Mieszkanie Saruwatari - part 2

Sly Vega's Chronicle #00174

Temat bardzo żywo ją zainteresował. Ryzykowne, ale jeżeli by coś takiego zrobiła to mogła zyskać naprawdę dużo siły. Możliwe też, że Ci poprzedni właściciele też zrobili coś takiego. Mogło to dawać do myślenia ale na razie nie zastanawiała się nad tym aż tak intensywnie. Zapytała, czy potrzeba obecności Lucyfera do czegoś takiego czy może ja nauczyć. Ponadto obok nauki języka doszły bardzo intensywne studia magii ochronnej wszelkiego rodzaju. Przeciwzaklecia, bariery, zdejmowanie klątw. Zdejmowanie barier. Po wcześniejszych studiach analizy magicznej uznała też, że dobrze by było zająć się pędzelkiem ze służącymi i rozpracować jakie warunki muszą być spełnione by spełnił swoją rolę. Podpytała się też w jaki sposób mogłaby próbować lokalizować przedmiot z którym byłby związana, gdyby została z nim rozdzielona. W końcu skoro miał być w nim kawałek niej to powinno być to możliwe, o ile ktoś nie nałożył jakiś konkretnych barier albo zaklęć maskujących/zakłócających.

Sly Vega's Chronicle #00175

Bardzo podziękowała za podarek i zajęła się jego analizą bardzo szybko, o ile do kłódeczki dostała kluczyk. Co do szukania rzeczy to miała wrażenie, że jeśli ktoś ukryje obecność takiego przedmiotu to może być trudniej, zwłaszcza jak ma się zmniejszoną moc, ale jak doczyta to zobaczy. O pędzelku dowiedziała się trochę, ale potwierdziły się słowa wszystkich wokół - miała kluczyk, ale nie wiadomo gdzie była kłódka którą otwierał. To było problematyczne, ale nic jej nie szkodziło zatrzymać go przez jakiś czas. Plus potwierdzało się, że Memphis miała coś związanego z mocą, bo zareagowała na to niemal od razu odpowiedzią która pasowała do tego.
Kontynuowała naukę rzeczy, które rzeczywiście miały dla niej znaczenie i jakiś sens. Ćwiczyła swoje ciało, gdyż było jej to potrzebne by radzić sobie z potencjalnymi efektami magii, jak i nie być zupełną lebiodą jeśli coś ją zaskoczy. Z ciekawości poświęciła może dwa dni na przejrzenie zeszytów które ze sobą miała by sprawdzić, co jeszcze pamięta z rzeczy przyziemnych i nieważnych, jako odskocznia i odpoczynek od spraw ważniejszych. Ale jakie to miało znaczenie? Na studia pójść mógł tak naprawdę byle kto jeśli miał pieniądze. Z tym co tutaj opanuje będzie mogła zrobić co tylko będzie jej się chciało. Jeszcze nie wiązała się z tym przedmiotem. Chciała dokładnie przeczytać tamtą księgę.

Sly Vega's Chronicle #00176

Tak, z jej pamięcią dalej było wszystko w porządku. Zwyczajnie widziała w tym jeszcze mniej sensu niż zwykle. Po co właściwie szarpać się z tym, skoro i tak głównym celem tego wszystkiego było otrzymanie pracy zupełnie niezwiązanej z tym wszystkim? Wiedza sama w sobie nie była zła, ale cel tego wszystkiego i podejście było zupełnie miałkie.
Z księgą miała dość długą, krętą, ale satysfakcjonującą randkę. Dowiedziała się głównie, że musi uważać. Poszukała jeszcze informacji, czy było możliwe pozbycie się wiązania przedmiotu z właścicielem i zastąpienie go jakimś innym, albo odwrócenie procesu i odzyskanie swojej części. Pierwsze jako obrona przed kimś, drugie jako zabezpieczenie. Jak nie znajdzie odpowiedzi zapyta Lucyfera.
Klątwy. Zaklinanie. Przyzywanie. Magia energii, skanowanie, analiza magiczna, bariery, żywioły piorunów, starożytne języki i artefakty. Zgłębianie tajemnic wszechświata oraz samej siebie. Czuła się cudownie mogąc poświęcić się temu w całości zamiast chować się po kątach. Kiedyś jednak przyjdzie ten moment, kiedy będzie musiała wrócić. Nie mogła tutaj przesiedzieć całego swojego życia. Jaki pożytek jest z wiedzy, jeśli nigdy się jej nie wykorzysta?
Trochę w tym wszystkim nie pasowały ćwiczenia fizyczne, ale chyba rzeczywiście trzeba było zachowac jakąś formę.
Sprawdziła jak bardzo urosły jej włosy. Będzie musiała zlecić ich delikatne przycięcie, jeśli urosły za bardzo. Dalej punktem milowym było nauczenie się języka w sposób satysfakcjonujący. Była tez ciekawa co będzie mechanizmem który ruszy jej dziedzictwo Gai do przodu. W sumie - poszuka coś na ten temat w bibliotece. Błogosławieństwo Gai.

Sly Vega's Chronicle #00177

Przynajmniej w jakiejś części. Podejrzewała, że jednak miał jakiś interes w tym by ludzie składali tam cząstki siebie, ale pokusa rosła coraz bardziej. Na razie jednak nic z tym nie robiła - dała sobie trochę czasu. I tak wyciągała z tego dużo. Miała czas. Pokusa nie była aż taka silna...
Była bardzo silna, ale dopóki nie miała pewności, że nie jest to jakiś podstęp to miała przed tym opory. Zwłaszcza, że twórca tego był mężczyzna - coś co dla niej było dodatkowym czynnikiem przeciw. Ale też kto może stwierdzić, że to jest w pełni bezpieczne? Była też podawana jej sugestia umieszczania części siebie u innych, ale skoro to jego przedmiot to może pewnie przejąć nad nim kontrolę.
Nie. Na spokojnie. I tak już... Dużo z tego brała, tak...
Więc planowała tu zostać do momentu, aż była w stanie zrozumiałe się wypowiadać i rozumieć większość rzeczy. Co pewnie zajmie jeszcze parę miesięcy. Jako ostatnie, i również ostatnie z priorytetów dała sobie magię żywiołów. Głównie po to by znała podstawy, ale też potrafiła rozpoznać w porę co się świeci. Prędzej czy później będzie musiała się z nią spotkać.
...właśnie. Będzie musiała. I już raz pokazała, że jest sobie w stanie poradzić w sytuacji która jest teoretycznie na jej niekorzyść. Plus będzie musiała odzyskać to co jej, i bardzo możliwe, że będzie trzeba użyć wszystkiego co będzie można. Coraz bardziej ją ta sytuacja frustrowała, zwłaszcza to jak bardzo nie chciała jej nawet słuchać! Pragnęła pokazać jak bardzo była ponad nią, i że nawet jak będzie miała ją na widelcu - wspaniałomyślnie oszczędzi jej życie. Głównie po to by mogła robić to co ona jej każe, ale jednak.
Ostatecznie się zdecydowała. Przeczuwała, że to będzie coś rodzaju paktu z diabłem, ale nie miało to akurat znaczenia w tym momencie w którym to robiła. Dziesięć procent. Za perspektywę zostania najpotężniejszà czarownicą - czy obecnie, czy w tym stuleciu, czy w ogóle - czy to była duża, czy mała cena?
Na pewno się okaże. Ponoć lepiej żałować, że coś się zrobiło niż nie. Dojdzie w takim razie większe skupienie na przedmiocie. Może dowie się czegoś więcej, może zasada działania się zmieni. Zobaczy.

Sly Vega's Chronicle #00178

Pierwsza próba związania przedmiotu zdecydowanie była ciekawym, ale równie niebezpiecznym i męczącym doświadczeniem. Spodziewała się, że będzie łatwiej. Musiała resztę tego dnia spędzić na lizaniu mentalnych ran i zastanawianiu się co poszło nie tak i jak podejść do tego następnym razem. Może za mało silnych emocji? Albo wręcz przeciwnie, powinna się ich wyzbyć i pokazać, że jest w stanie nad tym zapanować w całkowitym spokoju umysłu?
Nie zamierzała się poddawać. Wychodziła z założenia, że każda próba będzie ją przybliżała do jej celu, albo dawała jej większe zrozumienie. Wypróbowała oba podejścia - zdominowanie myślami o bardzo intensywnym nacechowaniu emocjonalnym, i na spokojnie. Może któreś z nich zadziała. Nie, nie może wychodzić z takiego założenia - któreś MUSI zadziałać.

Sly Vega's Chronicle #00179

To było bardzo satysfakcjonujące uczucie. Sama swoją siłą woli, determinacją i uporem zdominowała coś, co posiadało tyle potęgi i dostęp do tajemnic skrywanych przez diabli sami wiedzą ile wieków czy nawet mileniów. Poczuła siłę, pewność siebie, oraz to, że faktycznie to co trzymała w dłoniach było jej. Ona była nim, a on nią. Był faktycznie jak cześć jej ciała, którą powinna trzymać jak najbliżej siebie. A przede wszystkim nauczyć się jak z nią chodzić.
Parę następnych dni poświęciła w dużej mierze na zapoznawaniu się z różdżką. Poznanie w jaki sposób teraz działa, jak wyglądał jej dostęp do wiedzy i informacji w niej zawartych, i o ile łatwiej używało jej się zarówno starych jak i nowych zdolności - jeżeli do jakiś udało jej się dokopać. Pamiętała, że było coś w rodzaju tarczy czy też pola siłowego - postarała się do tego dokopać. Podsumowała również swój postęp jeśli chodzi o przerabiane przez nią dziedziny magii. Minęło naprawdę dużo czasu - wcześniej bała by się ile mogło minąć "na zewnatrz", ale teraz jakoś nie miało to na takim znaczeniu. Jeśli miała stąd wyjść to tylko po to, by ustawić wszystko pod swoje dyktando. Już niedługo.
Ah. I nazwa przedmiotu. Sięgnęła po swoje korzenie, od których zaczęła swoją naukę magii. Meginvondr. Laska mocy.

Sly Vega's Chronicle #00180

Zaklinanie, klątwy, magia obronna, magia żywiołów, ogólny rozwój magiczny i fizyczny. "Dostrajanie się". Zgłębianie tajemnic artefaktu który miała. No i nauka języka. Jeszcze gdy powiązała ze sobą ten przedmiot ponownie zaczęła interesować się magią przyzwań, czytając w jaki sposób może przywołać i skłonić... albo zmusić do posłuszeństwa istoty z innych planów egzystencji. Ostatnio była mocno zawiedziona efektami. Może tym razem coś jej będzie wychodziło. Zrobi parę kontrolowanych eksperymentów ze swoją różdżką. Ponowi przy okazji pytanie o możliwość wypożyczenia służki, wizyt domowych, albo czegokolwiek w tym rodzaju.
Na pewno chciała chowańca. Jakąś mniejszą lub większą istotę, która żywiłaby się jej energia magiczną w zamian za usługi. Coś niewielkiego, ale raczej nierzucającego się w oczy. Najlepiej w ogóle potrafiącego znikać z oczu śmiertelnym. Zależało jej na dyskrecji. I na tym, by takie coś nie obciążało jej zbytnio. Musiała jakoś być w stanie regenerować swoje siły.
Nie można też zapominać o jej nauce języka. Czuła się już na tyle pewnie, że prawdopodobnie byłaby w stanie większość rozumieć i jakoś się porozumieć... O ile język którego się uczyła był faktycznie podobny do tego którego oni używali. Już chyba mijały nie tygodnie a miesiące. Grubo ponad pół roku, ale raczej nie trzy kwartały. Chociaż może? Raczej nie... Chyba... Ale chyba jej pobyt tutaj zbliżał się ku końcowi.
Spróbowała zrobić jeszcze jedną rzecz - nadać kuli ognia która mogła wystrzelić energię innego żywiołu. Mogłoby to co poniektórych zaskoczyć.

Sly Vega's Chronicle #00181

Przyzywanie nie wyszło, bo była założona blokada. W sumie mogła to przewidzieć biorąc pod uwagę jak ciężko było się tutaj dostać i otworzyć układ wejście-wyjście. Właściwie to tak ciężko, że ostatecznie jej to nie wyszło. Rozmowa na temat odwiedzin też była na razie poza dyskusją, więc pozostawało jej się skupić na tym co robiła do tej pory. Czasami trochę bardziej teoretycznie niż by chciała.
Wzięła swoją ostatnią kąpiel w tym miejscu. Przez naprawdę długi czas nie będzie miała nawet okazji doświadczyć czegokolwiek podobnego, więc zamierzała się tym odpowiednio nacieszyć. Ciężko jej było, ale miała przygotowane naprawdę masę notatek z tego miejsca do których w razie potrzeby będzie mogła wrócić. Skorzystała chyba z tego tak bardzo jak tylko fizycznie była w stanie. Ale i tak miała wrażenie, że mogłaby jeszcze więcej. I jeszcze. Ale też miała pewne ambicje których tutaj nie mogła spełnić. Nie chodziło tylko o bycie potężną czarownicą. Musiała pokazać, że tak faktycznie jest, i widzieć wymierne efekty.
Wytarła się. Poprosiła obie służki o przycięcie jej końcówek do mniej więcej długości takiej jaka była w momencie w którym się tu pojawiła. Następnie ubrała się w swoje szkolne ubranie.
-Dzisiaj wracam. To była przyjemność was poznać. Mam nadzieję, że jeśli się spotkamy ponownie to w przyjaznych okolicznościach. Jeśli.-Mizuki ukłoniła się przed nimi-Dziękuję za wszystko
Zabrała różdżkę, swoje pozostałe rzeczy oraz przygotowany przez te parę miesięcy... praktycznie grimuar do torby. I udała się do Lucyfera, by powiadomić go o swojej decyzji. Czas wrócić do siebie. Do tego samego miejsca z którego ją zabrano.

Sly Vega's Chronicle #00182

Za to Mizuki widząc ten ruch wyręczyła ją, ściskając serdecznie przez moment, i to samo uczyniła względem Namrasi, czy jej się to podobało czy nie. Stwierdziła, że będzie jej ich brakowało. Za worek również podziękowała. Słysząc też słowa Lucyfera przyjęła jego propozycje, chcąc zachować jakąś pamiątkę z tego miejsca. Nie nosiła tego dużo - ot, parę strojów na zmianę oraz z trzy bransoletki. Tyle jej wystarczało.
-Mam nadzieję, że dostarczyłam chociaż trochę rozrywki.-Skłoniła się lekko-Jestem już gotowa.
Tak myślała, sądziła. Jak było naprawdę pewnie niedługo się przekona.

Sly Vega's Chronicle #00183

Reakcja mniej więcej taka jakiej się spodziewała. Nie narzekała. Na słowa "podstarzałego anioła" nie wykazała jakiegoś większego zmieszania.
-Próbowałam jak mogłam. Mam nadzieję, że te rozmowy które mieliśmy były warte zachodu.-Kiwnęła głową słysząc instrukcje. To było to. Powrót do życia jakie wcześniej pamiętała. Trochę jakby przez mgłę zważywszy jak długo jej to tutaj zajęło, ale... Nie czuła się aż tak przerośnięta myślą, że mogło tam minąć większa ilość czasu. Zobaczy. Na pewno sobie poradzi z niedogodnościami. Może nie zrozumieją, ale będą musieli przyjąć to do wiadomości. Tylko w zależności od tego ile minęło tam czasu będzie musiała wyjść z innym wyjaśnieniem.
Poszła ścieżką wskazaną przez Lucyfera. Po tym jak znajdzie się w świecie śmiertelnych kupi gazetę, by sprawdzić jaki mają dzień. To chyba powinien być dobry wyznacznik.

Sly Vega's Chronicle #00184

Jak zwykle rezydencja porażała swoim ogromem. Zastosowała się zgodnie co do instrukcji, przez co trafiła właściwie nie wiadomo gdzie. Jakąś przestrzeń przejściowa? Czy to, co widziała były kolejnymi demonami? Podchodziło i oddalało się, jakby samo nie wiedziało co ma zrobić. Mizuki postanowiła podzielić się swoją sugestia. Ale przygotowała najpierw różdżkę.
-Wskaż mi drogę. Karakura.-Jak nie podziałało to powtórzyła to samo, ale w innym języku. Na wszelki wypadek podała też ulicę i datę, bo może to też działało w ten sposób. Nie zaszkodzi. Poszła za nim.

Sly Vega's Chronicle #00185

Dawała się prowadzić bo i nie miała za dużego wyjścia. Trzeba przyznać, że wszystko tutaj zdawało się mieć jakąś osobowość. A miała jeszcze zobaczyć ostatni dzień po tej stronie świata.
Punkt który urósł do rozmiaru dużego lustra. Tylko odbicie pierwsze się ruszyło i wyciągnęło ręce. Od razu zorientowała się o co chodzi, i co się działo przez prawdopodobnie jakieś ponad pół roku. Wyciągnęła szybki ręce i dała się zamienić.
Była w domu. Chociaż czy po takim czasie mogła to tak nazwać? Szybko jej pierś zaczęły wypełniać różne obawy. Co się mogło dziać przez tak długi okres czasu? Czy ktoś zauważył? Kto zauważył? Osoby niewtajemniczone mogły zostać omamione, ale Shiren czy Hiro czy inni niekoniecznie. A jeśli tak - to tym gorzej dla niej, bo tym bardziej nie wiedziała czego się można było spodziewać.
Szybko poszła do domu. Sprawdziła, czy wszystko w porządku z matką. Podłączyła komórkę i szybko sprawdziła ile czasu tu minęło. Była bardzo zaniepokojona. Co, jeśli jej plan się wydał? W tym momencie musiała od kogoś zweryfikować co się działo przez ostatni czas, acz w miarę możliwości dyskretnie.
Przebrała się w domowe ubrania. Wyciągnęła telefon i sprawdziła wiadomowci. Czy w ogóle coś do niej przychodziło, acz nie miała pojęcia jak w tej dziwnej sytuacji to mogło działać. Wezwala Shirena, w jednej ręce trzymając kryształ, a w drugiej różdżkę. Następne parę dni będzie chyba pełne niespodzianek.

Sly Vega's Chronicle #00186

...moment, 15 minut? Był ten sam dzień? Mizuki byka absolutnie zdezorientowana, ale przekonała się przy tym czemu Lucyfer mógł o niej zapomnieć. Tam czas leciał znacznie wolniej, i... Dziwnie się czuła. Ale przynajmniej nie musiała się z niczego tłumaczyć.
Usiadła. Napisała do Miho, czy miałaby czas się spotkać jakoś w przeciągu najbliższych dni. Napisała do Hiraty co u niego słychać i kiedy będzie wracał, bo się stęskniła. Tak troszeczkę.
Mizuki nie czekała. Schowała wszystkie notatki po kątach by czasem ich nikt nie znalazł. Różdżkę schowała do jednej kieszeni bluzy, a kryształ do drugiej. Jak Shiren przyszedl to tak jak zwykle... to znaczy... Ech, strasznie to było dziwne. Tak samo robienie herbaty jak już go przemyciła. Usiadła. Przyjrzała mu się bardzo długo jak już wrociła.
-Mam pare pytań.-Brzmiała dość poważnie-Po pierwsze, kim był tamten zboczeniec. Po drugie, jak mogę się przed tym obronić w przyszłości. Po trzecie, co go powstrzymało przed zmuszeniem mnie do poślubienia go

Sly Vega's Chronicle #00187

...faktycznie. Chyba, musiała uwierzyć na słowo bo dla niej to było dobre sześć czy osiem miesięcy temu.
"Nie chciałam mówić o pewnych rzeczach w szkole. To jutro po szkole?"
A co do Hiraty, to wysłała mu po prostu ":-)". Nie wiedziała co napisać bo jeszcze musiała przemyśleć parę rzeczy.
Czekała. Po jego pierwszej reakcji, a raczej jej braku zakładała, że to dla niego nie do końca korzystna rozmowa. Prawdę powiedziawszy sama musiała wytężyć swoją pamięć by przypomnieć sobie jak to konkretnie wyglądało.
-Sama poczyniłam pewne kroki. Jeszcze muszę zrobić kilka rzeczy, ale wygląda to nieco lepiej. Mam nadzieję, że jego ciało gnije w rowie.-Powiedziała to zupełnie beznamiętnie. Spróbowała herbaty, ale z jakiegoś powodu się skrzywiła i odstawiła je na stolik-Jeżeli mają jakiś pomysł na zadośćuczynienie za to, co się ze mną stało i za zmartwienie moich bliskich jestem skłonna przyjąć przeprosiny. Ale wracając...-Pochyliła się trochę, oparła dłonie o stolik.
-Co mi zrobiłeś, że nie mógł mnie poślubić?-Zmrużyła oczy. Brzmiała, jakby podejrzewała go o jakieś podłe intencje. Równie dobrze mogło tak być. Wyciągnęła z kieszeni kryształ i postawiła go na stole-To ten kamień, tak? Gdy go przyjęłam przyjęłam też Twoje zaręczyny? To dlatego nie mógł niczego formalnie zrobić? Co to było za słowo aktywujące?-Położyła dłoń na krysztale i powtórzyła je, próbując je też przypisać do znaczenia z języka którego znała. Jak jej się to udało, to powtórzyła je też po japońsku.

Sly Vega's Chronicle #00188

Stuknęła pare razy palcami o blat. W środku coś się w niej gotowało, że łaskawie pozwolą się ukarać za to co jej zrobiły i za to co mogło się jej stać, ale powstrzymała swoje emocje.
-Coś wymyślę. Nie chcę robić sobie wśród ich rodzaju wrogów, ale to zachowaj dla siebie.
Wysłuchała go bardzo uważnie, mrużąc oczy trochę bardziej. Zacisnęła nieco wargi, ciągle będąc mocno zirytowaną tym stanem. Emocje na boki musi zadziałać logika. Wciągnęła głośno powietrze i wypuściła je. Mimo to nie mogła powstrzymać wyrzutu w swoim spojrzeniu.
-Gdyby tego nie dało się odwrócić tak by zapewne było. Nie zamierzam niczego z tym robić ani robić Ci wyrzutów, nawet jeśli czuje się oszukana. Uznałeś, że w danej sytuacji tak będzie najkorzystniej i najbezpieczniej. Przynajmniej chcę w to wierzyć bo na to wychodzi.-Wyciągnęła kryształ. Starożytna magia, zmiana kształtu. Brzmiało znajomo. Pobawiła się nim chwilę w dłoni. Mówiła patrząc na niego.
-Nie pamiętam czy to już mówiłam, ale dziękuję za ratunek. Fakty mówią za siebie. Gdybyś chciał to wziąłbyś mnie podstępem bądź siłą. Muszę o tym pamiętać.-Rozejrzała sie po swoim pokoju. Po tym czasie wydawał się być dziwnie obcy, i to było widać. Nic się nie zmieniło, ale...
-Powinieneś odpocząć. Możesz tu chwilę posiedzieć jeśli chcesz. Albo nawet położyć. I tak muszę posiedzieć nad lekcjami.-Bardzo prozaiczne, ale jak przypominała sobie o tym wszystkim trudno było jej nawet na niego patrzeć. Z drugiej strony widziała, że ostatnie chwile dla niego były męczące, i nie chciała go po paru minutach rozmowy odsyłać do siebie. Zamierzała zająć się tymi nieistotnymi pierdołami podczas gdy on... W sumie, mniejsza. Byle by nie plątał się i nie grzebał gdzie nie powinien.