Sala nauk Kendo

Dobra Zagrywka, dziewczyna w desperacji wykorzystała swój rozpęd by przewrócić Zetsu. Widać zrozumiała to co mówił do niej wcześniej o zaskoczeniu przeciwnika. Bolały go trochę plecy, ale czuł satysfakcję, że dziewczyna go pokonała, sam z każdej porażki wyciągał jakieś wnioski.
- W najlepszym porządku. - odparł do senseia lekko zdyszanym głosem i lekko uśmiechnięty.
Również uśmiechnął się do Michiru. - Widzę, że wyciągnęłaś wnioski z tego co mówiłem i postawiłaś wszystko na jedną kartę. Przyjemnie jest z Tobą trenować. - powiedział do dziewczyny, cierpliwie czekając aż zejdzie z niego i wtedy powoli wstaje, podnosi swój bokken i chowa go.

Cała klasa była zbyt zajęta sobą, żeby zauważyć co działo się z Zetsu i Michiru. Zdyszany głos oraz dziewczyna na nim siedząca mogłaby wywołać falę nieporozumień. Ale chyba nikt nie spojrzał na to w ten sposób. Chociaż może właśnie dlatego wszyscy szybko wrócili do swoich ćwiczeń? Wyjdzie na przerwie, gdy ktoś będzie próbował z zazdrości walczyć z Rui. Niemniej jednak została ponad połowa lekcji, co oznaczało mnóstwo czasu na dalszy trening. Dziewczyna w międzyczasie podniosła się z chłopaka i oboje stali już w normalnym pionie.
-Już nie ćwiczymy? - spytała, z wyczuwalną nutką rozczarowania w głosie, gdy Rui schował swój bokken.

Rui zorientował się, że do końca lekcji zostało sporo czasu. Ból w plecach nie był mocny, a na swój sposób przyjemny. Uśmiechnął się sam do siebie. Widać Michi - tak ją nazwał w myślach - chyba była lekko zawiedziona, że schował bokken. Cofnął się i wrócił na pozycję startową do walki wyciągając bokken. Zaatakował przeciwniczkę szybkimi atakami tak by musiała się cofać, uważał na kontry. Gdy zacznie napierać na niego atakami, chwyra ją za rękę ciągnie w dół i podcina swoją stopą jej nogi.

Ustawili się naprzeciw siebie, oboje gotowi do walki. Po chwili Rui wyprowadził swoją szarżę, co zaskoczyło nieco przeciwniczkę. Najwyraźniej spodziewała się bardziej defensywnego podejścia ze strony chłopaka. Ale nie dało się też ukryć, że była w miarę przygotowana na taką akcję. Przyjęła atak na swoją broń i wyprowadziła własny kontratak. Ten jednak został również sparowany. Wymieniali się wzajemnie ciosami, ciągle nie sięgając celu, lecz Rui miał wyraźną przewagę. Wreszcie udało mu się wprowadzić swój plan w życie. Chwycił rękę dziewczyny podczas wymiany ciosów i spróbował sprowadzić ją do parteru. Michiru jednak dała radę się zaprzeć i wykazując się większą od chłopaka siłą, utrzymała się na nogach, przyklękając na jedno kolano. Wykorzystała jednak swoją niższą pozycję i sprawnym ruchem w tył, uderzyła Rui rękojeścią w brzuch, sprawiając, że ten skulił się, o mało nie uderzając ją głową. Dziewczyna dzięki temu wyrwała się z chwytu i sama podcięła chłopaka sprowadzając go do parteru. Chłopak ponownie wylądował na plecach.

[-7 PŻ]

Dobra walka. Nigdy nie byłem mocny w walkach w parterze czy wręcz. Michiru pokazała, że jest nieco silniejsza o chłopaka. Leżał na plecach, rozmyślając całą walkę z koleżanką. Po chwili dopiero wstał i sprawdził miejsce po uderzeniu rękojeścią miecza.
Wstał przyjął pozycję i ruszył na Michiru wykonując kilka ataków na barki i udał że będzie się bronił cofając się i parując ciosy. Gdy nadarzy się okazja wybija broń z ręki sparing partnerki. Stoi stabilnie na nogach.

Po tym jak chłopak się podniósł, dziewczyna patrzyła na niego z lekkim uśmiechem. Może dobrze się bawiła? Można było się pokusić o takie stwierdzenie.
-Wszystko w porządku? - spytała dla pewności, zanim zaczęli kolejną rundę walki. Kiedy już wszyscy byli na swoich pozycjach, rzucili sobie ostatnie spojrzenia, po czym wreszcie na siebie ruszyli i... musieli się nagle zatrzymać. Lekcja właśnie dobiegła końca.
-No dobra klaso! - powiedział białowłosy. -Na dzisiaj to tyle, do zobaczenia następnym razem. Dajcie z siebie wszystko na następnych lekcjach. - jego głos był pełen energii, a optymizm wyczuwalny byłby pewnie i kilometr stąd. Tak czy siak lekcja się skończyła i trzeba było się już zbierać...

Rui schował bokken. Dziewczyna wyraźnie dobrze się bawiła, na pewno była zadowolona, że pokonała swego przeciwnika. Zetsu spojrzał na dziewczynę i lekko się uśmiechnął, niemal nie zauważalnie.
- Dobrze walczyłaś. Muszę popracować nad siłą i wytrzymałością. Dobrze by było kiedyś poćwiczyć jeszcze. - powiedział do Michiru, mijając ją wolnym krokiem i wychodząc z sali, by udać się na kolejne zajęcie. Szedł wolno ponieważ dziewczyna mogła jeszcze coś odpowiedzieć.
Gdy był już na korytarzu wśrud uczniów akademii szukał wzrokiem Nin przyjaciółki z dzieciństwa. Po prawdzie tak dawno nie czuł się dobrze jak podczas tego treningu z bokken ami, trafił na osobę równie zdeterminowaną jak Rui.

-Na pewno będą okazje. - powiedziała Michiru, z równie niezauważalnym uśmiechem, gdy wychodzili z sali. Niewątpliwie była w dobrym nastroju. Cała klasa opuszczała na spokojnie salę, a Rui idealnie wpakował się między nich wszystkich, trafiając na korytarz.

[Akcję przenosimy tutaj:] https://bleach.forumpolish.com/t1175p300-sala-wykladowa#69494

Ryutaro dotarł do dojo, a bardzo urodziwa nauczycielka była już na miejscu. Poznał w niej tę kobietę, która przemawiała na apelu początku roku, zanim pojawił się dyrektor.
- Muszę porozmawiać z Mito, żeby przestał to robić. - Burknęła widząc ich, choć chyba to było bardziej do siebie niż do uczniów. Po tym już zwróciła się do nich:
- Witajcie nowy narybku na zajęciach z Zanjutsu! Jestem Sekine Rika, a ze względu na specyficzną, nierozerwalną więź łączącą Shinigami z swymi mieczami śmiem twierdzić, że prowadzę najważniejszy przedmiot podczas całej akademii. Także nie spodziewajcie się pobłażania. Do roboty. - Po krótkim wstępie nauczycielka zarządziła rozgrzewkę. Widząc stan uczniów postawiła na dość spokojne i niezbyt inwazyjne rozgrzanie mięśni. Po tym przeszli do rzeczy.
- Aby sprawdzić co potraficie na pierwszych zajęciach będziecie się pojedynkować. Do dwuszeregu! - Gdy się ustawili nauczycielka w dość chaotyczny sposób rozlosowała pary. Pech lub szczęście chciało, że Tensai trafił na pierwszy ogień. Sekine zaprosiła ich do narysowanego białą farbą sporego kręgu. Przeciwniczka okazała się bardzo drobna i niewielka szlachcianka z bladą cerą, dużymi, zielonymi oczami i brązowymi włosami. Jeśli miała powyżej metra pięćdziesiąt to niewiele. Wydawała się być to sytuacją mocno stremowana.
- To zajęcia z Zanjutsu, więc w walce macie używać wyłącznie bokkenów, bez wykorzystywania Reiatsu. Walka trwać będzie, aż ktoś opuści krąg, podda walkę lub cóż... Uznam, że nie jest zdolny do kontynuowania pojedynku. Wszystko jasne? - Zapytała, ale nie dała im wiele czasu na namysł czy odpowiedź, bo zaraz wykonała gest sygnalizujący początek walki. Przeciwniczka Ryutaro od razu przyjęła dość defensywną pozycję.

Ryutaro nieco odpoczął po mordędze jaką zapewnił im poprzedni nauczyciel na swoich zajęciach. I, mimo iż mężczyzna mógł dostrzec, że trzymał się nieco lepiej niż inni, to postanowił sam siebie zapytać, jak skrajnie zmęczeni musieli być pozostali uczniowie, skoro on sam trzymał się na nogach chyba tylko cudem. Wiedział, że zaraz po zajęciach po prostu pierdolnie się spać, by dać sobie czas na regenerację. Odpuści swój trening fizyczny? Cóż, dzisiaj trenował już aż nadto.
A końca nie było widać.
Wchodząc do dojo dostrzegł kobietę, która przemawiała do nich na rozpoczęciu roku. Trzeba było przyznać, że była niezwykle atrakcyjna, ale skoro piastowała funkcję nauczycielki zanjutsu, to musiała też być niezwykle utalentowana.
Tensai wysłuchał krótkiego wprowadzenia, a następnie ustawił się w dwuszeregu. Na jego szczęście (lub nieszczęście), miał iść na pierwszy ogień. Jego przeciwniczką była drobna kobieta, w porównaniu do której Ryutaro prezentował się jak góra mięsa. Niemalże zrobiło mu się szkoda tej dziewczyny, ale postanowił jej nie lekceważyć. Doskonale bowiem wiedział, że nie ocenia się książki po okładce.
Ukłonił się swojej przeciwniczce w pełnym szacunku geście, następnie dobył bokken i przyjął odpowiednią pozycję. Gdy padł sygnał do rozpoczęcia pojedynku to zaatakował natychmiast starając się uderzyć w jakiś odsłonięty punkt, jeśli taki był. Jeśli takowego nie znalazł, to postanowił najpierw zbić bokken swojej przeciwniczki, a następnie zaatakować ciało. Oczywiście, chciał jedynie dotknąć bronią swojej przeciwniczki, a nie uderzyć ją całym impetem. To miało być sprawdzenie ich umiejętności, nie walka na śmierć i życie. Nie chciał jej zrobić krzywdy.

Szlachcianka nie wydawała się czuć zbyt pewnie w tej całej sytuacji. Przeciwnie było z Ryutaro, który w machaniu mieczem był całkiem wyszkolony. Nic zatem dziwnego, że do ataku pierwszy ruszył starszy z adeptów. Gdy ruszył nie był do końca przekonany co do oczywistych luk w obronie dziewczyny (hej, tak łatwo nie ma!), więc zdecydował się na opcje nr 2, czyli zbicie jej drewnianej imitacji oręża. Trafić w bokken przeciwniczki się udało, lecz tu pojawił się problem, że w ramionach Tensaia krzepy było bardzo niewiele. W rezultacie ta szybko wróciła do swej pozycji obronnej. Wówczas Rukończyk już mierzył cios po boku, by trafić ją gdy pozbawiona była zasłony. To się nie udało, dziewczyna zdążyła na czas. W tym zresztą co nieco pomógł jej sam Ryutaro, który zwolnił swój atak, tak by ten nie miał zbyt dużego impetu. Takie uderzenie nie wzruszyło defensywą szlachcianki. Chyba dzięki tej udanej obronie młódka uzyskała nieco rezonu, bowiem udało jej się tak zadziałać bokkenem, że teraz ich miecze krzyżowały się ze sobą i doszło do wzajemnego siłowania się. Tu nadeszła dobra informacja dla mężczyzny, bowiem okazało się że jego visa vi również raczej na siłowni godzin nie spędzała.

Ryutaro nie znalazł żadnej luki w obronie. Pozycja startowa dziewczyny była bardzo dobra, więc musiał się ratować drugą opcją, czyli zbiciem bokkena na bok i zaatakowaniem odsłoniętego miejsca. To jednakże też się nie udało, ponieważ okazało się, że dziewczyna była całkiem szybka. A Tensai do siłaczy nie należał, mimo iż całe życie ciężko harował fizycznie. Zdał sobie sprawę, że powinien to zmienić jak najszybciej, bo szlachcianka dorównywała mu siłą. A przecież była taka drobna! Jak to było w ogóle możliwe?
Nie miał czasu się nad tym zastanawiać, bo musiał obmyślić jakiś plan na wygranie tego pojedynku i nie skompromitowanie się do końca. Gdy więc napierali na siebie, Tensai nagle, bez żadnego uprzedzenia, odpuścił, licząc na to, że dziewczyna straci równowagę i poleci trochę do przodu. Wtedy to zamierzał podłożyć jej nogę podcinając ją. W idealnym świecie dziewczyna powinna wylądować na macie, a Ryutaro powinien przyłożyć jej bokken do pleców, dając tym samym znak, że zaliczył punkt. Czy tak się jednak stanie? Warto przy tym nadmienić, że cały czas był gotowy do tego, by odeprzeć ewentualny atak, czy zareagować w odpowiedni sposób na działania dziewczyny.

Ryutaro ze szlachcianką przeszli do zwarcia tak bezpośredniego, jak przy walce na miecze było to tylko możliwe. Siłowali się na miecze, zaś starcie wydawało się być wyrównane, choć nacierali z innych poziomów. Tensaiowi nieco pomagała grawitacja, bo był od dziewczyny zdrowo wyższy. Zdecydował się odpuścić i w ten sposób wyprowadzić z równowagi swoją visa vi. Ta rzeczywiście napierając bokkenem z całej siły podatna była na takie manewry. W planie potencjalnie najstarszego ze studentów w grupie znajdowała się, jednak luka. Po odpuszczeniu nacisku należało wykonać prędki krok w bok, bo inaczej cóż... Stanie się to co się stało. Miecz szlachcianki przestał mieć opór w postaci oręża treningowego Ryutaro, w efekcie popędził dalej przed siebie. Prędko, jednak znalazł kolejne oparcie w postaci klatki piersiowej mężczyzny. Cios nie był mocny (-3 pż), bo i nie było w nim zamachu, jednak nieco zapiekł. W tej konfiguracji nie mogło być mowy ani o podcięciu ani poleceniu dziewczyny na matę. Ta natomiast wyglądała na zupełnie zdziwioną obrotem spraw. Szok potrwał, jednak tylko ułamek sekundy. Zaraz odciągnęła bokken i postanowiła pójść za ciosem. Wzięła zamach i postanowiła "ciąć" po łuku celując w brzuch przeciwnika.

Ryutaro faktycznie popełnił bardzo poważny, acz zupełnie podstawowy błąd. Jak mógł zapomnieć o tym, by po wytrąceniu dziewczyny z równowagi, uchylić się na bok? A tak efekt był taki, że dostał bokkenem w klatkę piersiową. Nie był to mocny cios, ale nieco zapiekł. Tak czy inaczej, mężczyzna nie miał czasu na roztrząsanie swojej pomyłki, bo już zaraz musiał jakoś zadziałać na cios swojej przeciwniczki, który był wymierzony w jego brzuch. Korzystając ze swojej przewagi wzrostu postanowił zrobić duży krok w tył, by miecz trafił powietrze, zamiast w niego. Następnie natychmiast przeszedł do kontrataku, gdy tylko "ostrze" przecięło miejsce, w którym powinien stać. Powinien więc dzięki temu być w stanie wstrzelić się w idealny moment by zaatakować "dźgnięciem" cios przeciwniczki. Tensaiowi nie chciało się wierzyć, by zdołała tak szybko wyhamować ostrze i ustawić solidną obronę. Może wiec tym razem sprytem zdobędzie punkt?

Jako, że oboje (Ryutaro i Tetsuyo) przeważająco wypowiedzieliście się za opcją częściowego współgrania to wykoncypowałem taki sposób, że fabułę będziecie robić głównie osobno, natomiast na lekcjach jeden będzie pojawiał się u drugiego. W ten sposób w razie gdyby ktoś zniknął to łatwo będzie go pominąć i grać dalej. W rezultacie teraz lekcja trwa u Ryutaro, a u Tetsuyi fabuła, więc Tetsuya piszę w dwóch miejscach, później spodziewam się że będzie odwrotnie. Mam nadzieje, że podejdzie Wam taki sposób współgrania
========================================
Pojedynek trwał, a Rukończyk w żadnym razie nie zraził się niepowodzeniem w swoim planie. Co więcej podrażniony tym chciał szybko się odkuć. Najpierw, jednak musiał czmychać co zrobił przez dynamiczny krok w tył. Trzeba powiedzieć, że udało mu się o włos. Poczuł, że bokken przejechał po materiale jego munduru, jednak ciała nie tknął. Potem Tensai zabrał się za ofensywę, wystrzelił swój drewniany miecz do przodu. Szlachcianka również chciała uniknąć, ku temu zrobił krok do przodu, jednak do końca jej się nie udało. Bokken natrafił na bok dziewczyny, która syknęła z bólu, choć cios nie był potężny. To był zaledwie początek problemów studentki. Trafiona podczas stawiania kroku źle postawiła nogę, która wygięła się w nienaturalny sposób. Ta upadła z krzykiem bólu wydobywającym się z ust. Obok niej pojawiła się Sekine-Sensei dając znak do końca walki. Przeprowadziła szybkie badanie i powiedziała:
- Na moje oko to skręcona, ale nic Ci nie będzie. Zaprowadźcie ją do skrzydła szpitalnego. Już, już. - Nakazała Shinigami wskazując na dwójkę uczniów. Westchnęła ciężko. - Marny z tego pokaz. Ty tutaj, wskazujesz na jej miejsce, do dzieła. - Powiedziała wybierając do tego Tetsuyę i poganiając go gestem ręki, żeby wszedł do koła, by potem pokazać, że mogą zaczynać.
---------------------------------------
Tetsuya jako, że ma więcej szybkości to zaczyna

Tetsuya obserwował uważnie walkę Ryutaro i szlachcianki, starając się wyciągnąć z niej jak najwięcej. Doskonale wiedział, że nie miałby szans z żadnym z nich, ponieważ znał swoje umiejętności... A raczej ich brak. Nie miał pojęcia o walce. Gdy był młodszy, w jego obronie stawał zawsze starszy brat. Gdy był starszy, został medykiem i jako taki cieszył się pewną taryfą ulgową - w końcu lepiej nie obijać gęby temu, kto potem może musieć składać twoją. Wiedział jednak, że walka to istotna część bycia shinigami i z uwagi na to miał zamiar dać z siebie wszystko.
Przerwanie pojedynku mocno zaskoczyło Kurogiriego. Liczył na jakieś rozstrzygnięcie, a w rzeczywistości pokazali bardzo niewiele. Kiedy dziewczyna upadła, odruchowo chciał podejść, żeby sprawdzić, czy nic jej nie jest, ale stłumił w sobie tę potrzebę. Chwilę później natomiast został wskazany jako jej zmiennik.
- J-ja? - wydukał zaskoczony, momentalnie sztywniejąc.
Szybko przywołał się do porządku i licząc na to, że nikt nie zauważył jego chwili zwątpienia, wystąpił z szeregu w kierunku przeciwnika.

Stanął naprzeciwko niego i skłonił mu się z szacunkiem, tak jak ten zrobił to przed swoją walką ze szlachcianką.
Pojedynek dwójki trwał zbyt krótko, żeby Tetsuya mógł wyciągnąć jakieś wnioski. Przeciwnik był od niego wyższy, masywniejszy, wyglądał na twardziela, w dodatku potrafił się posługiwać mieczem. Kurogiri podejrzewał jednak, że może być od niego szybszy. Zdecydował się to wykorzystać i zaatakował pierwszy. Plan był taki, by do niego podbiec, zadać ze dwa szybkie ciosy i czmychnąć z jego zasięgu, zanim ten zaatakuje. Nie pomagał na pewno fakt, że mieczem posługiwał się bardziej jak kijem, machając nim chaotycznie i starając się trafić cokolwiek.

I jego plan wypalił, chociaż nie do końca tak jak chciał. A raczej, lepszym określeniem byłoby stwierdzenie, iż udał lepiej niż to było zakładane. Dziewczyna bowiem się potknęła i, prawdopodobnie skręciła kostkę. Pojedynek został więc zakończony, chociaż nie do końca w taki sposób, w jaki Tensai by sobie tego życzył. Tak czy inaczej, wygrał.
Skłonił się z szacunkiem dziewczynie, a gdy została ona wyniesiona do skrzydła szpitalnego, to został na matę wywołany następny student mający być kolejnym przeciwnikiem Ryutaro. Był on niższy i drobniejszy niż Tensai. Nie chciał go jednak lekceważyć, bo w końcu nawet ta drobna szlachcianka zaliczyła punkt w walce z nim.
Zobaczył, że Tetsuya ukłonił mu się z szacunkiem, co, oczywiście, zostało odwzajemnione. Gdy zaś przyszedł czas, zaczął się pojedynek. Tetsuya zaatakował pierwszy i, trzeba było przyznać, poruszał się całkiem żwawo i szybko. Jego ruchy jednak były chaotyczne, a z bokkena korzystał trochę jak z kija. Czyżby ten chłopak nie umiał walczyć mieczem?
Tensai, ze względu na doświadczenie w walce kataną, mniej więcej wiedział, co chciał zrobić jego przeciwnik i chyba tylko to pozwoliło mu ustawić jako taką obronę przed ciosami. Tensai poruszał się bowiem trochę jak słoń w składzie porcelany. Był powolny i ociężały, a ponadto nie był też zbyt silny. Był wytrzymały, to fakt, ale to był jego jedyny atut w walce.
Jeśli udało mu się odbić te dwa ciosy to zrobił krok do przodu, a prawą nogę ustawił za jego prawą nogą i pociągnął ją do tyłu, chcąc w ten sposób przewrócić swojego przeciwnika. Jeśli zaś ta akcja doszła do skutku, to Tensai dotknął czubkiem bokkena klatki piersiowej Tetsuyi. Jeśli zaś pojedynek trwał w najlepsze, to Ryutaro też wyprowadzał ataki, chociaż te, zdawały się być bardziej przemyślane niż przeciwnika, obrona zaś też mogła się zdawać bardziej szczelna. Ale czy tak było w rzeczywistości?

Jeśli Sensei Sekine zauważyła chwilę zawahania Tetsuyi to najwidoczniej puściła ją mimo uszu, bo nic nie powiedziała. Rukończycy z manierami wysoko urodzonych pokłonili się sobie przed koleżeńskim pojedynkiem, a zaraz dostali sygnał do walki.

Ryutaro został w obronie, a zaatakował młodszy ze studentów. Nic dziwnego, był wyraźnie szybszy od przeciwnika. Z drugiej strony miecz zdawał się traktować jak cep i tak nim okładać rywala. W ruchach braku było ładu i składu, lecz może w tym szaleństwie była metoda? Nieco obeznany w sztuce walki mieczem Tensai miał problem by przewidzieć gdzie zaatakuje wojownik cechujący się taką chaotycznością. Szczęście Tetsuyi i pech Ryutaro sprawiły, że przewidywania starszego Rukończyka nie sprawdziły się, a w głowie Kurogiriego wylosowały się inne ataki niż ten sądził. W rezultacie kitkowy musiał próbować reagować nadążać na czas za oponentem, a cóż... Do tego nie miał wyszkolenia. W rezultacie bokken młodziana trafił dwukrotnie, najpierw w bark, a potem bok. Były to, jednak uderzenia słabe, które nie zrobiły wrażenia na Tensaiu będącym niby czołg. Od razu spróbował wykonać swoją akcję z podłożeniem nogi, jednak ta się nie udała. Tetsuyi udało się czmychnąć nie wywracając się o kończynę dolną starszego kolegi. W rezultacie dzieliło ich jakieś dwa i pół metra, a Kurogiri znów mógł ruszyć do ataku.
============================================
Tetsuya pierwszy
Ryutaro odejmij sobie 7 pż za te akcje i 3 pż za wcześniej, których sobie nie odjąłeś

Tetsuya wystawiony do pojedynku z bardziej doświadczonym kolegą, zdecydował się postawić na swoją szybkość. Wyskoczył do przodu i zaczął machać mieczem, na ile potrafił. I ku swojemu zaskoczeniu, zobaczył, że to skutkuje!
Kiedy znalazł się poza zasięgiem przeciwnika, mało brakowało i by go przeprosił za zadany cios. Jeszcze do niedawna fakt, że mógłby zadać komuś ból, świadomie i celowo, wydałby mu się absurdalny. Teraz to miała być jego codzienność... Nie miał jednak czasu na rozmyślania! Szybko się napomknął w duchu, że zrobi z siebie kretyna jak przestanie walczyć i zdecydował się wznowić natarcie.
Plan miał dokładnie ten sam co wcześniej - szybka szarża, parę ciosów i ucieczka. W tamtej chwili nie miał w sobie na tyle zimnej krwi, żeby dopuszczać jakieś zmiany w czymś co raz zadziałało.
Dzieliło ich raptem dwa i pół metra, starał się pokonać tę odległość dwoma szybkimi susami, po których przebyciu stanął twardo na nogach, by złapać stabilność. Zamachnął się drewnianym mieczem ile sił w ramionach, zupełnie odkładając kwestie obrony na bok.  Bez względu na to czy trafił czy został zablokowany, miał zamiar odskoczyć szybko do tyłu, nie odwracając się ani na moment tyłem do przeciwnika, żeby nie odsłaniać się na jego atak. Może nie znał się na walce, ale tyle jeszcze podpowiedział mu instynkt samozachowawczy. Nie wiedział co zrobi potem, nie wybiegał myślami tak daleko w przód. Nie przejmował się też tym, że jego dwa poprzednie ciosy zdołały Tensaia ledwie drasnąć. Uderzyć przeciwnika i samemu nie dać się trafić, taki był jego cel.

Ryutaro zaczynał się powoli denerwować. Nic mu nie wychodziło. A przecież całkiem nieźle umiał walczyć mieczem! Z drugiej jednak strony umiejętności to jedno, ale on przegrywał przez warunki fizyczne. Był za wolny i miał za mało siły. Był jak tur, którego trzeba było cepem uderzyć tysiąc razy, aby ten wreszcie padł. Sam zaś nie mógł trafić niczym.
Tak też było w ostatnim przypadku, kiedy to wszystkie jego działania zawiodły. Nie dość, że nie obronił się przed chaotycznymi ciosami, to jeszcze nie udało mu się przewrócić oponenta. I w ten oto sposób Tetsuya zaliczył dwa trafienia. Krew go zalewała na myśl o tym, że w szermierce może przegrać z całkowitym laikiem. To by było dla niego...uwłaczające, chociaż, oczywiście, szanował medyka. Tensai wziął więc dwa szybkie wdechy i spróbował doprowadzić się do porządku, wyciszyć swój umysł. I dlatego też mężczyzna wiedział, że następne ataki również będą chaotyczne. Dwa szybkie kroki w stronę Ryutaro, a następnie zatrzymał się. Ten moment postanowił wykorzystać Ryutaro wyprowadzając pchnięcie w mostek chłopaka i płynnym ruchem przeszedł do próby zablokowania nadciągających ciosów. Jeśli miał czas to chętnie by też odskoczył do tyłu, by uniknąć nadciągających ciosów, ale ostatecznie był gotów też przyjąć je na siebie.

Walka dwóch "strongmanów" trwała dalej i prawdę powiedziawszy zapowiadała się na długie starcie na wyniszczenie, chyba że dojdzie do jakiegoś zaskakującego zwrotu akcji, który pozwoliłby na szybszy nokaut. Tetsuya opromieniony wcześniejszym sukcesem uznał, że powinno się stawiać na sprawdzone karty i zaszarżował po raz kolejny. Tymczasem Ryutaro w obliczu niepowodzenia z blokowaniem chaotycznych ciosów przeciwnika zastosować atak wyprzedzający. Wyszedł mu on cóż... Jako tako. Starszy ze studentów podbiegł parę kroków, wymierzył by dobrze trafić, a następnie wymierzył i jeb... Dostał kijem przez żebra. Tym razem było to boleśniejsze, acz jako prawdziwy czołg wśród studentów pierwszego roku nie przerwał przez to wykonywanej akcji. Zresztą był już podczas wykonywania ciosu, więc też parł siłą rozpędu i nawet trafił! Co prawda nie w mostek, a bardziej na prawo, ale wykorzystał również rozpęd biegnącego Kurogiriego, więc atak zyskał na sile. Tetsuye solidnie zabolało, nie był tak twardy, więc aż lekko się zgiął i zrobił parę niepewnych kroków do tyłu. W ten sposób młodzian stracił inicjatywę i bardziej doświadczony szermierz nie musiał się bronić, a mógł przejść do ataku.
--------------------------------------------------------------------------------------------------------
Ryutaro: -5 PŻ
Tetsuya: - 8 PŻ
Pierwszy Ryutaro, potem Tetsuya

Atak Ryutaro się udał, chociaż on sam również oberwał. Tetsuya wydawał się jednak być zdecydowanie mniej wytrzymały od Ryutaro, więc na potrzeby tego pojedynku starszy z uczniów mógł sobie pozwolić na przyjęcie paru ciosów. Tak czy inaczej, w prawdziwej walce nie mogło być mowy o takiej taktyce, wiec będzie musiał popracować nad swoją szybkością i siłą odkładając nieco na bok treningi wytrzymałościowe. Na tle innych już i tak był prawdziwym czołgiem, teraz musiał więc podciągnąć inne swoje statystyki.
Tetsuya z pewnością odczuł ten cios, więc Tensai postanowił się nie zatrzymywać. Ruszył do ataku wymierzając dwa ciosy w żebra. Mając je obolałe, mężczyźnie będzie trudniej walczyć, trudniej złapać oddech, a przez to będzie wolniejszy i będzie go łatwiej złapać. Przynajmniej tak zakładał Rukończyk. Pierwszy cios wymierzony był z zamachu od lewej do prawej, następnie płynnie przeszedł do ciosu od prawej do lewej. W ten sposób ciosy powinny być wystarczająco szybkie i mocne, by mężczyzna odczuł je na swojej skórze. W każdej chwili gotów był jednak do obrony, czy też do zwyczajnego wycofania się dwa kroki w tył. Był wytrzymały, ale nie chciał wyjść stąd ubity jak pierdolona piniata.

Tetsuya odczuł atak przeciwnika na tyle boleśnie, że aż zachwiał się na nogach. Mógłby teraz zacząć przeklinać własną głupotę, że zaatakował tak lekkomyślnie, ale po pierwsze nie miał na to czasu, a po drugie wcale nie był pewny, co mógł zrobić inaczej.
Jego przeciwnik zastosował niecodzienną taktykę - wykorzystał braki w sile Tetsuyi i własną wytrzymałość, by przyjąć na siebie cios i samemu zaatakować nie zważając na obronę. Kurogiri nie miał za bardzo pomysłu, jak sobie z tym poradzić, gdyby Ryutaro chciał powtórzyć ten manewr.
Zanim zdołał przemyśleć plan działania, został już zaatakowany przez napierającego przeciwnika. Za nic w świecie nie chciał zostać trafiony ponownie, dlatego jego priorytetem stało się uniknięcie ataku. Mimo przewagi doświadczenia, uważał swojego rywala za dość powolnego, dlatego miał nadzieje, że zdoła uniknąć ataku szybkim odskokiem. Kiedy już widział, że cios nadchodzi, miał zamiar uskoczyć w bok, w kierunku przeciwnym do nadchodzącego ciosu, mocno wybijając się nogami od ziemi. Priorytetem było nie dać się trafić, ale i tak miał zamiar podczas swojego nagłego ruchu zrobić kolejny wymach przy pomocy broni, licząc że cokolwiek trafi. Kto wie, być może impet skoku doda mu nieco siły.

Dla odmiany to Ryutaro zaatakował, jednak był w tym dość powolny. Znacznie bardziej dynamiczny Tetsuya nie miał większego problemu, aby uniknąć ataku, pomimo tego że ten wykonany był technicznie bez zarzutu. Drugi atak zresztą również młodszemu z Rukończyków udało się ominąć w dość banalny, ale jakże skuteczny sposób. Kurogiri poszedł za ciosem, zrobił zamach i wyprowadził dość chaotyczny cios. Szczęście chyba sprawiło, że trafił Tensaia prosto w głowę. A właściwie to w policzek. Siła nie była duża, ale miecznikowi aż obróciło twarz. W trafionym policzku przecięta została skóra i choć strumieniem trudno było to nazwać to pociekła krew. To jednak nie sprawiało, żeby Sekine-Sensei zamierzała przerwać pojedynek, a i na złamanie starszego ze studentów trzeba było sporo więcej. Wszak Ryutaro to twardy gość i choć plan uniknięcia bycia obijanym jak "pierdolona piniata" nie wyszedł póki co szczególnie dobrze, to ten wciąż miał szanse na sukces w pojedynku. Póki co, jednak zmuszony był do oddania inicjatywy, bo to Tetsuya mógł iść za ciosem.
----------------------------------------------------------------------
Ryutaro -8 PŻ

Najpierw Tetsuya, potem Ryutaro

Tetsuyi udało się zarówno uniknąć nadciągających ataków, jak i wykorzystać okazję do uderzenia. Nie był pewny, czy zawdzięczał to swoim umiejętnościom, czy szczęściu, ale nie miał zamiaru narzekać.
Wszystkie trzy jego ataki wywarły na przeciwniku dość mizerny efekt, co oznaczało, że musi albo wyprowadzić wystarczająco wiele podobnie skutecznych ciosów albo wpaść na jakiś pomysł, jak zwiększyć ich skuteczność. Gdyby zdecydował się na pierwszą opcję, nie miał wątpliwości, że jego szczęście w końcu się wyczerpie. Wystarczyłyby dwa-trzy ciosy równie mocne jak ten pierwszy i miałby problemy żeby w ogóle utrzymać równowagę na nogach, a przynajmniej tak mu się zdawało.
Opcja druga wymagała albo znalezienia jakiegoś słabego punktu u przeciwnika albo sposobu na zniwelowanie własnych słabości, tyle że nie miał dobrego pomysłu jak to zrobić, ani czasu na zastanowienie. Zdecydował się na coś pomiędzy...
Korzystając z faktu, że był od przeciwnika nieco niższy, miał zamiar wykonać atak od dołu, tak by końcem drewnianego miecza uderzyć w szczękę przeciwnika. Aby plan się powiódł musiał znaleźć się dość blisko niego i w jakiś sposób wyminąć jego gardę, dlatego tym razem nie próbował trzymać dystansu. Trzymając się nisko na nogach wykonał pchnięcie w obrany przez siebie cel, zawierzając zdrowie swojej zdolności do szybkiej reakcji do uniknięcia ataku w ostatniej chwili, gdyby ten miał nadejść.

Ryutaro był już mocno zirytowany tym pojedynkiem. Był względnie niezły we władaniu mieczem, a tymczasem raz po raz był obijany przez kompletnego w tym zakresie laika. A to wszystko przez to, że Tetsuya miał niesamowitą ilość szczęścia. Uderzenie w twarz obróciło jego głowę w jedną ze stron, a z policzka popłynęła powolnymi kroplami ciepła krew. To jednak nie zdyskwalifikowało mężczyzny w żaden sposób. Potrzeba było o wiele więcej, by Tensai padł na matę pokonany.
I teraz znów Tetsuya miał pole do popisu i wykonania ataku. Starszy z mężczyzn nie miał zbytniego pomysłu jak walczyć z tak szybkim przeciwnikiem, więc postanowił skupić się na dwóch rzeczach jednocześnie. Połączone powinny przybliżyć go do zwycięstwa. Skupił się na tym, by rozpracować nadchodzący atak. Ten zaś nie był tak chaotyczny jak poprzednie, a zatem był łatwiejszy do przeczytania. Co jak co, ale Tetsuya umiał myśleć i próbować wykorzystać swojego zalety. Przy jego dużej szybkości wyższy przeciwnik nie był problemem. Ale z drugiej strony, w takich sytuacjach Ryutaro już się znajdował. Już wiedział co robić.
Wiedział, że nie mógł pozwolić przeciwnikowi "wejść pod niego". A jeśli już się to stanie to musiał być przygotowany na ciosy w korpus lub w głowę. Młodszy zdecydował się na cios bokkenem w szczękę, więc Ryutaro włożył w unik wszystkie swoje możliwości fizyczne, by go uniknąć w prawą stronę, by praktycznie w tym samym momencie wyprowadzić jak najmocniejsze cięcie z góry w dół. Jeśli to by mu się udało, to cios powinien wylądować na głowie Tetsuyi lub na jego lewym barku.

Walka była dość nietypowa. Oboje studenci dysponowali niewielką siłą, w rezultacie czego jeden (Tetsuya) umykał przed atakami, a drugi (Ryutaro) przyjmował je na pierś. Sprawiało to, iż pomimo że doszło już do kilku wymian ciosów żaden z nich nie odczuwał, że zbliżył się do klęski. Owszem Tensaia piekł polik i bok, a Kurogiri wiedział, że będzie miał siniaka, ale czy to mogło zgasić zapał dzielnych Rukończyków? W żadnym wypadku. Młodszy z studentów ruszył do ponownego ataku. Zdecydował się uderzyć podbródkowo, jednak nie za pomocą cięcia od dołu, lecz pchnięcia. Ruch taki wymagał dobrego przygotowania pozycji co w pewien sposób sugerowało bardziej obeznanemu w szermierce przeciwnikowi co zamiera. Zwłaszcza, że niedoświadczony chłopak pomimo dynamiki nie zabierał się do tego zbyt wprawnie. Zwyczajnie brak mu było obycia. To ułatwiło Ryutaro unik, który rzeczywiście umknął przed ciosem, choć ledwo, ledwo. W ten sposób Tetsuya znalazł się na wykroku, co visa vi przewidział wyprowadzając cios znad głowy. Nawet tak dynamicznemu młodzianowi jak Kurogiri zbrakło czasu, by od niecelnego ataku zabrać się za unik i go wykonać. Udało się jedynie sprawić, że drewnianym kijem oberwał nie w głowę, lecz bark. I tak zabolało, jednak z pewnością obrywając po głowie byłoby gorzej. Nieszczęśliwym dla Tensaia było to, że nie spędzał zbyt wielu godzin na ćwiczeniach muskulatury, w rezultacie cios choć nienaganny technicznie nie miał w sobie druzgocącej siły. Tak czy siak Tetsuya zrobił dwa czy trzy kroki w tył, a starszy ze studentów mógł iść za ciosem.
-----------------------------------------------------------------------------------------------
Tetsuya -7 PŻ
Kolejność: Ryutaro -> Tetsuya

Ryutaro wreszcie udało się przeczytać zamiary Tetsuyi. To było o tyle dobre, że gdyby ten cios dosięgnął bardziej postawnego rukończyka, to mógłby to być koniec walki. Mimo całej wiedzy o tym co zamierzał jego przeciwnik, ten był tak szybki, że mimo wszystko Tensai uniknął ciosu, chociaż ledwo. Udało mu więc uderzyć swojego przeciwnika, który z tego powodu zrobił dwa czy trzy kroki w tył. Ryutaro nie zatrzymywał i natychmiast przeszedł do następnej akcji. Kiedy Tetsuya się wycofywał to Ryutaro ruszył naprzód i wymierzył cios w podróbek, jednakże za pomocą cięcia z dołu do góry, a nie, tak jak zrobił to wcześniej jego oponent, za pomocą pchnięcia. To powinno być zdecydowanie szybsze, bo Ryutaro nie musiał mieć do tego idealnej pozycji. Musiał być po prostu w zasięgu i wykonać atak na tyle sprawnie, żeby obolały Tetsuya nie pozbierał się jeszcze po ostatnim uderzeniu.
Miał nadzieję, że mu się to uda, bo jeśli nie, to, prawdopodobnie, straci swoją szansę na wygraną w tym pojedynku. Jeśli więc jego przeciwnik jakimś cudem uniknie ataku i złoży się do wyprowadzenia ciosu to Ryutaro przejdzie do obrony, by ten cios sparować lub zablokować, w zależności od sytuacji.

Odważny manewr Tetsui zakończył się spektakularnym niepowodzeniem - nie tylko nie był w stanie wyprowadzić skutecznego ataku, ale jeszcze sam się wystawił na atak, którego nie dał rady uniknąć, czy zablokować. Szybko pożałował próby nagłej zmiany taktyki z wcześniejszej, może niezupełnie najlepszej, ale działającej, na nową. Teraz najchętniej wróciłby do swojej ostrożnej postawy, ale Ryutaro napierał, nie dając mu chwili oddechu.
Rukończyk czuł jak pali go obity bark, jednak dzięki adrenalinie chwilowo nie zwracał na to zbyt dużej uwagi. Znacznie bardziej skupiał się na tym, żeby nie zostać znowu trafionym. Wiedział, że gdyby oberwał odpowiednio mocno, walka dobiegłaby końca, dlatego jak tylko dostrzegł ruch swojego przeciwnika starał się maksymalnie zwiększyć odległość między nimi, odskakując do tyłu, żeby znaleźć się poza zasięgiem ciosu. Miecz trzymał nadal uniesiony, na wypadek gdyby unik był niewystarczający i trzeba było dodatkowo się osłonić. Tym razem całkowicie zrezygnował z atakowania, skupił się jedynie na defensywie. Miał nadzieję, że może przeciwnik się zmęczy szybciej od niego, chociaż raczej płonne.

Walka trwała, tym razem do Ryutaro ruszył do ataku, ponieważ zwietrzył szansę, by idąc za ciosem dobić ranionego przeciwnika. Podobnie zero jedynkowo nastawił się Tetsuya, jednak zupełnie przeciwnie. Jedynym jego celem było znowu nie oberwać. Ostatecznie górom okazał się być plan młodszego z Rukończyków. Kurogiri co prawda zachwiał się po poprzednim uderzeniu, owszem był obolały, ale wciąż nie ograniczało to jego dynamiki, która znacznie przerastała szybkość ruchu Tensaia. Pozwoliło mu to uskoczyć efektywnie uchodząc przed niebezpieczeństwem. Ryutaro obawiając się natychmiastowej kontry zaraz zareagował defensywnym ustawieniem. Atak z drugiej strony, jednak nie nadszedł, więc można było powiedzieć, że dmuchał na zimne. Dla bardziej doświadczonego szermierza miało to tę negatywną reperkusję, że wytracił impet napierania na Tetsuye. Teraz to znajdujący się trzy metry od niego młodzian miał korzystniejszą sposobność do ruszenia z natarciem.
------------------------
Kolejność: Tetsuya -> Ryutaro