Sala Treningowa

Po wejściu do klasy Daisuke zdziwił się, że tak dużo osób jest dzisiaj tutaj. Zobaczył także dziewczynę, którą spotkał wcześniej na korytarzu. Wiedział, że ona kogoś mu przypomina, jednak nie mógł sobie przypomnieć kogo. Gdy nauczyciel wszedł do klasy i wyjaśnił wszystko uczniom, Daisuke przez chwilę nie wiedział co robić. Spojrzał w kierunku dziewczyny i postanowił od razu do niej podejść. Może czegoś więcej się o niej dowie. Tym bardziej, że była ona bardzo ładna. Podszedł do niej i powiedział:
- Witaj... Czy miałabyś ochotę być ze mną w parze ?
Po tych słowach Daisuke uśmiechnął się i czekał na reakcję dziewczyny.

(Yoda byłby dumny z pierwszego zdania desu~ *_*)

Dziewoja odwróciła się do Daisuke. Zmierzyła go wzrokiem, chwilę się zastanowiła, i uśmiechnęła do niego serdecznie.
-Jasne, czemu nie. Lepsze to niż stanie jak kołek na środku sali, prawda?-Zapytała retorycznie. Zaraz potem znaleźliście sobie kawałek niezajętej przez nikogo przestrzeni. Teraz wypadałoby zacząć jakąś rozgrzewkę czy ćwiczenia... blondynka zaczęła się trochę niecierpliwić, gdyż wszyscy inni zaczęli już coś tam robić, a wy sterczycie jak słupy telegraficzne. Może ta różnica wynikała z chwilowej niedyspozycji psychoruchowej Daisuke? Może...

Daisuke ucieszył się słysząc, że dziewczyna zgodziła się na jego propozycję. Gdy już znaleźli sobie kawałek wolnego miejsca Daisuke chwilowo nie wiedział co ma zrobić. Wpatrywał się w dziewczynę, która go lekko onieśmielała. Po chwili jednak ocknął się i rozglądnął naokoło. Zastanawiał się od czego by tu zacząć. Przyglądał się innym parom. Widział, że dziewczyna była już trochę zdenerwowana tym sterczeniem. Po kilku chwilach rozglądania się Daisuke powiedział:
- No to może najpierw zaczniemy od rozgrzewki.
Po tych słowach chłopak uśmiechnął się i zaczął się rozciągać. Ćwiczenie jak wiadomo miało na celu rozluźnienie wszystkich mięśni przed dalszym treningiem. W czasie rozgrzewki Daisuke cały czas wpatrywał się w dziewczynę.

Rozgrzewka przebiegała bez żadnych problemów. Dziewczyna wydawała się być całkiem nieźle przygotowana kondycyjnie, gdyż po 10-15 minutach ćwiczeń nie było po niej widać żadnych oznak zmęczenia... no, może trochę szybciej oddychała. Zresztą, Daisuke był chyba o wiele bardziej zajęty oglądaniem jej krągłości w ruchu, niż obserwacją w jakiej jest formie. Wniosek? Była naprawdę całkiem nieźle zbudowana. Nie jakoś potężnie, ale miała trochę tu, trochę tam... ogólnie zgrabna, i spostrzegawcza dziewczyna. Spostrzegawcza dlatego, że zauważyła że jej partner uważnie jej się przygląda. Wyglądało na to, że się tym zaniepokoiła.
-Ummm... coś nie tak?-Zapytała po skończeniu ćwiczeń.

Daisuke nie mógł się skupić na treningu, ponieważ cały czas miałprzed sobą obraz czegoś innego. Patrzył się tylko na jej biust. Próbował się opamiętać, lecz jakoś mu to nie wychodziło. Po chwili walki z samym sobą Daisuke uległ pokusie i zdecydował, że nie ma sensu dalej walczyć. Postanowił poddać się hormonom i dalej patrzeć się w krągłości, które miał przed sobą. Zresztą i tak było to dla niego całkiem miłe. Dziewczyna jednak widząc to zaniepokoiła się i zadała pytanie w jego stronę. Właśnie to pytanie wywiodło Daisuke z transu w jaki był jeszcze przed chwilą wprowadzony. Spojrzał na twarz dziewczyny i powiedział:
- Tak wszystko w porządku. Czemu pytasz ?
Teraz już Daisuke nie patrzył w piękne kształty dziewczyny, ale na jej twarz nie wiedząc co ma dalej ze sobą zrobić.

-Byłeś jakiś taki... nieobecny. Nieważne, rozgrzewkę mamy za sobą, to co teraz?-Zapytała kładąc ręce na piersiach i oczekując twojej decyzji. Całe szczęście najwidoczniej za zauważyła że Dai wnikliwie ją obserwuje, ale nie pod takim kątem jak powinien. Skąd taki wniosek? Mimo jej pozycji, nie wyglądała na naburmuszoną. Bardziej to wyglądało na lekkie zdziwienie.
Po skończeniu rozgrzewki chłopak zauważył, że są trochę w tyle, gdyż spora cześć grup zaczęła przeprowadzać już jakieś ćwiczenia. Część wzięła bambusowe miecze i przeprowadzała podstawowy test umiejętności, inni postanowili sprawdzić, jak ich podopieczni radzą sobie z własnymi rękami. W sumie faktycznie, psor nie określił co dokładnie mają sprawdzać.

Daisuke stał teraz i rozglądał się po sali. Nie miał pomysłu na to czym mogliby się teraz zająć. Uważnie przypatrywał się wszystkim parom. Po chwili zdecydował co będą teraz robić. Podszedł do stojaka na bambusowe miecze i wziął dwa z nich, po czym wrócił do dziewczyny. Podał jej jeden z mieczy, a następnie powiedział
- No dobra, to teraz zajmiemy się treningiem. Pokaż mi proszę co potrafisz. Tylko niech nie będzie to zbyt ostre. Chodzi mi o lekki trening w formie walki. Dużo ciosów i bloków, ale nie wkładaj w to za dużo siły.
Po tych słowach chłopak przyjrzał się uważnie dziewczynie, po czym od razu przeszli do treningu.

-No dobrze...-Skinęła głową, i przeszła dosyć szybko do ataku. O dziwo była ona naprawdę szybka i zręczna, chociaż z techniką trochę u niej kulało - stosowała bardzo proste uderzenia, przy intuicyjnym chwycie. Zatem nie było zbyt dużych problemów z blokowaniem, pomijając ich częstotliwość... i siłę. Widać było że nie wkłada jej zbyt dużo w swoje ciosy, ale i tak było ciężko. A może tylko tak to wyglądało?
Tak czy siak, po dobrych pięciu minutach walki w końcu udało się Daisukowi ją trafić w udo. Bardzo powierzchownie, bo gdy tylko zobaczyła że "ostrze" zmierza w jej kierunku, to odskoczyła do tyłu.
-No i jak?-Zapytała szczerząc się trochę... złośliwie?

Jeśli chodzi o walkę to dziewczyna do najgorszych nie należała. Była całkiem niezła, lecz jednak była za słaba by móc trafić Daisuke. Chłopak bez problemu blokował jej uderzenia. Na dodatek były one trochę słabe co ułatwiało mu robotę. Po kilku minutach "walka" się zakończyła. Daisuke wpatrywał się chwilę w dziewczynę, a zaraz po tym powiedział
- Technicznie jesteś całkiem niezła, lecz na przyszłość staraj się wkładać w swoje ataki więcej siły. Twój przeciwnik bez problemu zablokuje takie ataki, a jeśli będą one miały szybkość i siłę, staną się trudniejsze do zatrzymania.
Po tych słowach chłopak rozglądnął się po sali. Nie wiedział co robić dalej. Starał się przyglądać uważnie wszystkim i podłapać coś od nich.

(Wyczuwasz pewien dysonans w tym co ja napisałem i w tym co ty napisałeś? ; p)

-Sam prosiłeś bym nie atakowała zbyt mocno, prawda?-Zapytała. Widać było że kompletnie nie zgadza się z tą oceną, więc oparła się przy ścianie i czekała na dalsze polecenia. Daisuke natomiast zaobserwował, że Ci którzy wcześniej wzięli "bambusówki" przeszli do typowej walki pięściami, a Ci którzy walczyli bez broni - wzięli drewniane miecze. W sumie, było to całkiem logiczne, w końcu walka mieczem a typowa walka wręcz są dziedzinami powiązanymi, ale sporo się od siebie różniącymi. W międzyczasie gdy chłopak przyglądał się i rozmyślał co teraz powinni zrobić i jak, zaczepiła go jego partnerka, która najwidoczniej miała już dosyć czekania na to, aż się on w końcu na coś zdecyduje. Jej wyraz świadczył o pewności siebie, ale i o lekkim rozdrażnieniu.
-Odłóż miecz i chodź na gołe pięści. Tylko tym razem normalnie, bez jakiś ograniczeń, dobra?!-Zastrzegła, ustawiając się z pozycji bojowej... od energiczności jej ruchów aż jej się biust trochę zatrząsł.

Dziewczyna nie zgadzała się z opinią Daisuke, jeśli chodziło o walkę na miecze. W sumie to Daisuke sam nie zgadzał się z własną opinią. Najwidoczniej zapomniał co jej wcześniej powiedział, lecz sam nie wiedział czemu. Po chwili Daisuke odpowiedział dziewczynie
- Ach, ale ja jestem głupi. Mam sklerozę, czy jak? Wybacz mi. Zapomniałem o tym co wcześniej powiedziałem. To chyba z tego powody, że mam przed sobą tak piękną dziewczynę i nie jestem w stanie skupić się na niczym innym.
Następnie dziewczyna zaproponowała walkę na gołe pięści. Widocznie nie była jedną z tych co bały się o swoje włosy, czy paznokcie. Daisuke źle ją ocenił. Odłożył bambusowy miecz, uśmiechnął się, po czym ponownie powiedział
- Widzę, że lubisz ryzyko. Cieszę się z tego powodu. Dobrze, niech będzie. Walczymy bez żadnych pohamowań.
Daisuke powiedział te słowa, jednak w duchu wiedział, że nie może uderzyć dziewczyny. Tak więc w walce nie będzie walczył na poważnie. Po prostu nie mógł. Nie mógł uderzyć dziewczyny. Nie wiedział jeszcze co zrobi gdy już walka się zacznie, jednak o tym będzie myślał później. Teraz czekał aż dziewczyna zrobi pierwszy ruch.

-Dobra, poadorujesz mnie po tym jak już skopię Ci tyłek. Jedziemy!I tak oto dziewczyna przeszła do ataku. Widać, czy może bardziej było czuć że była dosyć zdenerwowana, i najzwyczajniej w świecie wyładowuje się na chłopaku. Technika walki wręcz u tej dziewczyny nie była zbyt wyrafinowana, i opierała się głównie na sile i częstotliwości ataków. Miało to swoje zalety, ale i ogromną wadę - szybko się przy tym męczyła, bo po dwóch minutach walki jej ciosy wyraźnie straciły na sile. Nie zmieniało to faktu że chłopak wróci dzisiaj do domu mocno posiniaczony. No ale czemu się dziwić, jak jego strategia polegała na kompletnej defensywie, gdyż nie chciał zrobić jakiejkolwiek krzywdy tej dziewuszce?
W końcu jednak okładanie worka treningowego się skończyło, i dziewczyna oparła się o ścianę sali
-No i jak?-Zapytała już o wiele spokojniej... o ile "spokojnym" głosem można nazwać zdanie cudem wydobyte z krtani między jednym a drugim oddechem. (Odejmij sobie 10 PŻ)

Daisuke zdziwił się trochę widząc, że dziewczyna tylko uderzała tak aby trafić. Jej technika była trochę niedopracowana. Chciała się wyżyć na chłopaku, zapewne za jego wcześniejszą krytykę na jej temat. Daisuke starał się robić uniki i bloki jednak było to kłopotliwe. Wiadomo, że nie zawsze obrona przyniesie skutek. W efekcie dużo razy oberwał po twarzy. Może i dziewczyna nie miała dopracowanej techniki, za to jej ciosy mogły wydawać się na prawdę silne. Przynajmniej przez pierwsze dwie minuty, bo właśnie wtedy miała jeszcze pełnie swojej energii. Później ciosy były już słabsze i Daisuke bez problemu mógł je przewidzieć, lecz od czasu do czasu i tak obrywał. Dziewczyna zadała pytanie na co chłopak odpowiedział
- Ech, no cóż... Wkładasz w swoje ciosy na prawdę dużo siły. Jestem pod wrażeniem bo nie spotkałem wielu dziewczyn z takimi zasobami siły. Nie zmienia to jednak faktu, że Twoja technika jest trochę niedopracowana. Musisz nad nią bardziej popracować. No, ale i tak oberwałem... Tak więc, co powiesz na kawę po zajęciach?
Daisuke mówiąc te słowa uśmiechnął się do dziewczyny mając nadzieję, że przyjmie zaproszenie. Bardzo zależało mu na tym spotkaniu.

Dziewczyna gdy usłyszała zaproszenie Daisuke na kawę przestała dyszeć i sapać. Przez chwilę wyglądała jakby naprawdę zastanawiała się nad jego propozycją.
-Hym hym hym... niech pomyślę... no dobrze, zgoda, niech Ci będzie. Ale gdzie? Wiesz, nie pochodzę z okolic akademii, więc wiesz... średnio się orientuje...-Wyjaśniła drapiąc się zakłopotana z tyłu głowy. Nie pochodziła z tych okolic... więc prawdopodobnie miała na myśli któeś z tych biedniejszych. W sumie mogło by to wyjaśniać jej siłę. W końcu, w niektórych miejscach naprawdę nie ma lekko.
-Będę mieć jutro zakwasy, szlag... to gdzie?-Zapytała się jeszcze raz, gdy po raz kolejny dzisiejszego dnia chłopak zamyślił się nad jej słowami. W międzyczasie gdy tak rozmawiali jakieś 90% procent par już skończyło swoje ćwiczenia, czego nie zdawał się zauważać nauczyciel, który popijał herbatkę z jakąś inną nauczycielką... chyba drugą od Kidou.

Yumi razem z resztą jej grupy weszła do sali za małą nauczycielką. Blondynka uśmiechała się, stres minął gdy tylko weszła do sali. Była podobna do tej, jaką miała w domu, ale tamta była mniejsza. Pomijając ten szczegół, było identycznie, co blondynkę niezmiernie cieszyło. Była pewna, że treningi tutaj będą całkiem przyjemnie. Miała jednak wrażenie, iż kolor ścian tej sali jest trochę jaśniejszy niż ten w domu. No ale to mała różnica.
Blondynka rozejrzała się dookoła. Widziała osoby, które po cichu coś omawiały i śmiały się przy tym. Dziewczyna była pewna, że w większości przypadków chodziło o wzrost ich nauczycielki. Ją jakoś to specjalnie nie ruszało - Każdy wygląda jak wygląda i nie musi być taki jak cała reszta. I właśnie to nazywało się oryginalnością, którą Yumi ceniła. Teraz Yamura czekała na dalsze polecenia. Miała nadzieję powalczyć trochę na miecze.

(ostrzegam, że w walce piszę chaotycznie bo nie jestem zbytnio wprawiona w tym)

Yumi nie miała czasu na przyglądanie się dłużej ubiorowi starszego kadeta, gdyż pogoniła ona całą grupę do ćwiczeń. Blondynka musiała przyznać, że wszystkie te wymachy, przysiady itp. w połączeniu stanowiły mieszankę potrafiącą naprawdę dać w kość. Toteż ucieszyła się, gdy w końcu zarządzono koniec rozgrzewki. Rozejrzała się ukradkiem po innych, którym również dał się we znaki zestaw Ayako. Wzrok Yamury szybko powrócił jednak na Matsuzaki, która pokazywała właśnie jak zamortyzować upadek i wykonać przewrót. Jakoś nie wydawało się Yumi, by mogła powtórzyć to, co pokazywała ta mała dziewczynka.. no, przynajmniej nie za pierwszym podejściem... ani za drugim chyba. Toteż jak na razie przyglądała się jedynie, starając się zapamiętać poszczególne ruchy potrzebne do wykonania technik po to, żeby choć trochę było jej łatwiej.

*hm, to nie jest takie znowu skomplikowane..*
Pomyślała blondynka i wykonała technikę po raz kolejny i chyba ostatni na dzisiaj. Ayako bowiem zarządziła zbiórkę. Yumi razem z innymi ustawiła się w rzędzie. Wtedy zobaczyła mężczyznę sporego wzrostu o naprawdę dużych mięśniach. Przez myśl przemknęło dziewczynie kilka skojarzeń: pierwsze, że wygląda jak jeden wielki mięsień. Druga, że chyba jest to ich nauczyciel, lecz tego pewna nie była. I w końcu trzecia - wszyscy muszą przygotować się na trening i to jeszcze intensywniejszy niż ten, który przeprowadziła Matsuzaki-Sempai. Yumi przygryzła lekko wargę. Nie miała pewności czy sprosta kolejnym ćwiczeniom, które być może będzie wykonywać już za chwilę...

Yumi spojrzała kątem oka na Daiki'ego, który nadęty jak najeżka prowadził swoją grupę 'bohaterów' do ataku na małą Ayako. Blondynka widząc, co robiła atakowana cieszyła się, że to jednak oni się wywalali po unikach starszej koleżanki a nie na ten przykład ona, która zapewne po 3 próbach poddałaby się i uznała, że nie ma sensu dalsza walka.
Blondynka uśmiechnęła się lekko, widząc jak powoli autorytet Małpiego Króla maleje z każdym jego upadkiem i niepowodzeniem a jego przekonanie o byciu super ekstra talentem i niepokonanym super bohaterem po prostu przestaje istnieć. Dziewczyna nie wątpiła jednak, że nie zmieni to podejścia napakowanego kolegi do życia.
Yamura próbowała odpowiedzieć sobie w myślach na pytanie nauczyciela. Raczej nie wyrywała się do odpowiedzi ustnej ze swoim nieśmiałym podejściem do obcych, szczególnie, iż nie była pewna swojego toku myślenia. W sumie brązowookiej nasunęło się kilka morałów z tego nierównego pojedynku: że Daiki jest tylko mocny w gębie, że Ayako prawdopodobnie przez uniki zniechęciła pakersów do działania po n-tym uniku kończącym się dla chłopaków poobijaniem się o deski i że sama siła nie wystarczy jeśli poruszamy się z gracją słonia. No chyba, że chcemy kogoś zgnieść.

Yumi przygryzła leciutko wargę i podrapała się palcem za uchem. Znowu wszystko wydawało jej się skomplikowane, ponad jej siły i tylko czyhające by ośmieszyć ją, co z jej nieśmiałością było niemal pewne. Ciekawy był też sposób, w jaki nowa osoba pojawiła się na sali. Tam, skąd do nich podszedł, nie było drzwi. Może to jakaś bardziej zaawansowana technika? Blondynka spojrzała kątem oka na mężczyznę broniącego się przed Ayako i analizowała jego ruchy. Jeden po drugim, by potem dokładnie je odwzorować a przynajmniej - spróbować tego dokonać, co jednak dalej nie wydawało się Yamurze takie proste i oczywiste. I wtedy padł na brązowooką blady strach. Usłyszała komendę dobrania się w pary i ćwiczeń. O ile druga część nie przysparzała jej o jakiś wyjątkowy strach to z pierwszym członem polecenia było już o wiele gorzej. Ona? Ma podejść i tak po prostu zapytać czy może potrenować? Blondynka aż zadrżała przerażona. Na pewno odmówi... Nie ma takiej opcji by było inaczej... Chociaż... W sumie może spróbować..
Dziewczyna rozejrzała się nieśmiało po sali trochę spłoszonym wzrokiem poszukując kogoś kto jeszcze nie ma pary. Na 'małpy i Króla' nie patrzyła - ich liczebność była chyba wystarczająca by utworzyć 2 drużyny. Przyjaciółki będą na sto procent razem ćwiczyć a zakochani chłopak i dziewczyna też raczej się nie opuszczą, bo czuliby się zagubieni. Oprócz nich powstało już kilka parek. A jeśli zostanie sama? Kurczę, co zrobić...? Blondynka czuła, że chyba zaraz zapadnie się pod ziemię razem z tymi swoimi beznadziejnymi rozmyśleniami.

- No... raz kozie śmierć..
Szepnęła do siebie Yumi i powoli podeszła do chłopaka ze swojej grupy. Musiała zadrzeć trochę głowę do góry co raczej jej się nie podobało i nie wróżyło za dobrze. Jednak lepszy rydz niż nic.
- Czy... mogłabym z Tobą poćwiczyć...?
Spytała blondynka i szybko spuściła głowę. Znów miała swój tik nerwowy - kolano zaczęło drżeć poruszając się ruchem góra-dół. Yumi znów zagryzła wargę i tylko prosiła w myślach by się nie zbłaźniła a chłopak przyjął jej propozycję.

Yumi uśmiechnęła się, gdy chłopak przyjął jej propozycję. Również ukłoniła mu się nisko
- Nazywam się Yumi Yamura i cieszę się, że przystałeś na moją skromną propozycję.
Musiała przyznać, że bardzo przyjemnie przebiegały ćwiczenia z Nogamim. Cieszyła się, że objaśniał jej co ma robić, gdy sama już tego nie pamiętała albo po prostu nie była pewna. Nie lubiła jednak tego, że jest aż tak delikatny. Nie była przecież ze szkła, ale oprócz tego ich współpraca przebiegała dość dobrze. Gdy padła komenda kończąca ćwiczenie, Yamura zwróciła wzrok do śledzenia nowych ruchów. Starała się skupić na zapamiętaniu każdego szczegółu. Niedługo potem znów zaczęli ćwiczyć.
Blondynka nie odezwała się na razie nic ponad wcześniejsze podziękowanie. Nawet gdy czas na wykonywanie ćwiczeń się kończył, ona jedynie wykonywała ukłon. Nie był to bynajmniej przejaw negatywnych uczuć do swojego partnera, choć niewątpliwie mógł to tak odebrać. Yamura nie potrafiła jednak wyjaśnić mu, iż nie jest zbyt rozmowna przy nieznanych jej osobach. Po prostu nie mogła się przemóc i zacząć rozmowy.

Katsuko Yoshizaki

Gdy Katsuko dobiegła do sali wszyscy uczniowie już byli na miejscu. Zdołała jednak dostać się tam dosłownie kilka sekund przed nauczycielem. Sensei Inahara wszedł bowiem do sali tuż za nią, zamykając za sobą drzwi.

Ogromny mężczyzna rozejrzał się po grupce przyglądając się im dość surowo, następnie powiedział spokojnie, choć dość głośno słowo klucz rozpoczynające każdy trening - Zbiórka!

Oczywiście owo słowo oznaczało przymus ustawienia się w szeregu według wzrostu. To też uczniowie akademii w pośpiechu zaczęli robić, starając się nie pomylić przy dobieraniu swojego miejsca.