Świątynia Głodu

- Tak mi się wydawało, że mamy wspólnych znajomych. - Odpowiedział na pytanie. Martella wciąż frapowało pytanie czemu widzi u tych obu tyle podobieństw fizycznych. Skoro Corvus nie był w kotle dusz to czy mógł nabyć zdolność wchłaniania Yokai? Jeśli nie to cała teoria, którą sobie wydumał na temat pochodzenia mocy Bezmaskowego brała w łeb. Nie był w stanie się zapytać i z ciekawskim tonem zapytał - Co Cię z nim łączy? - Prawdę powiedziawszy nie spodziewał się, jednak zbyt rzetelnej odpowiedzi. To w czym rozmówca przypominał Yokai to z pewnością tajemniczość. Krasnal niespecjalnie za tym przepadał, był fanem bezpośredniości i otwartości, choć ostatnio toczył tyle trudnych rozmów, że sam musiał się tych cech wyrzekać. Frustrowało go to. Wypowiedzi na temat zdolności nie skomentował. To miło, że jego problemy nie są typowe, tj. że nie jest wyjątkową lebiegą w kontekście kontroli własnego Reiatsu, w swojej grupie wiekowej... W sensie, od zerwania maski. Pocieszające.
- Świątynie? Miłego zwiedzania zatem. - Powiedział siląc się o zaskoczenie i wyluzowany ton. Oczywiście blefował, sytuacja ta wzbudzała w nim niepokój. Czy mogą mieć pewność, że ten nie zaatakuje Świątyni? Czy Rino z Zokumenem mieli szansę w razie czego? Czy powinni przerywać misje i wracać, by pomóc w walce? Czy Corvus był na tyle potężny, że ich udział w ogóle mógł cokolwiek zmienić? Wiele pytań kłębiło się w główie Arrancara. Po kolejnej wypowiedzi Corvusa pojawiły się tylko jeszcze następne. Zdecydował się dopytać - To numer dwa? - Tym razem miał nadzieje, że ten odpowie szczerze. Jeśli to była oszalała Espada, która zabiła Primierę to znajdowali się w jeszcze trudniejszym położeniu. Z jednej strony takiego sojusznika zignorować niepodobna. Z drugiej czy da się kogoś takiego przekonać to bycia towarzyszem? I na ile potrafi zapanować nad swoimi emocjami? Czy to nie zbyt duże ryzyko? Gdy Corvus odszedł Fortalesa wciąż starał się grać spokojnego i pożegnał się z nim grzecznie. Gdy jednak znalazł się daleko przestał grać i zwrócił się do Vicente:
- Zdaje się, że słyszałeś o nim więcej niż ja. Czy uważasz, że powinniśmy obawiać się, że zaatakuje Świątynie i wracać do niej ile sił w nogach? - Sam nie wierzył w to co robi, ale postanowił zapytać o zdanie towarzysza, w którego trzeźwość osądu niespecjalnie wierzył.

Martell zauważył, że gdy Corvus opisywał coś co dotyczyło jego osoby to często używał zwrotu "można powiedzieć", w rezultacie komunikat mógł oznaczać właściwie cokolwiek.
- Z pewnością specyficzna z niego istota. Przyznam szczerze, że jego motywy wykraczały poza moje pojmowanie. - Przyznał w kontekście Nurarihyona, nie chcąc uzewnętrzniać się na temat tego, w jaki sposób on poznał Mistrza Ceremonii. Nie miał pomysłu jakby tu swoje dzieje znajomości z tym Yokai przedstawić jednym zdaniem, a na długą i ckliwą opowieść z przeszłości z pewnością ochoty nie miał. - Bywaj. - Pożegnał się jedynie, zadowolony z informacji, którą ten przekazał. Jeśli to nie dwójka to sytuacja była znacznie korzystniejsza. Może to idealna okazja, by spróbować stanąć, po którejś ze stron? Co prawda w wizji Martella to oni byliby inicjatorami rozmów z obozami w wojnie domowej, ale cóż, nie było co grymasić. Opinia Vicente wydawał się jak na ironię dość racjonalna, a nie oparta na emocjach.
- Być może jest jak mówisz i nasz powrót nie miałby większego znaczenia bojowego. Mimo tego wzdrygam się na samą myśl na to, że wiedząc o Corvusie postawilibyśmy naszych towarzyszy bez ostrzeżenia. Tak potężny Arrancar idący do Świątyni, Espada przy Lesie Menosów... - Powiedział i zamyślił się na dłuższy moment. Rozważał za i przeciw różnych pomysłów, a gdy już zdecydował się na jeden z nich jeszcze chwilę pomyślał jakby tu to przedstawić Vicente, aby nie robił scen i wykonał jego wolę, nawet jeśli nie miał być stuprocentowo pewien jaka ona jest. - Moim zdaniem w tych okolicznościach nie ma co kontynuować naszej wyprawy. Proponuje się rozdzielić. Vicente, jak sądzę jesteś z nas najszybszy, dlatego sugeruję, abyś to Ty ruszył ostrzec Świątynie. - Celowo używał słów jak "sądzę", "proponuje", "sugeruję", aby ten nie burzył się, że Fortalesa próbuje się rządzić. Poza tym połechtał jego ego komentarzem na temat szybkości, choć nie był co do tego przekonany, że jest wolniejszy od Wilczego Arrancara. W ten sposób miał nadzieje, że uda mu się nakłonić towarzysza, by ten rzeczywiście ruszył przodem.

Jeśli się udało i Vicente ruszył w stronę Świątyni to Krasnal zwrócił się do Pabla.
- Nie sądzę, aby to było nasze ostatnie spotkanie z Corvusem. - Rzekł pocieszającym tonem. Potem przeszedł do konkretów - Rusz z pół-arrancarami do Świątyni. Tam przekaż Rino, że ruszyłem w okolice wejścia do Lasu Menosów na spotkanie z Espadą... I to co zostało o niej opowiedziane. - Powiedział zamierzając rozdzielić grupę na trzy, a nie dwie części. Po tym rzekł już do całej grupy:
- Przerywamy nasze zadanie. Wracajcie do Świątyni, ruszcie najkrótszą drogą i chyżo. Ja dołączę do Was tak szybko jak będzie to możliwe. - Następnie pospiesznie biegiem, korzystając z Sonido dla jeszcze większej prędkości przemieszczania ruszył w stronę wejścia do Lasu Menosów. Nie ukrywał Reiatsu, ale gdy wbiegał na co wyższe wydmy starał się rozglądać czy nie dostrzega może tej oto kobitki co to miała tam węszyć.

https://bleach.forumpolish.com/t304p540-las-menosow#77588