Las w Rukongai

Kazue skupił rei w dłoniach i wyemitował je w postaci potężnego podmuchu, który porwał wysoko szczątki namiotu. Wyprawiona skóra poszybowała ku ciemnemu niebu, podobnie zresztą jak zaostrzone paliki mające bronić namiot przez atakami wiatru. Jeden z nich szybko powrócił na ziemię i wbił się o długość palca od głowy Kaz'a.
Przynajmniej był wolny. Mógł zrzucić z siebie dziewczynę. Zdążyła poplamić mundur Inugami'ego własną krwią, która mieszała się z krwią szarowłosego wypływającej z rany. Zapewne czerwona życiodajna ciecz trysnęłaby wartkim potokiem, gdyby tylko wyjął nóż, którego rękojeść sterczała mu z piersi.
Powstał chwiejnie. Wokół panował chaos. Dotąd spokojny shinigami z jedenastki teraz śmiał się szaleńczo i ciął mieczem każdego buntownika, który mu się nawinął. Nie robiło mu różnicy czy to mężczyzna czy kobieta. Nieco dalej dostrzegł drugiego członka XI który potykał się z trzema chłopami zbrojnymi w motyki i widły. Była to jedyna walka jaką zauważył, bowiem reszta wrogów Gotei najwyraźniej marzyła tylko, aby znaleźć się jak najdalej stąd.
Kazue już chciał przy pomocy shunpo dostać się na jedno z drzew kiedy drogę zastąpił mu buntownik. Na piegowatej twarzy chłopca gościło przerażenie, niemniej podniósł wyżej trzymane przez siebie widły i zaszarżował na shinigami.

[-18PR]

Szarowłosy w ogóle nie wziął pod uwagę tego, że wiatr poderwie też paliki. Nie zdążył się poderwać, gdy jeden omal go nie zabił. To by dopiero było... wybronił się przed atakiem buntowniczki, ale zginąłby od własnego zaklęcia. Teraz, gdy był już niemal pewny, że zagrożeniem są tylko okoliczni buntownicy, mógł zwalić ciało dziewczyny na bok i wstać. Przy pierwszych ruchach chciał ocenić jak bardzo jego rana wpływa na zdolności motoryczne. Jeśli będzie tylko odczuwał ból w tym miejscu to nie powinno się skończyć źle, o ile nie dopuści do zbyt dużej utraty krwi. Z tego też powodu nie chciał wyciągać noża.
Próba chwilowej ucieczki na drzewo została udaremniona. Przyszło mu teraz walczyć z chłopcem...W takiej sytuacji nie za bardzo wiedział czy da sobie radę z normalną walką. Na pewno będzie to bardzo kłopotliwe. Uśmiechnął się odrobinę szaleńczo. Czyżby przyszło mu ponieść śmierć już na pierwszej misji, w dodatku będąc przebitym widłami? Oby szczęście znów mu dopisało tak jak podczas przedzierania się do obozu.
Kazue wyczekał by chłopak zbliżył się odrobinę. Zebrał reiatsu w stopach i gdy wiesniak był kilka metrów przed nim, uskoczył w prawo przy pomocy shunpo. Liczył na to, że uda mu się wykonać skok, a przeciwnik szarżując poleci do przodu, co dałoby Inugami'emu szansę zaatakowania. Jeśli plan się powiedzie to uniesie katanę i wykona cięcie skierowane na kark chłopaka.

Ból był ostry i rozchodził się falami po torsie Kazuego, lecz była to największa na tą chwilę niedogodność i bez większego trudu udało mu się podnieść na dwie nogi.
Chłopiec biegł prosto na niego wyciągając przed siebie widły z zamiarem nabicia go na stalowe zęby.
Nawet ranny bóg śmierci nie powinien jednak mieć problemów z takim przeciwnikiem. Lata nauki zahartowały Kaz'a i pozwoliły mu przerosnąć po wielokrotność możliwości przeciętnych dusz, które były jego przeciwnikami.
Chłopiec zaczął krzyczeć piskliwie zapewne po to, aby dodać sobie odwagi. Kazue obserwując nadciągającego przeciwnika przygotował się do wykonania shunpo i w odpowiednim momencie przemknął na prawo.
Mały buntownik wyhamował w kilku krokach. Bojowy krzyk urwał się, lecz zanim zdołał zorientować się co się właśnie stało asauchi Kaz'a już mknęło ku jego karkowi.
O ile łatwiej było przeciąć ciało dziecka niż grube skóry pustych lub potwornych wilków.
Chłopiec upadł na kolana. Oderwał jedną dłoń od wideł i dotknął karku, z którego obficie broczyła krew. Wydał z siebie ciche westchnięcie, po czym padł twarzą na ziemię. Nawet po śmierci ściskał broń, która być może służyła wcześniej jego ojcowi do pracy na polu. I w ten oto sposób Seireitei ubył jeden mały wróg.
Inni shinigami nie próżnowali. Bliznowaty zdołał zabić jednego ze chłopów z którymi się potykał, a pozostała dwójka wycofywała się teraz pospiesznie. Jego towarzysz ze śmiechem gonił jakąś dziewczynę, gdy nagle w ziemię przed nim wbiła się strzała. Zatrzymał się gwałtownie, odwrócił i ryknął przekleństwo w kierunku drzew otaczających pole walki. Kazue zauważył, że na jednej z gałęzi przycupnęła shinigami z X. Brakło jej bezwzględności, lecz jej postawa nie mogła przesądzić o wyniku bitwy.
Wszędzie indziej sytuacja prezentowała się bowiem podobnie. Buntownicy uciekali przed potężniejszym przeciwnikiem. Być może gdyby zebrali się razem, shinigami mieliby pewne trudności by zwyciężyć, ale bez dowódców którzy mogliby wlać w chłopskie serca odwagę strach przed śmiercią brał górę.
Uwagę Kazuego przykuło jednak coś innego. Na nocnym niebie otworzyła się czarna paszcza, z której wynurzył się pusty. Opadł miękko na ziemię zaledwie kilka metrów od szarowłosego, na którego zresztą zwrócił obleczony w maskę łeb. Potwór przypominał wypaczoną hienę o rzadkim zielonym futrze spod którego wyzierała łuskowata skóra.

Spoiler:

Tym razem stał przed nim prawdziwy pusty i Kaz poczuł wzbierający się w nim gniew wychodzący z tego miejsca w jego umyśle, w którym pochowane były najmroczniejsze wspomnienia z przeszłości.

Szarowłosy zmagał się już w życiu z wieloma rodzajami bólu, jednak nie pamiętał by kiedys został raniony w taki sposób jak teraz. Ciężko mu było się oswoić z nową sytuacją, bowiem dziwnie się walczyło, a właściwie robiło cokolwiek, z nożem wystającym z klatki piersiowej. By mieć szansę powodzenia musiał przezwyciężyć przeciwności, więc próbował ignorować zarówno wystającą broń i, co ważniejsze, ból.
Szczęście w nieszczęściu, że rana nie unieruchomiła Kazuego. A tak mógł całkiem przyzwoicie się poruszać, choć podejrzewał, że bezpośrednia walka wręcz jest bardzo ograniczona lub wręcz niemożliwa. Będzie zatem musiał poradzić sobie bez swojego głównego atutu. Przy pierwszym przeciwniku nawet nie musiał się wiele wysilać. Dwa ruchy i było po wszystkim. Kaz podparł się rękoma o swoje nogi. Rozejrzał się wokoło dzięki czemu dostrzegł, że panuje chaos. Jednak zdecydowanie było widać, że to zasługa shinigamich co można było interpretować jako zwycięstwo.
Los chyba miał zgoła odmienne zdanie i zakpił z Inugami'ego. Jeśli wspomniany los miał jakieś uosobienie to pewnie mógł się teraz śmiać, bowiem oto zesłał mu kolejnego przeciwnika. Nie był to byle jaki chłop z widłami, ale najprawdziwszy hollow. Ta wstrętna kreatura na której wspomnienie w młodym shinigami budziła się niepohamowana żądza mordu. Nie mogąc jej się oprzeć rzucił się do przodu. Był przygotowany by w każdej chwili wykonać unik w bok przy pomocy shunpo gdyby ten pomiot zła chciał go zaatakować łapą lub jakimkolwiek pociskiem. Sam zaś chciał ciąć pustego swoim asauchi od prawej do lewej.

Pomny na ból i panujący wokół chaos Kazue popędził na spotkanie znienawidzonego przeciwnika. Ten wsparł się na dwóch przednich łapach niczym goryl i z głośnym charkotem ruszył na spotkanie studenta.
Pusty pierwszy podniósł łapę do ataku, lecz Kaz miał shunpo, które uchroniło go od uderzenia pazurów i pozwoliło na szybki kontratak. Asauchi cięło błyskawicą prawe ramię stwora, który zawył w odpowiedzi.
Sekundę później w bark stwora wbiła się strzała co jeszcze bardziej podsyciło jego wściekłość, bo takież były rany jakie otrzymał. Denerwujące, ale w żadnym wypadku nie śmiertelne ani chociaż poważne dla zdrowia. Głupie, lecz trudne do zabicia - to krótkie zdanie dobrze charakteryzowało większość pustych.
Stwór oderwał prawe ramię od podłoża szykując się do ataku. Nie miał zamiaru się cofać mimo bandy shinigami, którzy walczyli w pobliżu. Albo był bardzo głodny, albo bardzo głupi.

Hollow musiał mieć sporego pecha skoro garganta wyrzuciła go w takim miejscu. Kaz nie wiedział jak dokładnie działa to ustrojstwo, ale podejrzewał, że pusty raczej nie chciał znajdować się w takim miejscu. W końcu dość niebezpiecznie było wyskakiwać zaraz obok sporej grupy shinigami. Jednak kto go tam wie, może był i głupi i na tyle głodny, że postanowił tak bardzo zaryzykować. W tym momencie jednak nie warto było rozważać nad inteligencją czy powodami pobytu tego hollowa w rukonie.
Kaz stwierdził, że nauczenie się szybko shunpo było jego najlepszą decyzją w akademii. Na obecnym etapie dawało to ogromną przewagę. Ktoś cię zaatakował? Meh, mogę szybciutko uskoczyć i jeszcze mu oddać. Zostałeś sprowadzony do defensywy i nie możesz przechylić szali zwycięstwa na swoją stronę? Przeciwnik usłyszy tylko twój świst, a ty znajdziesz się tuż za nim i dźgniesz go prosto w brzuch. Szybkie i skuteczne, czyli tak jak szarowłosy lubił najbardziej.
Widząc stwora szykującego się do ataku Kaz znów uskoczy shunpo w lewo. Podniesie potem prawą rękę w kierunku stwora - Byakurai! - skieruje pocisk w klatkę piersiową ( chyba, że właśnie tam ma swoją dziurę, wtedy będzie celował w głowę)

[10rei]

Dzięki shunpo Kaz zdołał uciec poza zasięg łapy pustego. Wycelował palcem w jego pierś (dziura znajdowała się na brzuchu) i zbierając reiatsu wyzwolił białą błyskawicę. Kidou było celne. Przeszyło pierś stwora znacząc w niej dymiącą lekko dziurę.
Wtem nad głową pustego uniosło się ostrze, które spadło zaraz przy wtórze szaleńczego śmiechu prosto na kark.
- Giń, poczwaro! - wydarł się członek XI dywizji.
Pusty zachwiał się i opadł na lewy bok podpierając się na łokciu. Wyglądało na to, że zbliżał się jego koniec. Ryknął ponownie, ale w tym zawodzeniu więcej było bólu niż wściekłości napędzanej głodem.
Nim jednak Kaz zdecydował w jaki sposób się go pozbyć, z góry spadły na niego tysiące igiełek boleśnie wbijających się w ciało. Duszno. Z trudem łapał powietrze. Wszystkie dźwięki zamilkły zagłuszone przez narastający szum.
Z trudem zdołał podnieść głowę, aby ujrzeć kolejną gargantę wykwitłą kilka metrów nad ziemią. Z mrocznej czeluści wyłonił się kolejny pusty.

Spoiler:

Otaczało go aura czarnego reiatsu, które mimo barwy doskonale odcinało się od ciemności nocy.
Był przeciętnego człowieczego wzrostu, o pokrytej krostami i lekko połyskującej brązowej skórze. Jego twarz była tylko gładką, nieco żółtawą powierzchnią bez dziur na oczy czy paszczę. Nie znaczyło to jednak, że pusty ich nie miał. A przynajmniej paszcz, które zastępowały dłonie i wyglądały jak pijawki uzbrojone dodatkowo w zakrzywione zębiska. Przy lewej paszczy miał ich trzy, natomiast przy prawej dwa były mocno ukruszone.
Mimo zapierającej dech mocy jaką promieniował pusty Kaz nie odczuwał strachu, jedynie gniew i nienawiść jakimi darzył cały ten przeklęty gatunek.
Pusty nie miał oczu, ale zwrócił się prosto na hienię, która skuliła się i zaskomlała niby zbity pies.
- Zostawcie to mi! - Przez szum przebił się głos Hikifune.

[-10PR]

I kolejny świetny unik. W tym aspekcie mógł być z siebie dumny. Następny atak również był skuteczny co mógł przyjąć za dobrą wróżbę. Wygrana była coraz bliżej. Wnet jednak członek jedenastki zdecydował, ze pozbawi Kazuego jego skalpu. Przy użyciu brutalnej siły zaatakował stwora, który odczuł to zdecydowanie bardziej niż byakuraia.
Spadające igły wprowadziły zamęt w umyśle chłopaka. Ciężko starał się wdychać jak najwięcej powietrza. To pozbawiło go części gniewu, zaczął myśleć przytomniej. Gdyby nie te igły, które pozbawiły go tchu to pewnie rzuciłby się na drugiego pustego. Jednak Hikifune stwierdził, że się tym zajmie, więc wolał mu w tym nie przeszkadzać. W takiej kondycji mógł tylko wadzić.
Jeśli będzie w stanie to zabije pierwszego hollow, przebijając mu maskę. Jeśli nie to postara się bezpiecznie przeczekać te duszności.

Nawet we wzburzonym stanie w jakim się znajdował Kazue zdawał sobie sprawę, że ten przeciwnik był poza jego zasięgiem. Prawdopodobnie nikt poza oficerem Hikifune nie mógł się z nim mierzyć.
Na osłodę chłopak mógł się zająć rannym pustym. Kaz z trudem uniósł asauchi, zupełnie jakby powietrze zamieniło się w gęstą galaretę.
Oczy pustego rozbłysły jaśniejszym blaskiem. Uniósł prawą łapę i chwycił opadające na maskę ostrze. Stwora otoczyła poświata reiatsu. Oderwał się gwałtownie od ziemi i wbił pięść w brzuch Kaz'a, który zgiął się w pół pod naporem mocarnego ciosu.
- Z drogi słabeuszu! - Świsnęła stal i wciąż trzymająca asauchi łapa oddzieliła się od reszty pustego.
Kaz cofnął się o krok z trudem łapiąc powietrze. Stanął przed nim shinigami z jedenastki. Dyszał ciężko pod naporem reiatsu potężniejszego pustego, co jednak nie przeszkodziło mu wybuchnąć śmiechem, gdy trzymająca się za kikut hiena zaczęła zawodzić żałośnie.
Skuteczność ataku wymierzonego w Kaz'a sugerowała, że jest odporna na presję mocy pobratynca, lecz w obecnym stanie raczej niewiele jej to pomoże. Zwłaszcza, że od tyłu zachodził ją właśnie łysy shinigami.
- Ta poczwara jest moja! - ryknął gniewnie jedenastka.
Kątem oka Kazue wychwycił ruch. Ujrzał jak jedno z ramion potężnego pustego wystrzeliło w jego stronę wydłużając się. Nogi miał jak z ołowiu, a czasu na reakcję niewiele.

[-16PŻ]

Szarowłosy był zaskoczony tym jak reaguje jego ciało. Nie spodziewał się, że będzie tak powolny i niezdarny. Gdyby wiedział jak to będzie wyglądało to na pewno by się na podobny krok nie zdecydował. Tymczasem musiał radzic sobie z konsekwencjami tego nieudolnego ataku. Drugim zaskoczeniem było to, że stwór po takich ciosach był w stanie jeszcze w ogóle cokolwiek zablokowac, jednak nagle uniósł swe łapsko. Szczęśliwie ludzie z jedenastki byli skorzy do bitki i nie pozwolili na to by pusty sobie dalej atakował bez przeszkód. Może nie robili tego z dobroci serca, ale ważne, że przynajmniej zrobili cokolwiek.
Niestety drugi z hollow również postanowił wziąc Kazuego na cel. Spostrzegawczy chłopak już wytrenowany w wyglądaniu ataków z zaskoczenia mógł wychwyci kątem oka wydłużającą się łapę. Wiedząc o swojej słabej kondycji uznał, że nie warto nawet próbowac shunpo albo jakichkolwiek fizycznych ruchaów. Postanowił zdac sie na magię.
-Zbieram kwiaty na łące mroku, odrzuć wroga w mym potoku! - wypowiedział słowa inkantacji bakudou nr14 licząc na to, że pozwoli mu ono wybrnąc z nieciekawej sytuacji.

Wiedział, że plan nie należał do wysoce prawdopodobnych do wykonania. Jednakże w tamtej chwili wydawał mu się najlepszy. Niestety szybko udało mu się przekonać, że walka z tym hollow to nie przelewki. A już na pewno z obrażeniami które do tej pory odniósł. Jak się okazało miał teraz duże zmartwienie. Zdawało mu się, że pusty wysysa mu reiatsu w dziwny sposób osadzając je na poświacie wokół Kaz'a. Nie wiedział jak teraz się zachować, bowiem podejrzewał, że gdy będzie chciał wyrwać dziwną mackę to ta przyssie się jeszcze mocniej lub szybciej zacznie pożerać jego reiatsu. W chwili obecnej wolał nie ryzykować nagłej utraty przytomności z powodu straty energii. Na całe jego szczęście gdy on panicznie rozmyślał jak pozbyć się niebezpieczeństwa inni postanowili mu pomóc i po chwili już mógł się cieszyć, że nic nie wbija mu się już w ciało. Natychmiast poczuł niebywałą ulgę i powrót części sił.
Inugami gdy usłyszał pytanie Ryuu odruchowo spojrzał się na swoją klatkę piersiową, gdzie nadal tkwił nóż. Już chciał rzucić jakąś sarkastyczną odpowiedź, ale uzmysłowił sobie, że to nie czas i miejsce na takie rzeczy.
- Nie. Jest lepiej niż gdy ten stwór się do mnie przyssał, ale nie czuję się najlepiej.- odparł szarowłosy. - Musimy mu jakoś pomóc - kiwnął głową w stronę walczącego Hikifune. - Masz jakieś pomysły?

- W takim razie ogranicz się do kidou, bo w zwarciu będziesz tylko przeszkadzać - odparł z brutalną szczerością. - I taak, zapewne będziemy musieli pomóc, bo ta potwora nie jest na jednego shinigami.
Czarne reiatsu na chwilę ponownie przydusiło Kaz'a. Macki pustego wystrzeliły ku Hikifune z prędkością, którą Kaz ledwo zdołał zanotować. Jedna przyssała się do boku, a druga do piersi oficera.
Pusty skierował głowę na nadbiegającego bliznowatego. Na masce pojawiła się ciemna linia i oto twarz bestii rozsunęła się ukazując ciemną dziurę otoczoną przez czerwone mięso.
Zalśniło szkarłatne światło, huk i eksplozja, która przystopowała bliznowatego i zmusiła go do cofnięcia się o dwa kroki.
- Cholera. Czy to bara? - syknął Ryuu. Bara, pocisk podobny do cero, niezbyt potężny ale diabelnie szybki. Na wykładach Zori twierdził, że tylko arrancary władają tą techniką.
- Rzucaj bakudo, każde jakie znasz! - Ryuu odwrócił się do Kaz'a. - Musimy to... - Świsnęło i w jego szyi pojawiła się strzała. Zaskoczony shinigami chwycił drzewce, zaharczał i upadł na kolana. Kaz dostrzegł poruszenie w zaroślach. W świetle księżyca dostrzegł wykrzywioną twarz mężczyzny. Naciągał na cięciwę kolejną strzałę.

- Hai- zgodził się z shinigamim Kaz. Sam dobrze wiedział, że to co powiedział Ryuu to bolesna prawda i niewiele mógł na to poradzić.
Chwilę potem nastąpiła seria szybkich i nieprzewidzianych zdarzeń. Hikifune dał się złapać, bliznowaty dostał jakimś pociskiem, prawdopodobnie barą, a Ryuu otrzymał skrytobójcze trafienie. Kazue stał oniemiały gdy tylko dotarło do niego co się właśnie stało. Nie miał bladego pojęcia kto mógłby teraz ich atakować, a wątpił w to, by chłopi postanowili wrócić i zaczynać walkę w chwili gdy są tu puści.
Szarowłosy miał mały dylemat, bo nie wiedział czy bliznowaty będzie w stanie pomóc Hikifune. Uznał jednak, że oba zagrożenia są równie niebezpieczne, a chyba on jedyny jest świadomy tego łucznika. Postanowił się więc nim zająć.
Wyciągnął prawicę przed siebie - Shou - [5rei] skierował je w stronę zarośli. Liczył na to, że zdezorientuje go to na chwilę, może powali i da mu odrobinę czasu na następne zaklęcie. - Z ziemi naszej wyjdźcie, by nędznika spowić! Zaklęcie wiążące numer dwadzieścia sześć - wiążące łańcuchy! [36rei]

Kazue był zadowolony z tego, że jego plan zadziałał. To, że mężczyzna nie mógł przerwać bakudou świadczyło o tym, że nie ma wielkiego doświadczenia, więc może to naprawdę był jeden z chłopów. Szarowłosemu nie chciało się w to wierzyć.
Shinigami był wstrząśnięty tym, że Ryuu był w stanie sam pozbyć się strzały... właściwie myslał, że już jest po nim. Jak widać mocno nie doceniał siły tego chłopaka.
Inugami widział, że bliznowaty znów może spotkać się z barą. Niestety nie widział żadnej możliwości pomocy. Nie miał żadnego kidou które mogłoby mu pomóc, a nawet jeśli, to zbyt szybko się męczył, co świadczyło o zbyt dużym wykorzystywaniu swoich zasobów energii. Świadom zmęczenia ruszył w kierunku wcześniej unieruchomionego mężczyzny, by ostatecznie się z nim rozprawić zabijając go.

Postarał się jak najszybciej dotrzeć do więzionego chłopa, by móc jakoś zadziałać przeciwko pustemu. W obecnej sytuacji nie za wiele się zastanawiał nad tym czy to słuszne zabijać go. Zresztą nawet jeśli byłoby go mu żal to on próbował ich zabić i nadal mógł stanowić niebezpieczeństwo. Nie chciał za bardzo się z tym 'bawić' więc zakończył życie mężczyzny jednym pchnięciem. Nawet w chwili śmierci żywił czystą nienawiść do shinigami.
Poczuł kolejny przypływ gniewu w czystej jego postaci. Trochę jakby ktoś przejmował nad nim kontrolę z dalekiego miejsca. Owy ktoś musiał mieć w głębokim poważaniu życie szarowłosego, bowiem ten ruszył przy użyciu shunpo w kierunku pustego. Nie odczuwał już zmęczenia, zupełnie jakby doznał jakiegoś niesamowitego przypływu adrenaliny, który pozwolił jego ciału zapomnieć o dzisiejszych przeżyciach. Pamiętając o tym co wcześniej powstrzymało mackę chciał przebić choć jedną z nich.

Jak Kaz mógł siedzieć i patrzeć jak potwór rani jego kompanów? Sęk w tym, że nie mógł. Czuł się jakby niemal jakaś siła wyższa ciągnęła go ku pustemu. Chęć pomocy towarzyszom była jednym z celów, jednak to ogromna niechęć do tego rodzaju stworzeń pchała go do przodu. Zdawało mu się, że to dzięki niej jest w stanie w ogóle się jeszcze ruszać. Nie przejawiał przerażenia czy desperacji, raczej skupienie i gniew, który skierowany był prosto na hollow.
Inugami chciał wykorzystać moment w którym potwór skupił się na odrzuceniu łysego i tego z XI. Zebrał szybko reiatsu w prawej nodze, tak jak uczył się tego w akademii, uruchamiając mukei sentou. Chciał kopnąć przeciwnika prosto w łeb i jeśli będzie to możliwe to poprawić jeszcze cięciem kataną.
[10 rei]

Wkurzył się, gdy jego kopniak nie doszedł celu i już chciał brać się za poprawkę mieczem, kiedy potwór postanowił ukarać Kazuego za jego odważny i szaleńczy krok. Wyglądało na to, że będzie musiał się przygotować na kolejną stratę reiatsu, znów przymusową, ale spodziewał się, że teraz wysysanie energii pójdzie pustemu dużo szybciej niż przy jednej macce.
Nie wiedział czym było spowodowane wyślizgnięcie się katany z jego ręki, ale wyglądało na to, że broń coś zrobiła stworowi. Naszła go myśl, że może samo ciało hollowa jest jakąś sprytną iluzją, a  bestia ukrywa się pod postacią cienia, który właśnie oberwał mieczem. Szarowłosy wbił asauchi jeszcze mocniej w cień. Jeśli potwór nadal będzie unieruchomiony to znów użyje mukei sentou by grzmotnąć mu z całej siły prawicą w maskę.

Kaz poczuł się bardzo zainteresowany tym co teraz zachodziło. W końcu nie codziennie zdarza się by jego ruchy tak zwalniały. Z początku myślał, że to może jego zmysły zaczęły lepiej działać przez co tak wszystko postrzegał. Szybko jednak obalił tą teorię. Przecież jego zmysły nie wpływałyby na poruszanie się hollow. Zastanawiające było też reiatsu, które jakby przeleciało do niego wprost od jego katany. Kompletnie nie wiedział co o tym sądzić. Czyżby duch jego miecza właśnie się przebudził? Nie...to byłoby niedorzeczne by na jego pierwszej misji przebudził się jego zanpakutou. A może jednak właśnie tak było?
Nie omieszkał jednak wykorzystać okazji by uderzyć potwora. Pierwszy raz miał okazję zastosować mukei sentou w praktyce. W akademii udało mu się to na tyle dopracować tą technikę, że użył jej teraz bez żadnych problemów. Niestety cokolwiek co zatrzymało pustego, teraz przestawało działać, bowiem ten kończył wcześniej zaczęty atak. Wiedział, że musiał uciekać i to szybko. Zgromadził rei w nogach by przy użyciu błyskawicznych kroków uciec do tyłu. Gdy poczuł energię gromadzoną za nim postanowił wykonać jeszcze jeden skok, tym razem w bok, by umożliwić bezproblemowy atak.

Zawrót głowy sprawił, że poczuł się zagubiony. Miał odrobinę ciemno przed oczami i przez chwilę nie wiedział co się wokół niego dzieje. Nie czuł się z tym dobrze. Nie mógł przecież teraz zemdleć! Nie w takim momencie, nie kiedy są bliscy zwycięstwa. Niestety dla niego adrenalina nie płynęła już tak szybko w jego żyłach i zaczynał na nowo odczuwać skutki dzisiejszych walk. Miał wrażenie jakby ktoś przypiekał go wyjętym prosto z ognia żelazem. Chciał zapomnieć o tym i nijako na nowo zyskać siły, które wstąpiły w niego jakiś czas temu. Próbował jakoś stłumić w sobie ten ból, tak by nie oddziaływał na niego w tak mocny sposób, bo inaczej może to się skończyć bardzo niemiło. Pomyślał, że jedyną opcją będzie skupić się na gniewie który odczuwał od momentu pojawienia się tutaj pustych. Wiedział, że w taki sposób może zatracić panowanie nad sobą, ale stwierdził, że jest to lepsze wyjście niż utrata przytomności spowodowana zbyt dużym bólem i wyczerpaniem organizmu.
Gdy ujrzał szykujących się do zaklęć shinigami odczuł mimowolną ulgę, że może oto walka zmierza ku końcowi. Szybko jednak okazało się, ze nie było czegoś takiego jak pewność w trakcie walk. Niemal w sekundę losy bitwy znów się odwróciły. Znów poczuł kompletną słabość przez podmuch eksplozji. Wiedział, że nie mogło się to skończyć dobrze dla shinigami którzy oberwali. Miał tylko nadzieję, że byli na tyle silni i na tyle twardzi, że przetrwają ten atak.
Gniew, złość, chęć przetrwania i zemsty - te uczucia na nowo zapanowały szarowłosym. Miał wrażenie jakby zastępowały mu krew płynącą w żyłach. Oczywiście w rzeczywistości to znów musiała zadziałać adrenalina, która jeszcze raz pozwoliła mu zapomnieć o fizycznych ranach. W natłoku tych emocji ledwo usłyszał Hikifune. Usłyszał rozkaz, następnie jakiś zwrot... chyba uwalniał zanpakutou. To nie skończy się dla niego dobrze, on ledwo stoi na nogach, a uwolnienie pochłonie resztę jakże cennej energii. Może i mieliby czas na ucieczkę, ale z rannymi nie zaszliby daleko, a oficer zostałby zostawiony niemal na pewną śmierć.
W głowie Kaz'a szybko nastąpiła mała prezentacja pokazu slajdów. Wydarzenia z dzieciństwa...atak hollow...śmierć rodziców. Przecież obiecał sobie, że nie pozwoli sobie na to, by ktoś jeszcze umarł na jego oczach z rąk hollow. Chciał unicestwić ich wszystkich, by już nigdy więcej nie tknęli nikogo.
Inugami wstanie i skieruje następne slowa do Minoru.
- Nie uda Ci się... nam też. Nie kupisz nam tyle czasu, on i tak nas dopadnie. Zabrał Ci zbyt wiele reiatsu, nie dasz rady sam.
Spojrzał na poświatę Hikifune. Na myśl przyszła mu jego własna katana wbijająca się w ziemię. Niemalże jeszcze raz zobaczył w głowie ten obraz, broń wbijająca się w niewyraźny cień macki. Nie był w stanie na razie pojąć co to było, jednak domyślał się, że może to znów zadziałać. A przynajmniej miał taką cholerną nadzieję. Jeśli nie... no cóż, chyba przyjdzie im tu umrzeć. Rozejrzał się szybko oceniając sytuację. Szukał tego cienia, w który mógłby zagłębić swoją katanę. Jeśli już znajdzie cień jednej z macek to doskoczy do niego przy użyciu shunpo i wbije miecz.

Ani mi się śni go wykonywać. Nie pozwolę Ci tu zdechnąć, tylko dlatego, że chcesz popisać się pieprzoną odwagą. Nie chcę by ktokolwiek jeszcze ginął w obecności hollow. A na pewno nie wtedy, kiedy ja mogę jeszcze się choćby ruszyć.
Kaz nie miał chwili czasu by podziwiać zdolności zanpakutou Hikifune. Musiał wykorzystać jedyną szanse którą miał. Musiał coś zdziałać, musiał pomóc. Nie zdzierżyłby tego gdyby miał tylko się przyglądać lub zgodnie z rozkazem uciec. Wbił katanę w ziemie i... stracił ostatnią nadzieję. Nic się nie stało. Wyszedł teraz na ostatniego idiotę, którego Minoru musiał teraz ratować. Był za to wdzięczny jednak nie mógł znieść uczucia bezsilności które go teraz dopadło.
Na polu bitwy pojawiła się Airi. Jej obecność dawała nadzieję na poprawę ich sytuacji, jednak Inugami nie mógł opanować pewnej złości. Gdzie ona się w tym czasie do cholery podziewała? Walczyli tutaj już dobrych parę minut, a ona przybywa dopiero teraz. Ale teraz nie ma czasu na takie użalanie się, najważniejsze, że zyskali jedną osobę, która może im w jakiś sposób pomóc. Choćby było to tylko zabranie rannych.
Shinigami kompletnie nie wiedział co teraz ma zrobić. Nie w smak było mu znów rzucać się na wroga. Nie mógł teraz pozwolić na to, by kolejna osoba utraciła przytomność, lub co gorsza, zginęła. Ciężko mu było podjąć decyzję co do kidou. Widział teraz w tym jedyną możliwość ataku, ale wiedział, że nawet po jednym zaklęciu może już całkowicie opaść z sił. Wydawało mu się, że każda decyzja jest zła i będzie miała tragiczne konsekwencje.
Stwierdził, że być może warto zaatakować stwora od tyłu. W taki sposób powinno być mu ciężej walczyć, gdyż z każdej strony będzie na niego czekać niebezpieczeństwo. Sam Kaz raczej nie mógł się teraz na wiele więcej przydać, niż na odciąganie uwagi stwora i ewentualne działania zaczepne. Jak pomyślał tak zrobił. Spróbował po raz kolejny już użyć błyskawicznych kroków by przedostać się za bestię. Jeśli będzie miał okazję to zaatakuje go od tyłu. Nie wiedział czy jego ciało też jest odporne tak jak macki, więc dla pewności użyje pchnięcia, a nie cięcia.

Shunpo po raz kolejny dało mu możliwość ucieczki i być może stworzyło okazję do ataku. Miał nadzieję, że ta walka wkrótce dobiegnie końca, ponieważ nie wiedział ile czasu będzie w stanie się jeszcze utrzymać na nogach. Sama walka już była dostatecznie męcząca, a należy pamiętać, że dochodzi do tego duże zmęczenie organizmu od używania szybkich kroków. Kaz'owi wydawało się, że właśnie wykrzesał ostatki swoich sił, by wykonać pchnięcie prosto w maskę pustego. Nie wiedział jednak, że tak szybko się otworzy.

~~~~

Znów ogarnęła go bezkresna czerń, która blokowała działanie jego zmysłów. Nie był w stanie określić czy znów śni na jawie czy może umarł. Jednak jeśli jego żywot w soul society dobiegł końca to dlaczego nie odczuł żadnego bólu? Czy to możliwe, że potwór załatwił go tak szybko, że nic nie był w stanie poczuć? Nie wierzył w to. A raczej nie chciał w to wierzyć. Musiał żyć w końcu złożył sobie obietnicę pokonania tylu hollow ilu tylko zdołał. Miał też przeciez Midori, a nie mógł jej ot tak zostawić.
W końcu zaczął odczuwać własne ciało. Skoro nie był w stanie nic zobaczyć to sprawdził ręką czy w jego klatce piersiowej nadal był zadomowiony nóż.
- Cholera, przecież nie mogłem tak łatwo umrzeć... - powiedział cicho do siebie.