardziej...
...popatrzyła na kartkę. Sprawdziła adres i co tam właściwie było. Musi pomyśleć co z tym zrobić. I upewniła się jaki był dzień tygodnia by wiedziała ile może mieć na to czasu. Niby regularnie, ale chyba dobrze by było z tym nie zwlekać.

Sly Vega's Chronicle #00299

Prawda. Nie ma pośpiechu. Zupełnie.
...dlatego ją korciło, by chociaż się zorientować co i jak dzisiaj. Inaczej będzie ją to męczyło przez resztę tygodnia. Sprawdziła jak to wygląda i zupełnie ją to nie dziwiło, że... no właśnie co? Że przychodzi sam i wychodzi sam, najczęściej rano? Nocował tam, to na pewno. Może jeszcze było mu mało i ma jakąś kochankę na boku, jak już nazdradzał jej matkę z tą z którą obecnie jest. Ale trochę to dziwne. Albo i nie.
Co właściwie chciała zrobić? Nie krzywdę. Chyba. Ale bolało ją to jak została zostawiona, i jak zupełnie się nią nie interesował. To chyba to. Tak. Wejdzie tam i mu nawtyka. Może. Zależy. Musiała to tak czy owak sprawdzić, i to co tam robi. To od tego będzie zależeć. Może.
Ubrała się trochę inaczej. Jakiś płaszczyk, szal, ciemne brązowe spodnie i bluzka pod spodem. Byle nie za ciepło. Wyjechała tam by sprawdzić, jak w ogóle ta sprawa wygląda jak się tam przyjedzie. Kto pracuje w tym sklepie i jak można się dostać na wyższe piętra. Trudno. Jeden dzień może odpuścić.

Sly Vega's Chronicle #00300

Im dłużej jechała tym więcej podejrzeń przychodziło jej do głowy, aż w pewnym momencie po prostu w ogóle przestała myśleć. Co ona się w ogóle tym tak przejmuje? Nie miała z nim nic wspólnego poza genami. On nie chciał mieć z nią niczego wspólnego. Nawet nie pamiętała za bardzo jak wygląda, tak dawno to było. Zobaczy jak sprawa wygląda i tyle. Zrobi... co. Nie wiedziała co, ale coś na pewno. Za długo jej to chodziło po głowie by tak to zostawić.
Całość była znośna. Nic specjalnego. Niewyróżniająca się. Może pracował cały tydzień i tu nocował, by znowu pracować? To by był odpowiedni dla niego los, mieszkać sam i harować za jakieś minimum... Ale to chyba nie to.
Skłoniła się lekko dziewczynie, ale nie nawiązywała kontaktu ani też nie była zainteresowana czymkolwiek. Przeszła za drzwi które były otwarte, i poszła tam gdzie dalej była kierowana przez zapisane rzeczy na kartce. Jeśli się Hirata nie pomylił, oczywiście. Zrobi mu wtedy awanturę, że się zbłaźniła i zmarnowała czas. Bardzo też nie chciała zauważyć, że jej serce biło mocniej. To nie było przyjemne uczucie.
Weszła po schodach na górę, na drugie piętro. Chwilę stała nawet nie przed samymi drzwiami, co w okolicy. Może pół minuty, może minutę. Podeszła w końcu i póki miała odpowiedni pęd zapukała, patrząc się bezpośrednio na wizjer. Czekała. Co najwyżej zapuka drugi raz. Albo zadzwoni dzwonkiem. Nie po to traciła tyle czasu i nerwów, by się wycofać, nawet jeśli to nie jest to.

Sly Vega's Chronicle #00301

Zdziwiła się, ale nie na tyle by spanikować czy stracić kontrolę. Weszła do środka badając wnętrze. Niespecjalnie, w sensie niewyróżniające się. A w środku mężczyzna, który gdyby nie jego stan oraz to kim ponoć był mogłaby uznać za nawet przyciągającego wzrok. Ale zamiast tego dał jej metaforycznie w twarz, co dziewczyna nie zniosła za dobrze. Pojawiły się myśli, że mogłaby sprawić w bólu i cierpieniu by zszedł, ale nie było to warte zachodu. Mimo zaciągnięcia hamulca popatrzyła na niego z niedowierzaniem, a potem odrazą i gniewem.
Nie kojarzył jej tak samo jak ona nie kojarzyła jego. Ale musiała wyrzucić jakiekolwiek zamiary brutalniejszej zemsty przez okno
-Nie Mirai. MIZUKI.-Po wycedzeniu tego zamknęła za sobą drzwi schowała też różdżkę tak, żeby opierała się o wewnętrzną część rękawa płaszcza, by była pod ręką-Ale co ja się dziwię. Nawet Twój prawnik pewnie kojarzy Twoją córkę lepiej i nie uznałby jej za dziwkę.-Przeszła i stanęła przed nim z rękami na klatce piersiowej w rozkroku, patrząc na niego z gniewem w oczach.

Sly Vega's Chronicle #00302

Na nonszalancja, zupełny brak skruchy, i powiedzenie jej niemal w prosty że ma ja zupełnie gdzieś i najlepiej jakby nie istniała. Że na pewno uważa jej istnienie za błąd, który najlepiej jakby się nie pojawił.
W głębi serca miała nadzieję, że się jednak myli, ale rzeczywistość jednak była taka jak się spodziewała. I prędzej zejdzie niż to tak zostawi.
-Człowiek się łudził, lecz jest tak jak myślałam. Dobrze. Będziesz tego żałował.-Posłała mu ostatnie bezpośrednie spojrzenie, zanim przeszła energicznie w stronę drzwi. Nie wyszła jednak. Wielokrotnie myślała o klątwie jaką by chciała rzucić na swojego ojca jeżeli by go kiedyś spotkała, i to od najmłodszych lat. Miała parę typów. Skoro się puszcza z dziwkami, to miała dobry typ.
Wyciągnęła ukradkiem różdżkę i szepcząc rzuciła zaklęcie, które miało powodować u niego ból rozchodzący się od członka do członków za każdym razem gdy czuł podniecenie. Niech cierpi w dzień, niech cierpi w nocy gdy nad tym nie panuje. Im większe tym i ból większy. Niech się zasila jego własną chucią i energią. Jako, iż jest warunkowe to i nie powinno tak z niego ciągnąć.
-Do zobaczenia.-Stwierdziła, odchodząc jeśli wszystko poszło sprawnie i dyskretnie. Ale jeszcze nie zamierzała znikać. Odeszła, prawda, nawet zeszła, ale przeniosła się na dach pobliskiego budynku i nasłuchiwała. Chciała wiedzieć, że faktycznie klątwa zadziała tak jak trzeba i czuję ból. Niech go czuje, do cholery. Za te wszystkie lata które zniszczył jej i matce.

Sly Vega's Chronicle #00303

Ponoć zemsta najlepiej smakuje na zimno. W jej przypadku była co najwyżej letnia. Była zła, że nie było jej dane usłyszeć jak cierpi, ale... Coś poszło nie tak? Czy jednak nic się nie stało? Zupełnie nie rozumiała co poszło nie tak, i nieziemsko ja to frustrowało...
I zadzwonił jej telefon. Rzuciła tylko okiem i okazało się, że to Memphis. Turniej szachowy, faktycznie, było coś takiego.
I tak dzisiaj nic się nie stanie. No i był świadek, więc nic nie zostanie na nią zrzucone. Przeteleportowała się na dół i udała na przystanek, by wrócić do siebie.
Była zła. Ale odpisała.
"Dziękuję za informację. Będę. Dobrej nocy."
...jak to wysłała to pomyślała, że chyba trochę przelała na to emocji. Ale może nie zauważy. Huh.
Spać.

Sly Vega's Chronicle #00304

Nie była jakoś bardzo tym podekscytowana, ale była to jakaś odskocznia i jednak niezręcznie było odmówić. Tak sobie myślała, ale ogólnie w sumie czemu nie. Będzie mogła mówić, że tak, była kiedyś na turnieju szachowym. Odpowiedziała, że jeśli to nie jest problem to chętnie skorzysta z oferty Memphis.
Zastanawiała się przez chwilę czy odpowiedzieć Hiracie, a jeśli tak to jak. Szybko wyeliminowała opcję nieodpowiadania. Chwilę pobawiła się telefonem w dłoniach i dała znać.

"Tak. Znaczy się, nie najgorzej. Przynajmniej szybko poszło i się nie pozabijaliśmy. Nie wiem czego się spodziewałam."

Musiała chyba też się zająć obowiązkami viceprzewodniczącej. Więc tym się zajęła. Sprawdziła też w sumie kiedy ten turniej szachowy, bo chyba o tym trochę zapomniała.

Sly Vega's Chronicle #00305

Ktoś musi takie rzeczy robić. Wprawka przed pracą biurową, jak mniemała, ale są gorsze rzeczy. Spokojnie wykonywała swoją pracę, nie męcząc dziewczyny obok jakimiś pytaniami. Sama miała dość intensywny odcień oczu. Wprawiła się już.
Po zajęciach planowała poćwiczyć tworzenie rzeczy. Może z piasku, może z drewna, może z czegoś co znalazłaby akurat w pobliżu. Byle bez wchodzenia w czyjeś pole widzenia. Dalej uważała to za bardzo przydatną umiejętność, nad którą warto było się pochylić.