Rynek Główny

Czas mijał, a Gaspar nie dawał znaku życia. Vespaux zaczął się coraz bardziej denerwować. Czy jego towarzysz ciągle chociaż żył? Jeśli przeniosło go razem z nimi mógł trafić na bardziej kompetentnego Shinigami. Jeśli zaś został w norze, mógł jednak nie  podołać niedobitkom. Ta druga opcja, szczególnie mu się nie podobała. Oznaczałoby to, że mógł temu zapobiec, nie słuchając się mantykory i wracając do Hueco Mundo. Jasnym było, że Shihai nie dzielił zaangażowania w bezpieczeństwo wilka. Bardziej zależało mu na nowym wspólniku. Insekt nie był więc zdziwiony, gdy zaczął zgadzać się z jego obawami, że marnuje tylko czas. -Jeśli Wyjec zginąć, Wespo z tym żyć. Ale chcieć wiedzieć. Jeśli zginąć tutaj nie dać rady wyciągnąć tego od Śmierciaży. Ale móc od sługusów Szerszenicy, jeśli go wykończyć. Wracać do nory i dokończyć robotę. Potem zobaczyć. Nie brać tego do siebie, ale woleć się pożegnać. Wespo nie sądzić by współpraca układać się na dłuższą metę.- Odpowiedział otwierając Gargantę.

Shihai leżakował w krzakach i już tworzył swój szatański plan jak zdobyć dużą potęgę mały kosztem i do tego nie przemęczając się zbytnio, bo w końcu niczego nieświadoma ofiara nigdzie nie ucieknie i nie stawi oporu. Niestety nie miał okazji przetestować swojej złowieszczej wizji, ponieważ nikt nie kręcił się w parku. W końcu po pozycji słońca można było wywnioskować, że jest wcześnie. Siódma maksymalnie ósma godzina, więcej większość ludzi walczyła o ryby, ryż i dywany na targu. Młodzież w szkołach, a matki z dziećmi jeszcze śpią. Mantikora wyłożyła kawę na ławę szerszeniowi, który dalej trzymał się swojej misji odnalezienia Gaspara. Nawet uzależniający smak i rozkosz z zjedzenia boga śmierci nie zmieniła jego planów. Owad skupił swój szósty zmysł na otworzeniu przejścia do hueco mundo, normalnie otwarcie portalu trwa kilkanaście sekund do dwóch, trzech minut. Ale Vespaux szukał dokładnego miejsca, chciał znaleźć się w jaskinie Adelajdy albo chociaż w najbliższym otoczeniu tego terenu. Kiedy był już prawie, u celu z równowagi wytrąciła go dwie sygnatury energia jedna należała do Gaspara. A druga nie wiadomo do kogo, ale na pewno była znacznie większa niż wilka. Nawet Shihai poczuł te presje, a nie skupiał swoich zmysłów. Obydów przeszły ciarki na samą myśl o walce i oddech stał się płytszy. Owad poczuł jak reiatsu jego pana, bardzo buzowała i pracowała na najwyższych obrotach. Ewidentnie z kimś walczył, i to nie byle z kim skoro musiał uwolnić swoją całą potęgę. Kierunek, z którego stawonóg czuł energie to wschód, nie był wstanie dokładnie zlokalizować miejsca i dystansu, ale na pewno było to więcej niż dziesięć kilometrów. Co więcej, w okolicy parku wydawało mu się wyczuwać jeszcze jedną dziwną sygnaturę energii, która szybko przygasłą.

Niestety w okolicy nie było zbyt wiele żywych aby ich skosztować, ale nic straconego.
Zachowanie Wespy było zupełnie irracjonalne dla Shihaia, no ale co zrobić. W takim wypadku będzie musiał wrócić do poprzedniej strategii i spróbować sobie zjednać jakiegoś innego hollowa do współpracy. Grunt, żeby dało się z nim dogadać i nie rzucał się za bardzo w oczy.
- W takim wypadku powodzenia.
Że też nawet zmusił się do takiej uprzejmości, w końcu to pokrzyżowało mu znacznie plany, a czego nie lubił. Po krótkim pożegnaniu ruszył w swoją stronę, trzeba było dopaść parę duszyczek czy nawet żywych. Nie zaszedł jednak daleko bo poczuł reiatsu Gaspara i jakiejś innej potężnej istoty. Widać miał rację twierdząc, że go tu przeniosło. Z pewnością Wespo ruszy mu teraz z pomocą. Shihai nie miał jednak zamiaru w tym uczestniczyć. Trzeba oceniać siły na zamiary, a przeciwnik był znacznie silniejszy. Już sama presja reiatsu była przytłaczająca, a znajdowali się od nich kawał drogi. Szerszeń nie miał szans i powinien sobie z tego zdawać sprawę, po za tym z pewnością zmierzają tam teraz shinigami, więc może być naprawdę gorąco. Shihai po chłodnej analizie skierował się w przeciwnym kierunku w poszukiwaniu dusz bądź żywych, starając się nie rzucać za bardzo w oczy i unikać niepotrzebnego niebezpieczeństwa. Trzeba było ogarnąć jak wygląda sytuacja w mieście, a ta mogła się dynamicznie zmieniać. W razie kłopotów będzie trzeba wrócić do Hueco Mundo i przeczekać aż się tu uspokoi po tym rajdzie hollowów na świat żywych.

Gdy Vespaux zaczął się już godzić się z perspektywą utraty kolejnego pana, poczuł iskierkę nadziei w postaci sygnatury Gaspara. Niestety z jedną dobrą wiadomością, przyszła cała masa złych. Po pierwsze. Wilk walczył z kimś jeszcze silniejszym od niego. Może nawet z Shinigami? W dodatku dolecenie do niego, nawet z pomocą reiatsu powinno zająć przynajmniej minutę. Po drugie, owad przed chwilą stracił cennego sojusznika. Jego mała pogawędka z Shihaiem przebiegła parę sekund za wcześnie. Gdyby wyczuli jego kompana zanim dał mantykorze do zrozumienia, że nie jest zainteresowany współpracą z nim, miałby chociaż go ciągle do pomocy. Gryf i Wyjec niezbyt się lubili, ale szerszeń czuł, że ostatecznie Delgado pozwoliłby mu do nich dołączyć. Nie był w końcu ani silniejszy, ani nawet mądrzejszy od niego. Byłby użyteczny, a nie zagrażałby jego pozycji. Gdyby jego pan chciał stworzyć tercet, nie sprzeciwiłby mu się. Niestety, tak się nie stało i stawonóg zniechęcił mantykorę, która wyraźnie nie miała zamiaru wznawiać sojuszu z nim. Co najgorsze niedaleko czaił się intruz. Kim on mógł być? Czy mógł stanowić zagrożenie? Ale fakt, że istota próbowała ukryć energię sugerowała, że raczej próbowała się ukryć zaraz po ich zobaczeniu. Gdyby aktywnie poszukiwała wrogów do eliminacji, tłumiła by ją bez przerwy, czyż nie? Może to jakaś tylko jakaś nieszczęsna dusza? Może powinien ją zignorować i nie marnować czasu, którego już i tak miał mało? Owad nie mógł jednak ryzykować, że ktoś znienacka zaatakuje go zanim dotrze do swojego towarzysza. Lub naśle na niego kogoś niebezpiecznego. Vespaux zrobił parę kroków w stronę z której wyczuwał energię, usiłując wypatrzeć, czy ktokolwiek nie ukrywa się w pobliżu. Jeśli Shihai znajdzie się odpowiednio daleko, owad podejmuje ryzyko nawiązania konwersacji. -Pokazać się. Jeśli nie szukać zawady, Wespo zostawić.

Mały duet pustych rozpadł się, za nim na dobre się zaczął. Poczuli ogromny pokaz siły i mantikora stwierdziła, że chyba pora się zabierać. Chyba Wilk i szerszeń nie przynosili szczęścia i ściągali bardzo silnych wrogów dla siebie. Co prawda, im groźniejszy przeciwni, tym pyszniejszy obiad. Ale równie dobrze można skończyć jako obiad. Shihai ruszył w przeciwną stronę od zagrożenia i po krótkiej chwili jego organizm wracał do normy, a wrogie ciśnienie przestało mu dokuczać. Ulice nagle stały się jakieś puste, można powiedzieć, że martwe. Bo żadnej duszy nie był w okolicy ani też żywe istoty. Ujrzał, że do opuszczonego budynku wbiegła jakieś żywe dziecko i postanowił sprawdzić swój szatański plan i wszedł tam za nim.  

https://bleach.forumpolish.com/t676p150-opuszczony-budynek#bottom Shihai tutaj.

****
Owad otwarcie zawołał intruza i próbował go nakłonić do ukazania się. Nie musiał długo czekać, ponieważ szczupły brunet, o szpiczastej pociągłej twarzy ubrany na biało. Z długą dziwną peleryna sięgającą do kolan. Właśnie wyszedł za jednego drzewa. Zatrzymał się jakieś 10 metrów przed tobą, zmierzył Cię wzrokiem i uśmiechnął się szyderczo. -To nie ja drogi panie bądź pani zależy kim byłeś w poprzedni życiu. Szuka zwady, ale ty. To wy zeżarliście owego starszego boga śmierci. Ja Alex van Riessfeld, zamierz odpłacić wam pięknym za nadobne. Zniszczę wasze jestestwo i każda jego drobną, aż nie zostanie nic. Jako, żem ja Niszczyciel.- Następnie wyciągnął lewą dłoń w twoją stronę i uformował niebieski duchowy łuk. Drugą ręką naciągnął cięciwę i stworzył energetyczną strzałę gotową do wystrzału.
-Gotuj się na śmierć kmiocie!- Krzyknął bardzo głośno.

Źrenice owada ponownie się skurczyły, gdy uświadomił sobie, że ma do czynienia z Krzyżem. -Nazywać się Wespo… Nie wiedzieć kim być w poprzednim życiu, ale raczej facet…- Szerszeń miał szczęście, że Alexander raczył się ujawnić zamiast od razu strzelić do niego z ukrycia. Ciągle miał w pamięci Keitę, którego udało mu się pokonać tylko dzięki wsparciu Akiry, Gaspara i Fullbringerów, a także faktowi iż miał uszkodzoną nogę. Ten tutaj prawdopodobnie tak potężny jak on, tym niemniej nie mógł go lekceważyć. Co Vespaux wie o Quincy? Używają łuków, nie są wytrzymalsi od ludzi i jak każda rasa z wyjątkiem najwyraźniej Hollow, potrafią poruszać się szybciej, niż potrafi zarejestrować oko. A także, jak zauważył jego nowy znajomy, ich pociski niszczą duszę. Jeśli choć raz go trafi jest martwy. Przygotowawszy się do wystrzału żądła, leci prosto na niego. Gdy łucznik wystrzeli po raz pierwszy, unika ataku przesuwając się w bok, tak, by niszczyciel znalazł się miedzy nim a drzewem. Następnie wzmacnia się reiatsu i kontynuuje swoją szarżę, usiłując zmusić go do zejścia mu z drogi. Jeśli mu się uda dolatuje do drzewa i odgryza od niego kawał drewna. Odwracając z powrotem do niego, oczekuje  kolejnego wystrzału. Próbuje uniknąć go, licząc, że złamie drzewo, które spadnie w jego stronę Alexandra zmuszając go do odskoku. Jeśli uda mu się go zmusić do wyskoczenia w powietrze, ciska klockiem w jego głowę, chwilę potem strzelając żądłem w jego pierś.
[+4 Siła +2 Szybkość +5 żądło]

Vespaux powiedział i natychmiastowo zaczął się przemieszczać w bok. Chciał utrudnić łucznikowi zdezintegrowanie go. Było to bardzo dobra decyzja, ponieważ ruch w bok jest najbardziej skuteczny przy ostrzale albo pchnięciu. Pierwsza strzała przeleciał nad jego głową i usłyszał dźwięk podobny do uderzenia pioruna w drzewo, tylko znacznie słabszy. Łucznik utrzymywał go na muszce i naciągnął ponownie cięciwę. Owad wzmocnił swojego mięśnie energią duchową i wykorzystał okazje i natarł na swoje rywala, który nie był gotowy do ataku. Quincy zmałpował ruch pustego i również uskoczył w bok, ale zrobił piruetem o sto osiemdziesiąt stopni i w tym czasie widział jego plecy. Owad zaatakował drzewo niczym kornik i wyrwał całkiem pokaźny kawałek, drzewo nieco zaskrzypiało. Vespaux ponownie postanowił zrobić unik, jednak tym razem łucznik wziął na to poprawkę, ale nie przewidział tego, że owad jeszcze przyśpieszy. W efekcie strzałą delikatnie musnęła po sterburcie i trafiła w miejsce, które owad sobie upatrzył. Może w poprzedni życiu był drwalem albo jakiś innym ekspertem od wycinki. Krzyżowiec odskoczył, aby nie zostać przygwożdżonym i pożartym. Rzut klockiem okazał się totalnym fiaskiem, w końcu jak rzucić czymś ustami. Vespaux nawet nie ma nadgarstka, więc bycie zawodowym miotaczem w bajsbolu. Zrobił zamach, na ile pozwala jego owadzi odpowiednik kręgosłupa i wypluł klocka, który przeleciał obok głowy Alexandra.Od razu przygotował się do wystrzału, a jego żądło ugodził w jego lewe ramie.
-Ach ty zarazo. Jak śmiesz. Zaraz mi za to zapłacisz.- Był bardzo wściekły.

Vespaux -10PŻ -18 PR

Pierwszy atak się powiódł, ale to nie wystarczy. Przygotowując kolejne żądło i zwiększając prędkość [Prędkość +2] owad usiłuje znaleźć jakieś drzewo dostatecznie szerokie, by się za nim skryć przynajmniej wzdłuż pnia. Gdy je znajdzie, usiłuje ustalić jego wysokość, wysokość jego przeciwnika i odległość w jakiej znajdują się od siebie, a także kąt pod jakim musiałby strzelać, by trafić go przez koronę. Plan jest szalenie ryzykowny, zwłaszcza dla kogoś, kto nie potrafi wyczuwać reiatsu tak dobrze jak Gaspar. Wymaga nie tylko zręczności i prawidłowych obliczeń, ale także niesamowitego szczęścia. Vespaux musi mieć nadzieję, że Qunicy nie ruszy się z miejsca, nie domyśli się co knuje i że nie zdąży uniknąć pocisku. Ale przynajmniej na razie nie ma szans w bezpośrednim starciu z Krzyżem. Próbuje polecieć za drzewo, gdy znajdzie się metr przed nim dodatkowo zwiększając prędkość [Prędkość +1]. Jeśli uda mu się skryć, leci bokiem w górę, po czym stara się strzelić przez koronę tak, by trafić łucznika chociaż w korpus.
[+4 żądło]

Owad ponownie zwiększył swoją mobilność energią duchową. Podczas ostrzału lawirowała, między drzewami szukając odpowiedniego. Na szczęście żaden z pocisków nie dosięgnął go ani nie zwalił mu na głowę drzewa. W końcu odnalazł całkiem solidy kawał dębu, którego nie powstydziłby się żaden ogrodnik. Szerszeń, chowając się za drzewem, przystąpił do swoich skomplikowanych kalkulacji na oko. W tym czasie nie uświadczył żadnych mini eksplozji, które wskazywałyby na przestrzeliwanie pnia. Jednak usłyszał jak mężczyzna, coś mamroczę pod nosem. -Bitewna formacjo z powietrza. Proszę, przyjmij ten święty kielich! Heizen!- Następnie usłyszał jakiś metaliczny przed podobny do rzucenia monety na chodnik. Coś bardzo mocno uderzyło w drzewo, złamało je i zderzyło się z owadem. Było to dziwna kanciasta bryła, ale co on tu robiła. Stawonóg został odepchnięty w głąb zagajnika. Siła z która uderzyła w niego sześcian nie była, powalając, doświadczył on już mocniejszy ciosów. Najwidoczniej drzewo bardzo mocno wyhamowała ten atak. Owad miał już przygotowany atak i tylko czekał, aż jego przeciwnik się wyłoni za drzew. Gdy tylko go ujrzał natychmiastowo, cisnął swoim żądłem w jego sylwetkę. Mężczyzna próbował go uniknąć, ale los nie było po jego stronie i tym razem pocisk wbił się w lewe udo.

Vespaux -5PŻ - 13PR

Więc Krzyże również potrafią czarować? Ze wszystkich ras wydają się oni najbardziej przypominać Śmierciaży. Na nieszczęście dla Alexandra, jego zaklęcie nie tylko ledwie drasnęło potwora, ale także ułatwiło, jeśli nie zapewniło zadanie niszczycielowi kolejnych obrażeń. Niewykluczone, że gdyby Vespaux zdążył zrealizować swój plan najprawdopodobniej nawet by nie trafił. Opatrzność ciągle sprzyjała insektowi, ale zaczęło mu brakować pomysłów na atak. Widząc, że udało mu się zranić obie lewe kończyny łucznika, Vespaux postanawia zaryzykować i użyć mniej skomplikowanego podejścia. Nie musi przechytrzyć przeciwnika, żeby go zranić, musi być jedynie wystarczająco szybki. Wzmacniając się reiatsu, szerszeń zaczyna krążyć wokół Quincy, przygotowując kolejne, odrobine mocniejsze żądło do wystrzału. Gdy po pełnym naładowaniu znajdzie się za plecami przeciwnika pluje nim celując w kręgosłup. Wątpliwe, by trafił prosto w niego, ale tak czy inaczej Krzyż powinien ponownie oberwać.
[+4 Szybkość +7 żądło]

Vespaux miał twardy orzech do zgryzienia. Co prawda również zadawał rany przeciwnikowi, ale jeżeli ta patowa sytuacja będzie trwać może dojść do dużego problemu. Owad nie jest w stanie, oszacować ile jeszcze ciosów jego przeciwniki będzie wstanie przyjąć, a ile on sam. Ponownie wzmocnił swój organizm energią duchową i postanowił przyjąć taktykę najbardziej wkurzającego insekta domowego, którym jest mucha. Zaczął latać niekontrolowanie w różne strony, zmieniając przy tym nieustanie kierunek. Tym samym czasie niszczyciel próbował trafić swoją ofiarę ostrzeliwując ją tuzinem strzał. Jednak rany na lewych kończynach utrudniały mu celowanie i zmianę pozycji. Dlatego owad, zdołał uniknąć każdego pocisku i przystąpić do swojego planu. W trakcie lotu skumulował reiatsu w ustach, wykonał beczkę i w końcu udało mu się znaleźć za plecami jego oponenta. Szybki ruchem plunął w plecy rywala, żądło nie wpiło się w sam środek kręgosłupa, ale nieco wyżej przy prawej łopatce. Quincy pad bezwładnie na ziemie i nie wykonał żadnego ruchu. Czyżby ból spowodował omdlenie, a może szerszeń trafił w jakiś ważny punkt. Zawsze pozostaje jeszcze cień szansy, że może to być pułapka.

Vespaux -16PR

Czy Vespaux naprawdę pokonał Krzyża tak łatwo? Mało prawdopodobne. Stawonóg zgadywał, że Alexander struga oposa, by użyć kolejnego zaklęcia, gdy do niego podejdzie. Szerszeń miał mało energii i jeszcze mniej czasu, ale nie mógł ryzykować. Nie zbliży się do Krzyża dopóki nie będzie miał pewności, że jest martwy. Gotów uniknąć kolejnego ataku, skupia energię, mając zamiar tym razem strzelić prosto w głowę łucznika [+7 żadło]. Jeśli uda mu się go wykończyć, pożera go, zostawiając jedynie rękę dla Gaspara, po czym rusza tam, gdzie wyczuwał reiatsu swojego kompana. Jak tylko jego organizm przyswoi mięso Quincy zwiększa swoją szybkość [+9 Szybkość].

Widać ostatnio wydarzenia zmieniły podejście szerszenia do przeciwników. Owad podejrzewał, że niszczyciel może równie praktykował sztukę walki boga śmierci i ukrywa coś w zanadrzu. Może tylko czeka, aż pusty się zbliży i znowu strzeli niebieską strzałą albo jakiś sześcian znowu poleci. Owad po raz kolejny zebrał energię duchową w pysku i przygotował się swój zabójczy pocisk wycelował do nieruchomego leżącego mężczyzny. Żądło poleciało prosto w samiutki środek jego czerepu i rozbiła go niczym arbuza, na którego nałożył się kilkaset gumek recepturek. Kawałki czaszki i mózgu rozprysnęły we wszystkie strony na ziemie. Owad zabrał się za pożeranie swojej nowej zdobyczy, w smaku była przyjemna, ale daleko jej było do posiłku z boga śmierci. Wchłania mięsa zabrała mu kilka minut, ale natychmiastowo poczuł jak jego ciało odzyskało siły i poczuł wzmocnienie. Pochwycił ramie wroga i wyruszył w stronę swojego alfy. Dystans był całkiem spory, ale dalej odczuwał zmagania tamtej silnej dwójki. Z ramienia uszła całą energią duchowa i została tylko kawał mięsa. W końcu wyleciał za budynku i ujrzał wilka walczącego z inny pustym wyglądał on jak Wielki nietoperz obaj mocno dyszeli, ale to Gaspar wyglądał na słabszego. Gacek piskliwym głosem wykrzyczał. -Albo się ugniesz i przyrzekniesz mi lojalność, albo żgniesz.!- Następnie poczułeś jakby coś cię połaskotało, a latająca mysz skierował wzrok na Ciebie.

[+1 szybkość, Wytrzymałość, Reiatsu tymczasowe. +1 szybkość, Reiatsu stałe] +30PŻ +31PR

Vespaux nie mógł uwierzyć, że tak szybko poradził sobie z Quincy. Fakt, łucznik nie był zbyt doświadczony, ale Shinigami był bardzo osłabiony i nawet do zabicia go potrzebował pomocy. Owad wyraźnie staje się silniejszy. Czy jednak dostatecznie silny, by uratować wilka?
Gdy mięso Krzyża straciło energie, szerszeń z żalem wypluł. Powinien się spodziewać, że nie doniesie go na czas. Gdyby zjadł je od razu, może chociaż w pełni by się wyleczył. Cóż, energia jaką odzyskał, musiała mu wystarczyć.
Insekt lubił styl nietoperza, ponieważ jednak Gaspar ewidentnie miał zamiar pozostać na szczycie hierarchii, jak długo żyje, Vespaux jest zobowiązany pomóc mu utrzymać pozycję. Ich oponent jest bardzo silny, ale wydawał się być zmęczony walką. Może jeśli insekt umożliwi swojemu towarzyszowi zranienie go, zdekoncentruje go na dostatecznie długo, by samemu również go trafić? Naładowawszy się reiatsu, szerszeń leci w kierunku napastnika, usiłując sprowokować go do ataku. Którego unika odlatując w bok, tak aby gacek musiał odwrócić się plecami do jego pana, żeby mieć insekta w polu widzenia. Gdy wilk wykona swój ruch, potwór leci w kierunku skrzydła przeciwnika, usiłując przegryźć się przez jego błonę. Może po uszkodzeniu go nie zleci od razu w dół ale rana powinna chociaż utrudnić mu latanie. Jeśli mu się uda, usiłuje zrobić dziurę także w jego drugim skrzydle.
[+4 Siła +7 Szybkość]

-Nigdy nie zegnę karku przed Tobą kreaturo!- Wykrzyczał wściekle dyszący Gaspar, który ewidentnie nie zmierzał pracować dla niego. Chyba nie widziała mu się rola chłopca na posiłki i czekaniu, aż alfa pozwoli coś zjeść. Zwłaszcza że ostatnio sam mógł się cieszyć takimi przywilejami, ale jego stado składało się tylko z dwóch osobników. To raczej byłą relacją pan niewolnik. Owad wyrzucił ramię i wprowadził w życie swój plan. Wzmocnił swój organizm duchową energią i skupił się głównie na szybkości. Chyba obawiał się, że może mieć problemy z szybkością gacka. Ruszył i próbował go okrążyć, ale nietoperz obrócił głowę w jego stronę i rozdziawił paszczę szeroko. Vespaux nie do końca wiedział co to może oznaczać, więc kontynuował natarcie. Cały czas obserwował pozycje ramiona oraz skrzydeł. Upewniał się, czy przypadkiem czymś w niego nie wystrzeli. W końcu poczuł jak jego ciało odmawiało mu posłuszeństwa, a mięśnie coraz wolniej reagować, a obraz zaczął się rozmywać. Kątem oka stawonóg widział, że Gaspar też się dziwnie trzęsie. Gacek podleciał, objął rękoma szerszenia, wzbił się do góry wykonał beczkę i zaczął pikować w kierunku wilka. Następnie puścił go jako żywy pocisk. W trakcie lotu czułeś, jak odzyskiwałeś funkcje motoryczne, ale moment pędu był zbyt duży i nie udało Ci się całkowicie wyhamować. Uderzyłeś w wilka i teraz leźliście razem zagruzowania. Nietoperz się nie pieścił i chyba nie dawał drugiej szansy. Bo od razu przeszedł do ładowania cero i unicestwienia was. Kiedy fala czerwonej energii zmierzała do was z charakterystyczny dźwiękiem. Ujrzałeś jak nieboskłon, w jednym miejscy pękał. A z niego wylała się fala żółtej energii. Otoczyła was barierą i zaczęła przyciągać do siebie. Wasz przeciwnik nic nie mógł na to poradzić, nawet jego cero nie zrobiło choćby małego zadrapania. Kiedy byliście już przy wylocie, zauważyłeś gigantyczną maskę z długim nosem.

Vespaux -35 PŻ -11PR

Piszemy tutaj. https://bleach.forumpolish.com/t2416-zachodnia-pustynia#70778