Sala Treningowa

- Dwójka ?! - aż go zatkało z zaskoczenia - Wygląda na to, że będę się musiał mieć na baczności przed tobą siostrzyczko w przyszłości... - rzekł w końcu gdy odzyskał głos. Taki wybór zdecydowanie był czymś niesamowitym. Z tego co słyszał byli tam specjaliści od walki wręcz i zabójstw. Wyglądało na to, że troska o jej zdrowie była bezpodstawna. Chociaż ciągle jeszcze byli w akademii, zatem mógł jeszcze służyć jej pomocą.
- Co do mnie to zdecydowanie Siódemka. - odpowiedział na zadane pytanie odnośnie jego wyboru. - Najbardziej mi przypadł do gustu.
Wiadomość, którą usłyszał od Hirako po raz kolejny go zdumiała. Czyżby już miała dostęp do jakichś informacji, szybciej niż inni ?
- Pierwsze słyszę. No ale skoro mają nas wysłać, to widać jesteśmy aż tacy dobrzy. - spojrzał na całą trójkę i dodał z lekkim uśmiechem w końcu - Czwórka niepokonanych i nieustraszonych przyjaciół. Dobrze brzmi nieprawdaż ?

- Nie zapominaj, że ona mówiła o naszym roczniku, klasie, więc bez takich Niizuki. ALe tak to brzmi całkiem przyjemnie. - Tym razem komentarz Misaki był szybszy. Po chwili odezwała się również i Twoja siostrzyczka.
- No cóż braciszku, wychodzi, że tak naprawdę ja będę musiała Cię obserwować. A dwójkę uważam za dobry wybór. - Jej głos brzmiał oczywiście tak samo słodko i przyjemnie jak zawsze. Jedynym, który nie skomentował tego co powiedziałeś był Miyazawa, lecz wydawało się, że ten odpłyną myślami gdzieś do odległych portów.

- No w sumie prawda. - stwierdził - Choć jeśli nas potem rozrzucą po oddziałach, to trudno będzie wspólnie spędzać czas. - spojrzał znów na siostrę i dodał - O mnie nie musisz się martwić. Obserwowanie mnie będzie wyjątkowo nudne. No ale oczywiście życzę ci szczęścia i dalszych sukcesów na wybranej drodze.
Eh, jego mała siostrzyczka dorastała w zastraszającym tempie. Jeszcze nie tak dawno opiekował się nią, dbał o nią, pomagał przy jej wychowaniu. A teraz proszę, wybór II Oddziału, który słynął ponoć z cichych zadań w każdym miejscu.
Spojrzał na Miyazawę, który "odleciał" gdzieś myślami. Ciekawe gdzie też go zaniosły. Może myślami krążył wokół Hirako. Byłoby to coś naprawdę dobrego, gdyby zaczęli być razem. Póki co jednak postanowił mu nie przeszkadzać, chyba żeby zbytnio się zamyślił i do lekcji by było już mało czasu.
- Może wybierzemy się gdzieś wspólnie, w któryś wolny dzień ? Może nad rzekę, albo w góry ? - zaproponował dziewczynom. - Spędzilibyśmy miło trochę czasu i wypoczęli.

- To dobry plan, ale musielibyśmy parę spraw poustalać. - Opowiedziała z entuzjazmem Misaki. Hirako tylko jej przytaknęła, zaś Miyazawa nadal był w swym małym świecie. Rozmawialiście tak jeszcze 15 minut, po czym brutalnie przywróciliście Miyazawe do stanu świadomości i ruszyliście z powrotem do sali. Podobno mieliście to szczęście, że nie musieliście co pięć minut zmieniać sal, jak to inne klasy.

Ucieszył go entuzjazm Misako. Ustalenie spraw nie powinno być problemem. Póki co jednak czekała ich kolejna, wyczerpująca lub nie lekcja, podczas której miał zamiar dać z siebie wszystko by wypaść jak najlepiej. Zanjutsu, więc pewnie nie będzie okazji by poćwiczyć dwoma broniami jednocześnie, ale to zawsze trening. Czekał zatem na nauczyciela i wytyczne odnośnie ćwiczeń, jakie mieli mieć.

Gdy tylko wybił czas kolejnej lekcji do sali weszła niewysoka kobieta, o brązowych włosach spiętych w kucyk. Delikatny zarys twarzy dawał jej uraku, a niewielki nos stanowił jej ozdobę. Całość mogły psuć usta, które stanowiły w zasadzie tylko cienką kreskę. Zielonkawe oczy z płonących w nich ogniem omotały pomieszczenie.
- Wasz sensei dostał urlop, teraz ja będę Waszą nauczycielką. Nazywam się Tatsu Hinamori. A teraz zabieramy się do pracy. Dzisiejsze zajęcia będą wyjątkowe, gdyż będziecie walczyć taką bronią jaką będziecie chcieli. To ma Was przygotować do tego, jaką formę przywdzieje Wasz zanpaktou. Mam nadzieję, że macie już względnie ustalone pary ćwiczebne, teraz wybierzcie broń i będziecie mogli zacząć sparing. - odezwała się pewnym, nieco za niskim jak na kobietę głosem.

Pierwsza wiadomość go zasmuciła, ale druga od razu poprawiła mu humor. Wybór ulubionego oręża, mógł zatem znów podnieść swoje umiejętności wyżej, niż miał je do tej pory. Sięgnął po swój drugi boken i wykonał obydwoma kilka krótkich zamachów i ruchów. Nie zauważył jak dotąd nikogo z klasy, który by podobnie jak on używał dwóch broni. Pary sparingowe... do tej pory częściej walczył wspólnie z Miyazawą, czasami zdarzały się również pojedynki z Misako choć wtedy walczył pojedynczą bronią. Postanowił ułatwić kontakt Miyazawy z Hirako i miał zamiar stanąć naprzeciw Misako, o ile wcześniej ktoś jej nie "zajął".

Jak się okazało wszystko potoczyło się zgodnie z planem. Miyazawa walczył z Hirako, zaś Ty ponownie z Misako. Kiedy wszyscy już wzięli to co było im potrzebne zauważyłeś, że Miyazawa walczy bokenem, Hirako repliką wakazashi zaś Misako włócznią. Gdy padło hasło nie mialeś okazji zerknąć co robią inni, gdyż Twoja przeciwniczka atakowała krótkimi pchnięciami, oraz czasami cięciami, najczęściej od lewej do prawej po skosie. Musiałeś powiedzieć, że wyglądało, iż kobieta naprawdę zna się na rzeczy.

Istotnie, znała się na rzeczy i umiejętnie wykorzystywała swoje zalety. Gdyby walczył jednym bokenem, miałby spore problemy, ale było inaczej. Mając dwie bronie miał spore pole do popisu. Gdy cięcia szły z lewej blokował drugim bokenem, parując i zbijając ciosy w bok, by potem wyprowadzić samemu cięcie z prawej reki. Pchnięcia parował skrzyżowanymi broniami odbijając je w bok. Czuł jednak, że te częste uderzenia Misako mogą być zasłoną, przed nagłym uderzeniem z przeciwnej strony. Postanowił zatem uprzedzić ten fakt i jednocześnie sprowokować aby spróbowała tego ataku. Obrócił boken w lewej ręce ostrzem do tyłu i tym razem zbił pchnięcie prawo. Tuż po tym skrócił dystans wyprowadzając cios od dołu po skosie z lewej ręki tak, by móc zablokować ewentualne jej kontratak. Prawa ręka podążyła zaś poziomo po tym ciosie na wysokości jego brzucha, by sięgnąć korpusu Misako.

Tego co się stało nie przewidziałeś. Widząc, że chcesz sprowokować atak dziewczyna wykonała pewien mało spodziewany manewr. Lekko się cofając kobieta przerzuciła włócznię w oparciu o biodro na stronę lewą, gdzie jeszcze w ruchu złapała ją i zwiększyła impet uderzenia, który trafił Cię w bok. Poczułeś promieniujący ból i mimowolnie się skrzywiłeś. Misako cofnęła włócznię i ponownie pewnie ją złapała i nie czekając na Twoją reakcję wyprowadziła uderzenie z prawej. Teraz dopiero mogłeś dostrzec, że ta dziewczyna naprawdę wie jak się walczy włócznią.

Wyglądało na to, że jeszcze musi trochę potrenować. W sumie do tej pory nigdy nie walczył z przeciwnikiem wyposażonym we włócznię. Gwałtowny przerzut broni i kierunek ataku zmylił go, lecz ponowny atak z prawej już nie. Wystrzelił do przodu w szybkim kroku, skracając dystans, chcąc zablokować cios lewą bronią, wznosząc ją w górę. Prawą ułamek sekundy później wyprowadził niski cios na wysokości jej żeber. Tuż po tym miał zamiar odepchnąć i sparować ewentualny kolejny jej kontratak.

Gdy tylko sparowałeś atak nadchodzący wyprowadzony z jej prawej i zadałeś cios, dziewczyna nie czekała na dawkę bólu i odskoczyła do tyłu. Jednak trochę za późno. Twój boken trafił dziewczynę pod żebra, co spowodowało wykwit pewnego grymasu na jej twarzy, który oznajmiał, że ten obrót sytuacji wcale nie podoba się jej ciału. Kobieta miała przez chwilę problem z oddychaniem i zataczając się do tyłu podparła się włócznią. Trwało to chwilę, zanim powróciła do normy. Lecz wtedy usłyszeliście głos sensei.
- Widzę, że naprawdę jesteście dobrzy w tym co sobie wybraliście. Teraz koniec walki i zaczniemy omawiać cześć teoretyczną związaną z władaniem bronią co może się Wam przydać przy szlifowaniu technik. - W jej głosie było pełno dumy i zadowolenia, widać w oku wszystkich nauczycieli byliście jedną z najlepszych klas w swym roczniku.

[Zapomniałem za poprzedni post -8 PŻ]

Cios za cios. Jej dłuższy oręż na dłuższą metę przegrywał z dwoma, którymi on władał. Jak powiedział sensei, każdy był w dobry, w tym co wybrał. Rozluźnił się i przełożył bokeny do lewej ręki. Uśmiechnął się do Misako - Oboje mieliśmy to nieszczęście nadziać się na broń przeciwnika. - choć jakby pomyśleć nad tym dłużej, to miał spora szansę na wygraną w chwili gdy zataczała się po jego ciosie. Jak to powiedział kiedyś Miyazawa, gdy z nim walczył "W walce nie ma zbytnio okazji na wahanie", czy jakoś tak. Rzucił okiem na swoją siostrę, ciekawiło go jak ona sobie poradziła. Podczas części teoretycznej mógł mieć szansę zapytać o wynik zarówno ją jak i Miyazawę.

- Czyżby? Gdybym naprawdę walczyła tak jak potrafię mógłbyś przez przypadek paść trupem, a tego bym nie chciała. Twoja technika jest dobra, ale zostawiasz pewne luki, a ktoś kto będzie chciał Cię zabić z pewnością je wykorzysta. - Odparła Misako. Zapewne przemawiała przez nią arogancja, ale z tego co się orientowałeś, w jej rodzinie tradycja władania bronią białą była silna i od najmłodszych lat była szkolona by sobie z nimi radzić, wszak była córką osobistego kowala jednego z szlacheckich rodów, to musiało zobowiązywać. Przy wykładzie zapytałeś się o wynik Miyazawe i okazało się, że nastąpił remis. Twoja siostra całkiem dobrze radziła sobie z krótką bronią, zapewne dlatego, że pozwalała jej skorzystać z potencjału hakudy. Następnie skupiłeś się na wykładzie, było tam wiele istotnych informacji jeżeli chodzi o walkę różnymi rodzajami broni, wyeksponowane atuty i wady, oraz podstawowe techniki, o których wiedzę można zgłębiać. Wykład trwał 3 godziny co było dość męczące, aczkolwiek Twoje podejście pozwalało Ci na przeżycie i wyniesienie z niego czegoś mądrego. Nastąpił kolejny dzwonek, zaś Ty, Misako, Miyazawa i Hirako otrzymaliście prośbę o zostanie po lekcjach.

No tak, skoro była córką kowala i od najmłodszych lat trenowała walkę bronią zatem nie dziwił się już jej słowom o jego brakach w walce. Będzie musiał się bardziej postarać na przyszłość i choć wykład był męczący to starał się wynieść z niego to co najważniejsze dla niego. Wynik walki Hiraku był zresztą równie ciekawy, no ale miała okazję wykorzystywać swoje dobre strony.
Teraz jednak stali we czworo oczekując na to, co ma do powiedzenia sensei. Bez ważnego powodu raczej by ich zostawiał spośród całej klasy.

- Zapewne wiecie, że prawdopodobnie jesteście najlepsi z klasy, tak więc radziłabym Wam uważać, bo słyszałam, że jakaś organizacje przedostała się do seireitei i poszukuje rekrutów. mam nadzieję, że zachowanie ostrożność. A teraz idźcie się cieszyć resztą dnia. - Powiedziała sensei, po czym skierowała się ku wyjściu. Gestem nakazała Wam zrobić to samo. Zgodnie z Waszym rozkładem zajęć dzisiaj już nie mieliście już żadnych, czyli dzień wolny. Tylko od Was zależało jak spędzicie ten czas.

Ta wiadomość wcale go nie ucieszyła, wręcz przeciwnie. Wyglądało na to, że stać się mogą celami. Przynajmniej póki trzymają się razem będą mogli liczyć na wzajemne wsparcie. A zwłaszcza na jego.
- Co zatem przyjaciele ? - zwrócił się do nich, gdy opuścili salę - Reszta dnia na leniuchowanie. Zatem może udamy się na przyjemny wypoczynek gdzieś nad jezioro na przykład ? - spojrzał na nich, chcąc wyczuć ich emocje. Ujrzeć też jak zareagowali na wiadomość o rekrutacji przez nieznanych osobników.

- Czy ja wiem, możemy pójść, ale wyposażeni przynajmniej w drewniane repliki naszych ulubionych broni, bezpieczeństwo na pierwszym miejscu. Albo możemy pójść na imprezkę z okazji przesilenia w barze niedaleko. - Oczywiście pierwsza wypowiedziała się Misako, reszta tylko jej przytaknęła, pewnie nadal zastanawiali się nad informacjami, które usłyszeli. Wszyscy mimo wszystko wyglądali na zadowolonych i czekali na Twoją odpowiedź. Zawsze musiał być w końcu jakaś alternatywa, czyż nie?

- No cóż, jedno nie przeszkadza drugiemu. Możemy pierw zajrzeć do baru na imprezę. A jak się nam nie spodoba to sobie sami gdzieś zorganizujemy przyjęcie z okazji przesilenia. - zdecydował w końcu, dając jasny i klarowny wybór. - W razie czego mam spory dom, jako kolejny wybór miejsca na spokojną rozrywkę. A co do bezpieczeństwa to oczywiste, że zabierzemy bokeny.

Tak więc udaliście się do baru, który znajdował się zaskakująco blisko Twojego domu. Był on niemal pusty, przynajmniej na tę chwilę. Izba mieściła jakoś koło 15 stołów, każdy na 4 osoby, czyli w sam raz. Kilka klientów stało przy barze nieco niechętnie patrząc na wasze przybycie, ale zaraz zajęli się swoimi sprawami. Barman także tylko łypnął okiem, po czym to zajął się przecieraniem naczyń. Widać nikogo zbytnio nie dziwił widok uczniów akademii. Gdy przyjrzałeś się lepiej wnętrzu dostrzegłeś w rogu nieco dziwnego osobnika. Pierwszym czym się rzucał w oczy, było to, że nie wyglądał jak zwykły mieszkaniec. Jego ubranie zakrywał płaszcz.

Rozejrzał się po wnętrzu. Jakoś nie było tutaj sporo klientów na tej imprezie przesilenia.
- Jakoś nie widzę tutaj dobrej zabawy. - rzekł do reszty. - Zostajemy czy idziemy ? - niezbyt podobał mu się osobnik okryty płaszczem. Włączył mu się przez niego mały brzęczyk alarmowy. Wolał być ostrożny.
- Do mojego domu blisko i z pewnością nie będziemy się nudzić. A do jeziora teraz trochę daleko.

- Przecierz jest wcześnie. My najszybciej kończymy zajęcia, za chwilę powinni się zwalić inni uczniowie, uwierz mi. Takich imprez jakie tu mają miejsce nie da się opuścić, są po prostu świetne. Niestety na to musimy poczekać. A teraz... Chcecie coś do picia? I zajmijcie jakąś dobrą miejscówkę. - Widać było, że Misako miała już pewne doświadczenie y imprezami odbywającymi się tutaj. Nawet nie czekając na waszą odpowiedź co do picia, poszła do barku. Na was spadł niechlubny obowiązek znalezienia miejsca...

W sumie miała rację. Rozejrzał się po sali i ruszył ku miejscu, które wydawało mu się najlepsze. Nie miał zielonego pojęcia jednak, czy zrobił to dobrze. Wybrał bowiem stół mniej więcej w środku pomieszczenia, z łatwym dostępem zarówno do baru jak i wyjścia z lokalu. Po drodze rzucił jeszcze okiem na osobnika w rogu.
- Czy jest coś, w czym nie jesteś dobra Hirako ? - spytał siostry gdy usiedli. Nie chciał wyciągać tematu obcych rekrutacji.