Wewnętrzny świat Tanaki

654

Co jak co, ale Tanaka nie uważał, aby był kiepskim szermierzem. Może nie miał wybitnego fechtunku, ale radził sobie całkiem nieźle. Dlatego nawet takie słowa go nie ruszyły bo był pewien swoich umiejętności na jakim by one poziomie nie były. Za co zaczęła go powoli drażnić wesołość Kamagani. Nie wiedział czego ona chce.
Odejdziesz jak Ci pozwolę, a teraz gadaj dlaczego tak mną gardzisz i co próbujesz tym osiągnąć.
Nie brzmiało to już jak pytanie ale rozkaz. Może jednak Kamagani zaczęła odnosić sukces w prowokowaniu go? Powoli spokój w jego duszy zostawał zaburzony przez gniew.

W Tanakę uderzył powiew gorącego powietrza. Kamagani nie spodobał się jego ton.
- Za słaby jesteś, aby wymagać ode mnie odpowiedzi. - Jej głos ociekał jadem. Nigdy wcześniej nie słyszał, aby tak mówiła. - Chcesz żebym mówiła? To najpierw musisz udowodnić, że jesteś dość silny, aby mnie dzierżyć.
Zeskoczyła zwinnie z drzewa. Wyciągnęła rękę do boku i z pomiędzy jej palców trysnęło pomarańczowe światło, które uformowało się w kształt shi kai. Blask przygasł i niematerialne stało się materialne.
Kamagani dzierżyła teraz zanpakuto w pierwszym stopniu uwolnienia. Yuzuru zauważył, że Yin i Yang są niespokojne. Wręcz wydawały się płynne, kiedy nieustannie przelewały się po znaku wyrytym na klindze shi kai.

655

Tanaka poczuł powiew gorącego powietrza. Ale nie zrobiło to na nim żadnego wrażenia. Czuł wręcz cholerną satysfakcję, mogąc jej się odgryźć. Chyba jeszcze nigdy nie był tak wrogo nastawiony do swojego zanpakutou. Oby nie miało to jakiś przykrych konsekwencji, którymi i tak w tej chwili się nie przejmował.
Nic nie muszę Ci udowadniać. Ale należy Ci się nauczka za grubiańskie zachowanie wobec swego pana.
To nie był już milutki Tanaka, który starał się mieć jak najlepsze relacje z Kamagani. Widać musiał sobie podporządkować ją siłą, skoro po dobroci nic było żadnego efektu, a wręcz jeszcze się z niego drwiła. Czuł, że jego duma została urażona i pomarańczowa musi otrzymać za to karę. W powietrzu również zawisła jego aura reiatsu. Nie da się przestraszyć, pokaże kto tu rządzi. Dobył swoją katanę i spojrzał na nią srogo, jakby miał zaraz wymierzyć jej sprawiedliwość. W oczach błysnęły ogniki gniewu. Czekał uważnie na jej pierwszy ruch. W końcu mistrzowi nie wypada pierwszemu atakować. Musi zorientować się jaką szybkością dysponuje pomarańczowa i czy w potrzebie będzie musiał wesprzeć swoją szybkość przy pomocy reiatsu. Z początku będzie chciał uniknąć ruchami ciała ataków, chyba że nie będzie w stanie to zblokuje mieczem, oczywiście gdy będzie miał okazję to wyjdzie z kontratakiem bądź wesprze swoją szybkość bądź siłę w razie kłopotów.

- Oto nadchodzę!
Kamagani skoczyła ku niemu zmieniając się w smugę światła. Jej palce dotknęły ziemi zaledwie metr od Tanaki, ale zamiast zaatakować odbiła się do góry wyskakując nad niego. Ujęła zanpakuto w obie ręce, podniosła je i gwałtownym ruchem upuściła ostrze na głowę Yuzuru.
Nie było czasu na unik i ledwo zdołał zasłonić się kataną. Jedną dłoń ściskał rękojeść, drugą oparł o tępą stronę klingi i tak przygotowany przyjął cios. Jego ramiona odczuły to jakby z nieba spadła na nie masywna skała.
- To nie koniec! Haaaa! - Blask Kamagani wzniósł się jaśniejszym płomieniem.
Yuzuru poczuł zwiększający się napór. Stopy zaczęły zagłębiać się w miękkiej ziemi i jego lewa ręka nie wytrzymała. Omsknęła się z klingi burząc blok. Własne shi kai przeszyło błyskawicą jego pierś [-51PŻ]
Tanaka cofnął się o krok próbując złapać równowagę. Kamagani oparła shi kai o ramię, a drugą ręką dotknęła piersi chłopaka.
- Szach iiii maatt!
Pchnięcie mocy posłało chłopaka kilkanaście metrów w tył. Zaorał plecami w ziemi żłobiąc w niej kilkumetrowy ślad [-8PŻ].
Już to wiedział. Była od niego szybsza i silniejsza, ale czego innego mógł się spodziewać po swoim zanpakuto?
Teraz uniosła shi kai wysoko w geście triumfu.

656

Kamagani zamieniła się w płomyk przez co Tanace było trudno określić w jaki sposób zaatakuje. Nie spodziewał się tego, że tuż przed nim wyskoczy w górę i zaatakuje całym ciężarem ostrza. Z trudem zablokował cios kataną. Był w trudniejszej zdecydowanie pozycji, łatwiej było bowiem napierać z góry niż bronić się z dołu. A na dodatek wzmocniła dodatkowo swój atak za pomocą reiatsu. Trzeba przyznać, że była to zabójcza kombinacja przez, która na klatce piersiowej Tanaki zawitała wielka szrama. Jednak ta nie miała zamiaru się zatrzymywać i nim Yuzuru odzyskał równowagę uderzyła go falą uderzeniową. Tanaka wstał z ziemi, a na jego twarzy zamiast zdziwienia gościł już bojowy uśmieszek.
Heh
Zaśmiał się, a jego ciało pokryła dawka reiatsu.
Tak jak się spodziewałem po swoim ostrzu, ale będziesz mi posłuszna!
Krzyknął głośno by ta usłyszała. Ostatnim razem gdy walczył tutaj z innerem, ten dzierżył również shi-kai. Czemu miałoby nie być i tym razem?
Rozbłyśnij Kamagani!
Uwolnił shi-kai, a przynajmniej wyobrażał sobie, że to pojawia się w jego dłoniach, a jego ciało zyskało pomoc w postaci reiatsu [+13 szybkośc, +8 siła]. Po tym ruszył w stronę pomarańczowej z zadziornym uśmiechem. Chciał zaszarżować na nią, a gdyby ta zeszła z toru jego szarży miał zamiar obrócić się na pięcie i zaatakować mieczem poziomo z półobrotu.

Tanaka wykrzyknął komendę uwalniającą shi kai, lecz nic się nie stało. Wciąż dzierżył zwyczajną katanę o czerwonej rękojeści.
- Rozbłyśnij? Nie tak mnie wzywałeś, Yuu. - Kamagani prychnęła pogardliwie.
Opuściła zanpakuto i przeszyła elfa świetlistym spojrzeniem.
- Sądziłam, że nasz taniec będzie ciekawszy, a tu depczesz mnie po stopach. Skończmy tą farsę szybko.
Podmuch gorącego powietrza wzburzył włosy Tanaki. Oczy zaczęły mu łzawić, a usta spierzchły szybko. Kamagani zaczęła gorzeć niczym małe słońce. Jej powiewające włosy uniosły się, falując na wietrze niczym świetliste węże. Klingę lizały białe płomienie, a pasek kryształu wypełnił się blisko w połowie.
Chwyciła rękojeść w obie dłonie i ruszyła ku niemu. Znów zmieniła się w plamę światła, która w jedno uderzenie serca pokonała dystans ich dzielący. Tanaka w ostatniej chwili zdołał się wzmocnić reiatsu i uskoczyć przed uderzeniem potężnej broni, której ostrze wraziło się w ziemię posyłając w górę grudki ziemi i opadłe płatki sakury.
Ona dawała z siebie wszystko. Nie dawała Tanace forów, chciała się go jak najszybciej pozbyć.
Przy wsparciu reiatsu i odrobinie szczęście był jednak w stanie uniknąć ataków, lecz cóż z tego skoro jego broń nie chciała współpracować i nie przechodziła do shi kai?

657

Wypowiedział komendę, jednakże nic się nie stało. Cóż z tego powodu, cały jego plan spalił na panewce i nie mógł wyjść z ofensywą. Zamiast tego usłyszał kolejne pogardy w jego stronę. Co wzburzyło w nim krew jeszcze mocniej. Ma suka tupet. Powiedział sobie w głowie zastanawiając się czemu nie uwolnił shi-kai. Bez oręża o podobnych gabarytach ciężko będzie mu się w ogóle zbliżyć. Niestety nie miał czasu na dłuższe zastanawianie się gdyż pomarańczowa kolejny raz wykonała destrukcyjną szarżę, tym razem Tanaka uniknął ciosu spoglądając jak wielkie ostrze wznieca glebę w powietrze.
Kuso..
Powiedział pod nosem spluwając ślinę na bok. Poziom energii kryształu coraz bardziej rósł w shi-kai przeciwniczki, a Tanaka dobrze wiedział co się stanie gdy dojdzie do samej góry. Wtedy przyszła mu myśl. Cóż, jeżeli jeszcze potrafi w miarę wiązać fakty i informacje ze sobą to jest szansa, że uwolni shi-kai. Jednak nie miał pewności, że tak się stanie. No ale nić mu nie pozostało innego jak spróbować. Zawsze gorące płomienie przychodziły gdy wypowiadał...
Hokori no Taika
Czy to odniesie skutek? To się okaże. W międzyczasie doładował się kolejną porcją reiatsu [+20 szybkość].

Tanaka wymówił nazwę swojej najbardziej destrukcyjnej techniki, lecz nie dało to żadnego efektu.
Kamagani dźwignęła miecz i od razu chciała nim pchnąć w brzuch elfa, lecz ten wzmocniony reiatsu szybko odskoczył do tyłu.
Zanaputo nie poszła za nim. Znowu wsparła shi kai o bark, a drugą dłoń oparła o bok.
- Nie załamuj mnie, Yuu... Nie dość, że nie umiesz przebudzić choćby pierwszego stopnia uwolnienia, to od tak próbujesz wykonać zakazaną technikę. Straszne, straszne.
Pokręciła z zażenowaniem głową.
Białe płomienie coraz większymi falami przesuwały się po jej ostrzu. Energia kryształu rosła bardzo szybko. Był już wypełniony w ponad połowie.

658

Wszystkie próby uwolnienia shi kai skończyły się fiaskiem. W takim wypadku nie pozostało mu nic innego jak walczyć niewyzwolonym zanpakutou. Z pewnością będzie mu znacznie trudniej, ale nie obawiał się tego. W końcu chciał pokazać kto tu rządzi i dlatego miał zamiar wykorzystać całą swoją siłę. Mimo, że jego moc była ograniczona to jego zamiary się nie zmieniły.
Dużo gadasz.
Odpowiedział drwiąco ładując w miecz reiatsu, aby jego następny atak był potężniejszy.[Zależy ile czasu będę miał na to, ale ze 40 pr śmiało można dać.]
Podporządkuje Cię wyłącznie swoją siłą...
I ruszył wzmacniając jeszcze swoje ciało za pomocą rei.[+20 szybkość]
Skoro nie miał takiej siły przebicia pochodzącej z gabarytów broni, to musiał wykorzystać resztę atutów katany, jak większa szybkość czy zwrotność. Chciał ją kąsać niczym pszczoła...

- A ty dużo próbujesz, a gówno ci z tego wychodzi - zripostowała kręcąc przy tym teatralnie głową. - Oho, w dodatku podejmujesz głupie decyzje - dodała, gdy Tanaka zaczął zbierać energię w katanie. - Gdybym walczyła na serio, to wykorzystałabym okazję i już byłbyś w dwóch kawałkach. No, ale pokaż mi tą swoją siłę, może jednak zdołasz  mnie czymś zaskoczyć.
Ujmując rękojeść shi kai w obie dłonie wyciągnęła je przed siebie i zaczęła kołysać nogami, jak tenisistka oczekująca piłki. Yin obróciło nagle jasne płomienie w czarny, zimny ogień. Pasek kryształu był już niemalże zapełniony. Tanaka miał jakieś kilkanaście sekund zanim Kamagani będzie gotowa do użycia najpotężniejszej techniki.
Chłopak napoił katanę energią. Czuł ciepło buzującego w ostrzu reiatsu. Teraz albo nigdy. Skoczył do ataku i wtedy Kamagani opuściła miecz. Nieruchoma nie zrobiła nic, aby powstrzymać uderzenie. Zgromadzone przez Yuzuru reiatsu uderzyło chlaśnięciem między piersi zanpakuto, żłobiąc w pomarańczowym świetle białą szramę.
Kamagani zachwiała się, cofnęła o krok, a shi kai rozpłynęło się w wybuchu światła. Na oczach Tanaki jego zanpakuto powracało do pierwotnego stanu. Urosła nieco, a natarczywy oranżowy blask przeistoczył się w miękkie żółte światło.
Dotknęła jasnej szramy pozostawionej przez atak Yuzuru.
- Mistrzu... ja... nie rozumiem.
Elf czuł bijący od niej ból i zmieszanie.

659

Ach tak?
Drwiąco odparł na jej pewność siebie. Skoro mogłaby tak zakończyć to po co się bawiła? Z pewnością były to kolejne próby ośmieszenia go.
Znaj swoje miejsce!/
Krzyknął wykorzystując ostatni moment przed uwolnieniem destrukcyjnej techniki. Kamagani opuściła miecz, ale to i tak nie zmieniło sytuacji. Tanaka nawet nie zawahał się przed atakiem. Z resztą nie zdołałby go zatrzymać. Dostał ją nareszcie! Może w końcu znowu będzie ją trzymał w ryzach. Lecz nie nacieszył się długo ze swojego sukcesu. Na jego oczach Kamagani wracała do poprzedniego blasku i wtedy zaczęła ogarniać go złość. Rzucił miecz na bok, złapał się za głowę i krzyknął wniebogłosy. Musiał wyrzucić z siebie te frustrację. Żeby w takim momencie "podstawiać" drugą postać, to przekraczało wszelkie granice. Nastała cisza i powoli negatywna energia zaczęła odchodzić w niepamięć. Również dotknął swojej szramy na klatce piersiowej, żeby zaraz siąść ze zrezygnowaniem na kolanach.
Ja też tego cholera nie rozumiem
Odpowiedział ze szczątkowymi ilościami frustracji w głosie i położył się na trawie, patrząc w błękitne niebo.
Niech to szlag
Powiedział do siebie, będąc na swoją osobę bardzo zły.

Korony sakury poruszył chłodny powiew. Gorąco towarzyszące pomarańczowej istocie zaczęło się rozrzedzać. Rana na klatce piersiowej piekła, ale już niejednokrotnie stal głębiej cięła jego ciało.
Kamagani spuściła głowę. Z jej rany zaczął wydobywać się dym. Początkowo siwa smuga przeistoczyła się szkarłatne kotłowisko, które osiadło obok zanpakuto i uformowało się w ludzką postać. Białe włosy, biały strój, spiczaste uszy i czerwone niby krew oczy.
Demon odrzucił głowę w tył i zaśmiał się ochryple. Kamagani szybko cofnęła się od niego.
- Nie rozumiesz?! Bo tego nie możesz zrozumieć! - Biały Tanaka utkwił w oryginale spojrzenie pełne złośliwej uciechy. - Ale nie mogę sobie odmówić oświecenia cię, bo wiesz... To co się z nią dzieje to moja sprawka. Balsam na moją zranioną dumę.

660

Tanaka leżał beztrosko jeszcze przez chwilę. Sielski klimat nie zwiastował "burzy", która ma właśnie nadejść. Chłopak spojrzał na zanpakutou w momencie, gdy zaczął się ulatniać z niej szkarłatny dym. Od razu zaniepokojony poderwał się na nogi podnosząc przy okazji katanę.
Kamagani?
Zapytał mając nadzieję, że ta odpowie, że nic jej nie jest. Jednak nie musiał nawet czekać na jej odpowiedź wiedząc jak kiepska jest sytuacja, gdy jego inner stanął przed nim. Nie spodziewał się, że tak szybko będzie miał znowu z nim do czynienia... Jednak spełniło się to co wydawało mu się raczej niemożliwe. Inner wpływał na jego zanpakutou o prawdopodobnie doprowadził do tej sytuacji aby się uwolnić.
Jesteś żałosny. Nie byłeś w stanie przejąć nade mną kontroli, to zacząłeś mieszać w Kamagani? Nie spodziewałem się, że możesz być takim dnem. Teraz wiem, że nie warto nawet z Tobą dyskutować. Jesteś zerem.
Powiedział poważnie, mocniej ściskając rękojeść katany.

Demon zaniósł się głośnym śmiechem.
- C... co!? Haha! Dziecko rzuca mocniejszymi obelgami. Nie spodziewałeś się!? Ty się po mnie nie spodziewałeś, szczeniaku!? To co myślałeś? Że skoro udało ci się mnie pokonać to będę ci stopy masować i nucić do snu? Niedoczekanie... będę robić to co dotąd. - Wskazał białym palcem na Kamagani. - Podarowałem twojej ukochanej prezent. To co wtedy przywróciło mi siły, teraz rośnie w niej. Jestem ciekawy jak się to rozwinie. Mam nadzieję, że będziemy świadkami ciekawego spektaklu. Niestety póki co mogę tylko obserwować, ale to za jakiś czas się zmieni, bo widzę, że wciąż jesteś słaby, szczeniaku. - Wyszczerzył się złośliwie do Tanaki.

661

To Ty jesteś słaby bo nie możesz nic innego zrobić niż podstępnie sabotować. A teraz spadaj stąd śmieciu.
Warknął na niego groźnie nie komentując reszty jego wypowiedzi. Z resztą nie miał za bardzo pojęcia co mógłby teraz zrobić. Pewnie będzie musiał spytać się Novembrre czy w jakiś sposób będzie można pomóc Kamagani. Może ona również tak samo jak Tanaka będzie w stanie okiełznać to co próbuje przejąć nad nią kontrolę. Yuzuru dobrze wiedział jak czuje się jego zanpakutou. Przechodził przez to samo piekło i dlatego był jeszcze bardziej zmotywowany aby pomóc jej w panowaniu nad sobą.
Po chwili podszedł do Kamagani.
Jak się czujesz?
Zapytał spokojnym tonem zrównoważonym tonem.

Demon machnął lekceważąco ręką w stronę Tanaki.
- Żebyś wiedział, że sobie pójdę. Słuchanie twojego skomlenie jest wyjątkowo przykre... Na razie, szczeniaku. Życzę ci miłej zabawy - wyszczerzył się złośliwie.
Jego postać zaczęła bladnąć, aż zniknął czemu towarzyszył rozbłysk czerwonego światła, który przez moment pokrył świat Tanaki szkarłatnym cieniem.
Tymczasem Kamagani upadła na kolana. Jedną dłonią przykryła ranę pomiędzy piersiami, którą uczynił Tanaka.
- Coś we mnie się kryje, mistrzu. Czuję głód tego czegoś.
Blask Kamagani był słaby i niespokojny. Zwiesiła głowę, a kurtyna jasnych włosów zasłoniła jej twarz.
Yuzuru czuł, że coś jego zanpakuto doskwiera. Nie był tylko pewny czy chodzi tutaj wyłącznie o jej ranę, czy może jeszcze o coś więcej.

662

Na szczęście inner odszedł bez wszczynania burd. Co było aż dziwne, w końcu za każdym razem gdzie się pojawiał to było słychać odgłos ścierających się ostrz. Widać był bardzo słaby i dobrze.
Nie martw się, razem damy radę coś wymyślić aby pozbyć się tego plugastwa z Ciebie, albo przynajmniej byś była w stanie nad nim zapanować
Powiedział pokrzepiająco nie wiedząc co tak naprawdę siedzi w środku jego zanpakutou. Czy możliwe, że to coś takiego co jego ciało próbowało przejąć? Wiedział, że odczucia Kamagani nie są spowodowane raną, a tylko tym czymś. Musiał się dowiedzieć co to jest. Może "dzieciaki" z drzewa będą coś wiedziały na ten temat. Ostatnim razem wiedziały o strażniku to może teraz będą wiedzieć co się tutaj dzieje.
Ja idę zebrać informację, a Ty bądź silna. Nie daj przejąć nad sobą kontroli temu uczuciu.
Po czym skierował się w stronę wielkiego drzewa. Oby dowiedział się czegoś konkretnego...

Kamagani nie odpowiedziała. Skuliła się, jakby ból naprawdę jej dokuczał. Tanaka pozostawił ją za sobą i ruszył ku centralnemu drzewu.
Ze względu na jego rozmiar, położenie na wzgórzu, a przede wszystkim snop światła, które posyłało ku niebu, Yuzuru szybko je zlokalizował. Gdy tylko do niego dotarł, zauważył, że przeszło pewną przemianę. Kora miała rdzawoczerwony kolor, a bladoróżowe kwiaty sakury przecinały ciemne żyłki.
Ogółem jednak wyglądało zdrowo. Nie przedstawiało sobą smutnego widoku, który Tanaka zapamiętał z czasów, gdy tym światem rządził inner.
Po chwili jednak zauważył coś innego. Mianowicie czerwonawe gałęzie o różowym opierzeniu, zdawały się wyciągać ku niemu niczym ramiona matki chcącej przywitać dawno niewidziane dziecko.

663

Bez większych problemów dotarł do serca swojego wewnętrznego świata. Drzewo wyglądało zdrowo, jednakże były na nim pewne drobne zmiany. Mimo, że były nieznaczne to Tanaka się tym przejął. W końcu ten inner ledwo co "zasiał" w Kamagani coś, a te niewielkie zmiany pokazują, że to zaczyna się rozwijać... Musiał się dowiedzieć jak pozbyć się tego pasożyta i w ten sposób pomóc Kamagani. Nie zwlekając dłużej położył dłonie na pniu Wielkiego Drzewa i starał się wejść do środka.

Tanaka położył dłonie na ciepłej korze. Chciał wejść do środka, ale początkowo drewno nie chciało ustąpić.
Nim jednak zrezygnował ze swoich prób palce zagłębiły się w korze. Szarpnęło nim do  przodu. Przed zderzeniem przed pień odruchowo zamknął oczy.

Klęczał przed istotą jaśniejącą niczym słońce wraz z czterema innymi osobami...

Kamagami gorzała czarnym płomieniem. Klęczący przed nim mężczyzna zwiesił głowę i parsknął ponurym śmiechem. - Wszyscy jesteście wiecznymi sługami. Gardzę wami. No dalej Yuu, zabij mnie. Zabij i uwolnij od ciężaru istnienia...

Z wieży pozostały tylko gruzy. Ze okaleczonych ciał shinigami spływała krew...

Młodzieniec o wystraszonych brązowych oczach dyszał ciężko otoczony przez szczątki rozerwanych łańcuchów...

Jedno ostrze płonęło zimnym, czarnym płomieniem. Drugie było lizane przez ciepły jasny ogień. Na przepełnionej gniewem istocie stojącej naprzeciw niego nie robiło to jednak wrażenia...

Obrazy rozwiały się. Pozostała tylko ciemność.

https://bleach.forumpolish.com/t1833p30-wiea-3-espady

783

Tanaka po trudnościach, w końcu dotarł do swojego świata. Poczuł jak żar bije mu na twarz, przynajmniej jego ramiona trochę się rozgrzeją. Widać, kobieta szybko go "wyczuła" i od razu "zaczęła warczeć"
No to będziesz musiała mi wybaczyć moje natręctwo, Kamagani. Bo nie zamierzam od razu stąd się zmywać, musimy pogadać...
Odpowiedział beznamiętnie, siadając na polance.
Z resztą, lubię ten świat
Dodał po chwili, spoglądając w niebo.
Możesz mi powiedzieć, za co mnie tak nienawidzisz?
Zapytał wprost, spoglądając na nią poważnie. Nie miał zamiaru bawić się w podchody, musiał szybko dowiedzieć się o co jej chodzi.

784

Z jakim potworem?
Zapytał będąc prawdziwie zdezorientowanym. Nie miał pojęcia o kogo jej chodzi, i jeszcze zachowywała się jak rozkapryszone dziecko. To nie było zbyt dobre, gdyż Tanaka z dziećmi obycia nie ma, ale chyba będzie musiało się to zmienić...
Nie wiem o kogo Ci chodzi, w końcu wyrwałem się od Victora i próbuję zrealizować swój cel. W końcu, mam szansę osiągnąć siłę dzięki, której nie będę musiał być jedynie sługą.
Yuzu zamilkł i nie wiedział, co powinien zrobić, jak uspokoić Kamagani. Zdawał sobie jednak sprawę, że jego zabójca dusz nigdy się tak nie zachowywał. Postanowił więc, wymienić te osoby i zobaczyć, które imię wywoła w niej największą reakcję. Były tylko trzy osoby, z którymi niby mógł spiskować. Bell, chociaż było to mało prawdopodobne bo do tej pory Kamagani nie reagowała w taki sposób. Hyuu, ale on starał się pomóc Tanace. Więc w sumie wypowie tylko jedno imię...
Czy chodzi Ci o Karasa?
Spojrzał, bacznie się jej przyglądając.

785

Tanaka wstał i podszedł bliżej Kamagani, kucając przy niej.
O jakiej mojej potędze mówisz? Proszę wyjaśnij mi, może nie pamiętam, albo po prostu nie rozumiem...
Mówił przejęty cały czas na nią patrząc. Tanaka faktycznie nie rozumiał, jeszcze nigdy nie był tak silny jak teraz, cały czas idzie naprzód i robi postępy. Może jego zanpakutou ma inna definicję siły. Czyli jednak jego przeczucia się spełniły. Chodził o Karasa, dlatego przy ich spotkaniu miał wrażenie, że już go kiedyś widział. Ale i tak nie mógł sobie przypomnieć tego ich faktycznie pierwszego spotkania.
Ale ja się jeszcze z nim nie zbratałem, Kamagani. I nie zrobię tego, jeżeli tego nie chcesz.
Jego słowa były szczere, aczkolwiek dalej nie wiedział, co takiego Karas zrobił, musiał się dowiedzieć.
Możesz mi powiedzieć, co on zrobił? Moje wspomnienia, są bardzo mętne. Proszę opowiedz mi o wszystkim, jak to się wszystko wydarzyło, żebym mógł w końcu zrozumieć.
Może, faktycznie kiedyś go spotkał, może te sny to były dawne wspomnienia. Może, w końcu dowie się prawdy.

786

Tanaka w tej chwili chciał być bliżej swojego zanpakutou, kto wie może jednak uda się dogadać z jej drugą stroną. Aczkolwiek pewnie wejdzie jeszcze głębiej w swój świat, do głównego drzewa, może tam znajdzie rozwiązanie i zgładzi pasożyta w niej żyjącego.
Chłopak w dalszym ciągu nie rozumiał, do tego Kamagani przerwała w decydującym momencie, musiał się pojawić ten drań i przerwać rozmowę, która już powoli zmierzała w dobrym kierunku.
Stul pysk, pasożycie.
Odpowiedział szorstko na zaczepki. Kamagani z kolei od razu chciała przejść do rzeczy, pierwszy raz usłyszał inne słowa przy uwalnianiu shikai, koniecznie musi je zapamiętać, na pewno mu się to przyda.
Kamagani znowu przeobraziła się w swoją pierwotną formę. Z czego w najlepsze inner sobie kpił.
Wszystko w porządku?
Spytał spoglądając na swojego zabójcę dusz. Zauważył, że inner ma zamiar sobie pójść.
A Ty to gdzie? Myślisz, że pozwolę Ci tak bezkarnie odejść? W końcu mam okazję dać Ci nauczkę za to co jej zrobiłeś, nie puszczę Ci tego płazem.
Warknął groźnie i wyciągnął katanę.

787

Ruszył już w kierunku innera, jednak zniknął nie pozostawiając śladu.
Jeszcze Cię dopadnę sukinsynu.
Dodał po chwili, chowając katanę. Był pewien, że hollow to usłyszał, w końcu znajduje się w nim i widzi wszystko to co on.
Nie szkodzi, poradzimy sobie z tym. Czy możemy wrócić do rozmowy? Możesz opowiedzieć mi raz jeszcze wszystko od początku?
Chciał wykorzystać ten moment, że Kamagani jest w spokojnej formie. Może od niej dowie się więcej, i te informacje będą przekazane w bardziej zrozumiały dla niego sposób. Tamta druga podchodziła do tego bardzo emocjonalnie i Yuzu nie potrafił jej do końca zrozumieć.
Myślisz, że mogę dogadać się z Twoją drugą postacią? I czy jestem w stanie Ci w jakiś sposób pomóc?
Pytał spokojnie, uśmiechając się do niej pokrzepiająco.
Może gdybym wszedł głębiej, do głównego drzewa, to znalazłbym tam jakieś wskazówki. Może znalazłbym tam, tę część hollowa, która teraz dobie przeszkadza.
To było bardzo prawdopodobne, w końcu w drzewie są kolejne wewnętrzne składowe, tworzące Kamagani, musi też tam być część innera, która w jakiś sposób trzeba unieszkodliwić.